Hoe PARIJS
bezet werd
RADIO
vuren van Tohr
ZTTX
- ITs>
PROCES IN DE
Groote Clown
MUZIEKWERELD
Dc schipper van de
J. S. Groen' IJm. 30
veroordeeld
door Edgar Rice Burroaghs
FEUILLETON
WAAROM TREUR JE,
Dc Waddinxveenschc strafzaak^
PROGRAMMA
Hoe Parijs werd overgegeven, wordt in de
„Deutsche Allgemeine Zeitung" beschreven
door „Oberleutnant" dr. Ritter von Schram,
die ais ordonnans was toegevoegd aan de
Duitsche parlementairen. De schrijver geeft
in zijn belangwekkend verslag eerst een
beeld van de militaire operaties tusschen 11
en 13 Juni en vervolgt dan: lntusschen wer
den de aanduidingen veelvuldiger, dat de te
genstander zijn hoofdstad niet kon houden
en haar tot open stad zou verklaren. Door
de Fransche radio was hierop trouwens reeds
gezinspeeld. Geheel overeenkomstig zijn in
structies besloot de Duitsche opperbevelheb
ber daarom de onmiddellijke overgave van
Parijs te eischen. De heeren van zijn staf
hadden in de voorbereiding en de uitvoe
ring van zulk een opdracht reeds eenige er
varing, omdat zij in Nederland en België
steeds in dergelijke situaties hadden v^-keerd
Van den gouverneur van Parijs werd per
radio verlangd Duitsche parlementairen te
ontvangen. Als zoodanig werden door het
iegercommando, behalve den schrijver van
dit artikel als ordonnans, een majoor van
den generalen staf en een kapitein-tolk aan
gewezen. Deze drie heeren moesten per
auto door de eigen linies tot aan de verst
vooruitgeschoven Fransche voorposten rij
den en zouden vandaar verder naar Parijs
worden gebracht om de Duitsche voorwaar
den aan te bicden. Overigens is de tocht
niet geheel verloopen volgens de regels van
liet volkenrecht. Door omstandigheden, die
nog nader moeten worden onderzocht, werd
de kleine colonne parlementairen, die in een
personenauto reed en zich, door het zwaaien
niet een witte vlag, reeds van verre kenbaar
maakte, van achter een barricade nabij St.
Denis beschoten met een infanterie-machinc
geweer en zelfs met granaten, zoodat het
gezelschap gedwongen was terug te koeren
en onder avontuurlijke omstandigheden zich
moest heenslaan door verspreide Fransche
afdeelingen. De beschieting van de parle
mentairen hangt er misschien mee samen,
dat juist op die plek weer negers waren ge
legerd, die nu eenmaal geen beschaafde sol
daten zijn en die bijna op het laatste oogen-
blik een redding van de Fransche hoofdstad
nog hadden belet.
Dat de blanke Franschen er alle
belang bij hadden de veiligheid van
de hoofdstad te verzekeren bewijst
het feit, dat zij zelf, nadat een nieu
we ultimatieve eisch was gesteld,
onderhandelaars naar de Duitsche
linies zonden.
Bij de Duitsche voorposten te Ecouen, een
kleine stad ten noorden van Parijs, versche
nen in den vroegen ochtend van li Juni
twee parlementairen van den Gouverneur
Generaal van Parijs voor het in ontvangst
nemen van de Duitsche voorwaarden. Op dit
punt van het front lag een kleine afdce-
ling verkenners, die intusschen al het fort,
dat daar de omgeving beheerscht, hadden in
genomen. De practisch ontmantelde stad Pa
rijs werd onvoorwaardelijk overgegeven. De
ervaring, die men had opgedaan met enkele
kleine staaltjes van de Duitsche luchtmacht
was van dien aard, dat men alle oude en
nieuwe verdedigingswerken opgaf en zoo
verstandig was om van de vroegere „hoofd
stad der wereld" geen tweede Warschau te
maken en haar bewoners schrik en ellende
te besparen: Ook in de gesprekken, die tij
dens een rustpoos bij de onderhandelingen,
werden gevoerd tusschen de Duitsche en
Fransche officieren bleek, dat een nieuw in-
DOOR A. H KOBER
15
Maar toen hij aan de zaak kwam, waren
cl* jaloezieën neergelaten en de winkelier, die
•r naast woonde, vertelde hem, dat Wichtl-
meyer vanochtend geen voorstelling meer
gegeven had en met pak en zak vertrokken
was, hij wist niet waarheen.
Nu, om mijnheer Wichtlmeyer treurde Go
heelemaal niet, maar zjjn knappe kleindoch
ter Florence had hij toch graag weergezien.
Toen dacht hij aan Alf Söderström. Dien
moest hjj de gelukkige wending van zijn lot
toch meedeelen. Hij ging naar een café en
belde op.
Alf was hljj iets van Go te hooren en
wenschte hem veel geluk. Hij verontschul
digde zich ietwat verlegen, omdat hij hem
alweer niet bij zich thuis kon uitnoodigen
en beloofde hem spoeidig in het circus te ko
men bezoeken.
Go had het gevoel alsof Alf hem iets wilde
verbergen of met zorgen rondliep.
Mejuffrouw Marfa Rasumow was geenszins
de volwassen jonge dame, die Go verwacht
had te ontmoeten, maar een kind van hoog
stens veertien jaar. Doch zij gedroeg zich als
een getrainde kantoordame. „Dus Joe Gol
den, Go genoemd," las zij voor, „geboren te
Liverpool. 23 October 1876, van Engelsche na
tionaliteit... O, dan bent u precies twintig
jaar? Ik had gedacht, dat u ouder was." Go
kon niet nalaten te glimlachen over het zelf
bewuste optreden van het kleine ding, dat
niet bepaald knap, maar toch zeer aantrekke
lijk was met haar lichtblond haar.
Zij rekende de roebels in Oostenrjksch geld
om, betaalde hem zijn eerste weekloon uit,
liet hem de kwitantie onderteekenen en
wenschte hem daarna vriendelijk goeden
avond.
Toen Go de garderobe verliet, had hij het
gevoel alsof hij in een nieuwe wereld terecht
zicht in de juiste krachtsverhoudingen der
Europeesche volkeren bij de Franschen snel
le vorderingen maakte. Overeenkomstig de
voorwaarden van de overgave maakten de
Duitsche troepen op 14 Juni. om 9 uur 's
ochtends, een aanvang met het binnenruk
ken van de Fransche hoofdstad. Dit binnen
rukken voltrok zich echter niet als een mili
tair schouwspel, maar als een troepenbewe
ging van zeer grooten omvang, zooals Parijs
en de wereld, die nog nimmer hebben aan
schouwd.
Buma contra Cen Nederlandschen
bioscoopbond.
De hooge raad heeft gisteren arrest gewe
zen in de zaak Buma tegen Jogchem's The
aters N.V. te Amersfoort jn een procedure
over de vraag of Buma een verbod kan
krijgen tegen een bioscoopexploitant tot het,
zonder haar toestemming, uitvoeren door
middel van een geluidsfilm van door haar
beschermde muziek. De Utrechtsche recht
bank, die over deze zaak in eerste aanleg
oordeelde, wees na twee tusschenvonnissen
Buma's vordering af op dezen grond, dat
uit de overeenkopist. welke de componist,
aan wien Buma haar rechten ontleende, met
de productie-maatschappij had gesloten
bleek, dat de componist zich alleen het
recht had voorbehouden om uitvoerings
auteursrecht voor de filmmuziek te innen,
maar niet het recht om de uitvoering te
verbieden, indien niet werd betaald, zoodat
hij zoo'n verbodsrecht ook niet aan Buma
had kunnen overdragen. Het Amstcrdam-
sche hof bevestigde het afwijzend vonnis,
echter op geheel andere gronden. Het Hof
was n.1. van oordeel, dat de geluidsfilm is
een ondeelbaar werk tot stand gekomen
naar het ontwerp en onder leiding en toe
zicht van de productie-maatschappij, zoo
dat, hoewel de componist zelfstandigen,
scheppenden arbeid verricht, deze toch
geen auteursrecht op zijn muziek toekomt,
doch de productie-maatschappij.
De Hooge Raad heeft thans het arrest van
het hof vernietigd, daarbij o.m. overwegen
de. dat uit de feitelijke vaststelling van
het hof volgt, dat, hoewel de productie
maatschappij leiding en toezicht heeft ge
geven bij de tot stand koming van de film
als geheel, de componist nrigineele muziek
heeft gecomponeerd en eigen scheppende
arbeid heeft verricht.
De Hoogge Raad heeft de zaak naar het
gerechtshof te Amsterdam terug verwezen.
De raad voor de scheepvaart deed gister
uitspraak inzake de klacht van den in
specteur-generaal voor dc scheepvaart te
gen den schipper van den stroomtrawler
„I. S. Groen" IJm. 130, wegens het op zee
blijven, nadat de scheepsboot was vernield.
De raad is van oordeel, dat de klacht ge
grond is. De veiligheid moet vóór alles
gaan en de schipper was dan ook verplicht
om. toen hij zijn reddingboot verloren had,
huiswaarts te gaan. Wanneer het weer bij
zonder slecht was, zou het gerechtvaardigd
zijn geweest om even in dc nabijheid van
de andere Nederlandsche vaartuigen te
wachten, tot de gelegenheid handzamer
was geworden. Maar zoo was de toestand
hier niet. De schipper is gewoon gaan vis-
schen. Dit nu is onverantwoordelijk tegen
over de bemanning, die hij aan groot ge
vaar heeft blootgesteld.
Ook de omstandigheid, dat de aange-
blaagde, gelijk deze en ook de reeder ver
klaarden, zich toen zulks mogelijk was,
niet eens met de reederij in verbinding
stelde, kornt den raad zeer vreemd voor.
Ook deze kwestie kan echter in het midden
blijven, omdat het thans gaat om het be
ginsel en het, in verband met allerlei ge
ruchten, welke in deze zaak de ronde heb
ben gedaan, noodig is, dat de Raad van
zijn gevoelen doet blijken, hetgeen mogelijk
is, zonder dat voormelde nevenkwesties tot
volkomen klaarheid worden gebracht.
De raad straft den aangeklaagde, door
het uitspreken van een berisping.
Verd. ziet af van cassatie.
De .boerenarbeider te Waddinxveen, die
door het gerechtshof te Amsterdam werd
veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf met
aftrek van preventieve hechtenis wegens
zware mishandeling van een rijksveldwach
ter, heeft afgezien van cassatie en berust
dus in de hem opgelegde straf.
Verd. was met zijn baas aan het stroopen
en Werd betrapt door een rijksveldwachter.
In den dofikeren nacht klonk een schot,
waar de veldwachter een levensgevaarlijke
wonde aan den arm opliep. De verdachte
hjeid voor de rechtbank te Rotterdam en het
Gerechtshof te Den Haag, dat hem tot tien
jaar gevangenisstraf veroordeelde vol, dat hij
onschuldig was, omdat het schot bij ongeluk
was afgegaan, toen hij zich na de sommatie
van den veldwachter, plotseling omwendde.
Na cassatie werd deze geruchtmakende straf
zaak opnieuw behandeld voor het Gerechts
hof te Amsterdam, waar verd. bijgestaan
door mr. Simon uit Utrecht, zijn lezing van
bet gebeurde handhaafde.
ZONDAG 30 JUNI 1940.
Jaarsveld, 141.4 m.
8.00 KRO. 8.80 VPRO.
NCRV. 7.45—10.25 KRO.
9.00 KRO. 5.00
8.00 Berichten ANP.
8.05 We beginnen den dag.
8.30 Korte studiodienst.
9.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Pontificale H. Mis.
12.15 Middenstandspraatje.
12.30 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Letterkundige causerie.
I.20 KRO-Melodisten.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.10 Rococo-octet.
2.30 Rotterdams Philharmonisch orkest en
Koninklijke Zangvereeniging Schiedams
mannenkoor „Orpheus" (3.153.45 Toe
spraak ter gelegenheid van den dag van de
KRO-werelduitzendingen, omlijst door gra
mofoonmuziek)
4.30 Voor de zieken.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
5.50 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
Hierna: Gewijde muziek (gr.pl.).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.15 KRO-orkest en gramofoonmuziek.
9.00 Inleiding, hierna: Radiotooneel met luis
terwedstrijd.
9.30 KRO-kamerorkest.
9.55 Gramofoonmuziek.
10.10 Wij sluiten de dag.
10.15—10.25 Berichten ANP.
Kootwjjk, 1875 m.
VARA-Uitzending. 11.1511.30 n.m. Be
richten. 't
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Orgelspel.
10.40 Zang en piano.
II.15 Berichten (Engelsch).
11.30 Esmeralda.
12.00 VARA-orkest.
12.30—12.45 Berichten (Duitsch).
12,451.00 Berichten ANP.
I.45 Gramofoonmuziek met toelichting.
3.45 Tuinbouwhalfuur.
4.15 Orgelspel.
5.00 Berichten (Duitsch).
5.15 Sylvia-amusementsorkest en solist.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.15 Berichten (Engelsch).
6.30 Zuid-Amerikaansch programma.
7.00 Reportage.
7.20 De Remblers.
8.00 Berichten (Duitsch).
8.15 Berichten (Engelsch).
8.30 Berichten ANP.
8.45 Rosian-orkest.
9.159.30 Berichten (Engelsch).
10.00 Berichten (Duitsch).
10.15—10.30 Berichten ANP.
II.1511.30 Berichten (Engelsch).
MAANDAG 1 JULI 1940.
Jaarsveld, 414,4 m.
VARA-Uitzending.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 VPRO Morgenwijding.
10.15 Declamatie.
TARZAN en
mm-f
137.
Snel en toch behoedzaam vervolgden Tar-
zan, O'Rourke en Kailuk hun weg over de
daken. Om de olifantsstallen te bereiken,
waar ze veilig zouden zijn. moesten ze toch
weer op de straat zien te komen, waar ze
het gevaar liepen door soldaten te worden
omsingeld. Plotseling klonk het diepe geluid
van een gong hun in de oren. „Wat kan dat
betekenen? Misschien is er ergens brand uit
gebroken," zei Perry. „Neen, het is de leeu
wengong," deelde Kailuk mede met een steip,
die van angst beefde. In antwoord op Perry'r
vraag verklaarde Kailuk, dat de gong ieder-
een op straat waarschuwde, behalve de ge
wapende soldaten, om binnenshuis te blijven,
daar de jagende leeuwen werden losgelaten.
„Ik neem het nog liever op tegen de leeuwen,
dan tegen de gele mannen," zei Perry. „Dat
komt omdat je die jagende leeuwen niet
kent. Ze zijn grooter dan de leeuwen uit de
jungle. Ze worden gevoed met slaven, zo dat
ze speciaal de smaak van menselijk bloed
krijgen. En ze worden steeds hongeriger ge
houden." Als om aan deze woorden kracht bfj
te zetten, liet juist op dat ogenblik een der
grote dieren, blijkbaar zeer dichtbij, een ver
vaarlijk gebrul horen.
10.35 Viool, piano en gramofoonmuziek.
11.15 Declamatie.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.05 Esmeralda en solist.
12.45 Berichten ANP.
I.001.45 Orgelspel.
2.00 VARA-orkest.
3.00 Declamatie.
3.30 Zang en piano.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 Orgelspel.
5.30 De Remblers.
6.00 Esmeralda en soliste.
6.40 „Onze huisdieren in moeilijkheden",
lezing.
7.00 Berichten.
7.05 Gramofoonmuziek.
7.20 De Golfbrekers.
7.30 Friese uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.15 VARA-orkest.
9.00 Radiotooneel.
9.25 VARA-orkest.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15—10.30 Berichten ANP.
Kootwijk, 175 m.
N CRV-uitzending. 11.15—11.30 n.m. Be
richten.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Schriftlezing, meditatie.
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.),
8.35 Gramofoonmuziek.
9.15 Celesta-ensemble en gramofoonmuziek.
10.30 Gramofoonmuziek.
II.15 Berichten (Engelsch).
11.30 Solistenconcert en gramofoonmuziek.
was gekomen. Die zachtaardige, fijne Rasu
mow had hem al zoo uitzonderlijk toegesche
nen, zoo heel anders dan de circusmenschen,
die hij vroeger gekend had... En deze kleine
Marfa, die zoo keurig boek hield en een cor
rectheid van houding en omgang vertoonde,
die hij nog nimmer in een circus laat staan
in „Wichtlmeyers Wondertent" gevonden
had, leek hem al een geheel ongewone ver
schijning. Een eigenaardige sfeer omgaf den
grooten Rasumow, die op de plakkaten en op
het programma als de „Koning der Domp
teurs" werd aangekondigd.
Toen Go prompt om half negen bij de be
renwagens verscheen was Rasumow al druk
bezig. „Op een afstand blijven staan en goed
kijken! Niets anders dan goed kijken!" riep
hjj den nieuwen oppasser toe. „Dat is je kame
raad Big!" Hij wees met een vluchtige hand
beweging naar Joe's dikken collega.
Rasumow zag er in zjjn uniform het was
een roode, nauwe huzarenjas met gouden
tressen en een zwarte officiersbroek zeer
elegant uit. Big moest onder zijn toezicht de
beren aan de halskettingen leggen en de
schuifdeuren tusschen de verschillende af
deelingen van de kooiwagens ontsluiten, zoo
dat zjj vlug konden worden opgeschoven, wan
neer de beren na elkander werden uitgelaten.
Bij dit werk toonden de beren zich als ge
woonlijk zeer opgewonden en Rasumow riep
ze voortdurend bij de namen. Go verwonderde
er zich over, hoe geheel anders de stem van
den grooten dompteur nu klonk, hij leek een
ander mensch dan straks: zoo hard als staal!
In de manege kondigde thans de eerste
regisseur aan:
Rasumow De koning der dompteurs,
met de grootste beren, die ooit getemd zijn!"
Trompetgeschal weerklonk en door een dub
bele rjj van knechts ging Rasumow naar den
rooden ring, boog sierlijk en met een inne
mende glimlach driemaal, en ging daarna
weer terug om zijn dieren te halen.
„Alles uit den weg! De beren komen!" riepen
de regisseurs, terwijl het orkest in de zaal een
zachte polka liet hooren. Alle menschen achter
de coulissen maakten zich uit de voeten. Marfa
nam Go bij den arm en liep met hem naar vo
ren naast het gordijn.
Daar kwam Rasumow al aan, met den eer
sten beer aan den ketting en vlak achter hem
leidde Big het tweede dier ook aan een ket
ting. Achter het gordijn nam Rasumow deze
ketting van hem over en verscheen glim
lachend met beide beren in de manege. De
man in het midden, aan elke kant een beer
op de achterpooten, zoo bogen de drie voor het
publiek.
Nu zij daar zoo hoog opgericht stonden, zag
men pas hoe geweldig groot de dieren waren.
Zij staken enkele hoofden boven hun meester
uit en elke toeschouwer begreep, dat de tem
mer reddeloos verloren zon zijn, wanneer die
zware lichamen over hem heen zouden val
len... Maar hij speelde met hen! Op zijn korte,
hard knallende bevelen maakten zij buitelin
gen, stonden op hun kop, marcheerden, dans
ten, schaatsten in het rond intusschen wa
ren de drie andere dieren ook binnengebracht
en' deden mee gingen op de schommels zit
ten en speeluen op de wip. Tenslotte werden
zij achter het gordijn vlug gecostumeerd en
voerden een pantomine op. Twee dansten er
als Tiroler paar, terwijl een derde het orgel
draaide en de vierde als dienstmeisje verkleed
een kinderwagen reed en vriendschap sloot
met de vijfde, die in soldatenuniform voorbij
kwam.
Dit geheele berentooneel voerde Rasumow
op zonder kooi, in de vrjje manege. Geen an
dere temmer ter wereld zou zoo iets met vol
wassen beren van tien, vijftien en achttien
jaar gewaagd hebben. De toeschouwers wa
ren er zich ook van bewust, dat zij een unieke
dressuurprestatie bijwoonden en dankten met
lang en hartelijk applaus.
Zoodra de laatste beer in den kooiwagen
was teruggebracht en de laatste schuif weer
stevig bevestigd, verdween Rasumow achter
een houten beschot naast de wagens.
„Nu gaat papa een half uur rusten en nie
mand mag hem storen!" zei Marfa tegen den
nieuwen oppasser. Hij voelt zich na zjjn op
treden altijd heelemaal uitgeput."
Go kon dat begrijpen. Hfj had wel niet
alles gezien wat in de manege gebeurd was.
maar datgene wat hij achter het gordijn had
kunnen opmerken, was voldoende geweest om
zich een bergip te vormen van de geweldige
arbeidsprestatie van den temmer. Hij had de
kolossale en gevaarlijke dieren slechts aan de
ketting, moest hen elke beweging aanleeren,
terwjjl h(j ze van seconde tot seconde in het
oog moest houden, nu eens vlug deze vast
binden, dan weer andere losmaken en in het
midden van de manege leiden en vooral steeds
het juiste tempo bewaren, zooddat zij niet te
traag werden, maar ook niet te opgewonden.
Verder moest hij er zorg voor dragen, dat zij
bij hun werk niet hetzij toevallig, hetzij
uit plagerij tegen elkaar aanbotsten; en
ondanks de enorme concentratie, die van den
temmer geëischt werd, moest het geheel er
aardig, sierlijk en speelsch uitzien!
Zoodra de kooien gesloten waren, wees Big,
een Kaukasier van zes en twintig jaar, dié
zijn geheele leven al oppasser geweest was
Go op vriendelijken toon de plaats aan waar
hij slapen moest. Go had vanaf dit oogenblik
het gevoel, dat hij met dien Big niet goed zou
kunnen opschieten.
Den volgenden morgen was Rasumow al
12.30 Berichten (Duitsch).
12.45 Berichten ANP.
I.00 Stichts salonorkest en gramofoonmuziek.
(2.00—2.15 Berichten Duitsch).
3.15 Berichten (Engelsch).
3.30 Hobo, piano en gramofoonmuziek.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.40 Pianovoordracht (5.005.15 Berichten
Duitsch).
5.35 Gramofoonmuziek.
6.15 Berichten (Engelsch).
6.30 Zang met orgelbegeleiding en gramofoon
muziek. (Om ca. 7.00 Berichten).
7.30 Reportage of muziek.
8 00 Berichten (Duitsch).
8.15 Berichten (Engelsch).
8.30 Berichten ANP.
8.45 Kamermandoline-ensemble „Mandolinata"
9.15 Berichten (Engelsch).
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 Gewijde muziek (opn.).
10.00 Berichten (Duitsch).
1°.1510.25 Berichten ANP.
II.1511.30 Berichten (Engelsch).
bij de hand, toen de planken van den beren
wagen weggenomen en de kooien gereinigd
werden, waarna de dieren hun voer kregen.
Big deed zijn werk zeer gewetensvol en pre
cies, Rasumow stond erbij en verklaarde Go
elke handgreep. Toen, nadat hij zijn pijp had
aangestoken, vertelde hij den jongen een en
ander over de beren, noemde hun namen,
maakte hem op verschillen in hun lichaams
bouw en gezichten attent en beschreef hun
karakter.
Go had aanvankelijk gevonden, dat de eene
beer misschien wat grooter op de andere ge
leek, doch nu zag en hoorde hij, dat er tus
schen de dieren evenveel verschil was als tus
schen de menschen. Frits bijvoorbeeld, die
tien jaar oud was, de jongste en kleinste van
het vijftal, was oogenschijnlijk een heel ge
moedelijk en goedaardig beest, terwijl Oswin,
de grootste en sterkste, een onrustige blik had
en nerveus heen en weer liep, wat er zeker op
duidde, dat hijzooals de vakterm luidt, een
misdadiger was, waar men bijzonder mee
moest oppassen.
„Als ik Oswin niet jong gekregen had,"
verklaarde Rasumow, dan zou ik liever van
hem afblijven. De heele dressuur van beren
berustop drie dingen, namelijk: liefde voor
het dier, begrip van het dier en alledaagsche
omgang met het dier. Misschien heb je wel
eens van beren gehoord, die op gloeiende pla
ten leeren dansen? De menschen, die derge
lijke praatjes in de wereld brengen, zijn leu
genaars of dwazen. Een temmer, die zijn die
ren met zulke geweldmiddelen zou behande
len, kon beter meteen zelfmoord begaan; want
zijn beer zal slechts op een gelegenheid wach
ten om zich te wreken... Dus houd van je
dieren! Dat is het eerste gebod, Go! En ten
tweede: zorg, dat je hen goed leert kennen. Je
moet ze voortdurend gadeslaan, op alle tijden
van den dag en den nacht; zoo krijg je pas een
duidelijk bergip van hun aard en karakter, van
hun aanleg en temperament. En daarna kun
je dan met de dressuur beginnen. Je moet
natuurlijk streng zijn voor je pupillen, of ze
op vier of op twee beenen loopen, maar altijd
rechtvaardig. De dieren voelen met fijn in~
stinct, of zij rechtvaardig gestraft of moed
willig geslagen worden, geloof mij Go."
Go, die aandachtig geluisterd had, knikte.
Maar Rasumow kon zien, dat hij nog iets
op zijn hart had en moedigde hem aan: „Zeg
maar gerust wat je denkt!"
Wordt vervolgd*
