De laatste dagen
iütaddnieuw-i
Twintig varkens
WINTERHULP spNEDERLAND
De tweede
Winterhulp-collecte
Slaapplaatsen
ïlieuuM uit U\k
Ik heb er voor
betaald!
Xtxetêeh niêuml
Abonnements-
en advertentieprijzen
Vandaag
[Tyoor 50 jaar
Balans opmaken
Maandag 30 December 1940
Tweede Blad
i
Misdaad of ongeluk?
„Comité kinderkaarten"
in Den Helder
in gebreke
Burgerlijke Stand van Den Helder
is de girorekening van den
Gemeente-ontvanger.
Stort hierop Uw gaven voor
„Winterhulp".
2),e itocL
Kerstfeestviering van de
Doopsgezinde Kerk
Kerstfeest Ned» Herv. Kerk
Tijdschriften
Frauduleus geslacht
Daders tegen de lamp gevlogen.
In samenwerking met de rijkspolitie te
Schagen heeft de politie van Den Helder een
geval van frauduleuze slachting achterhaald,
waarbij niet minder dan twintig varkens afge
maakt en ongekeurd in den handel zijn ge
bracht. De varkens waren afkomstig van den
veehouder T. uit de omgeving van onze stad
en z(jn door een Schager expediteur naar den
veehouder SI. in de Zijpe vervoerd en daar ge
slacht door zekeren D. T. uit Schagen, diens
zoon en een zekeren Br., eveneens uit Schagen.
De beide boeren en de slachters T. senior en
Br. zijn in arrest gesteld. In hoeverre de chauf
feur van de expeditiefirma en zijn kameraad,
zekere C. B. uit Schagen bij het geval zijn be
trokken, wordt nog onderzocht. Het vermoe
den bestaat, dat het vleesch vervoerd is
llaar... Heldersche slagers, die het met een
zoet winstje aan den man brachten. Het on
derzoek wordt voortgezet.
De dood van den heer Stierp.
Naar wij vernemen, heeft de rijkspolitie het
onderzoek naar de doodsoorzaak van onzen
stadgenoot, den heer A. Stierp, die, zooals wij
Zaterdag mededeelden, te Schagen dood ge
vonden is, voortgezet. Hoewel waarschijnlijk
de heer S. door de duisternis misleid in het
water is gereden en verdronken, stuitte men
op enkele tegenstrijdigheden, waardoor de ge
dachte aan misdaad nog niet is opgegeven. Het
lijk is voorloopig in beslag genomen. Heden
wordt het parket uit Alkmaar te Schagen
verwacht en zal de politiedeskundige Dr. Hulst
sectie op het lijk verrichten.
Géén Anton Pieck-kaarten In onze
stad verkrijgbaar.
Tal van lezers hebben met belangstelling
kennis genomen van het feit, dat de oud-
Nieuwedieper Anton Pieck, de zeer begaafde
teekenaar, een tweetal kaarten heeft ver
vaardigd, die, zooals telken jare de gewoonte
in ons land is, verkocht worden ten bate van
het misdeelde kind.
Zooals men nog wel zal weten, togen ieder
jaar de mannen van de Heldersche P.T.T.
op pad, teneinde de postzegels aan den man
te brengen en vrijwel steeds wisten zij dien
verkoop tot een buitengewoon succes te ma
ken. De verkoop van de gekleurde kaarten
daarnaast, welke georganiseerd werd door
een plaatselijk Comité, vond dan op derizelf-
den tijd plaats.
Wat is echter thans het geval?
Een groot aantal inwoners van Den Hel
der heeft sedert enkele dagen moeite ge
daan om zich een of meerdere dezer liefda-
digheidskaarten te verschaffen. Juist de
voor de deur staande nieuwjaars-correspon
dentie leent zich wel bij uitstek voor dit hu
mane doel.
Al die moeite was echtertever
geefs. Op het Postkantoor verkreeg men
de postzegels, maar er was niet één
boekhandel, die de bijbehoo rende kaarten
kon verstrekken. Dat was voor velen een
teleurstelling, gezwegen van het feit, dat
hierdoor het weldadigheidswerk de dupe
werd.
Men vraagt zich af: wie Is hier de
schuldige? Het antwoord op deze vraag
kan o.i. moeilijk anders luiden dan: het
Comité. Ieder jaar toch stelde dit Comité
zich beschikbaar voor de actie, terwtjl'
het thans plotseling niets van zich heeft
doen hooren.
Een gang van zaken, die te betreuren is. Ne
men wij aan dat de dames en heeren, die dit
Comité vormen, thans geen tijd of gelegen
heid hebben gehad het werk te verrichten,
dan had men minstens van hen mogen ver
wachten, dat zij tijdig daarvan kennis gege
ven zouden hebben, opdat andere personen
die taak konden overnemen.
Dit is niet geschied en zulks is, wij her
halen het, te betreuren.
Wellicht, dat een of meerdere boekhande
laren in onze stad alsnog kans zien de kaar
ten te betrekken. Op deze wijze zou er mis
schien nog iets goed te maken zijn.
van 28 December 1940.
BEVALLEN: M. de Ridder—Van Os, z.;
W. Daleboudt—Romkes, d.; A. H. J. Agaart
Heutink, 2 z.
Verzekert Uw fiets voor 3 gulder per jaar.
Bij diefstal krijgt U een nieuwe terug.
K. KOS, Koningstraat 76
(Erbij vermelden „Voor Winterhulp Nederland
Aan de grote grijze zee
Ligt een kleine stad.
't Lied m'n denken niet met vreê,
Toen 'k haar verlaten had!
Er groeit geen boom, geen struikgewas,
Er zingt geen voog'lenkoor!
Daar zingt alleen de waterplas
Het hele jaar maar door!
Oh, kleine, donk're grauwe stad,
Wat is er toch aan jou?
Waardoor 'k zoveel te denken had,
Jij stadje van de kou?
Jij bent zo nat,
Jij bent zo koud,
Toch blijf je voor mij de een'ge stad,
Waar 'k immer meer van houd.
A. Giinthert.
Opbrengst circa 500.
Vrijdag en Z.terdag heeft in Den
Helder de tweede collecte ten bate van
„Winterhulp Nederland" plaatsgevonden, f
Gezien het feit, dat een zeer groot aan
tal stadgenooten niet aanwezig was (be
halve toch de normaal geëvacueerden,
waren met de Kerstdagen ook nog hon
derden „blijvers" vertrokken) mocht niet
verwacht worden, dat deze inzameling
een groot succes zou worden.
Evenwelhet bljjkt, dat de op
brengst toch zeker niet als tegengevallen
aan te merken Is. Hoewel het totaal be
drag nog niet vaststaat, enkele bussen
moeten nog geteld worden, kan wel wor
den aangenomen, dat het resultaat zich
om en nabij de 500.zal bewegen.
Onder genoemde omstandigheden zeker
geen teleurstellend resultaat.
In ons nummer van morgen hopen wij het
juiste bedrag op te kunnen geven.
Anna Paulowna: Slaapgelegenheid voor 4 tot
6 pers., ledikanten en beddengoed mee
nemen. In onmiddellijke nabijheid station
A. Paulowna.
VERGADERING EERSTE URKER
STOOMBOOT MAATSCHAPPIJ.
Op de vergadering van aandeelhouders der
Eerste Urker Stoomboot-Maatschappij werd
besloten ook dit jaar Dividend uit te betalen.
Dit is voor de tweede maal, dat dividend uit
betaald wordt. Coupons no. 2 kunnen nu ter
uitbetaling worden aangeboden.
ERNSTIGE VAL.
De schipper van den waterbak van de
firma Blankevoort, de heer R. Loosman, viel
te Zwartsluis van de sluis en kwam op den
waterbak terecht. Daar gleed hij echter af
en viel te water. Ijlings toegeschoten hulp
wist den man te redden. Boven water geko
men, ontdekte men dat Loosman ernstig ge
wond was. Per sleepboot is het slachtoffer
naar \Jrk vervoerd.
Wij lezen in de „Haagsche Post":
Een stampvolle trein, een moeder met
twee dochtertjes van misschien vijf of zeven
jaar. Ze heeft net bijtijds drie zitplaatsen ver
overd, in het pad staan een paar heeren.
Volgend station - de drom der reizigers
schuift op. Voor iedere openkomende plaats
zijn twee liefhebbers. Een dame van omstreeks
vijftig jaar komt bij de bank van de moeder
met haar dochtertjes te staan. „Blijf zitten,
Hettie", zegt deze onnoodig bits, als het oud
ste meisje op wil staan. Het bejaarde slacht
offer begrijpt, dat men haar zal laten staan en
probeert kwasi-onnoozel ruimte te forceeren
door op de onvolledig bezette bank bij het
kleinste meisje te wijzen en de vraag te stel
len: „Is die plaats vrij?" „Neen, mevrouw, die
plaats is niet vrij." Met duidelijke vijandigheid
wordt het bezit van de plaats verdedigd. „Ik
dacht anders, dat de kinderen op schoot geno
men moesten worden." Waarop de vrouw niet
rechtstreeks antwoordt, maar tegen een buur
vrouw schampert: „Ik heb er toch voor be
taald!" In het hier beschreven historische in
cidentje herkenden wij een verschijnsel, dat
hand over hand toeneemt: gebrek aan beleefd
heid en voorkomendheid in de treinen. Reeds
is er terecht geklaagd over de toenemende on
gemanierdheid om in niet-rookcoupé's er maar
lustig op los te dampen en zelfs onbehoorlijke
opmerkingen te maken tegen reizigers, die het
wagen te protesteeren. Deze kwajongens-men
taliteit is echter niht meer dan een onderdeel
van de klaarblijkelijke algemeene daling van
het peil van het gedrag der reizigers, altlians
van een gedeelte daarvan. Bestorming van de
ingarlgen der wagons, zich zelfzuchtig vast
klampen aan een veroverde plaats, overtreding
van de meest voor de hand liggende bepalin
gen, het zijn teekenen, dat er maar heel weinig
noodig is om bij velen een bedenkelijk tekort
aan beschaving aan de oppervlakte te bren
gen. Nauwelijks zijn er zitplaatsen in den trein
tekort, of de horde denkt alleen aan zichzelf.
Over eenvoudige beleefdheid, laat staan ge
meenschapsgevoel, behoeft men dan niet te
spreken. Zoolang moeders nog weigeren hun
kinderen te laten opstaan voor oudere dames
met het motief, „dat ze toch betaald hebben",
en dus behalve de wellevendheid ook uit het
oog verliezen, dat die andere reizigsters
evenzeer en zelfs ten volle betaald hebben (de
moeder had toch slechts kinderkaartjes ge
kocht), zoo Jang is er neg heel wat opvoe
dingswerk in Nederland te verrichten.
Vorige week Vrijdag werd het Kerstfeest
van de Doopsgezinde Zondagsschool te De
Koog gevierd in de Ned. Herv. Kerk.
Het feest werd geopend door Ds. Gorter,
die dank bracht aan het Kerkbestuur voor
het bereidwillig afstaan van het kerkgebouw,
waarna door de Gemeente werd gezongen.
Vervolgens sprak Ds. Gorter de kinderen
toe, waarna mej. C. Eelman het Kerstevan
gelie, onderbroken door zang der kinderen,
vertelde. Tenslotte werden de kinderen ge-
tracteerd.
Door mej. G. Braak werd een Kerstver
telling verteld.
Bij het naar huis gaan, werden den kinde
ren cadeautjes en versnaperingen uitgereikt.
reikt.
Nadat door de Gemeente gezongen was,
werd door ds. Gorter het feest gesloten met
een dankwoord aan de leidsters der Zon
dagsschool en alle anderen, die hun mede
werking hadden verleend.
Het was een goed geslaagd feest.
Op den tweeden Kerstdag werd te De
Koog het Kerstfeest gevierd van de Zondags
school der Ned. Herv. Kerk, dat door Ds. v.
't Hooft geopend werd.
Abonnementsprijs per 3 maanden
bij vooruitbetaling:
Stad2-10
Omtrek2.15
Binnenland 2.50
Buitenland5.50
Weekabonnementen 17 ets.
Losse nummers 4 ets.
ADVERTENTIES:
Gewone advertenties 20 ct. per regel.
Tusschen de tekst 40 ct. per regel.
Voorpagina 50 ct. per regel.
Contractprijzen belangrijk lager.
„JUTTERTJES",
kleine advertenties:
De pry's van een „Juttertje" tot
4 regels bedraagt 0.40, elke regel
meer 10 cent; i plaatsingen 3 maal
betalen; contant.
(Uitgesloten hiervan zijn annonces,
betreffende familieberichten, uit
voeringen, verkoopingen e.d.).
Inzending advertenties tot 8.30 uur;
familieberichten tot 9.00 uur.
Abonnementsgeld kan gegireerd wor
den aan:
N.V. Uitg'.-Mij. „Hollands Noorder
kwartier", gironr. 3I6I25.
De Gemeente zong verschillende gezangen,
waarna de kinderen, onder leiding van den
heer Kuneman, eveneens enkele liederen ten
gehoore brachten.
Ds. v. 't Hooft vertelde het Kerstverhaal
en de heer v. Zutphen een vrije Kerstvertel
ling. De kinderen werden verschillende malen
getracteerd en ontvingen, voor het naar huis
gaan, een cadeautje; zij, die de Zondags
school zouden verlaten, ontvingen uit handen
van Ds. v. 't Hooft een bjjbeltje.
Ds. v. 't Hooft dankte tenslotte alle mede
werkenden en noemde het een geslaagd
Kerstfeest.
Htetoria. Maandschrift voor Geschiedenis
en Kunstgeschiedenis. Jrg. 1940, no. 11/12.
„Historia" blijft een van onze allereerste
tijdschriften en ook ditmaal is zijn Kerstnum
mer bij uitstek aantrekkelijk. De uitgever
heeft dan ook thans weer aan deze aflevering
de grootst denkbare zorg besteed, waardoor
typografisch, zoowel als illustratief een koste
lijk stuk werk tot stand is gebracht.
Maar behalve dat: de inhoud is zeker niet
minder belangrijk. Naast een zestal groote
èn uitmuntende reproducties als bijlagen
behandelt de aflevering allerlei typische Kerst-
onderwerpen, lectuur die voor den folklorist
speciaal interessant is. Zoo belicht J. D. van
de Ven nog eens uitvoerig het z.g. Kerst- of
midwinterblazen, het typische Twentsche ge
bruik, alsmede het in onze Noordelijke en
Oostelijke provinciën gebruikelijke St. Tho-
masluiden. Zijn zeer lezenswaardig artikel is
versierd met talrijke foto's. Niet minder inte
ressant is de bijdrage over de Nachtwachten
door een bij uitstek deskundige als H. J. Ver
steeg. „Een drama op de Veluwe" heeft een
militair-historisch artikel van den Directeur
van het Krijgsgeschiedkundig Archief van
den Generalen Staf, W. J. Arrens, dat ieder
graag lezen zal, tertrijl Dr. H. C. A. Muller
ons in een volgend verhaal over Siam (Thai
land) in den vroegeren tijd weet te verhalen:
een oud onderwerp van nieuwe actualiteit. En
dan: de Heksenprocessen op Goedereede!
Werkelijk: er is voor ieder, wie hij ook zij,
veel belangrijks in dit mooie nummer te vin
den.
Vermelden wij tenslotte nog de aangekon
digde redactiewijziging: in 't vervolg zal jkvr.
Stil ztjn de dagen van Kerst voorbijgegaan.
Het was zelfs nog stiller, nog eenzamer op het
dorp dan andere dagen, want dan stond daar
nog het gele wagentje van den melkboer of
kwam de groote vrachtwagen, de gasgenera
tor onzeker erachter hobbelend, bij den krui
denier zijn waren brengen.
Eiken rustdag vertoont het dorp dat verlaten
beeld, maar nu er een dunne maar puike ijs
laag op het water in de duinen lag, waren de
meesten daarheen getrokken. Daar waar de
wilde eend broedde, de lepelaar zijn nest had
en de blauwe reiger vischte, genoot jong en
oud van de sport der gladde ijzers. 'Helaas was
de pret van korten duur, want den tweeden dag
kwam de wind als voorheen uit het westen en
hing er een grauwe, voor het oog ondoordring
bare, nevel over het wintersche land.
Stil zijn die kerstdagen voorbijgegaan erop
volgend. Het scheen of alles na de rust van het
feest van het licht, het feest van de geboorte
van het Kind, wiens stem de wereld niet ver
stond waarom gedenkt men eigenlijk nog
zijn geboorte, als men toch Zijn woorden niet
wenscht te beluisteren, Zijn raad niet wil vol
gen? totaal ingesluimerd was, of men niet
meer op gang kon komen. Laat komt de zon
op, ze slaagt er nauwelijks in een enkele licht
straal te gooien over het van vocht glanzende
duinriet of even de gouden glans van het toren
haantje te doen opflikkeren en heel vlug valt
weer de avondschemering over de velden. De
lichten buiten worden niet ontstoken - ge
lukkig, dat het ambt van lantaarnopsteker
niet meer bestaat in deze streken, anders zou
de man gedaan gekregen hebben en de maan
is donker, het veld alleen latend in eenzame
stomme verlatenheid. Enkel ruischt .achter de
smalle duinrug de zee haar eeuwig eender
lied en weet ik enkele kilometers naar het
Noorden de boven dat water uitstekende neus
van een trotsch schip, dat den laatsten langen
storm ten offer viel en dat daar ligt van men-
schen verlaten, voortdurend dieper wegzinkend
i den zandigen onverzadigbaren zeebodem.
Het jaar sterft
Wat zonneschijn, wat meer regenvlagen, een
enkele meeuw rakelings scheretfd over het
schuine pannendak van het oude simpele -kerk
je, dat de jaren al drie eeuwen en meer trot
seerde en wie weet hoe lang na ons daar nog
zal staan op haar lagen heuvel, er om enkele
houten grafpalen met onleesbare letterteekens,
goedkoop marmeren zerken met roestige ket
tinkjes, waarop mosplantjes een bestaan zoe
ken en witte nog rechtopstaande houten krui
zen op kortgeleden gesloten soldatengraven.
In het kerkje weet ik wat diffuus licht, dat
glimmert op de groote koperen luchter en
tevergeefs probeert door te dringen tot onder
de hooge banken, waarop dikke eeuwenoude
kerkeboeken met vergeeld lederen banden en
door roest aangetaste sloten rusten...
En ook deze laatste dag van het jaar gaat
zoo stil heen, ongemerkt haast sluipt het don
ker naderbjj uit den polder, sluit zich daar
reeds om de droomende boerenbedoeningen, de
kleine arbeidershuisjes. Voor het laatst dit
'jaar keeren Piet van Jantje en diens broer
Willem terug, zwaar torsend het hout, wrak
hout, dat zij op liet strand gaarden. De een
met zijn zwarte schipperspet op, de halfronde
klep diep over de scherpturendé oogen ge
drukt, de pijp, die nooit uitgebrand schijnt te
geraken in het gebaarde gezicht, de ander,
kleiner, kort borstelhaar op zijn ronde kop.
Twee echte vertegenwoordigers van het voort
durend zeldzamer wordende strandjuttersge
slacht, dat in deze tijden een vleugje van op
leving vertoont. Hoe vaak zouden ze al niet
voorbij mijn raam geslenterd zijn, de rug be
laden met buit? Ik wil er niet om wedden,
maar toch eiken dag wel een keer of vier!
Het jaar sterft
In kleine bedompte en ruime zakelijke kan
toorlokalen is en wordt de balans van het ein
digende jaar opgemaakt. Kantoormeisjes heb
ben nu geen tijd voor een babbeltje. Reken
machines en kasten van remmingtons ratelen
en tooveren cijfers, reeksen cijfers, die uitein
delijk de winst of het verlies, dit jaar gemaakt,
zullen bepalen. En als de staten geëindigd, de
boeken gesloten zijn, gaatmen met een dubbel
salaris ditmaal naar huis. De balans werd op
gemaakt, de balans van het jaar negentien
honderdveertig... Die balans wijst verlies aan,
veel verlies... Jaren en nog eens jaren zullen
er noodig zijn om het verlies van dit jaar on
gedaan te maken nog sprake kan zijn. China,
Japan, Rusland, Finland, Noorwegen, Dene
marken, Nederland, België, Frankrijk, Enge
land, Duitschland, Italië, Lybië, Somalieland,
een onafzienbare reeks posten, zij wijzen allen
verlies aan van onherstelbare, nooit meer te
verkrijgen waarden, waarden die niet in ge
tallen uitgedrukt kunnen worden. Het wacht
woord van negentienhonderdveertig was kort,
maar krachtig: vernietigen... afbreken... Elk
schot, dat gelost werd, elke bom die omlaag
suisde vernietigde. Wij moeten die ander im
mers verdelgen om ons eigen bestaan te ver
zekeren, om ons zelf te kunnen handhaven.
Als ik den trekker niet overhaal doet mijn
tegenstander het immers, omdat hij mij „haat".
Hoe kunt ge een mensch, die ge nooit eerder
zag, haten Het werd van u geëischt voor het
algemeen welzijn, voor de „redding" der cul
tuur
De uren verstrijken, weer gaan we elkaar
straks een gelukkig, een voorspoedig, een goed
nieuwjaar wenschen, maar het nieuwe jaar
zal nauwelijks zijn begonnen of weer zal het
kanon alle goede voornemens overstemmen,
weer zal men vernietigen. Kan het dan niet
anders, moet de wereld dan zichzelf naar den
ondergang helpen? Of gaat men zoo langza
merhand niet meer aan vrede gelooven Over
vijf-en-twintig jaar zitten we toch immers
weer in den oorlog? Waarom dan over vrede
spreken of schrijven? Neen, na den oorlog zal
bewapenen het wachtwoord worden en zal olie
het politieke doel van vele volken uitmaken,
nog meer dan vroger.
Kunnen wij onze wereld dan niet in een
andere richting sturen? HHeel zeker, maar
dan moeten wij beginnen met ons zelf, eerst
met onszelf in het reine komen. Dat is oud
nieuws, zult ge zeggen. Wist ik al. Des te
beter. Probeer het dan. Er is toch Eén, die
boven al deze dingen staat, die al deze gebeur
tenissen leiden, als wij willen uitvoeren de
taak, die wij in Zijn plan hebben te volbrengen
wordt het goed. Basuur U op absolute eerlijk
heid, volkomen reinheid, algeheele onzelfzuch
tigheid, absolute liefde. Gelukkig nieuwjaar.
Weest sterk.
W. K.
UoncUtm uit hel VlitqtncL Bloodst
Den Helder gaat aan muziek doen
Het was een „Dol", die de leiding had.
Er zijn wellicht weinig plaatsen iw ons land,
waar, in verhouding tot het aantal ingezetenen,
het getal Vereenigingen zóó groot is als hier.
Men verzekert ons, dat dit getal alles bij
een genomen ongeveer 90 bedraagt.
't Vereenigingsleven is dus in deze gemeente
wèl ontwikkeld. De tijden en de menschen zijn
zeker heel wat veranderd, sinds de oudste der
hier bestaande Vereenigingen het Onder
wijzersgezelschap Helder (1811) en het Plaat
selijke Nutsdepartement (1882) werden op
gericht. In dien tusschentijd zijn ook onder
scheidene gezelschappen ontstaan en teniet ge
gaan en dit is inzonderheid het geval geweest
met Vereenigingen, die zich de beoefening der.
muziek ten doel stelden. Oudere plaatsgenoo
ten herinneren zich zeker nog wel de muziek-
vereeniging „Vriendschap en Toonkunst" en
de liedertafel ,Eelix Arte". Veel moeite is er
hier in den loop der jaren gedaan, om een
burger-muziekgezelschap tot stand te brengen
en in stand te houden. Men zal zich herinneren,
dat onze plaatselijke W eerbaarheids-V ereeni-
ging, genaamd „Artillerie-Vrijkorps", geduren
de eenige jaren er een fanfare-korps op na
hield, en dat later de dd. Artillerie-Schutterij
eveneens in dit voorrecht mocht deelen. Veel
moeite hebben belangstellenden zich gegeven
om laatstgenoemd muziekkorps in stand te
houden 't was echter te vergeefs. Sedert
mist deze gemeente een gezelschap van bur
gers, dat zich op de beoefening van fanfare
muziek toelegt, hoezeer het totstandkomen van
de muziek- en zangvereehiging Crescendo" een
zeer verblijdend teeken is, dat de muziek hier
nog steeds ijverige beminnaars en beoefenaars
vindt. Onlangs is hier een nieuwe vereeniging
onder den naam „Helder's Harmoniekapel" tot
stand gebracht.
Onder leiding van den heer A. Dol, houdt zij
's-wekelijks hare repetities in een der zalen
van „Musis Sacrum". De leden maken we
merkten dit dezer dagen met genoegen op
reeds zeer goede vorderingen en 't uitzicht be
staat dus, dat we te eenigertijd, bij voorkomen
de gelegenheden, van de uitvoeringen dezer
jeugdige Vereeniging zullen kunnen profitee-
ren. We wenschen de kapel een goede toekomst
toe.
C. H. de Jonge, de bij uitstek deskundige Di
rectrice van het Centraal Museum te Utrecht
de plaats van den huidigen redacteur innemen.
A. Mr. B.
De reproductie van Jan Vermeer's be
roemde stuk „De Emmaüsgangers" is vooral
goed geslaagd.
In Weer en Wind.
Bar was de winter in het begin van 1940;
vooral in de wereld van de vogels heerschte
nood; honderden kwamen om het leven, doch
de mensch hielp zooveel hij sléchts kon. Aan
dit alles worden wij herinnerd, als wij kennis
nemen van het jongste nummer van „In Weer
en Wind", het bekende, aan het natuurleven
gewijde maandblad (uitgave W. L. J. Brusse
N.V. te Rotterdam).
Het is n.1. niemand minder dan den aarts
zwerver en aartsverteller Jan P. Strijbos, die
een boeiend relaas geeft van zijn bevindingen
tijdens de felle koudeperiode. Op zijn beurt
vraagt mr. Fr. Haverschmidt belangstelling
voor de ongelooflijke gratie der zilverreigers.
Gedegen en toch onderhoudend is de studie
van Jacques Meltzer, die het vraagstuk der
plantengemeenschap tot onderwerp heeft. Uit
een beschouwing van drs. Fop I. Brouwer
kan worden afgeleid, dat het ruikvermogen
van vogels over het algemeen uiterst beperkt
is. Een boekbespreking besluit de' rijk geïl
lustreerde aflevering, die een bonte verschei
denheid van onderwerpen aanroert.
Het Kind. Nummer van 21 December. Uit
gave C. A. Spin Zn., Amsterdam. Het Kind
van deze week staat, we zouden haast zeggen,
natuurlijk, in het teeken van het groote
Kinderfeest aller eeuwen, het Kerstfeest.
Diverse bijdragen en gedichten zijn er aan ge
wijd en wederom geeft de redactie van dit
paedagogische tijdschrift bij uitnemendheid
blijk van de juiste wijze te kennen waarop
een dergelijk periodiek geleid moet worden,
om het niet alleen leerzaam te maken, maar
daarnaast interessant en leesbaar. Een bij
zonder mooi nummer, dit Kerstnummer, zoo
mooi, dat wij belangstellende lezers adviseeren
aan de administratie van „Het Kind" eens een
proefnummer aan te vragen.
De Kern. December-nummer. Uitgave Van
Holkema Warendorf N.V., Amsterdam.
In dit „Kern"-nummer leest men van Ruvens
als echtgenoot, men leest over de vraag of
domheid al dan niet ongeneeslijk is, men leest
van het moderne Hawai en over Londens
underground. Maar wat men ook leest, deze of
de vele andere artikelen, die opgenomen
werden, het is altijd interessant en de selectie
die de „Kern"-redactie toepast is altijd waar
deerbaar.
Een uitmuntend slotnummer van den 10-den
jaargang, waarbij men de hoop mag uit
spreken, dat ook de elfde op denzelfden voet
moge doorgaan.
„De Kampeerkampioen".
Voor het steeds toenemend aantal kam
peerders onder zijn leden gaat de Nederland-
sche Toeristenbond A.N.W.B. een blad uit
geven dat geheel gewijd is aan de belangen
van dezen vorm van toerisme.
De Kampeerkampioen, waarvan zoo juist
een proefnummer is verschenen, steekt zijn
relaties met de grootere broers, de Toeristen
kampioen en de Autokampioen, niet onder
stoelen of banken.
Het is evenals deze beide bladen in koper
diepdruk uitgevoerd en ziet er smakelijk uit.
De redactie heeft zich de medewerking we
ten te verzekeren van vele bekende kampeer
ders.
Het blad staat onder redactie van den heer
G. van der Weyde, die als oprichter en secre
taris van de Nederlandsche Kampeerkaarten
Centrale ruimschoots gelegenheid heeft gehad
de kampeerproblemen zoowel van den kant der
kampeerders als van het standpunt der ter-
reinbezitters en gemeentelijke autoriteiten te
bezien.
Het zal zesmaal per jaar verschijnen voor de
luttele som van een kwartje per jaar (voor
niet-leden van den A.N.W.B. 1.25).
Proefnummers worden gaarne toegezonden.
