Als hel hart spreekt
Wit-linnen mantel
Russische adel
is toch
voordeeliger
Een fraaie voorjaarsmantel
UITERSTEN
Zaterdag 6 April 1940
Vierde blad
met zwarte en gele bladmotieven
Kort verhaal
Doe het met geld
Zóó, en nooit anders!
In vele Bevallen, waarin dit jaar een nlen-
we zomermantel zal worden aangeschaft, zal
de stof uit linnen bestaan, niet alleen omdat
de mode In die richting haar eischen gesteld
heeft, maar ook, omdat een linnen mantel,
waarin vroolijke motieven verwerkt zijn, een
zomerschen indrnk maakt en bovendien prac-
tisch in het gebruik is.
Een dergelijke mantel vindt de lezeres
hiernaast afgebeeld.
Met de zwarte en gele bladeren zal het on
getwijfeld een origineel geheel zijn.
De links afgebeelde voorjaarsmantel heeft
de roomkleurige tint van een eierschaal, met
een garneering van marineblauw. Wat de
aandacht in dezen iraaien mantel trekt, ls
de sierlijke coupe met een lichte aanduiding
van de taille en de V-vormige uitsnijding
aan den hals.
Burges had uitstekend gedineerd. Hier
zou hij vast en zeker nog eens terugkomen.
Vooral die patrijs was heerlijk. En het res
taurant was gezellig en toch gedistingeerd.
Als alles in Liverpool zoo was, zou t hem
daar best bevallen. Maar hij moest eens op
stappen. Hij wenkte den ober. De nota viel
nog mee ook. Haast neuriend tastte hij naar
zijn portemonnaie. Drommels, waar was
die? In elk geval niet op de gewone plaats.
Hij door zocht nog twee, drie zakken, maar
zonder resultaat. Burges was hevig ontsteld.
Hij had zijn beurs toch wel bij zich gesto
ken? Ja, voor hij hier kwam, had hij nog
ergens sigaren gekocht. Hij moest zijn por
temonnaie dus verloren hebben. Of zou hij
gerold zijn? Hij had nogal eens in gedrang
geloopen, schoot hem nu te binnen. Maar hij
had toen niets verdachts gemerkt.
En hij had vrij veel geld bij zich gestoken.
Ellendig, dat hij juist nu, zijn portefeuille
moest thuis laten. Het was een vervelende
geschiedenis. Burges legde een beetje verle
gen, den ober het geval uit. Die keek strak,
maar correct. „Zoudt U Uw huis niet kun
nen opbellen?", stelde hij voor. Maar dat
ging niet De dame, bij wie hij en pension
was, was uit Er zou niemand thuis zijn.
„Heeft U relaties?" zei de ober, al minder
toeschietelijk. Burger kreeg 't hoe langer
hoe benauwder. Hij woonde pas drie weken
in Liverpool. Had hij eigenlijk al kennis
sen?
Onbeweeglijk bleef de ober wachten. „Laat
er iemand met me meegaan. Bestel een taxi.
Dan maak ik de zaak in orde", zei Burges
met een rood hoofd. „Of, moet ik, hahaha
(dit lachje kwam er geforceerd uit) hier
misschien mijn horloge achterlaten. Meteen
haalde hij een gouden uurwerk te voorschijn
en legde dat op tafel. De kellner bekeek het
horloge, aandachtig. Het was een prachtig
ding, in elk geval meer waard dan het heele
diner. Deze klant leek hem toch wel be
trouwbaar.
Burges keek schuw om zich heen. Geluk
kig was 't incident niet erg opgevallen, al
begon het nu toch al de aandacht te trek
ken. Ja, wat zou er nu gebeuren: kwam er
een taxi, 'of hielden ze het horloge. Plotse
ling mengde zich een heer, die bescheiden
had toegekeken, in de kwestie. „Laat mij U
helpen,", zei hij met zachte stem. „Ik be
grijp hoe. onaangenaam het voor U is. Maar
zooiets kan iedereen overkomen. Hoeveel is
't ober? U staat mij toe, meneer? U stuurt
me dat bedragje wel naar mijn hotel".
Burges haalde opgelucht adem. Heerlijk,
hij was uit den brand. Hoe kon hij zijn red
der danken!
Hij putte zich dan ook uit in dankbetui
gingen. Maar de ander weerde glimlachend
af. 't liad immers niets te heteekenen. Maar
Burger rustte niet voor de vriendelijke me
neer er in toestemde met hem naar huis te
rijden en daar de zaak te regelen. Meneer
Shefferd de lieeren hadden zich voorge
steld.. had er tenslotte niets op tegen, om
dat hij met zijn avond toch geen raad wist.
Hij was voor een paar dagen voor zaken in
Liverpool. 's Avonds kon hij niets doen en
't was nog te vroeg om naar huis te gaan.
Dus ging hij zelfs in op Burges uitnoodiging
ergens in een club een whiskey te drinken.
Zoo kon Burges hein tenminste een beetje
bedanken voor de hem verleende liulp.
„Ik ben zoo term* meneer Shefferd", ex
cuseerde Burges zich toen ze zijn huis be
reikt hadden. „Blijft U in den wagen, ver
moeit'U niet". De heer Shefferd vond alles
goed, al vond hij 't overdreven, dat Burges
zoo'n haast met die terugbetaling maakte.
Enfin, op deze manier ging de avond om.
Burges was gauw terug en deed zijn
schuld af in de taxi. Hij beschikte alleen
over papieren geld. Had hij de portefeuille
zooeven ook maar bij zich gehad, dan was
al die soesah niet gebeurd.
Dat werd echter alles ruimschoots ver
goed door de genoeglijke uren, die hij met
Shefferd in zijn club sleet. Buitengewoon
spraakzaam was deze wel niet. maar toch
een prettig mensch, die goed kon luisteren,
wat de praatgrage Burges bijzonder waar
deerde.
Zoo werd 't voor ze 't wisten half elf.
„Ik moet nu toch naar mijn hotel" zei
meneer Shefferd bescheiden. „Ik moet mor
gen weer frisch zijn voor mijn werk. „Nu
je bent frisch", begon Burges. wat onzeker
van tong, al te tutoyeeren. „Jij hebt twee
whiskey's gehad en ik... vijf. Of waren het
er... zes? het waren er zes geweest. Daarom
probeerde meneer Shefferd Burges met
zachten drang mee te krijgen. De laatste
stribbelde niet tegen, hij begreep dat 't voor
zijn eigen bestwil was. Dus stapten de hee-
ren weer samen in een taxi. En de heer
Shefferd bracht Burges die dat zonder twij
fel 't meest noodig had,.naar huis. Daar
nam Burges roerend afscheid en beloofden
den ander, hem morgen in zijn hotel te ko
men opzoeken. Toen verdween Burges
eenigszins zwaaiend in de deur.
„Naar het station, gauw!" zei de heer
Shefferd gehaast tegen den chauffeur.
„Hm", mompelde hij toen tot zichzelf, „ter
wijl hij met een zaklantaarn, de inhoud v^n
Burges' portefeuille doorzocht. „Dat valt
me mee. Hoe kan iemand zooveel geld bij
zich steken? Het is alleen jammer dat ik
hem dat horloge heb laten houden. Maar
zoo ben ik nu eenmaal. Als 't hart bij me
spreekt! Hij was zoo'n aardige kerel. Ik
kon hem niet alles afnemen. Ik had hem
zijn portemonnaie ook al gerold!"
ALLES TE KOOP, OOK EEN TITEL
Reeds voor den oorlog 19111918 had er
een levendige handel plaats in graafschap
pen en baronieën. Weliswaar was het
land dat men met den titel correspondeerde
meestal fictief, of liet bestond uit een lap
zout water of tien vierkante meter woeste
nij. maart dat waren bijkomstigheden.
Hoewel door de huidige crisis de prijzen
ietwat gedrukt zijn, bloeit de „adelbeurs"
nog steeds en zoover wij weten is zij nooit
gesloten geweest wegens malaise. Wie de
advertentiekolommen der groote kranten
doorkijkt, ontmoet daar niet zelden annon
ces, waarin „jongedame van oude familie"
wenscht te huwen met rijke partij, of wel:
..Engelsch edelman" een degelijke vrouw
zoekt. Ock kunnen er „schikkingen" worden
getroffen in verband met naamsveranderin
gen, wanneer men een buitensporig hoogen
prijs voor een of ander „lief, oud kasteeltje"
(lees: vervallen buitenhuis, gedeeltelijk in
puin) wil hetalen. Dikwijls hoeft men niet
eens brieven onder leter X. te schrijven,
maar is een telefoontje voldoende. Men
spreekt dan af, wanneer een conferentie zal
plaats hebben.
Meestal is het een huwelijksbureau, dat
hem. wiens ziel naar adeldom haakt, uit
de verlegenheid helpt. Natuurlijk onder
houdt het bureau relaties met eerste krin
gen.
HET HUWELIJKSBUREAU
IN ACTIE
Men wordt ontvangen door een chique
dame, die het zich eenigszins schijnt aan
te trekken, dat ze geen handkus krijgt. Zij
is min of meer op leeftijd en past volkomen
in de deftige kamers. Men neepnt plaats en
legt alles uit. Rijzondere verlangen worden
kenbaar gemaakt. Door de dame worden
vragen gesteld. Is het voor meneer zelf of
voor een derde, misschien een vrouw? Gaat
het alleen om een verwisseling van naam?
Men oppert bezwaren. Is het zeker rlat
een scheiding, onmiddellijk na het huwelijk
kan plaats hebben?
De dame maakt een bijna veront
waardigd gebaar. Maar natuurlijk
kan dat! Is niet een van haar beste
klanten heelemaal „naar boven" ge
trouwd? Ze begon eenvoudig als
mevrouw von Ibeide en is nu reeds
gravin. De chique dame haalt een
boekje te voorschijn en toont de na
men van een reeds edellieden. Deze
menschen houden zich in het leven
door voortdurend te trouwen en
weer te scheiden. Hun vrouwen zijn
dan automatisch in den adelstand
verheven.
VAN TOT VOOR
ZESHONDERD GULDEN.
De prijs, die het bemiddelingsinstituut
voor de titels berekent, ligt binnen het be
reik van ieder burger. Het te betalen be
drag bestaat uit twee deelen: het eene
wordt uitgekeerd aan dengcen. wiens pa
triarchalen naam U aanknoopt, het andere
ontvangt het bureau als provisie. Een een
voudig ,van tot" is te bekomen voor
zes A negenhonderd gulden. Het prijsver
schil valt te verklaren uit de klankwaarde
van den naam. Er bestaat uit den aard der
zaak eenig onderscheid tussehen „Von Pie-
tersen tot Jansen" en „Von Löwenhaut".
Een echte baronnen-naam kost iets duur
der: voor achttienhonderd gulden is men
eigenaar. Graven beneden de 3000 gulden
zijn niet in dén handel. Een paar procent
(20 30) voor administratiekosten wordt
bovendien in rekening gebracht. Een „Frei-
herr" is nog kostbaarder en een vorst moet
minstens zesduizend gulden opbrengen.
Op Russische adel wordt 90 korting
verleend.
Heeren. die hooger op willen, hebben het
zooals reeds werd aangeduid moeilijker dan
dames. De wet stelt hier grenzen en het een-
•voudigst is het dan ook zich te laten adop-
teeren. In Nederland heeft dit juridisch
geen beteekenis, maar in Duitschland wel,
en daar is het dan ook een geliefd middel.
De pleegouders ontvangen van hun aange
nomen zoon een som ineens of een lijfrente.
Beide partijen zijn gewoonlijk zeer wan
trouwend. De edelman is bang. dat hij zijn
geld niet krijgt en de edelman (vrouwe) in
spé vreest trucs of onzuiverheden. De brui
degom van professie moet schriftelijk belo
ven onmiddellijk na de echtvereeniging in
een scheiding toe te stemmen en zijn bruid
daarna nooit weer onder de oogen te ko-
nien. Voor een blijvende verbintenis behoeft
de lezere* niet angstig te zijn. want de we-
derzijdsrhe minachting is gewoonlijk zoo
groot, dat de jonge echtelieden verlicht
ademhalen wanneer ze van elkanders ge
zelschap verlost zijn.
Geheimhouding is eveneens een belangrijk
ding. maar ieder weldenkend mensch be
grijpt, dat hier sprake is van een soort
ambtsgeheim.
Dikwijls ook heeft de geschiedenis een
onaangename nasleep. Afpersing en con
tractbreuk maken het leven tot een hel. De
crisis doet de betalingen vaak stokken, en
processen zijn niet zelden het gevolg.
Honderden menschen loopen rond, die
den dag vervloeken, waarop zij graaf wer
den
WAT MENIGEEN NIET WEET.
De 90-jarige Japansche grijsaard Haehi-
roemon Hattori en zijn vrouw Tome. hebben
48 achter-kleinkinderen. In de laatste 50 ja
ren is geen van zijn kinderen, kleinkinde
ren of achterkleinkinderen gestorven.
Prof. Dr. E. Zak van de Weensche Uni
versiteit, heeft onlangs geconstateerd, dat
sommige menschen dik worden zonder te
eten. Hij geeft hier de volgende verklaring
voor: ook de ademhaling brengt een ge
wichtstoename teweeg. Volgens deze ver
klaring, zouden dus de dames, die „aan de
slanke lijn doen", ook niet mogen ademen.
Het „Lagoa Escura" (Zwarte Meer) in de
Portugeesche bergen, heeft water, dat zoo
zwart is als inkt. Er leven geen visschen
in: geen vogel noch een ander dier komt er
ooit hun dorst lesschen.
Margareth Brickers, een vrij onbekende
Amerikaansche filmactrice, heeft van haar
kapper een aanzienlijke schadevergoeding
gekregen, omdat haar haar na het verven
inplaats van platina-blondgroen op
droogde.
De ijsontwikkeling aan de polen bedraagt
jaarlijks 80.000 kubieke meter. Van Groen-
land's Westkust drijven jaarlijks 30 ijsber
gen af, van de Oostkust daarentegen 7200.
Bij het afdrijven naar het Zuiden verklei
nen de ijsmassa's spoedig; zij bezitten bi;
New Foundland dikwijls nog slechts het
tiende van hun oorspronkelijke grootte.
Mr. N. Clark te Maidenhaid (Eng.), wordt
iederen ochtend gewekt door een getik op
zijn venster. Zijn „porder" heet Juliet en
is een Bantam-hoen. Zoodra Mr. Clark het
venster heeft geopend, vliegt Juliet op de
tafel, legt in een daartoe speciaal bestemd
mandje een ei, en vliegt kakelend weer hei
raam uit. Zoo krijgt Mr. Clark altijd een
versch eitje bij zijn ontbijt,
In één uur legt onze aardbol, die wat sneh
heid betreft nog door geen enkele auto of
vliegtuig verslagen is, de aanzienlijke af
stand van 1776 kilometer af op haar „rond
vaart" om de zon.
De lekkerbek, de rauwkosf-eter en
de sportmaniak.
De lekkerbek:
Wat is het leven zonder vleesch en jus?
Ik zeg maar: eet zooveel je kan enh^enü,
Smul nog van karbonaad. gebraden duif,
Straks is 't „bon zooveel voor een vette
kluif
Gezondheid krijgt men slechts door
veel te eten!
De vegetariër:
Ik huldig soberheid, verafschuw vreten!
Een wortel geeft den mensch eerst
waardigheid,
Of een radijs, met bladgroen toebereid,
Genadig is mij ieder der seizoenen.
Ik leef gerust bii knollen en citroenen
En rammelt soms van holligheid mijn
maag.
Ik kauw een rammenas en ik verdraag
De voetbalmaniak:
Ofschoon ik ieder graag het zijne gun.
Houd ik liefst 't midden tussehen dik en
dun,
Ik zie „geen been" in visch en vleesch
te smullen,
Nóch in somtijds mijn maag met ras
te vullen!
De voetbal redt me van des vreters vet
En tevens van den griezel van t skelet i
