De
Brabantsche
Brief
van
Tob nooit
't HOEKJE
OUDERSf
RADIO
PROGRAMMA
TUINHOEKJE
VOOR DE
UUTTERTJEU
OORZAAK EN* GEVOLG.
Amleo,
Ulvenhout, 20 Februari 1940.
Zilverig hong den vochtigen voorjaarsdag in
*t onbeschenen boach. 't Witte licht bleek te
„dampen" van den natten bosphbojem, zóó lag
't bedaauwde herfstblad te blinken onder de
Straffe Februarizon.
't Was atillekea in den Zondagmergen, maar
*t was 'n stilte die lééfde, hier in de dreven en
langs de wegels, waarover 't geboomte zijn
lange scbaduws veegde; waar tierige hout
duiven te koeren zatten in 't dikke takgewerl,
ruig van bruinen knop; waarin den veugeltjes-
zang wierd uitgestrooid in tjilpend geruisch.
't Was 'n goeie stilte, deus van 't nevelende
bosch mee z'n spulsche schaduws, natte zonne-
blinkings en bezig geveugelte.
'k Wil zeggen: 't was hier alleen maar stil
van menschen. 'n Goeie stilte. Zoo een van den
Zondagmergen, waarover den klèèren dag te
glonzen staat, ljjk over den spiegel van 'nen
bezonken, rimpelloozen plas.
Ik zeg: ,,'t was hier alleen maar stil van
menschen, 'n goeie stilte".
Och, hoe is dat? Ge bent wel 'ns geren
alleen. Mee de boomen. Mee de veugeltjes. Mee
den wind. Mee de klèèrte van 't vroege Voor
jaarslicht. Mee de dingen van God, die ge nie
te vreezen hoeft. Waarvan ge bouwen kunt
zonder moeite. Zoo'nen rust zoek ik wel 'ns
geren op den Zondagmergen: den Vrede in
den buiten, ik kan 'm onder m'n evennosten
nie vinden. Want den haat van hun harten
schemert uit de oogen.
Haat, deur den een openlijk „beleden". Deur
den anderzwijgend! Deur nommer drie
gehuicheld, als ie den haat verkondigd mee
zalvende woorden.
Ja, we zjjn nog wijd van den Vrede af,
amico! Want de nostenllefdezooiank 'n
pond koffie en 'nen appelsien veur ons van
meer belang zijn, dan 't leven van millioenen
medemenschen, zooiank 'nen reep chocola op
weegt teugen doodelijken menschenhaat, zoo
iank onzeChristelijkheid nie hooger reikt
dan 'n pan spek, zooiank hebben de haters
ginnen vrede te duchten!
'k Mag düs geren'vfrat-TÜSt zoeken op den
Zondagmergen, in den Vrede pp den buiten,
waar de goeie stilte over oew zielement ruischt
mee den veugeltjeszang. Waar den vrede zalf
is veur oew geschaafde karkas.
't Is dat wa'k oe zeggen wou van de goeie
stilte, waarin ge alleen de veugeltjes hoort en
't scherlend zonnewindeke.
Die goeie stilte op den buiten, dieën glim
lach van oeuwen Schepper, is dan genogt loon
na 'n week van honderd uren trillenszwaren
arbeid; genogt troost na zes dagen leed om
den hartstochtelijken haat, die oe uit alle
oogen aangrijst. Wie dét nie wit, is nog nooit
lekker-moei van den arbeid gewist. Die heeft
minder geleefd dan 'n onnoozel veldblommeke,
dat sturm, nachtvorst en den trap van 'nen
koeienhoef weerstond om tot bloei te ge
raken
Ja, in zoo'nen stond van malsche stilte,
waaruit den Zondag opglanst in witten zonne-
wemel van den natten blarenbojem, dan zit ge
lijk 'nen millioennair aan den kant van oewen
eigen kristalhelderen vijver. Wijd strekt daar
den goeien dag naar den schemerkim. Daar is
haast gin end aan. Want dalqkVerom
naar huis, waar Trui tracteert op heuren
Zondagschen koffie mee koek! 'n Zoet uur in
oewen blinkenden, wermen huis, die verzadigd
is mee den groentengeur van oewen Zondag
schen soep. Mee van alles watwel, wat
„Zondag" ia!
Dan zit ge daar aan den kant van dieën
tlnblaauwen plas, ge hangt er oew moeidikke
voeten in en ge doet in één uur weer veur
honderd uren werkkrachten op, die ge in
't Voorjaar zoo hard noodig hebt. Machtig en
rustig klopt 't bloed in oew aders, ginnen
mearel die 'n mier pikt van oew broekspijp
kan oe meer vasthouwen, ja, gin koppelke
kleurige vinken die daar rondvlinderen tus-
schen 't lage hout, kunnen oe nog teugen-
houwen. Ge snékt weer naar huls, naar Trui,
vanmiddag, naarde menschen. Naar
naar de twee baaskes, naar de kameraads
Ge bent weer 'n week bestand teugen oew
hullie gezellig lawjjt!
lastige, snibbige, jaloersche, hatende, kuipende
klantjes, die oe alles misgunnen dat ge noodig
hebt omwel om te leven.
Ik zag daar 'n eekerske 'nen ouwen eikel
uitgraven en op apenmanier opschransen. 'k
Zag 'm wegdansen deur den zilveren damp,
die van d'ouwe blaren steeg. En deus sierlqk
schepseltje-Gods, schoon alswel als 'n
vlamke, 't mokte me blij mee 't leven,
'k Zag daar 'n vinkenkoppel, bont als kapellen,
bruiloft vieren in den jongen Lentedag,
stoeiend flieren om de blinkende zonneboomen,
uitbundig jubelend of deus groote bosch daar
was neergezet veur huilie feestelijk gerief! En
heel m'n zielement lachte mee om deus twee
astrante krielekes. Ik zag, wei ik zég de
vruchtkracht van deus Voorjaarstij huiveren
deur den blaauwen zonnenevel en ik stond ge
lukkig op, mee 't plan naar huis te gaan dwars
deur de akkers, 'k Moest toch 'ns efkes m'nen
vinger hier en daar in den eerde steken, me
dunkt hij was rijp veur den ploeg, 'k Snee 'nen
stok, kletste 'm teugen de boomen, balanceerde
'm op de topppen van m'n vingers, floot 'n lieke
engong nou dan in 'nen polkapas als
dansend deur de stille dreef, die temidden ons
durp uitmondt.
En ik wist, 't weer veur 'n heele week:
t leven is n' schoon ding, ondanks alle men
schen, die 't oe zoo verdomd moeilijk maken
om ze net zoo lief te hebben als dat eek
hoorntje, als die vinkskes, als alle schepsels
van God, zoo volmokt en tot geluk ge
schapen
Ja, zoo'n goeie Zondagmergenstilte op
den buiten, dieën glimlach van oewen Schep
per, ia genogt loon na honderd uren trillens
zwaren arbeid. Is voldoende troost na zes
dagen tusachen de ellendigen, die Vrede leerde
haten.
Als ik thuiskwam was er bezoek! Ma
mamaar den heelen huis was veranderd:
En Trui foeterde, maar heel vhndelijk, want
ons pastoorke was er! dat Dré IU aan
't meubileeren was getrokken, terwijl zjj naar
de kerk was. Hij had de blankgeschuurde ronde
tafel van de raam vandaan geschoven, meer
naar 't midden van den huis gezet. Toen den
Eeker-mee-stoel-en-al opgenomen en 'm veur
de raam in 't Voorjaarszonneke gepoot!
Meneer pastoor zat in mijnen rieten leun
stoel, teugenover den Eeker, sjuust zoo in t'
zonneke. En als ik over m'nen erft kwam, had
ik onzen witten Eeker en ons iwart Pastoorke
al zien zitten achter 't vitraasgordjjntje. Ik
begreep 'r niks van. Eer Trui zelfs de stoof
maar 'n andere plek zal gevenMaar, jéh!
Dré III! Daarteugen is zelfs 'n Trui nie op
gewassen; wat dieën tlep in z'nen kop heeft,
heeft ie nieverans anders. En als 't zonneke
goed is veur zijnen Eeker en den Dré zou den
heelen huis motten draaien op z'n fundament,
dan géf ie de „tent" 'nen halven draai als ie
daarmee zijn Eekerske 'n uur zon kost ver
schaffen!
„Enmeneer pastoor, hebt ge Trui
thuisgebracht uit de hoogmis Denk er om,
ik ben jaloersch, horre!"
„Nou nóg," lachte-n-ie: „nou Truier
hm! nou gij al zoo oud bent, Dré?"
„Ik hou nog net zooveul van dieën ouwen
brompot als virtig jaren gelejen," gekte-n-ik:
„alleentoen aaide-n-ik 'ns bedenkelijk
over Trui's gezicht: „alleen'k zal ze 'ns
af laten schillen!"
Pats! 'n Mep op m'n hand en 't pastoorke
trappelde van plazier.
„Dré," schaterde-n-ie: „ik ken oe al lank,
ma
„Kennen? Hum?" vroeg Trui strijdlustig:
„dan motte eerst n's virtig jaren mee 'm ge-
„En dan, Trui? En dan?" vroeg 't pas
toorke leutig,
trouwd zijn en dan
„En danzee Trui, maar nou mee veul
lagere stem: „dan kende 'm nog nie!"
Toen stond ons pastoorke halverweuge uit
z'nen stoel, wees Trui mee 'nen schuddenden-
vinger aan en lachte: „gij, Truike, gij......
bentjelorsch! Ge hebt oew eigen ver-
rajen!"
Hah, dat was n' gezellig uurke. „En kwaamt
ge 'ns naar onzen Eeker zien, meneer pas
toor?" vroeg ik toen.
„Vaneigens, vaneigens ee!
Maar... eh... ik ben ook afgekomen op Trui
d'ren koffie. Want ge mot weten, Dré, den
onzen is op. Mie is te erjaal gewist. En 'n
bakske troost" hjj leklipte: ,,'t is 't ennlgste
da'k gebruik, ge wit?"
Rossig wierd z'n witte kopke beschenen
deur de zon, z'n zilveren krullen sprongen los
De meesten onzer zouden meer kunnen be
reiken en veel o aangenaams kunnen voor
komen indien wij meer rekening hielden met
de wet van oorzaak en gevolg. Een bekend
schrijver heeft eens gezegd: „de reactie van de
meeste menschen op een moeilijke situatie la
veel misbaar en weinig logica." En dat is een
waar woord. Wanneer er iets spaak loopt zijn
wij geneigd om te klagen over onze tegen
spoed en over de onrechtvaardigheid van het
lot. Dit mag op een oogenblik eenige voldoe
ning geven, die voldoening is gauw voorbij
en dan zijn we nog even ver.
De juiste manier is om terug te werken. Er
is een ongunstig resultaat, een verkeerd ge
volg. Dat kan het niet anders of ergens moet
een verkeerde oorzaak zijn. Wannee» en hoe
zijn wij begonnen met het veroorzaken van
datgene, dat dc zaak verkeerd deed loopen?
Een groot voordeel van het reageeren „met
veel logica en weinig misbaar" is, dat iémand
die zoo doei niet licht tweemaal eenzelfde fout
zal begaan. Men kan deze methode aanvullen,
door zooveel mogelijk van te voren na te gaan,
wat de gevolgen kunnen zijn van hetgeen wij
van plan zijn te doen. Men kan niet alles voor
zien, maar wel veel. Zoo was er onlangs een
geval, dat iemand in een bepaald opzicht zeer
gaarne zijn zin wilde doorzetten, hoewel hij
wist dat dit een goed vriend .an hem buiten
gewoon onaangenasun zou zijn. Het was iemand
die hinderpalen graag zoovel mogelijk uit den
weg ging of verschoof, dus zette hij door zon
der zijn vriend te waarschuwen. Hij bereikte
zjjn doel, maar verloor een goeden vriend. Toen
zei hij: „het verlies van H.'t vriendschap was
het mij toch niet waard geweekt. Ik had wel
gedacht dat hij boos zou zijn, maar niet dat
hij boos zou b 1 ij v e n. Hij neemt mij het
meeste kwalijk, dat ik er niet van te voren
met ïem over gesproken heb. Dit had ik, H.
kennende, kunnen weten, maar ik had er toen
den moed niet toe."
Ook dit 1- een voornaam punt om botsingen
en onaangename verrassingen op den levens
weg te voorkomen: Staat men voor een moei
lijk gesprek, een pijnlijk onderhoud, laat het
direct plaats hebben. En wanneer U in Uw
recht moet zijn, hebt dan ook den moetf om
hem loyaal te zeggen wat U gaat doen en
waarom U het wilt doen. Men zal niet licht
een .Tiend verliezen door een openhartig ver
schil van meening, maar wel door iets dat op
een aanval in den rug lijkt. Een handelwijze,
waarvoor men tegenover degenen die erbij be
trokken zijn niet durft uitkomen, daarin zit al
een verkeerde oorzaak, en de verkeerde ge
volgen zullen niet uitblijven.
Bezint eer gij begint, maar a 1 s U begint
doet het dan met hart en ziel en open.
(Nadruk verboden).
Dr. JOS DE COCK.
en weefden 'n kranske van licht om 't schoone
Ropke.
„Ja", gong ie toen deur: ,,'k was van de
week nog in Jouw soos, in „de Koei", maar
daar zetten ze teugeswoordig koffie van Za-
terdagsche borstrokken of zoo iets en..."
Wjjer kost ie nie geraken. Den Eeker schoot
in 'nen lach, dat ie 't er benaauwd van kreeg.
Meneer pastoor schrok er van. „Tuttut", zee-
t-ie: „is dat van de lucht van m'n sjegaar,
Eeker?"
„Neeë", hikte den Eeker: „van de lucht..."
weer 'nen lachkrijsch: „van die borstrokken!"
„Die schoot in z'n keel!" riep Dré III.
Waarop meneer pastoor z'n teugske koffie
uitproestte teugen..., ochèrme, teugen Trui's
vitraasgordijntje Mn!
„Ochirre, ochirre", tobde 't pastoorke: „och
Truike, wat spet me dat! Toe, koop maar 'n
nuuw, ik zal 't wel betalen! 't Is... 't is... ik
schaam m'n eigen! Dèèr! 't Is...'*-
,,'t Is 'n groot geluk bij 'n klein ongelukske,
meneer pastoor", zee ik.
„Hoezoo, Dré?"
„AIS ik 't had gedaan, was heel m'nen Zon
dag naar de pinnekes gewist, mMr teugen
Jou durft ze toch nie op te pijpen!"
Tóen had Trui den zondebok gevonden.
„Jouw schuld", zee ze teugen Dré III: „had
die tafel laten staan, snotneus!"
Meneer pastoor zat al mee z'nen rooien zak
doek de druppen op te drogen. Maar daar was
Trui rap bij. „Nie doen, asteblief, meneer pas
toor, ik zet 't liever dalijk in 'n zacht sopke.
Hangt 't over 'n uur weer helder veur de
raam!"
Tot nog toe spraken we voornamelijk over
de meisjes. We willen thans ook iets zeggen
over onze jOngens. Een bijzonder kenmerk
van hun gedrag en houding tijdens den door
braak van de pubertiteit is het „zelfmoord
motief". Het komt veel meer voor dan we
weten, dat de jongens op dezen leeftijd rond
loopen met ielfmoordplanr v. Gelul1 kig doen
ze niet wat ze d<_nken. De afstand tusschen
het doen en denken blijft in vele gevallen
en dat is maar heel gelukkig ook groot.
Toch is ..et wel belangwekkend hier iets nader
over dit verschijnsel op te merken.
Prof. Charlotte Bühler publiceert de vol
gende aanhaling uit het dagboek van een
jongen:
Destijds was ik op het punt onder den
druk te bezwijken. II- leefde eernaam, kwam
op school niet goed mee, was onrustig en
ontredderd. En toen eindelijk de lentv. kwam
en warmte en leven bracht, werd het niet
veel beter, ja het ergste kwam nog. Ik had
in de krant veel gelezen van moorden en
zelfmoorden. Toen ik nu vernam, dat de
broer van een vroegeren medeleerling zich
uit wanhoop over school en liefdeskwesties
uit het raam gegooid had, was ik zeer ge
schokt. Ik voelde: je gaat den dood in. Ik
miste alle hoop op redding door eigen kracht,
hulp van anderen had ik niet en wat was er
mr| aan gelegen nog langer zoo te lijden!
Hoeveel mooier zou het zijn. jong te ster
ven, betreurd door mijn ouders, die berouw
gevoelden, door broers en zusters en familie
leden, die mij zeer zouden missen en door
eenige andere menschen die mij graag moch
ten
Men zou zeggen, wat haalt een jongen a
niet in zijn hoofd. Eenzaam gevoelt hij zich,
hulp van anderen heeft hij niet, zegt hij. Maar
is dit wel wur? Is het niet zoo. dat hij ande
ren niet meer begrijpt? Zeker, er zijn ouders
die hun jongen in deze moeilijke jaren niet
begrijpen, die niet beseffen, wat hun jongen
doormaakt in deze levensperiode. En in zulke
gevallen kan het voor een jongen ontzaglijk
zwaar in het leven worden. Gelukkig als hij
dan een goeden vriend heeft, of ergens anders
een liefderijk tehuis vindt. Dat kan maken,
dat hq er door komt. Ik weet uit eigen erva
ring, hoe men op dien leeftijd het dikwijls otj
anderen zoekt en hoe de ouders daar tegen
ingaan kunnen. Ik herinner mc uit mijn eigen
leen een periode, in dewelke voor mij eet
met mijn ouders bevriende familie veel meei
was dan mijn eigen ouders. Vreemd toch: ge
durende een paar jaren verwijdert de jongen
zich \an zijn ouders. Z(jn vader vooral ont
wijkt hij. Vertrouwelijk met vader spreken
wordt moeilijk. Waarom Er is angst van uit
gelachen te worden. Inderdaad komt zoo iets
in het leven voor, hoe dwaas dan ook van de
zijde van den vader. Maar hoe het ook zij: in
vele gevallen ontstaat een tijdelijke verwijde
ring. Men moet daar als ouder niet te hard
tegen Ingaan en zich ook niet te sterk de
zaak Mntrekken. Het kind komt wei weer
terug. HoofdzMk is. dat het in deze "eriode
in goede handen raakt, dat het in den kring
van een goed gezin wordt opgenomen en dat
de ouders met de „nieuwe" ouders regelmatig
contact houden over hun zoontje
Heel dikwijls heb ik in zulke gevallen advies
verstrekt aan wanhopige ouders, die mij van
het gedrag van hun zoontje kwamen vertellen
en maar niet begrijpen konden, dat hun Jon
gen het bjj anderen beter naar zijn zin had
Vaak kostte het mij moeite de ouders te over
tuigen. dat alles wel weer ♦erecht zou komen,
en dat z(j maar geduldig moesten wachten «r
den terugkeer. Want terug komen doet de
jongen. Dat staat vast... tenminste als de
ouders het voor dien th'd niet verknoeid heb
ben door te streng optreden. Want dan kost
het terugkeeren den jongen veel moeite en
lijdt h(j nog meer Men ziet het, wat ik >t
deze rubriek zoo vaak heb opgemerkt, komt
steeds weer terug: geduld hebben en vertrou
wen. dat is het geheim van de opvoeding. Het
moge u moeite kosten steeds geduldig af te
wachten, u moet het irobeeren en u moet het
er eens op wagen.
Tn de neo-atiev» nhase is het Vind een won
derlijk schepsel, het kan er zelf weinig aan
doen. dat het zoo is. Maar op den duur komt
al'es terecht.
En dat is voor ons ouders een groote troost!
Oveeka
„Doet dat. Trui, doet dat", zee meneer pas
toor: „dan trek ik nou alvast vijf weesge
groetjes af van oewen pinnetentie veur oewen
PMSchbiecht over ennigte weken!"
Trui stond stijf. „En ik krijg alt(j maar drie
weesgegroetjes in 't geheel van oe!"
„Dan krjjgde van 't jaar 'n heel rozen-
hoeike", gaf ie ze tot „troost"!
Amico, wat heb ik gelachen! Wat 'n leutig
koffie-uurke!
't Leven .vas weer schoon, "n Zonneke, wat
leut, goeie kwiebussen om me henen, allee!
We douwen van de week den wagel weer pla-
zierig de moeilijkheden deur, langs al de cha
grijnige tronies van de klantjes, die oew waar
afkeuren en ondertusschen zich er dik aan
frèten! Jareniank! Ik zeg: „santé!" En ik
denk Ik denk er 't mijne van.
Kom, ik schei er af. Ge hebt den Eeker weer
'ns efkes gezien, ee! Ja, we gaan langZMm,
maar stug vooruit.
Veul groeten van Trui ,Dré n, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen t.a.v.
DR«.
ZONDAG 23 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandseh Programma. 8.00 VARA.
10.00 VPRO. 12.00 VARA. 2.00 KRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Voor de kinderen.
10.30 Vrijzinnig Protestantsche Kerkdienst.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Esmeralda en solisten.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Zang en orgel.
1.45 Nederlandseh Verbond voor Sibbekunde:
Lezing „Wie en wat waren onze voor
ouders?"
2.00 Causerie „Voorrang van het algemeene
welzijn".
2.15 Pianovoordracht.
2.30-2.50 Cyclus „Land en Volk van West-
Af ri ka".
3.05 Collegium „Musica Divina".
3.30 Uit Berlijn: 62e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Eugen Wolff en zijn solisten en zang
soliste.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.15 Sport van den dag.
7.30 Berichten (Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8 15 Reportage.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 „Auf grosser Fahrt", operette.
9 40 Wq sluiten den dag.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. Sluiting.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 AVRO. 8.45 KRO. 9.45 AVRO. 2 00
VARA. 4.00 NCRV. 5-15—7.15 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.45 Geestelijke muziek (gr. pl.).
9.45 Gramofoonmuziek.
i.0.15 Omroeporkest.
10.45 Kinderkoor „Zanglust", met pianobegel.
11.05 Omroeporkest en solist.
12.00 Cyclus „Onze volksdichters".
12.20 AVRO-Amusementsorkest en solisten.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP
1 00 Vervolg van 12.20.
1.30 Gramofoonmuziek met toelichting.
2 00 De Ramblers.
2.30 Radiotooneel.
3.30 Klein vrouwenkoor „Vox Jubilans", met
pianobegeleiding.
4 00 Wijdingswoord.
5.15 Wekelijksche. gedachtenwiaaellng ANP
5.30 Voor de kinderen.
6.00 VARA-orkest.
6.40 Gramofoonmuziek.
6.45 Actueele reportage of gram. muziek.
7.007.15 Gramofoonmuziek, sluiting.
HET SNOEIEN VAN APPEL EN PEER.
In den winter is het wel goed zijn aandacht
eens te wijden Mn het onderhoud van da
vruchtboomen, die in den tuin staan. Oor
deelkundig snoeien is van veel belang. Het
kan in den winter gebeuren. Wie in de ge-
legenheid is het door een vakman te laten
doen, bewijst daarmee 'ijn boomen een
goeden dienst. Het is lang niet gemakkelijk
het goed te doen. Doet men het liever zelf,
dan houdé men het volgende in het oog. Men
kan beginnen het doode hout weg te nemen.
Daarna gaat men eens na wMr de kroon te
dicht is. Van takken, die te dicht bij elkaar
zitten, neemt min een weg en wel de zwak
ste. De tusschenruimte bij hoofdtakken of
takken, die den vorm van den boom mede be
palen, moet de afstand minstens 30 centimeter
bedragen. Waterloten dit zijn rechtop-
staande takken met weinig zijtakken en in
het geheel geen vruchthout snoeit men zoo
glad mogelijk weg. Men snoeit het beste met
een snoeimes en moet er om denken, dat men
een gaaf snijvlak krijgt, zoodat de wonden
niet kunnen inwateren. Ook doet men het
steeds boven een oog of knop. Gebeurt dit
niet, dan sterft het stukje hout dat boven het
oog zit en wordt .icht door zwammen aange
tast, die op dood hout leven. De zwam Nectria
cinnabarina, welke het hout met roodachtige
sporen bedekt, heeft ieder wel eens gezien.
HoofdzMk is ook, dat de goede vorm van
den boom behouden blijft of zelfs verbeterd
wordt. De kroon moet voldoende licht en lucht
krijgen. Daardoor wordt de bloei en eveneens
de vruchtzetting bevorderd. Jonge eenjarige
scheuten snoeit men op twee oogen behalve bij
sommige Russische appelsoorten, die op het
eenjarige hout bloeien. Het korte stompvormige
hout mag niet langer dan 7 of hoogstens 10 cm
'zijn. Bij enkele soorten is het vruchthout lan
ger. Daar. snoeit men dus ook langer. Dit is
bijv. het geval met den appel Peaagood's
Nonsueh en de peer Josephine de Malignes.
Is er een kluwen van vruchthout, dan dunt
men dit uit. De vruchttakjes, die 't dichtst bij
den hoofdtak zitten, laten we er aan. De bui
tenste nemen we dus weg. Bij hoog- en half-
stam appel en peer snoeie men zoo weinig
mogelijk. Wel moet ook hier licht en lucht
binnen kunnen komen. Een enkele keer komt
het wel eens voor, dat een boom niet anders
dan houttwijgen maakt. Ze ontspringen dan
overal als kleine waterloten. Ik zag het eens
in sterke mate b(j de Cox Oranje Reinette.
Vertoont dit gebrek zich, dan mag de boom
de eerste jaren geen stikstofbemesting hebben.
A. v. d. LIJN.
MAANDAG 24 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandseh Programma. NCRV.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7 55 Gramofoonmuziek.
8.00 Schriftlezing en Meditatie.
8.15 Gewijde muziek (gr. pl.).
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Pianovoordracht.
11.30 Christelijke lectuur.
12.00 Zang en orgel.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Amsterdamsch Salonorkest en gr. muz.
2.00 Voor scholen.
2.35 Amsterdamsch Salonorkest.
3.15 „De cultuur van erwten en peulen. Tus-
schenculturen en nateelten", causerie.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Handenarbeid voor de jeugd.
4.30 Molto Cantabile.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Berichten.
6.05 NCRV-orkest.
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Friesch praatje ANP.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.307.45 Berichten Engelsch.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Bel Canto (opn.).
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Utrechtsch Stedelijk orkest (opn.).
8.55 „Motorbrandstoffen, die normale benzine
kunnen vervangen", causerie.
9.15 Bach-cantate (opn.). Hierna: Schrift
lezing.
9.45 Engelsche berichten ANP
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Hilversum II. 301.5 m.
VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP. Hierna gr. muz
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Zang met pianobegeleiding en gr. muz.
11.00 Declamatie.
11.20 Esmeralda en solisten.
12.00 Berichten.
12 15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws-, economisch- en beursberichten
ANP.
1.00 Schrammelkwartet en soliste.
1.20 Orgelspel.
1.45 Arnhemsch strijdkwartet.
2 35 Keukenpraatje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Cyclus „De vrouw in haar beroep".
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting
4.30 Voor de kinderen.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tijd".
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 „Carnaval in het Rijnland", vraagge
sprek.
6.05 „De lichamelijke opvoeding tijdens de
kleuterjaren", lezing.
6.25 Gramofponmuziek.
f A,cVieeie rePorta&e of gramofoonmuziek.
7.00 -7.15 Economische vragen van den dag
ANP, sluiting.