Brabantsche
Rfjaf
van Dré unei
RADIO
Tob nooit
Pi
PROGRAMMA
Beidt Uw tijd
LENTE ROEPT
k
Amico,
Ulvenhout, 6 Maart 1941.
Zit den Brabander eenmaal in z'n Zondagsch
pak, dan komt de Zondagsche bui vaneigens
over 'm. En die bléft over 'm, tot de dag ten-
ende is, tot ie z'n Zondagsche spullen aflegt,
In de bedstee klimt en de dekens tot z'n kin
trekt.
Mot ie naar 'n feest, naar de rechtbank (zoo
als wij onderlest) en stikt ie z'n eigen in de
Zondagsche kleedij dus, dan is 't Heiligendag
veur 'm: z'n zielement staat in rozen glans;
daar kan 'm vandaag niks onplazierigs ge
beurend Deuzen trek-is bar sterk in ons hard
werkend, arbeidzaam Volk, dat mee 't afleggen
van z'n werkpak vaneigens den Zondag „aan
trekt" als 'n makkelijk-zittend costuum en 'n
^schoon" (geschoren) gezicht!
Ik denk, dat deuzen trek in ons, Brabanders,
ook de oorzaak is gewist van 't voortbestaan
van veul afgeschafte Heilige dagen! Want daar
wierd altij verzocht, om, al was den Heiligen
dag als Zondag afgeschaft, tóch 's mergens
jiaar de kerk te komen! Nou
Naar de kerk gongen wij mee de kiel, op
"n paar mestklompen en mee de spaai over den
schouwer. Maar „zoo'n bietje op z'n Zon
dagsch". Ennena de kerk, dan gongen we
dus efkes 'n borrelke vatten aan den overkant.
In 't durp hoorde dan ginnen enkelen boeren-
wagel, nie den hoogen klank van 't aambeeld,
nie den klop van den wagelmaker, nikske!
Want ze zaten allegaar aan 't Zondagsch
borrelke. d'Akkers lagen leeg van volk.
Meneer pastoor gong daar over den weg mee
Zijnen toog! En 't vrouwvolk? Dat dee, als
vaneigens, na de kerk 'nen gesteven en ge
streken schort veur! Dan blééf 't ommers
Zondag! Heel den dag! En 's middags klepelde
't klokske veur 't Lof.
Neeë als wij eenmaal 't Zondagsch pak
aan hebben, dan i s 't Zondag!
Al is 'tom naar de Rechtbank te gaan.
Veur den Fielp was 't dieën dag nog sterker.
Hij moest naar 'n bruiloft, 'n Nicht van z'n
vrouw vierde de zilveren. Den Fielp had er,
mee veul bonnekesgegoochel, passen-en-meten
er zoo alles veur geleverd, brooikes-zus,
brooikes-zoo, 'n groote bruiloftstaart, koeks-
kes, bruidsuikers, wat kon ie anders doen,
dan in 't zwarte pak en hooggehoeid én mee
'nen schoonen „haanspraak" in z'nen kop ter
bruiloft gaan?
Den Jaan had ook iets bijzonders aan d'hand
dieën dag. Hij „had" 'nen dooje.
D.w.z. hij moest den parochianen, huis aan
huis, gaan aanzeggen, namens de familie, dat
den ouwen Kees Verpalen was overleden. En
de durpers uitnoodigen veur de plechtige Uit
vaartmis dan-en-dan, zij die mee 'n kruiske
stonden aangemerkt, bovendien veur 't bidden-
in-'t-sterfhuis. Ja, in 't Ferbruaritij is 't
veur den Jaan druk mee deus werkzaamhedens.
„Februari, Mèèrt zijn m'n beste maanden",
beweert den Jaan altij. Dat „aanspreken", dat
„doodbidderswerk", lijk wij 't noemen, doet
Janus in 'n soortement van ambtscostuum.
Statig in 't zwart, mee gevlochten nistels over
de borst énmee 'nen steek op den kop, lijk
Napoleon zoo'n dink droeg.
Maar Janus z'nen steek is sierlijker: hij
hee-t-er nog 'n paar linten afhangen. Veur
Kiske Verpalen zwarte linten, voor 'n „jonk"
lijk, 'n ongetrouwd, zijn de linten wit!
Den Blaauwe en ik, wij hadden gin bruiloft,
noch doojen-klandizie, wij gongen dus nie mee
'nen hoogen hoed, nie mee 'nen ministerssteek
naar 't trimmenaal, doch gewoon, in 'n
„tusschen-beike": da's 'n costuum te goed nog
veur de week, maar nie mooi genogt meer veur
den Zondag.
Nolleke, de hoofdfiguur van deuzen dag, had
z'n eigen piekfijn opgedoft. Bruin gestreept
colbertcostuum, 'n groenen das mee 'n geel
bolleke, 'n genuukschuppersdoekske in z'n
borstzak en z'n (afgezaagden!) wandelstok,
dien ie onder den arm draagt, om dat den stok
nóg te groot is, veur deus kleine kulleke. Hij
blónk, Nolleke! Ochèrm, hij hee zoo geren de
leiding, ge wit! En óf ie vandaag de leiding
had, mee z'n gevlekte, verscheurde, gelijmde
dagvèèrding mee drie strafbare feiten!
Ik had de sjees ingespannen staan, als 't ge
zelschap druppelsgewijs afkwam.
Nolleke was nommer één. „Ge ziet er uit
of ge aan gaat teekenen", spotte Trui. „Aan
mij gin kans", zee Nol. En parmantig draaide-
n-ie z'n wandelstok zoemend in den ronde.
„Jaja, zee Trui: „ge zult straks wel minder
prots hebben, als ge veur 't hekske staat om
den eisch van zooveul maanden op te vangen".
„Dat zoude graag hebben. Trui", antwoordde
Nolleke; „en wat ge zoo geren hebt, gebeurt
toch nie, let op!"
Daar was den doodsbidder, „Gade gij zóó
mee?" vroeg Nol. „Nie mooi genogt?'
vroeg Janus, ,,'t Krijgt veul weg van 'nen lijk-
statie", vond Nolleke: „afijn!" 't Is toch wel
plechtig zoo!" Daar was den Fielp ook! Die
zag er uit, in z'n bruiloftpak, als den president
van 't feestcomité. Toen kwam den Blaauwe
nog, 'n lichten ruiten pet schuin op de rosse
stekels, 't reisgezelschap was compleet. „Als
de grens open was", zee den Blaauwe: „lieten
we verstek gaan mannen! 'n Schoon ploegske
Veur den Anvers!"
Toen rejen we naar 't trimmenaal.
Om tien uur waren we opgeroepen. Om halt
twaalf waren we aan de beurt. Ze ptonden
dieën dag in de rij, om d'r portie te halen!
Kaartspeulen kosten we nie, want de getuigen-
kamers zaten zoo vol, of hier bonnen uitgereikt
wierden veur extra-brandstoffen.
D'n marechaussee die den dienst had, zag
even onze dagvèèrdings in, dat waren veur
hum zooveul als onze toegangsbewijzen. „Oh
zee-t-ie: „guilie hoort bij malkaar. En ditte is
den beklaagdeToen keek ie, 'n bietje
verwonderd, naar benejen, naar Nolleke.
..Poging tot mishandeling, huisvredebreuk en
beschadigingzijde gij dat??"
„Jawel", zee Nolleke fier: „beval ik oe soms
nie, brigges?"
Maar den brigges gaf 'm de dagvèèrding
verom, hield ze vast aan 't puntje, tusschen z'n
nagels. „Ge hoeft er nie vies van te zijn", zee
Nolleke verontweerdigd: ,,'t is maar Cats
horre en pils. En 'n bietje lijm".
„Den president zalzee den brigges.
„Die kan me de kon
Maar den Fielp kwam er tusschen. «„Hij is
nie groot", zee den Fielp: „maar brig, 't is 'nen
beklaagde, waar ge toch mee veur den dag
kunt komen, jonk! Halle hondeugden van tien
groote kearels zitten has éring hin 'n tonneke
hin Harnoldus Gommers hopgepropt".
„Ik begin t' te gelooven", zee den marechaus
see seerjeus.
Hah, Daar was Nollekes advocaat, Mr. Glad
beek. Kaal en blinkend, gezond en blozend, slim
en glad als ge maar verlangen kunt, dat oewen
advocaat in 'n zwakke zaak er uit zal zien.
„Zijn dat oew getuigen, Gomrhers?"
„Jawel meester", zee Nolleke: „ge zou 't zoo
nie zeggen, maar als zuilie d'r verklaringen
hebben afgelegd, eerlijk als goud, dan kan zelfs
Onzenlievenheer gin wijs meer worden uit oew
zaak!"
Mr. Gladbeek keek tevreejen naar den
„doodsbidder", naar den „bruiloftsgast", naar
den rossen Blaauwe en naar mij. Den Fielp
kreeg 'n hand, want da's ouwe kennis! Den
Fielp wijst op Ulvenhout de advocaten aan,
ziede.
„Hebben juilie oew dagvaardingen meege-
brocht?" vroeg Mr. Gladbeek.
We toonden ze. Nol ookToen gong
Gladbeek 'nen stap achteruit. En zee: „ja. Ja.
Eh ja. Jajada's in orde!"
Eindelijk wierden we afgeroepen deur den
deurwèèrder. „In de zaak tegen Arnoldus,
Hermanus, Ludovicus Gommers!"
„Present", riep Nolleke. Den deurwèèrder
keek veuruit, achteruit, toen naar benejen. En
daar ontdekte-n-ie Arnoldus Enzoovoorts.
Wij kregen 'n plek links op 'n bank, mee den
chef uit Zwaluwe.
Nolleke wierd ampart gezet, rechts, op de
beklaagdenbank, mee Mr. Gladbeek achter 'm.
„Eerst moest Nolleke vertellen, dat ie Arnol
dus Gommers was. Geboren....-,.?" vroeg den
president. „Jawel", zee NoU „ik ben geboren".
D'n president kreeg wel belangstelling veur
'm. Zee toen: „u moet alleen maar antwoorden
op wat ik vraag, verdachte".
„Ge vroeg of ik geboren was", zee Nol: „en
ik bèn geboren, edelachtbare!"
Ook de rechters kregen belangstelling veur
„de" zaak en stuk veur stuk bogen ze over de
groene tafel, keken in de diepte. Dan, als ze
Nolleke zagen, schoten ze mee 'n schokske
weer terug in den grooten stoel eh kuchten
achter d'n hand.
„Griep", fluisterde den Fielp.
„Geef de'dagvaarding maar eens", vroeg den
President. Dalijk was Nol present. Gong op z'n
teentjes staan, reikte 't slonzige, verscheurde
gelijmde pampier fier over.
Onwillekeurig trok den president z'n hand in.
Dan zamelde-n-ie moed en nam 't pampier aan.
Mijn getuigenbank begost te „leven". Daar
zaten 'r 'n paar stillekes te lachen, alleen nog
mee den buik. De bank stond, om zoo te
zeggen, onder electrieken stroom.
Den president keek van die dagvèèrding
eerst naar Nolleke, Toen naar Mr. Gladbeek,
die 'n onzichtbaar oogske knipte. Dan naar ons.
Dan naar zijnen buurman-rechter. Dan zuchtte
den president 'n, maar zweeg. D'n griffier,
'n jonk kaereltje, kroop wat dieper weg achter
zijnen bef. Toen gaf de president Nolleke de
dagvèèrding verom. Nol vouwde 't pampier
sjecuur op en stópte 't in zijnen portefulli.
„Bewaar 't maar zuinig", zee den president
seerjeus. Maar toen was mee 't griffierke ge
daan. Dat kreeg 'n hoestbui, dat z'n befke
wapperde. Mijn bank kwam onder zwaarderen
stroom, Mr. Gladbeek poetste z'n gladde ge
zicht nog blinkerder. Toen moest den Griffier
Nollekes euveldaden veurlezen. „Dat hij, Arnol
dus, Hermanus, Ludovicus Gommers voor
noemd, in den namiddag van den 17 November
1940 te Lage Zwaluwe in het Stationsgebouw
der Nederlandsche Spoorwegen had open-
getrapt en zich gewelddadig toegang verschaft
tot het kantoor van den Chef der Spoorwegen,
'n localiteit niet voor het publiek toegankelijk.
„Stop", commandeerde Nolleke: „waarom zit
er dan 'n deur in, als daar niemand binnen
mag?!"
Den president roffelde mee zijnen hamer,
dreigde Nolleke mee den Veldwachter die daar
stond, Mr. Gladbeek suste Nolleke ook en den
Griffierbrak 't zweet uit.
Afijn, aan die dagvèèrding kwam 'n end, op
'nen oogenblik toen we 't hadden opgegeven..."
Bekent u zich te hebben schuldig gemaakt
aan de feiten zoo juist door den heer griffier
voorgelezen en u ten laste gelegd door den
heer Officier? vroeg den president.
„Eénen bonk leugens", riep Nolleke! En toen
naar den Officier: „ge mot maar durven! Ik
zou me
Toen moest Nolleke naar buiten.
Den Chef wierd gehoord. Die was 't mee de
dagvaarding volmokt eens!
„En heeft dat kleine mannetje u werkelijk
bedreigd?" vroeg den president.
„Jjameneer den president", antwoordde
den Chef. „Hij wou m'n seinstaf hebben om
den trein te laten vertrekken, want hij had
betaald, zei hij, om naar den Haag te gaan en
niet om in Zwaluwe voor Piet Snot op 't perron
te blijven staan. Hij ging uit van het stand
punt, dat ik het te koud vond om naar buiten
te gaan en den trein het vertreksein te geven!"
„Gaat u 'ns zitten. En komt u eens hier,
getuige Beeckers?'
Aan den Fielp wierd gevraagd: „vertelt u
eens, u is een oud vriend van Gommers, niet?"
„Welneeë, hedelhachtbare", zee den Fielp:
„welneeë".
„Begrijp ik niet. U was toch met elkaar voor
plezier op reis? Op potverteering, nietwaar?"
„Ehjja! Zekers! Maar zuilie daar, den
Dré, den Jaan
„Jaan? Wie is dat? Dieën doodsbidder! En
den Blaauwe, dét zijn m'n kameraads, maar
Nolleke, pardon, maar Gommers was meege
gaan hop heigen kosten. Buiten bezwaar van
de propkas, hedelhachtbare",
„Propkas
„Jawel. De kas van de propclub".
„Propclub?"
„Kende da spulleke nie, hedelhachtbare,
proppen? Kek, da's zoo
„Genoeg. Maar u kent Gommers toch goed?"
„NouGoe-oed?? Goed?? Ik kèn
'm, ja".
„Hoelang al?"
,,'n Dertig, veertig jaren, hedelhachtbare".
„U kent 'm dus al bijna 'n halve eeuw
slecht?"
„Zoo his 't percies, hedelhachtbare".
„Is ieden president tikte teugen
z'n veurhoofd.
„Stapelgek, hedelhachtbare. Stapelmesjok
ken", zee den Fielp enthousiast.
„Stapelgekdie indruk maakt ie nou ook
weer niet. Denk er om, getuige, u kent hem
al veertig jarenslecht enneu staat
onder eede!"
„Laten wij dan zeggen, hij his kiedewiet!"
gooide den Fielp 't op 'n accoordje.
„Kiedewiet?
„Oogmoedswaanzin! Nolleke vindt z'n heigen
den flinksten vent van Huivenhout', hedelhacht
bare!"
Afijn, amico, ik kan heel de terechtzitting
nie verslaan (tot mijn spijt), maar op 't end
moest Nolleke weer verom komen, ze hadden
'm er toch bij noodig. Maar hij was veul ge
pikeerd.
Toen wierd 'm zijn strafblad onder z'n neus
gehouwen, 'n Oud vonnis van 15.boete veur
eenvoudige beleediging van een ambtenaar in
functie.
Nolleke schudde wanhopig z'nen kop.
„Wéér gelogen", zee-t-ie mee 'nen zucht.
,,'t Was veur rijen zonder licht. Enne toen,
vaneigens, toen zijn er 'n paar woordjes ge
vallen. Maar gatsamme, da's tien jaar ge-
lejen!"
De zaak liep percies als Mr. Gladbeek had
gewild. Na den eisch van den Officier, 50.
of 50 dagen, verklèèrde Gladbeek Nolleke
mee prachtig geleerde woorden, die Nol niet
begreep gelukkig, ook veur stapelgek en als
Nol er 'n tientje uit houdt, dan is 't veul!
Wij hebben er wijers 'n gezellig dagje van
gemokt, den Fielp was laat ter bruiloft, Janus
vergat Kiske Verpalen en over 14 dagen hebben
we de uitspraak.
Daar loopen weddenschappen.
Ik zeg 'n tientje. Den Fielp denkt vijf piek.
ZONDAG 9 MA^RT 1941.
Nederlandsch programma.
Hilversum I. 414.4 m.
8.00Gramofoonmuziek.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Uitzending voorbereid door de Chr. Ra
dio-Stichting: a Wijdingswoord (10.00). b.
Gewijde muziek (opn.) (11.30).
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Musette-ensemble „Les Gars de Paris"
en soliste.
12.42 Almanak 5.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Bach-programma (gr.opn.).
1.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
„Wie en wat waren onze voorouders?"
2.0C Gramofoonmuziek.
2.30 Residentie-orkest en solist.
3.20 Gramofoonmuziek.
3.30 Uit Berlijn: 64e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de ónderen.
6.30 Gramofoonmuziek.
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek
7.00 Gramofoonmuziek.
7.15 Sport van den dag.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANPP.
8.15 Amusementsorkest en soliste.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Vervolg van 8.15.
9.15 Radiotooieel.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP.
Nederlandsch programma.
Hilversum II, 301.5 m.
00 Gramofoonmuziek.
9.00 Uitzending voorbereid door het Vrijzbi
nig Protestantsche Kerkcomité: a. Studio
Vroegdienst (9.00); b. Voor de kinderen
(9.30).
10.00 Omroeporkest, solist en gramofoonmuz.
11.30 Meisjeskoor „De Krekels" met orgel
begeleiding.
12.00 Uitzending voorbereid door de Christ.
Radio-Stichting: Cyclus „Eens Christen's
reize naar de Eeuwig-ieid in dezen tijd".
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Orgelspel.
I.30 Gramofoonmuziek.
00 Cyclus „Nederlandsche dichters en proza
schrijvers uit vroeger eeuwen en wij".
2.20 Omroeporkest en solisten.
3.3" Gramofoonmuziek.
4.00 Uitzending voorbereid voor de Christ.
Radio-Stichting: Wijdingswoord.
5.1. Wekelijksche gedachtenwisseling ANP.
5 30 De Ramblers.
6.00 Salonorkest.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Esmaralda en solisten.
7.30 Pianovoordracht.
8.008.15 Nieuwsberichten ANP.
MAANDAG 10 MAART 1941.
Nederlandsch programma,
Hilversum I. 414,4 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50700 Ochtendgymnastiek.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 Uitzending voorbereid door het Vrijzin
nig Protcstantscne Kerkcomité: Dagopening.
8.10 Gramofoonmuziek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.30 Orgelconcert.
10.00 Fluit en piano.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.40 Omroeporkest.
II.30 Voordracht.
11.50 Gramofoonmuziek.
12.00 Philharmonisch kwartet.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Rococo-octet.
1.30 Gramofoonmuziek.
2.00 Onze keuken.
2.30 Cello met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
3.00 Dialoog.
3.20 Esmaralda en solisten.
4.0o Gramofoonmuziek.
4.20 Zang en orgel.
4.50 Voor de kinderen.
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 Omroeporkest.
6.15 Gramofoonmuziek (met toelichting).
6.42 Almanak.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek
7.00 Economische vragen van den dag ANP.
7.15 Pianosoli.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Pianosoli.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Concertgebouworkest en soliste.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP.
Nederlandsch programma.
Hilversum H. 3C1,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50700 Ochtendgymnastiek.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Uitzending voorbereid door het Christ.
Radio-Stichting: Morgendienst.
10.20 Pianovoordracht.
10.50 Gramofoonmuziek.
11.00 Voordracht
11.20 Melodisten.
12.00 Berichten.
18.15 Omroeporkest.
12.45 Nieuw- en economische berichten ANP.
1.00 De Ramblers..
1.30 Orgelspel.
2.00 Zang met pianobegeleiding en gramo-
fooimuziek.
2.30 Lezing voor de vrouw.
2.50 Omroeporkest.
3.30 Reportage.
3.45 Gramofoonmuziek.
5.0" Uitzending voorbereid door de Christ.
Radio-Stichting: Lijdensmeditatie.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.3( Amusementsorkest en „Klaver Drie".
6.00 Uitzending voorbereid door het Vrijzin
nig Protestansche Kerkcomité: Gesprekken
met luisteraars.
6.15 Vervolg van 5 30.
6.45 Actueele report"ge of gramofoonmuziek.
t.00 Friesch praatje (ANP).
7 15 Komanceio en soliste.
8.008.15 Nieuwsbei .chten ANP.
Den Blaauwe heeft 't staan op zeuven
maanden. En den Jaan denkt van 'n jaar op
zending naar 't gekkenhuis.
't Was 'nen plazierigen dag. Ja, die propclub,
amico, die heffen we nooit op, man! Maar
nou schei ik er af. 't Is wellekes.
Veul groeten van Trui, Dré III en den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.a.v.
5 Dré.
Idealen, luchtkasteelen, hartewenschen heeft
ieder mensch. En er is een wensch die de
boventoon voert, een speciaal ding, dat wij
voor alles graag zouden bereiken, doorleven
of bezitten.
Zelfs de meest verstokte cynicus heeft
ergens zorgvuldig weggestopt in een hoekje
de hoop, dat het toch nog wel eens de waar
heid kon worden, datgene wat hij zoo met
hart en ziel hoopt.
Het in zichzelf gekeerde type zal zich al
grootendeels tevreden stellen met te droomen
over zijn ideaal, terwijl de meer praetisch-
aangelegde zal streven naar middelen, om dat
ideaal tot werkelijkheid te maken. Voor wat
men zoo innig wenscht is het zeker de moeite
waard een zorgvuldig plan te beramen.
Wat is het eerste steentje dat den weg
naar volvoering belemmert, en hoe zou dat
uit den weg geruimd kunnen worden. Begint
met die eerste hindernis, en denkt niet: „er
zijn nog zooveel belemmeringen". U kunt ze
toch niet alle tegelijk aanpakken. Elke stap
dichter naar het bereiken van Uw doel is de
moeite waard. Misschien zijn er anderen die
U kunnen helpen. Gebruikt dan eenvoudige
practische psychologie om hun medewerking
zoo waarschijnlijk mogelijk te maken. Gaat
b.v. nooit iets vragen aan iemand, die juist
moe van zijn werk thuis komt of die juist
zal gaan eten.
Dat zijn factoren die tot weigeren doen
neigen, ongeacht den aard van het verzoek of
den persoon van degene die het vraagt.
Meent U op een goed gekozen oogenblik
te komen, maar bemerkt U dan dat de per
soon in kwestie minder goed gestemd is,
maakt Uw verzoek dan kort en stelt Uw ver
zoek tot een volgenden keer uit. Laat U niet
verleiden door de gedachte „dat U er toch
zoo dolgraag vandaag over gesproken had."
Het is Uw eigen belang, Uw verzoek op
een in alle opzichten zoo gunstig mogelijk
oogenblik te doen. Door tegen beter weten
in er toch over te spreken, zoudt U Uw kans
kunnen vergooien, want het is altijd moeilijk
op een weigering terug te komen.
Geduld is een eerste vereischte voor wie
een plan met goede kans van Magen wil uit
voeren.
Als U geduldig en systematisch te werk
gaat, moet U uiteindelijk -lagen.
Weest niet teleurgesteld als de zorgvuldig-
voorbereide stap van vandaag niet lukt, want
het is heel goed mogeliji- dat U morgen in
de gelegenheid zult zijn om twee stappen te
vorderen. U zoudt toch ook niet verwachten,
dat het vandaag door U gestekte plantje
morgen al in bloei zou staan? Noch weet U
met zekerheid wanneer dit precies wel zoo
,zal zijn. Maar U bent overtuigd dat die bloei
zal komen.
Juist de energiekste menschen bederven
dikwijls hun plannen door overhaasting.
De verstandige denkt: „ik doe alles om
mijn doel te bereiken, ik verwacht succes,
maar ik moet afwachten wanneer".
(Nadruk verboden).
Dr. JOS DE COCK.
