NEYTrRECUHE
Ingezonden
in vollen gang
voor 50 jaar
Woensdag 19 Maart 1941
Tweede Blad
tficulAntiuwj
Voorjaars
werkzaamheden in de
Donkere Duinen
Burgerlijke Stand van Den Helder
Wachtende
Marinevrouwen
Bent U verzekerd
Dc speeltuin
en de speeltuinleiders
.VERHOOGT UW OHZCT.
Voorschotten
Inschrijving Handelsregister
Moeder.
in vredestijd
JtatigA de óUaat
Zaterdag
Vandaag
Gulden letteren in de notulen
van „Helders Mannenkoor"
YlLzuwJ uit Wik
Visscherij
De vijver kreeg een afvoer.
De winter is voorbij, het voorjaar ie
met volle kracht ingezet, en daarmee is
de tijd van rust weer achter den rug.
Nog staan de takken kaal en nog heeft
de zon geen kracht genoeg voor de knop
pen te doen zwellen en uitbotten, nog z\jn
de nachten te koud en is de ochtendmist
weinig bevorderlijk voor het uitloopen
van het jonge groen, maar toch zal de
tijd niet ver meer wezen, of over alle
boomen en struiken hangt een lichtgroen
waas.
Daarom wordt er hard gewerkt om de
boomen en struiken te snoeien, aleer de volle
sappenstroom door de takken stuwt.
Zoo zien we ook in de Donkere Duinen na
een tijd van betrekkelijke rust ineens weer
leven en drukte. De boomen langs de paden
zijn van overtollige takken ontdaan, de over
het pad groeiende struiken zijn ingeperkt en
zullen straks als ze uitloopen des te mooier
in bloei komen.
De dennenaanplant is verder bijgewerkt,
het overtollige onderhout verder weggekapt,
en tusschen de steviger stammen liggen de
stapels hout van de omgekapte dennetjes, die
den groei niet bij hebben kunnen houden, en
in den gezamenlijken strijd omhoog, naar het
licht het tempo niet hebben kunnen volgen.
Nu valt het zonlicht tusschen de takken door
en plekt op den boschgrond. Door de dennen
is liet land zichtbaar en de blauwe lucht.
De vijver kreeg afvoer.
Een groote verbetering is in den loop van
den laatsten tijd aangebracht en wel een af
voer van den vijver naar nabijgelegen weide-
slooten. En dat was allernoodzakelijkst. Want
in de natte maanden sloeg de regen neer in
de duinen en verzamelde zich op de meest
laaggelegen plek, den vijver, met het gevolg,
dat de paden rondom meer of minder onbe
gaanbaar werden. Sommige plekken waren
drassig en zelfs nadat het water wat gedaald
was nog modderig, andere gedeelten, vooral
bij den uitkijk, stonden geheel blank.
Dat Is nu afgeloopen. Geheel onopval
lend Is van een zijde van den vijver een
nauwe diepe greppel gegraven, die door
de boschjes slingert, onder het pad een
afvoerpijp vindt, die het water aan de
andere zijde in een slootje laat pruttelen.
Zoodra het vtjverpeil stijgt, nemen de
polderslooten het overtollige water op en
het gevaar van overstrooming der paden
Is afdoende bezworen.
Andere verbeteringen.
Verder vindt het werk aan de paden nog
steeds voortgang, of beter, het is met ver
nieuwde kracht ingezet, want als deze zomer
de bezoekers weer in het park zullen wande
len, moet het bezwaar van mulle zandige
paden zoo goed als geheel verdwenen zijn. De
paden komen daarom op sommige punten
ongeveer een meter lager te liggen.
Maar er wordt meer gedaan voor den
bezoeker. De reeds lang bestaande plan
nen voor een nieuw rjjwlelenrek, werden
nu weer opgevat en de jongens van de
Gemeentelijke Centrale werkplaats hebben
juist de eerste hand aan dit karwei ge
slagen. Meer achteraf, achter de boomen,
ter zijde van het pad, in de schaduw van
het dennenhout zullen de fietsen veilig
opgeborgen staan.
De hekken, prachtige stukken werk van de
zoo juist genoemde jongens, zijn bijna klaar:
de laatste hand wordt er aan gelegd; zij
vormen een stijlvol geheel met de natuur
rondom.
Nieuwe aanplant.
Niet alleen het groeiende, het reeds be
staande wordt zorgvuldig onderhouden en
verzorgd, maar ook de nieuwe aanplant staat
niet stil. Op de kweekerij worden op de bed
den de nieuwe jonge dennezaailingen uitge-
poot, sommigen niet grooter dan een lucifer
houtje, maar daar, alzijdig beschut tegen de
winden, groeien ze uit tot flinke planten, die
dan in het park kunnen worden uitgezet.
Want werden ze zoomaar gepoot, er zou niets
van terecht komen! De konijnen zouden ze
één voor één oppeuzelen.
Langs het buitenpad. dat tusschen de Don
kere Duinen en de landerijen loopt, laag en
welig met gras begroeid, overschaduwd door
flinke dennen, worden populier- en rozestrui-
ken uitgezet en ongetwijfeld zullen ze het doen
in dezen vochtigen bodem. Zoo wordt er druk
gewerkt in de Donkere Duinen.
Tusschen de dennen scharrelen een
drietal pauwen. Wat zijr ze al mooi, met
den diepblauwen, metaalelanzenden hals,
de bruine vlerken en de uitgroeiende
staart; enkelen van de g»oote pauwen
familie die dit park be'Olken, want de
slechte voedseltoestand is oorzaak ge
weest, dat het meerendeel moest worden
opgeruimd. Maar er zijn er nog, en ze
pronken nu al weer en noodigen uit tot
een bezoek. De Donkere Duinen worden
weer in gereedheid gebracht om hen die
van de natuur en de zon houden te ont
vangen.
1.8 Maart 1941.
ONDERTROUWD: E. L. Zonnenberg en L.
G. de Groot; G. W. Aalderink en M. Jaszczijk;
P. Loots en J. Verver; J. P. Tosses en C. van
Eis.
BEVALLEN: J. C. Zasburg—Hubregtsen,
loon.
Weer postbus 506 Lissabon.
Naar aanleiding van artikeltje over „Wach
tende Marinevrouwen", pgenomen in ons
nummer van Zaterdag j.L, schrijft een van
onze lezeressen ons:
„Den 20sten Februari j.1. kreeg ik een
eigenMndig geschreven brief van mijn
man uit Engeland, via Lissabon, waarin
hij schreef dat ik hem met schrijven kon
bereiken onder adres postbus 506 Lissa
bon (Portugal). Er Vas precies 8%
maand verloopen eer ik het eerste be
richt van mijn .nan kreeg, via het Roode
Kruis. Mijn man had twee brieven, ook
via het Roode Kruis, van mij ontvangen.
Uit dit schrijven blijkt dus, dat de berichten
via het Roode Kruis hun doel bereikt heb
ben, maar dat het ook mogelijk is via Lissa
bon, postbus 506, in contact te komen met
familieleden waarvan men zoo gaarne bericht
heeft.
En weet Uw agent het adres waar
ge U bevindt?
Dezer dagen kwamen wij op toevallige wijze
met diverse agenten van brand- en levensver
zekeringen in contact en het was merkwaardig
te moeten constateeren hoezeer er nog steeds
sprake is van een schromelijke nonchalance bij
tal van verzekerden.
Men heeft indertijd een ander domicilie ge
kozen, doch toen verzuimd daarvan kennis te
geven bij den agen. van de brandassurantie of
de levensverzekering.
Uiteraard hebben genoemde agenten geen
enkele poging achterwege gelaten om de ver
loren gegane adressen te achterhalen en voor
een groot gedeelte slaagde men daarin, dank
zjj veel moeite en... veel kosten.
Voor een groot gedeelte... want een ander
deel der te betalen premiën bleef in porte
feuille.
Dat is verve'end voor de agenten in kwes
tie, maar... nog vervelender voor de verze
kerden. En wel omreden dat zij, in geval van
brand, overlijden of ander onheil feitelijk hun
rechten verloren hebben: Dit wil natuurlijk
niet zeggen dat de uitkeeringen niet zullen
plaats hebben, doch wel dat men zich heel
wat extra moeiten bezorgt.
Dat kan voorkomen worden door zjjn
adres op te geven aan de desbetreffende
agenten. Het is een kleine moeite, die veel
last en kosten bespaart!
De heer Slager, groot speeltuinvriend, komt
nog even terug op de artikeltjes, die over het
werk van den tuin en zijn leiders in onze
krant hebben gestaan. Hij wijst er op, dat
het niet verantwoordelijk is het werk, in
welken vorm ook, in onze stad te hervatten.
Hij verhaalt ons een geval, dat hij meege
maakt heeft, tijdens een bombardement, toen
hij met verscheidene kinderen in den speel
tuin was en dat het niet goed zou zijn zooiets
opnieuw te riskeeren. Zoolang de mogelijk
heid bestaat, dat plotseling geschoten wordt,
dat bommen gegooid worden en andere oor
logshandelingen worden gepleegd, zoolang
acht hg het niet mogelijk het werk te her
vatten.
Dat hij niet stil zit bewijst de heer Slager
met de mededeeling, dat de Poppenkastmid-
dag te Wieringerwaard zeer geslaagd is.
Plm. 170 kinderen waren aanwezig en daar
onder waren verschillende Heldersche ge
zichten.
Wjj gelooven ook, dat het niet gemakkelijk
is onder de huidige omstandigheden serieus
iets aan te vatten. We zullen nog wat geduld
moeten hebben. Moge de tjjd spoedig aan
breken, dat onze kinderen weer in ongestoor
de rust kunnen genieten van het gezonde
spel en de kostelijke ontspanning in onze
Heldersche speeltuinen.
SPREUK VAN DEN DAG
Alle begin is moeilijk
Men moet van een beginner dan
ook niet verwachten, dat hij het
verschil waardeert tusschen een
oude klare en Hulstkamp. Maar na
de eerste oefening zegt iedere
fijnproever gedecideerd: „Ober,
m'n Hulstkamp".
aan de besturen van bijzondere scholen.
B. en W. schrijven aan den Raad.
Van het bestuur der Protestantschever-
eeniging tot stichting en instandhouding van
een school met den Bijbel te Koegras, het
bestuur der vereeniging „Laat de Kinderkens
tot Mij komen", het bestuur van de vereeni
ging van de H. Catharina van Senen te Voor
schoten, het bestuur van de stichting „Het
R.K. Onderwijs", en het bestuur der Helder
sche Schoolvereeniging, zijn verzoeken inge
komen om een voorschot op de gemeentelijke
vergoeding voor het dienstjaar 1941 te mogen
ontvangen, ten behoeve van de onder hun
beheer staande scholen.
Volgens de wet verleent de Gemeenteraad
elk jaar, op verzoek van het schoolbestuur en
onder voldoende borgstelling, een voorschot,
beloopende per leerling een bedrag, berekend
over het getal leerlingen in 't afgeloopen jaar.
staf van artikel 28 in het afgeloopen jaar.
Dit voorschot wordt elke drie maanden tel
kens voor een vierde gedeelte aan het school
bestuur uitbetaald.
Voorts verleent de Gemeenteraad op ver
zoek van het schoolbestuur en eveneens onder
voldoende borgstelling, een voorschot op de
vergoeding voor vakonderwijs. De betaling
van dit voorschot geschiedt elke drie maan
den telkens voor een vierde gedeelte.
Het bedrag is voor het jaar 1941 vast
gesteld op 10.18 per leerling voor het ge
woon lager onderwijs en op 17.23 voor het
uitgebreid lager onderwijs, terwijl het bedrag
per leerling voor belooning van vakonder
wijzers over 1940 moet worden gesteld op
19.02.
Volgens de ingediende opgaven bedroeg
het gemiddeld aantal leerlingen over 1940
van de bijzondere school:
te Koegras 74t/j
aan de Koningstraat 244^3
aan de Kolensteeg (gewoon l.o.) 2372/3
aan de Keizersgracht 256
aan de Vischmarkt (u.l.o.) 1022/3
aan de Javastraat 3171/s
aan den Polderweg (gew. l.o.) 386
aan den Polderweg (u.l.o) 622/3
aan de Vlamingstraat 1922/,
Het bedrag van het voorschot dient daar
om te worden vastgesteld als volgt:
voor de Protestantsche Vereeniging
tot stichting en instandhouding
van een school met den Bijbel
te Koegras 756,71
voor de Vereeniging „Laat de Kin
derkens tot Mij komen"
1. voor de scholen voor gewoon
lager onderwijs 7818,24
2. voor de school voor uitgebreid
lager onderwijs 1768,95
Voorts als voorschot op de ver
goeding voor vakonderwijzers 1952,72
voor de Vereeniging van de H.
Catharina van Senen 3230,45
voor de Stichting „Het R.K. Onder
wijs
1. voor de school voor gewoon
lager onderwijs 3929,48
2. voor de school voor uitgebreid
lager onderwijs 1079,75
Voorts als voorschot op de ver
goeding voor vakonderwijzers 1191,92
voor de Heldersche schoolvereeni
ging 1961,34
Bestuurswijzigingen
Texel: „Unitas", Den Hoorn.
Andere wijzigingen:
Den H e 1 de r Fa. A. van Zandbergen en
Zn., Zuidstraat 90, groenten, fruit enz.; fil.
gevestigd te Alkmaar.
Hij rijdt zijn auto langs de rechte wegen
van 't vlakke Nederlandsche land;
soms komt hg een bekende tegen
en wuift met forsche hand.
Dan in zijn hart begint een lied te zingen,
in lief en wonderschoon accoord:
daar rijzen weer herinneringen
van 't oud-vertrouwde oord:
Rechts van hem draait de plompe, stoere
molen
zijn wieken machtig in den wind,
wat mocht hij vroeger graag daar dolen
de gangen door, als kind!
Nog één moment, de auto rijdt weer binnen
de poorten van zijn eigen stad:
een nieuwe lente gaat beginnen,
geurend uit bloem en blad.
Zijn oogen kan hg bijna niet gelooven,
daar staat zijn moeder aan de straat;
het is een zegening van boven,
zoo hg nu binnengaat.
O, moeder.' roept hg, vallend in haar armen
en in zijn oogen glanst een licht
hg komt zijn eenzaam hart weer warmen
bij moeder's lief gezicht.
Haar oude handen strijken door zgn haren,
zooals zij 't hem als jongen deed;
een welkomstgroet na lange jaren,
waar vreugd geen woorden weet.
O, moeder.' en zijn hart is opgesprongen;
o, moeder! 'k heb naar jou verlangd;
mijn eigen, lieve, kleine jongen,
de hemel zij gedankt.'
T. J. Dekker.
(Buiten verantwoordelijkheid van de Redact!*.
Niet geplaatste stukken worden
niet teruggeaonden.)
Kleine huiseigenaren vragen medewerking
van de overheid, welke gebukt gaan onder
den vollen last der Oorlogsschade.
Geachte Redactie.
Onder bovenstaand opschrift, kon men
dezer dagen in „De Telegraaf", een zeer be
langrijk stuk lezen. Een stuk, waarin de
redactie blijk gaf, mede te leven en een goed
inzicht te hebben in de financieele moeilijk
heden dezer kleine huiseigenaren. In dat stuk
wordt er o.m. op gewezen, dat door den oor
logstoestand vele menschen schade lijden,
doch dat er één groep is, waaraan zoo goed
als geen aandacht wordt besteed, nl. de kleine
huiseigenaren. Zij die eenige huizen in een
stad hebben, welke veel van het oorlogs
gevaar te duchten hebben, kunnen zich niet
altijd verheugen, in soepele medewerking. Zij
verlaten hun bedreigde stad, hun woningen
staan leeg, zij derven de huur, doch hun
lasten gaan door. Onlangs heeft zich in een
stad het geval voorgedaan, dat een burger
woning door oorlogsgeweld was vernield. Toen
de eigenaar bij de ruïnes stond van zijn bezit,
kwam de gemeente met een kwitantie voor
drie maanden waterleiding. De man wees naar
zijn bouwvallig huisje, maar de ambtenaar
repliceerde: Ja, u moet betalen, wantU
hebt uw abonnement niet bjjtjjds opgezegd."
Dit is een gebrek aan soepelheid, aldus het
stuk in genoemd blad en ik (JJS) voeg er
aan toe; zeer terecht! Ik weet, dat men in
Den Helder den snaar niet al te strak spant,
doch dat men bijv. uitstel van betaling
kan krijgen, maar daarmede is men niet ge
baat. Waar niet is, verliest „De Keizer" zijn
recht, zoo ook hier de kleine huiseigenaren.
Er is wel geen tweede plaats te noemen, waar
zooveel kleine huiseigenaren voorkomen als
in Den Helder. Wanneer men nu grondbel.,
straatbel., polderlasten, wegenbel., heemraad-
bel., erfpacht niet te vergeten, plus rente en
aflossing hypotheken enz. enz. moet opbren
gen, zonder zoo goed als geen ontvangsten,
De hemel wordt lichter in het Oosten, de
dag breekt aan. Het is een dag, waarnaar we
allemaal verlangend hebben uitgezien; na een
heele week hard werken krijgen we nu ander-
halven dag welverdiende rust. Het is Zaterdag.
Zaterdag, dan zijn we allemaal in een beetje
vreemde stemming, dan hebben we het gevoel
van een schooljongen, die voor het laatst voor
de Groote Vacantie naar school gaat; de ware
lust tot werken is verdwenen, we denken aan
dat heerlijke wat komen gaat, we denken aan
den heele vrijen middag, waarop je eens echt
kunt uitvoeren wat je zelf wilt:
De torens en de horizon zijn in een nevelig
waas gehuld, de afwisseling van koud en warm
hebben een mist over het land gelegd, maar
langzaamaan gelukt het de zon om door het
nevelgordijn heen te breken. Dan straalt plots
alles in de voorjaarszon.
De middag nadert. Het wordt hoe langer hoe
drukker op straat, verschillende kantoren en
werkplaatsen hebben hun deuren reeds geslo
ten, en de menschen haasten zich naar huis
om wat te gaan eten, om dan voor het groot
ste deel zoo gauw mogelijk naar het buitenveld
te verdwijnen. De trein van half twee zit
stampvol, vertrekt hijgend en puffend, met
doorslaande wielen en moet zelfs vanachteien
opgeduwd worden door een andere locomotief,
zoo lang en zwaar is deze trein.
Toch is Jutterstad op Zaterdagmiddag aller
minst verlaten, integendeel. Zoo om een uur of
half drie komen er weer menschen uit het
buitenveld naar de stad. Met de bus of fiets,
een enkele zelfs loopend vanaf Huisduinen.
Zaterdagmiddag is altjj(i de traditioneele
„winkelmiddag" geweest. Dan doen de huis
moeders hun inkoopen voor de geheele week,
en kijken eens of er nog wat van hun gading
te vinden is; om dan bepakt en belast, of met
hun ega bepakt en belast, naar huis terug te
keeren. Vooral de modemagazijnen, waar de
nieuwste voorjaarsmodellen geëtaleerd staan,
mogen zich ditmaal in een bijzonder warme
belangstelling verheugen. Critiseerende oogen
bekijken kwaliteit en prijs van den stof. Tex-
tielkaarten worden tersluiks geraadpleegd om
te zien hoeveel punten er nog besteed kunnen
worden, om dan tenslotte, soms met een zucht
van de étalages weg te gaan op zoek naar de
volgende.
Zoo verglijdt de middag onder gezellig ge-
winkel in de hoofdstraten. De wjjzers van de
klok draaien maar rond en laten zich niet op
houden, en voor velen is de tijd alweer gekomen
om naar hun evacuatieoord terug te trekken.
Op het laatst oogenblik wordt nog gauw een
„koekje voor den Zondag" gehaald, en dan,
meestal hardloopend terug naar de bus, anders
is die heelemaal vol.
Heel wat menschen, die niet per trein of
bus de stad verlaten, denken er evenwel nog
niet aan om ook al weg te gaan, en zoo gebeurt
het dat na half zes de hoofdstraten nog in het
geheel niet verlaten zjjn. Alleen is het jammer
dat zooveel winkels hun deuren en vensters al
gesloten hebben; de gezelligheid van de straten
heeft daar aanmerkelijk onder te lijden.
Dan is het zes uur, de tijd waarop de meeste
menschen gaan eten. De zon schijnt nog, maar
nu lijkt het wel, of er niemand meer in Den
Helder woont. De straten zijn net zoo verlaten
als op een heeten zomerschen namiddag, als
iedereen zooveel mogelijk naar buiten is ge
trokken, of binnenshuis koelte heeft gezocht.
Er verschijnen weer fietsers op den weg. de
laatste Spartanen vertrekken, en nu blijft de
stad nog slechts in handen der P. H'en. Al is
de binnenstad uitgestorven, toch zijn er nog
wel plekjes te vinden waar menschen zijn. In
den Ouden Helder staan groepjes mannen bjj
elkaar te praten, kinderen spelen schuilhokje
en „tikkieloop"; de hooge roepende kinderstem
men fleuren de heele stemming op. Een paar
vrouwen staan aan de deur de laatste buurt-
nieuwtjes uit te wisselen. Een vrouwenstem
roept „Dikkieeeee...!! thuis komen". Het is
alweer kinderbedtijd. Het jochie komt, met een
pruilend gezicht, omdat hij al „met licht" naar
bed moet, zijn vriendjes spelen „toch ook nog"
buiten. Maar Moeder trekt zich er niet veel
van aan, ondanks het geschreeuw, dat hij
aanheft om haar te vermurwen.
Ja, de dagen beginnen alweer te lengen.
Iedere avond staat er in de rechterbovenhoek
van de krant een dikomljjnd vakje, waarin
men leest „Vanavond gaat de verduistering
in om..." En dat uur wordt steeds later. „Ge
lukkig" zullen vele vaders en moeders verzuch
ten, die met groeiende bezorgdheid hun kolen-
voorraad als sneeuw voor de zon zagen weg
smelten, en die evenmin wisten hoe ze met
evenveel gas en electriciteit als vorig jaar
moesten toekomen, omdat het zoo lang donker
en koud was. Maar het wordt voor iedereen
zomer. Voor de evacué's, die teruggekeerd in
hun slaapoorden nog eens wat tijd hebben om
wat te gaan wandelen met daglicht, en niet
meer behoeven te verkleumen van de kou, èn
voor de Piet Heynen, die nu tenminste niet
veroordeeld zijn om 's avonds thuis te blijven
zitten, omdat je buiten geen hand voor oogen
kunt zien.
En zoo gaat de dag voorbij. Een paar men
schen wandelen nog op straat, uit een gebouw
met een bordje „Volledige vergunning" klinkt
gelach. De duisternis valt, langzaam. De hemel
wordt donkerder, er is nog geen maan, die
komt pas later op. Weer een dag voorbij, en
morgen is het Zondag.
Uondéltn uit fut Vtuqind Blaadje
Dinsdagavond was de zaal van Tivoli vol
bezet door de leden en genoodigtfen van ,J1 el
ders mannenkoor". Bij gelegenheid van het
tienjarig bestaan van dit gezelschap had het
stafmuziekcorps der K.M. onder directie van
den kapelmeester J. Koning, zijne geheel be-
langelooze medewerking toegezegd en verleen
de de heer W. Roggeveen uit Schagen, tenor
zanger, zijne gewaardeerde hulp.
Wat het concert betreft, een woord van hul
de aan den ijverigen en bekwamen directeur,
den heer L. E. Rugers; want hij is de man, aan
wien men 't verkregen resultaat te danken
heeft. Uitmuntend waren de pp, terwijl de ff,
wanneer men de getalsterkte van het koor in
aanmerking neemt, voldoende kracht hadden.
Een dergelijke avond wordt met gulden let
teren in de notulen der vereeniging aange-
teekend. Menige grootere plaats in ons Vader
land zou ons een dergelijk kunstgenot benijden.
Door den heer W. de Vries was met veel kunst
een ledenlijst van H. M. vervaardigdterwijl
de heer Korff een schilderij had verstrekt,
waarop keurig een wapen, omgeven door attri
buten, de muze betreffende, was geschilderd
en aan de vereeniging ten geschenke gegeven-
Na afloop werd er menig hartelijk woord
gesproken bij 't souper, waaraan de heeren
zangers met hunne dame's en genoodigden
deelnamen, door de heeren T. Mooy, Gerrit
Jansen, den Voorzitter en anderen. De beste
wenschen voor de toekomst van H. Af. werden
geuit. En inderdaad, op den ingeslagen weg
voortgaande, gelooven we, dat deze vereeniging
een toekomst heeft.
Van harte wenschen we dat de belangstel
ling in den edelen mannenzang moge toenemen
en Helders burgerij de zaak zal steunen door
toetreding als werkend of kunstlievend lid.
voelt de overheid dan niet, dat zóó'n toestand
onhoudbaar wordt? Ja, grondbel., daarvan
kunt ge vrijkomen, mits het pand één jaar
leeg staat. Men vermeldt ook in het voor
komend stuk de bezwaren van rente en af
lossing. Laten beiden de helft betalen, luidt
het. Het is ook mij bekend, dat dit door een
enkele hypotheekhouder al toegepast wordt.
En dit is niet meer dan billijk. Men vergete
niet, dat wanneer het er op aan komt, de
hypotheekhouder, mede eigenaar Is en dus
lusten en lasten, in een tijd als thans, heeft
mede te dragen. Men vergete ook niet, dat
wanneer straks de kleine huiseigenaar, niet
meer aan zijn verplichtingen kan voldoen en
dat moment is bij velen al aanwezig, hij bij
diezelfde overheid verplicht is te komen aan
kloppen om geldelijken steun.
Zorg er voor Overheid, dat het zoover niet
kome!
Hoogachtend,
J. J. Schoeffelenberger.
(momenteel te Amsterdam)
16 Maart.
URK, 17 Maart.
Door 40 vaartuigen werd j.1. Zaterdag aan
den Gemeentelijken Vischafslag alhier aan
gevoerd: 380 pond snoekbaars, van 5 tot 60
pond per vaartuig, prjjs 31% tot 34 ct.; 40
pond baars, 9 tot 10 ct.; 60 pond blei, 3 tot
4 ct. en 70 pond voorn, prijs 6 tot 7 ct. Alles
per pond.
De visscherij op het IJsselmeer kon ver
leden week ongestoord worden uitgeoefend.
In de meeste gevallen werd er dan ook 4 tot
tot 5 etmaal gevischt. De kustvisscherjj met
de gewone snoekbaarsnetten gaf maar tot
zeer matige vangsten. Over 't geheel varieer
den deze van 7 ot 15 pond per vaartuig. De
sleepnetvisscherjj op de verschillende baars-
soorten gaf ook geen bevredigend resul
taat. Per span sleepers waren de vangsten
van 58 tot 141 pond per 2 vaartuigen. De ge
middelde pr(js van deze soort snoekbaars was
32 ct. per pond. De weekbesommingen waren
van 95 tot 165 gulden per span sleepers. In
de prijzen waren geen hooge verschillen waar
te nemen, zoodat deze de geheele week sta
biel waren. Onze visscher op de Waddenzee
vischten op platvisch en garnalen. De leven
de garnalen blijven zeer hoog in prijs. Per
vaartuig waren de weekbesommingen van
120 tot 235 gulden. Per kustvisscher te
Scheveningen werd van 200 tot 400 gulden
besomd. Voor IJmuiden varieerden deze van
500 tot 600 gulden per vaartuig. Het is hier
uitsluitend korvisscherij
De vorige week (10 tot en met 15 Maart)
werd door 6 tot 40 vaartuigen per dag aan
den Gemeentelijken Vischafslag alhier aan
gevoerd: 2509 pond snoekbaars, prijs 30 tot
34 ct.; 315 pond baars. 9 tot 15 ct.; 296 pond
blei, 3 tot 11 ct. en 247 pond voorn, prijs 5
tot 10 ct. Alles per pond.
URK, 17 Maart.
Door 5 vaartuigen werd heden aan den Ge
meentelijken Vischafslag alhier aangevoerd:
246 pond snoekbaars, van 1456 pond per
vaartuig, prijs 3536 ct.; 45 pond baars, 9
10 ct. en 50 pond voorn, 5—6 ct. Alles per
pond.
CRED IET VOOOR NIEUW RAADHUIS.
Het voorstel van B. en W. om het crediet
voor het nieuwe raadhuis te verhoogen tot
45.000,heeft veel discussie uitgelokt.
Enkele leden waren van oordeel, dat dit niet
verantwoord was.
De voorzitter, Burgemeester G. Keyzer,
was van oordeel, dat de Raad verplicht is nu
éénmaal A gezegd is ook B te zeggen en als
de Raad het voorstel afwees, zou de Burge
meester zich wenden naar den Commissaris
der Provincie. Het voorstel werd aangenomen
met 3 stemmen tegen, zoodat een crediet van
45.000,is toegestaan voor het nieuwe
Raadhuis.
