vuren van Torh
Ieder op de fiets
Clearing wordt
voortgezet
Het opleggen
van uw auto
HeT GBHeim unn
ÉÉN JAAR
Doordraaien
afgeloopen
"AKKERTJES'
7 orrance
Esdale
Buitenlandsche journalisten
bezoeken ons land
De opmarsch
der Duitschers
tuinbouwproducten
Tuinbouwers in
inundatiegebieden
Koortsig
door EdgarRice Burroughs
FEUILLETON
3 2 pet. Grootboekschuld A
Frankrijk tegen den
binnenlandschen vijand
Duitsch-Italiaansch
bondgenootschap
MAATREGELEN VOOR IN- EN UIT
VOER BLIJVEN. NORMALE OM
REKENING IN GULDENS.
Het departement' van Financiën vestigt
de aandacht van de belastingambtenaren
op de omstandigheid, dat invoerverboden,
uitvoerverboden, contingenteeringen, mono
polies en clearing op den bestaanden voet
blijven werken.
Waardeherleiding in Nederiandsche munt
bij in- en uitvoer geschiedt op normale
wijze. Hierbij vindt de omrekening van de
rijksmark bij aangifte naar dagwaarde
plaats volgens den laatst bekenden clearing-
koers en bij aangifte volgens koopprijs
naar den clearingkoers op den dag van
koop.
Indien het publiek voor belastingdoelein
den dient te beschikken over bankgelden,
kunnen de ontvangers verklaringen afge
ven nopens aan hen verschuldigde bedra-
gen.
Invoervergunningen der Anlc
niet meer noodig.
Het departement van Handel, Nijverheid
en Scheepvaart deelt mede, dat ontheffing
wordt verleend van de verplichtingen,
voortvloeiend uit de Invoernoodwet 1939.
Dientengevolge zal invoer van de goede
ren, waarvoor krachtens deze wet tot dus-
vergunning van de Algemeene Nederiand
sche Invoer Centrale werd vereischt, thans
zonder bedoelde vergunning kunnen plaats
vinden.
Technische
de K.N.A.C.
raadgevingen van
Ten gerieve van hen, die'in verband met
de ver-strekkende beperking van het benzi
neverbruik hun auto buiten dienst moeten
stellen, geeft de Kon. Nederiandsche Auto
mobiel Clutr het onderstaande, beknopte ad
vies. berekend op een oplegduur van min
stens eenige maanden.
1. Indien nog mogelijk: wagen volledig
doorsmeren. onderzijde chassis met roest-
werende dunne „kruipolie" besproeien, mo
torolie ververschen na doorspoeling van het
smeersysteem met spoelolie. Bestaat voor
ververschen geen gelegenheid dan na af
tappen der oude olie het carter leeg laten.
2. Bougies uitschroeven; enkele eetlepels
dunne motorolie of bovensmering-olie in el-
ken cylinder gieten; motor met starter
eenige slagen laten maken. Dit laatste min
stens éénmaal per maand herhalen, met be
hulp van aanzetslinger of aan drijfwielen
met versnelling ingeschakeld.
3. Accy,-hattefij agn jasjdsi^tion in bewa
ring en onderhoud geven: ventilatorriem
ontspannen: koelsysteem met water gevuld
laten, en tegen den winter met spiritus
.vorstvrij maken.
4. Om technische redenen (gevaar van
,.gum"-vorming). benzinetank aftappen; in
dien bussen of blikken voor de brandstof
beschikbaar zijn. en deze op een veilige
plaats (brandgevaar!) kunnen worden ge
borgen.
5. Carrosserie politoeren met een der be
kende, daartoe dienende waspreparaten.
Alle blanke deelen en eventueel beschadig
de plekken van het lakwerk met zuurvrije
vaseline invetten. Alles eerst goed droog
laten worden, als tevoren wasschen noo
dig is.
6. Koetswerk-intérieur stofvrij maken, en
met een motten-^erend middel behandelen.
7. Wagen op blokken zetten, met banden
op halve spanning, in een droge, bij voor
keur koele eji donkere ruimte met een ven
tilatie.
door: Roy Vickers
28
Torrance keek den wagen na, zij begreep
het humeur van den heer Massiter niet. Nu
eens was hij zoo aardig, dan weer onbegrij
pelijk norsch. Als hij een jong iemand ge
weest was, dan, zei zij tegen zichzelf, zou zij
het zich kunnen voorstellen.
Zjj draaide zich om, zette hem uit haar
gedachten en zag het meisje, dat met een
telefoonbericht op haar stond te wachten.
„Mevrouw Saranack heeft opgebeld om te
zeggen, dat het haar speet dat zij u is kwijt
geraakt, maar zij moest dadelijk met meneer
Saranack naar Londen en komt in den loop
van den middag weer thuis."
Het was al bijna avond, toen Annabelle
haar zelf opbelde.
„Is Gerry al thuis? O nou, dan komt hij
zoo! Torrance, zou je-met hem willen eten
vanavond hem den verderen avond bezig
houden Ik ben hier in het Burlington Palace
Hotel bij de Vanderlems. Zij hebben mij te
dineeren gevraagd en daar ze waarschijnlijk
gauw weggaan, is het misschien den laatsten
keer, dat ik ze nog kan spreken. Wil jij het
voor mij met Gerry in orde maken?... Tor
rance, je was vanmorgen ongelooflijk! Ik
weet nog niet hoe ik alles had kunnen door
staan, als jij niet bij mij geweest was."
De conversatie van een domme, makkelijke
vrouw. Of niet? Op dat oogenblik wist Tor
rance ineens, dat zij het niet langer kon ris-
keeren.
Zij hoorde Gerald het huis binnenkomen en
rende naar haar kamer; haar plannen waren
nu vastgesteld. Enkele oogenblikken later
klopte hij op haar kamerdeur.
„Waar is Annabelle?"
„Zij blijft eten bij de Vanderlems."
„O!... Doe eens open, ik wil even met je
praten."
Doch zij wilde op dat oogenblik nog niet
met hem praten.
Couponbetaling aangekondigd.
De secretaris-generaal, waarnemend hoofd
van het Departement van Financiën, maakt
bekend dat te Amsterdam de gelegenheid zal
zijn opengesteld tot ontvangst van rente der
kapitalen, ingeschreven in het Grootboek A
der V/2% Nationale Schuld, uitsluitend over
het halfjaar verschijnende 1 Juni 1910, van
1 Juni tot en met 30 November 1940.
Op uitnoodiging der
rijksregeering.
Duitsche
Een groep Berlijnsche journalisten heeft,
op uitnoodiging van de pcrsafdeeling van de
Rijksregeering, het Ministerie van Buiten
landsche Zaken en het O.K.W., een bezoek
gebracht aan Nederland.
Bezichtigd zijn Tilburg, Rotterdam, Den
Haag en Scheveningen en gisteren vertoefde
het gezelschap in de hoofdstad.
Op de heenreis zijn de Peelversterkingen
en o.a. de bruggen over de groote rivieren
in oogenschouw genomen. Heden, op de te
rugreis, zal de Grebbelinie worden bezocht
Te Amsterdam hadden zich hij het gezel
schap gevoegd Oberst-Leutnant dr. Blau van
het O.K.W., Legatierat Rasche, de heer von
Schimpff en dr. Eigh van het propaganda-
ministerie.
Onder de journalisten bevonden zich drie
Amerikaansche journalisten, namelijk van
United Press, Associated Press en de New-
York Times, twee Japansche journalisten
van het bureau Domei, een Finsche, een
Hongaarsche en een Spaansche journalist.
De buitenandsche journalisten waren zeer
getroffen door het feit, dat het normale le
ven in Nederland, zoowel in de kleinere ge
meenten op het platteland, als in de groote
steden, weer een vrijwel normaal aanzien
heeft Over het algemeen vonden de buiten
landsche bezoekers het land van een groote
schoonheid.
Vooral de oude stad Amsterdam en in
het bijzonder de binnenstad, hadden de groo
te belangstelling van de bezoekers.
FranschZwitsersche grens. (D.N.B.):
De gehouden ministerraad te Parijs was
voor alles gewijd aan het zoogenaamde „bin-
nenlandsche front". Talrijke verordeningen
zijn uitgevaardigd ter verscherping van het
handhaven van de orde. Thans kunnen ook
burgers voor den krijgsraad worden ge
daagd. De vonnissen kunnen onmiddellijk en
zonder hooger beroep worden uitgevoerd.
Fransche bladen geven toe. dat
de Duitsche troepen krachtig
zijn doorgestooten.
Naar het D.N.B. uit Parijs meldt, geven
de Fransche ochtendbladen van gister on
omwonden toe. dat de Duitsche troepen ten
Noorden van Saint Quentin bij Rethel en
Montmedy krachtig zijn doorgestooten.
Charles Maurice schrijft in de „Petit Pa-
risien" over een „verwarrenden slag van
tanks en vliegtuigen" en Leon Blum ver
klaart in de „Populaire" dat het front aan
de Maas thans geneutraliseerd schijnt en
dat thans de geheele slag gericht is op het
hart van Frankrijk. De werkelijkheid waar
voor Frankrijk thans is gesteld, is de
zwaarste slag, welke men zich kan inden
ken. Generaal Duvai. noemt in de „Temps"
den toestand ernstig.
Door den krachtigcn storm, welke nog
nooit in de geschiedenis is gezien, blijkt
volgens Duval duidelijk, dat het de voort
durende politieke gedachte van Hitier is ge
weest, Frankrijk en Engeland te scheiden,
om dan de deelen alleen te vernietigen.
De „Ordre" meent, dat de Fransche mili
tairen te veel hebben gedacht aan den oor
log van 1914.
De Duitsche bladen herdenken heden den
eersten verjaardag van de onderteekening
van het Duitsch-ltaliaansche pact van bond
genootschap
Een jaar van strijd ligt achter ons sinds
dit pact gesloten werd. schrijft de „Berliner
Boersenzeitung'". Een jaar waarin dit pact
onderhevig is geweest aan de zwaarste be
proevingen. welke slechts denkbaar zijn. En
geen dag en geen uur van dit jaar heeft het
pact zien wankelen.
Een nieuw hoofdstuk wordt thans ge
schreven. waaraan de advocaten van een
verouderde wereld geen deel meer hebben.
Duitschland en Italië, zoo verklaarde graaf
Ciano op den dag van het bondgenootschap,
hebben zich geplaatst aan de spits van de
Europeesche geschiedenis.
Er werd geschiedenis gemaakt in het
oosten en in het noorden en er zal ook in
het zuiden van het continent, in de Middel-
landsche Zee en in Afrika geschiedenis ge
maakt worden. Er wordt- geschiedenis ge
maakt in West Europa: één vijand, één
strijd, één doel. Op den verjaardag van het
Duitsch-ltaliaansche bondgenootschap, zoo
besluit de Éoersenzeitung, kan niemand in
de wereld meer in twijfel verkeeren. dat om
de as RomeBerlijn in de toekomst het ge
heele Europeesche gebeuren zal draaien.
Aan het „doordraaien" van tuinbouwpro
ducten, waardoor steeds geweldige hoeveel
heden Nederiandsche groenten naar de
mestvaalt werden verwezen, is een einde
gekomen. Een nieuwe regeling voor den ex
port naar Duitschland is ingegaan, en daar
door is het oude groote afzetgebied onzer
Oosterburen met één slag weer teruggewon
nen. Op het oogenblik betreft dit tomaten,
sla. komkommers, peen en bloemkool.
Zooals de heer Barendse, voorzitter van
den Bond Westland aan de Tel. mededeelde,
zal, naarmate het goederenverkeer weer nor
male afmetingen aanneemt, de export naar
Duitschland worden opgevoerd. Weldra zal
onze export op volle kracht werken, zonder
dat de binnenlandsche voorziening in het
nauw komt.
Hierbij komt nog, dat bij opleving in
den tuinbouw door aanmerkelijke export
verruiming naar Duitschland, ook de
Duitsche invoer belangrijk zou kunnen
toenemen. Immers, Duitschland levert ver
schillende bestrijdingsmiddelen voor plan
tenziekten aan de tuinders, glas en ijtzer
voor den Westlandschen kassenbouw en
steenkool voor de verwarming der West-
landsche bedrijven. Dit voorzoover het West
land aangaat Natuurlijk zal de grove
tuinbouw in Noordholland door, den nieu
wen toestand ook weer gunstiger perspec
tieven krijgen.
De productie dient spoedig her
steld.
In verband met de huidige omstandighe
den wordt er door den heer Rietsema, Rijks-
tuinbouwconsulent te Hoorn, op gewezen,
dat het noodzakelijk is om met de grootst mo
gelijke voortvarendheid de productie in de
tuinen, die geïnundeerd zijn geweest, te her
stellen.
Voor het verkrijgen van adviezen kunnen
belanghebbenden zich wenden to des hee-
ren Rictsema's assistenten en de heeren tuin-
bouwonderwijzers.
TARZAN en de
104.
Verborgen achter het dichte kreupelhout,
wachtten Ukah en d'Arnot totdat de olifan-
ten-patroiulle in de omheinde ruimte was ge
komen. De hele dag hadden de soldaten
naar de vluchtelingen gezocht en deze waren
nu dicht bjj hen en van plan het kamp te
overvallen. Uur na uur wachten de twee, tot
dat hun vijanden sliepen. Toen klommen ze
over de palissade. d'Arnot zette zich schrap
tegen de muur. Ukah klom op zijn schou
ders en kon vandaar op de muur klimmeg.
Eenmaal op de muur trok Ukah ook d'Arnot
naar boven. Samen sprongen ze aan de an
dere kant naar beneden. Geholpen door de
dichte schaduw van de palissade kropen ze
zwjjgend vooruit, klaar om zich plat op de
grond te laten vallen bij het eerste alarm.
Langzaam kwamen ze bij de rij van gekluis
terde olifanten. Maar daar, met zijn rug naar
hen toe, zat een gewapende soldaat. Ukah
fluisterde d'Arnot enkele bevelen toe, liet
zich op de grond vallen en kroop dichter en
dichter naar den bewaker toe, centimeter
voor centimeter. Vlak voor den Thoriaan
hield hij stil en maakte zich gereed om hem
te bespringen. Doch op hetzelfde ogenblik
keerde de soldaat zich om.
Men heeft opgemerkt, dat Nederland acht
millioen inwoners en zestien millioen fietsen
bezit. Dit moge overdreven zijn. Toch is in
deze dagen de fiets, oftewel het rijwiel, meer
dan ooit het nationale vervoermiddel ge
worden. Er zijn bejaarde, omvangrijke hee
ren, die een beroep op hun moed en hun
spierkracht hebben gedaan en met een ge
zicht van rfjwaarom ook niet?" op het stalen
ros geklommen zijn. Er zijn waardige ma
trones, die veertien dagen geleden er niet
aan gedacht zouden hebben, zich anders dan
per tram, trein of auto voort te bewegen, en
thans zich weer gewaagd hebben op het
rad hunner meisjesdroomen. Wellicht zijn er
zoete herinneringen aan een eerste liefde
mee verbonden. Thans dient het tweewielig
vervoermiddel voor nuchtere en practische
werkeüikheid.
MerRvaardig ook, hoe zelfs onder de jon
gere generatie er bekoorlijke dames en iet
wat schutterige jongelui in hun vlegelja
ren te vinden zijn, die zich om onnatuur
lijke reden tot nog toe de fiets links had
den laten liggen. Men kan deze rijwielloo-
zen van beiderlei kunne thans hun eerste
„schreden" of juister „trappen" zien wagen
op een voertuig, dat de kuren en moeilijkhe
den oplevert van bok, ezel en kameel.
Al deze lichaamsbeweging heeft stellig ve
le goede zijden. Want al behoeft men nog
geen aspiraties te koesteren om lid te wor
den van het gilde der beroepswielrenners,
„Ik ben mij nu juist aan het verkleeden.
Over tien minuten eten we."
Op Hilfoot verkleedde men zich niet voor
tafel. Dat hadden ze nooit gedaan. Oom Ju-
lius had het overdreven gevonden. De zwarte,
zijden jurk, die zij op dat oogenblik aantrok,
was heelemaal geen avondjapon, maar stond
haar 's avonds buitengewoon goed.
„Hij zal pas weggaan, als jij hem er toe
brengt," had meneer Massiter gezegd. In
werkelijkheid kon je een man niet tot iets
brengen. Of wel? Die zwarte zijden jurk, wist
zij, zou succes hebben.
„Wat doet het er toe, wat ik draag?"
vroeg zij zichzelf kwaad af, want nu al had
zij een vermoeden, dat het er wel degelijk
iets toedeed.
Zij was klaar en kon naar beneden gaan,
maar nog wachtte zij, de dingen op haar
toilettafel rangschikkend. Er waren regels,
die de verhouding tusschen ontwikkelde man
nen en vrouwen ten opzichte van elkaar, vast
stelden over het algemeen juiste regels,
gebaseerd op goede gewoonten. En nu was
zij van plan die regels te schenden en de ge
woonten te verloochenen. Omdat het de
eenigste manier was om Gerald's leven te
redden. Zoo ongeveer had Massiter het haar
gezegd.
Zij trilde een beetje en zij lachte zich
zelf uit, omdat zij zenuwachtig kan zijn voor
Gerald. Maar-au fond had het eigenlijk niets
met Gerald te maken. Het kwam door de ge
dachte, dat zij hem het hoofd op hol moest
brengen. Om dit te doen vermoedde zij, be
stond er een zekere manier van optreden, die
zij echter niet kende.
Toen zij de trap afkwam, stond hij in de
hal op haar te wachten, maar hij keek haar
niet aan. Hij was zenuwachtig, deed tè non
chalant, waarschijnlijk omdat het meisje ln
de buurt was. Het had geen nut iets te pro-
beeren voordat het eten afgeloopen was.
Maar dan zou zjj voort moeten maken, voor
het geval Annabelle te vroeg terugkwam.
„Ik ben je vanochtend na die geschiedenis
kwijt geraakt," zei hij terloops, „moest nog
naar Vackery toe. Annabelle ging met mij
mee. Over die Ellisterzaak."
„Is alles in orde?"
„Ja." Zijn mokkende toon zei haar veel. Hij
kwam er niet meer op terug, voordat het
meisje de kamer uit was, om de volgende
gang te halen.
„Natuurlijk zal het een heelen tijd duren,
voordat alles geregeld is. Maar er bestaat
over het heele geval niet den minsten twijfel.
Veckery zei, dat hij, indien in het wenschte,
regelingen zou kunnen treffen, waardoor ik
een flink voorschot zou kunnen opnemen. Ik
heb hem gezegd, dat ik er over zou denken."
Hij lachte, maar zijn blik bleef ernstig.
„Ik heb mjjn heele leven lang gewenscht
veel geld te bezitten. Nu heb ik het. Tonnen
en nog eens tonnen!"
Hij liet zijn stem dalen. „Torrance, ik ben
miilionair." -
Om de een of andere reden, begreep zij,
moest het voor het dienstpersoneel geheim
blijven, hoewel de couranten ongetwijfeld het
binnenkort aan iedereen zouden vertellen.
Terwijl het meisje hen bediende, begon hij
een conversatie met „weet-je-nog-wel" waar
hij schijnbaar plezier in had. Er waren zelfs
oogenblikken, dat zij eveneens mee deed.
Hij bleef er mee door gaan tot na de koffie
in den salon. Zjj was schijnbaar nijdig ge
worden door de schijnbare onverschilligheid,
waarmede hij hun tijd verspilde, temeer daar
zij elkaar zooveel te zeggen hadden.
Zij belde om het blad met de kopjes te
laten weghalen. Zij zouden nu niet meer ge
stoord worden, totdat Annabelle terugkwam.
Hij begon zwijgend een pijp te stoppen. Zij
was haar ouden kameraadschappelijken toon
met hem kwijt, omdat zij er over nadacht
hoe zij zijn aandacht moest trekken. Er be
stond een bepaalde tactiek, doch daar zij deze
niet kende, zat zij zwijgend toe te zien hoe
hij zijn pijp stopte.
Plotseling sprak hij.
„Vanmorgen bij het getuigen, verraadde ik
mezelf bijna. Geloof jjj dat zij het merkte?"
„Je weet dus wat je aan haar hebt, Gerald?"
Hij haalde een visitekaartje voor den dag,
waarop hij aanteekeningen had gemaakt.
Om precies te zijn, was het ongeveer half
zes, toen ik haar voor het laatst dien avond
in het Parijsche hotel heb gezien. Daarna
sprak ik haar om ongeveer tien minuten voor
twaalven. Een vliegmachine had dien afstand
in dien tusschentijd gemakkelijk kunnen af
leggen."
„En Vanderlem was de man die bij haar
was," mompelde Torrance, „en op het oogen
blik zitten zij het te bepraten."
Ouder gewoonte liep hij de kamer od en
neer.
„Ik ben tot de conclusie gekomen, dat ik een
onnadenkende stommeling ben," riep hij uit
„eerst dacht ik, dat je onzin zat te vertellen'
toen je me dat verhaal over EUister vertelde'
Nu heeft Vackery voorgesteld, mij tien dui-
zennd pond voor te schieten. En toen jij mij
vertelde, dat je een vrouw gezien had die de
diamanten in den muur metselde dacht ik
dat het je reinste zinsbedrog was. Totdat wij
de diamanten vonden. Tenslotte was ik er van
overtuigd, dat het Annabelle niet was en
nu weten wij dat zjj het wel was
die een onvervalschte Amsterdammer met
den naam „buik-racer" betitelt, uit den aard
der zaak zal men op den duur ook uit dezen
motor van twee-beenen kracht willen halen,
wat er in zit. Heeft men niet nu reeds ver
halen kunnen hooren van stugge rijders die
in drie kwartier van Amsterdam naar Bloe-
mendaal zijn gefietst? Natuurlijk hebben zij
er niet bij verteld, of zij den wind mee of
tegen hebben gehad.
Hoe dit ook zij, door al dit fietsen worden
braakliggende krachten gebruikt. Nederland
houdt zich in evenwicht en trapt zich de
spieren los. Hdbld.
BROEK OP LANGENDIJK, 22 Mei.
Aanvoer: 3600 Kg. uien 6.307, zilveruien
5.506.10, 700 Kg. prei 3.1700 bos ra
barber 1.101.60, 150 Kg. witlof 5.40, 125 st
bloemkool 15.70—16.60, 2e 6oort 12.80, 3e
soort 11.10.
Ga hier nu niet verder op door, waarschuw
de Torrance zichzelf. Maar zij kon niet op
tegen het eeerlijkheidsgevoel van een ont
wikkeld persoon.
„Nee", merkte zij op, „wjj weten, dat zjj
er geweest kan zijn, niet dat zjj er was."
„Wat wil je daar mee zeggen?" vroeg hij
ongeduldig. '„Vroeger was je overtuigd; ik
ben het geweest, die je aan het wankelen heb
gebracht."
„Maar zjj..."
Hij draaide zich kwaad om.
„Ik wil er verder niet over redetwisten.
Bestaat er voor jou, op dit oogenblik, eenigen
twjjfel, dat het Annabelle was, die je hier
hebt gezien? Bestaat er voor jou de minste
twjjfel, dat haar trouwerij met mjj niet een
deel was van de moordplannen?"
Zij keek hem recht in de oogen. „Nee,"
antwoordde zjj, maar haar blik was tergend
onpersoonlijk.
„Juist! En nu wij rijk zijn, wat gaat ze nu
doen? Mij vermoorden en het geld inpikken
door middel van de huwelijksacte
„Gelukkig, dat je het eindelijk inziet,
Gerry! Dat is nu precies wat meneer Massi
ter denkt. En hjj is een onbeinvloede toe
schouwer."
Hjj deed alsof hij haar niet hoorde.
„M at het vermoorden aangaat, kan ik best
op mij zelf passen," ging hij door. „De moei
lijkheid waar wij op het oogenblik mee zitten
bestaat hierin, dat ik waarachtig niet inzie,
hoe ik langer met haar kan samenleven. Ik
bedoel, ik kan zelfs niet doen alsof. En straks
komt zjj weer thuis. Wat moet ik nu doen?
Afgezien van het idee alleen, bestaat er
groote kans, dat ik den heelen boel zal ver
raden."
En hij zou hun plannen om hem te ver
moorden nog verhaasten. Hjj begreep mis
schien de waarheid omtrent Annabelle, maar
zij was nog steeds een gevaar voor hem. Nu
was het het oogenblik, om op hem in te wer
ken. Zijn aandacht op haarzelf te concentree-
ren. Je moet reclame maken.
„Gerald, ik wilde je iets zeggen. Iets..."
„En dan is er nog iets," viel hij haar in de
rede, „wat moet er met jou en mij gebeu
ren?"
Door een paar woorden loste hjj haar
moeilijkheid op. Tenslotte was al haar voor-
il?g "iet noodi£ gebleken.
heb nergens bezwaar tegen, Gerry. Ik
dacht dat je dat wel wist."
Wordt vervolgd-
