Brabantsche
Brief
van
RADIO
DE SCHAT
De
in de, Utaebtijn
„Ik ben onschuldig
veroordeeld''
Ander soort brood
PROGRAMMA
Ijzerlagen ontdekt in Egypte
Water- en zeepballet
Amico,
Ulvenhout, 14 Maart 1940.
Stillekes drijft 't witte wolkendons langs
den hoogen Voorjaarshemel, die blaauw ge-
koepeld staat over de wije velden. In de
sprankeling van zonbeschenen daauw wemelt
den witten dag over den buiten, die tot over
den kimring te blinken ligt in den teeren
tintel van deus gewijde Tij van Paschen.
Van deus Stille Ty, waarin de dagen open-
bloeien lijk blanke blommen, daar deur den
brekenden mergenkim, die glanst en kleurt
in den reinen glorie van waterzuiveren
kristal.
Laag over d'aerde beieren de sneeuwkloks-
kes onder 't straffe windeke, dat uit den
malschen westhoek komt gewaaid, mee den
sparrengeur, daar uit de donkere masten-
bosschen.
Ja, den eersten bloei is al te bespeuren.
TJit den Ulvenhoutschen boschbojem springt
los den witten bloei van 't lelieke-der-dalen.
De boschanemoon verwacht ik mee Paasch,
'k heb 't Zondag gezien, als lk kuier was.
De zon zééfde deur de boomkruinen, vol van
nuuwe bottels. Zachtekes glejen de scha-
duws deur 't stille woud. Want 't voorjaars-
windeke kent ginnen rust! 't „Vliest" over
de groene Mark, 't scherlt in 't zwellende
takgewerl, 't kroezelt deur de ruigten langs
de slooten, die zwaar rieken van 't Voorjaar.
'k Gonk diep de bosschen in, waar den
bojem nog vochtig was, zacht van 't ver
gaande herfstblad, dat zwaar en rins te
geuren hong om de zongevlekte boomen.
Den mergendaauw sprankelde op 't lage
gewas. De stilte kost ge snijen. En als ik
kwam by 'nen plas, die blonk in feilen spie
gelglans, waarin den room te druipen hong
van blossemtakken, waarin 't nuuwe voor
jaar ltjk gepoetst koper spiegelde in de inkt-
donkere sparrenloof, waarin den melk dreef
van 't witte wolkenspul, dan zag ik op 'nen
kleurenpracht, die... wel, dan keek ik op een
van de paletten van Onzenlievenheer. Den
sluierenden lichtwemel van deuzen Zondag
kost ge vastpakken haast.
Ik voélde 'm flieren om m'nen kop, waar
in de stilte suizelde.
Alleen 't gewiek van 'n koppel houtduiven
klapte efkens daar hoog deur de boomen...!
En altij schemerde, wemelde, dwerlde
t Lentelicht als zilveren poeier van den he
mel. 't Zonk in den plas, 't schampte langs
de boomen, 't beefde in de ruimte, 't strooide
op oew oogen.
'k Gong zitten op 'nen graspol, m'n ziele-
ment vol drinken uit dieën glanzenden kleu-
renplas. En als ik m'n oogen toedee, om de
JJthoonheid van'-dëVs brok Zondag te ont
wikkelen in de donkere kamer Van m'n bin
nenste, de opname vast te leggen veur altij,
dan hóórde ik 't windeke slijpen over het
water!
Paaschtij.
Den akkergrond ligt opengeploegd, ten
binnenstebuiten gekeerd, onder den Voor
jaarshemel, die zjjnen vruchtkracht in den
aerde sproeit. In groene vegen waast 't prille
spruitsel over de wije akkers, 'nen kijk diep.
Want dooraderd mee den fijnen haarwortel
van 't jonge zaaisel, die lijk 'n zenuwenstel
sel deur den wermen aerde vroet, scheurt
den grijzen akker open, onder 't droge win
deke, dat uit de zon te waaien lijkt. Ieder
klonterke van den akker wordt gebroken.
Wordt opengescheurd onder den ontembaren
drang van de haarfijne wortelzenuwkens,
van 't gewas dat uit den donkere aerde
dringt naar omhoog, naar de zon, naar 't
Licht vait den hemel.
Passietij.
't Is nog weinig weken gelejen, dat dieën
eigensten akker hard als graniet bevroren
:ag, 'nen meter diep.
FEUILLETON
Onvruchtbaar, ongenaakbaar, een woeste
nij! Maar hij is zacht gedooid onder 't Nuuwe
Tij. En 'k heb 'm opengeploegd mee ijzers,
die blank wierden in den schurenden grond,
'k Heb 'm opengescheurd, voor na voor, in
vette reepen.
'k Heb 'm verklonterd mee de ijzeren klau
wen van de eg en 'm dan even tot rust laten
komen, laten besterven, onder den waaienden
dag. Zoo wierd den akker geteisterd, ge-'
kloofd; vermurgd lijk ijzer in het vuur! Zoo
wierd ie gelouterd, geschikt gemokt veur.
den uitzaai mee 't beste, 't uit-ge-zochtste
zaaigoed, ontdaan, ontsmet van eiken
meugelijken kwajen kiem. En in groene
vegen waast 't prille spruitsel nou over de
wije akkers, 'nen kijk diep.
Passietij.
Nóg, als den dag ten ende gaat, den
avond purpert over de Schepping, dan komt
den ouwen Winter over d'aerde geluipt.
En 's mergens vroeg zien wij bezurgd naar
de witte sporen, die 'm verrajen.
Maar den goeien akker en z'n krachtig ge
was weerstonden den steeds korteren en
zwakkeren greep van deuzen duuvelschen
Izegrim, die wijken mot, in den vroegen mer-
gen al, als 't Licht van den Hemel over den
ender vloeit lijk over den rand van 'nen boor-
devollen, gouwen kelk, bezet mee allen kleu-
rigen edelsteen van den openbloeienden dage
raad.
Zoo gongen m'n gedachten, daar bij dieën
glanzenden boschpias, waar den blossem al
vlinderde om wintersche twijgen.
Want den buiten, den altij wisselenden
buiten, is ie nie lijk 'nen wijzen Boek, die
altij ombladert en ons lezen laat zijn wijze
lessen En bestaat er nie, amico, 'n won
dere overeenkomst tusschen deuzen Boek van
den buiten en dieën van de Evangeliën?
Maar hoe kón 't ook anders...? 't Is alle
beiGod's Woord! Den eenen boek, hij is
van letters. Den anderen? Van louter won-
derschoone prenten! Samen: woord en beeld
van Zijn bedoelingen.
En als ik daarsjuust, daar op dieën gras
pol gezeten, docht om m'n akkers, die 'k te
voren geschouwd had op den jongen kiem,
die gekomen was weinig weken na den bar-
ren Winter, als ik nóg den „granieten
woestenij daar liggen zag onder de lage loch-
ten zwaar van sneeuw, gejaagd deur den
bijtenden Noordooster, als ik den akker
dooien zag, als ik 'm dampen zag onder 't
ploegen weer, grijs besterven onder 't Voor
jaar, opnemen 't rijpe, deugdelijke zaad,
als ik den groenen daauw van 't pril gewas
nou paerlen zag 'nen kijk diep, blaarde,
/laa blaarde den Boek steeds vereer; en dan
dan keek ik 'ns verderop in^den Boek,
ge doet dat, als 't verhaal oe boeit, en
toen, a?s 't windeke shjpfcnd bvêr den spiegel
van den boschpias trok, dan zag ik 't blonde
koren golven deur de Hooimaand, dan zóg ik
den Oogst, want dan hóórde-n-ik den zomer
wind deur de voldragen korengolven zuchten.
Zoo zag ik 't jaar, prent na prent, van
Passiety tot Oogst.
't Heele Menschdom ondergaat, in schrik
kelijk lijden, weer z'n Passietij.
Nóg zie ik nie den Oogst.
Maar ik vertrouw op mijn twee Boeken.
Dien van de vier Evangeliën, dien van de
vier Jaargetijen.
Want zoo natuurlek als de overeenkomst
is, tusschen die twee Boeken van God, den
boek van 't woord, den boek van 't Beeld,
zoo overeenkomstig is den Levensroman van
Christus en dien van... alle menschen!
En zoo goed als in die twee Boeken op
't Passietij de overwinning van Paasch en
den Oost volgt, zoo goed zal veur deus onge
lukkige Menschdom volgen 'nen waarachti-
gen Paasch!
De menschenakker, we zijn er eigens
genogt van overtuigd, lag lyk graniet zoo
hard bevroren! Onvruchtbaar! Ongenaak
baar! Eén woestenij!
Onvruchtbaar...
Verschillende groote naties stierven uit!
Onvruchtbaar
Zie de „Kunst" der leste jaren! Zie het
egoïsme, dat onder hongerende wolven nie
wreeder kon zyn!
Zie... Zie... Bezie de heele „beschaving" en
zonder niemand, hóórt ge? niemand
uit!
Zoo lag den menschenakker daar, on
vruchtbaar, één ijzige woesterny
door MALCOLM HOWES
14.
Het resultaat van deze tegenstrijdige plan
nen was in vele opzichten merkwaardig. Zoo
als mevrouw Haxton voorzien had, mocht de
sloep niet aan de hoofdpier landen en Roy-
aon ontdekte, dat de Oostenrijker geen Ita-
liaansch verstond. Het was Irene, die de or
ders vertaalde, die hun werden toegebruld
door een soldaat, die er uitzag als een ban
diet. Ze moesten naar de kleinere pier, waar
mrs. Haxton en kapitein Stump reeds aan
land waren gestapt temidden van een menigte
opgewonden, brabbelende inboorlingen.
Kapitein, zei mevrouw Haxton, met
haar liefsten glimlach naar een wit gebouw
in de verte, dat is het Telegraafkantoor. We
hoeven hier niet alleen te wachten tot onze
vrienden aankomen. Wat zou u ervan zeggen,
als u kalm uw telegram ging versturen?
Tegen dat u klaar bent, zullen we u bijna
ingehaald hebben. Wacht als 't u blieft niet
op my! U ziet, dat ik miss Fenshawe de loef
wil afsteken.
Zooals u wenscht, mevrouw, zei de kapi
tein, terwijl hy onhandig zijn pet afnam. Hij
ging op de luidruchtige menigte af als een
stormram.
Scheer je weg, jullie zwarte en bruine
mirakels. Ga heen en vraag iemand je met de
brandspuit af te spoelen. Vooruit roetmop
pen! Denk je, dat de dame vergiftigd wil
worden
Hij maakte ruimte en stapte vlug naar de
stad. Vandaar, dat hy een langen Arabier
niet opmerkte, wiens wuivende burnoes en
voornaam uiterlyk hem onderscheidden van
de gemengde groep gepeupel op de aanleg
plaats. Hij wachtte, tot mrs. Haxton zyn
kant opkeek. Toen SalaMmde hy, met een
Ik geloof: den dooi ls lngetrejen. En hy
wordt nou opengeploegd, dieën weerbarstigen
akker, mee yzer en staal, dat blank wordt in
den schurenden grond. Hy wordt open
gescheurd, voor na voor, in vette reepen.
En hy zal verklonterd worden mee de
y ze ren klaauwen van de egge.
Dan zal den gebroken akker even meugen
besterven, tot rust komen onder den
waaienden dag. Zóó wordt ie geteisterd, dieën
verknoeien, verkilden, verzuurden akker, ge
teisterd. gekloofd, gescheurd; vermurwd lyk
yzer in 't vuur.
Zóó wordt ie gelouterd, geschikt gemokt
veur den uitzaai mee 't beste, 't uitge-zocht-
ste zaaigoed van den Goddehjken Zaaier!
En in groene vegen zal dan rap 't prille
spruitsel vagen over de wye akkers, van
enders tot enders!
Zoo zag ik in den prentenboek, daar aan
dieën glanzenden boschpias, die blonk in
feilen spiegelglans waarin den room te
druipen hong van blossemtakken, waarin 't
nuuwe voorjaar lijk gepoetst koper spiegelde
in de inktdonkere blinkings van 't ouwe spar»
renloof, waarin den melk dreef van 't witte
wolkenspul en zag ik... wel, dan keek ik op
een van de paletten van Onzenlievenheer,
waarmee hy die schoone prenten kleurt!
Zoo heb ik stellige hoop op 'nen Paasch
veur 't ongelukkige Menschdom.
Zoo durf ik hopen op 'nen spoedigen palm-
paasch waarin 'n gelouterd Menschdom, ln
liefde tot den Evennaaste, God, den Heer van
den Vrede, weer zal toe jubelen mee den
wuivenden palmtak: „Hosanna! Gezegend
Hij die komt in den Naam des Heercn!"
Zoo heb ik Passie-Zondag zitten piekeren
by dieën schoonen Voorjaarsvyver in ons
bosch, zoo heb ik zitten blaren in den Pren
tenboek van den Boer, die dan wel 'nen boer
is, maar die heel z'n leven van dag tot dag
de platen beziet...!
Kom, ik gaai 'ns 'n pyp aansteken.
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als alty gin horke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
Klacht wegens meineed, tegen
hoofdgetuige.
De Amsterdamsche rechtbank veroordeel
de gisteren een postambtenaar wegens ver
duistering, gepleegd als hoofdsub-penning-
mester der P.T.T. inkoopvereeniging tot
een gevangenisstraf van negen maanden.
Aan verdachte was ten laste gelegd, dat
hij over 1935 een bedrag van f 2330.had
verduisterd, over 1936 twee bedragen, n.1.
f 486.— en f 230.— en over 1937 f 385.—
Bovendien was nog verduistering van eeni-
ge kleine bedragen ten laste gelegd.
De officier van justitie eischt een jaar
gevangenisstraf tegen den man.
Deze stelde zich op het standpunt, dat hij
volkomen onschuldig is aan de hem ten
laste gelegde verduisteringen. Volgens hem
is het tekort ontstaan door fouten ip de
boekhouding van den eersten penningmees
ter.
Tegen dezen eersten penningmees
ter, die als hoofdgetuige tegen
verd. optrad, heeft de verdediger
mr. dr. B. J. Stokvis een klacht we
gens meineed ingediend terzake
het afleggen van opzettelijk onware
verklaringen voor de rechtbank.
Verd. is van het vonnis in appel gegaan.
Na het uitspreken van het vonnis riep
verdachte uit: „Ik ben onschuldig veroor
deeld."
HET KINDERRIJKSTE GEZIN VAN
ROME.
De Italiaansche bladen vermelden, dat het
grootste gezin van Rome dat is van pro
fessor Ridolfi en mevr. Constantini, die tot
Donderdag vijftien in leven zijnde kinderen
hadden en nu een zestiende kind gekregen
hebben.
Geologische onderzoekingen hebben
in het gebied van Assoean (Egypte)
de aanwezigheid van ijzerlagen aan
getoond. De grond zou daar meer
dan 500 millioen ton ijzererts be
vatten.
Al trekt een kille Maartsche wind
De kale tuinen door,
Al zijn we nog het lente-tij
Voorloopig niet op 't spoor,
Al houdt zich d'eerste voorjaarszang
Voorloopig nog maar koest,
Toch is er naarstig iets ontwaakt,
Wat Weer ontwaken moest!
En 't is ineens klaar wakker ook,
Daar is geen twijf'len aan,
We zien weer langs de zoldertrap
Bekende teek'nen gaan
Er rolt een strooihoed naar benee,
Of een vergeelde krant,
En een portret uit vroeger tijd
Ligt acht'loos aan den kant!
Een ongeregeld waterspoor
Gaat aarz'lend door het huis,
En op de vliering nu en dan
Klinkt een verdacht gedruisch!
We klimmen eens naar boven toe
Met een ontsteld gelaat,
We groeten er de ragebol,
En zuchten: „Inderdaad!"
Een luchtig voorspel vangt weer aan,
Dat steeds in sterkte wint,
En reeds een zeek're stemming kweekt,
Vóór. 't vol orkest begint!
Vóór 't water- en het zeep-ballet
Langs vloer en muren sliert,
En in een wat ontredderd huis
Weer zijn triomfen viert!
De vliering geeft het eerste sein,
We hebben het verstaan,
Het jonge voorjaar is ontwaakt,
De schoonmaak vangt weer aan!
Hier baat geen stille tegenstand,
Maak dus een breed gebaar.
En zeg royaal: „Is 't weer zoo ver?
„WELNU, VOORUIT DAN MAAR!"
Maart 1940. KROES.
(Nadruk verboden).
ONZE OOST.
8 procent tapioca er in.
Aneta verneemt, dat proeven zullen wor
den genomen met het mengen van tapioca-
meel en tarwemeel voor het bakken van
brood. De proefbrooden zullen tz.t. op voe-
dingwaarde worden gekeurd door het schei
kundig laboratorium. Een percentage van
8 procent tapioca brengt een besparing
mede van vier millioen kilogram geïmpor
teerd meel.
ZONDAG 17 SLAART 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
8.55 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO. 5.00
VPRO. 5.S0 VARA. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwpraatje.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.40 „Van Staat en Maatschappy", causerie.
9.59 Berichten.
10.00 Zondagsschool.
10.30 Vrijzinnig Protestantsche kerkdienst.
12.00 Cyclus „Onze Weermacht".
12.25 Viool en orgel.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.10 Causerie „Het zilveren lustrum van het
Koninkrijk der Nederlanden".
I.30 Concertgebouworkest, koren en solisten.
5.00 Gesprekken met luisteraars.
5.30 Voor de kinderen.
6.00 Bravour en Charme.
6.30 Sportpraatje.
6.45 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek.
7.00 V AR A-Kalender.
7.03 Schuldig of onschuldig?
7.28 Rosian-orkest en solisten.
8.00 Berichten ANP, reportage.
8.20 AVRO-Amusementsorkest en solisten.
8.50 Radiotooneel met muziek.
9.50 Omroeporkest en solist.
10.30 Gramofoonmuziek met toelichting.
II.00 Berichten ANP.
11.10 AVRO-Dansorkest.
11.4012.00 Gramofoonmuziek.
vorsteiyke mengeling van eerbied en trots, en
ze wenkte hem onmiddellijk.
Bent u Sheik Abdullah?, vroeg ze in het
Fransch.
ja, mevrouw, antwoordde hy in dezelfde
taal.
Bent u goed bekend in de stad?
Ik heb hier twee maanden gewacht.
Dan zult u twee uren langer wachten
niet erg vinden. Von Kerber effendi, of ik,
of wy beiden, zullen om vyf uur op u wachten
buiten de Olifant Moskee. Mochten er anderen
by ons zgn, spreek dan niet, voor wy u aan
spreken.
Wie ls hy, de roode stier?, vroeg de
Arabier, kapitein Stum's breede gestalte na
ziende.
Dat is de kapitein van ons schip, een man
zonder verder belang. De Hakim effendi zit in
de boot, die naderkomt. Mét hem is Fenshawe
effendi, de onde man met het grijze haar. Er is
ook een lange, jonge scheepsofficier by. Hy
heet Royson zult ge het niet vergeten?
Royson. Hy is gevaarlyk. Bekyk hem goed! Hy
kan lastig blyken, of nuttig ik weet het nog
niet. Fenshawe Effendi spreekt Fransch en
Arabisch, Royson effendi alleen Fransch. Dat
is alles voor het oogenblik. Verlaat my thans
„Adieu, Madame, h cinq heures!"
Terugtredend tusschen de menigte Inboorlin
gen, die naar voren drongen in hun yver om
hun diensten aan te bieden aan de Europeanen,
bedekte Abdullah zyn donker gelaat met een
plooi van zijn burnoes. Royson sprong aan
land om Irene te helpen.
Maar zij sprong zelf zonder hulp kwiek op de
pier en lachte om zyn verbazing, toen hy haar
naast zich zag staan. Ze staken beiden mr
Fenshawe de hand toe, maar deze weigerde hun
hulp en zei, dat de eerste teug droge lucht
hem weer verjongd had.
Er bestaat geen geneesmiddel, dat te
vergelijken is, zei hy.
Kyk maar naar mevrouw Haxton, als
jelui een bewys wilt. In Londen was ze een
lelie, nu is ze een roos.
Opwinding, of het vooruitzicht op succes,
hadden inderdaad een blos getooverd op haar
gezicht. Haar fyn profiel vormde een sterk
contrast met de bonte menigte van negers en
Arabieren, die haar omringde.
Ze kwam hen opgewekt tegemoet.
Ik had een weddenschap met u moeten
aaangaan, meneer Royson, riep ze, zyn naam
bijzonder duidelyk noemende. Onze Engelsche
boot is niet opgewassen tegen de Somalis, zoo
als u ziet.
Dick begreep niets van haar plotselinge
vriendelykheid. Voordat hy kon antwoorden,
onderbrak -,on Kerber's hooge stem hen.
Waarom is kapitein Stump met u aan
land gegaan, vroeg hy.
Om mevrouw Stump een telegram te stu
ren, geloof ik, antwoordde mrs. Haxton on
verschillig.
Hij had my eerst verlof dienen te vragen.
De knorrige opmerking ontlokte den heer
Fenshawe een protest.
Beste von Kerber. zei hy, waarom zou de
arme man zyn vrouw z'n behouden overkomst
niet mogen melden? U bent vandaag uit het
gewone doen. Wat scheelt er aan lever?
Of angst?
Ik heb geen byzondere reden tot angst,
riep von Kerber, maar de zenuwachtige toon
logenstrafte zyn woorden.
Royson kwam hem te hulp door zyn orders
omtrent de boot te vragen, maar de Oosten
rijker was, zonder eenige zichtbare reden, zoo
ontdaan, dat hy aarzelde en Irene antwoordde
in zyn plaats.
Wy hebben afgesproken aan land te di-
neeren ln het Hötel de 1'Univers, zei ze. Mr
Fenshawe vraagt, of kapitein Stump en u van
de party willen zyn, dus kan de boot terug-
keeren en ons om acht uur komen afhalen.
Vertel het alstublieft aan kapitein Stump, als
u hem tegenkomt.
Uitmuntend!, stemde haar grootvader toe,
die nu voor het eerst van de „afspraak" hooi -
de! Werkelyk, Irene, je brengt myn gedach
ten zoo bewonderenswaardig uit, dat ik myn
eigen vage ideeën nauwelyks herken. Wel la
ten we, nu dat is afgesproken, rechtstreeks
naar het huis van den gouverneur gaan. Een
van deze zwarte heeren zal ons den weg wil
len wyzen.
Terwyl Fenshawe zyn Arabisch luchtte-by
het kiezen van een gids uit vijftig vrywilll
gers, gaf Dick zyn bevelen aan de bemanning
van de sloep. Mrs. Haxton, die zag, dat Irene
geheel verdiept was in de voor haar nieuwe
en vreemde omgeving, las von Kerber de les;
iets waaraan hy dringend behoefte had.
Beheersch je in 's hemelsnaam, fluisterde
zy, je zult ieder wantrouwen opwekken met je
dwaze voorzorgs-maatregelen. Luister! We
gaan vóór vyven naar het hotel om thee te
d rink-u. Je slipt onder het een of ander voor
wendsel weg, en gaat onmiddellyk naar de
Olifant Moskee. Die is in de hoofdstraat, drie
honderd yards links van het hotel. Ik zal, als
ik kan, by je komen, maar in ieder geval tref
je Abdullah daar. En wat je ook doet, houdt
op met dien onzin over heimelyk te werk
gaan.
Zy gingen alleen de stad in, achter een trot-
schen neger aan, en toen Royson met de
anderen voorby kwam, nam Abdullah hem met
een critische blik op.
By de heilige Kaaba, zei hy tot zichzelf,
daar gaat een man! Zoo heb ik maar weinigen
Hilversum H. 801,5 m.
9.30 KRO. 5.00 NCRV. 9.30 KRO. 5.00 NCRV.
7.45—11.15 KRO.
8.30 Morgenwyding.
9.30 Plechtige Hoogmis.
11.15 Gramofoonmuziek.
12.15 Causerie „Palmzondag en folkloristi
sche gebruiken van dien dag".
12.35 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Boekbespreking.
I.20 KRO-Melodisten (1.35—1.45 Gramofoon
muziek).
2.00 Vraag en antwoord.
2.45 Radiotooneel.
4.455.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst,
Hierna: Gewyde muziek (gT.pl.).
7.45 Berichten.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Groninger Orkestvereeniging, Toonkunst
koor „Bekker", jongenskoor en solisten
(opn.).
9.30 Causerie „Palmzondag".
9.45 KRO-Kamerorkest.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.15 Esperantonleuws.
MAANDAG 18 MAART 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
Algemeen programma, verzorgd door d«
AVRO.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Jetty Cantor. (11.00—11.10
Causerie „Zylichten". In een pauze: Gra
mofoonmuziek).
12.15 Ensemble Spezialettl.
12.45 Berichten ANP. Hierna: Ensemble Spe»
zialetti.
I.30 Lyra-trio.
2.15 Disco-variété.
3.10 „Met oog en oor", causerie.
3.30 Omroeporkest.
4.30 Disco-causerie.
5.30 AVRO-Amusementsorkest en solist.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.35 AVRO-Dansorkest.
7.05 Pianovoordracht.
7.40 Toespraak: „Een beroep op de vrouwen
van Nederland:,Nederlandsche volkskracht",
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Omroeporkest en solisten.
9.30 Reportage.
9.45 Twillight Serenaders, een klein koor en
solist.
Hilversum H. 301,5 m.
NCRV-uitzending. 6.307.00 Onderwijsfond»
voor de Scheepvaart.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Schriftlezing, meditatie.
8.20 Gramofoonmuziek (9.309.45 Geluk-
wenschen).
10.30 Morgendienst.
fl.00 Christ. lectuur.
II.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Berichten ANP.
1.00 Orgelspel en gramofoonmuziek.
2.00 Voor de scholen.
2.35 Gramofoonmuziek.
3.00 Kookpraatje.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing
4.454.55 en 5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 Voor de kinderen.-
6.30 Taalles en technisch onderricht.
7.00 Berichten.
7.15 Vragenuurtje.
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichtten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Lezing „Christus verzocht door Herodus",
8.45 Koperoctet en gramofoonmuziek.
9.30 Causerie „Spionnen en spionnage".
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Zang, piano en gramofoonmuziek..
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
gezien, zelfs in Karthouw, waar de giaours
by duizenden zwermen. Maar hy is jong, en
zyn vleeesch is zacht. De woestijn zal zijn
bloed verdunnen. En die kleine stier, die voor
uit ging die zal ook het sap in zyn been
deren voelen verdrogen. By het graf van myn
vader! Als de Hakin Effendi zulke mannen
in zyn gevolg heeft meegebracht, zullen er
groote dingen geschieden aan den voet der
Vyf Heuvels, en ik, AbduUah de Speerwerper,
zal er getuige van zijn.
HOOFDSTUK VII.
Mr». Haxton krygt een schok.
Mr. Fanshawe, die zijn kennis van het Ara
bisch opfrischte en von Kerber, die met mevr.
Haxton apart liep om te vernemen, hoe en
wanneer ze bericht had gekregen van Ab
dullah, hadden voor niets anders oog of oor.
Irene en Dick kregen zoo eenige oogenblik-
ken, waarin ze niet beluisterd werden en het
meisje greep de gelegenheid vlug aan.
Weet, waarom we hier gekomen zijn?,
vroeg ze zachtjes, terwijl ze stilstond om te
kijken naar den gordel van kleine eilandjes,
die het groote eiland Massoea van de open
zee afsluiten.
Baron von Kerber vertelde het ons in
Marseille zei Dick.
Ons?, vroeg ze bijna scherp.
Ik bedoelde kapitein Stump, mr Tagg
en myzelf.
Wat heeft hy u verteld?
De merkwaardige geschiedenis van een
Romeinsche expeditie tegen de Sabeërs; een
storm, een schipbreuk, het begraven van een
groote schat, en hoe deze eindelyk ontdekt
werd door middel van een Grieksch papyrus,
die in een graftombe werd gevonden.
Dat is het juist, wat me dwars zit, zei
ze plotseling geërgerd. Zyn gedrag is onbe-
rispelyk, en toch ben ik er zeker van dat hy
niet eerlyk handelt. Ik heb het gewaagd, dat
tegen mijn grootvader te zeggen, maar kan
niet het geringste bewys aanvoeren. Baron
van Kerber is de oprechtheid zelf, wat de
echtheid van de papyrus betreft. Pro
beerde hy ook mevrouw Haxton's aanwezig
heid of de myne te verklaren?
Toen kapitein Stump protesteerde
voor hy u gezien had, let wel tegen het
meenemen van dames, zei de baron, dat de
expeditie zonder u niet kon doorgaan.
(Wordt vervolgd.)