Als men onder
water filmt
vuren van Tohr
DE SCHAT
Radioprogramma
Gevaarlijke momenten en truc - opnamen
in de Ulaedijn
Vrijwillig landstormkorps
motor- en vaartuigendienst
Niet vechten bij
de Japansche kust
Militaire motorrijder
verongelukt
Ondermijning van de
Krijgstucht
Z4F£LZOUTiurei$eti ëo^F/M.
LN DUBBELE
BETEEKEN/S!
door Edgar Rice Burroughs
IN AMERIKA IS MEN BEZIG MET
HET VERFILMEN VAN JULES VER
NES BEKENDE BOEK„TWINTIG
DUIZEND MIJLEN ONDER ZEE".
HET GROOTSTE DEEL DER OPNA
MEN ZAL ONDER WATER GE
SCHIEDEN.
(van onze film-medewerker).
De boeken van den strooien Franschen
schrijver Jules Verne leenen zich wel bij
zonder goed voor filmscenario's. Herhaal
delijk werden dan ook werken van den ge-
noiemden auteur verfilmd. Thans is men
begonnen met de verfilming van het fan
tastische werk„Twintigduizend mijlen
onder zee", waarin Jules Verne kapitein
Nemo talrijke avonturen laat beleven met
zijn indrukwekkende duikboot. Thans
nog heeft dit boek niets van zijn bekoring
voor jon»? en oud verloren.
Waf er leeft onder water.
De leiding der opnamen berust bij John
Wiliamson, die sedert twintig jaar expe
rimenteert met het filmen en fotografeeren
onder water. Onlangs verscheen van zijn
hand een boek, getiteld„Twintig jaren
onder water". De schrijver liet een onder
zeeër construeeren, geheel volgens het
voorbeeld vam Jules Vernies Nautilus.
Achert een reusachtige ruit maakte hij on
der water talrijke opnamen, waaruit duide
lijk het wonderbaarlijke leven in de diepten
van de oceaan bleek. Merkwaardige gewas
sen en dieren, die op tropische vogels gelij
ken, haaien en sprookjesachtige bloemen.
Naar de haaien
In de film komt ook een gevecht voor tus-
schen een haai en een mensch. Gemakkelijk
was het niet om deze scene op te nemen,
da'ar men eerst iemand moest vinden, die
voldoende moed of overmoed bezat
om met een dolk tusschen de tanden naar
een haai te zwemmen en die al vechtend
voor het venster te lokken. De opnamen
vonden bij de Bahama-eilanden plaats. Als
lokaas gebruikte Williamson een oud lam
paard, dat toch doodgeschoten zou worden.
De Amerikaan wist twee handige zwem
mers er toe over te halen de strijd tegen
de haaien aan te binden. Wlanneer de eer
ste er niet in slagen zou, moest de tweede
onmiddelijk te hulp snellen. De inboorlin
gen smeerden zich met een geheimzinnige
zalf in, die volgens hen uitstekend tegen
de aanvallen van haaien beschermde.
Pech.
Het doode paard werd vervolgens in de
nabijheid van de duikboot in zee gelaten.
Al hel spoedig doemde een groote haai op.
Een zwemmer wierp zich moedig in het
water, dook naar de gulzige visch en wist
het dier door een goedgeplaatste dolkstoot
te dooden. De filmmenschen hadden echter
pech. De strijd vond net plaats buiten het
opnameveld der camera, zoodat van de ge
hele spannende strijd niets op de smalle
strook kon worden vastgelegd.
Het paard moest' dus nog eens als lokaas
dienst doen. Toen wederom een haai ver
scheen sprong de tweede zwemmer in het
water. Deze man was echter niet zoo on
versaagd als de eerste. Toen hij in de na
bijheid van de haai kwam, verloor hij zijn
FEUILLETON
door MALCOLM HOWES
30.
Toch zooals Irene juist had vermoed,
was er in dezen prachtigen tocht door de
woestijn een kiem van verderf. Of von Ker-
ber's berekeningen waren verkeerd, of de pa
pyrus was het geschrift van een krankzin
nige. De karavaan was al twee dagmar-
schen voorbij de plaats, waarvan alle ge
raadpleegde deskundigen eenstemmig ver
klaarden dat zij het punt was, dat was aan
gewezen door den Griek, die de vernietiging
van het Romeinsche legioen overleefd had.
De ongelukkige Oostenrijker kon de vijf heu
vels, in de papyrus aangegeven, als de voor
naamste aanwijzing van de plaats waar de
schat begraven was, evenmin aanwijzen als
een man in een onbekend bosch een bepaalde
groep van vijf boomen. Dat wil zeggen, hij
kan er bij toeval tegen aanloopen, maar hij kon
ze niet met oordeel en onderscheidingsver
mogen vinden. Zooals Irene het uitdrukte, er
waren geen vijf, maar vijf duizend heuvels.
Het kardinale punt was voor von Kerber om
er zijn groep van vijf uit te zoeken.
Toen de karavaan aan de rustplaats aan
kwam, maakte de diepe stilte plaats voor
een heidensch leven. Kameelen gromden in
klagelijk verlangen om van hun lasten be
vrijd te worden, paarden hinnikten en voch
ten om de beste bosjes gras en de mannen
scholden elkaar uit, alsof de arbeid om het
kamp gereed te maken iets nieuws en volko
men onverwachts was.
Tusschen het gewoel stapte Abdur Kader,
een magere, norsche Arabier, die al zijn hel
pers zonder onderscheid uitschold in Ooster-
sche bloemrijke bewoordingen. Stump, wiens
blozend gelaat vuurrood was verbrand door
de woestijn, stelde een levendig belang in
Abdur Kader's dagelijksche ontboezemingen.
Hjj verstond geen woord Arabisch, maar hy
zelfbeheersching, draaide zich om en
vluchtte met een van angst vertrokken ge
laat naar de oppervlakte.
De haai scheen meer voor 'n. levend mensch
dan voor een dood paard te voelen, want
bliksemsnel achtervolgde hij den vreemde
ling. Ternauwernood ontsnapte de zwemer.
Meer dood dan levend werd hij aan boord
getrokken.
Williamson gaat er zelf op af.
De eerste zwemmer voelde er weinig voor
om nog eens zijn leven te wagen. En dus
besloot Williamson zelf de rol van den
vechtenden zwemmer te vervullen. Met de
moed der wanhoop wierp hij zich te water
en inderdaad slaagde hij erin, de scène voor
het raam te krijgen. Terwijl de cameraman
draaide vocht Williamson half bewusteloos
tegen het rappe dier, en slaagde er einde
lijk in de haai af te maken. Toen hij uit
een diepe flauwte ontwaakte, kon hij zich
van den geheelen strijd niets meer herin
neren.
Dit was trouwens niet het eerste avon
tuur met haaien, dat Williamson beleefde.
Bij een andere opname daalde hij als duiker
naar een wrak, teneind een kameraad te
heljien, die tusschen twee balken vastge-
kneld zat. Plotseling verscheen een haai die
zoo hevig tegen een balk stootte, dat deze
MOGELIJKHEID VAN NIEUWE
VERBANDAKTE IN HET UITZICHT
GESTELD.
Wij vernemen van officiecle zijde:
De vrijwilligers van het vrijwillige land
stormkorps motor- en vaartuigendienst, die
ingevolge l.o. 1939, nr. i00-o met klein ver
lof huiswaarts zijn vertrokken, worden
eerstdaags in de gelegenheid gesteld een
nieuwe verbandakte te teekenen, welke
hen alleen verplicht om in werkelijken
dienst te komen ter handhaving of tot het
herstel van de openbare orde en rirst, dus
niet tot opkomst bij oorlog of oorlogsge
vaar.
In officieele kringen in Londen werd
gisteren vernomen dat Japan in informeel
diplomatiek contact de hoop tot uitdruk
king heeft gebracht, dat Gróót Brittanje
zou vermijden over te gaan tot vlootactie
in de nabijheid van de Japansche kusten.
De bezorgdheid zou voortspruiten uit de
verwachting, dat Engeland Wladiwostok
zal gaan blokkeeren en daar conflicten met
de Sovjet Russische vloot niet uitgesloten
moeten worden geacht.
Gisterrenochtend reed bij ITuinen, ge
meente Putten, een colonne motorrijders en
pantserwagens.
Een der motorrijders, de 21-jarige H.
Hatjers uit Apeldoorn, werd, toen een
voor hem rijdende pantserwagen plotseling
stopte, door een achter hem aankomende
pantserwagen gegrepen. H. werd ernstig
gewond en is tijdens het vervoer naar het
militaire hospitaal overleden.
waardeerde den woordenrijkdom van den
spreker en de blijkbare bedoeling ervan. „Hij
zou een reuze beste bootsman zijn," was zijn
geliefkoosde opmerking en hij voegde er dan
treurig bij: Ik wou, dat ik wist, wat hij zei.
't Zou een groot pleizier voor me zijn.
In een verrassend korten tijd was het
kamp klaar en waren vuren aangestoken van
dorre struiken, die gedurend, den laatsten
marsch verzameld waren, een maal gekookt
en allen namen rust tot den avond.
Als ze 's avonds niet verder trokken zon
gen de Arabieren en negers of vermaakten
zij zich met verrassend natuurgètrouwe
zwaardgevechten, terwijl het dozijn matro
zen, 'dat aan boord was meegenomen, naar
den strijd keek, of op hun eigen houtje zee
mans liederen aanhieven.
Het kamp van vandaag bood geen uitzon
dering op den algemeenen regel. Abdur Ka
der had misschien uitvoeriger en krasser ge
tierd dan gewoonlijk, toen ontdekt werd, dat
de bron door eeuwenlange verwaarloozing
was ingestort, en verscheidene uren arbeid
noodig zouden zijn om wat brak water te
krijgen. Hij viel den Effendie echter niet lastig
met deze kleinigheid. Er was een dringender
zaak op het oogenblik; Allah zij geprezen,
d4t kon wachten tot een minder druk uur.
want de Frank had geen haast, en hij be
taalde als een Khalief.
Omstreeks vier uur zat Irene in haar tent
een paar aanteekeningen in haar dagboek op
te schrijven. Ze had dorst en riep een bedien
de, dien ze opdroeg haar een flesch spuit
water te brengen. Enkele minuten later hoor
de ze hem struikelen; een val en een luide
uitroep, in het Arabisch! De man was ge
vallen over een van de zware steenen. waar
aan de touwen van de tent waren vastge
maakt.
omviel en op Williamson's schouder terecht
kwam, waardoor deze ernstig ontwricht
werd.
Het onaangenaamste avontuur dat Wïl-
liamson beleefde, was het volgendeHij
wandelde weer eens in zijn duikerspak over
de bodem der zee. toen hij voelde dat er
iets over zijn gzicht kroop. Het bleek een
groote scorpioen te zijn, die zich blijkbaar
in de helm had weten verborgen te houden.
Men kan zich Wdlliams angst levendig
voorstellen. Eén steek van het gevaarlijke
dier zou zijn dood veroorzaken. Toch
moest hij twintig minuten lang deze toe
stand verdragen, daar hij de opnamen niet
in de war wilde sturen, temeer daar het
onmogelijk geweest zou zijn deze scene voor
de tweede keer te draaien. Toen de duiker
eindelijk weer boven water kwam, ontdek
te hij dat het insect hem niet kon steken,
omdat de slechte lucht onder de helm hem
half bewusteloos gemaakt had.
Een inktvisch van staal.
In de nieuwe film komt een scène voor
warin kapitein Nemo een zijner matrozen
uit de omstrengeling van een reusachtige
poliep bevrijdt Ook nu vervulde Williamson
de gevaarlijke rol, en wel die van den red
der kapitein Nemo. Dit keer was er bij
de scène geen gevaar.Men had ervan afge
zien een echte inktvisch te gebruiken.
Tenslotte is dat dier toch wel een beet
je gevaarlijker dan een haai. Het monster
was vervaardigd van staal en rubber, een
prachtige constructie die 't voordeel heeft,
dat de spelers geen gevaar voor hun leven
liepen en dat de toeschouwers wanneer zij
deze scène zullen zien een adembenemen-
den strijd te aanschouwen krijgen.
In het lijf van het monster, zat een In
genieur die de bewegingen van de poliep
waterdichte stalen kamer, die ondergebracht
leidde en er voor zorgde, dat het water op
indrukwekkende wijze donker gekleurd
werd door het zwarte inktachtige vocht dat
de inktvisch tot zijn verdediging koos.
3'A JAAR GEVANGENISSTRAF.
Wegens ondermijning van de krijgstucht
is de 24-jarige soldaat W. P. de V. door
den Rosschen krijgsraad veroordeeld tot
drie jaar gevangenisstraf met ontslag uit
den iniliatiren dienst en ontzetting van de
bevoegdheid om bij de gewapende macht te
dienen. De preventieve hechtenis werd af
getrokken.
Beklaagde heeft getracht een geshrift te
verspreiden, getiteld „arbeiders-brief no 1",
waarin te lezen was, dat de oorlog geko
men is en dat de revolutie in aantocht was.
Het geschrift richtte zich tegen het
Duitsche, Fransche, Russische en Engelsche
regeeringssysteem.
Het Hoog militair {gerechtshof heeft de
zen beklaagde, die zegt anti-militairist te
zijn, veroordeeld tot drie en een half jaar
gevangenisstraf met aftrek van de preven
tieve hoólitenis en-, handhaving van het
obtslag uit den dienst.
ZATERDAG 6 APRIL 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
KRO-uitzending. 4.005.00 HIRO.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur,
12.00 Berichten.
12.15 Musiquette.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.10 KRO-orkest.
2.00 Voor de jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek. t
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.05 Lezing „Brengt de theosofie vrede voor
de ziel".
4.20 Gramofoonmuziek.
4.25 Lezing „Organisatie een kleinood. Houdt
haar in waarde."
4.40 Gramofoonmuziek.
4.45 Lezing „Het wordt lichter".
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 Internationale Sportrevue.
Ze vroeg zich af, of hij haar zou begrijpen,
wanneer ze in het Fransch zei, dat ze hoopte,
dat hij zich niet bezeerd had. Het glas was
gebroken, maar de flesch was heel. want de
inlander had haar gegrepen, toen hij viel.
Ca ne fait rien! riep ze. Toen ontdekte
ze, dat de Somalië zich op de knieën had
opgericht en met alle teekenen van doodeljj-
ken schrik naar den hemel staarde. Op het
zelfde oogenblik kwam er een vreemde woe
ligheid in het kamp. Door den open kant
van de tent zag ze Europeanen en inlanders
allen in dezelfde richting kijken naar het
Noorden. De Britten en Arabieren toonden
diepe verbazing, ze wezen en maakten ge
baren, maar waren overigens rustig. Maar
de negers geraakten in paniek. Voor het
meerendeel lagen ze op de knieën. Een paar
wierpen zich in hun volle lengte op den
grond en jammerden klagelijk.
Het meisje was alleen en voelde zich bang.
Royson was niet ver weg en hij stond even
als de anderen, aan den grond genageld, door
een schouwspel, waarvan ze den aard niet
konden gissen. Hjj scheen ook aan Irene te
denken, want hjj keerde zich om en keek
naar haar.
Kom gauw, miss Fenshawe, schreeuwde
hij, hier kunt u de wonderbaarlijkste fata
morgana zien.
Irene snelde naar Royson toe.
Toen stond ze verstomd, want ze zag een
schouwspel, zooals de woestijn zelden te zien
geeft,, zelfs aan hen, die hun heele leven bin
nen haar grenzen doorbrengen. Een lichte
mist was in de plaats gekomen van de op
merkelijke helderheid van de morgenuren.
Naar het Noorden toe was deze mist bijna
tot een nevel verdicht, een laag hangende en
glinsterende sluier, die iets had van de witte
wade, die dikwijls de zee bedekt op een rus-
72.
verbaasd keek de olifantenberijder naar den
half bewusteloozen d'Arnot. Hjj hoorde een
zacht geluid boven zich en onder zich. Hjj
keek rond en zag een grote gestalte, die als
het ware uit de wolken te voorschijn kwam.
Z 72
kreet klonk door den jonglenacht. De overige
bewakers keken om. Op de grond verlichtte
de toorts het terrein van het gevecht. De be
wakers gaven de olifanten bevel om te keren
en reden zo vlug mogelijk terug om hun mak
ker te helpen, maar ze waren te laat. Ukah
pakte den doden Tohriaan op en wierp hem
5.30 Hawaiian-gitaar (ap»-.j.»
5.45 KRO-Nachtegaaltjès.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Godsdienstige causerie.
7.35 Actueele aeherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 KRO-orkest en KRO-Melodisten en so
listen. In de pauze: Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Causerie: „Het Onvergankelijke Rijk"
(met muzikale omlijsting).
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 801,5 m.
VA RA -ui t zending. 10.00—10.20 v.ni. en 7.30
—8.00 VPRO.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de continubedx ijven.
11.50 Gevarieerd concert.
12.20 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichtten ANP, gramofoonmuziek.
1.00 Orgelspel, zang en gramofoonmuziek.
2.00 Esperanto-uitzending.
2.20 Gramofoonmuziek.
2.30 Muzikale causerie (met gramofoonmuz.).
3.00 Reportage.
tigen, helderen zomerdag.
De hemel verloor zijn kleur van gebrand
koper en werd blauw, en op den valschen
horizon, gevormd door den bovenrand van de
nevelbank,
Er waren militaire tenten, vastgebonden
kameelen en paarden, een groot aantal Ara
bieren en negers en een vijftigtal Italiaan-
sche soldaten, alles reusachtig vergïoot en
zoo duidelijk, dat het tuig van de dieren, de
uniformen der soldaten en de heldergekleurde
burnoezen der Arabieren gemakkelijk te on
derscheiden waren.
Ze waren aan het werk. Hoopen steenen
en bergen aarde gaven aan dat ze met graaf
werk bezig waren. Terwijl de kafila bij de
bron paar dit verrassend en levendig tafereel
staarde, ondergingen de schimmen, die zich
tegen den heml afteekenden, een verande
ring, die hun beklemmende natuurljjkheid nog
vergrootte.
Een afdeeling soldaten en inlanders mar
cheerde naar de tenten,, terwijl een andere
hun plaats innam. Alleen door de groteske
afmetingen van menschen en dieren en de
griezelige stilte van hun bewegingen, was het
mogeljjk te gelooven, dat men iets anders
dan werkelijkheid zag. Het was fantastisch,
adem-benemend, angstwekkend en onheil-
spellend-overweldigend
Dit weefsel van nevel was meedoogenloos
in zijn dieperen zin. Twee van de toeschou
wers wisten precies, wat het te beteekenen
had, maar ook, andere toeschouwers konden
het maar al te gemakkelijk vermoeden. Men
was de expeditie vóór geweest! De lange
zeereis en de nog langere marsch door de
woestijn, de groote uitgaven, de ontberingen,
de hoop, de vrees, al het beramen en orga-
niseerenhet was alles vergeefs geweest,
omdat Alfieri de dwaas, Alfieri de droomer,
Toen greep Ukah hem beet. De toorts vloog
uit de hand van den bewaker. Terwijl hjj zjjn
armen om het lichaam van den man sloeg,
gooide hij hem van den olifant af. De Ratho-
riaan greep de degen van de zijde van zjjn
vijand, trok deze uit de schede en stak hem
in het hart van zijn tegenstander. Een angst»
over zjjn schouder, met zijn andere hand
greep hij den half-bewustelozen Fransman en
sprong nu op de rug van de olifant. Maar met
donderend geraas kwamen de andere olifan
ten aandraven om de vluchtelingen te ach
tervolgen!
3,30 Gramofoonmuziek.
4.30 Vragenbus.
4.50 Residentie-orkest (opn.).
5.42 Gramofoonmuziek.
5.506.10 Orgelspel.
6.15 Drentsche uitzending.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radio-journaal.
7.30 Mobilisatie-problemen", toespraak.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 Puzzle-uitzending.
8.30 Rosian-orkest.
9.05 „Met man en macht" .toespraak.
9.10 VARA-Varia.
9.15 Radiotooneel.
9.30 VARA-Harmonie-orkest.
10.00 En nu... Oké.
11.15 Berichten ANP.
11-2512.00 VARA-Strjjkorkest.
er blijkbaar in geslaagd was den schat van
Sheba te vinden!
HOOFDSTUK XIV.
Het ontwaken der woestjjn.
Fenshawe keerde zich plotseling met ge-
fronte wenkbrauwen naar von Kerber. Met
een slag was alle vertrouwen bjj hem gewe
ken. Hoe was het mogeljjk, dat, terwijl zij
rondzwierven, zonder zekerheid, eigenlijk
zonder vaste aanduiding dat zij weldra hun
doel zouden bereiken, deze Italiaansche expe
ditie waarschijnlijk recht op het doel was af
gegaan, en de plaats waar de schat begra
ven lag, reeds had bereikt
Een oogenblik later had er heftig dispuut
plaats tusschen hem en von Kerber, wien hij
totnutoe zonder voldoende waarborgen zjjn
volstrekte vertrouwen had geschonken. Ook
mrs. Haxton was bij dit onderhoud aanwezig,
alsook Irene, en toen von Kerber in het nauw
gedreven, vertelde van den overval m Mar-
seille, werd Royson als getuige geroepen.
De eene verklaring bracht de andere mee,
en toen tenslotte von Kerber wanhopig uit
riep dat Alfieri met zijn expeditie onmogelijk
de juiste plaats kon gevonden hebben, daar
von Kerber alle aanduidingen van
afstanden zoo voorzichtig mogelijk op den
papyrus had veranderd en vervalscht. werd
1 enshawe, die plotseling voor een reeks van
intrigues en leugens kwam te staan, hoe lan
ger hoe grimmiger, en wilde zich, zonder een
woord te spreken van hem afkeerën.
Het was mrs. Haxton, die toen het woord
nam en blijkbaar in volkomen zelfbeheer
sching het volgende verhaal deed:
Mr. Fenshawe, ik geloof dat wij u thans
geen enkel detail mogen onthouden en als u
alle bijzonderheden weet, die" u reeds lang
eerder had moeten kennen, zoudt u wellicht
op het oogenblik niet zoo wantrouwend te
genover ons staan.
Alfieri was assistent-conservator aan
een museum in Napels, toen Italië Erythrea
bezette en hij benoemd werd tot gouverne-
ments-oudheidkundige in dit gebied, vertelde
zij. Mijn overleden man had in dien tijd de
leiding bjj het leggen van den Roode-Zee-
kabel en signor Giuseppe Alfieri was een
vriend van ons. Een Arabier, Abdullah EI
Jaridiah, die in de oude graven naar curiosi
teiten groef, vond een papyrusrol. Hij ver
kocht die voor een paar franc aan Alfieri,
en Alfieri gaf haar aan mjjn man.
Wordt vervolgd.)
TARZAN en de
