Brabantsche
van Dré Brief
Tob nooit
RADIO
't HOEKJE
OUDERS
De
Regendagen
PROGRAMMA
VOOR DE
^ÜUTTERTJEÜ
Ulvenhout, 20 Maart 1941.
Amico,
D'n dokter had 't verlejen week gezeed:
„nou, mee dat schoone Voorjaarsweer, mocht
den Eeker z'n eigen 'ns aankleejen en 'n half
uurke in de zon kuieren. Als ie dan onder-
weuge maar nie stil bleef staan!"
Dat wis iets! Na zooveul maanden zouwen
we ons Eekerske weer 'ns efkes in gewonen
doen zien!
Als Trui 't ons vertelde als we nadenmid-
dags waren thuisgerejen, Dré II en ik, dan
stond den Dre efkes betutterd van geluk te
lqjken, dan nam ie 'nen stoel op, zette dien
mee eenen poot te balanceeren op z'n kin en
riep: „Eeker, wat mot ik veur oe klaarleg
gen? Oew Zondagsch pak? Of oew weeksche
broek en oewen kiel?"
„Mijnen kiel!" gaf den Eeker plazierig
te verstaan, mee groote, blije oogen.
„Enne... vrouw", zoo gong ie deur tot
Trui: „dan schil ik eerst oew èèrpels, als ik...
als ik weer... weer aangekleed ben."
't Manneke was ontroerd blij mee 't 8e"
dacht, dat ie weer „gewoon" zou meugen
gaan doen, al was 't ten maar veur 'n uurke.
Dré III zette den stoel weer op den vloer,
gong op den zitting staan en mee zwaaiende
vuisten deed ie den volke kond: „en dan el-
ken dag 'n half uur langer, Eeker, Zondag
naar de kerk en als 't dan schoon weer is,
rij ik oe in de sjees naar oew moeder!"
„Gossie...! Jé.h...!" zuchtte den Eeker:
„Wilde dét d...."
„En nou mee oew onbehouwen pooten van
m'nen stoel af!" snapte Trui en ze trok
den Dré, die van plazier allerhande gekke
dingen dee, van den stoel.
't Avondzonneke stond in koperen glorie
deur den huis! Smeuig riekten de speklappen,
die daar gezellig sisten op de plattebuis. On
zen honger wierd van tel tot tel erger. Maar
Trui sjouwde van de tafel naar 't vuur, van
't vuur naar de kast. Ze excerceerde mee bor
den, mee schalen, mee werme pannen, mee de
pook; ze lawaaide in de vuurrooster, ze rin
kelde in de tafellaa mee vurken en lepels,
ze goot de eerpels af, gooide ze deur de stoo-
mende pan, plompte ze ijl de schaal. Trui
stond onder hoogen druk. Mokte 'n lawijt als
'nen Negerband. En onderwijl wolkten de
dampen deur den huis; ziggelde 't water
langs de ramen, of de zon er teugen te smel
ten hong.
En wij wachten op 't commando: „aan
schuiven!"
Ja 't was 'n plazierige thuiskomst, mee
die goeie boodschap van ons dokterke.
Eénen schaduw vloog rap als 'nen veugel
langs 't raam efkes over de tafel. Toen Trui,
mee 'nen heeten patat in d'ren mond, brob-
belde„ouwkaksschienogschoozijveurPaaz."
„Wablief
„Nou kan 'k misschient nog schoon zijn
véur Paschen!"
Dré III en ik keken malkaar 'ns rap aan.
We zwegen. Atten deur. Maar den Eeker zee
toen: „bést!" Die leert 't nooit.
Den eenen schoonen dag kwam na den ande
ren. Lgk 'n vlam brak den dag 's mergens
open. Overtogen mee 'nen rosbruinen gloei,
zoo stond 't geboomt, ruig van dikken knop,
langs de wegels. Over de linden lag al 'nen
gelen waas gepèèrld van nuuwe bottels, 't
Was, of 'nen toovenèèr deur de schepping
trok, die mee zachten pastel teere kleuren
veegde over de landschappen. Van uur tot uur
zaagt ge 't .ïuuwe Tg hooger kleuren en
schooner fleuren.
Onderweugen had ik al 'nen Japanschen
heester ontdekt, waaraan den gelen vlinder-
kesblossem zat geklonterd, lijk strooisel vai
den Voorjaarshemel, die wit te tintelen stond
over de nuuwe aarde.
Maar Zaterdag, ocherm, viel 'nen grijzen
kou plat op de weareld.
'n Locht als lood hong donker over de
wintersche velden. 'Nen straffen Noordooster
beet in oew vleesch. En ons trouwe, bezurgde
dokterke kwam in den mergen langsgefiets,
hij zit zonder benzine, hoog in z'nen
das en mee waterig'oogskes, om evekes te
zeggen: „Eeker, gij bleft er vandaag in,
horre!"
't Was Zondag nie anders. Ochja 't is
nog Maart, ge kunt zelfs nog sneeuw ver
wachten ook, al gelooven we dat nie, als op
schoone dagen den bloei van wilgenkatjes in
gouwen trossels te druipen hangt van de kale
takken. Als den safranen heester te bloeien
staat in geel gevlam. Als den kleurigen Voor-
jaarstule gespreid hangt over 't geboomt en
den maerel te zingen zit op den schouw tot
't leste avondrood verzonk in den rimpelen
den biezenplas.
't Was Zondag nie anders. Ge zocht oewen
troost weer bij de plattebuis, mee 'n bietje
zurg over den jongen akker
Gin zonneke! Gin werm motregentje! Niks
dan 'nen bijtenden Noordooster, die over oew
vel gong als schuurpampier. Die deur de vel
den trok mee 'nen asem als ijs. Die schaaide
aan 't teerste gewas. Ja, die z'n witte sporen
naliet in de ruigten langs de wegels, in de
kluiters van den akker.
„Neeë, Eeker, niks d'r van, oew bed in!"
had Trui 'm Zondagmergen gecomman
deerd. als 't keareltje vroeg was opgestaan
om eindelijk, veur 't eerst, weer 'ns naar de
kerk te kunnen gaan. Maar uren later, als
Trui naar de Hoogmis was, de wermte van
de plattebuis in den dag te trillen stond deur
den huis, dan lieten wü 'm veur den dag
komen.
Dré III schoor 'm de paar lange rosse baard
haren af, en hielp 'm wijes bij 't kleejen. En
als Trui thuiskwam, dan zat den Eeker op,
in z'n Zondagsche pak, gewasschen dat ie
blonk, de rosse stekels, nog nat, piekend uit
zijnen kop.
Wittekes, maar mee 'nen nuwen glans in
de zwakke oogen zat ie bij de kachel, rechtop,
nog nie gewend aan zóó, gekleed, te zitten
op 'n stoel, zonder steun van kussels en van
ingestopte dekens. 't Witte veurhoofd was
klam. Z'n sproeten vlekten veul feller op de
witte kleur van z'n matte vel.
„Hoe voelt g'oew eigen nou, Eeker?"
vroeg den Dré opgetogen.
„Goed, goe-oed", zee 't ma ineke nog wat
zwak, maar me docht, hij wou Dré III nie
teleurstellen. „Zoude nou dalijk 'nen bak Zon-
dagschen koffie lusten /an Trui?"
Flaauwkes achend, knikte-n-ie van „ja".
„Of liever 'nen beker wermen melk?"
vroeg ik, om 'm 'ns te toetsen.
Weer knikte-n-ie van ja". Maar ik be
greep wel, dat ie liever melk kreeg, dan
koffie
Toch kleurde-n le 'n bietje bij, na 'n kwar
tier. Stond ie 'ns op. Probeerde 't loopen weer.
Want dat gong heel de week nog maar mee
'nen stok.
Hij gongnaar den zoldertrap. Bleef
daar even staan. Mee de hand leunend teugen
den deurstijl. Dan kwam ie verom. Gong weer
gauw zitten. Na 'n telleke asem zee-t-ie: ,,'t
ga-d-albeter."
Wij probeerden hém aan te moedigen, h(j...
dee 't óns!
Weer stond ie op. Wéér was zijnen gank
naar den zoldertrap.
Dan zee ik: „Eeker, zoude nog nie 'n week
wachten mee naar oew „woonwageltje te
gaan kijken, 't Is daarboven zoo koud, jonk!"
Hij knikte. Kwam wankelend verom. Gong
weer zitten. „En .óch gaat 't telkens beter,"
zee-t-ie na 'nen oogenblik weer.
„Maar m'n schoenen zitten zoozoo
vrim-
„Uitdoen?" vroeg ik.
Hij knikte. Dankbaar!
Toen kwam Trui binnen. „Wel heb ik
nou toch ooit van m'n leven...?! Maar Eéker
toch?! En guilie...? Hebt guille gin ver
stand?"
„We motten toch 'ns probeeren," zee
Dré III.
„Ja, en 't gaat telkens al beter, vrouw,"
zee den Eeker toen.
Den Dré had z'n schoenen uitgedaan.
„Hè zuchtte den Eeker en lekker
strekte-n-ie z'n beenen. „Op m'n klompen
gong 't van de week beter."
Me docht, hij was de leste dagen nie veur-
uit gegaan. Dré III zweeg ook. Brocht 'm
de klompen en mijnen stok.
Na 'n kwartier stond ie weer op. Liep weer
naar den zoldertrap. Zette dan éénen voet op
den tree.
„Neeë, Eeker!" riep Trui mee nadruk.
„Alleen maar probeeren, astemblief," zee
't wilskrachtige manneke, ,,'k Wou zoo geren
weten, of
„Oew woonwageltje stéét er nog, horre!"
„Of ik die treeën kan doen."
„Gin fratsen," zei Trui weer; „ga nou
knlmkes zitten, hier bij de plattebuis, dan zal
ik 'n glas melk en 'n vet-beboterde snee koek
veur oe klaarmaken! En andersdan stop
ik oe weer in fced, prullemau"
Den Eeker kwam weer verom. Matjes
lachend, lijk ie altij doet.
't Was juist 'n heel oud manneke. Dré III
keek me 'ns vluchtig aan. M'n baaske was
nie gerust.
Toen kwam Juffrouw Hoppenbrouwer den
erf op, den Eeker z'n moeder. Heel onver
wacht, of... zat daar Dré III achter? Die
komt ommers eiken dag in zijnen winkel, bij
de Hoppenbrouwersen.
Ja! Ik zag 't aan z'nen strakken kop; hij
wist er van. Den goeien kearel had de moe
der willen verrassen mee 'nen geschoren, op-
gedoften, Zondagschen Eeker. En hij had den
zeun willen verrassen. Zoon baaske toch.
„Gossiemijne!" riep den Eeker heesch
van blijdschap. „Móeder! En stokstijf richtte-
n-ie z'nen romp recht.
Dat was 'n plazierig weerzien. Moeder was
evekes geroerd, als ze haren jongen weer
„op" zag, gespoord en nouja, nie gelèèrsd.
maar toch in z'n klompen. Ook den Eeker
kost nie veul zeggen eerst. Dén: „ik ben
weer op, moeder!" En groot stonden z'n oogen
open, in die van z'n moeder.
Maar al rap, mee Trui's tractaties waren
ze op huilie gemak. En duuzend vragen gon-
gen overentweer.
„Ja", zee ze toen: „den Dré had gezeed.
ik moest eigens maar 'ns komen kijken! Op
deus uur! Grootmoeder vond 't wel goed!"
„Vaneigens", zee Trui: „ge mot 'ns méér
komen, mensch!"
Den Eeker fleurde op. Weer gong ie loopen
Op en neer, op en neer. Steeds beter. Ook
kreeg ie kleur, nou.
En als we 'n half uurke druk gepraat had
den, dan...
Werendig ik miste den Eeker. Maar
meteen hoorde-n-ik gestommel boven m'nen
kop...! Was ie nou tóch...? Wij naar boven.
't Was veur 't eerst, dat z'n moeder 't
„woonwageltje" zag! En éls ze 't zag, dan,
dan begreep ze. Tranen sprongen in heur
oogen. Daar stond 'n soortement van „ver
leden", de kleine raamkes de poppengordjjn-
tjes, 't bonte groen en rood van blinkende
verf...!
Als we binnen gongen stond den Eeker 'n
bietje verschrikt. En fluisterde: „ik móest
m'n woonwageltje vandaag 'ns verom zien,
baas!"
„Zijde nou gerust, Eeker?"
Dikkels knikte-n-ie z'n teere rattekopke.
Z'n moeder stond zwijgend rond te zien. Haar
portret, in 'n eigesgetimmerd lijstje, versierd
mee dennengroen, wat verlepperd nou.
In 'n hoekske, op 'nen „consol" de beelde-
kes deur Hoppenbrouwers gesnejen, veur 't
eerste èn leste Kerststalleke, dat ze, in poo-
vere jaren bezeten hadden in den wage...!
Moeders' stoel uit die dagen, deur den
Eeker allemaal „geërfd", als ie z'n ouwers
nuuw had ingericht achter den schoonen zet-
winkel van den Dré.
Tientallen van dingskes trof Juffrouw Hop
penbrouwers hier weer verom, alles prontjes
bewaard, onderhouwen en geëtaleerd.
„Ik wist nie... zee ze. Dan gong ze af op
heur jongske. Vroeg 'm, mee den erm om
z'nen nek: „och, Sjaak, blijf bij ons, astem
blief. Ga nie meer verom naar den Ouwen-
bosch".
„Moeder", zee-t-ie toen: „hier in deus
wagelkamerke, heb ik vroeger veul meugen
spreken mee Onzenllevenheer. Ik was hier
zoo dicht bij Hum. 't Is alles vergaan in mijn
ziekte, moeder".
Toen zag ik 'm veur 't eerst, veur 't alder-
eerst zoolang ik 'm ken en zooveul leed als
ie meegemaakt had, veur 't eerst simmen.
,,'t Is alles in mijn ziekte van me wegge
gaan", snikte-n-ie „Daarom moest ik van
daag verom, hiernaartoe!" Toen wierd ie
spierwit. Ziek. Den Dré lee 'm op z'n vroegere
bed, dat 'r nog sjuust zoo stond.
Enne...
Hij ligt er nóg amico!
't Manneke wil hier uitzieken, heeft ie be
weerd mee 'n stelligheid, waaraan Trui,
waaraan Dré III, waaraan den dokter niks
kunnen verporren.
„Uitzieken", zee-t-ie.
't Lijkt mij meer op „uitvéchten".
Wat 't worden zal...?
'k Heb. in die zaak nog nooit durven ra jen.
En nou nóg nie!
„Kommerniemeerinverom" botste de bus
destijds, als ik 't manneke naar Broeder-
Overste brocht...! En ik docht toen: 't is
zoo! Maar 't jonk léét er nou, in z'n woon
wageltje.
Neeë, ik heb altijd begrepen: dit is 'n zaak
van O.L.H. Wij kunnen daarin nie rajen. Mee
gin beste bedoelingen!
Maar in één opzicht heb ik klèèrheid ge
kregen mee onzen Kweetnie: 't manneke is
prooi van helschen twijfel; z'n roeping wan
kelt en den Eeker is 'r ongelukkig deur!
Neeë, ons knechtje heeft ginnen makke
lijken „baas" getroffen...!
Kom, ik schei er 'ns af. Veul groeten van
Trui, Dré III, den Eeker en als altij Sin
horke minder van oewen
Vreemd is de mensch, hg accepteert
[het goede
En al zijn mooie dagen als een recht,
Maar gaat het hem op zekeren dag
[eens slecht
Dan wordt het hem terstond bedroefd
[te moede.
Dit is het derde coupletje van een gedichtje
dat er vjjf telde. Het stond in een courant
zonder vermelding van den schrijver, maar
die vier regels treffen door hun groote waar
heid.
Over het algemeen zijn wij menschen onte
vreden wezens. Wie niet ontbeerd heeft, weet
vrijwel nooit te waardeeren, en wie wel ont
beerd heeft, waardeert meestal maar een heel
korten tijd, en vervalt al heel gauw weer in
de sleur die: „het goede als een recht accep
teert".
Er bestaat geen recht op het goede, alles
wat goed is in ons leven is een voorrecht, en
dat beseffen wij veel te weinig.
Wij vinden b.v. een goede gezondheid iets
heel gewoons; zoodra daaraan iets hapert
meenen wjj diep beklagenswaardig te zijn.
Maar zoolang wij een goede gezondheid ge
nieten, beseffen wij niet, dat wij bevoorrecht
zijn boven duizenden.
Zoolang de verstandhouding met huisge-
nooten en collega's goed is, vinden wij dat
ook „gewoon", maar zoodra daaraan iets
hapert, gevoelen wij ons miskend en onbe
grepen, en zijn te zeer verdiept in zelfbeklag
om na te gaan, of de schuld misschien ge.
deeltelijk bij ons zelf ligt.
Slechts de mensch met ervaring, die het
leven psychologisch heeft leeren aanvoelen
begrijpt dat er geen licht kan zijn zonder
schaduw, dat er geen „wit" kan zijn zon
der zwart, m.a.w. dat wij niet zouden kun
nen genieten van het goede, wanneer het ons
nooit slecht was gegaan.
Genieten wij volop van het goede?
Zelden. Wanneer er geen ernstige zorgen
zijn, en het ons dus over het algemeen eigen-
lijk goed gaat, weten wij meestal x.iets beters
te doen dan ons kleine zorgen te scheppen,
zwaarwichtig in te gaan op futiliteiten, en
zoodoende ons eigen geluk te vertroebelen.
Iemand die voor werkelijk ernstige moei
lijkheden heeft gestaan en later weer betere
tijden meemaakt, leert dat wel af; die heeft
geleerd om zich over kleine bezwaren heen te
zetten met de gedachte: „Gelukkig dat het
niets ergers is". Dat is een goede gedachte
om vast te houden voor hen die geneigd zijn
om overdreven te reageeren op kleinigheden,
door b.v. lang te zoeken naar een voorwerp
van weinig waarde, dat op een oogenblik niet
te vinden is, of door een minder handig ge.
zegde als een persoonlijke beleediging op te
vatten.
Zulke reacties bewijzen, dat men zich te
gauw uit zijn evenwicht laat brengen.
Wij kunnen aan evenwicht winnen door
ons bij dergelijke gelegenheden voor te hou
den: „Gelukkig dat het niets ergers is".
(Nadruk verboden).
Dr. JOS DE COCK.
t.è.v.
Dré
ZONDAG 23 MAART 1941.
Nederlandsch Programma.
Hilversum I. 414.4 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Uitzending voorbereid door het Vrij-
zinnig-Prot. Keikcomité: a. Voor de kin
deren (10.00); b. Kerkdienst (10.30).
12.00 Gramofoonmuziek.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Salonorkest.
1.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
„Wie en wat waren onze voorouders?",
lezing.
2.00 Amusementsorkest en solist.
2.45 Programma van en voor de boeren.
3.30 Uit Berlijn: 66e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de kinderen.
6.42 Almanak.
6.45 Sport van den dag.
7.00 Kamerkoor „Pro Musica" met piano
begeleiding en gramofoonmuziek.
7.30 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Groot Amusementsorkest en „De Meester
zangers".
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. Sluiting.
Nederlandsch Programma.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00
10.00
11.20
11.30
12.00
12.15
12.45
1.00
1.30
1.45
2.00
Gramofoonmuziek.
Residentie-orkest (opn.).
Gramofoonmuziek.
Kinderkoor „De Merels".
Cyclus „Eens Christen'» reize naar de
Eeuwigheid in dezen tijd". (Uitzending
voorbereid door de Christ. Radio-Stich
ting).
Zang- en Orgelspel.
Nieuws- en economische berichten ANP.
Puszta-orkest.
Filmbespreking.
Gramofoonmuziek.
Concertgebouworkest, Amsterdamsch
A Capelle-koor „Bel Canto" en solisten.
2.35 Belangrijke uitzendingen v^n
deze week).
De reeds eerder door mg genoemde heer
De Salan heeft destijds ook een onderzoek
ingesteld naar wat de jongens, die de am
bachtsschool bezoeken, lezen. De onderzoe
ker komt tot de conclusie, dat de A.B.S.-er
leest om den inhoud en dat stijl en literaire
verzorging nooit worden gewaardeerd. Men
zal zelden een A.B.S.-er aantreffen, die ge
dichten leest. Het is een hopelooze taak, ook
voor de derde klassers, een gedichtje voor te
lezen met de bedoeling, de jongens ontvanke
lijk te maken voor de mooie en dichterlijke
taal en beelden, 'n Moppig gedichtje gaat er
wel in. Leest .nen proza voor, dan moeten
er ook geen beschrijvinge" in voorkomen; ge
condenseerde actie, spanning, dat is het waar
naar ze luisteren.
De onderzoeker meent, dat na het veer
tiende jaar de eisch opkomt, dat de verhalen
een schijn van wa. rheid en echtheid moeten
vertoonen. Het moet „bijna" waar gebeurd
zijn. Heel nauw nemen ze het echter niet en
verhalen met een allerzotste verwikkeling
worden critiekloos aanvaird en zelfs, als men
pogingen doet de jongens nu eens duidelijk te
maken, waarom een bepaa'd verhaal eigen
lijk een aaneenlijmsel is van onzin, verandert
dit bij hen nog niets.
Interessant is hetgeen de schrijver opmerkt
over het krantenlezer der jongelui.
4 pet. van de A.B.S.-ers leest regelmatig de
krant.
En wat trekt un bela gstelling?
Dat is zeer uiteenloope^d.
Ik laat hier den uits'.ag even volgen van een
enquête door den heer De Galan ingesteld
bij 263 jongens.
Leeftijd
13
14
15
Plaatjespagina
f
4
3
Kinderrubriek
22
10
1
Micky Mouse en derg.
43
38
16
Sport
36
33
27
Gemengd nieuws
44
41
36
Inbraken, ttc.
9
9
7
Buitenlandsch nieuws
7
14
33
Politiek
1
13
I .ort verhaal
13
16
1?
Feuilleton
2
5
9
Alles
1
4
13
Niets
8
6
6
Uit bovenstaand overzichtje kar men zelf
zien, dat ig het ouder werden der leerlingen
de interesse voor bepaalde rubrieken in de
kjant verschuift. Naast het dagblad worden
ook weekbladen gelezen, i hoofdzaak „plaat
jesbladen" met korte verhalen als tekst.
Groote voorlieide hebben de jongens voor
humoristische lort.
Nu bezit een dergelijke tabel een zeer be
trekkelijke waarde. In de eerste plaats moet
rekening gehouden worden met het feit, dat
de kranten uit -en aard dei zaak verschillend
zijn. Een duur dagblad kan nu eenmaal meer
geven dan een plaatselijk of gewestelijk
blaadje en in de meeste gevallen zullen de
ouders der A.B.S.-ers niet geabonneerd zijn
op enze groote kra ten. Verder moeten we
rekening houden met het feit, dat bovenstaand
onderzoek ons niets meedeelt omtrent het
milieu, den invloed der ouders, enz. Wat voor
ouders van beteekenis is, is m. i. dit: Wat
zullen we onze kinderen laten lezen? Mogen
zij het dagblad lezen? En welk dagblad zul
len wij kiezen: Op dergeliike vragen vermag
ik hier geen antwoord t geven, daar deze
dingen principieele problemen aanroeren. Wat
ik echter wel wil opmerken is dit: het lezen
van een dagblad mits een goed verzorgd
acht ik voor onze oudere jongens wel goed
en zelfs wel nuttig, alleen tegen verschillen
de humoristische tijdschriften en weekbladen
zou ik bezwaar hebben.
De humoristische kost, die verschillende
van deze blaadjes geven, acht ik met Daal
der, den bekenden hoofdredacteur van „Het
Kind" nog schadelijker dan prikkellectuur:
moppen zgn vaak van een minder mooi ge
halte en bederven, wat Daalder zoo mooi
noemt „de waa feachaa 1".
Maar zooals gezegd: ieder ouder zal hier
zelf dienen te beslissen «n zal dit kunnen als
hij maar steeds let op hetgeen voor het kind
veredelend en ontwikkelend werkt Al het
andere is ongeschikt en vaak hoogst onee
wenscht. 6
OVEEKA.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Gereformeerde Kerkdienst (Uitzending
voorbereid door de Christ. Radio-Stich
ting).
5.15 Gramofoonmuziek.
5.30 De Ramblers.
6.00 Rococo-octet en gramofoonmuziek.
6.45 Zang mét, pianobegeleiding.
7.15 Speenhoff-programma.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Omroeporkest en solisten,
9.05 Radiotooneel.
9.35 Gramofoonmuziek.
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
MAANDAG 24 MAART 1941.
Hilversum I, 414,4 m.
Nederlandsch Programma.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
8.00 Dagopening (Uitzending door het VrHa.
Prot. Kerkcomité).
8.10 Gramofoonmuziek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Ensemble Jonny Kroon.
11.00 Voordracht.
11.20 Ensemble Jonny Kroon.
12.00 Omroeporkest.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Melodisten en solist.
1.30 Gramofoonmuziek.
1.50 Melodisten en solist.
2.10 Onze keuken.
2.30 Omroeporkest.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.20 Omroeporkest.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.20 Esmeralda.
4.45 Voor de kinderen.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Molto Cantabile.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.15 Molto Cantabile.
6.42 Almanak.
6.45 Reportage.
7.00 Economische vragen van den dag (ANP).
7.15 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Omroeporkest en solist.
9.40 Gramofoonmuziek.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Nederlandsch Programma
Hilversum H, 301,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (Uitzending voorbereid
door de Christ. Radio-Stichting).
10.20 Gewijde muziek (opn.).
10.55 Orkestconcert (opn.).
U.30 Orgelspel.
12.00 Berichten.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
12.15 Amusementsorkest.
1.00 De Romancers en soliste.
2.00 Pianovoordracht.
2.25 Musiquette.
3.00 Voor de vrouwen.
3.20 Musiquette en solist.
3.50 Gramofoonmuziek.
4.10 Hartvelt-kwartet.
j.00 Lijdensmeditatie (Christ. Radio-Stich
ting).
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Omroeporkest.
6.00 Gesprekken met luisteraars (Uitzending
voorbereid door het Vrijz. Prot. Kerkcomité)
6.15 Omroeporkest.
7.00 Friesch praatje ANP.
7.40 Lezing „Wetenschap en Leven".
7.15 Pianovoordracht.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
815 Amusementsorkest en „10 vroolijks
meisjes".
9.00 Voordracht.
).15 De Ramblers.
9.45 Gramofoonmuziek
10.00 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
