Brabantsche
Rfjpf
Tob nooit
RADIO
van Dré
De
Wat wekt genegenheid?
PROGRAMMA
Ulvenhout, 6 Februari 1941.
Amlco,
Da's lederen avond den Dré z'n leste werk:
'n half uur te voren zet ie z'n opkamerke
open, dat heeft ie den Eeker zooiank af
gestaan, 't kamerke komt dan rap op
temperatuur, 't bed daar wordt gewermd mee
kruiken en dan, half tien omtrent, rolt ie den
Eeker in 'n deken, zóó, dat ge niks meer van
'm ziet dan z'n sproetig stekelskopske, dat
moeilachend uit den dekenrol stikt.
Zoo draagt Dré III 'm dan, locht als 'n
pluimke, de trejen op, naar 't kamerke.
't Manneke is dan veul moei. Want Dré III
heeft 'm den ganschen werkdag haarfijn ver
teld, ze hebben samen de boeken bijgewerkt,
den Eeker kreeg z'n dagelflksche training
't „drukken" van den grootboek, hij kan 't
nou tien keer mee den rechter- en zes keer
mee den linkerarm, ja we blijven vooruitgaan
maar dan, negen uren omtrent, dan is 't
manneke „op". Dan ziet Trui 'ns 'n paar
keeren veulbeteekenend van den Dré naar de
klok, van de klok naar heuren kleinzeun,
kucht zoo 'ns ongeduldig, schuifelt mee de
klompen net of ze zal opstaan, afijn, dan
heeft die goeie ouwe glnnen rust meer, veur
den Eeker tot z'n* mager neuske onder den
wol ligt! En ligt den sproetenkoning dan
eindelijk lijk 'nen vorst onder de dekens en
kussens, dat kunde den Dré óverlaten!
dan begint Trui fluisterend te foeteren, „dat
't 'n ongeperrementeerd schandaal is, om dat
bordpapieren kwiebuske zoc af te tobben" en
„zal z'er werk van maken bij den dokter!"
Verlejen week op 'nen avond, als den dag
gevorderd was tot Trui's-vijf-minuten-zacht-
gesjamfoeter, dan wreef m'n baaske zoo'ns
plazierig in z'n handen en zee, dwars over
Trui's ripplementen henen: „m'nen Eeker
komt er weer lekker in, opa!"
„Ge bedoelt, Dréke?"
„In de zaken!"
'k Had moeite den lach van m'nen kop te
houwen. Of er heelegaar ginnen „Ouwenbosch"
Is, ja..., of er gin Trui in den huis was, zoo
royaal, zoo plazierig, zoo handenwrijvend
kwam er dat uit: ,,ln de zaken!"
Ik zweeg. Knipte 'n onmerkbaar oogske
naar m'nen deurzetter. Maar Trui vroeg, mee
'n schel klanske in de stem: „wablief?!"
Den Dré keek Trui 'ns lollig aan, knikte
toen, mee 'n knipoog, iets te vriendelijk toe.
„Daar zulde van vegen, snotneus!" ant
woordde Trui: ,,'t manneke is geroepen in den
dienst van Onzenlievenheer en nie in den dieën
van de „Brabantsche Groentencentrale".
Twee felle kleurkes begosten te blinken
onder Trui's oogen. Vast knepen heur lippen
samen, tot 'n neerwaarts gebogen streep:
Trui vrat heur bloed op!
Maar Dré III stak 'n pepke aan, begost op
en neer te loopen deur Jen huis. Hij héd iets,
den stuggen tiep. Maar teugen dat ge-ijsbeer
is Trui nie bestand. Dus vroeg ze 'm na vijf
minuten: „zitte gij soms mee 'n ei?"
„Ik loop daar te denkm, Opoeke-van-me..."
Toen keek Trui 'ns omhoog, boven heuren
bril, liet 't stopwerk even rusten. En 'r oogen
vroegen verontwèèrdigd: „motte mij hebben
soms, aap?" Maar onve-stoord herhaalde
den Dri z'nen vriendelijken aanloop van
woorden: „lk loop daar te prakizeeren, Opoe-
ke-van-rae, dat 't toch eigenlijk nie te pas
komt den Eeker in Jouw nachtponnen te
steken en jou te laten kluuten, opoe, mee z'n
tekort aan waschgoed!"
„Nou...? En...? vroeg Trui wantrou
wend.
„Ik rij Zondag 'ns naar den Ouwenbosch
en haal daar een-en-ander van zijnen uitzet
verom."
Trui wou iets zeggen: de kleurkes begosten
te gloeien als kooltjes! Maar den Dré ver
volgde toen: „Broeder Overste zal ook wel
begrijpen, nou mee dat textielpuntengep-uts,
dat den Eeaer moeilijk Zaterdagsavonds naar
„de III Coninghen" kan komen, om z'n eigen
te verschoonen daar!"
Amico, m'nen lever krulde mee al z'n pun
ten teugen nr'nen buikwand op. Wat had ie
die ouwe Trui daar vastgezet. Ze bleef 'm aan
kijken, heuren kop in d'hoogte, naar dieën uit
geslepen compagnon van me. 'k Zag haar
slikken.
Eindelijk .léd ze 't „Goed! Bre g dan var.
alles twéé stuks mee, nie méér, verstade.'
dan kan 'k t wel redderen!"
„Dat klasjeneer ik wel mee Marcus," zee-
t-ie luchtig.
„Daar valt wijers niks te klasjeneeren; g"
doet maar datte, wa-d-ik oe zeg," snibde Trui
Toen boog ze den kop weer naar den schott
vol stopwerk, nie heelegaar gerust op de be
doelingen van haren kleinzeun, teugen wien
ze al 'ns meer 't looike moest leggen...!
„Hè, opoe, ge mot me nie zoo afsnaauwen,"
pruilde-n-ie goeiig-spottend: „ge meent er
ommers toch niks van." Onmiddellijk glee den
strakken trek van wantrouwen van Trui's
gezicht. Maar fel sprak ze: „teugen jou is den
duvel nog nie opgewassen!"
In de bedstee lag Trui nog te murmereeren.
;,Denkte da 'k 'm nie voel? Da'k nie snap
waar ie op aan wil sturen?"
„Och, Trui, ge wit genogt hoe ons baaske
aan den Eeker verknocht is. En als z'n roe
ping écht is, dan... dan valt er toch niks aan
te doen."
„Da's allegaar best meugelijk, maar..."
„Wel te rusten, wefke!"
„Trek me niet bloot."
„Wel te rusten, wijf!"
„Sloppèl".
's Zondags spande Dré III de sjees in, na
den eten, gong mee 'nen seel bodschappen van
Trui èn van den Eeker op pad.
„Rijde nie meer, opa?" vroeg ie plazierig.
„Neeë, Dré, 'k gaai proppen, man." Ik
docht, ik blijf er tusschenuit.
's Avonds kwam ie verom mee den Eeker
zijnen koffer en volledigen uitzet. „Ik heb
zóó gedocht, opoe, en Marcus was 't mee
me ééns: nou kunde gij meteen den heelen
boel nog 'ns nakijken op ripperatie en zoo!"
Trui stond geslagen. Simmen stond 'r nader
dan 't lachen. „En... en dat heilig beeld...?
vroeg ze: „motten daar soms ook knoopen
aan gezet worden...?"
,,'k Was tóch bezig mee inpakken," ver
ontschuldigde den tiep z'n eigen: „en ik weet,
hoe ie aan dat beeld gehecht is!"
Trui keek naar den Eeker, maar die zat
mee kinderlijk plazier naar z'nen koffer te
kijken, naar de spullekes, die hij zoo lank had
gemist.
„Is er mijnen missaal bij, Dré?"
„Zekers!"
„En 't vetpotje dat veur 't beeld mot
staan
„Ook al!"
„En m'nen potternoster
„A8temblief."
„Hoe hebt ge die gevonden, Dré?"
vroeg den Eeker vol bewondering: „die zat
toch...?"
„In ouwen werktoog, ja! Maar die hong
achter de deur van oew kamerke en ik docht
zoo, 'k zal 'ns efkes in den achterzak voelen."
„Ma... ma... maar ge hebt élles meege
bracht!" zee Trui verschrikt.
,,'t Was één moeite,' 'gaf den Dré geduldig
ten antwoord.
Trui, woedend teugen mij: „wat hè'k oe ge-
zeed Jouw
„Mfl? Wanneer?"
„Van de week?! Op bed?!"
Ik draaide weg, den erf op. 'k Was een
wèèrgaren! Van den eenen kant vond ik dat
Trui wel 'n bietje gelijk had; van den anderen
kant kost ik 'n groot respect veur m'n baaske
nie wegdrukken, veur dieën tiep, dieën ver-
overèèr, die alles naar z'n handje wit te zet
ten. Daar toch eigenlijk den Eeker uit 't
klooster had gehaald mee 'n koud smoesje
over textielpunten.
Toch den Eeker 'ns polsen;! En 'n uur tater,
dan zee ik zoo: „alles is nou weer hier, ee?
Eéker
,,'k Geloof 't wel, basis."
„Wat doende nou, als ge beter bent?"
Onbegrijpelijk keek is me aan.
„Wablief, baas?"
„Wat of ge nou doet, als ge beter zijt! Gade
dan weer werken op den kloosterhof, of...,
of blijf de hier, op onze hof?"
't Manneke zag me aan, 'nen diepen groef
in 't veurhoofd, Dan zag ie naar Dré III. Dan
naar Trui. 't Was efkes heel stil. 't Zweet
brak den Eeker uit. Dan beefde z'nen mond
en hij bromde „Kweetnie."
„Daar wordt ie weer ziek," zee Dré III.
„Hou-d-oewen snebbei," zee Trui. Die gong
toen den nog nuuwen uitzet prontjes in de
kast op stapeltjes zetten. Den Eeker ver
dween. mee z'nen potternoster, onder de
dekens.
Maar den anderen Zondag, Maria Lichtmis,
kregen we bezoek. Na den Zondagschen koffie
mee-koek, als Trui heur beste spullen, na den
kerkgank, weer weggeborgen had, 'n wilde
sneeuwjacht over den erf werlde, den soep
smeuig stond te geuren op de plattebuis, dan
kwam, op dat goeie uurke ineens 'n zwarte,
veurovergebogen figuur over den witten erf.
Blek, onder de kachel/ blafte efkes. Den
Eeker piepte: „gossiemijne" en Trui zee: „dat
l(jkt... 'nen geestelijke!"
Dre III kneep z'n oogen 'n bietje dicht, zee
„Hjkt?? 't Is er enen!"
Als den mensch klopte, was ik al bij de
deur, gooide den klink om. „Kom binnen,
kom binnen... eh... allee, da's broeder Mar
cus!"
„Sjuust," zee-t-ie, mee 'nen vagen lach. Ja,
den Marcus is 'nen stillen, ziede. Altjj alleen
in z'n steeke „de III Coninghen" of in de
akkers van Alverno, of mee z'n beesten, is
deuzen mensch vaneigens nie druk. Zwijg
zaam en ingekeerd. Magêr, peezig van den
landarbeid, sterk, stug. 'Nen plichtenmensch,
waarop ge bouwen kunt. Wel nie direct 'nen
tiep, wien ge smeeken zult lid van de prop-
club te worden, maar toch 'nen kwiebus
waarmee ge, vooral als boer, rap op oew ge
mak bent. Want boer is ie; en goed. Dat zien
wij gaauw van malkaar. Aan de manier waar
op zoo e^nen in den stal naar de runders ziet,
naar 'n kliek melk in den emmer. Of, mee
éenen rapgaanden blik den erf overziet.
Ja, vaklui hebben malkaar gauw deur.
„Kom binnen! 't Is hier -ever dan buiten."
„Gèren, Dré. Maar zoo'n sneeuwbuike
daar kunnen we wel teugen, man!" Dan: ,,'k
heb geren 'nen kwajen Lichtmis; dat veurspelt
'n vroeg e 'n goei veurjaar!"
„Zoo is 't!"
„En da's natuurlijk ons Trui!" zee-t-ie harte
lijk. Nou, ge ként Trui, amico, dalijk hielp
ze den Marcus uit zijnen ratgesneeuwden jas,
sloeg zijnen zwarten gleufhoed droog, vroeg
of ie gin natte voeten had, want dieën sneeuw
dringt overal deur, of ie koffie lustte, koek,
sigaren, misschien wel 'n bordeke soep straks,
afijn, den eenzamen broeder-boer mocht van
Trui langs 'n spleet in den Hemel kijken.
Teugen Dré III zee-t-ie: „dag smellap" en
die twee woordekes leken mij hard op den
titel van 't stuk, dat den Marcus hier kwam
opvoeren...! Dan gong ie naar den Eeker, die
al dieën tijd mee glanzend' oogen, 'nen open
mond en 'n lachend kopke vol spanning had
zitten toezien en afwachten. Die twee, ge kost
't voelen, kenden malkaar goed! Dalijk gong
broeder Marcus bij den Eeker zitten, lee z'n
hand zachtkes op den Eeker zijnen schouwer,
en zee: ,,'t stillekes in de III Coninghen,
Eeker."
Den Beker keek in gepeina vooruit, knik
kend gong 't kopke op^en-neer en dan zee-t-
ie: „dét fetéuf broeder "Marcus." 1
„Gaauw beter worden, Sjaak!" Den Eeker
knikte. Zee: „kweetnie." Maar Marcus gong
daar nie op deur; die twee kénnen malkaar!
„Ge mot de vriendelijke groeten hebben van
broeder-overste, van den novicemeester, van
al de postulanten en... en van onzen dokter!
En of ge weer rap verom komt, mot ik oe van
huilie allemaal vragen!"
„Jaa...? Hebben ze dat gevraagd g'had...?
„Allemaal! En hier..., kek 's jonk," toen
nam ie z'nen gebejenboek uit den achterzak,
nam daaruit 'n prenteke, „en hier 'n
prenteke, da'k oe geven mot van onzen rector
Eer spreekwoord zegt: „de afwezigen heb
ben ongelijk".
Het gebeurt maar al te dikwijls dat, indien
van een groepje menschen dat zich onderling
genoeglijk heeft onderhouden, er een vertrekt
de achter geblev enen minder waardeerende
commentaren op de afwezige ten beste geven.
Het tegendeel hiervan ondervonden wfl
onlangs.
Een dame verliet als eerste het gezelschap
dat bijeen was, met de verontschuldiging, dat
zij nog een zieke moest bezoeken. Toen
zij weg was, zeide iemand: „dat is een lieve
vrouw. Ik had haar nog niet eerder ontmoet"
„Ja, ik mag haar ook altijd bizonder graag",
zei een tweede.
Nummer drie constateerde: „Iedereen mag
haar graag".
Een vjerde merkte spijtig op: „Ja, en waar
om eigenlijk?
Ze is niet mooi en niet geestig en niet bi-
zonder goed gekleed".
„Maar wat j j daar zegt, zou zij nooit zeg
gen", antwoordde de tweede spreekster met
een fijne glimlach.
„Hoezoo? Wat bedoel je?" antwoordde de
andere, een kleur krijgend.
„Net wat ik zeg, Ella spreekt niet veel over
anderen, en wanneer ze het al doet, is het
altijd in waardeerende zin."
„Ja dat is zoo", stemde een levendig vrouw
tje in. „Ik heb haar nog nooit een onaardige
opmerking over wie dan ook hooren maken."
Er ontspon zich een lang gesprek over de
reden waar- n iedereen „Ella" zoo graag
mocht, en tenslotte waren allen het erover
eens dat het was doordat:
1. Zij volkomen natuurlijk was en zich nooit
op den voorgrond stelde.
2. Zij een werkelijke belangstelling had vooi
haar vrienden, vooral dan wanneer Jeze in
moeilijkheden verkeerden. Een belang/telling
die bestond ut weinig spreken, aandachtig
luisteren en zoo noodig met raad en daad
bijstaan
3. Zij volkomen betrouwbaar was, zoowel wat
betreft het houden van beloften als het zwij
gen over dingen, die haar in vertrouwen
verteld waren.
Dat zijn betrekkelijk geen buitengewone
eigenschappen, maar toch zijn ze zeldzaam,
en vooral de combinatie van de drie vindt men
zelden.
«Veinigen van ons zijn volkomen natuurlijk;
men wordt graag aangezien voor wat beter,
wat intelligenter of wat rijker dan men is.
En de oorzaak is, dat men het verlangen
koestert, op den voorgrond te treden.
Punt twee en drie zijn dikwijl, onvereenig-
baar. Hartelijke menschen die wat voor hun
vrienden over hebben, zijn dikwijls geneigd tot
loslippigheid.
Loslippigheid an men leeren beheerschen.
Wat meer belangstelling en offervaardig
heid tegenover hen, die wij toch onze vrien
den noemen, kunnen wfl aankweeken. Dit
beteekent meteen het bestrflden van egoïsme,
en wil minder egoïstisch wordt, zal de neiging
van op den voorgrond te willen treden, ver
minderen en dit zal weer een natuurlijker
optreden ten gevolge hebben.
Voor wie ons met het argument zou willen
komen, dat men al of niet betrouwbaar is van
huis uit, willen wfl toegeven, dat daarin waar
heid schuil/ Maar dat er dikwijls aan onze
betrouwbaarheid iets hapert zonder aange
boren unfairheid, maar door de gewoonte om
er dingen uit te flappen in onnadenkendheid,
dingen die wij eigenlijk niet het recht hebben
te verspreiden, en dat is wel degelijk te
corrigeeren.
Winter 1941. - Het ijs in de Overtoomsche schutsluis te Amsterdam
wordt gebroken, om voor de scheepvaart ruim baan te maken
(Foto Pax-Holland)
hij heeft er 'n krachtig gebedeke op geschre
ven veur spoedige beterschap!"
„Hoedikkels mot ie dat innemen?" klonk
ineens de stem van Dré III, die z'n eigen aan
de tafel, mee den vuist onder 't hoofd, te
verbflten zat.
,,'t Is tóóch...!" schrok Trui.
„Jou krflg ik wel, smellap," zee den Mar
cus lachend. „Wij hebben 't in den Ouwen
bosch van de week nog al 'ns over jou g'had!"
Toen: „gfl kwam verlejen week toch twee
hansjoppen halen, ee? Veur den Eeker??
„Nou...! vroeg Dré III mee prachtige
verwondering.
„Nou?? Man ge hebt onzen Eeker com
pleet verhuisd!"
„Onzen Eeker? Ge bedoelt: mflnen Eeker,
broer!"
Toen zweeg Marcus. Hfl keek mij, dan Trui
'ns lachend aan. D'n kearel begreep. En hij
zee dan: „Dréke, 't is mee jou nog altij sjuust
als vroeger op ons instituut: ge bent en ge
blèft 'nen smellap, maar wfl kunnen toch nie
kwaad op jou worden!"
Toen heb ik de lekkerste sigaar uit de kast
gehaald die 'k bezat en teugen Marcus ge-
zeed: „gooi dat end weg en rook deus! Doe
me dat plazier!"
Broeder Marcus is pas weggegaan teugen
den avond. Hfl is heel den verderen Zondag
onzen gast gebleven. Op 't end heeft den Dré
de sjees „dan" maar" ingespannen en z'n teu
genpartij" naar den Ouwenbosch gerejen.
Maar zoo, amico, zoo wordt er op den oogen-
blik gestrejen om 't Eekerske, dat eertijds
zoo onaanzienlijke zwerverke, dat woonwagel-
jonk, opgeropt deur mflnen Drc III.
Ge zou ch zeggen, ee?
Wat mij aangaat, ik hou me buiten deus
kwestie. O.L.H. zal dat wel regelen. Maar hoe
't afloopt...? Kweetnie!
Veul groeter van Trui, Dré III, den Eeker
e" als altfl gin herke m.ider va. oewen t.a.v.
DRE.
ZONDAG 9 FEBRUARI 1941
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. 8.00 NCRV.
8.45 VPRO. 9.45 NCRV. 2.00 VARA.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Gewijde muziek (opn.).
8.45 Studio-Vroegdienst.
9.15 Voor de kinderen.
9.45 Doopsgezinde Kerkdienst.
12.00 Gewijde muziek( opn.).
12.25 Cyclus „Eens Christen's reize naar de
Eeuwigheid in dezen tijd" (gr.pl.).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
100 Gramofoonmuziek.
2.45 Radiotooneel.
3.20 Gramofoonmuziek.
3.30 Uit Berlijn: 60e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de kinderen.
6.30 VARA-koor „Pro Musica".
6.42 Almanak.
6.45 Een plaatje en een praatje.
7.00 De Ramblers.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Causerie „Gezondheid in den vroegen
morgen" en koor „Zanglust" met pianobe
geleiding.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
f'lÜ Nóg een Piaatje en nóg een praatje.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Gevarieerd programma.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
Hilversum H. 801.5 m.
8.00 VARA. 2.00 AVRO. 4.00 NCRV
5.15—7.15 AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
».45 VARA-orkest (10.10—10.30 Declamatie).
11.30 Uit Leipzig: Bach-cantate.
12.00 Pianovoordracht.
12.18 VARA-Almanak.
12.20 VAR A-kinderkoor „De Krekels".
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP,
1.00 Esmeralda en „The Mata Pua's".
2.00 Orgelspel.
2.10 „Schiller's Don 'Carlos", causerie.
2.30 Verkorte opera „Un ballo in maschera".
4.00 Gereformeerde Kerkdienst.
5.15 Wekelijksche gedachtenwisseling ANP.
5.30 Koor „Zanglust" met pianobegeleiding.
5.55 Amusementsorkest, solisten en de
Hawaiïan-Serenaders.
6.45 Een plaatje en een praatje.
7.007.45 Gramofoonmuziek en sluiting.
MAANDAG 10 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. NCRV.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Zang met orgelbegeleiding (opn.).
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.50 Quatre-mains en gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Christ. lectuur.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Reportage of muziek?
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
I.00 Canzonetta-sextet (1.25—1.35 „Paul
Kruger in Nederland", lezing).
2.00 Voor scholen.
2.35 Canzonetta-sextet.
3.15 Voor tuinliefhebbers.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor de jeugd.
4.30 Stichtsch strijkkwartet en gramofoon
muziek.
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 Orgelspel (6.00—6.05 Berichten).
6.20 Gramofoonmuziek.
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Friesch praatje ANP.
7.15 Gramofoonmuziek (7.30—7.45 Berichten.
Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Utrechtsch Stedelijk orkest (opn
9.10 „Als Uzelven De zelfliefde, die God
eischt", lezing.
9.30 Christ. gemengd zangkoor „Ora et
labora (opn.). Hierna: Schriftlezing.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. en sluiting.
Hilversum H. 301.5 m.
VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
innnN,^U™®berlchten ANP- gramofoonmuziek
10.00 VPRO: Morgenwflding.
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Declamatie.
Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Orgelspel met gramofoonmuziek.
12A5 Nieuws- en economische berichten ANP.
100 VARA-orkest en solist.
2.00 Esmeralda en solisten.
2.50 Keukenpraatje.
3.15 Fluit en piano.
3.45 Cyclus „De vrouw in haar beroep".
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tfld".
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 De Ramblers.
6.00 Esmeralda.
t nn A„C!"e^e reP°rtage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den da*
ANP en sluiting.
