ETEN
't HOEKJE
OUDERS «5
Klokkenspelmisèie
„Bravo Darlan"
in Amsterdam
Nieuwe Amsterdamsche
wethouders
Detective ia den dop
Tegen verzwarinq lasten
grondeigendom
DENEMARKEN
Nederlanders vechten
voor Duitschland
Inbraken te Enschedé
Duitsch-Bu^aarsche
parades
New-York zonder
autobussen?
VOOR DE I
De functies verdeeld.
De regeeringscommissaris. burgemeesetr
E. J. Voöte. heeft de volgende wethouders
beneomd en hun het beheer der achter hun
namen vermelde afdeelingen opgedragen:
De neer fac. Rustige. die op uitdrukke
lijk verzoek van den reeeerinescommissa-
ris zich bereid heeft verklaard het wet
houderschap voorloopig te blijven vervul
len: financiën, bedrijven en handelsinrich
tingen.
'De heer J. H. van der Bend: openbare
gezondheid. ziekenhuiswezen, bevolkingsre
gister. burgerlijke stand en voorts een deel
van maatschaPDelijken steun endekeurings
dienst voor waren, die tot nu toe onder af-
deeling levensmiddelen ressorteerde
Ir. C. J. Neiszen: publieke werken en
volkshuisvesting.
Dr. J. Smit: onderwijs, kunsten en we
tenschappen.
Burgemeester Voöte zal de afdeelingen
algemeen zaken, politie en brandweer be-
heeren.
KRANIGE JONGEN ACHTER
VOLGT AUTODIEF.
Zaterdagavond moest een fong meisje
boodschappen doen in een kruidenierswin
kel aan de Vaillantlaan in Den Haag. Zij
liet haar fiets onbeheerd buiten staan en
dat was voor een rijwleldlcf aanleiding om
er met het karretie van door te gaan. Het
meisje had dit echter in den winkel ge
zien en zette een achtervolging in. De dief
zou evenwel in ziin opzet geslaagd ziin.
als niet op den hoek van het Vaillantplein
de 14-iarige iongen P. de Haan had ge
staan .aan wien het meisie in het kort
vertelde wat er gaande was. De iongen
sprong direct on zijn rijwiel en haalde den
vluchtende in. Hii riep hem toe. dat hij
moest stoppen, doch de dief schonk hier
geen aandacht aan.
De iongen bleek echter uit het
goede hout gesneden te |iin en hii
reed vervolgens den man in de
wielen. Eenige burgers kwamen er
nu aan te pas. onder wie zich ook
een politieagent in burger bevond.
Deze arresteerde den rijwieldief.
die bleek te zijn de 66-iarige J. H.
zonder beroep die zich reeds vele
malen aan rijwieldiefstallen, open
sluitingen en diefstallen heeft
schuldig gemaakt en deswege een
groot gedeelte van zijn leven in de
gevangenis heeft doorgebracht
De man is in voorloopige bewaring ge
steld en hij zal aan den officier van justi
tie worden voorgeleid.
Dank zij het kranige optreden van den
Jongen is een berucht lid van het dieven
gilde weer voor een poosje uitgeschakeld.
Ernstig protest van de Friesche
Maatschappij van Landbouw.
Omtrent het verhandelde in de dezer da
gen gehouden bestuursvergadering der
Friesche Maatschappij van Landbouw kan
het volgende worden meegedeeld:
Gewezen werd op den thans bestaanden
aandrang om in verschillende gemeenten
te komen tot instelling of verhooging van
de wegonbelasting. Opgemerkt werd, dat
hierdoor een nieuwe zware last gelegd zou
worden op den grondeigendom, die reeds
in
Materiaal voor de klokkenspijs
kostte veel hoofdbrekens.
EEN' MERKWAARDIGE OPLOSSING.
Beiaardiers ziin er. als ik 't goed heb.
in de noordelijke landen niet. aldus de
Deensche correspondent van de N.R.C. maar
carillons, die op gezette tijden een melo
dietje spelen en ingevolge een raadsbesluit
in het belang van 't vreemdelingenverkeer
des nachts worden stil gezet, zijn er wel,
vooral in Denemarken.
En in Denemarken is het ook. dat men
nu zijn, in heel het land besproken, klok
kenspel-affaire heeft.
De goede stad Aarhus, die dit jaar vijf
eeuwen bestaat, heeft ter gelegenheid van
't jubileum een nieuw stadhuis gebouwd,
dat begin Juni met zooveel feestelijkheid
als de omstandigheden toestaan in gebruik
genomen zal worden. Dat stadhuis heeft
een toren en natuurlijk want we ziin in
Denemarken en Kopenhagen heeft ook een
klokkenspel in zijn stadhuistoren hangen
is er een commissie uit de burgerij ge
vormd om voor een klokkenspel in den to
ren van het nieuwe stadhuis te zorgen. Het
geld kwam gemakkelijk bij elkaar, maar
daarmee was men er niet. want er heerscht
schaarschte aan allerlei metalen in Denemur
ken en het was daarom niet mogelijk me
taal voor de nieuwe klokken voor Aarhus
te koopen. Dus zette de klokkenspel-commis
sie een inzameling van tin en koper op
touw. In overleg met het gemeentebestuur
werd een oude in een van de hoofdstraten
tot „offerbron" gepromoveerd en onder toe-
ernstig getroffen is door de onllngs ver
hoogde grondbelasting, terwijl deze belas
ting een zeer ongelijkmatigen druk uit
oefent. Besloten werd op deze bezwaren te
wijzen en ernstig te protesteeren tegen een
verdere verzwaring der lasten, die op den
grondeigendom drukken.
Besloten werd toe te treden tot de groep
voor werkgeversaangelegenheden, die door
het Landbouwcomitë ingesteld zal worden.
Met instemming werd kennis genomen
van het adres der centrale landbouworgani
saties over de overname van nuchtere
kalveren, waarin er o.a. op gewezen wordt,
dat de bestaande regeling aanleiding geeft
tot onnoodig vervoer en belangrijk verlies
aan slachtopbrengst.
Tegen het verloop van de overname van
aardappelen werden bezwaren naar voren
gebracht. Besloten werd tot instelling van
een commissie, die voorstellen tot verbete
ring zal ontwerpen.
DR. VAN RAPPARD EN VELEN
VAN DE ZIJNEN NAAR DE
WAFFEN S.S.
Tijdens een gistermiddag in het'volksge
bouw gehouden vergadering van den kring
Den Haag van de N.S.N.A.P. heeft de leider
van deze partij, dr. E. H. van Rappard,
naar ons werd medegedeeld, bekend ge
maakt. dat hij zich als vrijwilliger heeft
gemeld voor de Waffen S.S.. dat hij hier
voor goedgekeurd en dat hij denzelfden
avond naar Duitschland zou vertrekken,
„om met de wapens in de hand de' lots
verbondenheid van het Neder-Duitsche volk
met het Duitsche broedervolk te bewij
zen".
In zijn afscheidsrede spoorde dr. van
Rappard zijn medestrijders aan, den strijd
vol te houden en hij gaf hen voor den tijd,
dat hii afwezig zal zijn het parool: „Dood
aan het separatisme! Alles voor Groot-
Duitschland".
Verder vernemen wij. dat in de komende
week een groot aantal vrijwilligers uit de
N.S.N.A.P. en haar S.A. naar de Waffen
S.S. in Duitschland zal vertrekken, ten
einde op korten termijn te worden opge
leid.
Op textielgoederen gemunt.
De laatste dagen zijn in Enschedé verschil
lende inbraken gepleegd.
Zoo is om. ingebroken in een kleeding-
magazijn aan de Marktstraat, waar een
groot aantal kleedingstukkpn werd ont
vreemd. waaronder costuums en jassen.
Bovendien werd een bedrag aan geld buit
gemaakt. Verder werd ingebroken in een
winkel aan het van Heutzplein. Door in
klimming verschaften de daders zich toe
gang. Een bedrag van 290 gulden wordt
vermist. Voorts is nog hii de onlitie aan
gifte gedaan van diefstal van een serie
monsters ter waarde van 300 gulden uit
een collectie, welke in een garage van een
hotel stond.
FRAUDULEUS GESLACHT VEE IN
BESLAG GENOMEN.
Te Edcrveen ziin gisteren uit een beton
nen put bij een landbouwer niet minder
dan elf frauduleus geslachte varkens in be-
lag genomen, terwijl bovendien hij den
landbouwer G. een groote voorraad jfpek in
beslag is genomen.
DE RIJNVAART HERVAT.
Gisterochtend is de scheepvaart op den
Rijn tot Bazel hervat door drie sleepsche
pen en verscheidene sleephooten nadat zij
20 maanden had stilgelegen.
De hervatting is moeeliik eeworden door
het opruimen der hindernissen, welke een
gevolg waren van het feit. dat de Fran
schen de bruggen in de lucht hadden doen
vliegen en door het herstel van de vaar
geul tot Straatsburg.
zicht van iemand, die de gaven vluchtig op
hun bruikbaarheid a's klokmetaal onder
zocht en een kwitantie overhandigde, moch
ten de goede Aarhus'anen daar 'hun oude
tinnen bordjes en koffiekannen, afgedankte
koperen kranen en lampen, bronzen beeldjes
enzoovoorts in deponeeren.
Burgerzin.
De inzameling leverde een nieuw bewiis
van den goeden burgerzin in deze oude st ig
eenmaal „stroomde" de put over, zoodat
het in alle situaties hulp biedende red
dingscorps van Falsk geroepen moest wor
den om ruimte te maken: den laatsten dag
toen er speciaal om tin gevraagd was. kwa
men velen, zelfs van buiten de stad, met
oude familiestukken aandragen; dien dag
wierpen goed 1500 menschen hun gaven in
den put en toen met het invallen van U«»
duisternis het sluitingsuur kwam. stonden
er nog zooveel menschen in de queue op
hun beurt te wachten, dat er besloten werd
■Ie inzameling nog drie dagen te verlengen
Bijna tienduizend kilo metaal, voorname
lijk messing, koper en brons, maar toch
ook voldoende tin. heeft men hii elkaar ge
kregen en daardoor was men van het he-
ooodigde materiaal voor het nieuwe klok
kenspel verzekerd. Maar daarmee was men
er nog niet. Want het metaal was nog nau
welijks uit den straatput opgedolven 'oen
de voorzitter van de commissie-uit-de-burge-
rij een brief kreeg van den minister van
handel met de mededeeling, dat het metaal
niet tot klokkenspijs versmolten mocht wor
den.
Het speet hem wel voor de goe
de burgers van Aarhus. maar de
vereischte toestemming kon hij niet
geven, omdat het door de industrie
gestichte metaalbureau „het niet
juist acht. het gewenschte gebruik
van de bedoelde metalen toe te la
ten op een tijdstip, dat men van de
zijde van de Deensche nijverheid
vreest, dat het niet mogelijk zal
ziin. die metalen in voldoende mate
te vr-kriieen voor dekking van be-
OVER AMSTERDAMSCHE
EETHUIZEN.
De romantiek der historie her
leeft
Ditmaal wijdt onze Amsterdamsche
briefschrijver aandacht aan de vele
en verschillende eethuizen in de
hoofdstad van ons land
(N.P.B.) Ieder volk krijgt de keuken
die het verdient, heeft een cosmopoliet met
wijsgeerig talent eens gezegd en daarin zit
natuurlijk wel wat waars. De Duitscher
placht vetrijke knalmaaltijden te eten, de
de Engelschman zoutelooze taaiheden en de
Franschman charmante liflafjes, en zoo
herkende men den landaard wel aan de
samenstelling van de maaltijden, maar voor
het eten in restaurants, of, om een Neder-
landsch woord te gebruiken, in eethuizen,
gaat die waarheid natuurlijk niet heele-
maal op.
Amsterdam is rijk aan eethuizen en nog
rijker aan café's. We hebben nette en on
nette, dure en goedkoope café's, café's waar
men komt om gezien te worden en andere
om niet gezien te worden, café's met ultra
moderne verchroomd-stalen inventaris, zoo
dat men zich even goed moet oriënteeren
alvorens de tafels, en de stoelen te herken
nen en andere, waar de klassieke tand des
tijds geen kans gekregen heeft en waar de
kellner sedert de negentiger jaren met het
meubilair is meegegroeid. Maar wij wilden
het ditmaal over de eet- en niet over de
koffiehuizen hebben, dus stappen wij daar
van af.
Eten in Amsterdam?
Ja, ziet U eens, we hebben Italiaansche en
Duitsche, Hongaarsche en Chineesche, Ja-
vaansche en zelfs nog door en door Hol-
landsche restaurants, we hebben Pilsner
en Beiersche Bierstuben en een aantal an-
tiek-vaderlandsche proeflokalen, waar zes
tiende- en zeventiende-eeuwsche jaartallen
de geveltjes sieren, we hebben alleraardig
ste exotische, exclusieve en historisch-karak-
teristieke „tenten", we hebben eetgelegen-
heden waar de „easy-chairs" zoo easy zijn
dat je er nauwelijks meer uit kunt opstaan
en oud-Hollandsche Saeckjens op verrukke-
lijk-schoone historische plekjes, waar de
geest van Breeroo, Hooft, Roeriier Visscher
en andere Muiderkringers nog rondwaart en
we .hebben leurige cosmopolitische hoekjes,
waar de vreemdeling een stukje van zijn
Parijs of Berlijn herkent We hebben
Maar ach, we hebben zooveel.
De juiste datum is mij niet be
kend, maar op zekeren dag brak in
Amsterdam een hartstochtelijk ver
langen naar historische eethuisjes
van vaderlandsche allure uit. Zoo
iets ontstaat vrij plotseling en ver
volgens is het niet meer te stuiten.
We kregen een eet- en drinkhuisje
anno zestienhonderd zooveel, toen
nog oen en nog een en het aantal is
niet meer te tellen. Maar het denk
beeld was aardig. De niet-Amster-
dammers maar zelfs de geboren en
getogen Mokummers hebben natuur
lijk nimmer gehoord van het be
staan van wijlen den heer Jan Janz.
Vijfvlijgen, die omstreeks den jare
1510 een snoeperig pandje bewoonde,
op den hoek van de „Nyewesvdsag-
terburgwal en Nvewesyds vesten",
thans respectievelijk Spuistraat en
Singel geheeten, maar de heer Ni-
colaas Kroese uit de twintigste eeuw
heeft ons bijtijds aan het bestaan
van dien voorvader herinnerd!
Gezegde heer Kroese dan deed wat wijlen
Jan Janz. al vier ecuwen geleden gedaan
had: hij opende op dezelfde plaats en in
hetzelfde huisje een kleine herberg, een
wijnkroegje annex eethuisje, een gebenedijd
toevluchtsoordle voor minnaars van in- en
hoeften van algemeen belang". Het
gevolg zal "waarschijnlijk zijn. dat
de klokkenspel commissie het ge
meentebestuur van het zeer teleur
gestelde Aarhus inplaats van een
carillon tien ton tinnen bordjes en
koperen kranen, enz. aanbiedt met
de ingezamelde gelden, opdat later
de klokken toch gegoten zullen kun
nen worden van het door de Aar-
husianen zoo gul geschonken metaal.
Een andere zaak.
Er is nóg een carillon in Denemarken
dat den laatsten tijd van zich heeft doen
spreken. In het Seelandsrhe Naestved. dat
onlangs een nieuw stadhuis gekregen heeft
wilde men ook al een klokkenspel in
den stadhuistoren hebben en dus werd er
onderhandeld met de Kopenhaagsrhe firma
die de meeste ervaring van klokkenspelen
:n Denemarken heeft. Aangezien het be
schikbare geld bij lange na niet toereikend
was en men zich om de een of andere re
den niet tevreden wilde stellen met een
eramofoon-met luidsprekers. waarmee de
klanken van een echt carillon uitgezonden
worden, construeerde de Kopenhaagsche
firma een klokkenspel in miniatuur, waar
van de zwaarste klok slechts een paar
kilo weegt en dat met een luidspreker- in
«tallatie gecombineerd werd. Bij het klok
kenspel is een microfoon geplaatst, en de
klanken worden, zeer versterkt, uitgezon
den door vier luidsprekers, die achter de
galmgaten aan de vier zijden van den to
ren ziin aangebracht. F.en electrische klok
zorgt er voor. dat de heele installatie e,k
kwartier gaat werken. Te Naestwed is het
klokkenspel boven in den toren geïnstal
leerd. maar men kan de klokken en de mi
crofoon natuurlijk even goed in een accous-
'isch geschikte ruimte beneden in den toren
desnoods in een kelder, opbergen, indien
dit voor de controle of met het oog op de
constructie van den toren den voorkeur zou
verdienen. De N'aestvedenaren schijnen inge
nomen te ziin met hun nieuwe carillon. Het
klinkt goed en het is over heel het stadje
te hooren en dat is voor hen de hoofdzaak.
Het is nu al weer geruimen tijd geleden,
dat in deze rubriek af en toe een schetsje
schreven, waarin we een „geval" uit de prac-
tische opvoeding aan de orde stelden en
tevens de medewerking inriepen van de
lezerstessen) om alzoo tot een bevredigende
oplossing te komen. Er bestond destijds van
de zijde der lezers (essen) groote belangstel
ling oor die schetsjes en de „oplossingen",
welke men ons zond overtroffen onze ver
wachting. Dit laatste in verband met het
feit, dat we uit een andere streek van ons
land helaas weinig goede antwoorden kregen
op dezelfde vragen.
We willen thans opnieuw een dergelijk
schetsje geven. Ditmaal onder een anderen
titel. We kozen: „Wie deed het goed en waar
om?"
No. 1.
Aan een meisjesschool (meisjes van 12
18 jaar) zijn twee leeraren verbonden. Op
zekeren dag zien zij het volgende:
Nabij het station zitten op een plantsoen-
bank twee meisjesleerlingen van 15 jaar met
twee jongens. De meisjes doen erg aanhalig
en stoeien met le jongens. Zonder dat de
meisjes het zien, zijn de leeraren getuige van
een wat te groote „vriendschap". De meisjes
geven nl. de jongens een zoen. Beide leeraren
hebben reeds eerder geconstateerd, dat deze
meisjes voor schooltijd op die bank met de
zelfde jongens zaten. De onderstelling, dat
d ze twee leerlingen de ijngens zoeken of
althans met de jongens omgang hebben, kan
als juist aanvaard worden.
De oudste leeraar behandelt dit geval als
volgt:
Tjjdens de les geeft hjj de beide leerlingen
een flink standje en maakt hun houding op
zoo'n leeftijd belachelijk. De man is zeer woe
dend en zegt, dat hij de directrice met het
feit in kennis zal stellen. Hjj doet dit nog
denzelfden middag.
De andere leeraar behandelt de kwestie op
deze wijze:
Na afloop van de les, tijdens welke hjj niet
over het geval rept, laat hjj beide meisjes
even nablijven en dan informeert hjj, of de
meisjes reeds eerder met deze jongens op de
bank in het parkje zaten. Het blijkt, dat de
uitheemsche drankjes, een vaderlandsch
etentje en een gezellig zitje, waAr men de
actualiteit des dagelijkschen levens voor
een wijle ontvluchten kan, een pleister
plaats met historische stoffage, waar ge
thans plusfour-jongelingen en plezante
meiskes kunt aantrefien, behaaglijk leu
nend tegen een antiek houten betimmering,
vol behangen met attributen, a.d.z. houten
lepels, wijnflesschen, kandelaars, snotneu
zen. petroleumlampen enz. Hier vinden dus
de dagelijksche zoekers naar rust en ge
noeglijkheid wat ze zoeken, hier slijten ze
hun onvergetelijke uurtjes in een stoephuis-
je, dat door Monumentenzorg reeds jaren
gelenen op de lijst van te beschermen ge
veltjes werd geplaatst en dat, behalve het
historische uithangbord nog de ongetwij
feld unieke en oorspronkelijke mededeeling
op een houten bordje draagt: „Onbewoon
baar verklaarde woning". Willem, de be
diende van „de Vijf Vlijghen", zwaait U
sierlijk zijn waschlijst toe, (elders wijnkaart
geheeten), die op den kop af twee en zes
tig centimeter lang is en die U gelegenheid
geeft pen keus te doen uit de wijnen van
Portugal en Spanje, Frankrijk en Duitsch
land, Hongarije en Italië, Griekenland en
Luxemburg, gezwegen dan nog van de oud-
Hollandsche kandeel en de warme bis
schop. dewelke U door dezen kelner in zijn
zeventiende-eeuwsche pak geschonken en
bezorgd wordt in sierlijke oud-Nederland-
sche kelkjes.
Bij moeder Hendrina.
Ge klemt. U stevig vast aan het twee en-
een-half duimsch manilletouw langs het
steile trapje dat ge behoedzaam beklimt en
zoo arriveert ge één hoog in het eethuisje,
waar „moeder Hendrina" haar kippetjes
braadt (voor zoover aanwezig) en U ove
rigens ter 'afel brengt wat de pot schaft.
Wanneer ge dan Uw kiesch en welgevallig
oog hebt laten gaan over de gevarieerde
verzameling antiek, zoowel boven als bene
den aanwezig, wel dan zijt. ge weer een
ervaring, een illusie en smakelijke streeling
van den tong rijker.
Natuurlijk kunt. ge overal elders en in
tientallen andere omgevingen aan de ver
langens van Uw gemaagte voldoen. Ge kunt
eten in een omgeving, waar ge elk oogenhlik
het binnenschrijden van een markiezin ver
wacht. hetgeen nochtans nimmer gebeurt en
waar U de lekkerste kostjes in zoetklinken
de talen worden aanbevolen. Maar ook heb
ben we in Amsterdam gelukkig nog onze
soliede door en door Hollandsche eethui
zen, waar dp rroqueiten zich niet voor hun
afkomst behoeven te geneeren, waar soep
soep heet en een kalfszwezerik zich niet
achter een onherkenbaar pseudoniem ver
schuilt Zou de erwtensoep van „dr Poort",
(waar Thnrherke. Multatuli en Uw groot
\ader reeds kwamen!) ooit haar hreede ver
maardheid .hebhpn gekregen, indien de spijs
kaart in exotisch Fran.sch gesteld was in
n'aats van in het ruige en duidelijke Neder-
landsoh. dat iedere vergissing a priori uit
sluit? In Amsterdam kunt ge eten, waar en
wanneer ge wilt, voor weinig en voor veel
geld en in de omgeving die het best bij Uw
smaak en voorkeur past. Alleen ge moet
Uw bonnen niet vergeten, want dan komt ge
op de koffie
Dreigende staking van autobus
bestuurders.
Het gemeentebestuur van New York heeft
f>00 man van het politiepersoneel aange
wezen om dienst te doen bij een staking
van de autobushestunrders. Nadat de laat
-te bemiddelingspogingen van burgemeestér
La Onardia mislukt waren hebben 3500
bestuurders verklaard, onverwijld in sta
king te zullen gaan. Indien hun eischen
niet worden ingewilligd.
beide leerlingen niet liegen, want ze vertellen
onmiddellijk, dat ze wel eens vaker met die
jongens daar geweest zijn. Het eene, een
brutaaltje, zegt, dat ze wel eens door de stat
wandelen ook.
Dan vraagt de leeraar of de ouders weten,
dat zij dit doen. Op deze vraag geven de
meisjes geen antwoord. Zouden de ouders het
willen hebben
Neen, zegt het brutaaltje en het andere
stemt hierin toe.
Vinden jullie het dan wel flink om achter
den rug van je ouders om iets te doen, waar
van je weet, dat je ouders het niet willen?
Op deze vraag volgt geen antwoord, maar
wel blijkt, dat de vraag indruk maakt. Dan
zegt het brutaaltje: „Maar mijnheer, wat
steekt er voor kwaad in?"
De leeraar laat zich niet uit het veld slaan
en zegt rustig: „Dus je wilt zeggen, dat het
►goed is iets te doen, waarvan je weet, dat je
ouders het niet gaame zouden willen? Durf
je het aan je ouders te vertellen?"
Neen, dat durven ze niet.
Welnu, als dit zoo is, moet je maar eens
goed nadenken en bij jezelf uitmaken of je
op den Ingeslagen weg moet of mag voort
gaan.
„Zegt mijnheer het aan de directrice?"
vraagt ten slotte het bedeesde kind.
JaT maar dan als jullie er zelf bij zijn en
zoo, dat de directrice met jullie verder over
het geval zal kunnen spreken. Komt maar
met me mee.
De directrice, die reeds op de hoogte was,
krijgt nu nog eens het geval te hooren. De
leeraar vertelt het rustig, zonde»- de minste
boosheid en vraagt ten siotte, of de directrice
nu verder met de kinderen wil a/spreken, hoe
er in dit geval gehandeld moet worden.
Later blijkt, dat de meisjes den ouderen
leeraar niet meer kunnen „zien" en tegen den
jongeren leerkracht ruiterlijk vertellen, dat
alles „uit" is. De meisjes velden reeds het
oordeel. De vraag is: Hadden zij gelijk?
Wij zullen op deze vraag gaarne het ant
woord van de lezers (essen) ontvangen. Nog
deelen wjj mede, dat we zelf niét bij het ge
val, hierboven beschreven, betrokken waren.
OVEEKA.
Besluit Fransohe regeering met
vloot koopvaardijschepen te be
schermen vindt Instemming.
De aankondiging der Fransche regeering
dat de Fransche vloot belast zal worden
met de bescherming der koopvaardijsche
pen wordt door .de Parijsche pers toege
juicht.
De Oeuvre schrijft, dat de Fransche
regeering voor het eerst sedert Juli
en na het incident van Oran een
duidelijk standpunt tegenover de
Britsche intriges heeft ingenomen.
Engeland wilde, zich van de Fran
sche schepen meester maken en de
levensmiddelenmoeilijkheden in
Frankriik vergrooten. De feiten
hebben aangetoond, dat Engeland
voor alle argumenten doof was. In
dien het nu tot incidenten met de
F.ngelsehen zou komen, zou dat
slechts een rechtvaardige wraak
voor dp Fransche dooden van Oran
en Dakar zijn.
„Bravo Darlan".
De Matin schrijft hoven haar commen
taar: Bravo Darlan! Het blad is van mee
ning. dat Frankriik steeds dichter hij den
hongersnood zou ziin gekomen, indien het
ziin vroegere politiek tegenover Engeland
zou hebben voortgezet. Het is thans Frank-
riiks plicht het volk te eten te geven.
Volgens de Petit Parisien is het thans
in de eerste Dlaats zaak. dat de zeewegen,
waarlangs levensmiddelen naar Frankriik
worden gebracht beveiligd worden. Een ern
«tige periode nadert haar einde. De regee
ring heeft een duidelijk standpunt ingeno
men. Men kan haar besluit zeer belangrijk
hoemen.
Zondag zijn in eenige Bulgaarsche steden
Duitsch-Rulgaarsehe parades gehouden, die
tegelijkertijd de oude Duitseh-Bulgaarsche
wapenhroederschap demonstreerden. De
commandeerende generaals der Duitsche
troepen legden kransen bij de Bulgaarsche
oorlogsgedenkteekens neer. waarna Duit
sche en Bulgaarsche troepen van alle wa-
oens onder tonen- van Duitsche en Bul
gaarsche militaire marschen in paradepas
langs de commandanten marcheerden. De
commandanten hielden korte toespraken,
waarin zij wezen op de wapenhroederschap
en de lotsgemeenschap van beide volken en
op het onrecht der gedicteerde vredesverdra
gen. De bevolking juichte de troepen harte
lijk toe.
DE MOEILIJKHEDEN DER BRITSCHE
KOLENVOORZIENING.
De Birtsche minister van arbeid Bevin,
beetf naar de New York Times uit Londen
meldt, een dringende waarschuwing gericht
tot de mijnwerkers uit het hekken van
Durham. Hii zegt daarin, dat de kolen-
nnsitie zelfs onder- de gunstigste omstan
digheden in den kompndpn zomer en den
daarop volgenden winter zeer ernstig kan
norden. Daarom moet met mindpr ar
beidskrachten meer genrodueeerd worden.
Van de mijnwerkers moet dezelfde offer-
aardigheid ais van de arbeiders in de an
dere takken van nijverheid geëischt wor
den.
