Ons
tijdelijk adres
Een stroom van nieuwe abonné's
De Leeszaal-deuren
weer open!
Bonnenbeurs
De eerste schooldag
Slechte
verduisteraars
een eeuw oud!
Zeekrijgsraad
Dinsdag 3 September 1940
Tweede Blad
MacUnieuw-ó
Inbraak in de 1ste Vroonstraat
Distributie-nieuws
voor winkeliers
Hij wist niet meer waar hij woonde
Burgerlijke Stand van Den Helder
Slagerij Van Gelder
te 's Gravenhage
Vorstelijke emigranten
Een schat van lectuur, boeken,
tijdschriften en kranten ter be
schikking.
De „Openbare Leeszaal en Bibliotheek",
kortweg gezegd: dè leeszaal, heeft, nu de
bevolking van Den Helder weer langza
merhand tot haar bakermat terugkeert of
plannen maakt terug te keeren, als een
van de eerste instellingen van verpoozing
en algemeen nut, haar deuren weer ge
opend in hetzelfde gebouw in dezelfde
Breewaterstraat als voorheen.
Onze goede, oude leeszaal weer open
Het was voor ons aanleiding daarheen gis
teren, op den eersten dag van opening, onze
schreden te richten en ons persoonlijk op de
hoogte te stellen van de eventueele verande
ringen, daar aangebracht.
Er bleek, en welk een prettige ervaring
was dit, praktisch niets veranderd te zijn. Een
enkele tafel, een enkele boekenstandaard moge
een andere plaats gekregen hebben, de lees
zaal in haar geheel is onveranderd uit den
strijd gekomen en biedt, precies als vier maan
den geleden, zoowel aan jong als oud Den
Helder gelegenheid te profiteeren van haar
belangrijken inhoud.
Toch mist de leeszaal een belangrijk onder
deel. En... eigenlijk is dit het belangrijkste.
Wij doelen op de aanwezigheid van de be
kende directrice, Mej. v. d. Graaff, zonder wie
men zich de leeszaal aan de Breewaterstraat
niet recht voorstellen kan. Toch is zij reeds
gedurende het geheele jaar met ziekteverlof.
Spreken wij de hoop uit, dat zij spoedig weer
het middelpunt der Heldersche boekerij moge
uitmaken.
Overigens wordt haar taak op loffelijke
wijze waargenomen door de beide assistenten,
die ook ons gisteren op de prettigste wijze
kennis deden nemen van het inwendige der
leeszaal.
Het was als vanouds: de kranten over
de geel-koperen „hekjes" op de leestafel,
de bekende bladen, die allen gehandhaafd
zijn en die zonder eenigen twijfel hun oude
lezers weer terug zullen trekken. En dat
zijn er velen, die hier vóór 4 maanden hun
„Telegraaf", hun „Volk", hun „S'tand-
daard" of „Maasbode" kwamen lezen.
Van standaard gesproken... de stan
daard, volgeladen met periodieken, staat
er óók nog: hier vindt men nog steeds
een keur van lectuur op het meest ver
scheiden gebied. Sport... kunst... amuse
ment... wetenschap... cultuur... huisvlijt...
illustratie... jeugd-lectuur... ja, wat vindt
men niet bij de verscheidene tientallen
tijdschriften, voor enkele waarvan ieder
een zich altijd interesseert.
En dan zijn daar... de boeken. De rijen en
kasten en stapels boeken. Heel oude boeken,
waarin veel wijsheid vergaard werd, oude boe
ken en de nieuwe en nieuwste boeken. Een
verscheidenheid, een selectie, "die elck wat wils
biedt. Amusementslectuur in overvloed, we
tenschappelijke werken voor hem of haar, die
iets meer wil weten dan z'n neus lang is,
romans van hedendaagsche en half-vergeten
schrijvers en dan een schat van jeugdlectuur.
Vaklectuur en uitgaven op specialistisch ge
bied zijn er eveneens, kortom, op lectuurgebied
kan men zich in Den Helder en omstreken
moeilijker wenden tot een beter adres dan tot
de Leeszaal, in de Breewaterstraat.
Gisteren gingen de deuren open en reeds
dien morgen gaven verscheidene leden der
oude „clientèle" weer acte de présence. Het
was van hen een stille demonstratie van het
feit, hoezeer zij hun leeszaal in de voorbije
maanden hadden gemist...
En thans nog een paar algemeene mededee-
lingen, waarvoor wij de speciale aandacht
vragen.
De tijdschriften zijn uitgebreid met 2 exem
plaren. Het eerste is de aanschaffing van het
„Verortnungsblatt für die bezetzten nieder-
landischen Gebiete", waarin men alle nieuwe
maatregelen, verboden en wetswijzigingen
vindt, die van kracht geworden zijn. Voorts
nam de leeszaal een abonnement op het Katho
lieke kindertijdschrift „De Spelewei".
Hebt u suiker over? Komt u brood
tekort? Wenscht u thee?
De distributie van levensmiddelen is zoo
danig geregeld, het kon ook moeilijk anders,
dat men soms van het een teveel, van het
ander te weinig krijgt, dat is al naar gelang
van de behoefte voor een bepaald gebruiks
artikel.
Het spreekt vanzelf, dat men graag tot
ruiling van sommige artikelen wil overgaan,
maar 't is moeilijk, in den kleinen kring v. z.
kennissen daarvoor liefhebbers te vinden. Wij
willen nu den grooten lezerskring van onze
abonné's inschakelen, zoodat men daardoor
practisch bereikt, dat men altijd de gewensch-
te bonnen zal kunnen ruilen.
We willen iederen abonné in de gelegenheid
stellen van deze „Bonnenbeurs" gebruik te
maken
Men geeft b.v. als volgt zijn wensch te ken
nen:
Bewoner Achterweg 94, heeft over 2 bon
nen nr. 27, 2 bonnen nr. 14 en nog brood
bonnen, en zou deze willen ruilen voor suiker
bonnen.
Hét noemen van namen is dus niet noodig.
Het adres is voldoende.
Bij zijn opgave houde men er rekening
mee, dat geen ruil mag plaats hebben
van z.g. persoonlijk gestelde kaarten, dus
van textielkaarten, petroleumkaarten en
vetkaarten.
ten en boeken. Maar men is vrij een gave te
schenken voor het leeszaalwerk, dat kostbaar
is en niet tot zijn recht kan komen, als niet
vele boekenliefhebbers er hun schouders onder
zetten.
In ieder geval: de Leeszaal verwacht U.
Laat haar niet vergeefs wachten...
unng Bunics naarx 2Tx7
Het onderwijzend personeel was
voltallig... aan de leerlingen ont
brak nogal wat.
Gisteren heeft de R.-K. Jongensschool zijn
deuren voor den nieuwen cursus geopend. Niet
zonder spanning heeft het onderwijzend per
soneel, dat voltallig aanwezig was, gewacht
op het aantal leerlingen, dat zou komen. Er
waren pessimisten, die zeiden, dat het er geen
tien zouden zijn, er waren optimisten, die
meenden, dat vijftig procent op den eersten
dag present zou zijn.
Noch de pessimisten, noch de optimis
ten hebben gelijk gehad. Er kwamen gis
terenmorgen 74 leerlingen, gisterenmid
dag meldden zich er weer eenigen en
vandaag zal het aantal zeker opnieuw
groeien, want met den trein van half drie
en met dien van half vijf keerden ver
schillende gezinnen terug.
Voor de eerste klas meldden zich zes nieu
welingen, de grootste klas telde 18 leerlingen.
Het probleem van de overvolle klassen was
met één slag opgelost. Het hoofd van de
school was niet ontmoedigd. We zullen door
eenige moeilijke weken, misschien maanden,
heen moeten, maar het komt terecht, dat is
de meening, die men telkens weer hoort en die
we deelen.
Als het zoo rustig blijft in onze stad als
de laatste dagen, dan zullen tal van ouders
het er weer op wagen. Tenslotte heeft het
afweergeschut, dat de laatste weken nog wel
eens eenige onrustige minuten veroorzaakt
heeft, geen enkel slachtoffer gemaakt en die
kans is ook zeer gering, als men zich niet op
zettelijk in gevaar begeeft.
Aan het einde van de week zal de stroom
geëvacueerden uit Heer Hugowaard en Obdam
terugkomen, daarbij voegen zich de vrijwilli
gers uit andere evacuatie-oorden, zoodat de
stad er Zaterdag nog weer veel fleuriger uit
zal zien.
De Leeszaal is voorloopig geopend
iederen dag van 10 uur 's morgens tot
half één 's middags en van 2 uur 's mid
dags tot 5 uur 's middags. Maandagmor
gens zal de Leeszaal, gelijk vroeger, ge
sloten zijn.
Een belangrijke wijziging (ten goede!)
is wel het besluit om ook des morgens nu
boeken uit te leenen. Dit is een aparte
leeszaal-service, die vooral nu wel op prijs
gesteld zal worden. Dit geldt zoowel voor
de jeugdboeken als voor de romans en
studieboeken.
Indien men zich wil laven aan de hier ver
gaarde schatten op zoo verscheiden gebied,
dan kost U dat per maand het kapitaal van
zegge en schrijve... 30 cent. Voor 3 dubbeltjes
kan men zich hier vergasten aan het beste
wat er verschenen is en verschijnt inzake bin
nen- en buitenlandsche lectuur en deze werken
Wede naar huis nemen. Indien dit te om
slachtig is kan men ook terstond een abonne
ment voor een geheel jaar nemen, hetwelk U
1 rijksdaalder kost.
Het zou een geringe moeite zijn nog veel
goeds over' onze leeszaal te vertellen, maar
wij meenen, dat zulks niet noodzakelijk is.
Tenslotte kent Den Helder zijn Leeszaal.
Men weet, dat men hier aan de goedkoopste
en best voorziene boekenbron van onze stad is
en dat U in de zaal zelve een graag-geziene
gast bent.
Het binnenloopen kost U zelfs heelemaal
niets, noch het lezen van de kranten, tijdschrif- I
Geprofiteerd van afwezigheid der
bewoners.
Nog steeds blijkt, dat er in Den Helder licht
schuwe elementen gevonden worden, die van
de afwezigheid der bewoners profiteeren door
zich toegang te verleenen tot de perceelen.
Dit kwam dezer dagen weer eens voor in de
lste Vroonstraat. Toen de bewoners thuiskwa
men, bleek dat een petroleumtoestel en een
kist met timmergereedschap medegenomen
waren.
De politie stelt een onderzoek in.
Met den terugkeer naar Den Helder stroomt
het nieuwe abonné's voor onze krant. Wie met
vier of vijf gezinnen onder één dak zat, heeft
eenige maanden in gemeenschap van geeste
lijke goederen geleefd en kon het dus ook met
één exemplaar van de Heldersche Courant
Ondergeteekende
Wie naam en adres opgenomen wil
zien, geve het aan ons kantoor op of
zende zijn opgave aan onze admini
stratie te Den Helder, met insluiting van
25 cent aan postzegels of geld.
Knip het adres van Uw kennissen uit
onderstaande adressen meteen uit of
noteer het.
M. SCHILPEROORT
van Foreestweg 19, Julianadorp
naar Torenstraat 80.
Dringend verzoek aan de burgerjj
Schreven wij de vorige week nog verschei
dene malen over het onvoldoende verduisteren
van sommige stadgenooten, wederom moesten
dezer dagen leden van het politie-korps zich
toegang tot enkele woningen verschaffen, ten
einde ervoor te zorgen, dat het licht gedoofd
werd. Dit was in een huis aan de Sluisdijkstr.
en aan de Krugerstraat.
Van politiezijde wordt ons verzocht in
verband met de niet altijd even goed mar-
cheerende verduistering, het verzoek tot
de burgerij van Den Helder te richten dat
men, indien het tijdstip van verduistering
is aangebroken, ook even op de vensters
van zijn buren aan de achterzijde der wo
ning let.
Mocht men eonstateeren dat daar op
eenigerlei wijze licht uitstraalt, getroost
U zich dan de moeite even aan den bewo
ner een waarschuwing te geven, opdat hij
voor verdere narigheid gevrijwaard blijft.
Dit verzoek is speciaal daarom gedaan,
omdat de politie niet in staat is ieder huis
in het bijzonder, en zeker niet aan de
achterzijde, te controleeren.
Hier rust op de lurgerij een plicht mede
te helpen in het belang van de geheele ge
meenschap.
De in te leveren aantallen bonnen
Voorheen luidde de distributie-bepaling,
dat de winkeliers en verkoopers van boter
hun bonnen op de vastgestelde inleverings
data dienden in te leveren en zulks in een
veelvoud van 10.
Dat wil zeggen, dat, houdt een boterver-
kooper 5 bonnen over, hij deze bewaart
voor een volgende inlevering. Deze bepa
ling gold tot dusverre alléén voor de boter.
Thans is een belangrijke wijziging ten
gunste daarvan gekomen. Want benalve
voor boter, geldt dit nu voor alle andere
distributieproducten eveneens.
Gehandhaafd bleef het minimum in te
leveren bonnen. En wel op 40.
De winkeliers neme van dit bericht goede
nota.
Dit is nu niet direct de tijd om zich een stuk
in de kraag te drinken. Dat er desalniettemin
lieden gevonden worden, die niet schromen
zulks te doen, bewees het heerschap dat eer
gisteren door de politie in, wat men noemt
„laveloozen" toestand op de straatsteenen aan
getroffen werd. De Sterke Arm ontfermde
zich over den drinkebroer, en nadat deze lich
telijk ontnuchterd was,- wilde men hem thuis
brengen. Het bleek toen, dat hij zijn adres
vergeten was!
van 2 September 1940.
BEVALLEN: G. Slot—Krook z
OVERLEDEN: H. H. P. Nebbeling, m., 57 j.
Xcxetich tuemuui
De Waal
GRASDROGEN.
Naar wij vernemen hebben verschillende
veehouders het grasgewas van enkele per
ceelen verkocht aan de heeren gebr. Blom.
Het gras zal worden gedroogd in de droog-
inrichting aan den Schilderweg.
redden. Nu is het een gaan en komen voor ons
loket. We hebben daarom een vriendelijk ver
zoek. Vul onderstaand inteekenbiljet in en geef
dat aan ons kantoor af, of doe het in de brie
venbus. Dat bespaart onze administratie een
massa werk.
Slagerjj der fa. Van Gelder aan de
Binnenhaven gedenkt haar 100-
jarig bestaan.
Als in dezen tijd een winkel 10 jaar bestaat
is dat vrijwel normaal. 25 Jaar is al een vrij
groote zeldzaamheid en 50 jaar iets wat nog
sporadischer voorkomt. Wat dan te zeggen
van een bedrijf, dat niet minder dan 100 lange
jaren zijn bestaan gevoerd heeft in één en
hetzelfde perceel en onder zijn klanten reeds
onze grootvaders en grootmoeders telde?
Een eeuw, honderd jaren, bestaat de sla
gerij van de fa. A. van Gelder aan de Binnen
haven, en dat is zeker wel de moeite waard
om in de krant gememoreerd te worden. Hoe
weinig zaken bereiken een dusdanig respec
tabelen ouderdom?
Het was een zekere A. L. van Gelder, die
in den jare 1840 (om het precies te zeggen
25 Augustus 1840) in een pand aan de Bin
nenhaven een slagerij opende. En het werd
terstond een goede zaak ook, hetgeen niet zoo
bijster veel verwondering behoeft te wekken,
als men weet, dat de Binnenhaven in die jaren
een winkelstand bij uitnemendheid was. En
wel door het feit, dat het Noordzeekariaal nog
niet gegraven was en Nieuwediep in het alge
meen en de Binnenhaven in het bijzonder
plaatsen waren, die in het teeken stonden van
een zeer druk scheepvaartleven. En het waren
deze schepen, die de groote klanten voor de
fa. Van Gelder vormden en die de zaak haar
basis gaven voor de tijden, die daarna kwa
men. Zij nog vermeld, dat de zaak eveneens
erenoemd mocht worden als export-slagerij
van geslachte schapen naar Engeland. In 1875
kwan men klaar met het graven aan het
Noordzeekanaal, tengevolge waarvan de
scheepvaart op Nieuwediep, ten voordeele van
Amsterdam, verliep. Zooals het een goed za
kenman betaamt, had de eigenaar bijtijds de
bakens verzet, zoodat men zich nu intensief
richtte tot de burger-clientèle, die al spoedig
belangrijk was te noemen. Ook aan de Neder-
landsche Marine werd veel geleverd.
Steeds meer verloor de Binnenhaven het
karakter van een winkelbuurt, zoodat het wel
eervol vermeld moge worden, dat ondanks dat
de slagerij van Van Gelder steeds bleef floree-
ren. Hetgeen, niet in de laatste plaats, te
danken was aan prima kwaliteit vleesch en
de uitmuntende service. Dat waren trouwens
de principes van den oprichter, den heer A.
L. van Gelder, van den heer I. van Gelder en
van 19 Augustus 1913 af van den tegenwoor-
digen eigenaar A. M. van Gelder (beide eer
sten respectievelijk grootvader en vader van
den huldigen eigenaar).
Zooals reeds in den aanvang van deze bij
drage is vermeld, werd het bedrijf zonder
eenige onderbreking steeds uitgeoefend in
hetzelfde pand aan de Binnenhaven. In den
waren zin des woords dus: een familiezaak.
Een familiezaak evenwel, die jaar-in, jaar-
uit in Den Helder met eere genoemd mocht
worden en die men feitelijk niets beters kan
toewenschen, dan dat zij ook de kinderen en
kleinkinderen van de huidige klanten-gene
ratie zal mogen bedienen.
Door omstandigheden werd de winkel eeni
gen tijd gesloten. Vandaag is zij weder ge
opend, zoodat er gelegenheid te over bestaat
de jubileerende familie Van Gelder te compli
menteeren met dit wel zeer zeldzame jubileum.
(Van onzen Haagschen correspondent).
De verduisterende zee-officier
Zaak weer aangehouden.
De Zeekrijgsraad had op 19 Augustus j.1.
de zaak behandeld tegen den 31-jarigen luit.
ter zee 2e kl. W„ belast met het commando
over twee hulpmijnenleggers, te Vlissingen
gedetacheerd, die zich schuldig gemaakt zou
hebben aan verduistering van een voorschot
van ongeveer 136, welk bedrag hij had ont
vangen om betalingen te doen ten behoeve
van zijn schepen en dat hij ten eigen bate
zou hebben aangewend, n.1. voor de betaling
van kleermakersrekeningen.
Aan het einde van een zeer scherp
requisitoir heeft de fiscaal toen beklaagdes
veroordeeling tot een gevangenisstraf voor
den t(jd van twee maanden, met ontslag
uit den militairen dienst en verder zjjn
onmiddellijke gevangenneming geëischt.
Dit laatste heeft de Krijgsraad geweigerd,
waarna op verzoek van beklaagde, met het
oog op zijn verdediging, de verdere behande
ling van deze zaak was aangehouden tot heden.
Vanmiddag is de zaak echter nader ver
daagd tot 20 September a.s., aangezien bekl.
thans een beroep deed op de onbevoegdheid
van den Zeekrijgsraad, welk beroep echter
door den Raad verworpen is.
De Zeekrijgsraad heeft verder hedenmiddag
alleen enkele kleine zaken behandeld.
De onvoorzichtige zeemilicien.
Zoo is een zeemilicien-kok, die te Amster
dam als bestuurder van een auto een motor
rijder had aangereden, zoodat deze over de
straat werd geslingerd, en eenige dagen zich
vrijwel niet kon verroeren, wegens het ver
oorzaken van lichamelijk letsel door schuld,
veroordeeld tot
veroordeeld tot 20 boete, subs. 10 dagen
hechtenis.
Opzettelijke ongehoorzaamheid.
De tweede zaak betrof een marinier 3e kl.,
die, toen zijn toenmalige meerdere, een mari
nier le klasse, hem te Hoek van Holland een
order gaf, niet beter wist te doen dan hierop
te reageeren met een meer hartgrondig, dan
disciplinair en beschaafd: „ik verd... het".
Voor deze opzettelijke ongehoorzaamheid
kreeg hij nu twee weken voorwaardelijk met
een proeftijd van één jaar.
Oneerlijk milicien
In de laatste plaats heeft zich te verant
woorden gehad een jeugdige zeemilicien der
marinetroepen, die zich in een oneerlijke bui,
door inklimming, toegang had verschaft tot
een zomerhuisje ergens op Walcheren en die
toen zes molton dekentjes had medegenomen.
Tegen hem eischte de fiscaal vier weken met
aftrek en de Zeekrijgsraad heeft hem veroor
deeld tot 75.boete subs. 2 maanden hech
tenis, en 2 maanden gevangenisstraf voor
waardelijk met een proeftijd van twee jaar.
Fchetwn uit 't Buitenvel d
Schuddend, schokkend, dreunend, sidde
rend en bonkend zoekt de trein in den vroe
gen morgen zijn weg naar Den Helder. Het
is de „vroegtrein", zelfs de vroegste trein.
Een lange rij van wagens, allen gevuld met
emigranten die zich naar Den Helder en hun
werk spoeden.
Het is niet altijd even prettig in dien
vroeg-trein. Zij, die reizen hebben doorgaans
nog slaap. De een zit met een oog op het
matglazen glas te staren zonder iets te zien.
Een ander ziet melancholiek naar de punten
van z'n afgetrapte schoenen en een derde
slaapt zijn, in bed afgebroken, slaap verder
tot dat we den overweg in Den Helder ge
passeerd zijn.
Buiten hangt de mist.
Vet en klam golft de mist over het land
Men ziet alleen de rails en de berm en dan
nog een pieterig stukje land, met hier en
daar een sloot, waarvan het water als ge
smolten tin ligt te glanzen en te blikkeren.
Een enkele maal blaast de wind door den
nevel. Dan waaiert en sluiert de nevel weg
en ziet men, in een gat in den mist, iets meer
van het land.
Koeien zonder pooten, die achteloos staan
te staren, bruine paarden lijven en de witte
wollen bergjes van de schapen. Wintersch-
kil doet deze sfeer aan en in de coupé der
heel en half-slapenden is men blij dat men
zij-aan-zij zit.
Zelfs slapend beseft men de karige intimi
teit van de coupé...
In Schagen stappen twee menschen binnen.
Maar als ze binnen zijn blijkt dat zij slechts
een onderdeel van het geheel vormen, want
n a hen volgen nog drie koffers (groot for
maat), twee karbiezen, een paar acte tas-
schen en een doek gevuld met iets ondefi
nieerbaars. Zoodat, zeer onbescheidenlijk
overigens, beide bagagenetten volkomen ge
vuld zijn en zelfs een der koffers in het „zij
gangetje moet staan.
Zij die sliepen zijn ontwaakt. Critisch kijkt
men naar de beide laatst gekomen lieden en
derzelver bagage. Wie reist er nu zoo vroeg
met zooveel rompslomp...!
De man en de vrouw hebben eerst, ter
oriënteering, links en dan rechts gezien en
daarna de vragend-critische blikken opvan
gend zegt de man plotseling in de in af-
wachting-zijnde-coupé: „ja, we gaan naar
huis terug, 't is welletjes zoo!"
Nóg zwijgt de coupé, maar dan barst het
los. Iedereen zit recht-overeind Iedereen wil
de motieven en beweegredenen vernemen van
deze twee die ook alweer naar huis gaan.
En we hooren: ze hadden een v o r s t e lij k
huis in Schagen. En een vorstelijke tuin en
een vorstelijk erf Het was buiten Schagen,
bij een koe-boer en ze hadden het er vorste
lijk gehad. Het eten... vorstelijk meneertje,
en dan al die melk en de aardappelen, in één
woord: vorstelijk!
We hooren en knikken en leven in ge
dachte mee met deze vorstelijke emigranten,
die het zoo goed, zoo vorstelijk gehad hebben
in het buiten-Schagen.
De trein rolt verder door de mist. Schud
den en kreunend zoekt de machinist zijn weg
over de gladde staven ons veilig (zij het niet
op tijd...) Helderwaarts voerend. Wij, die ons
veege lijf iederen morgen slapend aan zijne
zorgen toevertrouwen.
De vrouw vertelt verder. Van de eerste
weken, die zoo goed en rustig waren en van
de weken van daarna. De boer, die er „de
schurft" aan gehad had toen de vier klein
kinderen gekomen waren, en de boerin die
laatst nog gezegd had dat het hoog tijd wier.
Toen hadden ze zich omgedraaid en vorste
lijk, boer en boerin, in het gezicht geworpen,
dat ze gingen pakken en verdwijnen. Naar
Nieuwediep.
En dat hadden ze gedaan, want (wat
let je als je een pensioen hebt van 38 dienst
jaren...!) gisteravond hadden ze gepakt en
alles meegenomen wat ze eerst gebracht had
den Inclusief de vuilewasch (in het toege-
knoopte laken) en inclusief de leege jam
potjes, die in het laken liggen te rammelen
en klapperen bij iedere wending die de ma
chinist den trein laat maken.
Zoo gaan ze huiswaarts en wij hooren en
zien toe.
De een is het met den man en zijn vrouw
eens en de ander is het er fel-oneens mee. De
een wijst op de veiligheid die niets minder is
in Den Helder dan waar ook elders en die de
ander tracht aan te toonen dat men in dat
oord zijn begrafenis tegemoet gaat.
De bezwaren komen naar voren, maar wélk
argument men ook aansnijdt, om, als in per
verse plagerij, de oudjes het plezier van hun
teruggaan te bederven, men krijgt geen kans.
Integendeel, ze lachen monter tegen ons en
tegen elkaar, kortom: ze zien er vorstelijk
uit, die twee met hun centenaarslasten bagage
boven hun hoofden.
We passeeren Anna Paulowna, dan Koegras,
vervolgens de linie en eindelijk zijn we aan
het perron in Nieuwediep, waar we, tegen
elkaar aanbotsend en -stootend, pogen het
meters diep weggezonken perron te vinden.
Een paar hulpvaardigen besluiten, ondanks
de Maandagsche haast en gemelijkheid, de
oudjes te helpen met hun hebben en houwen.
Dus laten we eerst de man en de vrouw
naar beneden vieren o n daarna, met gezamen
lijke krachten de meegenomen boedel aan te
geven. Helaas... een der koffers glibbert uit
op de treeplank en rolt over het perron. Moe
der gilt van schrik en vader fluistert een erg
naar woord in z'n snor weg. Natuurlijk begeeft
zich het slot van de koffer (die beter dagen
gekend heeft) en met een harden knal vliegt
het d»ksel open. Gelukkig zoo, dat de zaken
rechtstandig blijven liggen. Een miraculeus
geluk.
En in die koffer liggen: vorstelijke peeren,
vorstelijke pruimen, vorstelijke snijboonen en
vorstelijke komkommers. Een groentenwinkel
in 't klein...
De man en de vrouw zijn zichtbaar onaan
genaam getroffen als zich deze koffer aan ons
openbaart. Moeder merkt snel (verdècht snel
op, dal de boer dat meegegeven heeft als
af scheids-gave.
Ze had het een „vorstelijk" cadeau gevon
den
Als het moedertje nooit gelogen had, deed ze
dat toén!
Er was, daar onder aan dien trein, in de
mist, geen sterveling die het trouwens geloof
de van dat cadeau.
Het was (vorstelijk...!) gestolen...!
Naam:
Adres:
wenscht zich te abonneeren op de Heldersche Courant, betaling per week, per Kwartaal
(doorslaan wat men niet verlangt).
Ontving de krant tijdelijk aan het volgende adres:
