H0T GSHSim unn
EUPEN EN
MALMEDY
Een tocht langs
de Grebbe-linie
vuren van Tohr
De schade in
ROTTERDAM
7 orrance
Esdale
door Edgar Ricc Burfoughs
Hulpverleening aan
geëvacueerden
Verduistering moet blijven
FEUILLETON
Waarin Japan cn Italië
overeenstemmen
Veemarkt te Rotterdam
De „Koerier" schrijft over de gevolgen
van het bombardement van Rotterdam, dat
naar men weet plaats vond, omdat na het
verstrijken van den tijd, gesteld in het
ultimatum van den Duitschen comman
dant, niet duidelijk was of de stad zou
ca pt tuleeren. het volgende:
Het gedeelte van de Schiewade tot aan
den Provennierssingei is vrijwel intact ge
bleven. Het station Delftsche Poort heeft
hevig geleden, voornamelijk door den
brand, die Dinsdag heeft gewoed. Vast
staat wel dat de gebouwen van het station
geheel verwoest zijn.
Van Provenierssingel tot de viaduct over
de Schie heeft men het geeicht op een
totale ruïne, zoowel aan de West- als aan
de Oostzijde. Het Franciscusgasthuis is zoo
goed als onbeschadigd, maar straten als
de Teilingerstraat en de op de Schie uit
komende volkrijke buurten, als Sintstraat
en Zomerhof, hebben deerlijk geleden. Zoo
is de hoek van de Zomerhofstraat tot aan
de viaduct en dan weer verder tot Loos,
zoo is de oevrzijde van de viaduct tot aan
het Slagveld één langgerekte puinhoop,
waaruit men hier en daar nog wat armza
lige resten van muren ziet steken. Op het
Hofplein zijn cafés, die aan de Oostzijde
een klein eigen centrum van vertier vorm
den van de oudeis tad, niets andere ge
worden dan holle ruimten, zonder dak,
niet ruitlooze ramen, waarbinnen het een
groote ravage is.
Er treedt ook aan het licht, dat, hoe ern
stig ook de binnenstad is getroffen zoodat
van een herbouw in een vorm, die ook maar
in de vene zou lijken op het bekende Rotter
dam nooit sprake zal kunnen zijn de ge
ruchten, die onder den eersten indruk van
mond tot mond gingen, altijd nog eenige
overdrijving inhielden. Het is waar, dat
men, van het Hofplein af tot den Hoek van
de Witte de Withstraat loopt door een straat,
die geen wanden meer heeft, maar het stad
huis b.v. staat er nog, zij het ook dat het ge
havend en ernstig beschadigd is. Het hoofd
bureau van politie heeft zware beschadiging
ondergaan. Pschorr is niets anders dan een
stuk gevel. Het postkantoor heeft aan de zij
de van de Meent een zware wond. De nieuwe
Beurs is slechts weinig bschadigd.
liet oude Erasmiaansch gymnasium, dc
Passage en de aansluitende hoek is weer één
groote puinhoop. De Coclsingel-boulevard le
vert een troosteloozen aanblik op. De hoek
bij de Diergaardclaan tot de Kruiskade is
weg. Het pas gebouwde Gildehuys is gebla
kerd, het Spinnewiel, Tivoli, de bioscopen
langs den Singel, de banken zijn alle puin-
hoopen geworden of wrakken. Atlanta steekt
nog de lucht in, maar maakt toch den indruk
niet meer te herstellen te zijn. De Rotterdam-
sche bank heeft het kwaad gehad. De indruk
die de Amsterdamsche bank maakt is iets
beter. Het ziekenhuis Coolsingel is uitge
brand. Galand is er ook niet meer. De Bijen
korf is Woensdag een prooi der vlammen ge
worden.
De Schiedamsche singel van den Binnen
weg tot aan de Witte de Withstraat en deze
straat zelf tot aan het gebouw van den Kunst
kring zijn als door één machtige hand, met
één slag gesloopt. Hotel Royal is uitgebrand
en ingestort. Ook verschillende buitenwijken
zijn niet gespaard gebleven en vooral in Kra
lingen hebben branden huisgehouden.
doorRoy Vickers
Overtreders zullen streng worden
gestraft.
Wij vernemen, dat streng zal worden opge
treden tegen degenen, die met de verduiste
ring 's avonds en 's nachts niet al te nauw
netnen.
Vooral aan de achterzijde van huizen ziet
men soms nog telkens even licht in een keu
ken opgaan. Dit is roekeloos en het is in het
belang van de geheele bevolking, dat aan het
verduisteren streng de hand wordt gehouden
Het is een uitdrukkelijk gebod van de offici-
eele instanties.
27
„Wijlen uw oom schijnt nogal bemiddeld ge
weest te zijn. Kunt u ons ook vertellen, wie
zjjn erfgenaam is?"
„Ikzelf meneer."
De coroner wachtte. Hij wilde juist de jury
vragen of zij nog vragen wilde stellen, toen
er een heer van middelbaren leeftijd, die Tor-
rance nog niet eerder had opgemerkt, op
stond, een buiging maakte in de richting van
den coronor en zich tot Gerald wendde.
„Was het u bekende meneer Saranack, dat
uw oom van plan was een nieuw testament
te maken?"
„Ja. Ik heb geprobeerd, naar aanleiding
hiervan enkele andere regelingen te treffen,
doch de andere partij wilde hiermede niet
accoord gaan."
Torrance voelde, dat Annabelle haar arm
door de hare deed. De vrager schikte de voor
hem liggende papieren.
„U bent, geloof ik, onlangs getrouwd,
meneer Saranack?"
„Ja. Op het Britsche consulaat in Madrid."
„Wanneer kwam u weer ln Engeland
terug
„Op den ochtend van den twaalfden. Ik
kwam om zes uur 's ochtends op Charing
Cross aan."
„U kwam van Parijs?"
,,,Ja. Den dag tevoren kwamen wij uit
Madrid."
„Wat deed u in Parijs, den dag voordat u
er vertrok?"
,,'s Ochtends niets. Wij bleven in het
hotel, 's Middags nam ik mijn vrouw mee
naar het Lycée. Toen hebben wij enkele bood
schappen gedaan en kwamen om ongeveer
vijf uur in het hotel aan."
„En toen?"
Een bijzondere correspondent van de Prov.
Overij&selsche en Zwolsche Courant geeft
van een tocht langs de Grebbe-linie de vol
gende beschrijving:
Het zwaartepunt lag op het gedeelte tus-
schen Wageningen en Rhenen.
De Grebbeberg was tijdens de mobilisatie
in een vesting herschapen en daarachter
bevond zich een reservegarnizoen, dat in
den stijd werd geworpen bij een lellen te
genaanval van onze troepen, die het terrein
heroverd schijnen te hebben, maar het na
een aanval van nieuwe Duitsche afdeelin-
gen weer moesten achterlaten.
Wat achtergebleven is. is een slagveld,
dat in zijn verlatenheid een schokkendcn
aanblik biedt. Het Roode Kruis had hier
door het weghalen van de gewonden en het
transport der slachtoffers reeds een deel
van zijn arbeid verricht, en ook was men
reeds doende met het opruimen van de ra
vage. maar tot op dat oogenblik was de
stroom van 't Duitsche leger nog geen mo
ment onderbroken, nog steeds rolden de le-
gerafdeelingen over den weg. De opmarsch
was nog hoofdzaak, het opruimingswerk
kan eerst later volledig ter hand worden
genomen.
Niet alleen is hier het veldgeschut volle
dig in werking geweest, zoowel aan Duit
sche als aan Nederlandsclie zijde, maar ook
gevechten van man tegen man moeten hier
gevoerd zijn in al hun verschrikkelijkheid.
Op verscheidene plaatsen bevonden zich
langs den weg nog kanonnen, omringd door
de hulzen van de verschoten granaten, mu
nitieresten van beide partijen. Naast de
kanonnen lagen hier en daar de slachtoffers
de gesneuvelde bedieningsmanschappen, in
cfe nabijheid de lijken der paarden. Over
hoop geschoten auto's, wageni-esten, totaal
vernielde fietsen en motorrijwielen lagen
bij tientallen langs den weg.
Wij verlieten dc gebaande wegen en be
gaven ons in gezelschap van een Duitschen
Roode Kruisarts in het land ter zijde van
den weg. Hier liggen de loopgraven waar
onze troepen den Grebbeberg verdedigd
hebben.
Mitrailleur-trommels, technische hulpmid
delen. materiaal, verbandmiddelen, van al
les ligt hier nog. achtergelaten toen de te
rugtocht een aanvang nam. Ook hier talrij
ke gesneuvelden. Duitschers en Nederlan
ders naast elkander, omringd hier en daar
door de scherven van Duitsche en Neder-
landsche handgranaten. En dit alles is dan
nog slechts voorterrein.
Het valt evenwel op. dat de Nederlandsche
stellingen betrekkelijk weinig door het ge
schutvuur hebben geleden. De kazematten
zijn ten deele beschadigd en vernield, de
loopgraven eveneens, er voor liggen granaat
scherven. stukken metaal, in het schoots
veld tientallen koeien en paarden, er tus-
schen in, buiten de stelling. Hier en daar
een lichte mitrailleur, ernaast wederom de
bedieningsmanschappen.
De verliezen.
Het hevigst is op den Grebbeberg zelf ge
streden. Hier zijn de verliezen groot ge
weest. De cijfers, die ons genoemd werden,
ook door Duitsche officieren, waren hoog,
doch loopen te sterk uiteen, dan dat wij zou
den kunnen denken aan het noemen ervan.
Het spreekt overigens vanzelf, dat een juiste
verlieslijst nog niet gepubliceerd kan wor
den.
Wat de Nederlandsche verliezen betreft,
kan slechts het volgende worden opgemerkt.
Het ligt voor de hand. dat de Nederlandsche
troepen, die hier. naai de Duitsche officie
ren ridderlijk erkenden, zich met leeuwen
moed verdedigd hebben, ernstige verliezen
hebben geleden. Zooals het echter steeds
gaat in stellingsgevechten heeft ook hier de
aanvaller in een veel moeilijker positie ver
keerd dan de verdediger en de Nederland
sche verliezen werden dan ook nog betrek
kelijk gering genoemd. Vast staat, dat hef
grootste deel onzer troepen zich heeft kun
nen terugtrekken, toen bleek dat de stelling
onhoudbaar was.
Later zijn in het achterland en in de Be
tuwe talrijke krijgsgevangenen gemaakt,
toen eenmaal de capitulatie was geschied.
Nog Woensdagavond lagen de meeste forten
in de Betuwe onbeschadigd en met de be
zetting volkomen intact.
Het merkwaardige is, dat achter Rhenen
niet meer gevochten is. Eist (Utrecht) heeft
nauwelijks meer geleden. Het achtergelegen
gebied evenmin. Wel moet bij Tiel fel zijn
gevochten, evenals bij Veenendaal.
Langs den weg vindt men overal nog groo
te hoeveelheden uitrustingsstukken, achter
gelaten uniformen, wagens en wat dies meer
zij. Op den weg is duidelijk het inslaan van
de granaten zichtbaar, de noodrantsoenen,
blikken groenten en vleesch, doozen choco
lade, liggen langs den berm. Er heerscht op
vele plaatsen een volledige verwoesting. Het
zelfde beeld, dat men kent uit de beschrij
ving van oorlogsboeken biedt het slagveld
hier.
Het heeft geen zin, dieper in détails te
treden. Laat het genoeg zijn, dat wij diep
geschokt dit tooneel van .den strijd hebben
verlaten en dat het totaalbeeld, ook dat van
dc verwoeste plaatsen Wageningen en Rhe
nen van dien aard was, dat wij met ge
schokte zenuwen en een gevoel van zware
vermoeidheid onzen toch nog tot Zeist heb
ben voortgezet en daarna huiswaarts zijn ge
keerd, omdat, naar ons verzekerd werd, bij
Utrecht niet gestreden was.
Inderdaad bleek de weg tot Zeist nor
maal. Geen vernielde huizen meer, geen
slachtoffers, hier graasde het vee rustig in
de weide.
Op den terugweg.
Op den terugweg werden wij herhaaldelijk
langen tijd opgehouden door de van Zeist
tot aan Arnhem bijna onafgebroken ons
land binnenrukkende Duitsche legercolon-
nes.
In de richting Arnhem trokken lange
marschforniaties Nederlandsche krijgsge
vangenen, allen ontwapend, begeleid door
enkele Duitsche soldaten. Het waren de
troepen uit Renkuiu, Lecrsum, Doorn, Drie
bergen, alsmede uit de Neder-Betuwe, die
zich Dinsdagavond, toen het capitulatiebevel
kwam, hebben overgegeven.
Dc gevangenen bleken diep onder den in
druk van dc overgave. Zij wisten niet, dat
op andere plaatsen de Duitsche stoottroe
pen reeds diep in de stellingen waren door
gedrongen en onder meer bij Rotterdam een
doorbraak hadden geforceerd. Velen hun
ner konden hun ontroering moeilijk be
dwingen. Allen verkeerden in een neer
slachtige stemming.
In Ouwehand's Dierenpark te Rhenen.
Bekend is bij Rhenen Ouwehand's Dieren
park, dat de laatste jaren een ian de voor
naamste toeristencentra in dit deel van het
land was. De Grebbe-stclling liep hier dwars
doorheen. Door het geheele park waren prik
keldraadversperringen aangebracht en loop
graven gegraven;
Wij hebben er een kijkje genomen. Ook
hier is fel gestreden. De gebouwen bij den
ingang zijn in vlammen opgegaan.
Luid klonk ons het geschrei der vogels,
die wellicht enkele dagen zonder voedsel
waren geweest, in de ooren. Naar ons werd
medegedeeld, ziin de wilde dieren, die zich
nog in het park bevonden, doodgeschoten
met het oog op het gevaar, dat hun aanwe
zigheid opleverde in verband met de moge
lijkheid van vernieling van de afrasterin
gen.
Voldoening in Duitschland over
hun inlijving.
Er heerscht in Duitschland voldoening
over het decreet van den Eührer, dat wij
gisteren plaatsten, waarbij dc bij het dic
taat tan Versailles van het Duitsche Rijk
afgescheiden gebieden Eupen, Malmedy en
Moresnet weer bij het Rijk worden ge
voegd.
De „Völkischer Beobachter" schrijft, dat
de Führer een oud onrecht uit den weg
heeft geruimd, dat te Versailles Duitsch
land werd aangedaan.
Op de conferentie van Parijs in 1919 heeft
België niet de meest weerzinwekkende mo
tiveering deze gebieden weten los te krij
gen, aldus het biad, en deze roof werd door
het diktaat van Versailles bevestigd. Reeds
eerder hadden de Belgen zich te Eupen,
Mahnedy en Sankt Vith genesteld en de
bevolking geterroriseerd. Deze bevolking
zou, overeenkomstig de bepalingen van het
verdrag, het recht hebben haar wensch te
kennen te geven tot welken staat zij wilde
behooren. Inp laats van een eerlijke stem
ming. welke zooals steeds is gebleken uit
de verkiezingen voor parlement en ge
meenteraden, een groote meerderheid voor
terugkeer tot Duitschland zou hebben uit
gewezen, legden de Belgen openbare lijsten
aan en wie het waagde hierop in te teeke
nen, kon er zeker van zijn, dat hij binnen
korten tijd uit het land werd verwijderd.
België is nooit zeker van dit bezit geweest
en het heeft nooit aan stemmen ontbroken,
die aanraadden het gebied terug te geven.
Doch toen de Belgische regeering eens
geneigd scheen hiertoe over te gaan, werd
zij door Parijs hierin gehinderd, aangezien
TARZAN en de
103.
Rustig sprak Tarzan met Kailuk, zijn met
gezel in de juwelengroeve van Tohr. „Wil je
vechten voor je vrijheid, als je de kans krijgt?"
„Graag," antwordde Kailuk, „want het
zou een snelle dood betekenen, terwijl we nu
langzaam sterven onder de martelingen van
de wrede bewakers." „Juist, en er zullen na
tuurlijk eenigen van ons sterven in het ge.
vecht," vervolgde Tarzan, „maar anderen
zullen hun vrijheid herwinnen. Het is de
moeite waard om de kans te grijpen. Van
nacht in de barakken moet je zachtjes praten
met diegenen, die je kunt vertrouwen. En
later zullen wij weer spreken..." „St., de
bewaker!" waarschuwde de Hathorlaan. Tar
zan sloop snel terug naar zijn plaats. Hij had
een plan gevormd. Als hij gedaan kon krijgen,
dat de muiterij uitbrak op het ogenblik dat
de hulp van Rathor kwam, dan konden hij en
de opstandige slaven de poorten van Tohr
openen en dit moest wel succes heb
ben. Het wanhopige plan van Tarzan was er
op berekend, dat Ukah en d'Arnot Rathor
zouden bereiken. Dit was echter nog lang
niet zeker. En daarbij leek het haast een on
mogelijkheid dat Ukah in het bezit zou ko
men van een afgerichte olifant van een der
uitkijkposten van de jungle-patrouille.
Frankrijk wenschte, dat dit deel van den
Eifel een Belgisch bolwerk tegen Duitsch
land zou zijn. De Belgen hebben zich hier
aan gehouden. Toch werd dit voorveld van
de vesting Luik snel veroverd.
De echt Duitsche bevolking van dit ge
bied, groot 1036 vierkante kilometer met
62000 inwoners, heeft zich nooit accoord
verklaard met de overweldiging van 1920
en steeds verlangd naar het rijk terug te
keeren. De Duitsche troepen werden op 10
Mei met groote vreugde ontvangen.
Moresnet telt slechts enkele vierkante
kilometers. Een deel hiervan werd bij het
vaststellen van de grenzen vanl815 verge
ten en werd later neutraal gebied ver
klaard. Thans is het ook bij het rijk ge
voegd.
Beide landen zoeken levensruim
te voor hun geboorteoverschot.
De Japansche missie is thans te Rome aan
gekomen; bestaande uit talrijke vooraan
staande vertegenwoordigers van het politie
ke leven, industrie, handel, bedrijfsleven en
financiën en werd o.a. door Graaf Ciauo ont
vangen.
Roemeensche bladen wijden aan deze ont
moeting de beschouwing, dat de beide lan
den Japan en Italië overeenstemmen in het
zoeken naar levensruimte voor hun geboorte
overschot, en naar arbeidsbogelijkheden voor
het volk.
„Ik ging naar boven om mij te kleeden voor
het diner. Ik had een uitnoodiging gekregen
van een vriend van mijn Oom, dien ik daar
voor nog nooit ontmoet had, om met hem in
de Faubourg St. Michael te dineeren."
„Dus u en uw vrouw..."
„Nee, mijn vrouw was niet uitgenoodigd.
Zo ging naar een bioscoop."
„En u dineerde met dezen vriend van uw
oom in het Faubourg St. Michael?"
„Nee, ik heb een uur in de foyer van het
restaurant zitten wachten. Hij kwam niet."
Gerald aarzelde en voegde er toen aan toe:
„Sindsdien heb ik gehoord, dat Hfj dat hij
overleden is."
„Wat een toevallige, tragische omstandig
heid! Op dat oogenblik werd uw oom ver
moord, terwijl de vriend van uw oom..."
De heer zweeg plotseling, toen een agent
hem een briefje overhandigde.
„Het spijt mij, meneer Saranack, ik zal u
verder niet meer lastig vallen. Ik wilde nog
even dien avond in Parijs afhandelen. Wat
deed u, toen u een uur in het restaurant ge
wacht had?"
„Ik heb alleen gedineerd."
„En toen?"
„Toen ging ik naar een schouwburg. Daar
na naar het hotel terug, waar mijn vrouw op
mij zat te wachten. Het was omstreeks mid
dernacht. Wij dronken een kopje thee en gin
gen toen naar het station."
Torrance schrok. Er was niet over het be
slissende tijdvak gesproken en het leek. alsof
zij er geen beteekenis aan hechtten. Of wel?
„Dus verliet u uw vrouw om ongeveer zes
uur en zag haar daarna om twaalf uur
weer?"
Torrance hield haar adem in. Zij drukte
Annabelle's arm tegen zich aan, om haar niet
te laten merken, dat zij trilde.
Gerald's mond bleef open staan en hij
staarde de Treasury Counsul aan. Met schrik
zag zij, dat hij niet meer aan zijn omgeving
dacht.
„Goeie Hemel, dat is ook zoo!!!" riep hij
luid.
HOOFDSTUK XXVIII.
Reclame maken.
De Coronor keek kwaad en alle andere
menschen verbaasd.
„Dus gedurende ongeveer zes uur was u
niet in het gezelschap van uw vrouw, meneer
Saranack?"
„Juist."
Gerald fluisterde bijna. Torrance, die hem
door en door kende, was weer gerustgesteld.
Nu zou hij zijn gedachten niet verder ver
raden.
„Zoudt u, indien de noodzakelijkheid hier
voor bestond, iemand als getuige kunnen op
roepen, die uw handelingen gedurende dat
tijdsverloop zou kunnen staven?"
„Dat geloof ik niet tenzij de kellner van
het restaurant of de ouvreuse van den
schouwburg zich mij zouden herinneren, doch
daar twijfel ik aan."
Torrance was nu heelemaal gerustgesteld,
toen dit antwoord op rustigen toon werd ge
geven. Gerald had het gevaar ingezien. De
volgende vraag begreep zij niet.
„Bestaat er een particulier vliegveld bij de
Faubourg St. Michael?"
„Dat weet ik niet."
„Nog één vraag. Wanneer heeft U voor het
laatst een reis per vliegtuig gemaakt?"
„Ik heb mijn geheele leven nog nooit in
een vliegtuig gezeten."
„Dank u, meneer Saranack, meer wilde ik
u niet vragen." De heer van middelbaren
leeftijd wendde zich tot den Coronor. „Ik ben
zoo vrij u voor te stellen, het voorloopig on
derzoek „sine die" uit te stellen, totdat de
politie meer bewijsmateriaal verzamelt
„Uitstekend," zei de Coroner, en voordat
Torrance eigenlijk begreep wat er gebeurde
was iedereen al opgestaan. Als een hagelbui
brak er een geroezemoes van stemmen los
door het lawaai heen zei Annabelle iets tegen
haar en pakte haar arm.
„Torrance, je was ongelooflijk. Zonder jou
had ik het niet kunnen verdragen werke
lijk niet. Die arme Gerry! Ik vind, dat der
gelijke dingen verboden moesten worden!"
Terwijl ze naar de deur schuifelden dacht
Torrance er over na wat ze eigenlijk kon be
doelen. als ze er iets mee bedoelde. Met Anna
belle wist je dat nooit.
In de drukte buiten de rechtszaal raakte
Torrance door de drukte Annabelle kwijt.
Een sterke hand pakte haar vast en had haar
buiten het gedrang gebracht, voordat rij zag
dat het Hartlandt Maaeiter was. Naar bene-
De burgemeester van Rotterdam maakt be
kend, dat de veemarkt in Rotterdam op de
gebruikelijke wijze en dagen zal worden ge
houden. Het vee kan uit de richting Kraliti-
gen worden aangevoerd.
Den Haag geeft een halve ton.
De gemeenteraad van Den Haag hield
gistermiddag onder voorzitterschap van
burgemeester mr. S. J. R. de Monchy een
openbare vergadering, waarin het spoed-
voorstel aan de orde kwam om een crediet
van f 50.000 toe te staan voor hulpverlee-
ning aan geëvacueerden enz. Na toelich
ting door den wethouder ir. Feber werd
het voorstel z.h.s. goedgekeurd.
den, door het sousterraln en zoo naar den
achteruitgang, waar zijn wagen stond.
„Heb jij ook die vliegmachine gemerkt, dis
een kilometer de lucht in stak?"
„Ja," huiverde zij, „en Gerald ook. Ik moet
niet te lang met u blijven praten. Ik weet
niet hoe Annabelle er over denkt."
Massiter zei den chauffeur langzaam naar
Hillfoot te rijden.
„Ik geloof, dat die Treasury man veel meer
wist, dan hij vertelde.," zei Massiter, „geen
woord over het geld van Ellister. Tusschen
twee haakjes, die geschiedenis met die vlieg
machine neemt je laatste weifeling omtrent
Annabele wel weg, niet?"
„Het maakt nu alles mogelijk, terwijl te
voren alles onmogelijk was," gaf Torrance
toe. „En te oordeelen naar de manier waarop
Gerald zich in den getuigenstoel gedroeg, ben
ik er van overtuigd dat hij het nu ook ge
looft. Maar toch denk ik niet, dat hij weg
loopt."
„Of jij moet er voor zorgen."
Torrance weigerde nog steeds, dit in ernst
op te nemen.
„Hij heeft een revolver. Ik zal trachten hem
te overreden, die altijd bij zich te dragen."
„Daar zullen zij op rekenen. Maar de En-
gelschman hecht nooit eenig geloof aan vuur
wapenen en voor deze bende zou je ongeloof*
lijk snel moeten rijn. Je moet probeeren hem
er toe te krijgen, daar vandaan te gaan
zelfs al zou hij maar voor enkele weken ver
dwijnen. Als hij dat doet, zal Annabelle haar
plannen welke het ook zijn moeten ver
anderen. En krijgen wij misschien op die ma
nier een kans."
De wagen reed bij Hillfoot al langzamer en
Torrance wilde juist uitstappen, toen Mas
siter haar hand pakte.
„En wanneer Gerald toch stijfkoppig is.
denk er dan altijd aan..." Hij zei het impul
sief, doch zweeg toen. „Enfin. Ik geloof, dat
je hem op het allerlaatste oogenblik wel mee
zult krijgen. Ik kan me gewoon niet voorstel
len, dat jij met iets faalt."
Hij duwde haar bijna den wagen uit.
nach- zal ik a|tikl in de buurt van
e telefoon zijn, voegde hij er aan toe en
zei ui een adem den chauffeur hem naar
Donden te brengen.
Wordt vervolgd,
