Aan den opbouw
Pak aan!
Den Haag
vuren van Tohr
diplomatenstad af
Groote Clown?
Radioprogramma
door Ldgar Rice Burroughs
FEUILLETON
WAAROM TREUR JE,
Diefstal ia een dancinj
Het «PLEIN" rustig
Felastingzondaren
Transport gewonden in
Napels aangekomen
Gisteren zijn de gedemobiliseerden, die niet naar hun burgerwerkring konden
terugkeeren, opgenomen in den opbouwdienst.
In verband daarmee heeft de commandant, de majoor J. M. Breunese, een dag
order uitgevaardigd, welke bij alle onderdeelen ïs voorgelezen en waarvan de
tekst luidt als volgt:
Mannen!
Met ingang van heden
zijt gij opgenomen in
den opbouwdienst.
Wij, die tevoren deel
uitmaakten ,van onze
weermacht, gaan thans
samen aan den arbeid
in den opbouwdienst.
Onze gemeenschappe
lijke arbeid zal in di
eerste plaats gericht
moeten zijn op onze
saamhoorigheid en ge
meenschapszin.
Het rijkste bezit van
den mensch, dat toch
de arbeid is, zullen wij
aanwenden om ons doel
te bereiken, n.1.: U een
plaats te doen innemen
in een krachtig saam-
hoorig en nationaalge-
zind Nederland.
Arbeid vereischt een
gezonde frissche geest.
Arbeid vereischt een
krachtig lichaam.
Arbeid vereischt le
vensvreugde.
Deze nu gaan wij sa
men opbouwen.
Met moed en vertrou
wen, maar vooral ook
met geestdrift moeten
wij aan den slag.
Veel, zeer veel zal van
ons allen worden ge-
eischt.
Als ware Nederlan
ders wilt gij toch allen
zonder uitzondering uw
schouders onder onze gemeenschappelijke taak zetten, tot heil van ons geliefd
vaderland.
Doet uw plicht, ik reken op u allen.
Pak aan!!
De commandant van den opbouwdienst,
BREUNESE.
(Van onzen Haagschen correspondent).
Sedert gister is Den Haag internationaal
centrum en diplomatenstad af. Gedurende
de vorige week waren de verhuiswagens
voor de nog niet verlaten legatiegebouwcn
voorgereden, waar de landsvlaggen sedert
Nederland in den oorlog betrokken is, heb
ben uitgehangen. Daarbij hingen de Ame-
rikaansche Stars and Stripes behalve van
de legatie der Vereenigde Staten aan het
Lange Voorhout, ook van de gezantschaps
gebouwen der met Duitschland in oorlog
verkeerende Staten, ten teeken dat de V. S.
deze onder hun bescherming hadden ge
nomen.
Vele van die diplomatieke vertegenwoor
digers hadden tal van vrienden hier te lan
de gemaakt en waren vertrouwde verschij
ningen geworden in het bonte beeld van
uitgaand Den Haag en mondain Scheve-
ningen.
Deze internationale noot heeft de Hesi-
DOOR A. H KOBER
29
„Dus hij vindt mij heusch mooi?" vroeg zij
zichtbaar verheugd. En Lupu herhaalde nog
eens Joe's woorden.
Maar na dien tijd sprak Joe Golden nooit
meer over Stassy. Hij leefde zwijgend naast
haar; met bitterheid zei ze tot zichzelf, dat zij,
wat hem betrof, zoo leelijk als de nacht had
kunnen zjjn.
En van nu af moest Lupu de directeurs
van Keith dikwijls hooren zeggen:
„Uw zuster is een schoonheid, maar wat
te streng voor Amerika wij hebben hier
liever iets zoeters."
In Chicago bleef de „Hoedendoos" langer
dan in eenige andere stad: veertien dagen,
om in vijf variétés op te treden. En hier
konden ze eindelijk weer eens herademen en
allerlei hoog noodige zaken inhalen, die al
veel te lang waren uitgesteld.
Lupu zocht een nieuw engagement, omdat
zjjn contract met Keith over enkele weken
was afgeloopen. Hij sloot een contract met
circus Robinson uit Indianapolis. dat in het
voorjaar zeer vroeg opende, zoodat Lupu en
zijn .nenschen na afloop van de Keith-tour-
née slechts zeven dagen vrij hadden. Robin
son, een reusachtige onderneming met
drie maneges en een renbaan engageerde
hen als attractie voor de hoofdmanege en
betaalde een hooge gage.
Pas toen Joe Golden eindelijk weer eens
een paar uur rustig kon gaan zitten, merkte
hij, hoe stompzinnig dat jachtige leven hem
in die vijf en dertig weken gemaakt had.
Hij wilde nu weer naar Henry Eagle en
Zephora gaan zoeken, ofschoon hij nog met
wist hoe hij dat zou aanpakken. Maar hij
had onzichtbare helpers.
Op een avond vond hij op zijn spiegel in
de garderobe een getikt briefje staan, met
de woorden: „Henry Eagle woont in Shell
Beach in New Orleans, Louisiana."
dentle nu verloren, geheel en al, want
ook de rechters van het in het Vredespaleis
zetelende Permanente Hof van Internatio
nale Justitie hebben ons land verlaten.
Met hun eigen auto of met een der twee
speciale treinen een over Utrecht naar
Berlijn, eón over KeulenBazel haar Bern
is dit internationale gezelschap, meer
dan 200 personen groot, afgereisd: diploma
ten en rechters, met hun gezinnen, alsmede
al het gezantschapspersoneel voorzoover
niet van Xederlandsche nationaliteit, even
eens met familie. Naar Berlijn gaan de Chi
neezen en Japanners met aanhang, naar
Bern de overigen, V.S., Venezuela, Brazilië,
Uruguay, Portugal, Spanje, Argentinië,
Mexico, San Domingo en Italië. De Duit-
sche gezant, graaf Zech von Burkersroda is
met nievrouw en een deel' van het legalie-
personeel reeds ruim een maand geleden
naar Duitschland teruggekeerd. De overige
leden van de opgeheven Duitsche diploma
tieke vertegenwoordiging zijn te werk ge
steld op de bureaux van het Rijkscommis
sariaat. Sommige van deze heeren vertoe
ven reeds tientallen jaren in ons land en
spreken onze taal als waren zij Nederlan
der geworden.
Den Haag is internationaal centrum af;
dat paste ook niet bij het huidige regiem
van bezet gebied.
Twee jongemannen zijn Zondagmorgen
in een dancing op het Rembrandtsplcin te
Amsterdam op hceterdaad betrapt, toen zij
f30 stalen uit de portemonnaie van een buf
fetjuffrouw.
Zij zijn onmiddellijk overgebracht naar het
politicbureau, waar zij zijn opgesloten.
(Van onzen Haagschen correspondent).
Ieder die wel eens in Den Haag is ge
weest en wie kent de Residentie niet,
zij het oppervlakkig? weet dat hét Plein
steeds een druk punt van tramverkeer is
geweest. Vroeger reden er nóg meer lijnen,
den laatsten tijd hebben er, behalve eenige
buslijnen, de trams naar Wassenaar Leiden,,
Delft en Rijs wijk; Voorburg hun beginpunt
gevonden.
Het Plein van „de Witte" en van de
departementen van Buitenlandsche Zaken,
van Koloniën en van Defensie thans
door den Rijkscommissaris, door Generaal
Christiansen. opperbevelhebber van het
bezettingsleger en andere militaire bu
reaux in gebruik genomen en van „Ju
stitie" en den Hoogen Raad met zijn zes
standbeelden, zal weldra heel was rustiger
worden. In principe is n.1., naar wij verne
men. besloten, deze intercommunale trams
uit de regeeringswljk te verbannen en de
begin- en eindpunten te verleggen naar bet
Lange Voorhout. Hiertoe zullen tramspo
ren moeten worden gelegd, van het Tour-
nooiveld, bij den Koninklijken Schouw
burg naar en over het Lange Voorhout,
waardoor een lus ontstaat via Kneuterdijk.
Plaats en Langen Vijverberg.
Op het Plein komt aldus een niet onbe
langrijke verkecreverbetering tot stand met
tevens nieuwe parkeerruimte, waarvoor in
de Haagsche binnenstad nog wel behoefte
bestaat.
Alleen in Den Haag 2Vi millioen
gulden.
(Van onzen Haagschen correspondent).
Het generaal pardon blijkt tenslotte al
leen voor Den Haag rond 2Vé millioen te
hebben opgebracht. Op 15 Juni bleek de
oogst nog maar zeer matig te zijn. n.1. nog
geen twee ton en daarom is de termijn
voor herstel van te lage belastingaangiften
toen met een maand verlengd. Sedertdien
is het blijkbaar een gedrang van berouwvol
le zondaren geworden, van wip de ergste
zijn fiscaal geweten met f 230.000 heeft ont
last. Verder waren er van f 160.000 en
f 155.000. van f 139.000, f 135.000 en f 100.000
en dan honderden beneden een ton, vari-
eerend van f 80.000 tot een paar tientjes.
Als men in de rest van Nederland ook
zoo flink gebiecht heeft, zal de Fiscus er
wèl bij varen!
Aan boord van heb lïospitaalschip Aguileja
zi.jn gistermorgen 560 gewonden uit Tripoli
te Napels aangekomen. Zij hadden hun ver
wondingen bekomen tijdens gevechten bij
de haven Bardia en bij Tobroek.
Bij de aankomst waren aanwezig de Prin
ses van Piemont in de uniform van inspec-
trice generaal van het Roode Kruis en de
hertogin-moeder van Aoste, benevens alle
militaire, burgerlijke en partij-autoriteiten,
De Prinses van Piemont bracht een bezoek
aan boord van het hospitaalschap, waar zij
woorden van troost tot de gewonden richt
te. Vertegenwoordigsters van de vrouwelijke
fasces boden hun bloemen, sigaretten en an
dere geschenken aan. Daarna werden de ge
wonden aan land gebracht en naar verschil
lende hospitalen gezonden.
WOENSDAG 17 JULI 1940.
Jaarsveld 414.4 m-
KRO-uitzendhig.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Wjj beginnen den dag.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 John Kristel en zjjn Troubadours.
T ARZ AN en de
151.
Ahtea. de koningin van Tohr, keek Dr.
Wong vol haat aan. „Zo, nu heb ik je einde
lek betrapt. Uit je eigen mond vernam ik,
dat je een vals spel met ons hebt gespeeld
dat je alles hebt gedaan om Tarzan en zjjn
vrienden te redden. Wat heb je daarop te zeg
gen, Wong Tai?" De Oosterling boog min
zaam. „Wat is er te zeggen? Er staat ge
schreven, dat het noodlot twaalf handen en
twaalf voeten heeft, die zich haasten om toe
te slaan. Deze onwaardige persoon bezit
slechts twee handen en twee voeten. Hoe kan
hjj iets ondernemen tegen het noodlot?" Dr.
Wong keek uit het raam en wendde daarna
zijn blik weer naar Athtea. \,Ik hoor daar
buiten reeds het door Uwe Majesteit opge
roepen noodlot aankomen!" Ahtea stamp
voette. „Als je meent Tarzan en zijn bende,
dan heb je het mis. Ze kunnen niet bij het
paleis komen." Op een bevel van de koningin
namen enkele soldaten Janette en Dr. Wong
tusschen zich in. „Naar de zaal van Pantu
met hen, pm te sterven in de vuren van
Tohr!" Dr. Wong wist, dat Ahtea nu geen
tijd verloren zou laten gaan. De handige Tar
zan zou inderdaad kans zien om het paleis
binnen te komen, maar hjj zou te laat zjjn!
12.451.15 Berichten ANP en gr.muziek.
2.00 Vrouwenuur.
3.00 2e en 3e acte van de opera „Rigoletto"
(gr.platen).
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Kinderuurtje.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.05 Gramofoonmuziek.
6.15 John Kristel en zijn Troubadours
7.00 Voor de jeugd.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.30 KRO-Groot-Amusementsorkest.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Propaganda-toespraak.
8.20 Rococo-octet.
8.50 Gramofoonmuziek.
9.00 KRO-Symphonie-orkest.
9.45 Gramofoonmuziek.
9.55 Letterkundige causerie.
10.10 Wij sluiten den dag.
10.15—10.25 Berichten ANP.
Kootw(jk 1875 m.
AVRO-uitzending. 11.15—1130 n.m.
richten.
Be-
7.00 Berichten Duitsch.
7.15 Berichten Engelsch.
7.30 Gramofoonmuziek (8.Q0 B»--'-hten ANP.
9.309.45 Berichten Vlr-.msci..-
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 De Palladians (opn.)
11.15 Berichten Engelsch.
11.30 Berichten Vlaamsch.
11.45 AVRO-Amusementsorl-
12.30 Berichten Duitsch.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Ensemble Malescu.
New Orleans! Daar waren zij toch pas
opgetreden! Zonder het te weten was hjj zoo
vlakbij zijn dochter geweest... Misschien had
Henry hem zelfs in het Orpheum gezien?
„Wie kan dat briefje hier hebben neer
gezet?" vroeg hjj opgewonden aan Lupu.
De Roemeen las het en schudde het hoofd:
„Ik in ieder geval niet."
„Denk je dat het waar is? Of zou het
een valsch adres zjjn om mij op een dwaal
spoor te brengen?"
„Waarom zou Henry Eagle niet in Shell
Beach wonen: Laat dat maar eens navragen
door een detectivebureau!"
Golden omhelsde Lupu voor dezen goeden
raad.
Vier en twintig uur later had hij reeds
een uitvoerig bericht van het detective
bureau in handen. Het luidde:
„Henry Bottom, Amerikaansche Staats
burger, blanke, twee en vjjftig jaar, heeft
jarenlang als artist onder den naam Henry
Eagle door de geheele wereld gereisd, heeft
zich voor ongeveer twee jaren teruggetrok
ken op de door hem gekochte en contant
betaalde farm 202 in Shell Beach (La). Is
bekend als een gentleman, zeer credietwaar-
dig, vermogend, ongehuwd, leeft terugge
trokken en heeft maar weinig pesoneel. Lie-
velingsbezighedentuinieren en visschen."
Dus hij heeft Zephora niet bij zich! Dat
was Golden's eerste gedachte. En de tweede:
nu dadelijk naar Eagle toe te gaan om hem
te vragen: waar is mijn dochter?
Dat ging natuurlijk niet. Op het oogenblik
zou die reis contractbreuk beteekenen, het
ergste, waaraan een artist zich kon schul
dig maken.
„Je kunt toch nog een paar weker wach
ten!" trachtte Lupu den woedenden Golden
te sussen. In de week, die we tusschen Keith
en Robinson vrij hebben, kun je immers ge
makkelijk naar New Orleans reizen. De
hoofdzaak is, dat je eindelijk weet waar
Henry Eagle te vinden is!"
Lupu had goed praten. Hij kon ook niet
weten hoe het er in Joe Golden uit zag, hoe
hjj als vader naar zjjn kind verlangde...
Nadat hjj er lang over had nagedacht be
sloot Joe om Eagle een brief te schrijven,
waarin hij hem verzocht mede te deelen,
waar zijn dochter zich bevond.
Zij hadden Chicago allang weer verlaten,
waren door den staat Wisconsin getrokken
en traden thans in de Keith-theaters te
Minnesota op maar Henry Eagle had nog
steeds niet geantwoord.
In elke stad, voor iedere voorstelling, tel
kens, wanneer hjj zijn garder< be binnen
kwam, keek Golden het eerst, of er geen
brief voor hem lag... En vandaag, in de
kleedkamer van het „Lyric-theatre" in Mln-
napolis, vond hjj werkeljjk een brief!
Vlug scheurde hij de slecht dichtgeplakte
enveloppe open en las:
„Wanneer en waar mag ik de groote ar-
tiste. die ik gisteren in de voorstelling van
het „Lyric" bewonderd heb, mijn opwach
ting maken? Lord Lem&ille Hotel Helio-
polis."
Golden verkreukelde het briefje boos. De
een of andere ezel van een knecht had een
brief, voor Stassy bestemd, 'in zjjn garde
robe gebracht! Hij raapte het papier weer op
en streek het glad. Hij moest het toch maar
aan Stassy geven...
Zij was al in haar kleedkamer.
„Hier, alweer een aanbidder!" zei Joe,
terwijl hij haar het briefje reikte. „En nog
wel een echte Lord! Neem me niet kwalijk,
ik had het al willen verscheuren. Nu kun je
het zelf doen!"
„Dacht je dat? Och...- misschien verscheur
ik het ditmaal eens niet!" Stassy lachle, ter
wijl ze dat zei, en Golden dacht er opeens
aan, dat deze lach de eerste was, sinds
maanden...
Nu had de „Hoedendoos" de laatste stad
der Keith tournée bereikt: Omaha, waar de
groote vleeschfabrieken en brouwerijen zijn.
Nog drie (jagen, en dan zouden de artisten
zeven dagen kunnen rusten.' Joe popelde, om
eindeljjk zjjn reis naar New Orleans te gaan
maken. Hij had dag en uur al bepaald, toen
er een brief kwam, de brief van Henry Eagel,
waarnaar hjj wekenlang had uitgezien.
„Ik zie voorloopig nog geen reden," schreef
Eagle, om u mede te deelen, waar de kleine
Zephora zich bevindt. Ik beschouw het meisje
als Je pers' jnlijke nalatenschap van haar
he^as doodelijk verongelukte moeder aan mjj
en ik zal haar naar beste vermogen verzor
gen. Ik ben gelukkig in staat alles wat noo-
dig is, voor de opvoeding van het kind te
doen in ieder geval meer, dan u zoudt kun
nen. Overigens heeft de grootvader van Ze
phora, de heer Boiansky in Kopenhagen, mjj
uitdrukkelijk gemachtigd om zjjn kleindochter
op te voeden.
ronder op juridische twistpunten in te gaan
en zonder vooruit te willen loopen op de uit-
s; raak van een gerecht, wil ik u er toch aan
herinneren, dat de heer Boiansky in uw hu-
we'jjlt met zjjn dochter nooit heeft toegestemd
en dat uw echtgenoote u vrijwillig verlaten
heeft. (Vanneer u mjj zoudt kunnen bewijzen,
dat u in staat bent om beter voor Zephora te
zorgen dan ik het doe, zou ik u haar met een
goed geweten tegenover haar overleden moe
der aan u afstaan. Doch daar dit totnutoe nog
niet het geval is, zal ik Zephora voorloopig
laten opvoeden, zooals ik het voor het beste
houd Met hoogachting, Henry Bottom-
2.00 Berichten Duitsch.
2.15 Omroeporkest.
3.15 Berichten Engelsch.
3.30 Sylvestre-trio.
4.15 Reportage.
4.30 Orgelspel.
5.00 Berichten Duitsch.
5.15 Gramofoonmuziek met toelichting.
5.45 AVRO-dansorkest.
6.15 Berichten Engels.
6.30 Onderwf. Scheepv.: Technische causerie.
7.00 AVRO-Amusementsorkest en gramo
foonmuziek.
8.00 Berichten Duitsch.
8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten Engelsch.
8.45 Berichten Vlaamsch.
9.00 Gramofoonmuziek.
9.15 Berichten Engelsch.
9.30 Pianovoordracht.
9.45 Berichten Vlaamsch.
10.00 Berichten Duitsch.
10.15—10.25 Berichten ANP.
11.1511.30 Berichten Engelsch.
Eagle, (La.) den 14en Maart 1909."
„Een brutaliteit zonder weerga!" schreeuw
de Golden hardop. Hij moest zjjn voede op de
een of andere manier luchten, het liefst zou
hjj dadelijk naar dien ellendeling, dien kinder-
roover toereizen om hem te wurgen, neer te
slaan! Hij liep naar zijn partners om hen den
brief voor te lezen en met hem over het geval
te spreken.
Stassy verstelde ondergoed; Lupu plakte
postzegels in zijn album toen Golden binnen
kwam.
„Nu hoor toch eens," riep hjj en begon den
brief voor te lezen.
Maar toen hij geëindigd had, zwegen ze
beiden.
„Nu, wat vind jullie daar nu van?" riep
Joe, „wat moet ik dien kerel doen?"
Lupu trok de schouders op: hjj schrijft toch
f" 1 verstandig..."
„Verstandig? Dus jjj neemt het voor hem
op?" schreeuwde Golden.
„Als je mijn meening niet wilt hooren, dan
moet je er ook niet naar vragen," verdedigde
Lupu zich.
„Nu wat is jouw meening dan?"
„Ik geloof dat Henry Eagle inderdaad goed
zorgt voor het kind en hjj heeft niet heele-
maal ongelijk, wanneer hij schrijft, dat het
beter bjj hem kan zijn dan met jou op reis
gaan."
„Maar het is toch m jj n kind!"
..Hjj wil het je ook niet onthouden," zei
Stassy met haar donkere, warme stem. „Al
leen moet je bewijzen, dat het beter bij jou
kan zjjn dan bjj hem. Wanneer je bjjvoorbeeld
zou trouwen
„Eagle is ook niet getrouwd 1"
..Daarom juist! Wanneer je zou trouwen",
herhaalde Stassy nadrukkeljjk, „als er een
vrouw bjj je was, die voor het kleine meisje
zou zorgen, aan wie je het kon toevertrou
wen, zoodat het dus in een familie zou op
groeien..."
„Ik wil het kind aan niemand toevertrou
wen, aan niemand!" viel Golden haar heftig
in de rede.
Stassy, die haar donkere oogen vast op
hem gericht hield, vroeg langzaam:
„Niemand Is er geen enkele vrouw, die
ie je dochtertje zou willen toevertrouwen
Joe?"
„Nee. Aan niemand!" riep Joe nogeens.
Zij zwegen.
Wordt vervolgd
