Bommen op Groningen
Naar vrede!?
ONTSLAG
vuren van Tohr
#<Koning van den Zeedijk"
voor den rechter
Groote Clown?
Nog steeds lichtuitstraliog
door Edgar Rice Burroughs
Geen Amerikaansche
curafeele
De Amerikaansche
vliegtuigleveranties
FEUILLETON
WAAROM TREUR JE,
Postauto tegen een
boom gereden
Berucht kerkdief te Nuth
aangehouden
Niet plezierrijden
met auto's
van tijdelijk personeel
Gravin Helénc de Portes
verongelukt
Twintig huizen min of meer
zwaar beschadigd. Een man en
een kind gedood, een ander kind
zwaar gewond.
In den vorigen nacht zijn bij een
bombardement door Engelsche vlie
gers bommen neergekomen op een
dichtbevolkte woonwijk in Gronin
gen, waarbij twintig huizen deels
zwaar, deels licht zijn beschadgd. In
de Jansenstraat is door twee vol
treffers aanzienlijke schade aange
richt, waarbij één man is gedood.
Een derde bom viel in de Rozen-
steinlaan, waarbij een kind van 11
jaar om het leven kwam en een an
der kind zwaar gewond is. Een bom
die op een weide terecht kwam ver
oorzaakte door luchtdruk schade aan
negen huizen in de nabije Rozen-
steinlaan. In de omgeving van de
stad zijn een aantal niet-ontplofte
projectielen neergekomen. Daar men
niet weet of men met tijdbommen te
doen heeft is de omgeving afgezet.
Eenige lichte branden konden in
korten tijd worden gebluscht.
Ook op andere plaatsen van het
land zijn Engelsche bommen neer
gekomen. De schade beperkt zich
daar tot eenige gedoode koeien, ge
broken vensterruiten en dakpan
nen.
Een eertijds onder de Amsterdamsche „zwa
re jongens" zeer bekende figuur moest zich
gisterenmorgen wegens diefstal met braak
voor de rechtbank verantwoorden. Het was
de recidivist B., die in 1917 een belangrijke
rol had gespeeld in den inbraak bij de fir
ma Begeer, een groote „kraak", welke veel
stof heeft doen opwaaien. Zijn rol in die
zaak heeft hem toen den bijnaam „Koning
van den Zeedijk" bezorgd en tevens een ge
vangenisstraf voor den tijd van zes jaar. Na
dien heeft hij zich nogmaals schuldig ge
maakt aan strafbare feiten en op 23 Febru
ari j.1. liet hij zich 's middags insluiten in
een kelder van een Kolen Import Maatschap
pij, om 's avonds uit zijn schuilhoek te voor
schijn te komen en uit een lessenaar op het
kantoor een bedrag van ongeveer f 150.te
stelen. De politie had bij het onderzoek geen
succes en waarschijnlijk zou de dader nooit
bekend zijn geworden als hij zichzelf niet
had aangegeven, naar hij verklaarde door
op hem gepleegde chantage. De bedrijver
hiervan wilde B. niet noemen, omdat hij
naar hij zeide geen overtuigende bewijzen
kon leveren.
De officier van Justitie noemde B. naar
aanleiding van zijn groote straflijst een be
roepsmisdadiger, die een gevaar oplevert
voor de samenleving. Hij eischte derhalve
een gevangenisstraf van drie jaar.
Hierna was het woord aan mr. J. J. de
Vrieze, den verdediger, die een uitvoerig
pleidooi hield. Mr. de Vrieze noemde B. die
thans 53 jaar is, een oud-recidivist, voor
wien de maatschappij geen kans meer biedt.
Zelfs in zijn eigen wereld, de Zeedijk, is geen
plaats meer voor hem. De straf, welke hij zal
krijgen voor dezen niet zoo belangrijken in
braak aldus de verdediger speelt in
feite geen rol. De vraag is wat zal er met
den man gebeuren als hij straks weer vrij
komt. Hij is alleen op de wereld. Steun
heeft hij niet. Zal bij hem niet het verlangen
DOOR A. H KOBER
39.
Golden had slechts met moeite deze zinnen
Op rustigen toon kunnen spreken; want hier
in het bureau van zijn advocaat was opeens
die onrust over hem gekomen, die artisten
soms overvalt, wanneer zij hun gewone werk
onderbreken of in een andere omgeving ko
men. „Ik zal u eiken dag opbellen om te hoo-
ren of er iets nieuws is!" riep Golden den ad
vocaat nog toe en ging haastig heen
Natuurlijk trachtte Joe Golden deze nieuwe
beproeving te ontvluchten en natuurlijk
vluchtte hij in zijn eigen wereld. Hij ging
dienzelfden middag nog naar de voorstelling
in circus Busch. Hij herademde, toen hij bin
nentrad en de eigenaardige geur van warm
zaagsel, roofdieren en frisch hooi weer op kon
snuiven. Hier was hij thuis, hier voelde hij
zich veilig! Met het oog van een vakman
volgde hij de voorstelling, nam hij elk num
mer tot in de laatste bijzonderheid in zich op.
Hij kende dat alles immers zoo goed, al die
houdingen, sprongen en handgrepen der
kunstrijders, acrobaten, zweefrekartisten, goo
chelaars, koorddansers en clowns, hun glim
lach, hun groet, hun dank, de muziek, het
licht en de kleuren, de dieren hij leefde
met de geheele voorstelling zoo intens mee
alsof hijzelf daar in den rooden ring stond.
Daarna ging hij van het eene variété naar
het andere, bezocht de dansgelegenheden
waar variéténummers werden gegeven, liep
de bioscopen en cabarets af waar artisten
optraden en leefde met al zijn zenuwen in dit
wereldje, dat voor het publiek maar schijn en
knap spel, doch voor hem het echte, eenige
werkelijke leven oeteekende.
's Avonds ging hij nog eens naar het
Hansa-theater om zijn dochter op het too-
r.eel te zien. Hij bekeek haar even critisch
alsof zij een vreemde was, een artiste, die
zich bij hem had aangeboden en die hij wilde
engageeren. Hij voelde met trots, dat hij
reeds tot zulk een objectieve houding tegen-
sUe-0 hin'ïiAn111! t6itrachten door een grooten
alles Hei. tornen. Een slag, waarbij hij
reeds niLec?" nTlaatschappij heeft hem
straf i« st<K^en- Levenslange gevangenis-
meer m dus schrikbeeld
ir/lToe ma" "loet een kans hebben om weer
nar, l aa!?chappij te worden opgenomen.
\,n h!J misschien weer goed terecht ko-
aor.i v'i neze drong aan op een voor-
vcroordeeling met een scherp
toezicht. Dat hij tot werk in staat is. blijkt
aldus de verdediger, uit het feit. da hij in de
ge\angenis talen heeft geleerd en dat hij een
goed chauffeur en monteur is.
Voorzijde van den wagen geheel
in elkaaT gedrnkt.
Gistermorgen is op den Rijksstraatweg
BorneAlmelo een ernstig verkeersongeluk
gebeurd. Om half twaalf reed een postauto
met een vaart van naar schatting 60 K.M. in
de richting Almelo. Halverwege Zenderen
slipte de wagen tengevolge van de gladheid
van den weg en vloog tegen een boom. De
botsing was zoo hevig, dat de naast den be
stuurder zittende, ongeveer 45-jarige post
beambte uit den wagen werd geslingerd. Hij
bleef met bloedende hoofdwonden zwaar ge
wond op den weg liggen. De auto schoof nog
een tiental meter door en kwam vlak voor
een aan de overzijde van den weg staanden
boom tot stilstand. De voorzijde van de auto
werd geheel in elkaar gedrukt, terwijl ook
de zitplaats van den chauffeur en het stuur
wiel volkomen werden vernield. De bestuur
der liep lichte verwondingen op.
Dr. Stomps werd in allerijl gewaarschuwd.
Hij verbond de beide slachtoffers, waarna
zij naar het ziekenhuis te Hengelo werden
vervoerd.
Donderdagmiddag heeft de gemeentepoli
tie van Nuth een beruchten kerkdief aan
gehouden, die sinds geruimen tijd Zuid-
Limburg onveilig maakte en in tientallen
kerken offerblokken heeft geleegd. Een
surveilleerende veldwachter zag, hoe een
verdacht individu, dat een vreemdsoortig
pak onder den arm droeg, de katholieke
kerk van Nuth verliet. Hij hield den man
aan en bij onderzoek kwam aan het licht,
dat de man, de 23-jarige Th. v. d. B. uit
Kerkrade, een offerblok had uitgebroken. De
dief had een stuk van de dwaal van de
communiebank gescheurd en daarin het
offerblok verpakt.
Op het politiebureau werd hij aan den
tand gevoeld en hierbij bleek, dat hij in
de afgeloopen jaren zich schuldig had ge
maakt aan kerkdiefstallen te Heerlerbaan,
Molenberg, Schaesberg, Kerkrade, Eijgels-
hoven, Voerendaal en Wijandsrade, terwijl
hij in Mei j.1. te Nuth een offerblok had,
geleegd, v. d. B. is ingesloten 'en zal tér
beschikking worden gesteld van den Offi
cier van Justitie te Maastricht.
Alleen maar voor zaken!
Donderdagavond om ongeveer 11 uur is
op het Gevers Deynootplein te 's Graven-
hage wederom een automobilist aangehou
den, wegens qvertreding van art. 13 van de
motorbrandstoffenbeschikking. Het was de
29-jarige landbouwkundig ingenieur A. M.
W. uit Klaaswaal, die een zakenbezoek
aan Den Haag had gebracht en daarna te
Scheveningen was gaan toeren. Hij werd
overgebracht naar het politiebureau, waar
proces-verbaal werd opgemaakt, terwijl de
auto in beslag werd genomen.
Ook de deur niet gesloten!
Ook den vorigen nacht moest de Haag-
sche politie weer optreden bij lichtuitstra-
ling. Het betrof ditmaal een rijksgebouw,
n.1. het rijkswegenbouwlaboratorium aan
de Badhuiskade. De politie waarschuwde
den directeur, die spoedig arriveerde. Bij
het binnenkomen van het gebouw bleek het
voorts nog, dat het personeel had verzuimd
de deur te sluiten.
Nederlandsch comité ter tot
standkoming eener internationa
le vredesconferentie in Den
Haag.
Het Nederlandsche comité ter tot
standkoming eener internationale
vredesconferentie in Den Haag heeft
het volgenae telegram aan president
Roosévelt gezonden:
Wij doen een beroep op u om ge-
dachtenwisseling voor eervolle vrede
tusschen Engeland en Duitschland
tot stand te brengen. Wij bidden u
alles te doen om een vernietiging
van een der twee broedervolken te
voorkomen in naam der mensche-
lijkheid".
Daar het is gebleken, dat sommige werk
gevers weinig geneigd zijn om voor korten
tijd durende werken los personeel in dienst
te nemen, aangezien zij bevreesd zijn, dat zij
voor deze tijdelijke werkkrachten geen of
moeilijk vergunning tol ontslag zullen kun
nen bekomen, vestigt de directeur-generaal
van den arbeid de aandacht op zijn alge-
meene vergunning tot ontslag van tijdelijk
personeel, opgenomen in de Nederlandsche
staatscourant van 2 Juli 1940, no. 126, waar
bij aan werkgevers vergund wordt om arbei
ders, die me.t het oog op een bepaald met na
me aangewezen werk, dat ten hoogste drie
weken duurt, voor dien tijd worden aange
nomen, te ontslaan, mits zoodanige indienst
nemingen in het desbetreffende bedrijf ge
bruikelijk zijn en door den werkgever direct
na de indienstneming van zoodanigen ar
beider aan het bevoegde districtshoofd der
arbeidsinspectie een schriftelijke kennisge
ving in tweevoud wordt gezonden, houden
de opgave van:
a. Den naam en het adres van den werkge
ver;
b. Het door den werkgever uitgeoefende be
drijf;
c. De plaats, waar de werkzaamheden
worden verricht of het werk is gelegen;
d. Den naam, de voorletters en hét adres
van den arbeider;
e. De werkzaamheden, die deze te ver
richten heeft;
f. Het tijdvak, waarvoor hij in dienst ge
nomen is.
Wanneer het werken betreft, die langer
dan drie weken duren, of wanneet* het gaat
om bedrijven, waarin dergelijke tijdelijke
werkzaamheden niet gebruikelijk zijn, dan
kan bij de aanneming van personeel, dat
bestemd is voor een bepaald werk reeds on
middellijk aan de arbeidsinspectie vergun
ning gevraagd worden -om dat personeel na
afloop van dat bepaalde ^jvork weer te mogen
ontslaan.
Wanneer het niet mogelijk is den tijd, be-
noodigd voor deze werken, precies te schat
ten, kan bij de aanvrage om vergunning vol
staan worden met een ruime schatting, b.v.
„6 weken of zooveel langer, als het werk
mocht duren".
In ieder geval vestigt de directeur-gene
raal van den arbeid met nadruk de aandacht
op het feit, dat de verordening inzake het
beperken van werk geenszins een remmen-
den invloed mag uitoefenen bij de aanne
ming van personeel voor tijdelijke werkzaam
heden en deze invloed ook niet zal uitoefe
nen, aangezien de arbeidsinspectie in zoo
danige gevallen met den tijdelijken aard van
het werk in alle opzichten rekening zal hou
den.
De moderne „Madame Dubarry".
Gravin Helène de Portes, de moderne „Ma
dame Dubarry" van de Fransche politiek en
vriendin van den vroegeren minister-presi
dent Paul Reynaud, is, volgens de Ameri-
kaansche scheepsradio op 28 Juni bij het
auto-ongeluk waarbij Reynaud zelf zwaar
gewond werd, om het leven gekomen.
TARZ AN en de
161.
Toen Ahtea het meisje het heilige mes in
de borst wilde stoten, schoot Wong Tai eens
klaps toe en sprong tussen de twee vrouwen
in. Met zijn schouder gaf hij Janette een duw
zodat ze van de opening verwijderd werd.
Ahtea kon haar evenwicht niet bewaren en
liet het mes vallen. De vaart waarmede Wong
was toegeschoten, deed hem struikelen en
bracht hem aan de rand van de vuren van
Tohr, doch hoewel hij wist, dat hij niet meer
te redden was, sloeg de kalme Chinees zijn
armen om Ahtea. Een triomfantelijke lach
kwam om de lippen van den heldhaftigen
man. „Wie een kuil graaft voor een ander
-zal er zelf niet aan ontkomen!" riep hij.
Tarzan sprong naar voren, maar hij was te
laat. Dr. Wong viel achterover in de opening
en trok Ahtea met zich mee. „Hij redde je
leven, Janette," zei Paul d'Arnot ademloos.
„Mag de Voorzienigheid zijn voetstappen lei
den naar de hemelse paleizen van zijn ge-
eerbiedigde voorouders." Janette boog haar
hoofd. Maar Tarzan hield zijn ogen op de
priesters gericht, die wild door elkaar liepen.
Fransch antwoord aan de Ver-
eenigde Staten.
Naar de Amerikaansche scheepsradio uit
Vichy meldt, heeft de regeering Pétain Don
derdag op het voorstel van den Amerikaan-
schen minister van buitenlandsche zaken,
Cordell Huil, een mandaat over de Europee
sche bezittinggen op het westelijke halfrond
op te richten met de verklaring geantwoord,
dat de Fransche souvereiniteit moet worden
geëerbiedigd. Een dergelijk mandaat is voor
de Fransche bezittingen van Saint Pierre,
Miquelon, Martinique, Guadeloupe, en Gua-
yana volkomen overbodig.
Met de levering kan eerst De
cember 1941 worden begonnen.
Ondanks de door den Amerikaanschen mi
nister van financiën Morgenthau aan de
Engelschen gegeven principieele belofte
heerscht er in Amerikaansche industrie
kringen sterke twijfel over de uitvoerbaar
heid der Engelsche orders van maande
lijks 3000 vliegtuigen. De vooraanstaande
vliegtuigfabrikanten zijn het er over eens,
over Zephora in staat was; dit zou den om
gang tusschen hen zeker vergemakkelijken.
Want natuurlijk zou hij met Zephora samen
zijn nieuwe nummer instudeeren.
Den vierden dag na Golden's bezoek bij zijn
advocaat antwoordde deze, toen hij hem op
belde:
„Ja, wilt u even bg mij komen? Ik heb
nieuws voor u, mijnheer Golden!"
Op weg naar het advocatenbureau dacht
Golden, die ditmaal in het geheel niet ner
veus was, erover na of hij Zephora misschien
al den vijftienden van den maand uit de
Argentijnsche revue zou kunnen weghalen.
Waarschijnlijk zou de manager hem een flinke
schadeloosstelling afpersen. Maar het hielp
niets, hij kon beter door een zuren appel heen-
bijten; want. hij moest toch uiterlijk den zes
tienden met zijn dochter naar Londen terug
gaan! Het werd hoog tijd, dat hij weer aan
het werk ging
Het schoot hem nu ook te binnen, dat hij
Marfa eigenlijk wel een iets had kunnen
schrijven over zijn ervaringen te Hamburg.
Nu, wanneer hij met Zephora en met haar
chef gesproken had, dan kon hij alles tegelijk
naar Londen schrijven, ook het uur van aan
komst
De advocaat noodigde zijn cliënt ditmaal
in een gemakkelijke fauteuil en bood hem een
sigaar aan eer hij een actestuk op tafel uit
spreidde en begon te spreken:
„Uw dochter is nog geen een en twintig jaar
mijnheer Golden? Ik heb mij namelijk ver
wonderd over haar energie en vasthoudend
heid! Ik heb nu verschillende keeren met
haar onderhandeld en kreeg steeds den in
druk van een zeer ernstige, rijpe en gesloten
persoonlijkheid. Inderdaad verwonderlijk
Maar uw zaak staat er helaas niet goed voor,
mijnheer Golden. Om kort te gaan: uw doch
ter blijft weigeren u als haar vader te erken
nen."
Golden werd vaalwit. Een paar seconden
sloot hij de oogen, daarna keek hij zijn advo
caat woedend aan en greep de tafelrand zoo
heftig vast, dat het salonmeubel bijna om
vloog en de papieren op den grond vielen.
Toen sprong hij op, nu vuurrood geworden,
en stampte door de kamer heen en weer als
een getergde olifant, vertrapte de papieren,
die nog steeds op den grond lagen en greep
een stoel vast alsof hij ze iemand naar het
hoofd wilde smijten. Wat zat er een kracht in
dien gedrongen kleinen man, dacht de advo
caat.
Toen kwam de razende clown vlak voor
hem staan:
„Hoe is dat mogelijk?" schreeuwde hij en
liet zich toen weer in zijn fauteuil vallen.
„Wilt u het zelf niet even lezen?" vroeg
de advocaat en reikte zijn cliënt een groot vel
papier.
„Neen! Neen!" Golden wees het stuk af.
„Vertel het me maar."
En nu haastte de advocaat zich alles in een
adem te vertellen:
„Ik heb als een pastoor tegen de jonge
dame staan preeken en haar alle juridische en
moreele redenen uiteengezet, waarom zij naar
u toe moest gaan. Ik heb haar natuurlijk ook
zeer duidelijk aan het verstand gebracht, dat
u het recht hebt om haar met geweld en door
de politie te laten halen; ik heb haar gewaar
schuwd, haar vermaand en haar bedreigd
maar het hielp allemaal niets! Met een be
wonderenswaardige taaiheid verklaarde miss
Zephora telkens opnieuw, dat Henry Eagle
haar vader was en dat, wanneer u haar met
geweld tot zich zoudt nemen en haar gevan
gen houden, u toch niet zou kunnen bereiken,
dat zij voor u eenige kinderliefde zou gaan
gevoelen, daar deze nu eenmaal aan Henry
Eagle behoort. Dit is volstrekt haar laatste
woord en ik heb er een protocol van opgeno
men...!.. Zij wacht nu blijkbaar met de groot
ste kalmte uw besluit af en houdt zich op
alles voorbereid
„Genoeg! Genoeg!" onderbrak Joe Golden
hem schreeuwend, terwijl hij met zijn vuist in
de lucht sloeg. „Wat ben ik u schuldig?"
De advocaat ging zijn opgewonden cliënt
voor naar het bureau, waar hg er zelf voor
zorgde, dat aanstonds de rekening werd op
gemaakt en voor den clown, die daar als een
beer heen en weer liep.
Golden betaalde, en stormde toen de deur
uit en de trap af met zulk een haast, dat het
gevaar van zijn hals te breken niet denkbeel
dig was.
Juan en José debuteerden te Kopenhagen in
circus Schumann met een nieuwen partner en
als clowntrio Pollini. Op hun aanplakbiljetten
stond vermeld: „Vroeger in het Goldini-Trio",
waarbij Goldini dan met vette letters gedrukt
stond.
Dit debuut was in de artistenwereld een
zeer groote gebeurtenis en werd dan ook in
alle bladen besproken. De critiek was het er
over eens, dat het nieuwe nummer goed ge
noemd moest worden, zelfs zeer goed, maar
men kon het toch niet vergelijken met dat
gene wat het trio-Goldini eens gepresteerd
had. „Men kan slechts wenschen, dat Joe
Golden opnieuw met zijn beide partners gaat
optreden, zoodat de oude, onvergetelijke en
geheel unieke clownstroep weer bijeen is",
zoo eindigden bijna alle berichten.
Maar waar was Joe Golden? De kranten
de artisten de directeurs en de agenten zou
den het graag geweten hebben. Doch niemand
kwam er achter. Joe Golden scheen spoorloos
verdwenen.
dat de vervaardiging van een dergelijk
aantal vliegtuigen, buiten het Amerikaan
sche bewapeningsfirograrh, wel tot de mo
gelijkheden behoort, doch dat het Engel
sche aantal niet met ernst kan worden
overwogen, zoo lang niet een aantal vraag
stukken welke met de productiestijging
verband houden, is opgelost. Glenn Mar
tin. de directeur van de Martinfabrieken
stelt de levering van maandelijqks 3000 vlieg
tuigen van een „gezonde financiering van
het enorme plan door de Engelschen" af
hankelijk. Donald Douglas, de president
van de Douglasfabrieken meent, dat de
vliegtuigproductie afhangt van het tempo
der motorenproductie, welke op het oogen-
blik nauwelijks 1800 stuks per maand be
draagt. Van andere vakkundige zijde wordt
verklaard: De productie der voor de En
gelsche orders benoodigde machines ver-
eischt minstens negen maanden, zoodat
men niet voor December 1941 met de ver
vaardiging van de vliegtuigen kan begin
nen.
Dat de Engelsche clown, die met het kleine
circus Nowikow door Rusland reisde nu al
haast een jaar en wiens naam niet op het
programma vermeld stond, dat deze beschei
den grappenmaker de eens zoo beroemde chef
der Goldini's was, wist directeur Nowikow
niet eens.
Op een avond het was in een voorstad
van Petersburg had die Engelschman met
zijn vrouw, die een Russische scheen, vanuit
een loge de voorstelling bijgewoond. Men had
hen voor rijke touristen aangezien, en de
circusdirecteur was wel wat verwonderd ge
weest toen, na de voorstelling, de dame naar
hem toe was gekomen om te vragen of haar
man het eens als clown bij hem probeeren
mocht. Nowikow had daarin toegestemd en
toen een contract met hem afgesloten, waar
bij hij een matige gage verdiende
Joe Golden was als een gebroken man uit
Hamburg, waar hij de bitterste teleurstelling
van zijn leven had doorgemaakt, naar Londen
teruggekomen. Marfa zag, dat zijn haar grijs
geworden was en zijn trekken er slap en ver
vallen uitzagen; hg was geen meester meer
over zijn ledematen en waggelde af en toe als
een dronkeman; hij keek niemand aan. Zij
had nauwelijks haar ontsteltenis kunnen ver
bergen, toen zij hem zoo terugzag.
Golden zei enkel: „Zephora komt niet," en
Marfa vroeg met geen woord naar hetgeen
er gebeurd was. Wat zij wilde weten, liet zij
den advocaat in Hamburg, wiens kwitantie zij
in Joe's koffer had gevonden, per brief mede-
deelen.
En toen waren die vreeselgke weken en
maanden gekomen, waarin Joe Garden in het
geheel niet meer te merken scheen, wat er
in zijn omgeving gebeurde; Marfa vermoedde,
dat Joe met zelfmoordgedachten rondliep en
durfde hem geen oogenblik alleen te laten.
De doktoren, die zij liet komen, gaven allen
hetzelfde advies: Golden moest rust hebben,
rust, rust! En voor de rest moest men maar
afwachten of zijn gesteld en zijn zenuwen er
weer bovenop zouden komen.
Na bange maanden kon Marfa echter tee
kenen van herstel opmerken. Zg zag, dat Gol
den s gezicht een andere uitdrukking kreeg,
hij keek weer om zich heen, hij informeerde
af en toe naar alledaagsche dingen, hij scheen
zgn spieren weer in zijn macht te krijgen, zijn
slappe houding en onbestemde gebaren ver
dwenen, en langzamerhand ontwaakte hii
heel uit zgn apathie en werd weer een ge
zond mensch.
Wordt vervolqd