DE WAARHEID?
N1PPER EN PELLE
Met meisje
Voetbalmenu
Zeggen getuigen
in de taxi
wWinterhu?p Nederland'
Winterhulp Nederland
Heele familie voor
de rechtbank
Proeven uit de practijk
FEUILLETON
P. G. WODEHOUSE
zal waardebons uitgeven
Hoorn heeft twee ton tekort
De politie moest dood...
WARDER WIL GEEN
MELKBOER
voor a*s» Zondag
De rechtbank meet zMr voor-
xlchtig si)n.
DE MENSCH DENKT VAAK IET8
TE ZIEN...
Een groot strafproces is ten ein
de. Stuk voor stuk werd het op
gebouwd uit de verklaringen der
getuigen, want de beklaagde deed
alles, om verwarring in het feiten
materiaal te brengen. Het publiek
verloor menigmaal het geduld, wan
neer het onderzoek te weinig vlotte,
want naar ieders meening hadden
de getuigen al lang genoeg bezwa
rend materiaal naar voren ge
bracht. De rechters dachten er an
ders overl
Nog daargelaten, dat een gerechtelijk on
derzoek ook dan moet worden voortgezet,
wanneer het bewijs voor de schuld van den
beklaagde overtuigend is geleverd, want
de misdaad moet toch tot in alle bijzonder
heden volledig tot klaarheid worden ge
bracht en niet do verdachte slechts wor
den gevonnist kan bij getuigenverhooren
nooit zorgvuldig en voorzichtig genoeg te
werk worden gegaan. Ook de geloofwaar
digste getuigen kunnen zich vergissen; bij
welhaast geen merisch is het waarne
mingsvermogen onder alle omstandighe
den betrouwbaar. Het is niet zonder reden,
dat telkens weer proeven worden genomen
om te ontdekken, hoe het komt, dat het
waarnemingsvermogen den mensch zoo
vaak parten speelt.
Daar is het voorbeeld van den professor
in de juridische wetenschappen tijdens zijn
college in de universiteit. Plotseling komt
er een man binnengestormd, die wild te
keer gaat. Onder het uitstooten van aller
lei scheldwoorden en beleedigingen wordt
hij door de verontwaardigd opgesprongen
studenten de deur uitgegooid. Nauwelijks
is hij uit de zaal verwijderd, of de profes
sor verklaart, dat hijzelf dien indringer had
besteld, om een onderzoek in te stellen
naar de geloofwaardigheid van de ver
klaringen der aanwezige studenten.
Elk hunner moest daartoe een
schriftelijk verslag uitbrengen van
het incident. Aldus geschiedt en
de ingeleverde rapporten blijken
bij vergelijking alle van elkaar te
verschillen en meerendèels wijken
de beschrijvingen sterk af, van wat
werkelijk is geschied.
Een tweede experiment
Tot het practische werk in de politie
school behooren dergelijke experimenten.
Er is een misdadiger ontsnapt. Hoe zag hij
er uit? Had hij een hoed op, had hij een
snor? Droeg hij schoenen of laarzen? Wel
ke kleur hadden zijn oogen? Dat zijn
schijnbaar heel eenvoudige vragen. Maar
het moet wel heel moeilijk zijn, ze juist te
beantwoorden, want voor bijna iederen
cursist beteekent dit practische werk een
echte geestelijke training. De oudere cur
sisten zijn veel ervarener in dit werk. In
de eerste plaats weten zij precies, waar het
op aankomt, in de tweede plaats nemen
zij bewust waar en in de derde plaats heb
ben zij een meer onbevangen kijk op de
zaak, een helder hoofd, dat zich door geen
opgewonden fantasieën dingen laat voor
spiegelen, die niet in overeenstemming met
door
26.
Binnen vertelde Plummer nu hoezeer ztjn
moeder met het huwelijk ingenomen zou zijn.
„Pssst!"
George keek om zich heen. Hij meende een
Stem gehoord te hebben. Hij luisterde. Neen.
Met uitzondering van het verre blaffen van
een hond, de zachte jammertonen van een
wals, het geritsel van een vcgel, welke in de
boomen zat te slapen en het geluid van Plum
mer, die verkondigde dat als haar weigering
zijn oorzaak had in hetgeen zij mogelijk had
gehoord over dat geval van verbreking eener
trouwbelofte eenige jaren geleden, dan stond
hij er op te verklaren, dat er veel meer tegen
hem gezondigd was, dan dat hij gezondigd
had en dat het meisje hem volstrekt niet be
grepen had. toen was het stil.
„Pssst! Zeg mister!"
Het was een stem. Ze kwam van boven.
Was het de stem van een engel? Niet geheel.
Ze behoorde aan Albert. De jongen hing uit
een raam zoowat zes voet boven hem. George,
wiens oogen nu aan de duisternis gewend wa
ren, zag, dat hij allerlei grimassen maakte,
alsof hij hem op iets attent wilde maken.
Toen, opzij kijken, ontdekte hij een voorwerp,
dat op een reep geleek en wat langs den
muur zwaaide. Hij greep er naar, maar het
was geen reep, doch een beddelaken vol knoo-
pen.
Van boven af kwam Alberts heesch gefluis
ter: „Pas op, dat u niet valt!"
Dit was precies hetgeen George hoopte te
Vermijden, want hij wenschte minstens nog
een jaar of vijftig te leven; en, terwijl hij
daar onder den sterrenhemel stond, voorzich
tig het armzalig linnen ding betastend, scheen
het hem toe, dat, kwam zijn honderd-tachtig
pond vieesch en been aan het uiteinde boven
de zwarte kloof naast het balcon te hangen,
hij nog maar weinige seconden tot de leven
den zou behooren en Joost mocht weten, hoe
hfl cr daarna uit zou zien. Hjj wist alles af
van lakens met knoopen er in. Hij had wel
Heeft bet lratate uur van de
koningin geslagen?
1. Vsrmoeid, na het bewogen
Jachtavontuur, begeven xich
onze vrienden op den terug
weg. Wawhoo draagt de ko
ningin en de koatbare lever
in triomf naar huia.
2 De kleine dwerg, die het
verloop der gebeurtenissen
met leedvermaak gevolgd
heeft, maakt vlug, dat hjj
wegkomt om oproer te
slaan. Hij heeft met eigen
ogen gezien, dat de ko
ningin aar bliksemsteen
verloren heeft, waarmee ze
haar onderdanen in toom
gehouden heeft. Nu ls er
niets meer te vrezen. Het
uur der wraak is aange
broken.
De Pygmeeën (zo heten die
dwergen) komen in oproer.
1. Er wordt alarm geblazen.
2. „De koningin h eft haar
bliksemsteen verloren, het
is uit met haar macht!"
S. „Komt, laten we het slot
bestormen.
de werkelijkheid zijn en slechts berusten
op onjuist combineeren.
Snalheldstaxaties.
Langs den weg naar Tivoli staan onge
veer 20 heeren met een blocnote in de
hand. Zij kijken naar eenige voorbij sui
zende auto's, die, na gepasseerd te zijn,
langzaam keeren, naar het groepje terug
rijden, waarbij de inzittende een paar ge
tallen afroept. Wat heeft dit te beteekenen?
Een advocaat te Rome moet een cliënt
verdedigen, die de snelheidsbepalingen
heeft overtreden. Het onderzoek der zaak
bracht hem er toe, de betrouwbaarheid der
getuigenverklaringen in twijfel te trekken
en hij besloot daarom, de juistheid van
dergelijke verklaringen door een practisch
experiment aan de werkelijkheid te toet
sen. De uitkomsten van de door hem geno
men proef waren van het begin tot het
eind één blamage voor de getuigen en op
grond daarvan verkreeg xie advocaat vrij
spraak voor zijn cliënt. Daar dit experiment
algemeen opzien verwekte, werden de ta
bellen van zijn getuigen met daarnaast de
werkelijke snelheden gepubliceerd en daar
mede trad eens aan het licht, welk een
verregaande onnauwkeurigheden met
schattingen worden gemaakt. Bij tal van
verkeersdelicten kunnen hieruit de groot
ste moeilijkheden voortvloeien. De bij dit
experiment verkregen opgaven luiden als
volgt:
Schatting in km/uur
34 42 27 38 32
45 50 34 39 53
58 67 52 55 64
20 24 18 10 15
64 71 69 60 53
Werkel. snelh.
33
48
60
16
64
Deze cijfers spreken voor zichzelf. Uit
dit drietal experimenten blijkt dan ook op
overtuigende wijze, dat men de uitspraken
van ooggetuigen niet te hoog moet aan
slaan. De menschelijke fantasie speelt bij
de meest nauwgezette waarneming nog een
niet te onderschatten rol.
De totale opbrengst tot 3 Dec.
Op het hoofdbureau van de „Winterhulp
Nederland" zijn nog niet alle definitieve
resultaten van de collecte op 29 en 30 No
vember binnengekomen. Als voorloopig re
sultaat kan thans wel worden medegedeeld,
dat de opbrengst van de huis- en straat-
collecte op de genoemde dagen, vermeerderd
met de giften, die bij de provinciale bureaux
der W.H.N. en de burgemeesters tot 3 Dec.
zijn binnengekomen, bedraagt:
f 881.533.48.
Hierbij is geen rekening met de. over het
algemeen groote giften, die bij het hoofd
bureau W.H.N. zijn gestort, gehouden en
waarvan de lijst reeds werd hekend ge
maakt.
Tot nu heeft Winterhulp Nederland
slechts geld ingezameld, en dit eerste be
roep op de gemeenschapszin is zooals be
kend een succes geworderi! Deze gelden wor
den thans gebruikt om landgenooten, die
door omstandigheden in nood zijn geraakt,
behulpzaam te zijn. Een ieder, die zich
dus genoopt ziet de hulp van de „Winter
hulp Nederland", in te roepen moet zich
wenden tot de plaatselijke directeuren, de
burgemeesters der gemeenten, behalve te
Amsterdam, Rotterdam èn Den Haag, waar
men zich respectievelijk moet vervoegen
bij den stedelijken directeur, Amstafdam,
Rokin 109111, Rotterdam, Mathenesserlaan
408: Den Haag, Driehoekjes 3.
Door „Winterhulp Nederland" worden voor
deze ondersteuning waardebons uitgegeven
in bedragen van f 0.50, f 1.en f 2.50. Op
de achterzijde van deze waardebons is ver
meld dat Albert de Bary's bank als betaal-
kantoor zal optreden. In afwijking hiervan
wordt medegedeeld, dat niet deze bankin
stelling, doch de Kasvereeniging N.V. te
Amsterdam deze functie heeft overgenomen.
Deze bons worden voor de aankoop van
levensmiddelen, kleeding en brandstof door
alle winkeliers en kleinhandelaren als wet
tig betaalmiddel aangenomen. De verzilve
ring geschiedt alleen bij aanbieding.
a) Door de plaatselijke directeuren der
W.H.N. of degenen, die namens hen optre
den.
b) Door de leveranciers van de op de
waardebons vermeldde goederen.
Uitblijven van de extra-bijdrage
de oorzaak.
B. en W. van Hoorn hebben den raad het
ontwerp voor de gemeentebegrooting 1941
aangeboden. Deze sluit met een tekort van
f 209.000.— Zou de extra-bijdrage van het
Rijkswerkloosheidssubsidiefonds zijn gesteld
overeenkomstig het vorig jaar. dan zou er
nog een tekort van ruim f 30.000 zijn.
Weerspannige voor de rechtbank.
De rechtbank te Utrecht heeft een 37-
jarigen opkooper uit Woerden, wien be
dreiging. subs. zware mishandeling van
twee agenten van politie ten laste was ge
legd, veroordeeld tot acht maanden gevan
genisstraf.
Onder den invloed van sterken drank
kreeg de opkooper op 31 October met zijn
vrouw ruzie over een onbeduidend voorval.
Buren waarschuwden de politie, doch toen
er twee agenten binnen kwamen, ontstak
de opkooper in woede. Hij nam een mes van
den schoorsteen en bedreigde daarmede de
agenten. Deze wisten den man spoedig te
overmeesteren.
De officier van justitie had, in verband
met het feit. dat de plaatselijke politie veel
last van den man heeft, een jaar gevange-
nistraf geëischt.
De woning was een roovershol.
De Utrechtsche rechtbank heeft gisteren
uitspraak gedaan in de strafzaak tegen een
familie, bestaande uit man. vrouw en zoon,
die zich in de laatste maanden zoozeer aan
diefstal van goederen en levensmiddelen
hadden schuldig gemaakt, dat bij de huis-
zoeking de woning wel een roovershol leek.
De meeste goederen bleken gestolen te zijn
uit de Galeries Modernes en de Hema.
Zoonlief bleek ook verschillende rijwielen
te hebben gestolen.
De officier van justitie reguireerde °P de
zitting van 26 November tegen den man een
onvoorwaardelijke gevangenisstraf van tien
maanden, tegen de vrouw, die thuis nog
twee jonge kinderen moet verzorgen, zes
maanden voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar en tegen den zoon een ge-
vangenistraf van een jaar met aftrek van
de preventieve hechtenis.
De rechtbank, gisteren uitspraak doende,
veroordeelde den man tot tien maanden
met aftrek, waarvan vijf maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie jaar.
De vrouw werd veroordeeld tot zes maan
den voorwaardelijk met een proeftijd van
drie jaar, terwijl den zoon twaalf maanden,
met aftrek, waarvan vier maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie jaar,
werd opgelegd.
honderd verhalen gelezen, waarin helden en
heldinnen, ook misdadigers allerlei stoute
stukjes met hun hulp uithaalden. Maar ai
had je nu ook gelezen over andere menschen,
die stommigheden uithaalden, dan hoefde je
het daarom zelf toch niet te doen. hij trok
eens aan het laken van Albert. Het Kwam
hem erg oo»oliede voor. (Voor 't gemak wordt
het maar het laken van Albert genoemd,
maar in werkelijkheid was h~t van Reggie
Byng en toen uie in den vroegen morgen, m
zijn kamer komend het ding vond vo. knoo
pen, besloot hij hij was geen diepdenker
dat zijn boezemvriend Jack Terris, die uit
Londen overgekomen was om Lord Belpher
te helpen door de zware taak vai verjaar
dag-vieren heen ie komen het voor de grap
had gedaan, toen ging rij heen en goot een
lampetkan leeg in Jack's bed. Zoo is het
lever Een aaneenschakeling van misverstan
den en overijlde indelingen en wat niet al).
Albert weru ongeduldig. Hij vond zich in
den toestand van een groot generaal, die een
prachtig krijgsplan heeft uitgedacht, maar
niet van zijn legers geaaan kon krijgen, dat
zij het uitvoeren. De meeste jongens, die,
zoodra zij Plummer in de kamer zouden heb
ben zien binnengaan, al luisterend aan de
deur, tot dr slotsom gekomen waren, dat hij
buiten op het balkon moest zijn, zouden niet
geweten hebben wat zij doen moesten. Maar
met Albert was het anders gesteld. Naar
Keggie Byng's kamer te vliegen, een laken
van zijn bed te trekken en het vast te ma
ken aan een stijl "an he* bed, er eenige knoo
pen in te maken en het buiten het raam te
slingeren was het werk van een oogenblik.
Hii "had gehandeld zonder één oogenblik te
aarzelen en nu stelde George. die niets te
doen had, dan even het kinderachtige eindje
van dat balkon op te klimmen, het succes
van het heele mooie plan in de waagschaal
door zijn getalm. Albert gaf het laken een
nijdigen ruk.
Dat was het domste wat hij had kunnen
doen. George was half en half besloten om
het er maar op te vagen, toen het laken
hem uit zijn an- en werd gerukt, alsof het
een levend wezen was, dat zijn greep trachtte
te ontwijken. Bij de gedachte wat er gebeurd
zou zijn als dit hem overkomen was, terwij!
hij tusschen hemel en aarde zweefde brak het
koude zweet hem uit Hij deed een stap ach
teruit en ging op de leuning van het balkon
zitten.
„Pssst!" riep Albert.
„Het geeft niets, of jij al Psst roept," ant
woordde George orommig. „Ik kan ook wel
Pssst! zeggen, dat kan iedereen wel, maar we
komen er geen steek verder mee".
Vermoedelijk zou hij wel to> in het onein
dige op de leuning van het balkon zijn blijven
zitten, afkeurend kijkend naar het laken,
ware het niet, dat Plummer hem tot handelen
gedwongen had. Plummer had al zijn kruit
verse,.oten. Hij had alles beweerd wat iemand
n.aar beweren xan, het meeste tweemaal; nu
had hij er genoeg van. Het was uit Het von
nis was geveld. Geen huwelijksbootje voor
Plummer.
„Hé", verkondigde Plummer somber, en de
woorden klonken George als een doodsklok in
de ooren, „ik ga's even naar buiten".
George vloog als een sprinkhaan van zijn
leuning af. Als Plummer naar buiten ging,
beteekende dat, dar hjj op het balkon zou ko
men. Hij had geen keus meer. Het zou heel
waarschijnlijk het plotselinge einde van een
veelbelovende loopbaan zijn, maar hij mocht
niet ianger aarzelen.
George greep het laken het voelde als
een reep spinrag en zwaaide zichzelf van
het halkon af.
Maud keek op het balkon. Haar hart, dat
stil was blijven staan, toen de afgewezen
aanbidder de balkondeuren geopend had en
naar buiten was egaan om gemeenschap te
hebben voor de «almeerende sterren, begon
weer te kloppen. Er was niemand. Een leeg
balcon en Plummer.
„Hier," verkondigde Plummer neerslachtig,
over de leuning in de duisternis starend, „hier
is d.e Dinges, hoe heet ie ook weer, tijdens
de regeering van je weet wel, afgesprongen."
Maud begree en ze was vervuld van de
grootste bewondering voor Georges helden
daad. Dus liever, dan haar ln opspraak te
brengen, had hij den sprong van Leonard
gewaagd! 't Wa.c prachtig van hem! Als
George, zittend op Reggie's oed, inspectie
houdend over de droevige overblijfselen van
zijn vel op handen en kniel.' na zijn klim
partij, van baar gedachten had geweten, zou
hij zich goed beloond gevonden hebben voor
zijn verminking.
„Ik zou lust hebben", verklaarde Plum
mer, „om 't zelf te doen?" Hij lachte een
kor' lachje, dat adesbenalve vroolijk klonk.
„Nu, voorloonig, zeide hij onverschillig,
„zal ik maar naar beneder gaan en zien dat
ik wat te drinken krijg'"
Albert had het aken losgemaakt van den
bedstijl en propte het onder het kussen.
„En nou," zei lbert, „gaan we 'a rustig
zitten in de bijkeuken.
Diepdenkers hebben hun uur van ontspan
ning noodig.
HOOFDSTUK XIV.
George had plan, om zoo gauw mogelijk
naar huis te gaan. Er was dien avond filet
meer de geringste kans Maud te spreken.
t Ging zóó van den boer bost en
goedkoop.
In de gemeente Warder nabij Hoorn moet
een nieuwe functie ingesteld worden. Sinds
jaar en dag bestaat er in het dorp, dat
hoofdzakelijk van de veehouderij leeft, niet
de functie van melkboer, maar heeft iedere
dorpeling zijn melk rechtstreeks bij den
boer. Nu mag dat niet meer en... de War
der burgers mopperen, want de aanstelling
van een melkboer brengt verhooging van
den melkprijs mee. Daarom wordt er bij,
de autoriteiten op aangedrongen om onthef
fing van de verplichting van een melkboer
in het dorp te krijgen.
Afdeeling I. le klasse.
O.W.S.—D.F.C.; 't Gooi—Hermes D.V.S.f
SpartaStormvogels; D.H.C.Feijenoord; A,
D. O.—K. F. C.
2a. Z.F.C.W.F.C.; West-FrisiaZeeburgla;
O.S.V.D.W.V.; Alcm. VictrixV.V.Z.
3a. ZaandijkHollandia; Always Forward—
Purmersteijn.
4a. B.K.C.Nieuwe Niedorp; M.F.C.Ber
gen; OudesluisSucces; SchagenWierlnger-
waard.
Afd. II, le klasse.
V.S.V.—Haarlem; H.B.S.—Blauw-Wit; C.V.V,
V.U.C.; D.O.S.—Xerxes; R.F.C.—Ajax.
Zij waren samen geweest, maar weer ge
scheiden. 't Gaf niets, om je tegen het lot
te verzetten, 't Vas 't beste, om maar toe
te geven en te hopen, dat het lot een vol
genden keer milder zou zijn. Boven alles
wenschte George nu w?g e zijn van dien
vrooljjken luister en het sprookjesachtige
geheel en den schitterenden stoet van mooie
vrouwen en fraai uitged iste mannen, weg en
veilig in zjjn eigen gemskkelijken stoel, waar
niets hem kon deren. Plichtsgevoel had hem
zonder twijfel terug naar zijn post moeten
voeren, ten einde tot de ïatste penny het
pond te verdienen, dat hem voor zijn dien
sten als knecht voox dien avond was uitbe
taald geworden; maar de sTem van de plicht
riep hem tevergeefs. Als de Britsche aristo
cratie ververschingen wenschte, mocht ze die
zelf gaan halen als ze zin had! Hij had
er genoeg van.
Maar al had George voor 't oogenblik ook
afgedaan met de Britrche aristocratie, de
Britsche aristocratie had niet afgedaan met
hem. Nauwelijks was hij in de hall, of hjj
ontmoette dat lid der familie, dat hij maar
lie 'er had willen ontwaken.
Lord Belpher was niet best te spreken. Van
nachtbraken kreeg hij hoofdpijn en van dan
sen hield hij niet, zoodat hij nu, evenals
George, er glad genoeg van had. Maar daar
hij dien avond de hoofdpersoon was, moest
hij wel tot het ei ide blijven. Hij verkeerde
ir. de omstandigheden van een kapitein, die
t allerlaatst zijn schip verlaat. Eenige uren
lang had hij met een gemaakt iachje geluk-
wenschen van vrienden en kennissen in ont
vangst moeten nemen. Jad hn tot het konij
nengeslacht behoo.d, dan had hjj geen groo
teren familiekring kunnen hebb De Bel-
pher's waren talrijk en ovi.r geheel Enge
land verspreid, maar uit alle oorden waren
ze komen opdagen, 't Had Peic, veel in
spanning gekost allen een vriendelijk woord
te geven. Nu had hij er genoeg van en ver
langde naar een hariv j sterking. George
kwam hem precies gelegen.
„Breng me een halve flesch champagne ln
de bibliotheek."
„Ja Sir".
(Wordt vervolgd.)
