Wijlen Prof. Dr. Wiersma
en de Wieringermeer
N1PPER EN PELLE
Hei wtess
Winterhulp
Nederland
in de taxi
De credieten aan
ENGELAND
Radioprogramma
FEUILLETON
P. G. WODEHOUSE
Verduistering van een koe
Japan protesteert
in Indo-China
Aan
da ln<reietenen i*r jrrovvuit
Noordholland.
De ondergeteekenden, te zamen vormende
de Eerecommissie voor de provincie Noord
Holland van de Stichting „Winterhulp Ne
derland", doen een beroep op hunne mede
ingezetenen in het gewest, om het doel der
Stichtig aan behoeftige Nederlandsohe
staatsburgers zonder aanzien des persoons
hulp ondersteuning te versohaffen, te
helpen verwezenlijken.
Reeds aanstonds kunnen zij hiertoe mede
werken door hun krachtigen steun te ver-
leenen aan de Nationale Collecte, welke 29
en 30 November e.k. in alle gemeenten zal
worden gehouden. Niet alleen door het be-
toonen van milddadigheid, maar ook door
het aan den dag leggen van offervaardig
heid.
Elk» gift te nog geen offer.
En offers zijn noodig, zal niet slechts wor
den voorzien in de dringendste behoeften
van velen, maar zal ook eenige vreugde
worden gebracht in de gezinnen van talrij
ke medeburgers, wier leven van alle licht
en glans is ontbloot.
De tijden zijn moeilijk en de eischen zijn
vele.
Brengt niettemin Uw offer met dezelfde
blijmoedigheid als waarmede het zal wor
den ontvangen door allen, voor wie de Win
terhulp een uitkomst zal zijn.
Een betere toekomst, als de vrede is her
steld en de welvaart herleeft, moge U voor
Uw weldadigheidszin beloonen!
Mr. Dr. A. baron Röell.
Commissaris der provincie Noord-
Holland, Voorzitter.
Mr. A. A. Aberson, Bentveld; D. Blanke
voort, Bloemendaal; Mr. Dr. J. A. E. Buis
kool, Sohagen; Mr Dr. F. A. Bijvoet, Haar
lem; W. van Dok, Beverwijk; W. J. R. Drees
mann, Amsterdam; Dr. M. D. Dijt, Haarlem
J. Groen Azn., Alkmaar; Mevr. J. M. van
Kinschot-Dorhout Mees, Alkmaar; Dr. Th.
Koot, Haarlem; P. A. de Lange, Alkmaar;
M. A. van Leeuwen, Enkhuizen; G. H. de
Marez Oyens JCzn., Amsterdam (Z.) A. G.
Metzelaar, Amsterdam; A. W. Michc laar
]em; Mr. A. Moens, Beverwijk; Mev. van
Nispen-van Wely. Heemstede; R. Peereboom
Heemstede; S. Prins Azn., Bloemendaal; J.
W. de Ruiter, Amsterdam (Z); Mej. A. C.
Schippers, Amsterdam; K. H. Tusenius,
IJmuiden; C. F. J. Verbeek, Hilversum; J.
J. Verfaille, Den Helder; J. Versteeg, Mon
nikendam.
Het. Bureau van den Provincialen Direc
teur, Mr. A. J. Backer, te gevestigd aan het
Kenaupark 1, te Haarlem, telefoon nr. 11916
Gironummer 395800. Bankier: Incassobank
Haarlem (Girono. 20060.)
Men schrijft ons van geachte zijde:
Velen, die Wiersma gedurende een lan
ge reeks van jaren gekend hebben, zullen
op grond van talrijke herinneringen uit
zijn colleges, uit kliniek en practijk trach
ten ook anderen de groote waarde van de
zen geleerde, ook als mensch, te doen ge
voelen.
Wiersma heeft zich echter ook nog in
den allerlaatsten tijd nieuwe vrienden en
medewerkers verworven en leiding gege
ven aan omvangrijke en moderne onder
zoekingen.
Wij denken aan de stichting voor het
door
14.
„Zoo, dag Percy, ben jij daar," zeide ze,
haar broeder's beschuldigenden blik ontmoe
tend met de volmaakte kalmte welke voort
vloeit uit 'n door en door onschuldig geweten.
„Wat heb ik van je gehoord, ben jij de schrik
van Londen? Reggie zegt, dat de politie in
elkaar krimpt van angst, als ze jou ziet."
De drukkende stemming zou een minder
onversaagd meisje van haar stuk gebracht
hebben. Lady Caroline was opgestaan en keek
streng recht voor zich uit. Percy blies van in
gehouden woede. Lord Marshmoreton, wiens
gedachten naar den rozentuin waren afge
dwaald, deed zich geweld aan en probeerde
boosheid te huichelen. Maud ging door zon
der antwoord af te wachten. Zij straalde van
jeugd en onschuld, een allerliefst beeld van
een Engelsch jong meisje, zij bracht Percy
bijna tot razernij.
„O vadertje," zeide ze zich liefkoozcnd vast
grijpend aan een knoopsgat van zjjn jas,
„hoor eens. Ik ben vanmorgen de „links"
rond geweest in drie-en-tachtig slagen. De
lange „hole" heb ik in vier gedaan. Vooi het
eerst van mijn leven."
„Wel heb ik van mijn leven," zeide Lord
Marshmoreton flauwtjes, Maud op haar
schouder kloppend, intusschen 'een angstigen
blik op ziln zuster werpend. „Ik heb één slag."
Lady Caroline, die geen liefde voelde voor
het edele spel, viel hem In de rede.
„Wat Je vanmorgen deed, kan me niet
schelen, maar wat heb je gistermiddag uit
gevoerd?"
„Ja", zeide Lord Belpher. „Waar was Je
gistermiddag?"
Maud keek met het onschuldigste gezicht
van de wereld.
„Wat bedoelen jullie?"
„Wat voerde Je gistermiddag in Piccadilly
Uit?" vroeg Lady Caroline.
Een rondje door het
*wwrrendoi>
L „Wat zeg Julllo daarvan,
Nlppor ea Peil»? Zo'» ont_
rangat «t)n wa nog niet te
beurt gevallen."
2. Eindelijk hielden ae stil en
<U Jongen» werden voor de
tempel der koningin afge
zet
De jongens maken met de
huisdieren van het slot kennis.
L ,Kom maar dlchterbfl, kin
deren, Ik zal jullie niet op
vreten, lk sta hier maar als
sieraad!"
2. „Dat moet zeker een aar
dige slingerplant verbeel
den. Komt, laten we ma
ken, dat we er vlug langs
heen komen.
bevolkingsonderzoek in de drooggelegde
Zuiderzeepolders, waarvan Wiersma in
1936 een der stichters was, waartoe hij zich
door herhaalde tochten naar de Wieringer
meer volkomen van de mogelijkheden op
de hoogte had gesteld, en waar hij al spoe
dig een centrale persoonlijkheid werd, in
het bijzonder voor het biologisch bevol
kingsonderzoek. In nauwelijks vier jaren,
die sinds den stichtingsdatum verloopen
zijn, deed Wiersma een uitgebreid onder
zoek in stellen naar de psychische en li
chamelijke eigenschappen van alle school
kinderen in de Wieringermeer en van vele
volwassenen in dien polder. De uitkomsten
zijn ten deele reeds gepubliceerd in een
door hem geschreven opstel. Eert samen
vatting betreffende een onderzoek naar de
phantasie bij dezelfde schoolkinderen kwam
enkele weken geleden gereed. Ook op Urk
werd een omvangrijk materiaal verza
meld, waarvan Wiersma de uitwerking
vrijwel geheel heeft kunnen voltooien. Nog
gaf hij een verkorte wijze van onderzoek
aan, die reeds op de schoolkinderen van
Wieringén is beproefd en die ook hij het
onderzoek van de a.s. bevolking van de
N.O.-pplder zal worden gebruikt.
Dit alles toont aan hoezeer deze bijkans
twee-en- tachtigjarige in het volle leven
stond. Ook buitgn het verband der stich
ting deeS Wiersma in de laatste jaren ve
lerlei onderzoekingen, waarvan een mede-
deeling in de akademie van wetenschap
pen eind 1939 over de afmetingen van het
gelaat in verband met leeftijd en verstand,
blijk geeft.
Tot dit voorjaar woonde Wiersma regel
matig de akademie-vergadermg bij. Hij
bracht dan eenige dagen in Amsterdam
door en nauwelijks aangekomen, moest hij
zijn tijd nauwkeurig indeelen, omdat ve
len een beroep deden op zijn steun en
voorlichting. Hij, noch zijn vrouw, die hem
in al zijn werk zoo trouw terzijde stond,
begrepen, dat anderen een reisje van Gro
ningen naar Amsterdam vermoeiend kon
den vinden. De groote staf! trok hem door
haar zichtbare activiteit. Zooveel mogelijk
legde hij iederen afstand te voet af. Geen
bespreking, geen vergadering was hem te
veel. Waar jongeren zich wel eens ont
trokken, was hij een 'lichtend voorbeeld,
niet in het betrachten van plichten, die hij
immers ver achter zich had gelaten, maar
in het volkomen en vreugdevol opgaan in
wetenschapplijk werk Het was alsof hij den
ouderdom overwonnen had en nu het le
ven zag, zooals het eigenlijk is: steeds
nieuw en de moeite waard. Het is deze
eigenschap, deze overwinning op schijn
bare levenswetten, waardoor Wiersma een
onvergetelijke herinnering zal achterlaten
bij hen, die hem in zijn laatste levensja
ren hebben gekend.
De rechtbank te Utrecht heeft gisteren
een 72-jarigen veehouder en zijn 37-jari-
gen zoon, eveneens veehouder te Utrecht,
die zich schuldig gemaakt zouden heb
ben aan verduistering van een koe ten na-
deele van „bureau ontruiming", veroor
deeld. De vader kreeg, in verband met zijn
hoogen leeftijd, een voorwaardelijke ge
vangenisstraf van vier maanden, de zoon
vi-er maanden onvoorwaardelijk.
In de oorlogsdagen hadden de verdach
ten, nadat zij geévacueerd waren, wel een
koe te veel op stal, maar zij beschouwden
dit als een voordeeltje. Zij hadden dit beest
achtergehouden. De officier van justitie
mr. Camphuis, vond het een zeer ernstig
feit en heeft op de zitting tegen ieder der
verdachten een gevangenisstraf van zes
maanden gerequireerd.
De Japansche militaire autoriteiten in
Fransch-Indochina zullen, volgens de bla
den,formeel protesteeren tegen het ge
drag van den United Presscorrespondent
Jacobi en van den Amerikaenschen vice-
consul Linden, die destijds zijn gearres
teerd, omdat zij foto's maakten van een
militaire opslagplaats.
De autoriteiten in Fransch-Indochina
zijn volgens berichten uit Hanoi, van plan
Jacobi uit te wijzen. Tevens overwegen zij
maatregelen te nemen tegen den Amerikaan
schen consul-generaal en den vjce-consul
te Haiphong.
Volgens een eigen bericht van „Dagens
Nyheter", wijst de „Financial Times" er
op, dat men met zekerheid kan aannemen,
ook al wordt het officieel niet toegegeven,
dat er inderdaad tusschen Engeland en de
Vereenigde Staten onderhandelingen ge
voerd zijn over een verandering van de
bekende Johnson-wet ten gunste van Enge
land. De verklaringen van Lord Lothian
zijn te beschouwen als een aansporing voor
de Amerikaansche openbare meening, er
toe mede te helpen, den steun van de Ver
eenigde Staten bij de oplossing van het
voor Engeland steeds dringender worden
de vraagstuk van een grootere Amerikaan
sche hulp te vergrooten.
De Manchester Guardian eischt zelfs
openlijk het deelnemen van de Vereenigde
Staten aan den oorlog aan de zijde van
Engeland
Deze uitdaging van de Manchester Guar
dian, aldus schrijft „Dagens Nyheter",
weerspiegelt de levendige discussie, die op
het oogenblik in Londen over dit onder
werp wordt gevoerd. De „Manchester
Guardian" is de eerste krant van grooter
formaat, die deze ondubbelzinnige eisch
stelt. Het blad verklaart, dat er „gegronde
redenen" voor aanwezig zijn, dat de Ver
eenigde Staten ten gunste van Engeland
aan den oorlog zullen deelnemen.
DONDERDAG 18 NOVEMBER 1940.
Hilversum I, 415 m.
Nederlandsch programma. KRO.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Wij beginnen den dag.
8.30 Gramofoonmuziek.
10.15 Rococo-octet.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuurtje.
12.00 KRO-orkest.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
I.15 Musiquette.
2.00 Nederlandsch Kamerorkest.
2.40 Gramofoonmuziek.
3.00 Nederlandsch Kamerorkest.
3.40 Gramofoonmuziek.
4.00 KRO-Melodisten.
4.30 Ziekenpraatje.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Causerie „Vorming van de rjjpere Jeugd".
5.45 Gramofoonmuziek.
6.00 Radiotooneel met muziek.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Vragen van den dag en nieuwsbe
richten ANP, sluiting.
Hilversum n, 801,5 m.
AVRO.
8.00 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Ensemble Stefanescu.
II.00 Causerie „St. Nicolaas surprfces voor
een smalle beurs".
11.20 Ensemble Stefanesou.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Reportage.
1.15 AVRO-Amusementsorkest,
2.00 Omroeporkest en solist.
3.00 Voor de vrouw.
3.10 Gramofoonmuziek.
3.20 Omroeporkest.
„In Piccadilly? Daar heeft Percy Immers
dien agent te pakken genomen? Ik begrijp er
niets van."
Lady Caroline liet niet met zich spotten. Zij
deed één van die positieve vragen, waar
alleen ja of neen op geantwoord kan worden,
waarbij ontwijken eenvoudig onmogelijk was.
„Ben je gistermiddag in Londen geweest
of niet?"
De schandelijke onrechtvaardigheid van
zoo'n overrompeling deed Maud pijn. Van
haar prille jeugd af had ze de gewone vrou
welijke inzichten gekoesterd over een perti
nente leugen. Zoolang als 't een quaestie was
van de waarheid te ontduiken of met kunst
grepen een valsche voorstelling aannemelijk
te maken, had ze geen bezwaar, maar van
een besliste onwaarheid had ze afkeer. Waar
ze nu tusschen twee kwaden te kiezen had,
koos ze dat, waarbij ze althans nog achting
voor zichzelf kon hebben.
„Ja, ik ben er geweest."
Lady Caroline keek Lord Belpher aan. Lord
Belpher keek Lady Caroline aan.
„Je bent gegaan om dien Amerikaan van
je te ontmoeten?"
„Ja".
Reggie Byng slipte uit de kamer. Het leek
hem veiliger. Gedurende de heele scène had
hij zich allesbehalve op zijn gemak gevoeld
en niets gedaan dan schuifelen met zijn
voeten, spelen met de knoopen van zjjn jas
en transpireeren.
„Reggie, bljjf alsjeblieft hier," zeide Lord
Belpher.
„Neen, om je de waarheid te zeggen dat
familiegekrakeel begrijp je ik heb ook
nog wat anders te doen
Hij verdween. Lord Belpher fronste som
ber zjjn wenkbrauwen.
„Dus die man heeft mjjn hoed afgeslagen?
ÜWat bedoel je?" vroeg Lady Caroline. „Je
hoed afgeslagen Dat had je me niet verteld."
„Nou, toen ik hem vroeg om in de taxi te
kijken, had ik de kruk van het portier gegre
pen, opeens sloeg hij naar mijn hoed, waar
door hij afvloog. En terwijl ik hem opraapte,
reed hij door".
Lord Marshmoreton liet een onderdrukt ge
lach hooren, maar met groote Inspanning ge
lukte het hem zjjn gezicht in een veront
waardigde plooi te trekken.
„Je had dien vent moeten laten arrestee
ren", zeide hij heftig, „het was een aanran
ding."
„Ja maar Percy," zeide Maud, „degeen, die
jou je hoed afsloeg was nietDat was heel
iemand anders. Een vreemde."
„Net, alsof je met vreemden in een taxi
zoudt zitten," zeide Lady Caroline sarcastisch.
„Ik geloof, dat er aan Jouw dwaasheden zelfs
nog grenzen zjjn."
Lord Marshmoreton bromde eens. Hjj hield
van Maud en had medelijden met haar. t
„Och, als we die zaak nu eens goed bekjj-
ken
„Wees nu stil," zeide Lady Caroline.
Lord Marshmoreton liet zich in een fauteuil
zinken.
„Omdat ik jou vermijden wilde," zei Maud,
„vloog ik In de eerste de beste taxi."
„Ik geloof er niets van," zeide Percy.
,,'t Is toch waar."
„Je tracht ons wat op den mouw te spel
den."
Lady Caroline wendde zich tot Maud.
Haar houding was klagend. Zjj geleek één
van die martelaren op den brandstapel, die
verontschuldigend een zwakke klacht uiten
en nog bevreesd zijn, dat ze de gevoelens van
hen, die haar vervolgen, zouden kwetsen, door
al was 't maar voor een oogenblik dan schijn
aan te nemen, alsof zjj zich niet met hun
handelwg ze konden vereenigen.
„Mjjn lieve kind, waarom wil je In deze
quaestie niet naar rede luisteren? Waarom
laat je je niet leiden door hen, die ouder en
wjjzer zjjn dan jij?"
„Precies," zeide Lord Belpher.
,,'t Is zoo'n dwaasheid."
„Precies," zeide Lord Belpher.
Lady Caroline wendde zich geprikkeld tot
hem.
„Val alsjeblieft niet in de rede, Percy. Je
maakt, dat ik vergeet, wat ik zeggen wilde."
„Volgens mjjn opinie,,' zeide Lord Mash-
moreton, weer oprijzend, „is de beste manier
om in dergelijke gevallen te handelen
„Alsjeblieft nu", zeide Lady Caroline.
Lord Marshmoreton hield op en hervatte
zjjn zwijgende gemeenschap met het stoffige
dier.
„Je kan maar niet op commando ophouden
met van iemand te houden, tante Caroline",
zeide Maud.
„Dat kun je wel, als je je maar laat leiden
door iemand, die zijn verstand gebruikt."
Lord Marshmoreton scheurde zich los van
het dier.
„Toen ik in '87 in Oxford was," begon hij
te vertellen, verbeeldde ik me verliefd te zjjn
op de juffrouw uit een sigarenwinkel. En ra
zend verliefd. Ik wou met haar trouwen. Ik
herinner me, dat m'in arme vader me van
Oxford weg haalde <"n hier op Belpher achter
slot en grendel opsloot. Ja verdraaid, achter
slot en grendel. Ik was in die dagen er geheel
door van streek. Ik weet 't nog heel goed."
Zjjn gedachten dwaalden af naar het heerlijk
verleden. „Hoe heette dat meisje ook weer.
Dom. als je geen namen Kunt onthouden. Ze
had kastanjebruin haar en een moedervlek op
zjj v»p haar kin, ik weet wel, dat ik die altijd
zoende
Ofschoon Lady Caroline haar broer gewoon
lijk jjverig behulpzaam was wa^r het navor-
4.00 Cauaerle „Twente in beeld en kleur",
4.15 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Cyclus „Lezen in den Bjjbel".
5.16 Nieuw»-, economische- en beursberichten
ANP..
5.30 Puszta-orkest.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.25 Boekbespreking.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek-
7.007.15 Persoverzicht voor binnen- en bui»
tenland en nieuwabrichten ANP, sluiting.
Kootwjfk, 1875 m.
VARA.
7.00 Berichten (Duitsch).
7.15 Gramofoonmuziek.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmuziek.
9.00 Berichten (Duitsch).
9.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Orgelspel.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Berichten (Engelsch).
11.45 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Berichten (Duitsch).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP,
1.00 Gramofoonmuziek.
1.30 Berichten (Engelsch).
1.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 Gramofoonmuziek.
2.30 Berichten (Engelsch).
2.45 Gramofoonmuziek.
3.30 Berichten (Engelsch).
3.45 2e, 3e en 4e bedrjjf van de opera „La Bo
hème" (gr.pl.).
5.00 Berichten (Duitsch).
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Orgelspel.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.30 Berichten (Engelsch).
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Persoverzicht voor binnen- en buitenland
en nieuwsberichten ANP, sluiting.
schingen der geschiedenis van hun geslacht
betrof, brak zjj nu zjjn herinneringen botweg
af.
„Dat heeft er niets mee te maken."
„Jawel. Ik kwam er overheen. Dat is de
moraal."
„Zoo," zeide Lady Caroline, „vader heeft ln
dat geval dan ook heel verstandig gehandeld.
En er zit niets anders op, dan met Maud het
zelfde te doen. Je zet geen stap meer buiten
het kasteel voor je over die dwaze verliefd
heid heen bent. Je zult nagegaan worden."
„Ik zal je nagaan," verklaarde Lord Bel
pher plechtig, „ik zal je ieder uur van den dag
volgen".
Er kwam Iets peinzends in Maud's bruine
oogen.
„Steenen muren maken geen gevangenis,
evenmin ijzeren tralies een kooi", zeide ze
sentimenteel.
„Dat is niet jouw ondervinding, hè Percy,
jongen", zeide Lord Marshmoreton.
„Ze kunnen heel goed als zoodanig dienst
doen", zeide koel Lady Caroline, die deed of
zjj haar broer's opmerking niet had gehoord.
Maud keek haar uitdagend aan. Ze geleek
een gevangen prinses, haar bewaarder opne
mend.
,,'t Kan me niets schelen. Ik houd van hem
en ik zal altijd van hem bljjven houden en
niets kan maken, dat ik niet meer van hem
houd omdat ik van hem houd," besloot ze
een beetje hakkelend.
„Onzin," verklaarde Lady Caroline. „Over
een jaar ben je zelfs zijn naam vergeten. Ben
je 't niet met me eens, Percy?"
„Volkomen", zeide Lord Belpher.
„Neen, dat weet ik zeker van niet."
„Namen zijn beroerde dingen om te onthou
den," verkondigde Lord Marshmoreton. „Ik
heb al, ik weet niet hoe dikwijls, geprobeerd
den naam van dat meisje uit den sigarenwin
kel te bedenken. Ik geloof, dat hjj met een L.
begon. Muriel of Hilde of Iets van dien aard."
„Binnen het jaar," zeide Lady Caroline, „zal
je versteld staan over je eigen dwaasheid. Ge
loof je ook niet, Percy?"
„Volkomen," zeide Lord Belpher.
Lord Marshmoreton wendde zich prikkel
baar tot hem.
„Lieve hemel, jongen, kun je dan op een
gewone vraag niet antwoorden met een dui
delijk ja of neen? Wat beteekent dat vol
komen? Als iemand, op jou wijzend, naar mij
toe kwam en vroeg: „Is dat uw zoon denk
ie dan dat ik zou antwoorden: ..Volkomen?"
Tk wou om een mooi ding. dat je geen bid
prentjes verzamelde. Ze hebben je hersens
aangedaan."
Wordt vervolgd.
