Geanimeerde ijswedstrijden op Heldersche kanaal Abonneert U op dit blad Het Rijk betaalt TAO-uul aan het Vaderland Het vroor gisteren 10 graden! 7 2 graad De zelfkant van het buitenleven tPladinieuwJ Wieringen favoriet Distributie-nieuws XtxehcA tUeuuu ïlieuuM uil Va& Ponderdag 6 Februari 1941 Tweede Blad De MULO rijdt om prijzen voor winkeliers Schaatswedstrijden voor geheele gemeente- personeel Aaarijding hoek Krugerstr.-van Galenstr. De Ambachtsschool op de schaats Uit het politie-rapport Een veiligheidsd'enst Door de gladheid ijswedstrijden ULO-school Visscherij Onze Heldersche MULO-school aan de Mo lenstraat beschikt over een School vereeniging, die, men zal het zich ongetwijfeld nog wel herinneren, ieder seizoen één óf meerdere uit voeringen placht te geven. De tijden zijn veranderd en van feest- avondjes zal, ook van de MULO-vereeniging, voorshands wel niet bijster veel komen. Kon het bestuur dezer vereeniging dus een sym pathieker initiatief nemen dan voor de nog in de kas aanwezige fondsen prijzen aanschaffen, welke ter beschikking werden gesteld in schaatswedstrijden, die gistermiddag op het Kanaal, tusschen Helden der Zeeplein en de Postbrug verreden werden? Het zijn geanimeerde wedstrijden geworden. En dat was zeer te begrijpen als men in aanmerking neemt het feit, dat het weer zich van zijn gunstigste zijde deed kennen. Heel dien middag, tot vijf uur toe, lag de baan te glinsteren en flonkeren in een dartele winter zon, die iedere sombere gedachte bande. Het was een fleurig lint van ijs tusschen de twee wallekanten en het is maar de vraag wie er bij die wedstrijden het meest genoten hebben de deelnemers, de organisatoren of... het pu bliek, dat deels met zijn neus op de baan hing, deels langs „het lijntje" op den kant opge steld stond en gespannen de verrichtingen der MULO-dames en -heeren volgde en hun lof of critiek niet onder stoelen en banken stak. Daar was, dit voorop gesteld, een zeer behoorlijke organisatie. Door den voorzit ter van de MULO-vereeniging, den heer Labohm, was gezorgd dat administra tie en voorbereiding in kannen en krui ken waren, zoodat des middags zonder stagnatie gereden kon worden. De voor- ziter werd daarbij geassisteerd door enkele andere bestuursleden, terwijl voorts ver scheidene leeraren aanwezig waren, van wier diensten bij start en finish een dank baar gebruik gemaakt werd. Zoo zagen wij de heeren Noorman, Van Hoek en Kor relboom bijvoorbeeld herhaaldelijk het vuur uit de sloffen... pardon... schaatsen rijden. Er was, we schreven het reeds, veel animo voor deze wedstrijden, zoodat ze een succes werden. Overigens... de MULO had zulks feitelijk ook wel verdiend. Te meer als men weet, dat deze wedstrijd al tweemaal was uitgesteld. De derde maal echter klonk nu als een klok. Er werd gereden door niet minder dan 60 deelnemers, zijnde van het vrouwelijk en mannelijk geslacht. Van iedere sexe waren er drie groepen, zijnde de diverse leeftijden bij elkaar. Dat was een ver- eischte, om de krachtverhoudingen met eenige eerlijkheid tot hun recht te doen komen. Het was een bont tafreel, dat het Helder sche Kanaal daar bood op dezen middag. Roode truien en knal-gele pullovers. Coquette ijs- mutsjes en fieve sportrokjes. Opbollende plus fours... kortom, heel die atractieve ijskleedij, die men zoo pleegt te aanschouwen als er ijs op de kanalen ligt en... zon aan den hemel staat. Want die zon was het, die voornamelijk het geheel dien luister bijzette, waaraan het te danken is, dat men van een echt ijsfeest kon spreken. Er werd gereden dat het een lieve lust was en dat Is te begrijpen als men weet, dat de eerste prijzen bestonden uit diverse zeer mooie boekwerken. Er was spanning la praktisch iedere afdeeling en menig maal zag men overwinningen, die met een „neus-lengte" gehaald moesten worden. Wieringen was favoriet. Er helpt geen moederlief aan dit te verheimelijken. De Wieringer rijders (en... rijdsters!) waren van een superioriteit, die de snelheid en vaardigheid van de Jutters menigmaal in den schaduw stelde. Iets, dat overigens met breede sportiviteit opgenomen werd. De Prijsuitreiking. In den namiddag vond in de school, in het gymnastieklokaal, de prijsuitreiking plaats. Hotels, Café's en Restaurants Op Vrijdag 7 Februari a.3. kunnen de instellingen voornoemd de volgende bon nen bij den distributiedienst inwisselen tegen toewijzingen t.w.: Boter bonnen 27 en 28 op opplakvellen MD 18. Kaas bonnen 19, 32, 45, 58 op opplak- MD 18. VTeesch bonnen 16 op opplakvellen MD 268. Eventueel rantsoenbonnen op opplak vellen MD 18 in te leveren. De bonnen moeten in veelvouden van 9 stuks ingeleverd worden. De deelnemers zaten genoeglijk langs den kant op de bankjes en na een inleidend woord van den voorzitter der jury begon de uit reiking, waarbij voor eiken winnaar een ge juich opging. De winnaar waren: a. Meisjes van 1213 jaar. 1. Tiny Krigee. 2. Annie Kreynen. 3. Annie Kramer. 4. Annie v. d. Hoek. b. Meisjes van 1415 jaar. 1. Janny Mos. 2. Jetty Verfaille. 3. Rie Parlevliet. c. Meisjes van 1617 jaar. 1. mej. G. Roovers. 2. mej. R. te Boekhorst. d. Jongens van 1213 jaar. 1. Piet Parlevliet. 2. Gerard Vermeulen. e. Jongens van 1415 jaar. 1. Paul Kaan. 2. Elbert Lont. 3. Wil Conyn. f. Jongens van 1617 jaar. 1. Jaap Bosch. 2. Jan Holdorp. 3. Wim Huitinga. Tenslotte wees de voorzitter van de Mulo vereeniging er nog op, dat dezln middag door die vereeniging georganiseerd is, dus dat alle leerlingen, als de omstandigheden weer zóó worden, dat de vereeniging haar werk kan doen, lid van de M.U.L.O.-Ver. moeten worden. Tenslotte ging er nog een driewerf hoera op voor de jury, die uit leeraren bestond en bewezen heeft, dat onderwijzers tenslotte niet allemaal „strafwerkuitdeelende beulen" zijn. Voorts heeft men dien middag kunnen zien, dat leerlingen die moeten zwichten voor een algebrasom of een Fransche thema, op het ijs hun mannetje (of vrouwtje) staan Tenslotte was er voor eiken deelnemer nog een reep-chocolade, zoodat allen zeer voldaan huiswaarts keerden. Hedenmorgen georganiseerd op de Kerkgracht. Vanmorgen hebben op de ijsbaan tus schen Postbrug en Helden der Zeeplein schaatswedstrijden plaatsgevonden voor het geheele gemeente-personeel, voor zoo ver dit door den dienst, die uiteraard moest doorgaan, mogelijk was, Voor deze wedstrijden was veel belangstelling en de deelname groot. Er was een hardrijderij over 250 meter en 500 meter (verdeeld over 2 groepen: onder en boven de 30 jaar), een behendig heidswedstrijd en een wedstrijd in het schoonrijden. Eveneens werd door diverse dames een wedstrijd gehouden. In ons nummer van morgen geven wij van dezen ijs-kamp nadere bijzonderheden. De kosten van het onderwijs aan de Heldersche geëva cueerde kinderen. Na een vr\j langdurigen strijd over de vraag wie de kosten voor de Inrich ting en het onderhoud van lokalen, voor onderwijs aan de Heldersche geëvacu eerde kinderen zal betalen, Is dezer da gen de beslissing gevallen in Den Haag. Het Departement van Onderwijs zal de financieele lasten dragen, die het on derwijs aan de Heldersche kinderen, buiten de gemeente vragen. Zoowel de inrichting van de lokalen als het onder houd daarvan wordt door het Departe ment van Onderwijs gedragen. Geen persoonlijke ongelukken. Dezer dagen vond op de hoek Van Galen- straat-Krugerstraat een aanrijding plaats tusschen twee vrachtauto's, waarvan de eene gereden kwam uit de richting Javastraat en de andere uit de richting van het Singel. Een en ander bleek te wijten aan de groote mate van gladheid van den weg, die snel stoppen onmogelijk maakte Het bleek, dat de schade nogal meeviel. Alleen diverse spat borden waren verbogen en kapot. De politie controleerde de remmen. Deze bleken in uitstekende orde te zijn. Persoonlijke ongevallen kwamen bij deze aanrijding niet voor. Vrijdagmiddag om half 2. Nu de Zeevaart- en Mulo-school hun kun nen op de gladde ijzers gedemonstreerd heb ben, is het te begrijpen, dat ook de Ambachts school niet achter wil blijven. Morgenmiddag, van half 2 af, zullen de heeren op de baan tusschen Helden der Zee plein en Postbrug verschijnen, teneinde te pogen de prijzen te bemachtigen. De volgende prijzen zijn beschikbaar ge steld: T. C. Govers, een paar kunstschaatsen; Egner, een vulpenhouder; A. Buitendijk, zak lantaarn; J. Govers, stalen meetlat; D. Schreuder, 1 doos luxe postpapier. Verder worden door Directeur, leraren en Leerlingen Vereeniging Ambachtschool een aantal prijzen beschikbaar gesteld. Autobus „haakt" paard-en-wagen. Een paard-en wagen reed over den Jan Verfailleweg en het zou een rustig karretje- langs-den-Zandweg geweest zijn, ware daar niet een autobus gekomen, die, door on bekende oorzaak, het noodzakelijk achtte dit karretje te attakeeren. Een aanrijding was het gevolg en daarvan weer dat een lemoen brak. De politie maakte van een en ander proces verbaal op. Waar is die fiets? Een stadgenoot plaatste zijn fiets ergens voor een perceel in de Koningstraat. Toen hg dit rijwiel weer wenschte te beklimmen bleek dat dit spoorloos verdwenen was. Wie schaft raad Nog zoo iets. Iemand anders was zoo onvoorzichtig dezer dagen zijn fiets voor een woning aan den Brakkeveldweg neer te zetten. Deze was al niet gelukkig. Hij raakte op precies dezelfde manier zijn vehikel kwijt. Verzekert Uw fiets voor 3 gulder per jaar. liy diefstal krjjgt U een nieuwe terug. K. KOS, Koningstraat 76 Noch gedurende de oorlogsdagen van 1015 Mei 1940, noch daarna is er b(j de Marine eenige aarzeling geweest en ondanks het feit, dat wij den aanval op ons Vaderland niet hebben kunnen afweren en door overmacht tot capitulatie gedwongen werden, zijn wij niet bij de pakken gaan neerzitten. Integendeel, aldus lezen wij in „Onze Marine" wij hebben ons duidelijk voor oogen gehouden, dat er na dezen tijd een andere tijd komen zal. Op dezen nieuwen tjjd moeten wij, sterk gedragen door het bewustzijn, dat het Neder- landsche volk een ongebroken volk is, ons werk instellen. Wij moeten daarom gereed blijven om in het nieuwe Europa onze taak te blijven vervullen, wij moeten met de herin nering aan onze mannen, die sneuvelden voor het Vaderland, den plicht volbrengen, zooals de Vader des Vaderlands ons meer dan 350 jaar geleden heeft voorgehouden, den Vader land ghetrouwe te zijn. Trouw aan het Vaderland! Dit is de roep die thans meer dan ooit moet blijven weer klinken. Trouw aan het Vaderland! Dit is de daad, die wij allen stellen moeten, want door trouw te zijn aan het Vaderland nu! zal het mogelijk zijn de toekomst onbevangen tege moet te treden. In de toekomst zullen wij weer de zeeën bevaren; onze vaderlandsche driekleur zal dan weer vrij wapperen langs alle kusten en ook de marine zal haar cultu- reele taak weer te vervullen hebben. Versterkt deze gedachte. Draagt ze verder uit over de lage landen aan de zee en plant ze stevig in de harten van het Nederlandsche Volk. Toen het Vaderland riep ter verdediging van ons dierbaar plekje grond, mocht er geen aarzeling zijn onzen plicht te doen. Er mag evenmin aarzeling zijn nu het gaat om de toekomst van Nederland. Blijft trouw aan het Vaderland. Ook nu! Zooals men in een advertentie in dit num mer leest is alhier opgericht een particuliere veiligheidsdienst. Door dezen dienst wordt toezicht gehouden op woningen, inboedel, e.d. Eveneens kan men zijn sleutels aan den dienst in bewaring geven. Het adres is N. Pronk, p.a. Bremer, Keizerstraat 38. Gisteren kwam een dame op den Brakke veldweg dusdanig te vallen, dat men alar meering van de politie noodzakelijk achtte. De ambulance-auto rukte uit voor het ver- leenen van assistentie, doch dit bleek, bij aankomst, niet meer noodzakelijk. Parate omstanders hadden den huisdokter inmiddels v wittigd, zoodat de politie weder bureau- waarts kon tijgen. Op de ijsbaan „Ilemert" te Den Burg had den Dinsdagmiddag wedstrijden op de schaats plaats voor de leerlingen van de U.L.O.-schooI te Den Burg. De uitslag dezer wedstrijden was als volgt: Schoonrijden voor paren: le prijs: Tine Boekei en Jn. Kikkert. 2e prijs: Annie Keyser en K. Lemstra. Hardrijden voor oudere jongens: le prijs: J. Kikkert. 2e prijs: J. v. d. Pijl. 3e prijs: W. Koorn. Idem voor oudere meisjes: le prijs: N. Logman. 2e prijs: R. Witte. 3e prijs: T. Room. Hardrijden voor jongere jongens: le prijs: J. Schagen. Hedenmorgen 9 uur: Verandering op til? 't Is gireren en vannacht koud ge weest. Zelfs bitter koud. Zoo kond, dat zelfs liefhebbers van wintersport gaan verlangen naar het einde dezer periode, die voor de geëvacueerden zooveel mi se re meebrengt. Vroor het gistermorgen om 9 uur 7 graden, aldra werd dit 's morgens nog 8 graden. Langzaam bleef het kwik dalen en toen de klok 's avonds 6 uur aanwees werd een stand genoteerd van 9 graden. En nog was dat niet het record van dien dag, want om 2 uur vannacht vroor het niet minder dan 10 graden. Lager is de thermometer niet gekomen. Op dit oogenblik, hedenmorgen 9 uur, vriest het nog 7% graad. Er is dus sprake van een stijging in de tempe ratuur. Zal deze stijging zich voortzetten? Er zijn kansen. In de eerste plaats zit de wind niet meer in den Oosthoek, maar waait deze uit het Zuiden. Voorts daalt de barometer snel. Stond hij gisterenmorgen nog op 768, vanmorgen 9 uur was dat reeds 755. Al met al" factoren die er op zouden kunnen wijzen, dat een kentering voor de deur staat. Of dit inderdaad het definitieve einde van dezen wel zeer winterschen winter beteekent dat moeten we afwachten. Voorspellen durven wfl in dezen niets! 2e prijs: D. Moerbeek. 3e prijs: N. Eelman. Idem voor jongere meisjes: le prijs: A. Koorn. 2e prijs: T. Reij. 3e prijs: A. Kok. Er was zeer veel belangstelling voor dezen wedstrijd. Het- was een goede gedachte van den heer Steenhuis, Hoofd der U.L.O.-school te Den Burg, om dezen wedstrijd te organisee- ren en de leerlingen stelden het zeer op prijs. Urk, 3 Februari. Door 17 vaartuigen werd heden, met staannetten onder het ijs, aan den Gemeentelijken Vischafslag, alhier aangevoerd: 109 pond snoekbaars, van 218 pond per vaartuig, prijs 8890 ct., 61 pond baars, 38%40 c\ en 42 pond voorn, 17% 20 ct., alles per pond. MEER DAN DUIZEND SCHAATSEN RIJDERS OP KOMST. Naar ons werd mede gedeeld zullen binnen enkele dagen meer dan duizend schaatsen rijders van den kant van Friesland Urk be zoeken. De tocht zou langs enkele steden in Friesland gaan, met als eindstation Urk. De schaatsenrijders zullen op het Gemeente- Secretarie te Urk een gedenkteeken ontvan gen. Daar dit op Urk voor het eerst zal geschieden is hiervoor veel belangstelling. Bij voldoende deelname zou ook een tocht vanaf Urk worden ondernomen. BURGERLIJKE STAND. OVERLEDEN: Johannes van Veen, 35 j., echtgenoot van Grietje Post. Leendert Brou wer, 81 j., echtgenoot van Geesje Post. Ma- rijtje Visser, 13 j., dochter van Riekelt Visser en Dirkje Bakker. GEHUWD: Kla^s van den Berg en Grietje Brouwer. Schetsen uit t Buitenvela Er zijn enkele gedichten, vervaardigd door poëten, uit een vorige eeuw, die in den loop van vele jaren geworden zijn tot nationale monumenten. Wellicht juist daarom worden ze niet meer gelezen door deze generatie, die laatdunkend glimlacht als een grijzende vader of licht-gebogen moeder enkele strofen van dergelijke lyrische standbeelden reciteert. Eén ervan is Tollens' onsterfelijke „Overwin tering", waarin de dichter de roemruchte daden bezingt van Heemskerck, Willem Ba- rentsz en hun mannen, toen dit wakkere groepje de ontzaglijke ontberingen op Nova Zembla doorstond, ontberingen, geleden ter wille van het lieve vaderland, dat later de vruchten van dergelijke voyagien rijkelijk plukte. Dezer dagen de „Overwintering" nog eens doorbladerend in een steenkoude omgeving, maakten wij onwillekeurig vergelijkingen met onzen eigen, thans beleefden „ijstijd". Hoe jammer, flat er onder de vele dichters, die ook onze tijd rijk is, geen enkele is met een pen als Tollens. Hoe zoude deze man onze nooden, perikelen en penetenties beschrijven. En hoe zou het volk van Nederland begaan zyn met het lot der Noorderlingen, die ook thans nog genoodzaakt zijn dag-aan-dag het veege lijf veilig te stellen door naar het buitenveld te emigreeren. WjJ willen niet beweren, dat we ons Inge graven hebben, niet dat onze „asem" als sneeuw uit onze monden valt, niet dat we weken lang de buitenlucht schuwen. Maar wel, dat we hartgrondig naar de eerste voor jaarsmildheid gaan verlangen en wèl dat deze winter ons op een gruwelijke manier de keel begint uit te hangen. Nu moet men niet z'n schouders ophalen en zeggen (of denken): „Zóó erg is het niet". Het is wèl erg. Er wordt in deze weken ge leden, meer dan men dikwijls beseft. Er schuilt achter onverschillige gezichten thans meer kommer, meer misère, dan men zich wel rea liseert. En dan denken wij niet aan die duizenden, die zoo fortuinlijk waren zich een behoorlijke home te verzekeren ergens in de dorpen en stadjes zuidelijk van Den Helder. We denken niet aan al diegenen, die bij kleyne luyden, bij onderwijzers, bij ambtenaren, bij gepension- neerden en bij de boeren onderdak vonden en in het gezin zijn opgenomen. Wij denken niet aan hen, die naar Schagen, Heiloo, Alkmaar of n o g verder den Zuid in forensen. Omdat het meerendeel 's avonds zit te soezen achter of bij een behoorlijk ver warmde kachel en daarna te ruste gaat in een comfortabel tweepersoons-bed en praktisch geen lichamelijke kwellingen heeft te door staan (tenzij men het vroeg-opstaan daaronder wenscht te rekenen). Wij denken niet aan al diegenen, die welis waar offers moeten brengen, maar welke offers tenslotte wel te dragen zijn. Deze tijd is nu eenmaal een tijd van offers. Wij allen hebben ze te brengen en een ieder vallen ze even zwaar. Er is echter nog wel verschil van offer. En dan denken wij aan den kleinen man met het afgepaste weeksalarisje, die, om welke reden ook, wegtrok, maar het eigenlijk niet kon doen. Wij denken aan diegenen, die hun allerlaatste spaarpenningen opteerden. Wier trots en leven dat „boekje" was, waarop gul den voor gulden ingelegd werd. En wat nu een leeg boekje geworden is. Paupers... Wij denken aan die honderden noodlijden den, die 's morgens in de duisternis op pad moeten op een wrakke fiets of te voet. Soms een uur of langer. En die dan tot op den graat verkild verder per trein of bus reizen. Die dan 's avonds weer terugreizen en aan komen in een boet, in een ruimte, die men niet den naam van „woning" kan geven, waar geen verwarming aanwezig is. Men vergist zich wel heel sterk als men meent, dat dit maar spora disch voorkomt. Het komt veel voor. Wij denken aan de gezinnen, die zich niet konden permitteeren de luxe van het „Piet Heyn" zijn. Aan al die Nieuwediepertjes tus schen een half jaar en de 6 jaar. Die met roode neuzen en blauwe wangen een te Spar- taansche opvoeding ontvangen, te Spartaansch voor hun luttele jarenwe zullen er van hooren later. We denken aan die oude menschjes. die zon der vuur avond aan avond in het buitenveld bijeenzitten en elkander aanzien en... zwijgen. Wat is er nog te zeggen, wat valt er nog te klagen. Jammer, ontzaglijk jammer, deze tijd voor oude menschen. Voor ons jongeren is daar nog, na dezen wereldbrand, een toe komst. Wij hopen er althans op. Maar wat resteert voor menschen, die de zestig, de vijf- en-zestig gepasseerd zijn? Wij denken aan allen, die in dezen tijd van kommer en armoede, van lichamelijke nooden de spits afbijten. Wèl zwaar betalen wij den tol aan onze stad, die wij desniettemin lief hebben. Omdat zij ons ook den schat gaf van de goede herinnering aan de dagen van weleer. Wij denken... aan allen. Aan dat oude moe dertje, dat men iederen morgen om 9 uur ziet voortzeulen met een wagentje over den Nieu wen Weg tusschen Julianadorp en Den Helder. Iederen dag tweemaal, heen en terug, zestig maal per maand Een schim van kommer en armoede. Een beeld dat dezen tijd van onrust, bloed en haat wel op droevig-markante wijze illustreert. Vreemde tijd... Hoe intens waardeeren wij nu datgene wat wij eens niet gewaardeerd hebben. Een kachel met vuur, een middagmaal thuis, en geen tochten van uren om de woning te be reiken. Hoe ver lijkt de herinnering aan den tijd, die wij nu al aanduiden met „vroeger". Hoe veraf lijkt het verloren paradijs. In het buitenveld heerscht veel armoede. Meer dan men denkt en al te vaak gemas kerd achter een onverschillige opmerking, een sarcastisch gezegde of een cinisch antwoord. Want men leert de nooden van dezen winter in het Noordhollandsche buitenveld niet in een gezellige trein-coupé met goed-doorwarmde menschen, noch in de huizen diergenen, waar men de kou en de armoede buiten de deur kan sluiten, noch de zich noemende ontspannings- vereenigingen, die op enkele dorpen opgericht zijn. Men leert hen daar waar de mensch stil verborgen zit en waar hij alleen is met zichzelf of met de zijnen. Daar is het, dat ontbeerd wordt en waar de wanhoop een duurzame gast is in vele onder komens. Laat ons dat gedenken. Gedenken ook den tijd, waarin dit noodza kelijk was. Om daarna te besluiten: Dit nooit meer!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1941 | | pagina 5