Boerenleed
in Finland
HeT GeHeim unn
Buit van Larensche inbraak
achterhaald
vuren van Tohr
en de
7 orrance
Esdale
Radioprogramma
door Edgar Rice Burroughs
een van de wenige landen
dat fatsoenlijk zijn oorlogs
schulden betaalde weer in
de diepe put der armoede
teruggeworpen.
De droeve evacuatie
zwijgend.
FEUILLETON
het vee afgemaakt.
DE MOORD OP DE
LRERL1NGVERPLEEGSTER
Wielrijder door bus
gegrepen en gedood
De splitsing van het departe
ment van Economische Zaken
Koning George houdt Raad
De afschuwelijke „verbeterde" tech
niek in „modern" oorlogvoeren ver
oorzaakt onnoemelijk leed. Het
kost den „moedigen", „driesten",
„bezielden" bommenwerper zoo wei
nig moeite, als hij, ongehinderd
door het vrije luchtruim boven
een vredig landschap zwevend, even
door een hefboombeweging toe te
geven aan den misdadigen „lust"
naar „roemrijke" daden, een werk
van generaties nijvere, eerlijke on
schuldige boerenfamilies vernietigt.
En dit gebeurde tallooze malen in
den barbaarschen oorlog tegen Fin
land. Aldus een medewerker van
het officieel orgaan van den Ned.
Zuivelbond, die verelt wat hij in
het geteisterde land hoorde, en zag.
Het is een kort drama, dat de onschuldi
ge oude boer, vrouwen en kinderen met
verbrijzelde ledematen op eigen erf een
plotselingen dood vinden; het duurt niet
io heel lang, dat het angstig loeien van
het vastgebonden vee in de stallen ver
stomt in den vlammendood, maar ontzag
lijk lang is het leed van de jonge boeren,
die van het front terugkomen en puinho
pen vinden als rest van hun levensgeluk.
De Finsche boer is hard en beheerscht ge
worden in den moeizamen strijd om het
staan; des te dieper toch is de liefde voor
zijn geboortegrond, die hij met moeite her
schiep in het, plekje grond, dat hem een
bestaan voor zich en de zijnen opleverde.
Zelfs dat plekje grond mag hij niet meer
bewerken; dat huis, waaraan de herinne
ring van alles wat hem lief was, kleeft,
mag hij niet weer opbouwen. De verkoolde
lijken van zijn vee. mag hij niet begraven
in zijn eigen aarde.
met een weggeschoten been, hompelend op
krukken, staart de strijder, die een held
was aan het front, om zich heen. Zijn bos-
schen ruischen niet meer, de afgeschoten
stammen zwijgen. Hij schreit niet omdat
hij te hard is, maar de tranen druppelen
uit zijn oogen. Het hardste is, dat hij zijn
grond moet afstaan aan den vijand, die
hem niet overwonnen heeft in den opge
drongen strijd. Hij zou zijn eenvoudig huis
weer in ouden trant hebben opgebouwd
getroost worden door de herinneringen aan
al het dierbare, dat in door 't groote leed
gewijde aarde om hem heen begraven lag
maar hij wordt zelfs verdreven van de
zen grond, wil hij niet buigen onder een
regiem, dat hem zijn vrijheid ontneemt.
In veel te kort afgemeten tijd de da
gen zijn zeer kort in den winter in Fin
land wordt de stroom naar achter de
nieuwe grenslijn ingezet.
450 000 menschen, waaronder de
bewoners van vijf steden, moesten
in 7 dagen een afstand van 50 K.M.
terugtrekken met wat ze konden
redden. De duizenden auto s, tot
hulp gerequireerd, de scharen vee,,
die weggeleid moesten worden in
barre kou, overvulden de smalle,
gladde sneeuwwegen, voor zooverre
door de aangebrachte verwoestingen
door: Roy Vickers
19.
Gedurende het avondeten maakte Gerald den
toestand nog veel erger door zenuwachtig te
doen, omdat zij er was. Nu eens zweeg nij
langen tijd, dan praatte hij weer druk over
niets in het bijzonder iets dat hij anders
nooit deed. Annabelle merkt natuurlijk alles.
„Als jullie het goedvinden, blijf ik maar geen
kopje koffie drinken," zei hij na het eten,
„Vackery heeft mij een bundel papieren ge
stuurd over het gerechtelijk bewijs, dat het
testament is goedgekeurd; eindelooze vragen
over het huis en zoo en ik zal er toch tot mid
dernacht waarschijnlijk mee bezig zijn.'
Dus dronken Torrance en Annabelle alleen
hun koffie ip den salon en vertelde Annabelle
van alles over Spanje aan Torrance.
Even over tienen zei Annabelle dat ze dood
moe was. „Wat vervelend, dat Gerald zoo laat
moet opblijven om al die gekke vragen te be
antwoorden," zei zij met zulken nadruk, dat
Torrance vanzelf hierop reageerde.
„Zal ik vragen of ik hem kan helpen?
„Nou, als je dat zou willen doen! Maar ben
je zelf niet te moe Onder het eten leek hij mij
zoo zenuwachtig. Heb jij het niet opgemerkt
Annabelle had iets, dat je dwong haar te
hemen zooals ze was wanneer je tegen haar
Praatte, iets dat je dwong te gelooven, dat
haar conversatie de oprechte uiting van
haar gedachten was.
„Ja, ik merkte het ook," zei Torrance, „An
nabelle geloof je niet dat hij het misschien
vervelend vindt, dat ik al zoo gauw nu jullie
trouwen kom logeeren?"
„O nee, dat vindt hij vast niet vervelend!
Daar ben ik zeker van," zei Annabelle vlot.
„Maar ik ben het wel met je eens, dat hij zich
2oo in het begin misschien, niet erg op zijn
gemak voelt. Zie je wij zijn het klinkt
gek maar in zekeren zin zijn we nog vreem
den voor elkaar. Wij hebben nog geen ge
legenheid gehad elkaar's gewoonten te lee-
ten kennen."
nog van wegen sprake kon zijn. De
boeren, oude mannen, oude en jonge
vrouwen en kinderen dreven het
vee zoo goed ze konden voor zich
uit, zelf gebukt onder den last van
huisraad.
V an het melken der koeien kon geen
-prake zijn; de dieren werden gevoederd
met wat hooi, voor zoover dit meegevoerd
Kon worden; ze trachtten schors en twij-
van de boomen langs de wegen af te
Knabbelen, ze moesten hun dorst lesschen
met sneeuw.
Konden de arme dieren, oververmoeid en
verkleumd, niet verder, dan werd zooveel
mogelijk de hals afgesneden, de ingewan
den uitgehaald en de rest op sleden en
vrachtauto s achter de nieuwe grenslijn
vervoerd. Onnoemelijk was het leed der
boerenfamilies, die het moesten aanzien.
Dwaalden de dieren af en zakten ze in de
diepe sneeuw weg, ze werden afgemaakt
om uit hun lijden te zijn. 20 afgeladen
spoorgoederenwagens gedoode koeien, hard
bevroren, passeerden mijn kantoor, om in
alio s koelruimten te worden opgeslagen
en dit is slechts een klein deel. Het was
ééns de productieve veestapel van tallooze
ijverige kleine boeren. Diep tragisch wordt
de aanblik als alle sneeuw smelt, waaron
der honderden soldaten, gedood, hard be
vroren, en afgedwaald, gestorven vee ach
tergelaten moesten worden. Zoovele moe
ders verbeiden nog hunne zonen, waarvan
het lot onbekend is, die waarschijnlijk daar
hun eeuwige slaap slapen
Niet alleen door het verloren gaan van
de duizenden melkkoeien is de zuivelpro-
ductie hier sterk ingekrompen, maar ook
door het ontbreken van graanvoederstoffen,
waarvan de import onmogelijk is gemaakt.
Deze voor Finland belangrijke tak van be
staan wordt wel zwaar getroffen. De ge
zondheidstoestand en de produktiviteit van
den veestapel, voor zoover die nog kan
worden aangehouden, lijden in sterke mate.
Het melkkwantum aan de zuivelfabrie
ken slinkt sterk; van export van zuivelpro
ducten kan onder deze omstandigheden
geen sprake zijn.
In Karjala, de daar geteisterde land
streek achter Viipuri, gingen een 20-tal zui
velfabrieken verloren, alle leden van Valio.
Ontzaglijke opofferingen, moeiten en be
zwaren moeten overwonnen worden, maar
de beheerschte Finnen gaan niet bij de
pakken neerzitten; er wordt langzaam,
inaar onophoudelijk gewerkt. Ze dragen het
hun veroorzaakte leed, zich schikkend in
het onvermijdelijke, gedragen door een die
pe religie.
Finland, een der weinige landen, dat op
tijd zijn schulden betaalde, in een verdor
ven wereld fatsoenlijk bleef, door noeste
vlijt er bovenop kwam, is weer in de diepe
put der armoede teruggeworpen.
GEZOCHTE MILITAIR HEEFT
METS MET HET MISDRIJF TE
MAKEN.
Gistermorgen heeft zich bij de politie te
Delft de militair gemeld, die door eenige
voorbijgangers op den avond van den
moord op de verpleegster C. Melaard te
Delft in de nabijheid van de plaats, waar
het slachtoffer gevonden werd, was waar
genomen. Deze man die van verlof terug
keerde, bleek niets met de misdaad te
maken te hebben.
De politie heeft verder nabij de plaats,
waar de fiets van het slachtoffer gevon
den is, een verlofpasje gevonden. De eige
naar daarvan werd opgespoord, doch hij
bleek eveneens vrij uit te gaan. Hij had
het pasje tijdens een autotocht verloren.
Gistermorgen is de 26-jarige W. H.,
woonachtig te Winsen, aldaar door de
Maasbuurtbuis, welke uit Druten naar Nij
megen was vertrokken, gegrepen.
H., die uit een winkel kwam wilde per
rijwiel den weg oversteken, toen de bus
om den hoek kwam. De chauffeur zag hem
te laat met het gevolg dat de wielrijder
werd gerepen en een eind meegesleurd.
H. werd zob ernstig gewond, dat hij en
kele uren later in een woning, waar hij
was binnengedragen, is overleden.
Hem is nog geneeskundige en geestelij
ke hulp verleend.
Gelijk reeds gemeld heeft de Larensche
politie aangehouden den recidivist G. de
j. en den Hilversumschen schilder B. O.,
als verdacht van het plegen van de in
braak Zondagmiddag 5 Mei in de villa
van de familie B. te Laren. De buit be
stond uit juweelen met een verzekerings-
waarde van f 17.000.
Gebleken is bij het verhoor van O., die
bekend heeft, dat hij onmiddellijk na de
inbraak een ver familielid, den 44-jarigen
m. W. in de Rembrandstraat te 's Gra-
venhage heeft bezocht. Hij heeft aan hem
voor twintig gulden verkocht het gestolen
collier van 97 paarlen met brillantcn slot
met een koopwaarde van f 24.000.zes
amethyst-steenen, een paar gouden man-
chetknoopen en een platina armband met
20 geboorde paarlen.
Toen hij Maandag aan het verven was
in Hilversum, hoorde hij door de radio tij
dens het schaftuur de mededeeling van de
inbraak en hij stond versteld van de
daarbij opgegeven waarde. Na het werk
is hij met een taxi naar Den Haag gegaan
om VV. op het hart te drukken, de buit
goed vast te houden. Middelerwijl was de
j. gearresteerd en Dinsdagmorgen stuurde
O. een expresse-brief naar W. om hem te
waarschuwen, dat hij vast moest houden
aan het door O. aan W. gegeven alibi (hij
zou Zondagmiddag bij W. op bezoek zijn
geweest). In den laten namiddag werd hij
aangehouden en hij bekende spoedig.
Een Larensche rechercheur vroeg assis
tentie aan de Haagsche politie en het
echtpaar W. werd gearresteerd. Na een
onderzoek van twee etmalen viel \V. gis
teravond door de mand. Een huiszoeking
had niets opgeleverd. De buit bleek ver
stopt te zijn op den zolder van een opslag
plaats, waar W. werkzaam was, onder een
stapel afval.
De vrouw van W., van wie gebleken is,
dat zij niets met de azak te maken had,
is op vrije voeten gesteld.
W. zal ter beschikking van de Justitie
worden gesteld.
In verband met de splitsing van het
departement van Economische Zaken in
het departement van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart en het departement van Land
bouw en Visscherij, wordt nog gemeld, dat
de Directeur-Generaal van Handel en Nij
verheid, Dr. H. M. Hirschfeld, als waarne
mend secretaris-generaal van het departe
ment van Handel, Nijverheid en Scheep
vaart zal optreden. De directeur-generaal
van den Landbouw, Ir. A. L. H. Roebroek,
als waarnemend secretaris-generaal van
het departement van Landbouw en Vissche
rij, terwijl Ir. S. L. Louwes, regeerirtgs-
commissris voor den akkerbouw en de vee
houderij, als waarnemend voorzitter van 't
college van regeeringscommissarissen zal
fungeeren.
De Engelsche koning heeft gistermorgen
in 't Buckingham Palace een „privy coun-
cil" gehouden. Aanwezig waren Lord Stan-
hope, Ernest Brown. R. A. Butler en Lord
Hutchinson.
ZATERDAG 11 MEI 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
KRO-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Racoco-octet.
12.45 Berichten ANP, mededeelingen, gramo
foonmuziek.
1.10 Musiquette (1.301.40 Gramofoonmuz.).
2.00 Voor de jeugd.
TARZAN
97.
Toen de bewaker op de muur begon te
schreeuwen, renden d'Arnot en Ukah het
bosch in en hoopten te ontsnappen aan de
patrouille, die op het alarm zou gaan zoeken.
Ze waren op weg naar Rathor om hulp te
halen voor Tarzan en hun vrienden, die in
Tohr gevangen werden gehouden. Ze moes
ten slagen!...
Het nieuws van de ontsnapping werd snel
naar Ahtea overgebracht. Zij kookte van
woede. „Tarzan is degene, die hiervoor aan-
srpakelijk is. Breng hem onmiddeüjk hier!
„Misschien is het beter als hij afgezonderd
wordt van de overigen," zei Dr. Wong rustig.
Ahtea keek hem vragend aan. „Je raad is
goed," zei ze koud, „maar te laat. Soms,
Wong Tai, twijfel ik wel eens aan je slim
heid. Neem je in acht!" „De al wij ze Ahtea
begrijpt me verkeerd," antwoordde hij onder
danig, „want ik doe mijn best alle wensen
van Uw majestteit te vervullen." Gedurende
enige tijd keken ze elkaar aan, ieder trachtte
te weten te komen wat er achter het voor
hoofd van den ander verborgen was. Toen
klonk vanuit de gang het gerinkel van wa
pens. Tarzan en O'Rourke werden onder
zware bewaking binnengeleid, en opnieuw
werd de koningin vervuld door een razende
woede.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.30 KRO-orkest en solist.
5.15 Filmpraatje.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Geschiedkundige lezing.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuzie't.
8.45 KRO-Melodisten en solisten.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.50 Matrozenkoor „Hofstads Koorknapen" en
KRO-orkest.
10.30 Berichten ANP.
10.40 „Het onvergankelijke Rjjk", causerie
met muzikale omlijsting.
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301,5 m.
VARA-ultzending. 10.0010.20 v.m. en 7.30
—8.00 n.m. VPRO.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor arbeiders in de continu-bedrjjven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.45 Ber. ANP)
2.00 Filmkwartiertje.
2.15 Fluit, viool, cello en clavecymbel.
3.00 Reportage.
3.30 VARA-orkest. In de pauze: Community-
singing (opn.).
„Precies! Daarom dacht ik..."
„Hij is haast te bang om naar je te kijken,
uit vrees, dat ik jaloersch word. Wat mij be
treft is dat niet juist, vind je wel?"
Een vraag waar geen antwoord op was!
Annabelle won het alweer, zooals het haar
altijd gelukte wanneer zij tegenover elkaar
stonden.
„Alsof ik op jou jaloursch zou kunnen
zijn!" vervolgde Annabelle, „als hij ons ooit
had kunnen vergelijken, dan had hij mij nooit
gekozen. Jij bezit alles, dat ik nooit zal kun
nen bereiken, Torrance: je bent rustig en
mooi, je begrijpt alles en je kunt als een ka
meraad met hem omgaan. Als je hem had
willen hebben, had je hem best kunnen ver
overen. Dacht je, dat ik dat niet wist Nu,
wel te rusten hoor! En wees maar niet bang,
dat zijn vrouw jaloersch is, want die moge
lijkheid bestaat hier niet!"
Annabelle kuste haar en Torrance was ge
noodzaakt hetzelfde te doen. Behalve door
haar te-vriendelijke manier van optreden, wilde
Annabelle haar waarschijnlijk ook door vriend
schap en openhartigheid aan zich binden.
Toen Annabelle naar boven was, ging Tor
rance naar de bibliotheek. Gerald zat voor zijn
bureau, achterover geleund in zijn stoel en
rookte een pijp. Het leek er veel op, alsof hij
sinds het eten zoo gezeten had.
„Annabelle is naar boven gegaan. Zij dacht
dat ik je misschien kon helpen."
„Weet je nog, dat je mij met mjjn algebra
hielp, toen ik eindexamen moest doen?"
Oude herinneringen ophalen kon gevaarlijk
worden. „Zij bedoelde met de papieren, die je
voor den ouden Vackery moet invullen."
„Die bestaan niet. Dat was maar een uit
vlucht."
„O!" Zjj schrok. „Dan zal ik maar weg
gaan."
„Ja, dat zou het beste zijn. Ik hoop alleen
maar, dat je het niet doet." Zijn stem klonk
bjjna nederig, toen hij eraan toevoegde: „Je
moet even gaan zitten een oogenblikje
maar."
Het had een doodgewoon gezegde kunnen
zijn, maar zoo was het niet bedoeld. Zjj ging
tegenover hem zitten. Hij reikte over het
bureau heen en greep haar pols.
„Gerald dat niet." Hij liet haar pols niet
los. Zijn greep werd vaster. „Vanaf het eten
heb ik er over na zitten denken. Wat we ook
doen, het loopt toch verkeerd uit." Zijn stem
werd heesch. „Dus laten we maar doorzet
ten."
„O ja, in theorie. Maar in de praktijk
achter de deur staan zoenen in angst zit
ten of het personeel het gezien heeft.'
Het ging niet, zooals zij nu wel inzag, om
haar naam, maar om haar zelfrespect. En ook,
om een beetje respect ten opzichte van haar
eigen herinneringen. Vroeger, toen zij het als
vanzelfsprekend beschouwde, dat zij zouden
trouwen, had zij nooit gedacht aan het ver
langen dat hij, toen hij haar zoende, zou op
wekken. Wel dat hun houding tenminste frank
en open was.
Hij liet haar los en raapte zijn pijp op.
„Het spijt me. We moeten kalm blijven. En
ik was bijna mijn zelfbeheersching kwijt."
„Zie je, ik heb het jou al een keer verteld,
maar ik weet toch echt niet of dat de wer
kelijke reden was. Waarom ben ik met Anna
belle getrouwd?"
„Ik geloof juist, dat jij dat niet gedaan
hebt," zei ze en lachte schamper, „ik geloof,
dat zij met jou getrouwd is."
Hij klemde zijn pijp tusschen zijn tanden.
„Dat is de eerste keer dat ik je iets banaals
hoor zeggen... En bovendien is het belache
lijk. Waarom, voor den duivel, zou een vrouw
trachten mij over te halen om te trouwen?"
„Om geld."
„Mjjn beste kind! Om dat beetje van oom
Julius? Zij wist toch niet dat hjj als huwe
lijkscadeau zou overljjden."
„O nee?"
Toen drong het pas tot haar door, dat zij
er alles nad uitgeflapt. Zjj wist, dat zjj alles
nog kon redden, maar dat wilde zjj niet. Ge
rald was er nu van overtuigd, dat zjj „mooi"
was, zooals meneer Massiter het noemde.
Maar op die manier was er geen oplossing.
Zjj was het aan Gerald verplicht, hem te
waarschuwen.
„Ik zou je willen vragen mij uit te leggen,
wat je daar precies mee bedoelt," zei hij
dreigend.
„Gerald, wat heeft het nu voor nut kwaad
op elkaar te worden? Je maakt jezelf wjjs,
dat ik je vrouw heb beleedigd en je neemt een
overeenkomstige houding aan. Dat deed je
ook toen je zei. dat haar leven jou was toe
vertrouwd. Vertel me eens. Was zij werkelijk
op dien Woensdagavond bij je in Parjjs dien
nacht waarin Oom Julius vermoord werd?"
„Dat Jieb ik je al verteld. Ik heb haar om
ongeveer zes uur in het hotel achtergelaten
en even voor twaalven weer opgehaald."
Opnieuw was Torrance schaakmat gezet en
Gerald zag het.
„Je was van plan om met Professor Ardus
Ellister te dineeren, niet?"
„En wat zou dat? Oom Julius had die af-
srpaak al een tjjd geleden gemaakt. Zjj wa
ren vroeger oude vrienden toen hjj in
Amerika zat."
„En meer weet je niet van hen af alleen
maar dat het oude vrienden waren?"
,..Ja. Wat heeft Annabelle hiermee te
maken?"
Zjj liep de kamer door en sloot het raam.
4.30 Vragenbus.
4.50 VARA-orkest en soliste.
5.30 Causerie: „De Betuwe bloeit weer".
5.50 Orgelspel.
6.15 Uit de roode jeugdbeweging.
6.45—7.00 Kinderleesclub.
7.02 Felicitaties.
7.06 VARA-kalender.
7.09 Politiek radiojournaal.
7.30 Toespraak „Mobilisatie-problemen.
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 Puzzle- uitzending.
8.30 Rosian-orkest.
9.10 VARA-Varia.
9.15 Zang met pianobegeleiding.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 De Ramblers.
11.15 Berichten ANP.
11.2512.00 VARA-strjjkorkest.
Zjj zou hem het heele geval moeten vertellen
en het was moeiljjk te bedenken, waarmee
moest beginnen. Zij begon precies, zooals
meneer Massiter begonnen was.
„Ik wil je een geschiedenis vertellen een
geschiedenis waar romantiek in voorkomt."
Zij had zelfs den toon van meneer Massiter te
pakken.
Maar Gerald reageerde anders.
„Geweldig leuk, maar op het oogenblik
voel ik er weinig voor. Je was van plan mjj
iets over Annabelle te vertellen."
„Goed. Professor Ellister was rjjk. Hjj
heeft al zjjn geld aan Oom Julius nagelaten."
„Zoo. Om je de waarheid te zeggen, zie ik
niet in, wat voor voordeel Oom Julius er aan
zal hebben, als het zoo ver is. En wat..."
„Oom Julius werd vermoord gewurgd.
Op den elfden dag van deze maand, om on
geveer negen uur 's avonds."
Terwijl hij haar aanstaarde, ging zjj door:
„Professor Elilster werd in Parijs vermoord
gewurgd op denzelfden dag om vijf uur
's middags. Daarom kon hjj niet met jou
gaan dineeren."
„Goeie Hemel! Hoe is het jou gelukt, dat
te weten te komen?"
„Zoowel volgens de wet als in feite, is
professor Ellister eerder gestorven dan oom
Julius hetgeen beteekent, dat zijn bezittin
gen bjj die van oom Julius gevoegd zullen
worden."
Hij stond nu en zjj kwam dicht bij hem
staan.
„Je huwelijkscadeau bestaat niet uit die
zesduizend gulden per jaar van oom Julius
het wordt ongeveer twintig millioen, Gerald."
Op typische wijze wisselden zij van plaats.
Zij ging in zijn stoel zitten en hij liep naar
het raam en maakte het open. Iets later
sloot hij het weer.
„Ik begrijp je niet heelemaal!" zei hij on
zeker.
„Nee? Binnen enkele dagen, of wanneer
het nieuws je officieel wordt bericht, moet je
je alleen maar herinneren, dat ik de eerste
was, die het je vertelde en dat jij het niet
kon begrijpen."
Het was hem teveel en hij begon de kamer
op en neer te loopen.
„Zij zijn beiden vermoord. Op denzelfden
dag."
„En wel zoo, dat het fortuin aan de bezit
tingen van oom Julius wordt toegevoegd
Wordt vervolgd.
