Bommen op Groningen Naar vrede!? ONTSLAG vuren van Tohr #<Koning van den Zeedijk" voor den rechter Groote Clown? Nog steeds lichtuitstraliog door Edgar Rice Burroughs Geen Amerikaansche curafeele De Amerikaansche vliegtuigleveranties FEUILLETON WAAROM TREUR JE, Postauto tegen een boom gereden Berucht kerkdief te Nuth aangehouden Niet plezierrijden met auto's van tijdelijk personeel Gravin Helénc de Portes verongelukt Twintig huizen min of meer zwaar beschadigd. Een man en een kind gedood, een ander kind zwaar gewond. In den vorigen nacht zijn bij een bombardement door Engelsche vlie gers bommen neergekomen op een dichtbevolkte woonwijk in Gronin gen, waarbij twintig huizen deels zwaar, deels licht zijn beschadgd. In de Jansenstraat is door twee vol treffers aanzienlijke schade aange richt, waarbij één man is gedood. Een derde bom viel in de Rozen- steinlaan, waarbij een kind van 11 jaar om het leven kwam en een an der kind zwaar gewond is. Een bom die op een weide terecht kwam ver oorzaakte door luchtdruk schade aan negen huizen in de nabije Rozen- steinlaan. In de omgeving van de stad zijn een aantal niet-ontplofte projectielen neergekomen. Daar men niet weet of men met tijdbommen te doen heeft is de omgeving afgezet. Eenige lichte branden konden in korten tijd worden gebluscht. Ook op andere plaatsen van het land zijn Engelsche bommen neer gekomen. De schade beperkt zich daar tot eenige gedoode koeien, ge broken vensterruiten en dakpan nen. Een eertijds onder de Amsterdamsche „zwa re jongens" zeer bekende figuur moest zich gisterenmorgen wegens diefstal met braak voor de rechtbank verantwoorden. Het was de recidivist B., die in 1917 een belangrijke rol had gespeeld in den inbraak bij de fir ma Begeer, een groote „kraak", welke veel stof heeft doen opwaaien. Zijn rol in die zaak heeft hem toen den bijnaam „Koning van den Zeedijk" bezorgd en tevens een ge vangenisstraf voor den tijd van zes jaar. Na dien heeft hij zich nogmaals schuldig ge maakt aan strafbare feiten en op 23 Febru ari j.1. liet hij zich 's middags insluiten in een kelder van een Kolen Import Maatschap pij, om 's avonds uit zijn schuilhoek te voor schijn te komen en uit een lessenaar op het kantoor een bedrag van ongeveer f 150.te stelen. De politie had bij het onderzoek geen succes en waarschijnlijk zou de dader nooit bekend zijn geworden als hij zichzelf niet had aangegeven, naar hij verklaarde door op hem gepleegde chantage. De bedrijver hiervan wilde B. niet noemen, omdat hij naar hij zeide geen overtuigende bewijzen kon leveren. De officier van Justitie noemde B. naar aanleiding van zijn groote straflijst een be roepsmisdadiger, die een gevaar oplevert voor de samenleving. Hij eischte derhalve een gevangenisstraf van drie jaar. Hierna was het woord aan mr. J. J. de Vrieze, den verdediger, die een uitvoerig pleidooi hield. Mr. de Vrieze noemde B. die thans 53 jaar is, een oud-recidivist, voor wien de maatschappij geen kans meer biedt. Zelfs in zijn eigen wereld, de Zeedijk, is geen plaats meer voor hem. De straf, welke hij zal krijgen voor dezen niet zoo belangrijken in braak aldus de verdediger speelt in feite geen rol. De vraag is wat zal er met den man gebeuren als hij straks weer vrij komt. Hij is alleen op de wereld. Steun heeft hij niet. Zal bij hem niet het verlangen DOOR A. H KOBER 39. Golden had slechts met moeite deze zinnen Op rustigen toon kunnen spreken; want hier in het bureau van zijn advocaat was opeens die onrust over hem gekomen, die artisten soms overvalt, wanneer zij hun gewone werk onderbreken of in een andere omgeving ko men. „Ik zal u eiken dag opbellen om te hoo- ren of er iets nieuws is!" riep Golden den ad vocaat nog toe en ging haastig heen Natuurlijk trachtte Joe Golden deze nieuwe beproeving te ontvluchten en natuurlijk vluchtte hij in zijn eigen wereld. Hij ging dienzelfden middag nog naar de voorstelling in circus Busch. Hij herademde, toen hij bin nentrad en de eigenaardige geur van warm zaagsel, roofdieren en frisch hooi weer op kon snuiven. Hier was hij thuis, hier voelde hij zich veilig! Met het oog van een vakman volgde hij de voorstelling, nam hij elk num mer tot in de laatste bijzonderheid in zich op. Hij kende dat alles immers zoo goed, al die houdingen, sprongen en handgrepen der kunstrijders, acrobaten, zweefrekartisten, goo chelaars, koorddansers en clowns, hun glim lach, hun groet, hun dank, de muziek, het licht en de kleuren, de dieren hij leefde met de geheele voorstelling zoo intens mee alsof hijzelf daar in den rooden ring stond. Daarna ging hij van het eene variété naar het andere, bezocht de dansgelegenheden waar variéténummers werden gegeven, liep de bioscopen en cabarets af waar artisten optraden en leefde met al zijn zenuwen in dit wereldje, dat voor het publiek maar schijn en knap spel, doch voor hem het echte, eenige werkelijke leven oeteekende. 's Avonds ging hij nog eens naar het Hansa-theater om zijn dochter op het too- r.eel te zien. Hij bekeek haar even critisch alsof zij een vreemde was, een artiste, die zich bij hem had aangeboden en die hij wilde engageeren. Hij voelde met trots, dat hij reeds tot zulk een objectieve houding tegen- sUe-0 hin'ïiAn111! t6itrachten door een grooten alles Hei. tornen. Een slag, waarbij hij reeds niLec?" nTlaatschappij heeft hem straf i« st<K^en- Levenslange gevangenis- meer m dus schrikbeeld ir/lToe ma" "loet een kans hebben om weer nar, l aa!?chappij te worden opgenomen. \,n h!J misschien weer goed terecht ko- aor.i v'i neze drong aan op een voor- vcroordeeling met een scherp toezicht. Dat hij tot werk in staat is. blijkt aldus de verdediger, uit het feit. da hij in de ge\angenis talen heeft geleerd en dat hij een goed chauffeur en monteur is. Voorzijde van den wagen geheel in elkaaT gedrnkt. Gistermorgen is op den Rijksstraatweg BorneAlmelo een ernstig verkeersongeluk gebeurd. Om half twaalf reed een postauto met een vaart van naar schatting 60 K.M. in de richting Almelo. Halverwege Zenderen slipte de wagen tengevolge van de gladheid van den weg en vloog tegen een boom. De botsing was zoo hevig, dat de naast den be stuurder zittende, ongeveer 45-jarige post beambte uit den wagen werd geslingerd. Hij bleef met bloedende hoofdwonden zwaar ge wond op den weg liggen. De auto schoof nog een tiental meter door en kwam vlak voor een aan de overzijde van den weg staanden boom tot stilstand. De voorzijde van de auto werd geheel in elkaar gedrukt, terwijl ook de zitplaats van den chauffeur en het stuur wiel volkomen werden vernield. De bestuur der liep lichte verwondingen op. Dr. Stomps werd in allerijl gewaarschuwd. Hij verbond de beide slachtoffers, waarna zij naar het ziekenhuis te Hengelo werden vervoerd. Donderdagmiddag heeft de gemeentepoli tie van Nuth een beruchten kerkdief aan gehouden, die sinds geruimen tijd Zuid- Limburg onveilig maakte en in tientallen kerken offerblokken heeft geleegd. Een surveilleerende veldwachter zag, hoe een verdacht individu, dat een vreemdsoortig pak onder den arm droeg, de katholieke kerk van Nuth verliet. Hij hield den man aan en bij onderzoek kwam aan het licht, dat de man, de 23-jarige Th. v. d. B. uit Kerkrade, een offerblok had uitgebroken. De dief had een stuk van de dwaal van de communiebank gescheurd en daarin het offerblok verpakt. Op het politiebureau werd hij aan den tand gevoeld en hierbij bleek, dat hij in de afgeloopen jaren zich schuldig had ge maakt aan kerkdiefstallen te Heerlerbaan, Molenberg, Schaesberg, Kerkrade, Eijgels- hoven, Voerendaal en Wijandsrade, terwijl hij in Mei j.1. te Nuth een offerblok had, geleegd, v. d. B. is ingesloten 'en zal tér beschikking worden gesteld van den Offi cier van Justitie te Maastricht. Alleen maar voor zaken! Donderdagavond om ongeveer 11 uur is op het Gevers Deynootplein te 's Graven- hage wederom een automobilist aangehou den, wegens qvertreding van art. 13 van de motorbrandstoffenbeschikking. Het was de 29-jarige landbouwkundig ingenieur A. M. W. uit Klaaswaal, die een zakenbezoek aan Den Haag had gebracht en daarna te Scheveningen was gaan toeren. Hij werd overgebracht naar het politiebureau, waar proces-verbaal werd opgemaakt, terwijl de auto in beslag werd genomen. Ook de deur niet gesloten! Ook den vorigen nacht moest de Haag- sche politie weer optreden bij lichtuitstra- ling. Het betrof ditmaal een rijksgebouw, n.1. het rijkswegenbouwlaboratorium aan de Badhuiskade. De politie waarschuwde den directeur, die spoedig arriveerde. Bij het binnenkomen van het gebouw bleek het voorts nog, dat het personeel had verzuimd de deur te sluiten. Nederlandsch comité ter tot standkoming eener internationa le vredesconferentie in Den Haag. Het Nederlandsche comité ter tot standkoming eener internationale vredesconferentie in Den Haag heeft het volgenae telegram aan president Roosévelt gezonden: Wij doen een beroep op u om ge- dachtenwisseling voor eervolle vrede tusschen Engeland en Duitschland tot stand te brengen. Wij bidden u alles te doen om een vernietiging van een der twee broedervolken te voorkomen in naam der mensche- lijkheid". Daar het is gebleken, dat sommige werk gevers weinig geneigd zijn om voor korten tijd durende werken los personeel in dienst te nemen, aangezien zij bevreesd zijn, dat zij voor deze tijdelijke werkkrachten geen of moeilijk vergunning tol ontslag zullen kun nen bekomen, vestigt de directeur-generaal van den arbeid de aandacht op zijn alge- meene vergunning tot ontslag van tijdelijk personeel, opgenomen in de Nederlandsche staatscourant van 2 Juli 1940, no. 126, waar bij aan werkgevers vergund wordt om arbei ders, die me.t het oog op een bepaald met na me aangewezen werk, dat ten hoogste drie weken duurt, voor dien tijd worden aange nomen, te ontslaan, mits zoodanige indienst nemingen in het desbetreffende bedrijf ge bruikelijk zijn en door den werkgever direct na de indienstneming van zoodanigen ar beider aan het bevoegde districtshoofd der arbeidsinspectie een schriftelijke kennisge ving in tweevoud wordt gezonden, houden de opgave van: a. Den naam en het adres van den werkge ver; b. Het door den werkgever uitgeoefende be drijf; c. De plaats, waar de werkzaamheden worden verricht of het werk is gelegen; d. Den naam, de voorletters en hét adres van den arbeider; e. De werkzaamheden, die deze te ver richten heeft; f. Het tijdvak, waarvoor hij in dienst ge nomen is. Wanneer het werken betreft, die langer dan drie weken duren, of wanneet* het gaat om bedrijven, waarin dergelijke tijdelijke werkzaamheden niet gebruikelijk zijn, dan kan bij de aanneming van personeel, dat bestemd is voor een bepaald werk reeds on middellijk aan de arbeidsinspectie vergun ning gevraagd worden -om dat personeel na afloop van dat bepaalde ^jvork weer te mogen ontslaan. Wanneer het niet mogelijk is den tijd, be- noodigd voor deze werken, precies te schat ten, kan bij de aanvrage om vergunning vol staan worden met een ruime schatting, b.v. „6 weken of zooveel langer, als het werk mocht duren". In ieder geval vestigt de directeur-gene raal van den arbeid met nadruk de aandacht op het feit, dat de verordening inzake het beperken van werk geenszins een remmen- den invloed mag uitoefenen bij de aanne ming van personeel voor tijdelijke werkzaam heden en deze invloed ook niet zal uitoefe nen, aangezien de arbeidsinspectie in zoo danige gevallen met den tijdelijken aard van het werk in alle opzichten rekening zal hou den. De moderne „Madame Dubarry". Gravin Helène de Portes, de moderne „Ma dame Dubarry" van de Fransche politiek en vriendin van den vroegeren minister-presi dent Paul Reynaud, is, volgens de Ameri- kaansche scheepsradio op 28 Juni bij het auto-ongeluk waarbij Reynaud zelf zwaar gewond werd, om het leven gekomen. TARZ AN en de 161. Toen Ahtea het meisje het heilige mes in de borst wilde stoten, schoot Wong Tai eens klaps toe en sprong tussen de twee vrouwen in. Met zijn schouder gaf hij Janette een duw zodat ze van de opening verwijderd werd. Ahtea kon haar evenwicht niet bewaren en liet het mes vallen. De vaart waarmede Wong was toegeschoten, deed hem struikelen en bracht hem aan de rand van de vuren van Tohr, doch hoewel hij wist, dat hij niet meer te redden was, sloeg de kalme Chinees zijn armen om Ahtea. Een triomfantelijke lach kwam om de lippen van den heldhaftigen man. „Wie een kuil graaft voor een ander -zal er zelf niet aan ontkomen!" riep hij. Tarzan sprong naar voren, maar hij was te laat. Dr. Wong viel achterover in de opening en trok Ahtea met zich mee. „Hij redde je leven, Janette," zei Paul d'Arnot ademloos. „Mag de Voorzienigheid zijn voetstappen lei den naar de hemelse paleizen van zijn ge- eerbiedigde voorouders." Janette boog haar hoofd. Maar Tarzan hield zijn ogen op de priesters gericht, die wild door elkaar liepen. Fransch antwoord aan de Ver- eenigde Staten. Naar de Amerikaansche scheepsradio uit Vichy meldt, heeft de regeering Pétain Don derdag op het voorstel van den Amerikaan- schen minister van buitenlandsche zaken, Cordell Huil, een mandaat over de Europee sche bezittinggen op het westelijke halfrond op te richten met de verklaring geantwoord, dat de Fransche souvereiniteit moet worden geëerbiedigd. Een dergelijk mandaat is voor de Fransche bezittingen van Saint Pierre, Miquelon, Martinique, Guadeloupe, en Gua- yana volkomen overbodig. Met de levering kan eerst De cember 1941 worden begonnen. Ondanks de door den Amerikaanschen mi nister van financiën Morgenthau aan de Engelschen gegeven principieele belofte heerscht er in Amerikaansche industrie kringen sterke twijfel over de uitvoerbaar heid der Engelsche orders van maande lijks 3000 vliegtuigen. De vooraanstaande vliegtuigfabrikanten zijn het er over eens, over Zephora in staat was; dit zou den om gang tusschen hen zeker vergemakkelijken. Want natuurlijk zou hij met Zephora samen zijn nieuwe nummer instudeeren. Den vierden dag na Golden's bezoek bij zijn advocaat antwoordde deze, toen hij hem op belde: „Ja, wilt u even bg mij komen? Ik heb nieuws voor u, mijnheer Golden!" Op weg naar het advocatenbureau dacht Golden, die ditmaal in het geheel niet ner veus was, erover na of hij Zephora misschien al den vijftienden van den maand uit de Argentijnsche revue zou kunnen weghalen. Waarschijnlijk zou de manager hem een flinke schadeloosstelling afpersen. Maar het hielp niets, hij kon beter door een zuren appel heen- bijten; want. hij moest toch uiterlijk den zes tienden met zijn dochter naar Londen terug gaan! Het werd hoog tijd, dat hij weer aan het werk ging Het schoot hem nu ook te binnen, dat hij Marfa eigenlijk wel een iets had kunnen schrijven over zijn ervaringen te Hamburg. Nu, wanneer hij met Zephora en met haar chef gesproken had, dan kon hij alles tegelijk naar Londen schrijven, ook het uur van aan komst De advocaat noodigde zijn cliënt ditmaal in een gemakkelijke fauteuil en bood hem een sigaar aan eer hij een actestuk op tafel uit spreidde en begon te spreken: „Uw dochter is nog geen een en twintig jaar mijnheer Golden? Ik heb mij namelijk ver wonderd over haar energie en vasthoudend heid! Ik heb nu verschillende keeren met haar onderhandeld en kreeg steeds den in druk van een zeer ernstige, rijpe en gesloten persoonlijkheid. Inderdaad verwonderlijk Maar uw zaak staat er helaas niet goed voor, mijnheer Golden. Om kort te gaan: uw doch ter blijft weigeren u als haar vader te erken nen." Golden werd vaalwit. Een paar seconden sloot hij de oogen, daarna keek hij zijn advo caat woedend aan en greep de tafelrand zoo heftig vast, dat het salonmeubel bijna om vloog en de papieren op den grond vielen. Toen sprong hij op, nu vuurrood geworden, en stampte door de kamer heen en weer als een getergde olifant, vertrapte de papieren, die nog steeds op den grond lagen en greep een stoel vast alsof hij ze iemand naar het hoofd wilde smijten. Wat zat er een kracht in dien gedrongen kleinen man, dacht de advo caat. Toen kwam de razende clown vlak voor hem staan: „Hoe is dat mogelijk?" schreeuwde hij en liet zich toen weer in zijn fauteuil vallen. „Wilt u het zelf niet even lezen?" vroeg de advocaat en reikte zijn cliënt een groot vel papier. „Neen! Neen!" Golden wees het stuk af. „Vertel het me maar." En nu haastte de advocaat zich alles in een adem te vertellen: „Ik heb als een pastoor tegen de jonge dame staan preeken en haar alle juridische en moreele redenen uiteengezet, waarom zij naar u toe moest gaan. Ik heb haar natuurlijk ook zeer duidelijk aan het verstand gebracht, dat u het recht hebt om haar met geweld en door de politie te laten halen; ik heb haar gewaar schuwd, haar vermaand en haar bedreigd maar het hielp allemaal niets! Met een be wonderenswaardige taaiheid verklaarde miss Zephora telkens opnieuw, dat Henry Eagle haar vader was en dat, wanneer u haar met geweld tot zich zoudt nemen en haar gevan gen houden, u toch niet zou kunnen bereiken, dat zij voor u eenige kinderliefde zou gaan gevoelen, daar deze nu eenmaal aan Henry Eagle behoort. Dit is volstrekt haar laatste woord en ik heb er een protocol van opgeno men...!.. Zij wacht nu blijkbaar met de groot ste kalmte uw besluit af en houdt zich op alles voorbereid „Genoeg! Genoeg!" onderbrak Joe Golden hem schreeuwend, terwijl hij met zijn vuist in de lucht sloeg. „Wat ben ik u schuldig?" De advocaat ging zijn opgewonden cliënt voor naar het bureau, waar hg er zelf voor zorgde, dat aanstonds de rekening werd op gemaakt en voor den clown, die daar als een beer heen en weer liep. Golden betaalde, en stormde toen de deur uit en de trap af met zulk een haast, dat het gevaar van zijn hals te breken niet denkbeel dig was. Juan en José debuteerden te Kopenhagen in circus Schumann met een nieuwen partner en als clowntrio Pollini. Op hun aanplakbiljetten stond vermeld: „Vroeger in het Goldini-Trio", waarbij Goldini dan met vette letters gedrukt stond. Dit debuut was in de artistenwereld een zeer groote gebeurtenis en werd dan ook in alle bladen besproken. De critiek was het er over eens, dat het nieuwe nummer goed ge noemd moest worden, zelfs zeer goed, maar men kon het toch niet vergelijken met dat gene wat het trio-Goldini eens gepresteerd had. „Men kan slechts wenschen, dat Joe Golden opnieuw met zijn beide partners gaat optreden, zoodat de oude, onvergetelijke en geheel unieke clownstroep weer bijeen is", zoo eindigden bijna alle berichten. Maar waar was Joe Golden? De kranten de artisten de directeurs en de agenten zou den het graag geweten hebben. Doch niemand kwam er achter. Joe Golden scheen spoorloos verdwenen. dat de vervaardiging van een dergelijk aantal vliegtuigen, buiten het Amerikaan sche bewapeningsfirograrh, wel tot de mo gelijkheden behoort, doch dat het Engel sche aantal niet met ernst kan worden overwogen, zoo lang niet een aantal vraag stukken welke met de productiestijging verband houden, is opgelost. Glenn Mar tin. de directeur van de Martinfabrieken stelt de levering van maandelijqks 3000 vlieg tuigen van een „gezonde financiering van het enorme plan door de Engelschen" af hankelijk. Donald Douglas, de president van de Douglasfabrieken meent, dat de vliegtuigproductie afhangt van het tempo der motorenproductie, welke op het oogen- blik nauwelijks 1800 stuks per maand be draagt. Van andere vakkundige zijde wordt verklaard: De productie der voor de En gelsche orders benoodigde machines ver- eischt minstens negen maanden, zoodat men niet voor December 1941 met de ver vaardiging van de vliegtuigen kan begin nen. Dat de Engelsche clown, die met het kleine circus Nowikow door Rusland reisde nu al haast een jaar en wiens naam niet op het programma vermeld stond, dat deze beschei den grappenmaker de eens zoo beroemde chef der Goldini's was, wist directeur Nowikow niet eens. Op een avond het was in een voorstad van Petersburg had die Engelschman met zijn vrouw, die een Russische scheen, vanuit een loge de voorstelling bijgewoond. Men had hen voor rijke touristen aangezien, en de circusdirecteur was wel wat verwonderd ge weest toen, na de voorstelling, de dame naar hem toe was gekomen om te vragen of haar man het eens als clown bij hem probeeren mocht. Nowikow had daarin toegestemd en toen een contract met hem afgesloten, waar bij hij een matige gage verdiende Joe Golden was als een gebroken man uit Hamburg, waar hij de bitterste teleurstelling van zijn leven had doorgemaakt, naar Londen teruggekomen. Marfa zag, dat zijn haar grijs geworden was en zijn trekken er slap en ver vallen uitzagen; hg was geen meester meer over zijn ledematen en waggelde af en toe als een dronkeman; hij keek niemand aan. Zij had nauwelijks haar ontsteltenis kunnen ver bergen, toen zij hem zoo terugzag. Golden zei enkel: „Zephora komt niet," en Marfa vroeg met geen woord naar hetgeen er gebeurd was. Wat zij wilde weten, liet zij den advocaat in Hamburg, wiens kwitantie zij in Joe's koffer had gevonden, per brief mede- deelen. En toen waren die vreeselgke weken en maanden gekomen, waarin Joe Garden in het geheel niet meer te merken scheen, wat er in zijn omgeving gebeurde; Marfa vermoedde, dat Joe met zelfmoordgedachten rondliep en durfde hem geen oogenblik alleen te laten. De doktoren, die zij liet komen, gaven allen hetzelfde advies: Golden moest rust hebben, rust, rust! En voor de rest moest men maar afwachten of zijn gesteld en zijn zenuwen er weer bovenop zouden komen. Na bange maanden kon Marfa echter tee kenen van herstel opmerken. Zg zag, dat Gol den s gezicht een andere uitdrukking kreeg, hij keek weer om zich heen, hij informeerde af en toe naar alledaagsche dingen, hij scheen zgn spieren weer in zijn macht te krijgen, zijn slappe houding en onbestemde gebaren ver dwenen, en langzamerhand ontwaakte hii heel uit zgn apathie en werd weer een ge zond mensch. Wordt vervolqd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1940 | | pagina 3