Onredelijke
huurpi
>rijzen
Ambtenaren....
De „scharesliep"
Eiland van rust
Abonnements-
en advertentieprijzen
ïoofdpÜ"
"AKKBfMQ
Vrijdag 18 October 1940
Tweede Blad
met stoffer en blik!
Ook Helder gaat weer
voetballen
Onze
winterdienstregeling
Rij wiel verlichting
in Den Helder
is slecht
14 Zakken aardappelen
verbeurd verklaard
De broodbonnen-
distributie
Een populaire loterij
De bloembollen-puzzle
van Nieuwenhoorn
&acUnieuujLó
Slaapkamertjes in Schagen
voor 10 gulden
misbruik van ellendige omstan
digheden van anderen.
De Heldersche wacué's, het moet met dank
baarheid .onstateerd worden, zijn over het
geheel genomen, gastvrij ontvangen in de Pol-
dersche dreven. Men besefte, dat de Nieuwe-
diepers niet voor genoegen huis en haard
verlieten en maakte het hun zoo gerieflijk en
gemakkelijk mogelijk. De meeste vluchtelin
gen waren als kind in huis bij de inwoners
van Breezand, Anna Paulowna, Schagen, H.
Hugowaard en andere vluchtoorden. Ze gin
gen na weken naar huis en moesten... helaas
vorige week weer terugkceren.
Niet op de oude adresen kwamen onze stad-
genooten allen terecht. Was dat het geval ge
weest, dan was de zaak wel in orde, maar
men kwam dikwijls op nieuwe adressen en
moest dan ervaren, dat niet alle plattelands-
en dorpsbewoners begaan waren met het lot
van de Heldersche vluchtelingen, maar dat
meerderen trachten van de ellendige omstan
digheden van de Nieuwediepers misbruik te
maken, door fancy-prijzen te vragen voor
•laapkamertjes.
We vernamen, dat het geen zeldzaam
heid Is, dat men 10 gulden per week
vraagt yoor een slaapkamer zonder meer.
Geen kopje thee, laat staan een boterham
Tien gulden voor twee personen, die des
avonds komen als het donker is en 's morgens
vertrekken als de zon nog niet is opgekomen.
Dat kan natuurlijk niemand blijven betalen en
we begrijp"- niet, dat men den moed heeft
een dergelijken prijs te vragen. Het zou goed
zijn, dat menscnen, die dat durven, zelf eens
een bombardementsnacht in Den Helder mee
maakten. Ze zouden er voorgoed van genezen
zijn om van de misère van anderen te profi-
teeren.
Deze hooge huurprijzen werden in Schagen
gevraagd. Prijzen van 5 gulden voor een slaap
kamertje schijnt men daar zelfs vrij normaal
te vinden. Men begrijpt niet, dat veel Helder-
schen met moeite ervtoe kunnen besluiten de
stad uit te gaan, omdat het hun financieel
te zwaar is. Op deze wijze verplicht men de
menschen terug te keeren en het risico van
het gevaar te drager..
Wij hopen, dat de Schagenaren, die deze
methode toepassen, tot het inzicht zullen ko
men, dat ze verkeerd handelen en dat ze hun
huurprijzen zullen herzien.
Zooals men weet is het Distributiekantoor
wederom gevestigd in zijn oude domicilie: in
de Spoorstraat. Gisteren aanschouwde men
weer het „ouderwetsche" beeld van broodkaart-
halende huismoeders, duwende heeren en ge
parkeerde kinderwagens.
Er was menigeen die er zijn waardeering
over uitsprak, dat de Distributiedienst zoo snel
het oude bureau weer had betrokken, zoodat
men gespaard gebleven was voor den tocht
naar de Boerhaavestraat. Het is wellicht inte
ressant er in dit verband op te wijzen, dat dit
alleen mogelijk gebleken is dank zij de voort
varendheid van het geheele personeel van dezen
dienst. Toen men namelijk iri den loop van den
Woensdagmiddag bericht kreeg dat men de
administratie weder kon overbrengen naar de
Spoorstraat, was het de leider van den dienst,
de heer Everards, die terstond zijn korps amb
tenaren omzette in een „veeg-, schrob- en
waschploeg". Het was namelijk gebleken dat
het gebouw zwaar verontreinigd was door stof
en andere ongerechtigheden, zoodat het uitge
sloten geacht moest worden dat men in een
dergelijke omgeving kon werken, laat staan de
uitgebreide clientèle ontvangen.
Men praatte er niet lang over: stoffers en
bezems, dweilen en boenders, werden opge
haald. En weer eve.n later zdg men het niet
on-interessante feit dat een 25-tal dames en
heeren, die mén gewoonlijk als penridders aan
schouwt, thans naarstiglijk bezig waren met de
meest huismoederlijke bezigheden die zich den
ken laten.
Zoo redderde men de kantoren op, met
groene zeep en water. Merkwaardig hoeveel
plezier de heeren en dames zelf in dit karwei
hadden. Des avonds nog was de boel kant en
klaar en de morgen daarna: stipt op tijd gin
gen de deuren open en arriveerden de eerste
gegadigden in een geheel proper Distributie
kantoor.
Inderdaad: van penridder tot schoonmaker,
het is slechts één stap!
In de Zondag j.1. gehouden vergadering is
door de v.v. Helder besloten weer deel te ne
men aan de voetbalcompet.tie, Voorloopig zal
er gespeeld worden door het eerste elftal in
de derde klasse A, terwijl het tweede elftal
haar intrede zal maken in de reserve tweede
klasse B. De eerste wedstrijden zullen gespeeld
Worden Zondag 27 October a.s. Hoewel er nog
geen zekerheid bestaat omtrent de lagere
elftallen, zal, wanneer eenigszins mogelijk,
ook nog m#t het derde en vierde elftal worden
ingeschreven in de onderafdeeling Noord-
Holland van de N.V.B.
Zondag a.s. zullen om 10.30 u. twee combi
naties, welke de namen Helder I en II zullen
dragen, elkaar aan de Sportlaan ontmoeten,
daarna de definitieve elftallen worden samen
gesteld.
Tengevolge van den oorlog was het ons niet
mogelijk op 15 Mei onze zomerdienstregeling
te laten verschenen. Het verkeer was zoodanig
ontwricht, dat een betrouwbare gids niet was
samen te stellen. Nu zijn de diensten weer zoo
geregeld, dat de meest belangrijke opgenomen
konden .worden zoodat ons boekje du;, weer kon
verschijnen. Allereerst vindt men er de dienst
regeling van de spoorwegen in, vervolgens de
autobusdiensten op de omgeving, alsmede de
belangrijkste beurt- en vrachtdiensten.
Wij vestigen ook speciaal de aandacht op de
advertenties in deze gids, die trouwens, door
het veelvuldig gebruik, dat van onze dienstre
gelingen wordt gemaakt, vanzelfsprekend tel
kens onder de aandacht van de gebruikérs
komen.
Morgen (Zaterdag) wordt de dienstregeling
ingelegd. Wij vertrouwen, dat onze abonné's er
weer een dankbaar gebruik van zullen maken.
Men móet eet v,,or- en
achterlicht hebben
Het blijkt, dat er in Den Helder nog steeds
onder de fietsende bevolking misverstand
heerscht omtrent de juiste verlichting van
rijwielen. De een meent dat het thans toege
staan is in het geheel geen voor- en achter
licht meer te hebben, de ander leeM in de ver
onderstelling dat het licht hetwelk men bezit
niet afgeschermd behoeft te zijn zooals door
de autoriteiten indertijd is verordend, terwijl
weer anderen allerlei gekleurde lampjes in
hun voorlicht plegen te hebben.
Men kan dan ook spreken van een* groote
verwarring, die momenteel in Den Helder op
rijwielgebied heerscht, voorzoover dit de ver
lichting betreft. Gezien het feit, dat een zoo
groot deel van de Heldersche bevolking
momenteel haar fiets noodig heeft teneinde
zich des avonds naar de evacuatie-oorden te
begeven, en gezien dat andere feit, dat men
over enkele dagen bij het afnemen der maan
in de meest volstrekte duisternis zal hebben
te rijden, hebben wij ons tot de desbetreffende
overheids-instantie gewend, teneinde nogmaals
te vernemen wat de juiste rijwielverlichting is.
Er zijn, aldus deelde men ons mede,
géén verschillende soorten rijwielverlich
ting. Er zijn er maar twee: één goede en
één verkeerde. En men kan er staat op
maken, dat de bezitters van de verkeerde
ter zijner tijd hopeloos tegen den lamp
zullen loopen, want het gevaar op de stik
donkere landwegen is inderdaad verre van
denkbeeldig.
Men is, zonder eenige uitzondering, ver
plicht de fiets te verlichten, zoowel van
voren als van achteren. De voor-verlich
ting moet bestaan uit een helder-wit licht
(eventueel een geel lampje). Volstrekt
verboden zijn paarse, roo.le, blauwe of
anders gekleurde lampjes. Het licht moet
voorts afgeschermd zijn. Zichtbaar mag
uitsluitend zijn een speelt ter grootte van
35 centimeter lengte in horizontale
richting (overdwars) in het onderste deel
van het glas.
Men moet voorts een rood-gekleurd
achterlichtje voeren. Ook dit moet zoo afge
schermd zijn, dat er niets van het licht van
boven af waar te nemen valt. Zooals bekend
kan dat geschieden door het doen aanbrengen
van een stuk binnenband, terwijl de fietsen
makers eveneens over enkele praktische (en
goedgekeurde) apparaatjes beschikken.
Het is met nadruk, dat wjj het boven
staande onder de aandacht van fietsend
Den Helder brengen. Het rijden zonder
deugdelijke verlichting zal zonder eenigen
twijfel straks noodlottige gevolgen hebben
terwijl men zich daarnaast blootstelt aan
de niet geringe boeten, die voor dit ver
zuim gegeven zullen worden.
Zooals iedereen geacht wordt te weten, be-
staht er momenteel een verbod tot het
transporteeren van aardappelen. Telkens blijkt
evenwel, dat personen trachten door de mazen
van dit verbods-net heen te glippen en nog
gauw hun wintervoorraad trachten binnen te
krijgen. Sommigen lukt zulks, anderen even
wel worden betrapt en zien, behalve hun kost
bare voorraad aardappelen verdwijnen, zich
ook nog een proces verbaal „aangemeten".
Dezer dagen was de Centrale Crisis
Controle Dienst op het pad. Genoemde
dienst ontdekte iemand, die zich met 14
zak aardappelen op weg bevond naar zijn
woning en nadat men de politie gewaar
schuwd had, werd de man aangehouden.
Het bleek dat hij inderdaad niet be
schikte over de vereischte vergunning tot
transport. In beslagneming der aard
appelen volgde, terwijl eveneens een be
keuring uitgedeeld werd.
Deze aardappelen worden niet meer terug
gegeven.
Een vrij groot aantal personen heeft, mede
door de abnormale omstandigheden, tot nu
toe verzuimd de broodbon-boekjes op het Dis
tributiekantoor af te halen. In dit verband
wordt er op gewezen, dat men daartoe ook
heden er de eerstvolgende dagen in de gele
genheid wordt gesteld.
In het eigenbelang der stadgenooten wordt
echter aangeraden deze bonboekjes zoo spoe
dig mogelijk af te halen.
Wij vernemen, dat de Vereeniging Holland
Huizen besloten heeft ook dit jaar haar jaar-
iijksche traditioneele Loterij met aantrekke
lijke prijzen te houden. Het sympathieke doel,
dat deze Vereeniging nastreeft, n.1. de in
standhouding van haar Huis, het Holland Huis
in Brussel, moge nu wel als algemeen bekend
worden verondersteld.
Vooral dit jaar heeft zij gemeend niet te
moeten achterblijven om haar steentje tot den
economischen wederopbouw van ons land bij
te dragen. Zij verdient daarom de steun van
alle Nederlanders.
Deze steun in het koopen van eeni lot kan
daarbij nog een verrassende belooriing vinden
in het winnen van. één der schitterende prijzen.
In de Puzzle is een fout geslopen. Achter
de 13e rij staan vijf streepjes aangegeven, ter
wijl het er zes moeten 'zijn. Het' betreft den
naam van een Aard-Orchidee en uit de inge
komen antwoorden blijkt, dat dit tot een fou
tieve oplossing leidt.
Het Centraal Bloembollen Comité, Krelage-
huis, Haarlem, bepaalt in verband hiermede,
dat dé oplossingen nog tot 31 October inge
zonden kunnen worden en stelt hen, die door
de gesignaleerde fout tot een verkeerde op
lossing kwamen, in de gelegenheid deze als
nog te herstellen.
Men zie hiervoor de advertentie in het num
mer van morgen.
BELEEDIGING.
Dé beleedigingen gaan maar steeds voort,
alsof er verder in de wereld geen vuiltje aan
de lucht is. Wederom kwam gisteren een juf
frouw zich beklagen over het feit, dat een
andere juffrouw haar belasterd had.
Hij is een groot artist
„Dat ken ik ook wel" zei de boer; maar toen
hij zijn schaar zelf uit elkaar probeerde te
nemen en te slijpen sloeg hij haar in stukken".
Dit vertelde me laatstelijk een oud schare-
slijper ën hij genoot toen hij aan den eigen-
zinnigen boer dacht, die zelf scharesliep wezen
wilde; fijne rimpeltjes trokken samen in zijn
ooghoeken en een lach vroolijkte zijn gezicht
op...
Het wiel snort in de zwartleeren drijfriem
doet de steenen snel ronddraaien, vonken spat
ten in het rond, en een klein meisje, dat vol
belangstelling staat te kijken, schrikt: O, kijk
es, vuur!
Het -slijpgerei trekt m'n aandacht: het is
geen gewon,, "wagen met veel glimmend koper
werk. geen wiel als een vliegwiel zoo groot,
geen paard dat den wagen trekt, maar het is
iets bizonders, iets origineels. Zulk éen spul
heeft niet iedereen. Daar moet ik eens wat
meer van weten, eens een praatje met hem
maken. Zoo eigenlijk alsof 't heelemaal m'n be
doeling niet was, staj ik naar den „sliep" toe,
zoo op de manier of 't me eigenlijk weinig kan
schelen, want als je met papier en potlood
komt... is 't doorgaans mis.
Dus quasi onverschillig: Tegenwoordig de
zaak op den kruiwagen gemonteerd
„Ja,... maar da 's al jaren zoo, da's makke
lijk, ziet u, dan ken je zoo met de boot of een
wagen mee, dan kom je makkelijker van de
eene plaats naar de andere.
Dan valt een stilte en alleen het scherpe
geluid van ijzer op draaienden steen is hoor
baar. Kinderen kijken vol bewondering toe,
die hebben nog eerbied voor zulk werk, een
groot mensch loopt daar doorgaans zoo ge
makkelijk langs.
Ik bekijk het spul wat naderbi'.; het ziet er
onderhouden en stevig uit, een kruiwagen,
waarop een kastje is gebouwd, en waarop een
groot wiel draait als de slijper trapt en dat
de as met de drie slijpsteenen door middel van
een rien doet ondsnorren. Terzijde een flesch-
jeolie, nabij het handvat een bak, waarin
hamer en klein ijzeren aambeeld, aan 't kastje
koperen beugel met schroevendraaier en grijs-
linnen doek
Lezer, hebt u wel ee;.s goed zoo iets beke
ken V eet u hoe, ook dit beroep, zijn fijne
kneepen kent, hoe je ook hierin vakman moet
zijn? Op de kleine schijf worden met zachten
vingerdruk de fijne kantjes aangeveild en de
ruwe bruine handen wrijven de bladen glim
mend
„Trekt u dan zoo van de eene stad naar de
andere, van dorp naar dorp?"
„Ja, jong, da's ?.oo mijn bezigheid, nu ben
ik al drie weken hier Li Den Helder blijven
hangen, maar anders... Anders ga ik eiken
zomer de eilanden over. daar heb ik mijn vaste
klanten, daar ben ik bekend. Den Helder, ja,
'k ken de plaats, 'k ben hier al meer geweest,
ik ken het zelfs geed en slaap in 't logement
aan de Keizersgracht, jonge wat floot d;e bom
over m'n kop en wat een rooie rterretjes van
nacht
En hij, lacht nu, want de zon schijnt mild.
„Tja, jong, nou 'k niet op de eilanden kom
men ken, een boel scha.bar veel scha.Maar
h" is nog optimistisch, nog ziet hij de zonzij
ii een ongetwijfeld moeilijk, weinig vrijgevig
leven. Er zijn er met zooveel, die zoo hun vrij
beroep uitoefenen, die niet aan plaats en tijd
gebonden zijn.
Ik vraag; „En gaat 't nogal met de zaken?
't Zal wel minder zijn nu
„Och je mot er tegenaan loopen, nu eens
meer, dan minder..." Ziedaar zijn eenvoudige,
gezonde levensphilosofie.
„Ik had 't onderlest nog bij een boer, ik zeg
altijd maar, ieder in zijn vak", begint hij wat
verward en kijkt me aan door zijn brilleglazen
en ik zie pret in zijn oogtn glinsteren, „je ken
zoo gauw maar geen vak, ken je begrijpen,
dat gaat zoo maar niet ineens, nou enfin die
boer, die moest een schaar geslepen hebben.
As ik nou boerenwerk ga doen, daar staan
mijn handen niet naar, nou zoo min kan hij
schareslijpen. Nou, ik zal je vertellen hoe 'het
begon, nou komt me die boer bij me en hij
zegt: Koopman, die schaar moet geslepe
worre. „Ik zeg, meneer da ken". Hij zegt,
dat pinnetje, daar in de midde, dat moet er
uit. 'k Zeg tegen hem, boer dat gaat niet, dat
Schetsen uit het Buitenveld
Serie II).
Welhaast nimmer waren de avonden en
nachten zoo schoon als deze week; iederen
avond en iederen nacht lag de Noordkop der
provincie te baden in een zee van room-geel
licht, uitgegoten door een fantastisch groote
maan. Een maan, die daar dreef als een
gouden lelie-kelk in een diep-blauwe schaal.
Transparant lag de tulen sluier van den
nevel over de velden; de slooten en vaarten
rondom Julianadorp waren als breede lini
alen van donker staal, lijnrecht getrokken
tusschen de landen.
Een paradijs van rust in een wereld van
misère.
Als een verloren stuk uit een blokkendoos
ligt daar het Noodziekenhuis. In den avond
is er een gaan en komen van verpleegsters,
die vanuit Den Helder komen fietsen,, Ge
dempt sprekend betreden deze zusters dit
huis. De deur valt geluidloos dicht.
Van het leven daarbinnen, achter de don
kere muren van het Noodziekenhuis, ontwaart
de buitenstaander, of hij nu Julianadorper dan
wel Heldersche is, weinig. Beeter gezegd:
hij ontwaart er niets van.
En daarom staan de voorbijgangers des
avonds dikwijls stil langs den weg en ze zien
naar dat gebouw: en denken en fantaseeren
wat zich daar binnen al niet zal afspelen.
En een der avonden van deze week was
schooner dan alle andere! In het land, ver
weg, loeide vee. Een hond sloeg- aan in een
verre plaats, en een andere hond antwoordde
op dien roep. En dan waren er de gedempte
stemmen van de menschen bij de brug, die
van verre deden denken aan kabbelend water.
Doch hoe ihtens deze' rust ook bleek, het
was een rust waarin spanning hing. Want van
over de duinen, die in de verte als een grijs-
blond gebergte in den nevel dreven, hoort men
onafgebroken gezoem en gedreun.
In de huizen van Julianadorp zitten iederen
avond nu honderden menschen. En als ze het
zoemen hoorën, kloppen hun harten en vindt
menig bezorgd oogenpaar een ander.
Dat zijn de oogenblikken als men de stalen
bommenwerpers in den wijden hemel weet. Dat
zijn de oorlogsvliegers van dat land dat thans
zijn strijd op leven en dood strij,dt. Dat zijn de
dood-brengende luchtreuzen, gevreesd door
ieder burger in dit land.
Telkens lichten dan de oogen van Den Hel
der, de abeklichten, op. Breede en smalle bun
dels licht flitsen aan. Zoeken tastend den diep-
blauwen hemel af. Kruisen elkaar. Combinee
ren en splijten. Soms gaat het licht teloor, als
het komt in den ontzaglijk grooten maanlicht
cirkel. In de huizen zwijgt men. En luistert men
naar deze vliegtuigen, die de onrust levendig
houden bij hen, die er voor vluchtten.
Ook in het Noodziekenhuis hoort men de
vliegtuigen overtrekken. Maar men luistert er
niet naar. De verpleegsters niet en de dokters
niet. In dat kleine ziekenhuis, in dat geïm
proviseerde hospitaal in Julianadorp, gaat het
werk even snel als geruischloos. Daar zweven
de kleine zusters voort van zaal tot zaal. Daar
duwt een verpleegster een brancard voort. En
een andere spreekt zachtjes met een man, die
van pijn te steunen ligt.
Een oase van liefde en vrede.
Inderdaad: een oase.
Wie denkt daar aan bommen, aan branden,
aan dood, in die zaal waar het jonge leven zich
aankondigt? Wie heeft gedachten aan de hel
daarbuiten, zooals wij, Heldersche menschen die
gekend hebben, als men omringd is van het
prilst^ leven? Van wereldburgers die slechts
luttele uren of dagen hun wereldburgerschap
opgeëischt hebben
De maan zeilt verder en schijnt in de geslo
ten ruiten van het Noodziekenhuis. Hij schijnt
een zaal in, en soms worden de manestralen
gevangen in de bloemen, die in overdadige
herfstpracht te prijken staan in de zalen. Het
is een schoon gezicht als zoo'n manestraal
tracht weg te kruipen in het teedere hart van
een gele roos.
De wereld zooals wij die thans kennen, ligt
buiten.de deur. Daarbuiten heerscht misère,
weedom. Daar heerschen wanhoop en veel
intens verdriet. Wjj zien het niet meer zoo,
maar in deze dagen wordt veel geleden. Daar
worden in donkere kamertjes, in smalle bedden,
veel tranen gestort in deze dagen. Daar buigt
zich menig hoofd terneer en daar gaat menige
zucht omhoog uit een zee van ellende.'
Daarvan merkt men in dit Noodziekenhuis
niets. Daar wordt ook geleden, maar het is een
ander lijden. Daar zijn zusters, die als moeders
waken over hun patiënten. En die glimlachend
zich buigen over het jonge leven, dat hun in
goed vertrouwen werd toevertrouwd. Een eigen
kleine wereld. Een goede wereld.' Een zuivere
retraite, waar veel liefde woont en waar men
schen pogen goed te zijn woor menschen. Een
elementaire plicht, die wij daarbuiten nu
haast vergeten zijn.
Een dokter gaaten een dokter komt. Be
kende gezichten uit Den Helder. Verpleegsters,
wier dag- of nachttaak ten einde is, verlaten
den ingang. Een enkele maal schuift het gor
dijn voor een raam weg en ziet een wit-gekapt
zusterhoofd naar buiten. Om in verrukking de
pracht van den avond te ondergaan.
Binnen is het stil. Een enkele baby huilt in
haar slaap, een andere steunt bij een komend
ontwaken.
Op een der tafels ligt een baby-cape. Een
kostbaar bezit voor een moeder, zoo'n cape.
En toevallig weten wij het: het is een cadeau
van mej. Charmes, aan deze moeder gegeven
ter gelegenheid van de komst van de vijf en
twintigste baby in dit noodziekenhuis.
Want reeds in het begin van deze week was
die vijf en twintigste wereldburger hier ont
vangen. Het bleek voor de sympathieke mej.
Charmes aanleiding te zijn ganschelijk uit
eigen voldoening de moeder te verrassen.
Een enkel voorbeeld van den geest in dat
Noodziekenhuis daar in Julianadorp.
Eiland van rust in een wereld van onrust.
Dwaze wereld... verscheurde samenleving...
uit elkaar gerukt gezinsverband...
Wel zwaar wordt deze generatie bezocht.
En, om het contrast dieper relief te geven,
daar waren deze week die sprookjesachtig
schoone avonden en nachten.
En daar was de maan, die in volmaakte be
zonkenheid, in onaantastbare majesteit, voort
dreef langs den hemel en stille toekeek op deze
zich aan zelfvernietiging prijsgevende planeet.
Abonnementsprijs per 3 maanden
bij vooruitbetaling:
Stad2*10
Omtrek 2.15
Binnenland 2.50
Buitenlandi 5.50
2.50
5.50
Weekabonnementen 17 ets.
Losse nummers 4 ets.
»t j t Per zeepost
Ned Indie
per mail
ADVERTENTIES:
Gewone advertenties 20 ct. per regel.
Tusschen de tekst 40 ct. per regel.
Voorpagina 50 ct. per regel.
Contractprijzen belangrijk lager.
„JUTTERTJES",
kleine advertenties:
De prijs van een „Juttertje" tot
4 regels bedraagt 0.40, elke regel
meer 10 cent; 4 plaatsingen 3 maal
betalen; contant.
(Uitgesloten hiervan zijn annonces,
betreffende familieberichten, uit
voeringen, verkoopingen e.d.).
Inzending advertenties tot 8.30 uur;
familieberichten tot 9.00 uur.
is een ellendige pijn en kan
Uw heelen dag vergallen.
Een "AKKERTJE" verdrijft ze
binnen een kwartier geheel.
ken niet zoo, want dat is een bizondere soort
schaar. Och wat bizondere schaar, grommelt
hij, want hij gelooft me niet. Nou meneer, zeg
ik tegen hem, probeer 't dan zelf maar!
En daar zal hij dan wel es effe laten zien,
dat scharenslijpen toch zoo makkelijk is. Hij
pakt een hamer en zet zich schrap. Daar komt
de klap en pats! de stukken vlogen hem onfi
z'n kop. De boer aan 't grommen, en zijn vrouw
nog meer. Daar bleef het niet bij, want de
vrouw wou een nieuwe schaar hebben. Die
moet jij betalen, zei ze tegen den boer, jij
hebt hem stukgemaakt. De boer tro.k een zuur
zoet gezicht en gromde nog meer, maar hij
betaalde toch een nieuwe schaar.
Toen werd hij nog uitgelachen en zoo...
O, ik zie hem nog wel eens in den polder en
dan is 't: „Moet ie nog scharen slijpen, boer
tje? Nog scharen koopen?"
„Maar hebt u dan eigenlijk heelemaal geen
vaste woonplaats?"
„O, ja zeker," en met trots wijst hij op de
plaat, die tegen zijn mastje is getimmerd:
„Kijk maar, daar staat 't geschreven, voluit!"
En ik lees:
Slijpen van messen,
Scharen en scheer
messen. Prima schoongemaakt
koffiemolens en weegschalen
C. V. d. Pas, Nieuwenhoorn.
't Is met de jaren wat weggesleten, maar
toch nog duidelijk leesbaar. „Nieuwenhoorn,
waar ligt dat eigenlijk?" „Nieuwenhoorn, maar
weet u dat niet, wel dat ligt onder Helvoet,
weet je," zegt de scharensliep en past de
deelen van de schaar ineen.
„Ja, jong, zoo I et elk z'n vak", zegt hij en
knipt in den doek, die opzij van den wagen
hangt; de schaar knipt scherp en als nieuw.
Voldaan beziet hij het werk en oliet het schar
nier.
De steenen staan stil, en de hamer ligt naast
het aambeeld in den bak. Hij kruist behaaglijk
de beenen, verschuift even zijn pet en opent
dan het kastdeurtje onder de slijpsteenen.
Pijp en tabak komen te voorschijn: „Tabak
voor alles, want dat is mijn eerste zorg!" zegt
hij en steekt den brand erin.
HOEVEELHEID SLOOPHOUT GESTOLEN.
Bij de politie werd aangifte gedaan,' dat ten
nadeele van een bewoner van de Laan een
hoeveelheid sloophout gestolen was. Een
onderzoek wordt ingesteld.
SCHOENEN GESTOLEN.
Wederom deed een winkelier aangifte, dat
uit zijn winkel een hoeveelheid schoenen ge
stolen waren. De politie stelt een onderzoek in
LICHT......
Surveilleerende politie constateerde licht,
dat uitstraalde uit een perceel aan de Hoog
straat. Op de gebruikelijke wijze werd dit ver
boden licht gedoofd. De bewoner krijgt proces
verbaal.
FIETS VERDWENEN.
Iemand zette zijn fiets even voor een
woning aan de Poststeeg. Toen hij terug
keerde, bleek dat het rijwiel volgens de rege
len der kunst gegapt was. Er zat géén slot
op...
Verzekert Uw fiets voor 3 gulden per jaar.
B(j d'efstal krijgt U een nieuwe terug.
K. KOS, Koningstraat 76.
JUaAine&elicPittti
Bij besluit van den Generaal-Majoor N. Car-
stens, daartoe gemachtigd door den Duitschen
bevelhebber in Nederland, is met ingang van
14 October aan den luitenant ter zee 2e kl. R.
Stuffken en den officier M.S.D. 2e kl. A. L.
Hierens .eervol ontslag verleend wegens op
heffing van hun betrekking.