KIPPENSCHUUR
te huur
Van „oude kous"
lot aan Jet Mie"
Er staat een
Sombere vooruitzichten voor
onze pluimveehouders
FOTO - Nieuws
Tijdens een Engelschen luchtaanval op Berlijn weard het bekende Virehow-ziekenhuis
bes i-adigd. Een der bommen kwam in het park terecht en sloeg 'n groeten bomtrechter
(Foto Weltbild)
Southampton onder bommenregen. Een luchtopname van het vliegveld der
Engelsche havenstad tijdens het bombardement door een Duitsch vliegtuig-
eskader. Duidelijk zijn de explosies op den grond waar te nemen (Fo'o Weltbild)
De fok en vermeerderingsbedrij-
ven nog het beste er aan toe.
De Noordhollandsche blauwe in
het gedrang.
MET DE GESLACHTE KIP VERLIEST
NEDERLAND THANS OOK HET
GOUDEN EI VAN ZIJN PLUIM
VEESTAND.
Een advertentie, versch geknipt uit. ons
blad, welke in al haar zakelijke nuchter
heid boekdeelen spreekt
Boekdeelen van volhouden-tot-het-niet-
meer-gaat, boekdeelen van vervlogen hoop,
van plannen, die niet tot werkelijkheid
kunnen worden... Want als kippenschuren
te huur worden aangeboden wik dat zeggen,
dat de kippen, die ze bchooren te bevolken
zijn afgeslacht, en als kippenschuren wor
den aangeboden voorzien van electrisch licht
en centrale verwarming wil dat zeggen: de
advertentie is geplaatst door een beroeps-
kippenhouder, een vakman, die zijn bedrijf
heeft geïntensiveerd, en het nu voor een
groot deel moet liquideeren. Een bedrijf
waar wellicht vijftien honderd kippen zijn
gehouden, en waar er thans nog een paar
honderd met moeite in het leven worden ge
houden. Wel zijn de vooruitzichten van de
pluimveehouders somber. Het werd ons op
bitteren toon dezer dagen door een pluim
veehouder gezegd: Morgen gaan ze weg,
„Kippenschuren te huur, voorzien van
electrè en gedeeltelijk centrale ver
warming, rustig gelegen op 3 min.
afstand van de bus AlkmaarDen
Helder."
dat heele koppel jonge hennen. Slachtkip-
peïi... vol eieren.
Men heeft kunnen lezen, dat de kippen-
houderij voortaan als onderdeel van het
boerenbedrijf moet worden beschouwd, om
dat op de boerderijen altijd wel zooveel
overschiet, dat met een minimum van
krachtvoer de dieren kunnen rondloopen.
Alles goed en wel, redeneeren de pluimvee;
houders van professie, maar hoe zal men
eierenproductie krijgen als de kip een stief
kind wordt? Waar hebben wij jarenlang
voor geselecteerd, voor getobd, vaak met
groote finantieele opofferingen? Waarom
wordt den particulieren niet verboden kip
pen te houden? En waarom wordt er bij
den boer niet even krap gecontroleerd als
bij ons? Er blijven zoo tóch té veel kippen,
te veel bijloopers en er komen veel minder
eieren. Wij, de beroepspluimvcchouders
worden de dupe van onze erkenning en mét
ons de duizenden, die aan'den boroepspluim-
veehouder verdienen. En dat zijn er meer
dan 500.000 in Nederland.
Allemaal gezónde argumenten... maar:
primair bij alles blijft de beschikbare hoe
veelheid voer, die zeer gering is en niet
kan worden uitgebreid. Drastische beper
king van den pluimveestapel is noodig. al
leen breken, zooals gezegd, velen zich het
hoofd over de vraag waarom die juist het
meest hen moet treffen, die steeds pal heb
ben gestaan voor een goede productieve
pluimveestapel in Nederland. Sombere toe
komst....^
De Rijkscommissaris dr. Seyss Inquart noodigde in verband met de Weensche kunstweek talrijke gasten op een thee op kasteel
Oud Wassenaar. - Aanwezig waren vele vooraanstaande personen waaronder figuren uit net Nederlandsen® L,u uur even
(Foto bcnimmelpenningh)
De oude tegeltjes, die gered werden uit het woonhuis van den atgebranden
historischen korenmolen bij het kasteel de Cannenburg te Vaassen, zijn in eere
herp'aatst bij den wederopbouw van het nieuwe complex (Foto Pax-Holland)
Na een succesvolle vlucht klimt majoor Mblders,
de bekende figuur uit dö" Duitsche luchtmacht,
die met het Ridderkruis van het .IJzeren Kruis"
begiftigd werd, uit zijn machine (Foto Weltbild)
Vooral somber voor de houders
van de Noordhollandsche blauwe,
-.ooals men ons tijdens een onder-
boud met een der vooraanstaande
deskundigen mededeelde. V
Immers, het betreft hier het fokken
van piepkuikens voor dê slacht, een
bedrijf dat juist in dezen tijd in
deze streken levendig wordt beoe
fend. Daar de Noordhollandsche
Blauwe meer eet dan een leghorn
zal ze met het toegekende rantsoen
nog minder uitkomen, en vooralsnog
ziet het -er niet naar uit, dat dit
bedrijf zich op eenigszins belangrij-
ke schaal za! kunnen handhaven.
Een lichtpuntje
is er. Teneinde de kwaliteit van de hoen
derstapel op peil te houden zijn de fok- en
vermeerderingsbedrijven buiten de voeder
regeling gehouden. Deze bedrijven zijrr,
naar de kwaliteit der gefokte hoenders ver
deeld in klassen. Voorts is bepaald, dat de
bedrijven der eerste klasse 70 van 'net
aantal legkippen van voorheen mogen hou
den, die der tweede klasse 50 en die der
derde klasse 30 Dit ziet er naar uit, dat
zelfs de bedrijven van de derde klasse er
altijd nog, heter aan toe zijn, dan de gewo
ne bedrijven die op de productie werken.
Maar aldus onze zegsman, 30 voor
deze fok-, en vermeerderingsbedrijven be-
teekent soms nog minder dan 20 op de
gewone bedrijven. Men hoont verplicht
is dit niet dat de jonge hoenders thans,
van de fokhedriiven zullen worden betrok
ken en dat op die wijze de productiebedrij
ven telkens frisch bloed in hun stapel zul
len brengen.
Eerst waren er niet enkel wolken...
Aanvankelijk had men andere plannen
met den pluimveestapel, plannen die niel
zulk een schade voor de productiebedrijven
befeekenden. Men wilde do stapel in zijn
geheel terugbrengen on 20 van bet aan
tal van 1 September 1030. Dit zou voeren tot
een hoenderpark van zes miliioen kippen,
waarvoor geacht werd voldoende voedsel
aanwezig te zijn.
Hoe naar dit ook voor de hefrokke
nen was. de beperkingen zouden gel
den voor de goheelc linie, en zou op
alle bedrijven even zwaar hebben
gedrukt. i
Maar deze regeling is prijs gdgeven. Wel
stuurt men ook thans op een beperking tof
20 aan, maar er is nog niets .definitiefs
bekend omtrent hef aantal dat ieder mag
houden, en omtrent het voer dat zal worden
verstrekt Een publicatie hieromtrent is ech
ter snoedig te wachten.
Thans is alleen hekend dat de hoender
parken min of meer worden uitgeschakeld
en de boerenbedrijven „betfekkelijk" de
meeste dieren zullen mogen houden. Over
den anderen kant zullen dan de productiebe
drijven, die dus veel kippen houden op wei
nig grond, relatief weer het meeste voer
krijgen. Tot dusverre zijn voorstellen der
organisaties, om de zaak in een andere
voor de pluimveehouders voordeeiiger
richting te sturen niet aanvaard. Do mede-
deeling van de overheid, dat „wanneer de
opbrengsten naast de bestrijding van kos
ten voor levensonderhoud niet voldoende
zijn voor liet betalen van huren en lasten
de bedrijven zullen worden gesteund" is
troostend doch weinig bemoedigend en een
bewijs dat de overheid in de zaak geen gat
ziet. - - ---'
Het is geen wonder dat de pluimveehou
ders de handen in den schoot leggen en
hoe dan ook trachten hun hokken op andere
wijze productief te maken. Vluchtelingen-
nood is thans des kippenhouders brood.
Zonder eieren.
Met een schraapje margarine straks wel
licht,- of heelemaal droog.
Door de kip te slachten verliest Nederland
thans het gouden ei van zijn zoo met zorg
opgekweekte pluimveestand!
HET „BOEKIE" WEEK VOOR
BANK EN GIROREKENING.
Enhoe zullen we straks
betalen?
l)e traditioneeie „oude kous" moest
plaats maken voor „het boekie". Dit woord
werd in tal van onze spreekwijzen beli
chaamd. Van jongs af lioorcn we -uitdruk
kingen als „een dik boekie hewwe", „heel
wat in 't boekie hewwe" „z'n boekie te
voorskoin liale" „een goed boekie hewwe!*:
Nauw daaraan verwant waren uitdrukkin
gen ais „lappies van duzend". 't komt er
bii hem op een naar lappies niet an" ed
Bü do aedachtc aan betalen speelde het
boekje zijn rol. In de gelagkamers van
de rondom de markten timende café's prijk-
te hef fusschen de diverse vochtigheden op
de tafels. Als er handklap was ge,weest.
ging bet bqokie open en er werd betaald.
Prompt betaald en diverse bankjes, die het
boekie rond en dik maakten; ruilden van
eigenaar.
We kennen het verhaal van een der inder
tijd meest gerenommeerde handelaars uit
or.ze omgeving, die on eèn verkooping eén
boerenplaats afmijnde. De notaris kende
den man, toen nog in zijn opkomst en
evenals altijd daarna sober gekleed, niét.
Terwijl hij naar de hoek keek, waar de
mijnroep vandaan kwam, vroeg hij iets over
de betaling.
De koopman stond op, nam zijn boekje
en telde 47 bankjes van „duzend" voor den
man der wet neer.
Betalen, dadelijk, als het moet
Ook in dit verhaal, zij het dan waar of
opgesierd, viel de klemtoon niet op hèt heb
ben van het geld, doch op het te voorschijn
halen van het boekje.
Betalen en het boekje werd één. Die bei
den vereenzelvigden zich met elkaar.
Wie een goed boekje had, had geld en
wie geld hadkon wonderen doen.
Het boekje had ook zijn zwarigheden. Het
moest opgeborgen worden en l iefst veilig.
De een droeg het aan een ketting om den
hals, de ander borg het in een speciaal aan
de binnenkant van het „vessie" daarvoor
aangebrachte zak, bii sommigen zat het
zelfs daar nog niet diep genoeg en werden
borstrok of hemd voor de opberging beschik
baar gesteld.
Voor velen was het een bezwaar om zelfs
des nachts afstand te moeten doen. In zeke
ren zin was dan de beddeplank de aangewe
zen plaats, wilde men nog betere gelegen
beid, dan ging het onder het hoofdkussen:
„eerst moin en den m'n boekie".
Inderdaad, een „dik boekie" bracht niet
enkel vreugden. Men moest het echter heb-
om iets te kunnen doen en dus nam
men de bezwaren op den koop toe.
Het jonge geslacht bezocht landbouw- en
andere scholen. Het leerde daar allerlei
dingen over economie en kreeg het inzicht
(lat er nog andere middelen waren om te
netalen dan bankjes van tien en honderd
en duizend. Het zag in dat het scheppen
van een crediet even-goed kon worden be
reikt met een goede bankrekening met de
daaraan verbonden cheque-betalingen.
Geslachten staan op, geslachten gaan heen.
leder geslacht doet het zijne in den loop van
het economische leven, dat zijn gang gaat
onverbiddelijk en volgens vaste wetten, die
zich niet sloren aan regeeringsvorm of
icgime. Als we ook daar op de grens van
twee werelden staan, moeten we de stap
doen, die ons in de nieuwe wereld brengt,
die immers uit de oude gegroeid en voort
gekomen is.
De oude kous in het verleden, het hoek
te daarna thans' bank en girobetalingen
en wat straks?
De blanke rijksdaalder moest plaats ma
ken voor het bankpapier met gouddekking.
Laatste is reeds bezig zijn vooraanstaande
n aats te verliezen en zal nog veel meer
j lr,,mo.eten ruimen voor de steeds meer
ten 7nnal10n/^n.. ri-izende manier van beta
len zonder geld
FnDtif?aw-dra^f' de tiid at ziin pang-
don u-r,'.- i1?? 11 n'et krampachtig achter
spannen bll,ven hangen, doch ons er voor
hlik'Vn°rfen vooruit- Dan verruimt zich de
zien we nieuwe mogelijkheden.
