Het
granaatappelsap
N1PPER EN PELLE
De varkensteeltregeling
1941
Nederland moet
België helpen!
Politie en brandweer
voor WINTERHULP
Brittaonië cd dc V.S. als
machtig afweerblok
FEUILLETON
Bouw van Amerikaansche
vliegtuigmotoren in Brazilië?
Duitsch weermachtbericht
Italiaansch weermachtbericht
Bloed van ona bloed.
De Residentiebode levert een pleidooi
▼oor hulpverleenine aan Belirië met het oog
op den levensmiddelennood aldaar. Wij ci-
teeren:
Hier wordt de gelegenheid geboden tot
een ware daad van naastenliefde, aan de
noodzaak waarvan niemand behoeft te twij
felen, onverschillig welke opinie hij ia toe-
deeaan. Een Amerikaansche commissie
etelde hier feiten vast.
Ongetwijfeld moet het den Duitschen in
stanties met organisatische middelen moge-
lifk zijn in te «trijpen en de ramp, die Bel
gië bedreigt, voor eeniiren tijd te verschui
ven. Zij zouden daarvoor slechts Nederland-
sche voorraden behoeven aan te spreken en
te laten vervoeren. Meer nog dan in het
.verleden reeds ireschiedde.
Maar aan den anderen kant zou dit door
velen niet begrepen. misverstaan of niet ge-
loofd worden. Nok ozuden velen twijfelen
aan de bestemming.
^Mede juist daarom meenen wij dat alle
Nederlanders, die daartoe in staat zijn, zich
thans zonder uitstel en zonder fonderscheid
bereid moeten verklaren een broedervolk
de helpende hand toe te steken door 'n Bel
gisch kind tot zich te nemen en te verzor
gen. Vrijwillig, omdat wij. ons dat tot
een plicht en een eer rekenen.
In de eerste plaats diegenen, die de Groot-
Nederlandsche gedachte onderschrijven. In
lederen kring en van allen stand. Bloed van
hun bloed moeten zij helpen. Wij mogen
niet lijdelijk toezien, dat de kinderen van
hen, die onze taal mede spreken, een der
gelijk lot overkomt. Hier is de gelegenheid
voor hen om een ideaal met de daad te be
zegelen. Hmr is plaats voor een initiatief,
dat aan geen anderen dan Nederlanders
mag worden overgelaten.
Velen duizenden in ons Vaderland zou dat
mogelijk zijn. De drie politieke bewegingen
zouden hun organisatie, menschen en mate
riaal ter beschikking kunnen stellen. Met
haar zouden organisaties voor kinderuitzen
ding met doktoren en verplegingspersoneel
kunnen samenwerken onder leiding van de
Winterhulp Nederland, die onmiddellijk in
contact kan treden met de Belgische zus
terorganisatie. De Duitsche autoriteiten ten
slotte zouden hun medewerking moeten ver
kenen voor het transport.
Een organisatie daarvoor kan in enkele
weken met hard werken, goed voor elkaar
worden gebracht. In groote eensgezindheid,
snel en bondig.
De komende straatcollecte.
Bij de komende straatcollecte voor Win
terhulp Nederland op 14 en 15 Februari
zullen ook politie en brandweer medewer
king verkenen.
Ten einde deze collecte zoo goed mogelijk
te doen slagen, heeft Winterhulp zich in
verbinding gesteld met de heeren A. W. de
Koningh, inspecteur-generaal van de Ne-
derlandsche politie, P. L. van Boven, hoofd
inspecteur van het brandweerwezen en A.
van Batenburg, rijksinspecteur voor de be
scherming der burgerbevolking tegen lucht
aanvallen.
Deze heeren hebben met het plan om po-
daoA Ethtt 171.
22.
29.
Nipper keert als overwinnaar
terug.
1. „Mijne heeren, brengt deze
beide misdadigers in ver
zekerde bewaring. Laat ze
vooral niet ontsnappen."
2. „Ik moet me haasten om
weer bjj de anderen te ko
men. Ze zullen niet begrij
pen. waar ik blijf."
3. „We moeten direct naar het
politiebureau. Ik heb de
dieven gevangen."
„Dan feliciteer Ik Je, mijn
jongen. Dat levert je even
tjes een belooning op van
500 gulden."
30.
Sam ft Co.
1. „Dat was een streep door
mijn rekening, jongens. Nu
werk ik al maandenlang om
deze belooning in de wacht
te slepen, en daar komt me
zo'n dreumes en die kaapt
me die voor mijn neus weg."
2. „Maar Sam. Je begrtjpt toch
wel, dat het vanzelfspre
kend slechts een kleine
dienst is, die ik Je heb be
wezen, als dank dat Je
Krullekop geréd hebt. Die be
loning is natuurlijk voor
Jou."
„Jongens, willen Jullie mijn
compagnon worden T Ik heb
een paar andere gevallen,
waarbij ik Jullie uitsteken
de hulp best zou kunnen ge
bruiken."
Weston sprak opnieuw zijn zinnen waren
kort en afgebeten. Goed, je hoeft niet te
antwoorden. Hindernissen zijn er om over
wonnen te worden. Mogelijk weet je nog niel
wat werkelijke liefde is ik zal het je leeren.
Ik zal Je, wanneer je naar mij toekomt, tegen
de heele wereld beschermen. Ik heb een ge
voel dat je hard bescherming noodig hebt. En
dit zeg ik je schenk me je vertrouwen.
Ik zal het nooit beschamen. Doe je het niet
ook goed! Niets ter wereld zal me er toe
kunnen bewegen jou op te geven!
Zijn stem was diep en laag. Diana was hevig
ontroerd en ze had de grootste moeite dit te
verbergen. Hij had haai tot in haar diepste
wezen geraakt en ze was bang doodsbang
voor wat hij in haar had ontketend en dat
haar nu de baas dreigde te worden.
De paarden waren heel rustig. De zon was
nu heelemaal weg en het werd schemerdon
ker. Een soort paniekstemming maakte zich
van Diana meester. Ik moet weg, zei ze
hees maar zelf hoorde ze hoe zwak en be
sluiteloos haar stem klonk.
Is dat al es, wat je me te zeggen hebt?
vroeg Weston.
Ze knikte. Ik kan er niets aan doen, zei
ze hu'peloos en, tamelijk dwaas, voegde ze er
aan toe: Het is mfjn schuld niet.
Ik neem de volle verantwoordelijkheid
op me, zei hij. En plotseling voelde ze hoe hij
zijn arm om haar heen legde en haar dicht
tegen zich aantrok. Nu ga ik je kussen, zei
hij. Verweer je niet! Het eenige resultaat
zal zijn dat je de paarden aan het schrikken
maakt.
En ze verweerde zich niet; ze wist dat ze
niets tegen hem beginnen kon, dat hij. als hij
dat wilde, haar met gemak op zijn eigen
paard kon tillen. Blindelings voegde ze zich
naar zijn wil en ze voelde hoe hij zijn lippen
op de hare drukte. Een rilling voer haar door
de leden; het was haar alsof de wereld om
hen heen verzonk. Nog voor ze gelegenheid
had gehad zich te verdedigen, had hjj haar
overmeesterd en ze kon, noch wilde zich ver
zetten.
litie en brandweer te doen samenwerken
niet de Winterhulpactie, hun volle instem
ming betuigd en hun wensch daartoe door
gegeven aan de plaatselijke bevoegde in
stanties en reeds thans is gebleken, dat
van alle kanten veel medewerking wordt
ondervonden.
Ten einde de gedachte van deze samen
werking meer ingang bij het publiek te doen
vinden is in verband met de komende col
lecte mede een verkeersweek georganiseerd,
gedurende welke in tal van plaatsen de
monstraties zullen worden gehouden van
politie en brandweer.
Zoo zal b.v. in Amsterdam een verkeers-
instructietentoonstelling worden geopend,
terwijl de politie op drukke verkeerspunten
instructies aan het publiek zal geven.
Voorts hebben brandweerdemonstraties
plaats, waarbij o.a. de Jan van der Heyden
bij het Amstelhotcl met zijn spuiten in wer
king zal worden gesteld.
In het kader van deze verkeersweek zullen
ook verschillende radioreporatages worden
gegeven.
Het doel van deze reportages is om poli
tie en brandweer zoodanig in het middel
punt der belangstelling te plaatsen, dat bij
de komende collecte voor Winterhulp een
zekere Sfeer van contact met het publiek
wordt gesehapeh, waarbij de verwachting
mag worden uitgesproken, dat ieder op 14
en 15 Februari, wanneer de politiemannen
hun collectebus zullen aanbieden, met milde
hand zal offeren ten bate van het noodlij
dende deel onzer bevolking.
Besprekingen omtrent de productie van
Amerikaansche vliegtuigmotoren in Brazilië
zijn, volgens berichten in het Amerikaansche
blad te Washington, aangevangen tusschen
vertegenwoordigers van het staatsdeparte-
ment en het ministerie van oorlog eenerzijds
en een vertegenwoordiger der Braziliaansche
fegeering, kol. Muniz, anderzijds. De Brazi
liaansche officier, die hier Maandag is aan
gekomen, deelde mede, dat de Braziliaansche
regecring van de Vercenigde Staten reeds
de licentie heeft verworven voor den bouw
van Curtiss Wright Whirlwind motoren. In
Rio de Janciro zal binnenkort een fabriek
voor 2 millioen dollar worden opgericht.
Hij, Muniz, heeft den opdracht de voor de
vliegtuigproductie noodige machines in de
Vereenigde Staten te koopen.
Anderhalf millioen biggenmerken
worden dit jaar toegewezen.
Hoofdzakelijk zullen de erkende
varkensfokkers voor een toewij
zing in aanmerking komen.
Op de Donderdag te Barneveld gehouden
voorjaarsvergadering van den „Bond van
Varkensfokvereenigingen West-Veluwe"
heeft de technische arviseur van dezen bond
de heer A. BUkman, hoofd-assistent van
den Rijksveeteeltconsulent te Arnhem, en
kele interessante mededeelingen gedaan
omtrent de teeltregeling van varkens voor
het jaar 1941.
De heer Blikman deelde de vergadering
mede, dat dit jaar 1.500.000 biggenmerken
zullen worden toegewezen, waarvan 307.652
in de provincie Gelderland (vorig jaar
412.821).
De heer Blikman deelde voorts in dit
verband mede, dat zij, die het vorige
jaar geen fokzeugen hadden, niet
meer in aanmerking zullen komen
voor een toewijzing biggenmerken,
een regeling, die nitft alleen voor de
provincie Gelderland, maar voor het
geheele land zal gelden.
De erkende stamboekfokbedrijven, aldus
spr., zullen echter zooveel mogelijk intact
worden gelaten. Voorts zal men per boven
tallige fokzeug dit jaar 2 3 fokvarkens
mogen houden. Er zal geen onderscheid
meer worden gemaakt tusschen drachtig en
niet-drachtig. De toewijzing fokbeeren zal
worden veranderd. Per half jaar zal een ge
lijk aantal worden toegewezen als voor een
jaar noodig is.
Tenslotte deelde de heer Blikman nog
mede, dat de eischen voor erkenning dezelf
de blijven. Men moet twee jaar als fokker
zijn ingeschreven en aan alle verplichtin
gen als zoodanig hebben voldaan, wil men
officieel als varkensfokker kunnen worden
erkend.
Dit beteekent dus, dat ir dit jaar de var
kensfokkerij, d.w.z. de stamboekfokkerij, na
genoeg onbeperkt voortgang zal kunnen
vinden.
ACTIES IN DE LUCHT.
Het opperbevel der Duitsche weermacht
maakt bekend:
Een duikboot heeft twee gewapende vij
andelijke koopvaardijschepen van in totaal
12.000 b. r. t. tot zinken gebracht. Aan de
Engelsche Oostkust is een motortorpedo
boot erin geslaagd, een Britsch kustvaar
tuig tot zinken te brengen.
De luchtmacht heeft ondanks het slechte
weer gewapende verkenningsvluchten on
dernomen in het zeegebied rond Engeland
en mijnen gelegd voor Britsche havens. In
het Middellandsche Zeegebied hebben ge
vechtsvliegtuigen storingsaanvallen onder
nomen op militaire installaties op het
eiland Malta.
De vijand heeft gisteren in de avonduren
en in den nacht gepoogd met afzonderlijke
vliegtuigen het bezette gebied aan de Ka-
naalkust binnen te dringen. Slechts in één
havenstad zijn door het werpen van brand
bommen kleine branden ontstaan, die de
burgerbevolking snel kon blusschen. Het
luchtdoelgeschut heeft hierbij een gevechts
vliegtuig van het tvpe Armstrong-Whitley
neergehaald. Een tweede vliegtuig werd ge
dwongen te landen en de bemanning werd
gevangen genomen.
VERWOEDE VELDSLAG BIJ BENGHAZI.
Het 245ste weermachtsbericht van het
Italiaansche hoofdkwartier luidt:
Van het Grieksche front niets te melden.
In Cyrenaica is een verwoede veldslag
gaande tusschen onze troepen en vijandelijke
formaties in het gebied ten zuiden van
Benghazi.
In den sector van Cheren in Oost-Afrika
duren de gevechten voort. Aan het zuidelij
ken front zijn vijandelijke aanvallen door
onze dappere troepen afgeslagen Onze lucht
machtfonnaties hebben artilleriestellingen,
troepen en auto's gebombardeerd en daar
bij branden in munitie- en brandstofvoorra
den veroorzaakt. De vijand heeft aanvallen
gedaan op Asmara en eenige andere plaat
sen, zonder ernstige schade aan te richten.
Te Asmara is een gloster-viiegtuig neerge
schoten door onze jagers, die snel tusschen-
beide kwamen. Een onzer vliegtuigen is niet
teruggekeerd.
Wel? vroeg hij somber, haar nog steeds
omvat houdend. Was dat zoo verschrik
kelijk
Ze had haar oogen gesloten en hijgde naar
adem. Na een stilte zei ze: Ik moet gaan.
AUes op zjjn tijd, zei hij. Ik wil dat je
eerst iets heel goed begrijpt, namelijk dat je
van nu af aan de mijne bent. Dit is niet iets
van voorbijgaantfen aard het is iets blij
vends. Er zal een dag komen dat jij en ik
één zullen zijn. Het is nutteloos tegen het
noodlot te vechten het is sterker dan wjj.
Je hebt gezegd dat je alleen je weg door het
leven wilt gaan, maar vanaf den dag dat je dit
in mij wakker riep. heb je dat voor jezelf on
mogelijk gemaakt. De weg, die ik zal gaan,
zal voortaan ook de jouwe zijn, waarheen die
ook leidt.
Vaster trok hij haar tegen zich aan, haar
haast de adem benemend. Het oogentlik van
verwarring was voorbij, maar nog steeds voel
de ze zich niet in staat te spreken.
Je blijft dus zwijgen, zei hij. Goed
het hindert niet. Dit moment zal je nooit meer
kunnen vergeten en mij evenmin. Dat is
liefde, zooals ik die ken. En jij zult haar
ook leeren kennen. Liefde is niet iets, waar
aan je kunt ontkomen ze achtervolgt je
overal.
De paarden begonnen onrustig te trappelen
en langzaam liet hij haar los.
Ga nu, zei hij. Maar denk er aan dat
ik op je wacht en ik zal niet heel lang
wachten.
Met die woorden hief hij, juist als bij het
begin van hun ontmoeting, zijn hand op, dit
maal ten afscheid. Daarna liet hij dien vallen
op den nek van zijn paard. Meteen schoot het
dier weg en Diana bleef achter, met moeite
haar steigerend paard in toom houdend. Toen
het haar gelukt was Calif wat te kalmeeren,
was Edmund Weston al een heel eind weg.
Geen keer had hij omgekeken.
Heel stil was het nu om haar heen
roerloos zat ze op haar paard. Maar op haar
lippen brandde nog zijn kus en in haar ooren
klonken zijn woorden na. Dit was dus de
liefde, zooals hij die kende en dien ook zij
zou leeren kennen. En wat geweest was, noch
wat voor haar lag, zou daar iets aan kunnen
veranderen... Nee, ze had geen enkele poging
gedaan om zich tegen hem te verzetten ze
had het ook niet gekund, misschien niet eens
gewild. Het diende nergens toe de waarheid te
ontvluchten hij had haar door zijn kus aan
zichzelf ontdekt. En al ging ze tot het einde
der wereld, nooit zou dit meer uitgewist kun
nen worden. Hoe had hij het ook alweer ge
zegd? „Liefde is niet iets, waaraan je niet
kunt ontkomen ze achtervolgt je overal.
HOOFDSTUK XXL
Overal brandde licht in de hall toen Diana
thuiskwam. Ze zou niet kunnen zeggen waar
ze al dien tijd geweest was. Sinds Weston was
weggereden, had ze, gezeten op Calif, door
bosschen en velden gezworven, totdat het wil
de kloppen van haar hart een beetje bedaarde.
Nu had ze haar paard naar stal gebracht en
slipte door een zijdeur, die tot den tuin toe
gang gaf, naar binnen. Snel liep ze de trap
pen op en ging meteen door naar haar kamer,
door niemand opgemerkt.
Het was nu heelemaal donker buiten en het
vroor een beetje. Diana had het koud gekre
gen en ze was doodmoe. Snel trok ze haar rij-
pak uit en schoot haar peignoir aan. Er
brandde geen vuur in haar kamer en, na even
aarzelen, kroop ze onder de gewatteerde deken,
die op haar bed lag. Ze klappertandde, maar
dat was niet alleen van koude.
Dat komt doordat ik zenuwachtig ben,
zei ze tot zichzelf.
Ze trachtte kalmer te worden, na te den
ken, maar het was haar onmogelijk. Ze trilde
over haar heele lichaam en het klappertanden
wilde maar niet ophouden. Het leek wel of
ze koorts had. Lange tijd bleef ze zoo liggen,
doch eindelijk werd ze rustiger.
Buiten sloeg een klok zeven uur en meteen
hoorde ze Migg's voetstappen in de gang.
De kamenier klopte aan haar deur en kwam
daarna binnen. Hemeltje! riep ze uit.
Ze hebben U overal gezocht en nu bent U
warempel rustig in Uw kamer. Bent U ziek,
dat U op dit uur in bed ligt?
Ik geloof dat ik weer eens kou heb ge
vat, zei Diana. Dat komt van dat ellendige
klimaat hier. Denk je dat een warm bad zou
helpen, Miggie?
Daar heb je het al natuurlijk weer
verkouden! En ik heb U nog zóó gewaar
schuwd nu eens een beetje op Uzelf te passen,
zei Miggs hoofdschuddend. Hebt U al thee
gehad
Nee, ik ben pas laat thuis gekomen.
Diana zette haar vriendelijkste gezicht.
Weet je wat ik graag zou willen hebben, Mig
gie? Een glas kokend-heete melk met een
scheutje brandewijn er in. Je zult eens zien
hoe ik daarvan opknap! Ga jij het nu even
voor me klaarmaken, dan neem ik in dien
tijd een bad.
Meteen stond ze op en pakte haar bad
handdoek.
Weer schudde Miggs haar hoofd, maar
tegen die klank in Diana's stem kon ze niet
op. Terwijl ze naar de deur ging, zei ze nog:
Mr. Carvis is vanmiddag gekomen. Als ik
U was, zou ik me voor vanavond maar een
beetje mooi maken.
Wat ellendig! zei Diana en met een rim
pel tusschen haar oogen liep ze naar de bad
kamer. Ze had den verwachten gast heele
maal vergeten en ze was nu totaal niet in
de stemming een heelen avond te zitten pra
ten over allerlei onbenulligheden. Maar. na
even nadenken, vond ze het niet meer zoo heel
er£- Zijn tegenwoordigheid zou de aandacht
van haar afleiden, iets wat haar bijzonder
welkom was.
Ze voelde zich na het bad al aardig opge
knapt en de melk met brandewijn deed de
rest. Een aangename gloed verspreidde zich
door haar leden en ze was voor één keer in
haar leven Miggs heel dankbaar. Ze had er
w-eer moed door gekregen en ze kleedde zich
haastig, bereid de komende gebeurtenissen
onder de oogen te zien.
Een vluchtigen blik in den spiegel vertelde
De wet 1746 heeft weliswaar het redden
van Engeland als eerste, geenszins echter
als laatste doel, aldus verklaart de bekende
Amerikaansche publicist Lippmann, In de
„Washington Post". Eerder kan men zeg
gen, dat het hoofddoel van de wet is, een
opvanginrichting tot stand te brengen, voor
het geval Engeland de nederlaag lijdt. Daar
over kunnen de leden der Amerikaansche
regeering natuurlijk niet spreken. Het is
echter duidelijk, aldus Lippmann, dat de
wet niet den minsten zin zou hebben, als
Engeland in de komende maanden onder de
Duitsche bestorming "zou bezwijken, of als
Lindbergh gelijk zou krijgen met zijn be
wering, dat Engeland zich ook met Ameri
kaansche hulp niet op de been kan houden.
Om voor dit geval gewapend te zijn, heeft
Roosevelt de in de wet 1746 geformuleerde
volmachten noodig. De president moet om
deze fedëh met Engeland omvangrijke re
gelingen treffen, om in geval van nood de
Engelsche vloot en de in de geheele wereld
verspreide deelen der Britsche luchtmacht
alsmede de steunpunten van het empire te
kunen overnemen. Wanneer de Ver. Staten
het Britsche empire willen redden, zoo be
sluit Lippmann, moeten zij de wet 1746 zoo
spoedig mogelijk aannemen, opdat het em
pire en de Engelsche vloot zich, in geval
de Engelsche eilanden zouden vallen-, met
de Ver. Staten tot een groot afweerblok
zouden kunnen aaneensluiten.
haar dat ze er dien avond bijzonder goed uit
zag. Ze had weer wat kleur op haar wangen
en het glanzende, rood-bruine haar vormde
een prachtig contrast met de zacht-blauwe
kleur van haar japon.
Ze ging haar kamer uit en, zich herinnerend
dat dit vroeger haar gewoonte was, liep ze
fluitend de trappen af naar beneden. Als het
dan toch moest gebeuren, dan nu meteen
maar, zoolang ze nog moed had. Niet dat ze
bang was voor een ontmoeting met Sir John's
zoon, dat niet! Maar doordat haar moeder
zoo duidelijk haar wenschen ten opzichte van
hem en haar te kennen had gegeven, zag ze
toch tegen de kennismaking op en ze was
zich bewust van een lichte verlegenheid
een vreemd en onbekend verschijnsel voor
Diana. Maar kom, ze moest maar zoo gauw
mogelijk door de zure appel heen bijten. Ze
begreep niet wat haar bezielde! Het leek
waaraentig wel of ze niets ernstigere aan
haar hoofd had!
Met meer lawaai dan haar gewoonte was
deed ze de deur van de zitkamer open en
vond daar niemand! Zoo, ze was dus vandaag
het eerste beneden! Opgelucht liep ze de ka
mer door naar een serre, aan het andere ein
de. Hier was het heerlijk rustig en een zware
geur van planten en bloemen kwam haar tege
moet. 's Avonds was de serre een van haar
geliefkoosde plekjes; er viel iets licht naar
binnen vanuit de zitkamer, maar overigens
was het er donker. Diana hield van dat sche
merige licht en bovenal van de lucht van
vochtige aarde, die er hing.
In de verste hoek stond een rieten stoel en
hierop viel ze neer, haar pose van luchthartig
heid en onverschilligheid geheel vergetend.
Het gezicht van Edmund Weston rees voor
haar op en op dat oogenblik zag ze het zóó
duidelijk, dat het was of hij in levende lijve
voor haai stond, haar voor zich opeischend.
Oh, ze was dien middag bedwelmd geweest
door zijn omhelzing, niet bij machte zich tegen
hem, maar vooral tegen zichzelf te verzetten.
Nu echter, zonder zijn dichte nabijheid, had ze
hevige spijt van wat gebeurd was. Ze moest
hem zien te bewegen haar op te geven, hem
schrr|ven! Maar wat? De waarheid? Neen,
duizendmaal neen! Maar er moest toch iets
op gevonden worden; ze moest hem iets
schrijven, waardoor hij zou begrijpen, dat zijn
verlangen naar haar nooit vervuld kon wor
den... Ze martelde haar hersens af, maar kon
niets bedenken Vreemd, eigenlijk had hij geen
enkel recht op haar en toch had ze het ge
voel dat dit wel zoo was. Hij was het, die
haar had doen ontwaken, die haar had over
tuigd van het bestaan van iets. waarin ze van
te voren niet had kunnen gelooven vooral
niet na de bittere ervaringen, die ze in Lon
den had opgedaan.
(Wordt vervolgd.)