De Brabantsche Brief van Tob nooit 't HOEKJE OUDERSf RADIO PROGRAMMA TUINHOEKJE VOOR DE UUTTERTJEU OORZAAK EN* GEVOLG. Amleo, Ulvenhout, 20 Februari 1940. Zilverig hong den vochtigen voorjaarsdag in *t onbeschenen boach. 't Witte licht bleek te „dampen" van den natten bosphbojem, zóó lag 't bedaauwde herfstblad te blinken onder de Straffe Februarizon. 't Was atillekea in den Zondagmergen, maar *t was 'n stilte die lééfde, hier in de dreven en langs de wegels, waarover 't geboomte zijn lange scbaduws veegde; waar tierige hout duiven te koeren zatten in 't dikke takgewerl, ruig van bruinen knop; waarin den veugeltjes- zang wierd uitgestrooid in tjilpend geruisch. 't Was 'n goeie stilte, deus van 't nevelende bosch mee z'n spulsche schaduws, natte zonne- blinkings en bezig geveugelte. 'k Wil zeggen: 't was hier alleen maar stil van menschen. 'n Goeie stilte. Zoo een van den Zondagmergen, waarover den klèèren dag te glonzen staat, ljjk over den spiegel van 'nen bezonken, rimpelloozen plas. Ik zeg: ,,'t was hier alleen maar stil van menschen, 'n goeie stilte". Och, hoe is dat? Ge bent wel 'ns geren alleen. Mee de boomen. Mee de veugeltjes. Mee den wind. Mee de klèèrte van 't vroege Voor jaarslicht. Mee de dingen van God, die ge nie te vreezen hoeft. Waarvan ge bouwen kunt zonder moeite. Zoo'nen rust zoek ik wel 'ns geren op den Zondagmergen: den Vrede in den buiten, ik kan 'm onder m'n evennosten nie vinden. Want den haat van hun harten schemert uit de oogen. Haat, deur den een openlijk „beleden". Deur den anderzwijgend! Deur nommer drie gehuicheld, als ie den haat verkondigd mee zalvende woorden. Ja, we zjjn nog wijd van den Vrede af, amico! Want de nostenllefdezooiank 'n pond koffie en 'nen appelsien veur ons van meer belang zijn, dan 't leven van millioenen medemenschen, zooiank 'nen reep chocola op weegt teugen doodelijken menschenhaat, zoo iank onzeChristelijkheid nie hooger reikt dan 'n pan spek, zooiank hebben de haters ginnen vrede te duchten! 'k Mag düs geren'vfrat-TÜSt zoeken op den Zondagmergen, in den Vrede pp den buiten, waar de goeie stilte over oew zielement ruischt mee den veugeltjeszang. Waar den vrede zalf is veur oew geschaafde karkas. 't Is dat wa'k oe zeggen wou van de goeie stilte, waarin ge alleen de veugeltjes hoort en 't scherlend zonnewindeke. Die goeie stilte op den buiten, dieën glim lach van oeuwen Schepper, is dan genogt loon na 'n week van honderd uren trillenszwaren arbeid; genogt troost na zes dagen leed om den hartstochtelijken haat, die oe uit alle oogen aangrijst. Wie dét nie wit, is nog nooit lekker-moei van den arbeid gewist. Die heeft minder geleefd dan 'n onnoozel veldblommeke, dat sturm, nachtvorst en den trap van 'nen koeienhoef weerstond om tot bloei te ge raken Ja, in zoo'nen stond van malsche stilte, waaruit den Zondag opglanst in witten zonne- wemel van den natten blarenbojem, dan zit ge lijk 'nen millioennair aan den kant van oewen eigen kristalhelderen vijver. Wijd strekt daar den goeien dag naar den schemerkim. Daar is haast gin end aan. Want dalqkVerom naar huis, waar Trui tracteert op heuren Zondagschen koffie mee koek! 'n Zoet uur in oewen blinkenden, wermen huis, die verzadigd is mee den groentengeur van oewen Zondag schen soep. Mee van alles watwel, wat „Zondag" ia! Dan zit ge daar aan den kant van dieën tlnblaauwen plas, ge hangt er oew moeidikke voeten in en ge doet in één uur weer veur honderd uren werkkrachten op, die ge in 't Voorjaar zoo hard noodig hebt. Machtig en rustig klopt 't bloed in oew aders, ginnen mearel die 'n mier pikt van oew broekspijp kan oe meer vasthouwen, ja, gin koppelke kleurige vinken die daar rondvlinderen tus- schen 't lage hout, kunnen oe nog teugen- houwen. Ge snékt weer naar huls, naar Trui, vanmiddag, naarde menschen. Naar naar de twee baaskes, naar de kameraads Ge bent weer 'n week bestand teugen oew hullie gezellig lawjjt! lastige, snibbige, jaloersche, hatende, kuipende klantjes, die oe alles misgunnen dat ge noodig hebt omwel om te leven. Ik zag daar 'n eekerske 'nen ouwen eikel uitgraven en op apenmanier opschransen. 'k Zag 'm wegdansen deur den zilveren damp, die van d'ouwe blaren steeg. En deus sierlqk schepseltje-Gods, schoon alswel als 'n vlamke, 't mokte me blij mee 't leven, 'k Zag daar 'n vinkenkoppel, bont als kapellen, bruiloft vieren in den jongen Lentedag, stoeiend flieren om de blinkende zonneboomen, uitbundig jubelend of deus groote bosch daar was neergezet veur huilie feestelijk gerief! En heel m'n zielement lachte mee om deus twee astrante krielekes. Ik zag, wei ik zég de vruchtkracht van deus Voorjaarstij huiveren deur den blaauwen zonnenevel en ik stond ge lukkig op, mee 't plan naar huis te gaan dwars deur de akkers, 'k Moest toch 'ns efkes m'nen vinger hier en daar in den eerde steken, me dunkt hij was rijp veur den ploeg, 'k Snee 'nen stok, kletste 'm teugen de boomen, balanceerde 'm op de topppen van m'n vingers, floot 'n lieke engong nou dan in 'nen polkapas als dansend deur de stille dreef, die temidden ons durp uitmondt. En ik wist, 't weer veur 'n heele week: t leven is n' schoon ding, ondanks alle men schen, die 't oe zoo verdomd moeilijk maken om ze net zoo lief te hebben als dat eek hoorntje, als die vinkskes, als alle schepsels van God, zoo volmokt en tot geluk ge schapen Ja, zoo'n goeie Zondagmergenstilte op den buiten, dieën glimlach van oewen Schep per, ia genogt loon na honderd uren trillens zwaren arbeid. Is voldoende troost na zes dagen tusachen de ellendigen, die Vrede leerde haten. Als ik thuiskwam was er bezoek! Ma mamaar den heelen huis was veranderd: En Trui foeterde, maar heel vhndelijk, want ons pastoorke was er! dat Dré IU aan 't meubileeren was getrokken, terwijl zjj naar de kerk was. Hij had de blankgeschuurde ronde tafel van de raam vandaan geschoven, meer naar 't midden van den huis gezet. Toen den Eeker-mee-stoel-en-al opgenomen en 'm veur de raam in 't Voorjaarszonneke gepoot! Meneer pastoor zat in mijnen rieten leun stoel, teugenover den Eeker, sjuust zoo in t' zonneke. En als ik over m'nen erft kwam, had ik onzen witten Eeker en ons iwart Pastoorke al zien zitten achter 't vitraasgordjjntje. Ik begreep 'r niks van. Eer Trui zelfs de stoof maar 'n andere plek zal gevenMaar, jéh! Dré III! Daarteugen is zelfs 'n Trui nie op gewassen; wat dieën tlep in z'nen kop heeft, heeft ie nieverans anders. En als 't zonneke goed is veur zijnen Eeker en den Dré zou den heelen huis motten draaien op z'n fundament, dan géf ie de „tent" 'nen halven draai als ie daarmee zijn Eekerske 'n uur zon kost ver schaffen! „Enmeneer pastoor, hebt ge Trui thuisgebracht uit de hoogmis Denk er om, ik ben jaloersch, horre!" „Nou nóg," lachte-n-ie: „nou Truier hm! nou gij al zoo oud bent, Dré?" „Ik hou nog net zooveul van dieën ouwen brompot als virtig jaren gelejen," gekte-n-ik: „alleentoen aaide-n-ik 'ns bedenkelijk over Trui's gezicht: „alleen'k zal ze 'ns af laten schillen!" Pats! 'n Mep op m'n hand en 't pastoorke trappelde van plazier. „Dré," schaterde-n-ie: „ik ken oe al lank, ma „Kennen? Hum?" vroeg Trui strijdlustig: „dan motte eerst n's virtig jaren mee 'm ge- „En dan, Trui? En dan?" vroeg 't pas toorke leutig, trouwd zijn en dan „En danzee Trui, maar nou mee veul lagere stem: „dan kende 'm nog nie!" Toen stond ons pastoorke halverweuge uit z'nen stoel, wees Trui mee 'nen schuddenden- vinger aan en lachte: „gij, Truike, gij...... bentjelorsch! Ge hebt oew eigen ver- rajen!" Hah, dat was n' gezellig uurke. „En kwaamt ge 'ns naar onzen Eeker zien, meneer pas toor?" vroeg ik toen. „Vaneigens, vaneigens ee! Maar... eh... ik ben ook afgekomen op Trui d'ren koffie. Want ge mot weten, Dré, den onzen is op. Mie is te erjaal gewist. En 'n bakske troost" hjj leklipte: ,,'t is 't ennlgste da'k gebruik, ge wit?" Rossig wierd z'n witte kopke beschenen deur de zon, z'n zilveren krullen sprongen los De meesten onzer zouden meer kunnen be reiken en veel o aangenaams kunnen voor komen indien wij meer rekening hielden met de wet van oorzaak en gevolg. Een bekend schrijver heeft eens gezegd: „de reactie van de meeste menschen op een moeilijke situatie la veel misbaar en weinig logica." En dat is een waar woord. Wanneer er iets spaak loopt zijn wij geneigd om te klagen over onze tegen spoed en over de onrechtvaardigheid van het lot. Dit mag op een oogenblik eenige voldoe ning geven, die voldoening is gauw voorbij en dan zijn we nog even ver. De juiste manier is om terug te werken. Er is een ongunstig resultaat, een verkeerd ge volg. Dat kan het niet anders of ergens moet een verkeerde oorzaak zijn. Wannee» en hoe zijn wij begonnen met het veroorzaken van datgene, dat dc zaak verkeerd deed loopen? Een groot voordeel van het reageeren „met veel logica en weinig misbaar" is, dat iémand die zoo doei niet licht tweemaal eenzelfde fout zal begaan. Men kan deze methode aanvullen, door zooveel mogelijk van te voren na te gaan, wat de gevolgen kunnen zijn van hetgeen wij van plan zijn te doen. Men kan niet alles voor zien, maar wel veel. Zoo was er onlangs een geval, dat iemand in een bepaald opzicht zeer gaarne zijn zin wilde doorzetten, hoewel hij wist dat dit een goed vriend .an hem buiten gewoon onaangenasun zou zijn. Het was iemand die hinderpalen graag zoovel mogelijk uit den weg ging of verschoof, dus zette hij door zon der zijn vriend te waarschuwen. Hij bereikte zjjn doel, maar verloor een goeden vriend. Toen zei hij: „het verlies van H.'t vriendschap was het mij toch niet waard geweekt. Ik had wel gedacht dat hij boos zou zijn, maar niet dat hij boos zou b 1 ij v e n. Hij neemt mij het meeste kwalijk, dat ik er niet van te voren met ïem over gesproken heb. Dit had ik, H. kennende, kunnen weten, maar ik had er toen den moed niet toe." Ook dit 1- een voornaam punt om botsingen en onaangename verrassingen op den levens weg te voorkomen: Staat men voor een moei lijk gesprek, een pijnlijk onderhoud, laat het direct plaats hebben. En wanneer U in Uw recht moet zijn, hebt dan ook den moetf om hem loyaal te zeggen wat U gaat doen en waarom U het wilt doen. Men zal niet licht een .Tiend verliezen door een openhartig ver schil van meening, maar wel door iets dat op een aanval in den rug lijkt. Een handelwijze, waarvoor men tegenover degenen die erbij be trokken zijn niet durft uitkomen, daarin zit al een verkeerde oorzaak, en de verkeerde ge volgen zullen niet uitblijven. Bezint eer gij begint, maar a 1 s U begint doet het dan met hart en ziel en open. (Nadruk verboden). Dr. JOS DE COCK. en weefden 'n kranske van licht om 't schoone Ropke. „Ja", gong ie toen deur: ,,'k was van de week nog in Jouw soos, in „de Koei", maar daar zetten ze teugeswoordig koffie van Za- terdagsche borstrokken of zoo iets en..." Wjjer kost ie nie geraken. Den Eeker schoot in 'nen lach, dat ie 't er benaauwd van kreeg. Meneer pastoor schrok er van. „Tuttut", zee- t-ie: „is dat van de lucht van m'n sjegaar, Eeker?" „Neeë", hikte den Eeker: „van de lucht..." weer 'nen lachkrijsch: „van die borstrokken!" „Die schoot in z'n keel!" riep Dré III. Waarop meneer pastoor z'n teugske koffie uitproestte teugen..., ochèrme, teugen Trui's vitraasgordijntje Mn! „Ochirre, ochirre", tobde 't pastoorke: „och Truike, wat spet me dat! Toe, koop maar 'n nuuw, ik zal 't wel betalen! 't Is... 't is... ik schaam m'n eigen! Dèèr! 't Is...'*- ,,'t Is 'n groot geluk bij 'n klein ongelukske, meneer pastoor", zee ik. „Hoezoo, Dré?" „AIS ik 't had gedaan, was heel m'nen Zon dag naar de pinnekes gewist, mMr teugen Jou durft ze toch nie op te pijpen!" Tóen had Trui den zondebok gevonden. „Jouw schuld", zee ze teugen Dré III: „had die tafel laten staan, snotneus!" Meneer pastoor zat al mee z'nen rooien zak doek de druppen op te drogen. Maar daar was Trui rap bij. „Nie doen, asteblief, meneer pas toor, ik zet 't liever dalijk in 'n zacht sopke. Hangt 't over 'n uur weer helder veur de raam!" Tot nog toe spraken we voornamelijk over de meisjes. We willen thans ook iets zeggen over onze jOngens. Een bijzonder kenmerk van hun gedrag en houding tijdens den door braak van de pubertiteit is het „zelfmoord motief". Het komt veel meer voor dan we weten, dat de jongens op dezen leeftijd rond loopen met ielfmoordplanr v. Gelul1 kig doen ze niet wat ze d<_nken. De afstand tusschen het doen en denken blijft in vele gevallen en dat is maar heel gelukkig ook groot. Toch is ..et wel belangwekkend hier iets nader over dit verschijnsel op te merken. Prof. Charlotte Bühler publiceert de vol gende aanhaling uit het dagboek van een jongen: Destijds was ik op het punt onder den druk te bezwijken. II- leefde eernaam, kwam op school niet goed mee, was onrustig en ontredderd. En toen eindelijk de lentv. kwam en warmte en leven bracht, werd het niet veel beter, ja het ergste kwam nog. Ik had in de krant veel gelezen van moorden en zelfmoorden. Toen ik nu vernam, dat de broer van een vroegeren medeleerling zich uit wanhoop over school en liefdeskwesties uit het raam gegooid had, was ik zeer ge schokt. Ik voelde: je gaat den dood in. Ik miste alle hoop op redding door eigen kracht, hulp van anderen had ik niet en wat was er mr| aan gelegen nog langer zoo te lijden! Hoeveel mooier zou het zijn. jong te ster ven, betreurd door mijn ouders, die berouw gevoelden, door broers en zusters en familie leden, die mij zeer zouden missen en door eenige andere menschen die mij graag moch ten Men zou zeggen, wat haalt een jongen a niet in zijn hoofd. Eenzaam gevoelt hij zich, hulp van anderen heeft hij niet, zegt hij. Maar is dit wel wur? Is het niet zoo. dat hij ande ren niet meer begrijpt? Zeker, er zijn ouders die hun jongen in deze moeilijke jaren niet begrijpen, die niet beseffen, wat hun jongen doormaakt in deze levensperiode. En in zulke gevallen kan het voor een jongen ontzaglijk zwaar in het leven worden. Gelukkig als hij dan een goeden vriend heeft, of ergens anders een liefderijk tehuis vindt. Dat kan maken, dat hq er door komt. Ik weet uit eigen erva ring, hoe men op dien leeftijd het dikwijls otj anderen zoekt en hoe de ouders daar tegen ingaan kunnen. Ik herinner mc uit mijn eigen leen een periode, in dewelke voor mij eet met mijn ouders bevriende familie veel meei was dan mijn eigen ouders. Vreemd toch: ge durende een paar jaren verwijdert de jongen zich \an zijn ouders. Z(jn vader vooral ont wijkt hij. Vertrouwelijk met vader spreken wordt moeilijk. Waarom Er is angst van uit gelachen te worden. Inderdaad komt zoo iets in het leven voor, hoe dwaas dan ook van de zijde van den vader. Maar hoe het ook zij: in vele gevallen ontstaat een tijdelijke verwijde ring. Men moet daar als ouder niet te hard tegen Ingaan en zich ook niet te sterk de zaak Mntrekken. Het kind komt wei weer terug. HoofdzMk is. dat het in deze "eriode in goede handen raakt, dat het in den kring van een goed gezin wordt opgenomen en dat de ouders met de „nieuwe" ouders regelmatig contact houden over hun zoontje Heel dikwijls heb ik in zulke gevallen advies verstrekt aan wanhopige ouders, die mij van het gedrag van hun zoontje kwamen vertellen en maar niet begrijpen konden, dat hun Jon gen het bjj anderen beter naar zijn zin had Vaak kostte het mij moeite de ouders te over tuigen. dat alles wel weer ♦erecht zou komen, en dat z(j maar geduldig moesten wachten «r den terugkeer. Want terug komen doet de jongen. Dat staat vast... tenminste als de ouders het voor dien th'd niet verknoeid heb ben door te streng optreden. Want dan kost het terugkeeren den jongen veel moeite en lijdt h(j nog meer Men ziet het, wat ik >t deze rubriek zoo vaak heb opgemerkt, komt steeds weer terug: geduld hebben en vertrou wen. dat is het geheim van de opvoeding. Het moge u moeite kosten steeds geduldig af te wachten, u moet het irobeeren en u moet het er eens op wagen. Tn de neo-atiev» nhase is het Vind een won derlijk schepsel, het kan er zelf weinig aan doen. dat het zoo is. Maar op den duur komt al'es terecht. En dat is voor ons ouders een groote troost! Oveeka „Doet dat. Trui, doet dat", zee meneer pas toor: „dan trek ik nou alvast vijf weesge groetjes af van oewen pinnetentie veur oewen PMSchbiecht over ennigte weken!" Trui stond stijf. „En ik krijg alt(j maar drie weesgegroetjes in 't geheel van oe!" „Dan krjjgde van 't jaar 'n heel rozen- hoeike", gaf ie ze tot „troost"! Amico, wat heb ik gelachen! Wat 'n leutig koffie-uurke! 't Leven .vas weer schoon, "n Zonneke, wat leut, goeie kwiebussen om me henen, allee! We douwen van de week den wagel weer pla- zierig de moeilijkheden deur, langs al de cha grijnige tronies van de klantjes, die oew waar afkeuren en ondertusschen zich er dik aan frèten! Jareniank! Ik zeg: „santé!" En ik denk Ik denk er 't mijne van. Kom, ik schei er af. Ge hebt den Eeker weer 'ns efkes gezien, ee! Ja, we gaan langZMm, maar stug vooruit. Veul groeten van Trui ,Dré n, den Eeker en als altij gin horke minder van oewen t.a.v. DR«. ZONDAG 23 FEBRUARI 1941. Hilversum I. 415 m. Nederlandseh Programma. 8.00 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 VARA. 2.00 KRO. 8.00 Gramofoonmuziek. 10.00 Voor de kinderen. 10.30 Vrijzinnig Protestantsche Kerkdienst. 12.00 Gramofoonmuziek. 12.15 Esmeralda en solisten. 12.42 Almanak. 12.45 Nieuws- en economische berichten ANP. 1.00 Zang en orgel. 1.45 Nederlandseh Verbond voor Sibbekunde: Lezing „Wie en wat waren onze voor ouders?" 2.00 Causerie „Voorrang van het algemeene welzijn". 2.15 Pianovoordracht. 2.30-2.50 Cyclus „Land en Volk van West- Af ri ka". 3.05 Collegium „Musica Divina". 3.30 Uit Berlijn: 62e Verzoekconcert voor de Duitsche Weermacht. 6.00 Eugen Wolff en zijn solisten en zang soliste. 6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek. 7.00 Gramofoonmuziek. 7.15 Sport van den dag. 7.30 Berichten (Engelsch). 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8 15 Reportage. 8.30 Berichten (Engelsch). 8.45 „Auf grosser Fahrt", operette. 9 40 Wq sluiten den dag. 9.45 Engelsche berichten ANP. 10.00 Nieuwsberichten ANP. Sluiting. Hilversum II. 301.5 m. 8.00 AVRO. 8.45 KRO. 9.45 AVRO. 2 00 VARA. 4.00 NCRV. 5-15—7.15 VARA. 8.00 Gramofoonmuziek. 8.45 Geestelijke muziek (gr. pl.). 9.45 Gramofoonmuziek. i.0.15 Omroeporkest. 10.45 Kinderkoor „Zanglust", met pianobegel. 11.05 Omroeporkest en solist. 12.00 Cyclus „Onze volksdichters". 12.20 AVRO-Amusementsorkest en solisten. 12.45 Nieuws- en economische berichten ANP 1 00 Vervolg van 12.20. 1.30 Gramofoonmuziek met toelichting. 2 00 De Ramblers. 2.30 Radiotooneel. 3.30 Klein vrouwenkoor „Vox Jubilans", met pianobegeleiding. 4 00 Wijdingswoord. 5.15 Wekelijksche. gedachtenwiaaellng ANP 5.30 Voor de kinderen. 6.00 VARA-orkest. 6.40 Gramofoonmuziek. 6.45 Actueele reportage of gram. muziek. 7.007.15 Gramofoonmuziek, sluiting. HET SNOEIEN VAN APPEL EN PEER. In den winter is het wel goed zijn aandacht eens te wijden Mn het onderhoud van da vruchtboomen, die in den tuin staan. Oor deelkundig snoeien is van veel belang. Het kan in den winter gebeuren. Wie in de ge- legenheid is het door een vakman te laten doen, bewijst daarmee 'ijn boomen een goeden dienst. Het is lang niet gemakkelijk het goed te doen. Doet men het liever zelf, dan houdé men het volgende in het oog. Men kan beginnen het doode hout weg te nemen. Daarna gaat men eens na wMr de kroon te dicht is. Van takken, die te dicht bij elkaar zitten, neemt min een weg en wel de zwak ste. De tusschenruimte bij hoofdtakken of takken, die den vorm van den boom mede be palen, moet de afstand minstens 30 centimeter bedragen. Waterloten dit zijn rechtop- staande takken met weinig zijtakken en in het geheel geen vruchthout snoeit men zoo glad mogelijk weg. Men snoeit het beste met een snoeimes en moet er om denken, dat men een gaaf snijvlak krijgt, zoodat de wonden niet kunnen inwateren. Ook doet men het steeds boven een oog of knop. Gebeurt dit niet, dan sterft het stukje hout dat boven het oog zit en wordt .icht door zwammen aange tast, die op dood hout leven. De zwam Nectria cinnabarina, welke het hout met roodachtige sporen bedekt, heeft ieder wel eens gezien. HoofdzMk is ook, dat de goede vorm van den boom behouden blijft of zelfs verbeterd wordt. De kroon moet voldoende licht en lucht krijgen. Daardoor wordt de bloei en eveneens de vruchtzetting bevorderd. Jonge eenjarige scheuten snoeit men op twee oogen behalve bij sommige Russische appelsoorten, die op het eenjarige hout bloeien. Het korte stompvormige hout mag niet langer dan 7 of hoogstens 10 cm 'zijn. Bij enkele soorten is het vruchthout lan ger. Daar. snoeit men dus ook langer. Dit is bijv. het geval met den appel Peaagood's Nonsueh en de peer Josephine de Malignes. Is er een kluwen van vruchthout, dan dunt men dit uit. De vruchttakjes, die 't dichtst bij den hoofdtak zitten, laten we er aan. De bui tenste nemen we dus weg. Bij hoog- en half- stam appel en peer snoeie men zoo weinig mogelijk. Wel moet ook hier licht en lucht binnen kunnen komen. Een enkele keer komt het wel eens voor, dat een boom niet anders dan houttwijgen maakt. Ze ontspringen dan overal als kleine waterloten. Ik zag het eens in sterke mate b(j de Cox Oranje Reinette. Vertoont dit gebrek zich, dan mag de boom de eerste jaren geen stikstofbemesting hebben. A. v. d. LIJN. MAANDAG 24 FEBRUARI 1941. Hilversum I. 415 m. Nederlandseh Programma. NCRV. 7.30 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 7 55 Gramofoonmuziek. 8.00 Schriftlezing en Meditatie. 8.15 Gewijde muziek (gr. pl.). 8.20 Ochtendgymnastiek. 8.30 Nieuwsberichten ANP. 8.45 Gramofoonmuziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Pianovoordracht. 11.30 Christelijke lectuur. 12.00 Zang en orgel. 12.42 Almanak. 12.45 Nieuws- en economische berichten ANP. 1.00 Amsterdamsch Salonorkest en gr. muz. 2.00 Voor scholen. 2.35 Amsterdamsch Salonorkest. 3.15 „De cultuur van erwten en peulen. Tus- schenculturen en nateelten", causerie. 3.45 Gramofoonmuziek. 4.00 Handenarbeid voor de jeugd. 4.30 Molto Cantabile. 5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten ANP. 5.30 Gramofoonmuziek. 6.00 Berichten. 6.05 NCRV-orkest. 6.42 Almanak. 6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek. 7.00 Friesch praatje ANP. 7.15 Gramofoonmuziek. 7.307.45 Berichten Engelsch. 8.00 Nieuwsberichten ANP. 8.15 Bel Canto (opn.). 8.30 Berichten (Engelsch). 8.45 Utrechtsch Stedelijk orkest (opn.). 8.55 „Motorbrandstoffen, die normale benzine kunnen vervangen", causerie. 9.15 Bach-cantate (opn.). Hierna: Schrift lezing. 9.45 Engelsche berichten ANP 10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting. Hilversum II. 301.5 m. VARA. 7.30 Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 7.55 Gramofoonmuziek. 8.20 Ochtendgymnastiek. 8.30 Nieuwsberichten ANP. Hierna gr. muz 10.00 VPRO: Morgenwijding. 10.20 Zang met pianobegeleiding en gr. muz. 11.00 Declamatie. 11.20 Esmeralda en solisten. 12.00 Berichten. 12 15 Gramofoonmuziek. 12.45 Nieuws-, economisch- en beursberichten ANP. 1.00 Schrammelkwartet en soliste. 1.20 Orgelspel. 1.45 Arnhemsch strijdkwartet. 2 35 Keukenpraatje. 3.00 Gramofoonmuziek. 3.45 Cyclus „De vrouw in haar beroep". 4.00 Gramofoonmuziek met toelichting 4.30 Voor de kinderen. 5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tijd". 5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten ANP. 5.30 „Carnaval in het Rijnland", vraagge sprek. 6.05 „De lichamelijke opvoeding tijdens de kleuterjaren", lezing. 6.25 Gramofponmuziek. f A,cVieeie rePorta&e of gramofoonmuziek. 7.00 -7.15 Economische vragen van den dag ANP, sluiting.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1941 | | pagina 12