3j mtr. onder de Florastraat...
Hoe
tfiadAnieuwji
Een tijdbom van 230 kilo
Drie perceelen werden weggesloopt
Slaapplaatsen
voor stadgenooten
Bij een cafetaria
UltxellcA nieuw-é,
ÏLLeuuM uit lUk
Dinsdag 11 Maart 1941
Tweede Blad
Vandaag tot explosie gebracht?
Mutaties bij de spoorwegen
Staaltje van N» S*-service
Inbraak Kruisweg
Voor 50 a 60 gulden lederwaren
gestolen
Correspondentie
Steun aan
gedemobiliseerde
marinemannen
moet ik stoken?
WINTERHUIP^NEDERLANO
Stort Uw gavenvoor
„Winterhulp".
Projectiel in de Oude Kerkstraat
opgeblazen
Burgerlijke Stand van Den Helder
Paard op hol
Het trekken van hyacinthen
Oosterend
Veiligheidspeld ingeslikt
64 <;ou geneigd geweest zijn zoo lang-
sand te gaan twijfelen aan 't wer-
oestaan van de bom, die in Decem-
„.itdekt werd door Joh. de Booden,
een der leden van het in onze stad bekend
geworden „Sprengkommando Spaich".
Reeds omstreeks half December meende
men „beet" te hebben, doch het bleek
niet mogelijk met zekerheid te zeggen,
waar de bom zat en... hóe hij zat. Van
zelfsprekend was het tengevolge daarvan
niet mogelijk te zeggen op welke wijze
men het projectiel, indien men het zou
kunnen bereiken, onschadelijk zou maken.
Men zat echter inmiddels niet stil. Perso
neel van Gemeentewerken groef en groef on
der, naast en bij het perceel Florastraat
no. 12, teneinde te komen ter plaatse waar de
bom zich moest bevinden. Zoo langzamerhand
kwam men toen tot de conclusie, dat bom
men wonderlijke voorwerpen zijn. Die bijvoor
beeld, indien ze in de aarde terechtkomen,
niet rechtstandig hun weg vervolgden, maar
integendeel op allerlei manieren andere we
gen inslaan. Zoodat het zoeken naar zoo'n
bom dikwijls gaat lijken op het terugvinden
van de bekende speld in den hooiberg
Succes.
Met de gravers in de Florastraat, bijgestaan
en geadviseerd door Sprengkommando Spaich,
verging het al niet beter. Dag-in-dag-uit
groef men, toen de vorst uit den grond was,
hopende op het projectiel te stuiten.
Dat de bom er móest zitten bleek wel heel
duidelijk uit het spoor, dat deze nagelaten
had. Dit spoor echter zette zich steeds ver
der en dieper voort, zoodat het tenslotte een
Herculische taak werd.
Een en ander gebeurde in het bijzijn van
den opzichter van „Woningstichting", den
heer Snel en personeel van de vereeniging.
Veertien dagen geleden kregen wjj mede-
deeling van het feit, dat men eindelijk
Op den bom gestuit was en toen wy ons
naar de Florastraat begaven, bleek, dat
men inderdaad succes geoogst had. In
derdaad een succes, want de comman
dant van de springploeg gaf volmondig
toe, dat deze bom een van de taaiste
„jongens" is, die h\j heeft meegemaakt
en die ook den meesten tijd van zijn per
soneel gevergd heeft. Voorts werd ons
meegedeeld, dat het hier een tijdbom be
trof van 500 Engelsche ponden (overeen
komende met ca. 230 kilogram in Neder-
landsch gewicht). Het projectiel bezit, in
clusief de staart, een lengte van 1.20 m,
terwijl het liefst niet minder dan 3%
meter onder de oppervlakte was doorge
drongen.
Tijdbom.
Bij informatie, wat de plannen waren, deel
de men ons toen mede, dat, nu men contact
met de bom had, zoo snel mogelijk zou wor
den overgegaan tot slooping van de belen
dende perceelen. Het betrof hier het afbre
ken van een drietal huizen in'de Florastraat.
Wij waren het eens met 's heeren Snel's mee
ning, dat men door dit afbreken althans nog
de beschikking houdt over het materiaal Drie
woningen zijn thans afgebroken (met uitzon
dering van de schuurtjes), terwijl een vierde
deels gesloopt werd.
In den gegraven kuil, ongeveer 4 meter
diep, en met een straal van minstens 6 meter,
zagen wij het projectiel, dat echter tijdelijk
weer „toegedekt" is. Aan den schokbuis zag
men, dat het hier een dier uiterst gevaar
lijke tijdbommen betrof, wier activiteit ook
na zeer langen duur, nog bestaat.
Fantastische „wandeling".
Het was interessant te vernemen, welk een
fantastisch lange „wandeling" deze bom daar
gemaakt heeft onder het huis. Nadat het pro
jectiel op het'dak van het huis terecht is ge
komen en naar beneden geschoten om vervol
gens in den gang te verdwijnen, legde het
tenslotte nog een afstand af van niet minder
danvijf meter, een respectabele lengte.
Op 3% meter onder den rooilijn op de straat
kwam het tot rust.
Vandaar dat het een eindeloos zoeken is
geworden. Nadat men de bom gepeild had
zag men duidelijk de inloop op zich afteeke-
nen en deze heeft men steeds gevolgd. Ten
slotte was men echter de inloop kwijt, zoodat
het moeilijker werd. Men maakte eer> bekis
ting ter plaatse en groef de omheinde
ruimte systematisch af. En zietenslotte
boekte men dan toch een meevaller, want
vlak aan den linkerkant van den damwand
stootte men op de bom. Nog mèt binnen de
afgebakende ruimte dus.
Voordat het zoo ver was had men een
enorme hoeveelheid grond uit moeten graven.
Deze bestond deels uit veen en loopzand,
deels ook uit klei.
Naar de commandant ons nog mede
deelde, wordt de bom van een electrische
ontsteking voorzien en daarna diep inge
graven. Dit om de schade bij explosie zoo
gering mogelijk te doen zijn.
Wat de uitwerking dezer ontploffing
betreft, deelde men ons mede, dat die
waarschijnlijk wel zal meevallen, temeer
waar het projectiel zoo diep in den grond
zit. De mogelijkheid bestaat, dat de hui
zen aan den overkant van de straat het
zonder al te veel ruitenschade (voor zoo-
de ruiten althans nog niet bij vorige ge
legenheden kapotgesprongen zijn) zullen
klaarspelen.
Hedenochtend zou de explosie plaatsvinden.
In verband hiermede kregen de leerlingen
der Tuindorp-school vandaag vrij-af.
De slotfase van een experiment, dat thans
bijna 3 maanden lang de aandacht gevraagd
heeft.
Men deelt ons mede, dat de commies bij
de Nederlandsche Spoorwegen alhier, de heer
F. H. v. d. Booren per 1 April a.s. overge
plaatst wordt naar Haarlem.
In verband daarmede wordt, ingaande den
zelfden datum, de heer Reuser bevorderd tot
adjunct-commies.
In Schagen: slaapgelegenheid voor 2 per
sonen (slaapkamer) bij nette menschen.
Hetaanbod van slaapplaatsen voor
Heldersche ingezetenen die naar het bui-
tenveld wenschen te gaan is den laat-
sten tijd niet bijster groot meer. Legio
zijn de moeilijkheden dus, die zich voor
doen als iemand thans nog een slaap
plaats wil gaan zoeken buiten de stad.
In dit verband zouden wij het op prijs
stellen indien men tusschen Alkmaar en
Den Helder nog eens naging of er hier
en daar niet nog een klein vertrekje, een
bescheiden slaapplaats, disponibel is.
Velen is een verblijf in Den Helder om
allerlei redenen nog steeds niet mogelijk
en het is deze categorie die wel weg wil
maar niet khn, die met wel bijzonder
groote belangstelling het oog gevestigd
houdt op deze rubriek.
Men stelle deze menschen, indien mo
gelijk, niet teleur. Men hrenge zoo moge
lijk het offer der daadwerkelijke naasten
liefde.
Wat een stadgenoot tusschen
Zwolle en Alkmaar overkwam.
Als typeerend staaltje van service, ge
boden door de „Nederlandsche Spoor
wegen" 'moge het navolgende gelden,
een belevenis, gisteren overkomen aan
een stadgenoot, die van Zwolle naar
Alkmaar reisde. Een bewijs dat de
N.S.-service niet alleen in theorie, maar
wel degelijk in de praktijk bestaat.
Deze stadgenoot kocht in Zwolle een
kaartje enkele reis Alkmaar voor zijn
vrouw. Zelf beschikt hij over een door
loopend abonnement. Bij het koopen van
het kaartje werd hem door een familie
lid toegeroepen voor haar een perron
kaartje te koopen. Dit geschiedde.
Het was echter bij de controle in den
trein tusschen Zwolle en Amersfoort een
bijster onprettige gewaarwording om te
ontdekken dat men geen enkel reisje
ZwolleAlkmaar had docheen per
ronkaartje voor Zwolle. Wat was nu het
geval, in plaats van het perronkaartje
aan het familielid te geven had de stad
genoot zijn enkele reiskaart je aan z'n
familielid gegeven en zelf het perron
kaartje gehouden.
Men maakte het onzen Jutter niet
moeilijk. Hij moest zich echter wel ver
voegen bij den Chef in Amersfoort. Dit
geschiedde enhet bleek dat deze
reeds een telegram uit Zwolle ontvangen
had, waarop de toedracht der zaak ver
meld stond. Van snelheid gesproken......
De reiziger kreeg het, van aanteeke-
ningen voorziene, telegram, mee en
toonde dit telkens als er in den trein
gecontroleerd werd. Bij aankomst in
Alkmaar bleekdat men ook aldaar
reeds door Zwolle geattendeerd was en
ook hier kon de reiziger zonder eenige
moeite passeeren.
Nogmaals: van service gesproken!
En...... een pluim op den hoed van onze
N.S., waarop wij wel eens in deze dagen
fel afgeven, maar die toch ook weer
voor haar cliënten op de bres blijkt te
gaan staan als zulks noodzakelijk is!
Zelfs wanneer dezen zelf de fout maken...
De inbraakserie in onze stad zet zich
voort. Gisterenmorgen kwam de heer
Prins van den Kruisweg, tot de minder
aangename ontdekking, dat er onge-
wenschte béioekers in zijn zaak waren
geweest. Bjj controle bleek, dat voor een
bedrag van 50 i 64 gulden aan leder
waren was gestolen.
De politie heeft de zaak in onderzoek.
Opnieuw een waarschuwing om zjjn huis
goed af te sluiten.
L. G. 't Versje ,,'t Zonnetje" was wel
aardig van gedachte doch niet voor opname
geschikt. Wij zijn bereid U de gebreken aan
vorm en rhythme aan te geven mitsU
zich bekend maakt. Waarom zoo geheimzin
nig met Uw naam?
Red. Held. Crt.
In de Juni-Juli-aflevering van „Onze Vloot"
plaatste men een oproep tot de leden voor
het geven van een bijdrage ten behoeve van
gemobiliseerde Marinemannen, teneinde hun
in staat te stellen zich burgerkleeding aan
te schaffen en hun tegemoet te komen bij
financieele moeilijkheden.
Men mocht ruim 4000.aan bijdragen
ontvangen. Deze gelden werden zuinig be
heerd en geene uitkeeringen gedaan, dan na
ingewonnen advies bij het Afwikkelings
bureau van het Departement van Defensie.
Nu echter zijn deze geldmiddelen uitgeput en
moeten helaas velen, die dringend financieelen
steun noodig hebben, worden afgewezen.
Het gaat ons, aldus „Onze Vloot", aan het
hart, dat wij tot de Marinemannen, die zich
tijdens de oorlogsdagen zoo kranig hebben
gehouden en waarvan er velen thans geen
kans zien hun gezin te geven, wat het noo
dig heeft, moeten zeggen: „Wij kunnen niet
meer helpen onze geldmiddelen zijn uit
geput
Daarom nemen wij de vrijheid ons nog
maals tot U te wenden, overtuigd van Uwe
sympathie met de oud-Marinemannen, met
het dringend verzoek ons in staat te stellen
deze zoo hoog noodige uitkeeringen te kun
nen blijven voortzetten. Zij en ook wij zullen
U dankbaar zijn.
Uwe bijdragen zullen gaarne worden tege
moet gezien op de postrekening No. 37486
der Kon. Ned. Ver. „Onze Vloot", te 's-Gra-
venhage.
Het verzorgen van de brandstof.
U kunt er zelf veel aan doen, dat in de
brandstof geen gruis aanwezig is, want de
brandstoffenhandelaren bezorgen den huis
brand tegenwoordig gruisvrij thuis. Vele ver
bruikers hebben echter een brandstoffenberg-
plaats hok of kist welke te hoog is.
Wordt het anthraciet hierin uit den zak ge
stort, dan vindt vergruizing plaats, evenals
wanneer men het anthraciet met een schop
boven uit een hok of kist schept. U moet dus
gruisvorming tegengaan door gebruik te ma
ken van een brandstoffenbergplaats, waarin
door uitneembare planken de kolen van geringe
hoogte gestort kunnen worden en welke Is
voorzien van een naar voren hellenden bodem,
waar het anthraciet via een luikje onderuit
wordt geschept. In zulk een bergplaats vindt
U, als zij leeg komt, vrijwel geen gruis. Naar
mate het hok voller wordt, zet U er weer plan
ken in.
Het ploffen.
Een euvel, waarvan velen bij het stoken van
anthraciet nog wel eens last hebben, is plof
fen. Kort na het bijvullen van versch anthra
ciet op een vuur hoort men soms een knal of
plof, welke zoo hevig kan zijn, dat de vuldeur
van de stookinrichting openslaat of dat door
de pookopening asch in de kamer komt; na het
ploffen ruikt men meestal kolendamp in het
vertrek. Dit ploffen is volmaakt zonder ge
vaar. Het wordt veroorzaakt, doordat het gas,
dat uit het anthraciet, wanneer het warm
wordt, vrijkomt, in de stookinrichting blijft
hangen en met lucht wordt vermengd, zoodat
een explosief gas- en luchtmengsel ontstaat.
Komt vuur bij dit mengsel, dan ontploft het.
U kunt het ploffen voorkomen door na het
bijvullen van versch anthraciet de bovendeur
(met een haakje er tusschen) of het schuifje
hierin een half uur lang open te laten staan.
Dan wordt het uit het anthraciet vrijkomende
gas via den schoorsteen weggezogen.
Heeft U, wanneer U de bovendeur op een
kier openzet, last van kolendamp in het ver
trek, dan wijst dit er op, dat de schoorsteen-
trek onvoldoende is, dus dat de schoorsteen
nagekeken moet worden.
(Erby vermelden: „Voor Winterhulp
Nederland").
Spoorstraatsch intermezzo.
't Gebeurde in de Spoorstraat.
De zon was gekomen gisteren. Vroeg al,
toen de nevels opgetrokken waren en er, na
lange dagen van regen en mist en mist en
regen (en dan weer regen) een lentelijke dag
aanbrak.
Zoo schoon, zoo blauw, zoo doorzichtig als
wij dat in langen tijd niet meer beleefd hadden
't Zag er feestelijk uit. Buiten en binnen de.
stad. Ja, ook binnen de stad, en dat ondanks
de dichtgespijkerde ramen en de vele verve-
looze huizen. Ondanks den melancholieken
doem, die over deze stad onmiskenbaar hangt,
vooral als de wereld gevangen ligt tusschen de
eindelooze banken en wolken van de wintersche
maanden.
Maar gisteren: blauw en goudig en zonnig.
Ziedaar, een schoone Mairtsche Maandag,
waaraan we ons gelaafd hebben, waaraan we
geproefd hebben en waarin we den smaak van
het komend goede getij aanwezig vonden. Men
trok er op uit.
In de Spoorstraat, nog altijd de pantoffel
parade-boulevard bij uitnemendheid, trok een
deel der vaste en tijdelijke stadsbezetting voor
bij. Daar waren jonge knapen van de MULO
en het Lyceum. Uitdagende branie's, met 't
eerste jongelingsdons schalks op de bovenlip,
de tasch-met-wijsheid als een vod aan een vin
ger bengelend, een goedkoop saffiaantje ach
teloos in een mondhoek. Jonge ridders, met
oogen die zoo brutaal als de beul de wereld
inzien en die den indruk maken van niets en
niemand bang te zijn en heel de wereld aan
kunnen. Daar liepen jonge meisjes. Met kokette
voorjaarsmutsjes in knal-rood en hard-blauw
Met de neus parmantig in de lucht en kwasi-
negeerend de heeren-der-schepping, die hen
critisch gadesloegen.
De lente hing in de Spoorstraat. Jn de zon
was het koesterend mild en dat was de reden,
dat menig jong huismoeder dien middag de
vaat in een vloek en een zucht behandeld had
en zoo snel mogelijk de straat opgetogen was
om voor het kroost (en zichzelf) zooveel mo
gelijk zon-vitamine'n in te ademen.
't Lokte, daar in de stad. Met de zon en het
blauw aan den hemel en de vroolijke twinke
lingen in de ruiten van de winkels.
En zóó gebeurde het:
Ergens, voor een der caféfearia's, die we
anonimiteitshalve niet met name hier aan de
publiciteit zullen nagelen, stond een kinder
wagen. Een moderne wagen: met lage wieltjes
en een inmense bak. Hij was zoo mooi, dat de
voorbij-kuierende knapen er stuk voor stuk
iets over te vertellen hadden. De een vond het
een „luxe slee" en de andere riep „Mot je die
duo daar zien"! En de derde noemde het vehi
kel een „knijzige vleeschwagen". Zoo had
iedereen er wat van te vertellen, van dien
luxe-kinderwagen daar voor het cafetaria in
de Spoorstraat.
Het bleek dat de moeder, een jong vrouwtje
van niet al te veel lente's in dat cafétaria zat.
Gezellig keuvelend met een oudere dame, die
waarschijnlijk de moeder of de schoonmoeder
geweest zal zijn. Ze hadden zich verschanst
achter twee koppen koffie en lieten zich het
bruine vocht best smaken.
Inmiddels stond de wagen buiten en eens
klaps begon zich in dat room-kleurig kinder
rijtuig leven te manifesteeren. Lakens bobber-
den op, een dekentje sleurde naar buiten en
nog even later vertponde zich een rozige baby
van welgeschat 16 maanden of daaromtrent.
Een gezond rood slaap-hoofd, een paar armen
als metworsten en met de witte muts oolijk op
één haar.
De baby zag de wereld en dacht na. Ten
minste, dat zal zij gedaan hebben, gezien de
ernstige oogen. Links getuurd... toen rechts...
maar moeder was niet te zien.
Moeder bleef weg en tenslotte ging baby
zulks zoo verdrieten, dat ze zelf maar begon
vreugde in 't leven te zoeken. Waarin een baby,
verraden voor een kop koffie, tenslotte (van
baby's standpunt bekeken) gelijk heeft. Recht
is recht.
Het begon met balanceer-bewegingen. Meis
jes, die voorbijkwamen bleven staan. Hielden
de pas in en waren vernukt over het „moppe-
snuitje". Maar baby negeerde zijn auditorium
en rumoerde verder tusschen de lakentjes en
de dekens en het peluwtje en de donzen kus
sens, waarvan er bereids een op het zonnige
plaveisel van de zonnige Spoorstraat lag.
Baby werd speelsch. Ze poogde zich op te
richten, wentelde van de linker- op de rechter
zij. Greep naar haar teenen en spugde over de
„railing" van den wagen overboord. Een paar
jongens van om en nabij de 12 zagen het en
volgden de gedragingen van de jolige baby
voor het cafetaria met spanning.
Op een gegeven oogenblik bleek in het brein
van baby ineens een wonderlijk complex op te
komen. Ze wierp zich op de rug, keek eens
links en rechts of er wel belangstelling genoeg
was voor haar acrobatische gedragingen,
schopte het dekentje vierkant den wagen uit
(hetwelk naast het kussen kwam te liggen),
en lag toen, met een volmaakt ronde en rozige
bibs in den zonneschijn.
De jongens schoten, dit inderdaad niet van
humor ontbloote beeld ziende, in den lach en
wezen er elkaar op. Andere jongens slenterden
naderbij van den overkant en gaven mede blijk
van hun ingenomenheid. En vooral toen het
baby klaarblijkelijk nog niet genoeg was en
deze, in opperste vervoering en pret, zich op
richtte met de armen, en de rozige bibs zoo
uitdagend mogelijk omhoog bracht als het
ware om er mee te demonstreeren dat ze zich
toch van niets iets aantrok in de Spoorstraat.
Helaas... er was in de Spoorstraat op dat
moment een jongen met een boosaardigen in
slag. Misschien was het ook wel een brave,
beste jongen, en was het de lènte, die 't 'm
deed. Wie zal het zeggen...? Maar de jongen
grabbelde in z'n zak, vond daar een „katte-
pult" (zoo een van elastiek, U kent ze wel,
waar we vroeger zelf „proppies" mee in de
slaapkamer van buurman schoten...) frommel
de een stukje papier in elkaar, deed dat om
het elastiek, trok dit uit en... even later scheer
de het propje linea-recta in de richting van de
deinende rozige baby-bibs. Het bleek een niet
te missen doelwit en het schot was ré&k. Hoe
had men ook kunnen missen, met een dergelijke
trefkans... zoo rond... zoo rozig... zoo nabij...!
Het zoo valschelijk en meedoogenloos getrof
fen lichaamsdeel verdween terstond onder de
wagen-wanden. Wat nog aangaf dat de baby
in leven en welzijn was, was uitsluitend een
hartverscheurend gehuil, zoo erbarmelijk, dat
moeder en dochter de koffie de koffie lieten
en ontzet naar buiten sprongen. En de gieren
de en snotterende baby in hun armen namen,
zoete woorden fluisterden, aanhalig deden en
allerlei lekkers beloofden voor straks...
Zes jongens stonden te hikken van 't lachen.
Zes schavuiten... Een heer-op-jaren bemoeide
zich met het geval en vertelde de dame's wat
h|j gezien had. Waarop de jonge moeder, ook
niet van gisteren, hartig opmerkte „en laat jij
dat dan maar gebeuren... schaam je je niet!"
Dat deed de maat bij de jongens overloopen.
En schaterend, bulderend van het lachen,
trokken ze verder. Over het zonnige plaveisel
van de zonnige straat.
Een slagersjongen, die het óók gezien had,
gaf me een knipoogje, en fietste toen door.
Maar bij de hoek draaide hij zich om, tinge-
lingde aan z'n belletje op het stuur en riep:
„Laat die fain zain...!"
Gisteren, tusschen half zes en 6 uur heeft
men, nadat de woningen in de omgeving ont
ruimd waren en de straten afgezet, het nog
niet tot explosie gekomen projectiel in de
Oude Kerkstraat (het nieuwe gedeelte) laten
springen. De gevolgen waren dat weer ver
scheidene ruiten en daken het moesten ont
gelden. Men is thans echter bevrijd van dezen
gevaarlijken „indringer".
OVERLEDEN: B. Stnkker, 91 jaar, m.
BEVALLEN: E. van der HaagBreeen, d.;
C. A. GlasWermster, z.
DAMESRIJWIEL.
Aan het adres Koningstraat 8 is een dames
rijwiel te bekomen, dat onbeheerd was aan
getroffen.
GEEN RIJWIELEN IN HET DONKER!
Blijkbaar was men door het tijdelijke ver
bod des avonds buiten te mogen vergeten,
dat rijwielen niet in het duister tegen wo
ningen mogen staan. De politie bracht een
drietal fietsen naar het hoofdbureau over.
NA 12 UUR OP STRAAT.
Iemand, die zich na 12 uur op straat be
vond, werd naar het Hoofdbureau van politie
gebracht en daar tot 4 uur in bewaring ge
steld, terwijl proces-verbaal werd opgemaakt.
Gisteren ongeveer 12 uur sloeg een twee
span van den heer Roeper, van Akenbuurt,
dat gespannen was voor een wagen met voer,
in de Warmoestraat te Den Burg, op hol. Op
het voertuig was behalve de bestuurder een
jongetje van pl.m. 7 jaar gezeten. De wagen
ging gevaarlijk slingeren door de straten,
doch de hollende dieren werden al spoedig in
de Gravenstraat ter hoogte van de timmer
manswerkplaats van den heer Jb. Bakker tot
staan gebracht.
DE TEXELSCHE MARKT.
De vee-aanvoer aan de Maandagsche markt
was gisteren al iets grooter dan vorige week.
Nu werd ook reeds wolvee aangevoerd, ter
wijl er ook een jonge kalfkoe aan de lijn
stond, die pl.m. 275 opbracht. Op de boer
derij begint ook de veehandel iets levendiger
te worden. Voor prima rundvee en paarden
vooral worden zeer hooge prijzen betaald:
De veeaanvoer bestond uit:
1 koe, 275.2 rammen, 40.tot
60.7 kalveren 12.tot 20.12
schrammen, 40.tot 45.1 varken,
100.—.
Aan den wedstrijd voor het trekken van
hyacinten-bollen, uitgeschreven door het bloe-
men-comité Haarlem, hebben van de U.L.O.-
school te Den Burg 17 jongelui deelgenomen.
Ieder ontving 3 bollen.
De uitkomst werd gekeurd door den heer
A. Bruijn, alhier.
Ie prijs Jettie Bakker, de Cocksdorp; 2e pr.
Letta Bruijn, Den Burg; 3e pr. J. v. d. Sterre,
Oudeschild.
Eervolle vermelding: T. List, Tonny Dwars,
Stientje Hellema, Joosje Witte.
Het pl.m. 1%-jarig dochtertje van den heer
J. Schraag, alhier, heeft dezer dagen een ge
sloten sluitspeld ingeslikt. Bij onderzoek in
het Noodziekenhuis te Den Burg, bleek, dat
de speld zich in het keeltje had geopend,
waarvoor de kleine in het noodziekenhuis te
Julianadorp in behandeling genomen moet
worden.
VISSCHERIJ.
URK, 7 Maart.
Door 30 vaartuigen werd heden aan den
Gemeentelijken Viscnafslag alhier aange
voerd: 830 pond snoekbaars, van 20110
pond per vaartuig, prijs 33—35 ct.120 pond
blei, 1214 ct. en 50 pond baars, 1618 ct
Alles per pond.
Urk, 10 Maart. Door 35 vaartuigen werd
J.1. Zaterdag aan den Gemeentelijken Visch-
afslag alhier aangevoerd:
980 pond snoekbaars, van 26 tot 120 pond
per vaartuig, prijs 32% tot 36 ct.; 40 pond
baars, 16 tot 20 ct. en 60 pond voorn, 8 tot
10 ct., alles per pond.
De vorige week is de visscherij op de voor
malige Zuiderzee op snoekbaars weer begon
nen, nadat deze ongeveer 14 dagen wegens
ijsgang was stopgezet. Deze visscherij wordt
thans in twee gedeelten door de IJsseimeer-
vloot uitgeoefend. Een gedeelte is er aan het
visschen met de snoekbaarsnetten onder den
v/al De snoekbaarsvisscherij onder den wal
bracht vangsten aan de markt van 10 tot 14
pond per vaartuig. Van deze soort visch was
veelal de gemiddelde prijs 55 ct. per pond.
De sleepers hadden vangsten per etmaal van
60 tot 200 pond per span. Het is te verwach
ten dat deze visscherij nog in omvang 231
toenemen. De prijzen waren stabiel. Deze
scort snoekbaars werd verkocht tot 54 ct.
per pond. De weekbesommingen varieerden
van 90 tot 200 gulden per span.
Op de Waddenzee wordt gevischt onder de
kust op platvisch. Hier waren de weekbesom
mingen van deze korders van 160 tot 265 gul
den. Van de kustvisschers voor Scheveningen
waren de resultaten tot 350 gulden per motor
vaartuig. De motorkorders voor IJmuiden be-
somden van 700 tot 1500 per vaartuig. In
vele gevallen werd er door onze vloot maar
zeer weinig sardijn gevangen.
De vorige week (3 tot en met 8 Maart)
werd door 6 tot 50 vaartuigen per dag aan
den Gemeentelijken Vischafslag alhier aange
voerd:
5064 pond snoekbaars, prijs 32% tot 60 ct.;
181 pond baars, 16 tot 25 ct. en 371 pond
voorn, 8 tot 10 ct., alles per pond.
