Onredelijke huurpi >rijzen Ambtenaren.... De „scharesliep" Eiland van rust Abonnements- en advertentieprijzen ïoofdpÜ" "AKKBfMQ Vrijdag 18 October 1940 Tweede Blad met stoffer en blik! Ook Helder gaat weer voetballen Onze winterdienstregeling Rij wiel verlichting in Den Helder is slecht 14 Zakken aardappelen verbeurd verklaard De broodbonnen- distributie Een populaire loterij De bloembollen-puzzle van Nieuwenhoorn &acUnieuujLó Slaapkamertjes in Schagen voor 10 gulden misbruik van ellendige omstan digheden van anderen. De Heldersche wacué's, het moet met dank baarheid .onstateerd worden, zijn over het geheel genomen, gastvrij ontvangen in de Pol- dersche dreven. Men besefte, dat de Nieuwe- diepers niet voor genoegen huis en haard verlieten en maakte het hun zoo gerieflijk en gemakkelijk mogelijk. De meeste vluchtelin gen waren als kind in huis bij de inwoners van Breezand, Anna Paulowna, Schagen, H. Hugowaard en andere vluchtoorden. Ze gin gen na weken naar huis en moesten... helaas vorige week weer terugkceren. Niet op de oude adresen kwamen onze stad- genooten allen terecht. Was dat het geval ge weest, dan was de zaak wel in orde, maar men kwam dikwijls op nieuwe adressen en moest dan ervaren, dat niet alle plattelands- en dorpsbewoners begaan waren met het lot van de Heldersche vluchtelingen, maar dat meerderen trachten van de ellendige omstan digheden van de Nieuwediepers misbruik te maken, door fancy-prijzen te vragen voor •laapkamertjes. We vernamen, dat het geen zeldzaam heid Is, dat men 10 gulden per week vraagt yoor een slaapkamer zonder meer. Geen kopje thee, laat staan een boterham Tien gulden voor twee personen, die des avonds komen als het donker is en 's morgens vertrekken als de zon nog niet is opgekomen. Dat kan natuurlijk niemand blijven betalen en we begrijp"- niet, dat men den moed heeft een dergelijken prijs te vragen. Het zou goed zijn, dat menscnen, die dat durven, zelf eens een bombardementsnacht in Den Helder mee maakten. Ze zouden er voorgoed van genezen zijn om van de misère van anderen te profi- teeren. Deze hooge huurprijzen werden in Schagen gevraagd. Prijzen van 5 gulden voor een slaap kamertje schijnt men daar zelfs vrij normaal te vinden. Men begrijpt niet, dat veel Helder- schen met moeite ervtoe kunnen besluiten de stad uit te gaan, omdat het hun financieel te zwaar is. Op deze wijze verplicht men de menschen terug te keeren en het risico van het gevaar te drager.. Wij hopen, dat de Schagenaren, die deze methode toepassen, tot het inzicht zullen ko men, dat ze verkeerd handelen en dat ze hun huurprijzen zullen herzien. Zooals men weet is het Distributiekantoor wederom gevestigd in zijn oude domicilie: in de Spoorstraat. Gisteren aanschouwde men weer het „ouderwetsche" beeld van broodkaart- halende huismoeders, duwende heeren en ge parkeerde kinderwagens. Er was menigeen die er zijn waardeering over uitsprak, dat de Distributiedienst zoo snel het oude bureau weer had betrokken, zoodat men gespaard gebleven was voor den tocht naar de Boerhaavestraat. Het is wellicht inte ressant er in dit verband op te wijzen, dat dit alleen mogelijk gebleken is dank zij de voort varendheid van het geheele personeel van dezen dienst. Toen men namelijk iri den loop van den Woensdagmiddag bericht kreeg dat men de administratie weder kon overbrengen naar de Spoorstraat, was het de leider van den dienst, de heer Everards, die terstond zijn korps amb tenaren omzette in een „veeg-, schrob- en waschploeg". Het was namelijk gebleken dat het gebouw zwaar verontreinigd was door stof en andere ongerechtigheden, zoodat het uitge sloten geacht moest worden dat men in een dergelijke omgeving kon werken, laat staan de uitgebreide clientèle ontvangen. Men praatte er niet lang over: stoffers en bezems, dweilen en boenders, werden opge haald. En weer eve.n later zdg men het niet on-interessante feit dat een 25-tal dames en heeren, die mén gewoonlijk als penridders aan schouwt, thans naarstiglijk bezig waren met de meest huismoederlijke bezigheden die zich den ken laten. Zoo redderde men de kantoren op, met groene zeep en water. Merkwaardig hoeveel plezier de heeren en dames zelf in dit karwei hadden. Des avonds nog was de boel kant en klaar en de morgen daarna: stipt op tijd gin gen de deuren open en arriveerden de eerste gegadigden in een geheel proper Distributie kantoor. Inderdaad: van penridder tot schoonmaker, het is slechts één stap! In de Zondag j.1. gehouden vergadering is door de v.v. Helder besloten weer deel te ne men aan de voetbalcompet.tie, Voorloopig zal er gespeeld worden door het eerste elftal in de derde klasse A, terwijl het tweede elftal haar intrede zal maken in de reserve tweede klasse B. De eerste wedstrijden zullen gespeeld Worden Zondag 27 October a.s. Hoewel er nog geen zekerheid bestaat omtrent de lagere elftallen, zal, wanneer eenigszins mogelijk, ook nog m#t het derde en vierde elftal worden ingeschreven in de onderafdeeling Noord- Holland van de N.V.B. Zondag a.s. zullen om 10.30 u. twee combi naties, welke de namen Helder I en II zullen dragen, elkaar aan de Sportlaan ontmoeten, daarna de definitieve elftallen worden samen gesteld. Tengevolge van den oorlog was het ons niet mogelijk op 15 Mei onze zomerdienstregeling te laten verschenen. Het verkeer was zoodanig ontwricht, dat een betrouwbare gids niet was samen te stellen. Nu zijn de diensten weer zoo geregeld, dat de meest belangrijke opgenomen konden .worden zoodat ons boekje du;, weer kon verschijnen. Allereerst vindt men er de dienst regeling van de spoorwegen in, vervolgens de autobusdiensten op de omgeving, alsmede de belangrijkste beurt- en vrachtdiensten. Wij vestigen ook speciaal de aandacht op de advertenties in deze gids, die trouwens, door het veelvuldig gebruik, dat van onze dienstre gelingen wordt gemaakt, vanzelfsprekend tel kens onder de aandacht van de gebruikérs komen. Morgen (Zaterdag) wordt de dienstregeling ingelegd. Wij vertrouwen, dat onze abonné's er weer een dankbaar gebruik van zullen maken. Men móet eet v,,or- en achterlicht hebben Het blijkt, dat er in Den Helder nog steeds onder de fietsende bevolking misverstand heerscht omtrent de juiste verlichting van rijwielen. De een meent dat het thans toege staan is in het geheel geen voor- en achter licht meer te hebben, de ander leeM in de ver onderstelling dat het licht hetwelk men bezit niet afgeschermd behoeft te zijn zooals door de autoriteiten indertijd is verordend, terwijl weer anderen allerlei gekleurde lampjes in hun voorlicht plegen te hebben. Men kan dan ook spreken van een* groote verwarring, die momenteel in Den Helder op rijwielgebied heerscht, voorzoover dit de ver lichting betreft. Gezien het feit, dat een zoo groot deel van de Heldersche bevolking momenteel haar fiets noodig heeft teneinde zich des avonds naar de evacuatie-oorden te begeven, en gezien dat andere feit, dat men over enkele dagen bij het afnemen der maan in de meest volstrekte duisternis zal hebben te rijden, hebben wij ons tot de desbetreffende overheids-instantie gewend, teneinde nogmaals te vernemen wat de juiste rijwielverlichting is. Er zijn, aldus deelde men ons mede, géén verschillende soorten rijwielverlich ting. Er zijn er maar twee: één goede en één verkeerde. En men kan er staat op maken, dat de bezitters van de verkeerde ter zijner tijd hopeloos tegen den lamp zullen loopen, want het gevaar op de stik donkere landwegen is inderdaad verre van denkbeeldig. Men is, zonder eenige uitzondering, ver plicht de fiets te verlichten, zoowel van voren als van achteren. De voor-verlich ting moet bestaan uit een helder-wit licht (eventueel een geel lampje). Volstrekt verboden zijn paarse, roo.le, blauwe of anders gekleurde lampjes. Het licht moet voorts afgeschermd zijn. Zichtbaar mag uitsluitend zijn een speelt ter grootte van 35 centimeter lengte in horizontale richting (overdwars) in het onderste deel van het glas. Men moet voorts een rood-gekleurd achterlichtje voeren. Ook dit moet zoo afge schermd zijn, dat er niets van het licht van boven af waar te nemen valt. Zooals bekend kan dat geschieden door het doen aanbrengen van een stuk binnenband, terwijl de fietsen makers eveneens over enkele praktische (en goedgekeurde) apparaatjes beschikken. Het is met nadruk, dat wjj het boven staande onder de aandacht van fietsend Den Helder brengen. Het rijden zonder deugdelijke verlichting zal zonder eenigen twijfel straks noodlottige gevolgen hebben terwijl men zich daarnaast blootstelt aan de niet geringe boeten, die voor dit ver zuim gegeven zullen worden. Zooals iedereen geacht wordt te weten, be- staht er momenteel een verbod tot het transporteeren van aardappelen. Telkens blijkt evenwel, dat personen trachten door de mazen van dit verbods-net heen te glippen en nog gauw hun wintervoorraad trachten binnen te krijgen. Sommigen lukt zulks, anderen even wel worden betrapt en zien, behalve hun kost bare voorraad aardappelen verdwijnen, zich ook nog een proces verbaal „aangemeten". Dezer dagen was de Centrale Crisis Controle Dienst op het pad. Genoemde dienst ontdekte iemand, die zich met 14 zak aardappelen op weg bevond naar zijn woning en nadat men de politie gewaar schuwd had, werd de man aangehouden. Het bleek dat hij inderdaad niet be schikte over de vereischte vergunning tot transport. In beslagneming der aard appelen volgde, terwijl eveneens een be keuring uitgedeeld werd. Deze aardappelen worden niet meer terug gegeven. Een vrij groot aantal personen heeft, mede door de abnormale omstandigheden, tot nu toe verzuimd de broodbon-boekjes op het Dis tributiekantoor af te halen. In dit verband wordt er op gewezen, dat men daartoe ook heden er de eerstvolgende dagen in de gele genheid wordt gesteld. In het eigenbelang der stadgenooten wordt echter aangeraden deze bonboekjes zoo spoe dig mogelijk af te halen. Wij vernemen, dat de Vereeniging Holland Huizen besloten heeft ook dit jaar haar jaar- iijksche traditioneele Loterij met aantrekke lijke prijzen te houden. Het sympathieke doel, dat deze Vereeniging nastreeft, n.1. de in standhouding van haar Huis, het Holland Huis in Brussel, moge nu wel als algemeen bekend worden verondersteld. Vooral dit jaar heeft zij gemeend niet te moeten achterblijven om haar steentje tot den economischen wederopbouw van ons land bij te dragen. Zij verdient daarom de steun van alle Nederlanders. Deze steun in het koopen van eeni lot kan daarbij nog een verrassende belooriing vinden in het winnen van. één der schitterende prijzen. In de Puzzle is een fout geslopen. Achter de 13e rij staan vijf streepjes aangegeven, ter wijl het er zes moeten 'zijn. Het' betreft den naam van een Aard-Orchidee en uit de inge komen antwoorden blijkt, dat dit tot een fou tieve oplossing leidt. Het Centraal Bloembollen Comité, Krelage- huis, Haarlem, bepaalt in verband hiermede, dat dé oplossingen nog tot 31 October inge zonden kunnen worden en stelt hen, die door de gesignaleerde fout tot een verkeerde op lossing kwamen, in de gelegenheid deze als nog te herstellen. Men zie hiervoor de advertentie in het num mer van morgen. BELEEDIGING. Dé beleedigingen gaan maar steeds voort, alsof er verder in de wereld geen vuiltje aan de lucht is. Wederom kwam gisteren een juf frouw zich beklagen over het feit, dat een andere juffrouw haar belasterd had. Hij is een groot artist „Dat ken ik ook wel" zei de boer; maar toen hij zijn schaar zelf uit elkaar probeerde te nemen en te slijpen sloeg hij haar in stukken". Dit vertelde me laatstelijk een oud schare- slijper ën hij genoot toen hij aan den eigen- zinnigen boer dacht, die zelf scharesliep wezen wilde; fijne rimpeltjes trokken samen in zijn ooghoeken en een lach vroolijkte zijn gezicht op... Het wiel snort in de zwartleeren drijfriem doet de steenen snel ronddraaien, vonken spat ten in het rond, en een klein meisje, dat vol belangstelling staat te kijken, schrikt: O, kijk es, vuur! Het -slijpgerei trekt m'n aandacht: het is geen gewon,, "wagen met veel glimmend koper werk. geen wiel als een vliegwiel zoo groot, geen paard dat den wagen trekt, maar het is iets bizonders, iets origineels. Zulk éen spul heeft niet iedereen. Daar moet ik eens wat meer van weten, eens een praatje met hem maken. Zoo eigenlijk alsof 't heelemaal m'n be doeling niet was, staj ik naar den „sliep" toe, zoo op de manier of 't me eigenlijk weinig kan schelen, want als je met papier en potlood komt... is 't doorgaans mis. Dus quasi onverschillig: Tegenwoordig de zaak op den kruiwagen gemonteerd „Ja,... maar da 's al jaren zoo, da's makke lijk, ziet u, dan ken je zoo met de boot of een wagen mee, dan kom je makkelijker van de eene plaats naar de andere. Dan valt een stilte en alleen het scherpe geluid van ijzer op draaienden steen is hoor baar. Kinderen kijken vol bewondering toe, die hebben nog eerbied voor zulk werk, een groot mensch loopt daar doorgaans zoo ge makkelijk langs. Ik bekijk het spul wat naderbi'.; het ziet er onderhouden en stevig uit, een kruiwagen, waarop een kastje is gebouwd, en waarop een groot wiel draait als de slijper trapt en dat de as met de drie slijpsteenen door middel van een rien doet ondsnorren. Terzijde een flesch- jeolie, nabij het handvat een bak, waarin hamer en klein ijzeren aambeeld, aan 't kastje koperen beugel met schroevendraaier en grijs- linnen doek Lezer, hebt u wel ee;.s goed zoo iets beke ken V eet u hoe, ook dit beroep, zijn fijne kneepen kent, hoe je ook hierin vakman moet zijn? Op de kleine schijf worden met zachten vingerdruk de fijne kantjes aangeveild en de ruwe bruine handen wrijven de bladen glim mend „Trekt u dan zoo van de eene stad naar de andere, van dorp naar dorp?" „Ja, jong, da's ?.oo mijn bezigheid, nu ben ik al drie weken hier Li Den Helder blijven hangen, maar anders... Anders ga ik eiken zomer de eilanden over. daar heb ik mijn vaste klanten, daar ben ik bekend. Den Helder, ja, 'k ken de plaats, 'k ben hier al meer geweest, ik ken het zelfs geed en slaap in 't logement aan de Keizersgracht, jonge wat floot d;e bom over m'n kop en wat een rooie rterretjes van nacht En hij, lacht nu, want de zon schijnt mild. „Tja, jong, nou 'k niet op de eilanden kom men ken, een boel scha.bar veel scha.Maar h" is nog optimistisch, nog ziet hij de zonzij ii een ongetwijfeld moeilijk, weinig vrijgevig leven. Er zijn er met zooveel, die zoo hun vrij beroep uitoefenen, die niet aan plaats en tijd gebonden zijn. Ik vraag; „En gaat 't nogal met de zaken? 't Zal wel minder zijn nu „Och je mot er tegenaan loopen, nu eens meer, dan minder..." Ziedaar zijn eenvoudige, gezonde levensphilosofie. „Ik had 't onderlest nog bij een boer, ik zeg altijd maar, ieder in zijn vak", begint hij wat verward en kijkt me aan door zijn brilleglazen en ik zie pret in zijn oogtn glinsteren, „je ken zoo gauw maar geen vak, ken je begrijpen, dat gaat zoo maar niet ineens, nou enfin die boer, die moest een schaar geslepen hebben. As ik nou boerenwerk ga doen, daar staan mijn handen niet naar, nou zoo min kan hij schareslijpen. Nou, ik zal je vertellen hoe 'het begon, nou komt me die boer bij me en hij zegt: Koopman, die schaar moet geslepe worre. „Ik zeg, meneer da ken". Hij zegt, dat pinnetje, daar in de midde, dat moet er uit. 'k Zeg tegen hem, boer dat gaat niet, dat Schetsen uit het Buitenveld Serie II). Welhaast nimmer waren de avonden en nachten zoo schoon als deze week; iederen avond en iederen nacht lag de Noordkop der provincie te baden in een zee van room-geel licht, uitgegoten door een fantastisch groote maan. Een maan, die daar dreef als een gouden lelie-kelk in een diep-blauwe schaal. Transparant lag de tulen sluier van den nevel over de velden; de slooten en vaarten rondom Julianadorp waren als breede lini alen van donker staal, lijnrecht getrokken tusschen de landen. Een paradijs van rust in een wereld van misère. Als een verloren stuk uit een blokkendoos ligt daar het Noodziekenhuis. In den avond is er een gaan en komen van verpleegsters, die vanuit Den Helder komen fietsen,, Ge dempt sprekend betreden deze zusters dit huis. De deur valt geluidloos dicht. Van het leven daarbinnen, achter de don kere muren van het Noodziekenhuis, ontwaart de buitenstaander, of hij nu Julianadorper dan wel Heldersche is, weinig. Beeter gezegd: hij ontwaart er niets van. En daarom staan de voorbijgangers des avonds dikwijls stil langs den weg en ze zien naar dat gebouw: en denken en fantaseeren wat zich daar binnen al niet zal afspelen. En een der avonden van deze week was schooner dan alle andere! In het land, ver weg, loeide vee. Een hond sloeg- aan in een verre plaats, en een andere hond antwoordde op dien roep. En dan waren er de gedempte stemmen van de menschen bij de brug, die van verre deden denken aan kabbelend water. Doch hoe ihtens deze' rust ook bleek, het was een rust waarin spanning hing. Want van over de duinen, die in de verte als een grijs- blond gebergte in den nevel dreven, hoort men onafgebroken gezoem en gedreun. In de huizen van Julianadorp zitten iederen avond nu honderden menschen. En als ze het zoemen hoorën, kloppen hun harten en vindt menig bezorgd oogenpaar een ander. Dat zijn de oogenblikken als men de stalen bommenwerpers in den wijden hemel weet. Dat zijn de oorlogsvliegers van dat land dat thans zijn strijd op leven en dood strij,dt. Dat zijn de dood-brengende luchtreuzen, gevreesd door ieder burger in dit land. Telkens lichten dan de oogen van Den Hel der, de abeklichten, op. Breede en smalle bun dels licht flitsen aan. Zoeken tastend den diep- blauwen hemel af. Kruisen elkaar. Combinee ren en splijten. Soms gaat het licht teloor, als het komt in den ontzaglijk grooten maanlicht cirkel. In de huizen zwijgt men. En luistert men naar deze vliegtuigen, die de onrust levendig houden bij hen, die er voor vluchtten. Ook in het Noodziekenhuis hoort men de vliegtuigen overtrekken. Maar men luistert er niet naar. De verpleegsters niet en de dokters niet. In dat kleine ziekenhuis, in dat geïm proviseerde hospitaal in Julianadorp, gaat het werk even snel als geruischloos. Daar zweven de kleine zusters voort van zaal tot zaal. Daar duwt een verpleegster een brancard voort. En een andere spreekt zachtjes met een man, die van pijn te steunen ligt. Een oase van liefde en vrede. Inderdaad: een oase. Wie denkt daar aan bommen, aan branden, aan dood, in die zaal waar het jonge leven zich aankondigt? Wie heeft gedachten aan de hel daarbuiten, zooals wij, Heldersche menschen die gekend hebben, als men omringd is van het prilst^ leven? Van wereldburgers die slechts luttele uren of dagen hun wereldburgerschap opgeëischt hebben De maan zeilt verder en schijnt in de geslo ten ruiten van het Noodziekenhuis. Hij schijnt een zaal in, en soms worden de manestralen gevangen in de bloemen, die in overdadige herfstpracht te prijken staan in de zalen. Het is een schoon gezicht als zoo'n manestraal tracht weg te kruipen in het teedere hart van een gele roos. De wereld zooals wij die thans kennen, ligt buiten.de deur. Daarbuiten heerscht misère, weedom. Daar heerschen wanhoop en veel intens verdriet. Wjj zien het niet meer zoo, maar in deze dagen wordt veel geleden. Daar worden in donkere kamertjes, in smalle bedden, veel tranen gestort in deze dagen. Daar buigt zich menig hoofd terneer en daar gaat menige zucht omhoog uit een zee van ellende.' Daarvan merkt men in dit Noodziekenhuis niets. Daar wordt ook geleden, maar het is een ander lijden. Daar zijn zusters, die als moeders waken over hun patiënten. En die glimlachend zich buigen over het jonge leven, dat hun in goed vertrouwen werd toevertrouwd. Een eigen kleine wereld. Een goede wereld.' Een zuivere retraite, waar veel liefde woont en waar men schen pogen goed te zijn woor menschen. Een elementaire plicht, die wij daarbuiten nu haast vergeten zijn. Een dokter gaaten een dokter komt. Be kende gezichten uit Den Helder. Verpleegsters, wier dag- of nachttaak ten einde is, verlaten den ingang. Een enkele maal schuift het gor dijn voor een raam weg en ziet een wit-gekapt zusterhoofd naar buiten. Om in verrukking de pracht van den avond te ondergaan. Binnen is het stil. Een enkele baby huilt in haar slaap, een andere steunt bij een komend ontwaken. Op een der tafels ligt een baby-cape. Een kostbaar bezit voor een moeder, zoo'n cape. En toevallig weten wij het: het is een cadeau van mej. Charmes, aan deze moeder gegeven ter gelegenheid van de komst van de vijf en twintigste baby in dit noodziekenhuis. Want reeds in het begin van deze week was die vijf en twintigste wereldburger hier ont vangen. Het bleek voor de sympathieke mej. Charmes aanleiding te zijn ganschelijk uit eigen voldoening de moeder te verrassen. Een enkel voorbeeld van den geest in dat Noodziekenhuis daar in Julianadorp. Eiland van rust in een wereld van onrust. Dwaze wereld... verscheurde samenleving... uit elkaar gerukt gezinsverband... Wel zwaar wordt deze generatie bezocht. En, om het contrast dieper relief te geven, daar waren deze week die sprookjesachtig schoone avonden en nachten. En daar was de maan, die in volmaakte be zonkenheid, in onaantastbare majesteit, voort dreef langs den hemel en stille toekeek op deze zich aan zelfvernietiging prijsgevende planeet. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling: Stad2*10 Omtrek 2.15 Binnenland 2.50 Buitenlandi 5.50 2.50 5.50 Weekabonnementen 17 ets. Losse nummers 4 ets. »t j t Per zeepost Ned Indie per mail ADVERTENTIES: Gewone advertenties 20 ct. per regel. Tusschen de tekst 40 ct. per regel. Voorpagina 50 ct. per regel. Contractprijzen belangrijk lager. „JUTTERTJES", kleine advertenties: De prijs van een „Juttertje" tot 4 regels bedraagt 0.40, elke regel meer 10 cent; 4 plaatsingen 3 maal betalen; contant. (Uitgesloten hiervan zijn annonces, betreffende familieberichten, uit voeringen, verkoopingen e.d.). Inzending advertenties tot 8.30 uur; familieberichten tot 9.00 uur. is een ellendige pijn en kan Uw heelen dag vergallen. Een "AKKERTJE" verdrijft ze binnen een kwartier geheel. ken niet zoo, want dat is een bizondere soort schaar. Och wat bizondere schaar, grommelt hij, want hij gelooft me niet. Nou meneer, zeg ik tegen hem, probeer 't dan zelf maar! En daar zal hij dan wel es effe laten zien, dat scharenslijpen toch zoo makkelijk is. Hij pakt een hamer en zet zich schrap. Daar komt de klap en pats! de stukken vlogen hem onfi z'n kop. De boer aan 't grommen, en zijn vrouw nog meer. Daar bleef het niet bij, want de vrouw wou een nieuwe schaar hebben. Die moet jij betalen, zei ze tegen den boer, jij hebt hem stukgemaakt. De boer tro.k een zuur zoet gezicht en gromde nog meer, maar hij betaalde toch een nieuwe schaar. Toen werd hij nog uitgelachen en zoo... O, ik zie hem nog wel eens in den polder en dan is 't: „Moet ie nog scharen slijpen, boer tje? Nog scharen koopen?" „Maar hebt u dan eigenlijk heelemaal geen vaste woonplaats?" „O, ja zeker," en met trots wijst hij op de plaat, die tegen zijn mastje is getimmerd: „Kijk maar, daar staat 't geschreven, voluit!" En ik lees: Slijpen van messen, Scharen en scheer messen. Prima schoongemaakt koffiemolens en weegschalen C. V. d. Pas, Nieuwenhoorn. 't Is met de jaren wat weggesleten, maar toch nog duidelijk leesbaar. „Nieuwenhoorn, waar ligt dat eigenlijk?" „Nieuwenhoorn, maar weet u dat niet, wel dat ligt onder Helvoet, weet je," zegt de scharensliep en past de deelen van de schaar ineen. „Ja, jong, zoo I et elk z'n vak", zegt hij en knipt in den doek, die opzij van den wagen hangt; de schaar knipt scherp en als nieuw. Voldaan beziet hij het werk en oliet het schar nier. De steenen staan stil, en de hamer ligt naast het aambeeld in den bak. Hij kruist behaaglijk de beenen, verschuift even zijn pet en opent dan het kastdeurtje onder de slijpsteenen. Pijp en tabak komen te voorschijn: „Tabak voor alles, want dat is mijn eerste zorg!" zegt hij en steekt den brand erin. HOEVEELHEID SLOOPHOUT GESTOLEN. Bij de politie werd aangifte gedaan,' dat ten nadeele van een bewoner van de Laan een hoeveelheid sloophout gestolen was. Een onderzoek wordt ingesteld. SCHOENEN GESTOLEN. Wederom deed een winkelier aangifte, dat uit zijn winkel een hoeveelheid schoenen ge stolen waren. De politie stelt een onderzoek in LICHT...... Surveilleerende politie constateerde licht, dat uitstraalde uit een perceel aan de Hoog straat. Op de gebruikelijke wijze werd dit ver boden licht gedoofd. De bewoner krijgt proces verbaal. FIETS VERDWENEN. Iemand zette zijn fiets even voor een woning aan de Poststeeg. Toen hij terug keerde, bleek dat het rijwiel volgens de rege len der kunst gegapt was. Er zat géén slot op... Verzekert Uw fiets voor 3 gulden per jaar. B(j d'efstal krijgt U een nieuwe terug. K. KOS, Koningstraat 76. JUaAine&elicPittti Bij besluit van den Generaal-Majoor N. Car- stens, daartoe gemachtigd door den Duitschen bevelhebber in Nederland, is met ingang van 14 October aan den luitenant ter zee 2e kl. R. Stuffken en den officier M.S.D. 2e kl. A. L. Hierens .eervol ontslag verleend wegens op heffing van hun betrekking.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1940 | | pagina 5