Wat banden zeggen
Het
granaatappelsap
N1PPER EN PELLE
Radioprogramma
FEUILLETON
Engelsche hooge officieren
in Turkije
De onderdrukte volkeren
van Zuid OostAzië
De psychologie vertoont» soms een zekere
verwantschap niet de wiskunde en de me
thode, die door zielkundigen wordt gevolgd,
komt dikwijls neer op het eonstrueeren van
een ziel, wanneer één of meer feiten zijn
gegeven.
Een nieuwe richting in de zielkunde, de
psycho-analyse, past de zoo juist genoemde
methode stelselmatig toe, maar ook reeds
vóór de grondlegging van de analvstische
psycholopie, baseerden zoowel de practische
menechenkenner als de peleerde hun oor
deel vaak op een enkele waarneminp. Niet
zelden is de waarde van zoo'n typisch ken
merk overschat en de theorieën, die zich
er toe bepaalden een dergelijke bijzonder
heid als t ware uit te buiten, zijn meestal
spoedig weer verworpen.
Toch is 't inderdaad mogelijk om van iemand
die men één keer heeft gezien een karakte
ristiek te geven, die achteraf juist blijkt te
zijn, maar niet iedereen is in staat om op
deze wijze iemand te doorzien en volledig
zal het aldus gevomóe beeld vrijwel nooit
zijn.
Eenige Schema's van zulke karakteristie
ken hebben algemeene bekendheid verwor
den. „Zeg mij, wie Uw vrienden zijn en ik
zeg U wie gij zijt" is zelfs spreekwoordelijk
geworden, „soort zoekt soort" idem, en zoo
zijn er moer stelsels in een notedop, die
men overigens met de noodige reserve
moet aanvaarden.
Ofschoon allerminst onfeilbaar is de leer
van den vorm der handen op een meer
■wetenschappelijke leest geschoeid' dan de
boven vermelde „theorieën". En misschien
zouden sommigen menschen veel teleurstel
lingen bespaard zijn gebleven, wanneer de
betreffende personen in staat warenge
weest om hun eigen aanleg te lezen niet
uit de lijnen maar uit de omtrekken van
hun hand.
Reeds bij een achtjarig kind drukken de
handen in zooverre de persoonlijkheid uit,
dat men naar aanleiding hiervan maatre
gelen kan nemen met het oog op de toe
komst. Het is niet raadzaam om een jon
gen, wiens vader b.v. timmerman is, in
•hetzelfde vak op te leiden, als een oninge
wijde reeds kan zien, dat zijn handen niet
naar het werk staan: Smalle, spitse vin
gers zijn niet geschikt om ëen heitel vast
te houden of een matras te stoppen. De
De „werkhand" is voor dit soort arbeid
echter als 't ware geschapen. Zij is kort en
breed en de vingers hebben breede toppen.
Deze twee typen zijn de uitersten. De tus-
schenvormen correspondeeren met een aan
leg. die het materieele en grove eenerzijds,
het geestelijke en verfijnde anderzijds in
zich vereenigt. De practische hand b.v. is
middelmatig groot, de knokkels zijn min of
meer ontwikkeld, de vingertoppen iets
breeder dan het eerste lid, dus eenigszins
fepatelvormig.
Degenen, die zulke handen aan het li
chaam hebben, beschikken meestal over
een practische levensopvatting, hebben zin
voor eenheid, regelmaat en symmetrie,
maar ondanks dat houden ze niet zoo zeer
van vormelijkheid dan wel van consequen
tie. Dikwijls zijn ze accuraat, hebben tech
nische gaven en leeren snel en goed instru"
menten bespelen. Een mooi voorbeeld van
een practische hand is die van den beroem
den pianist en componist Eugen d'Albert.
Een ander veel voorkomend type is de
accurate hand. Menschen, dia zulke han
den bezitten zijn nog zorgvuldiger dan de
eigenaars van „practische handen". Zij
hebben min of meer spitse vingertoppen
en goed ontwikkelde knokkels. Dit soort
lieden helt iets meer over naar het geeste-
telijke, maar het ideeöle beperkt zich ge
woonlijk tot conventioneele preciesheid,
eerbied voor oude instellingen en groote
nauwkeurigheid. Ze zijn uitstekend geschikt
voor boekhouder, ambtenaar, kassier, op
zichter e.d.
De ideëel© hand is één der zoo even ge
noemde uitersten. Ze is smal. regelmatig
van vorm en glad. De vingers zijn dun en
dooA Eihei ïïl.
3.
Nadat ze haar sigaret opgerookt had en het
eindje weggeworpen had in een asbakje, dat
op een laag tafeltje naast haar stond, greep
ze naar ha* vloeiboek, opende dit op naai
knieën, schroefde haar vulpen los en begon te
schrijven. Eenige minuten schreef ze snel
door, zonder op of om te zien, totdat ëen
zachte klop op de deur haar in die bezig
heid stoorde en haar moeder binnenkwam.
Even had haar gezichtje een geërgerde uit
drukking, maar meteen lachte ze alweer en
hartelijk zei ze:
Hallo, moedertje! Jij hier? Kom gauw
bij het kacheltje zitten en verwarm je.
Lady Carvis kwam naderbij. Lang kan
ik niet blijven, lieve kind. Foei, wat is het
hier koud! Waarom trek je de gordijnen ook
niet dicht?
Diana stond op, duwde haar moeder in
haar eigen lage fauteuiltje en sloeg haar de
shawl om haar schouders. Het schrijfgerei
had ze op het tafeltje neergeworpen en nu
trok ze een oude, wankele schommelstoel
dicht bij die van haar moeder en ging daarin
zitten.
Wel, wel, die eer valt me niet vaak te
beurt, zei ze spottend. Heb je je visite
kaartje niet meegebracht?
Lady Carvis keek naar het levendige ge
zichtje van haar dochter. Je bent nog zoo
jong, mompelde ze, alsof ze tot zichzelf
sprak.
Even oud als leder ander van twintig,
zei Diana luchtig. Niemand schijnt hier
aan te denken. Dit is in ieder geval de
leeftijd om iets te ondernemen en als je me
niet wilt toestaan vliegen te leeren, dan ga
ik er eenvoudig vandoor!
Tut, tut! Wat loop je weer hard van
stapel!" vermaande haar moeder. Pa-S
maar op vandaag of morgen stoot jij
nog eens flink je neus!
Oh, voor een stootje ben ik zoo bang
290.
lturrld doet een ontstellende
ontdekking.
1. Intusschen zrjn Kurrki en
Wawhoo in het oerwoud op
zoek naar levensmiddelen.
2. In de top van een hoge boom
waar hij over de hele inham
kan heenzien, blijft hij als
vastgenageld staan.
3. Hij vertrouwt zfjn ogen nau
welijks. Varen daar niet
Nipper en Pelle p een losge
rukt eiland, omringd door
haaien, die hun iederen te
rugtocht afsnijden.
3®L
Kurrki ontmoet zijn vader weer
1. „Ja, vader, ik dacht het wel,
da u de toestand de baas
zou bljjven en dat U de
storm zou doorstaan!"
2. „Men is niet voor niets een
oude zeerob, mijn jongen.
Dat jij en je makkers niet
de weg tot de vissen ge
gaan zijn, dat verwondert
mij. Maar waar zijn Nipper
en Pelle?"
8. ,.Ze zijn op avontuur uit.
Kom mee, dan kunt u ze
nog net zien."
spits. Het schijnt bij de eerste kennisma
king, alsof zij, die in het bezit zijn van
ideëele handen, onderling het meest uit-
eenloopen en overigens het gecompliceerdst
zijn. De onderlinge verschillen en de ge
compliceerdheid zullen waarschijnlijk wel
met de waarheid overeenstemmen, maar
daar etaat tegenover, dat bij de andere ty
pen van een ingewikkelde structuur en van
verschillende „ondertypen" eveneens spra
ke zou moeten zijn. Dat dit vaak niet het
geval is, kan waarschijnlijk worden ver
klaard uit het feit, dat de beoefenaars van
de handenpsychologie gewoonlijk zelf tot de
ideëelen behooren en daardoor met dit type
beter bekend zijn. De andere groepen door
gronden ze minder goed en kunnen ze
silechter uit elkaar houden. Dit verschijnsel
is verwant aan het gebrek aan onderschei
dingsvermogen, dat de Europeaan parten
speelt, wanneer hij b.v. met Chineezen of
Negers in aanraking komt.
Zij, die Afrika of Azië bezocht hebben,
weten dat men in het begin geen enkele in
boorling kan herkennen, tenzij hij de één
of andere zeer opvallende afwijking ver
toont. In de oudste boekjes over handenleer
die klaarblijkelijk zijn geschreven door
„ideëele handen" wordt liet meest uitgewijd
over dezen vorm, terwijl de andere min
der juist worden beoordeeld of zeer kort
worden behondoid. Daar evenwel ook per
sonen met „practische handen" dikwijls
psychologische en wijsgeerige talenten be
zitten (die echter vaak niet tot ontplooi
ing komen wanneer de menschen -in kwestie
niet door anderen worden aagespoord) werd
al spoedig de onvolledigheid aangetoond
van de theorie in haar oorspronkelijke ge
daante en bleken zich ook bij het „practi
sche handen-type" complicaties voor te
doen.
We willen thans nog even terugkomen op
de „ideëele hand" en enkele eigenschap
pen noemen, die hiermee correspondeeren.
Iemand, die zulke handen heeft, is vaak
een dweper, soms een profeet, ook wel een
componist of een geleerde. Over het geheel
zijn dergelijke menschen niet afgestemd op
't alledagsieven en ondervinden nog al
eens moeilijkheden, wanneer het aankomt
op aanpassingsvermogen, practisch inzicht
en levenservaring.
Welk verband bestaat er nu tusschen de
hand ©n de wijze, waarop het beroep wordt
uitgeoefend? Het best weer te geven is dit
misschien op de volgende manier: De man
met de spitse vingers mislukt negen van
de tien gevallen als ondernemer, doordat
hij t« weinig doortastend en te abstract ie.
De practische hand zal slecht de werkzaam
heden van een boekhouder of kassier kun
nen verrichten, daar de bezitter ervan zich
niet graag afgeeft met kleinigheden. Wan
neer de „accurate" man, om een derde type
te noemen, éénmaal vastzit aan een haantje
dat financieel niet veel oplevert, zal hij het
waarschijnlijk zijn heele leven niet al te
breed hebben, daar hij afkeerig is van ver
andering. Het is dus zaak om zoo Iemand
in een zaak te plaatsen, waar men „voor
uitzichten" heett. Beschikt de persoon in
kwestie dan over bepaalde kwaliteiten, dan
brengt hij het tenminste tot iets.
De ideëele, zoowel als de practische
mensch heeft geestelijk en lichamelijk be
wegingsvrijheid noodig, iets, dat de accura--
te kan ontberen, terwijl de werker soms
zelfs geheel van streek raakt, wanneer hem
te veel vrijheid wordt toegestaan. Onafhan
kelijkheidszin komt echter ook bij primitie
ve typen niet zelden voor. De practische
huisvrouw heeft vanzelfsprekend ook prac
tische handen. Vrouwen met ideëele vingers
hoe aantrekkelijk die overigens mogen
zijn, zijn niet voor huisvrouwen fn de
wieg gelegd. Doen ze geen rijk huwelijk,
dan komen ze gewoonlijk niet toe met het
huishoudgeld.
Aan de hand van een en ander ziet men
in. dat men handig moet zijn om er te
komen, voorts dat men zou kunnen spreken
van de juiste hand op de juiste plaats en
eindelijk, dat er een diepe beteekenis ligt
verborgen in de vraag: „Wie heeft hierin
de hand gehad?"
De Engelsche berichten, volgens welke hoog
geplaatste officieren der Engelsche strijd
krachten in het Midden-Oosten en van de En
gelsche vloot in de Middellandsche Zee in
Ankara zouden vertoeven, worden' in poli
tieke kringen in Bulgarije met een zekere be
langstelling beschouwd. Men zou in deze
door de Engelsche propaganda opgeblazen be
richten het streven willen zien van de En
gelsche oorlogvoering om het vooral in het
Nabjje Oosten sterk gedaalde vertrouwen in
Engeland weer iets te versterken.
Japans nieuwe orde.
Onder auspiciën van de Liga voor de
emancipatie van de volkeren van Zuidoost-
Azië zal £4 dezer te Tokio een massa-mee
ting worden gehouden. De vereeniging heeft
in dit verband een manifest gepubliceerd,
waarin verklaard wordt:
Zuidoost-Azië is eeuwenlang door de
blanken aangevallen en veroverd. De vol
ken van Zuidoost-Azië zijn onderdrukt er.
uitgebuit door hun veroveraars. Hun natio
nale ontwikkeling werd gedwarsboomd en
van hun geboorterecht werden zij beroofd.
Hun toestand is eenvoudig beklagens
waardig. Vijfhonderd millioen menschen in
Annam, Cochinchina. Oost-Indië, het Ma-
leische schiereilahd Burma, Britsch-Indië.
en de Philippijnen zuchten thans onder on
recht. Deze volken van hun overweldigers
te bevrijden en hen in de gelegenheid te
stellen elk zijn eigen plaats in te nemen
is onmisbaar voor den opbouw van een
nieuwe orde in Azië en de vestiging van
een duurzamen vrede in dit deel van de
wereld.
VRIJDAG 17 JANUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlantlsch Programma. AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek (8.308.45 Nieuws
berichten ANP
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Orgelconcert en zang.
11.20 Cyclus „De schilders van het Holland-
sche landschap".
11.35 Amabilé-sextet (12.0012.10 Gramo
foonmuziek).
12.30 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 AVRO-Amusementsorkest en gramofoon
muziek.
2.00 Disco-variété.
3.00 Cyclus „Vrouwenberoepen in Nederland".
3.25 Omroeporkest (4.154.35 Reportage).
niet, zei Diana. Maar Ik vraag mij af
wat jij eigenlijk zoudt willen dat ik deed.
Ik? vroeg Lady Carvis. Mijn lieve
kind, meer dan iets anders ter wereld zou
ik je getrouwd willen zien gelukkig ge
trouwd.
Getrouwd! Diana lachte spottend.
Kan jij je voorstellen dat ik een soort
leven zou kunnen lijden zooals jij - den heelen
dag je man naar de oogen zien? Ik zou het
besterven! óf ik zou een moord plegen,
öf zelfmoord óf allebei!
Oh, wat draaf je weer door! zei Lady
Carvis En natuurlijk meen je niet de
helft van wat je zegt! Je bent trouwens nog
te jong en onervaren om te weten wat het
beteekent gelukkig getrouwd te zijn. En
je bent ook nog te jong om voor jezelf te
beslissen wat goed voor je is en daarom...
Goed, goed! Als ik je er een plezier mee
kan doen, zal ik wachten met die vliegerij
totdat ik meerderjarig ben we hebben
dan allemaal nog de t(jd opi vsji gedachten
te veranderen.
ja, dat is verstandig gesproken, zei
Lady Carvis en ze zuchtte opgelucht.
Maar Diana, dat is nog niet alles je
begrijpt wel, dat we onmogelijk op deze ma
nier verder kunnen gaan.
Dat is maar al te waar! kreunde Diana.
We mogen nooit meer te laat aan tafel
komen.
Dat niet alleen, lieve. Je weet zelf
best, dat je manleren tegenover je stiefvader
heel wat te wenschen overlaten en dat dit
hem mogelijk nog meer irriteert dan je non
chalance. Ik zou graag willen dat je meer
eerbied voor hem toonde.
Maar. lieveling, doe niet woo dwaas!
riep Diana uit. Eerbied! Wat ia dat voor
een ouderwetsch woord? Ik dacht dat dat
allang uit de mode was al vóór lk ter we
reld kwam.
Ik kan met jou niet verstandig praten
zei Lady Carvis vermoeid. Ze schoof wat
dichter naar de petroleumkachel toe en een
poos was het heel stil in de kamer. Toen
zei ze: Kom, laten we liever een prettiger
onderwerp aanroeren: je weet toch dat na
Kerstmis Fortescue met verlof overkomt?
Met een ondeugend gezicht zei Diana:
Ja, dat weet ik. Vertel eens, is hjj al erg
oud?
Oud Hoe kom je daarbij vroeg haar
moeder, en geduldig vervolgde ze: Hij zal
vierendertig zijn dat is een prachtige
leeftijd voor een man. Naar wat zjjn vader
me van hem verteld heeft, moet hij buiten
gewoon charmant zjjn. Blanche en Marjorie
en hun mannen komen hier om kennis met
hem te maken. Zou je niet een tijdje bij
Blanche in Londen willen gaan logeeren
voor hfl hier komt?
Diana trok een gezicht. Om te leeren
hoe mij als dame te gedragen, is het niet?
Wat een dwaasheid! protesteerde Lady
Carvis. Je mag Blanche toch graag, niet
waar En je bent dol op de kinderen. Boven
dien zal het vroolijke stadsleven je goed
doen.
Och, Blanche doet tegenwoordig zoo
deftig helemaal mijn genre niet, ant
woordde Diana.
Toen je nog op school was, was je dol
op je zuster.
Oh, toen! Maar gevoelens kunnen ver
anderen.
Ik hoop ten goede, zuchtte Lady Carvis.
Dat ingt er maar van af hoe je het
bekijkt, zei Diana filosofisch. In ieder
geval is Blanche als zuster wel te verdragen
ze preekt tenminste niet, dat is al heel
wat. Maar zij is mjj te zelfvoldaan en te ge
civiliseerd. Enfin, dat kan zij ook niet hel
pen; de omstandigheden heeft ze tegen.
Naar mjjn opinie, zei Lady Carvis, is
Blanche juist zooals een jonge, getrouwde
vrouw behoort te zijn.
Wees maar zoet, suate Diana. Ik zal
wel bij Blanche gaan logeeren en trachten er
achter te komen hoe men zich behoort te
"dragen om een lady te worden. Maar a's
het middel erger blijkt dan de kwaal, mag je
mij daarvan niet de schuld geven, hoor! en,
meteen op een ander onderwerp oversprin
gend, vervolgde zij: Ik ben juist bezig
met een brief aan dien ellendigen Weston;
ik zal hem eens goed zeggen hoe de leden
van de jachtclub over zijn hekken denken.
Als ze maar allemaal zooveel fut hadden
om te protesteeren...
Maar, mijn lieve Diana, jjj bent hiervoor
toch zeker niet de geschikte persoon," zei
Lady Carvis verontwaardigd. Stel je
voor! Een meisje van jouw leeftijd!
En waarom zou een meisje van mijn
leeftijd geen protest kunnen laten hooren
Die hekken zijn levensgevaarlijk! Jog had
vanmiddag wel dood kunnen vallen.1 Het is
meer dan schande en het wordt tijd dat er
een eind aan komt! riep Diana heftig uit.
Maar kindlief ken je dien man eigenlijk
Kénnen niet, antwoordde Diana.
Maar vanmiddag heb ik hem voor het eerst
gezien. Heel lang en donker zoo'n soort
Mephisto, Hij heeft een mager, ingevallen
gezicht en oogen harder dan staal
Ik had liever dat Je hem niet schreef,
mijn kind! Laat iemand anders dat doen
iemand die invloedrijker is dan jjj!
Diana lachte hoonend. Niemand in de
buurt heeft het initiatief tot zooiets, smaal
de ze. En die vent gaat maar voort met
alle doorgangen te ^iokkeeren; overal slaat
hij palen in den grond en paatst hooge hek
ken. Hij heeft er vast n zeker plezier in als
er een zijn nek breekt dat past zoo by
zijn jluivelsche aard. Vandaag of morgen
schiet er iemand -rjn hachje bij in mis
schien ben ik lie iemand wel. En wat zou je
dén zeggen, moedertje?
Lady Carvis zuchtte iwaar. Ik wou
maar dat je dat heele paardrijden eraan gaf,
zei ze. -- Het leidt tot niets dan narigheden.
Het zou me trouwens niets verwonderen als
Sir John besloot er heelemaal een eind aan
te maken.
Diana's gezicht vertrok van woede, doch
ze wist zich te beheerschen en glimlachend
zei ze: Dat zou hij natuurlijk kunnen
doen, als hij dat wilde. Maar als dat betee-
5.00 Gramofoonmuziek.
5.10 Uit Berlijn: „Gruss aus der Heimat",
programma voor de Duitsche Weermacht.
6.00 Cyclus „Sport en lichamelijke opvoeding"
6.15 De Speellieden en gramofoonmuziek.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Economische vragen van den dag ANP.
7.15 Gramofoonmuziek (7.307.45 Berichten
Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Puszta-orkest.
9.10 Declamatie.
9.20 Omroeporkest en solist.
10.0010.15 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
Hilversum n. 301.5 m.
NCRV.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Gewijde muziek (gr. pl.).
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Granpfoonmuzlek.
10.15 Gewijde muziek (opn.).
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Celesta-ensemble en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Reportage of muziek?
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Celesta-ensemble en gramofoonmuziek.
1.45 Gramofoonmuziek.
2.15 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
3.00 Hobo, piano en gramofoonmuziek.
3.25 Vrouwenhalfuurtje.
3.45 Bijbellezing.
4.15 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Gesprekken met luisteraars.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten.
ANP.
5.30 Berichten.
5.35 Clavecymbelvoordracht.
6.00 NCRV-orkest.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
ANP en sluiting.
kent, dat hij Kalif zou wegdoen, zou ik direct
van Jog een paard krijgen om te berijden.
Vertel hem dat maar.
Lady Carvis stond op. Wanneer de oogen
van haar dochter zoo gevaarlijk flikkerden,
was het altijd maar het beste de discussie te
sluiten.
Enfin, zei ze, ik heb je nu gezegd,
waar het op stond en ik hoop dat je met
mijn wenschen in het vervolg rekening zult
houden Ik kan nu niet langer blijven
slaap wel, lieve kind! Ze gaf haar dochter
een kus, legde de shawl op de rugleuning van
haar stoel en verliet zoo waardig mogelijk
het vertrek, glimlachend nagezien door Diana.
HOOFDSTUK IV.
Een kleine twee kilometer van Carvis Hall
verwijderd lagen de uitgestrekte terreinen,
bekend onder den naam Crackmead Down. Ge
deeltelijk bestond het uit dicht bosch, gedeel
telijk uit naakte, kale heuvels, waar niets
anders dan distels groeiden en waar de bodem
vol konijnenholen zat. Het huis zelf, Crack
mead Grange genaamd, was eens een be
langrijke farm geweest Nu echter zag het
er akeli haast luguber uit; de bijgebouwen
waren in verregaanden staat van verval en
het huis was bijna geheel begroeid met klim
op, hetgeen er een somber aanzien aan gaf.
Er waren lieden in het naburige stadje Tar-
ford, die beweerden dat het spookte op
Crackmead Grange en misschien was dit wel
een van de redenen waarom het oude, in ver
val geraakte huis zoolang had leeggestaan.
De makelaar, met den verkoop belast, was
dan ook blij dat er eindelijk een kooper
kwam opdagen, die bovendien tegelijkertijd
een gedeelte van de meubelen en stoffeering
overnam. De som, die voor het uitgestrekte
terrein betaald werd, was wel zeer beschei
den, maar als men dit aanbod niet accep
teerde, was er alle kans dat het lugubere
huis nooit meer bewoond zou worden.
Het zal hem vast geen geluk brengen,
voorspelde George Jeffreys, bij zijn vrienden
bekend onder den naam van „Oude Jog"
Maar de menschen, die den nieuwen eige
naar gezien hadden, vonden dat deze buiten
gewoon goed paste bij Crackmead Gran»e.
Hg was een lange man. met een hard, stug
Uiterlijk, die niet meer zei dan hoog nood'g
was en dan nog op kortafgemeten toon. Zon
der verdere plichtplegingen trok hij in de
door hem gekochte bezitting en al spoedig
was het een ieder duidelijk dat hij in vol-
l'even0 Vr*)h"d afzondenng wenschte te
(Wordt vervolgd).
