Brabantsche
Brief
Tob nooit
't HOEKJE
OUDERS
ssrsssr-
«nöyg lu"leram' i
De
*—.vati Dré
Radioprogramma
Onbevangenheid
VOOR DE
Driftbuien bij kinderen
'3Vsr„ï,h„enn?^•krreen'6,"5 «,o-
güUTTERTUEOU77
Amico,
Ulvenhout, 17 April 1941.
Goeien-Vrijdagmorgen, als ik verom was
uit de kerk en mee Trui aan den mergenbotram
zat, dan kwam daar 'n lila, geurend briefke
binnengefladderd, beschreven mee 'n open,
slordig-sierlijk dun schrift, zoo'n briefke
waaraan ge kimt ruuken, voelen en tasten,
zien, ja hóóren aan 't fluisterend pampierge-
ritsel, dat 't.nouja, dat 't ginnen brief is van
'nen marechaussee.
„Kek 's menschen", zee Pirke van den Smid,
„kek 's, fijn spul! Heel m'n brieventasch
ruukt er naar!"
„Veur ons...?" snapte Trui, mee toege
knepen oogen en den erm uitstrekkend naar
't lila fladderke seringengeur. Ja, mee zoo
iets buitengewoons is Trui dalijk bij de pin
ken...!
Oem, lezereske van me, docht ik, knipte naar
Firkevandensmid 'n oogske, sloeg den kop van
m'n ei. Ja, daar komen nog al 'ns brieven,
soms mee stapeltjes van zeuven en twaalf tege
lijk, op éénen dag, maar... dat zijn veur Trui:
19 sensaties! 't Komt nie in me op, om 'r te
zeggen dat deus manier-van-doen mee mijn
brieven nie te pas komt eigenlijk, want ten
eerst, zou dat aan den toestand niks verande
ren en ten tweede, ge beseft nooit wat 'n stil
plazier of ik heb, als die ouwe steekneus, mee
'n rooie plek op 'r veurhoofd en 'n haarspeld
in de rechterhand (d'r brievenopener!) haren
koffie koud laat worden, alles vergit, onder 't
lezen van die epistels. Ik kan aan heur gezicht
zien, wat er in de brieven staat en... of ze van
schrijvers of schrijfsters zijn! „Deus mensch
denkt er net eender over as ikke," zee ze gis
teren, onder 't lezen, maar zonder op te zien:
„vast 'n moeder van veul kinders." Even
later: „brave ziel; ja, zóó is 't!" Dan, aan 't
end: „ve... ve... verroest, hij is van 'nen
pastoor!"
Amico, veur één zoo 'n verrassing alleen
al, zou 't toch zonde zijn om Trui de onge
pastheid van de schennis van mijn briefgeheim
bij te brengen!
Afijn. Dén brief.
Als Trui den bril uit de tafellaai gevischt
haar, 'n haarspeld uit 'r hoofd getooverd, dan
veranderde haar gezicht.
Fluweelzacht lachten heur oogen boven den
bril uit en ze zee: „van ons Truike, uit Am
sterdam."
„Mergen samen," zee Pirke toen, die nou
genogt wist, dus wijerop gong.
„Wat schrijft ze? Jammer dat onzen Dré
nou al weg is!" Trui las veur:
„Lieve Opa en Opoe! De paaschvacantie is
al drie dagen aan de gang. Ik verveel me zoo
en dacht, weet je wat, ik schrijf eens naar
Ulvenhout. Maar nu merk ik, dat ik weinig
of geen nieuws heb. Hoe maakt U het? En
mijn grote broer? Hij schreef, de Eeker wordt
fijn beter! Wij maken het goed. Alleen Vader
is uit zijn hum, omdat ik geen goed rapport
heb thuisgebracht. Maar het leren viel niet
mee in de voorbije wintermaanden. Slecht licht
met die verduisterbepalingen, tijdje zonder
steenkool geweest thuis, hoofd niet bij de les
sen met al dat oorlogsnieuws en zoo ga je
maar door. Ik trof het nu dubbel slecht, om
dat onze Bart toevallig wel een goed rapport
had. Ja, toevallig, want dit was nu eens voor
het eerst van mijn leven. Ook sterk, niet?
Vriendinnen heb ik niet meer. Altijd kif tegen
woordig. Nesten! Dan weer ruzie om een jon
gen, dan weer over de collecten op straat,
laatst omdat ik zei, ik zou me wel willen op
geven voor den arbeidsdienst, als ik dan meer
mag gaan werken bij m'n Opa en m'n broer in
Ulvenhout. Reuzekeet, dadelijk! En ik weet
nog niet waarom.
Kom, ik eindig maar. Ik ga eens proberen
hij Moeder een kwartje los te branden, voor de
bios. Als ze maar durft voor Vader! Wat zij
toch vroeger in hem gezien heeft...? Ik zou
hem niet moeten. Net Grompie van de film!
Beterschap met de Eeker, hoor! Dag Opa!
Dag Opoe! Dag Dré! Dag Eeker! Zalig Paasch-
feest toegewenscht van
Truitje."
Als we uitgelachen waren om dat briefke,
dan zee ik: „alles goed en wel, maar hoe krij
gen we 't jonk hier!"
„Schrijven gaat nie meer," zee Trui.
„Zoo is 't!"
Afijn, ik heb „Grompie", m'nen zeun opge-
telefoneerd.
„Dré! Ikke-n-hier! Verstade me?!"
„Best! Best! Bestig! Hij opent z'nen twee
den winkel vandaag of mergen!"
tt
„Dat meugde gerust, meid! Ik ben ook fier
op 'm!"
„Jaja! Die knapt weer op, horre! 't Zijn
prachtkaereltjes! Allee, kom toch eiges zien,
Wieske! Witte wa...? Tusschen ons tweeën:
ik betaal de reis!"
tt
tt
„Oja?? Hóórt ge 'm blaffen? Blek beweert
dat guilie mot komen natuurlijk!"
„Nou, allee dan maar. Dan maar mee den
Pinkster! Maar in ieder geval: ge stuurt mer
gen juilie Truike!"
„Neeë, hou die bonnekes maar. 't S'poor
heb 'k nagekeken: zet Truike maar op den
trein van 12.41 Muiderpoort, dan..."
Toen wierd de telefoon verbroken. Maar 't
kwam in orde. Den anderen dag, klokke drie
uren acht, stond... den Eeker op z'n Zondagsch
aan de Statie in de stad.
Ik kon nie op dat uur, vaneigens! Zaterdag
veur Paasch telt aan den groentenwagel dub
bel! Dré III stond er nèt zoo mee en... 't man
neke wist 't nie! 'k Had er leut in g'had, dit
als paaschverrossing veur 'm te houwen! Trui
had den Eeker geld gegeven, om 'n auto te
nemen. En zoo kwam ons kleindochter piekfijn
afgezet op Ulvenhout.
Ja, 't is al 'n heel juffrouwke! Zeuventien
bekanst...! Den Dré wordt volgende maand
achttien, dus!
Als ik thuiskwam, vloog ze me om den
nek, ochèrm, 'nen baad van die dagen, als
pinnekes draad, 'k mokte allemaal zonde van
dat fijne, blonde smoeltje, sjuust ons Kieske!
maar ze had in 't „pinnekesdraad" gin erg
en zee: „fijn, Opa, dat U me hebt laten komen!
Ik verveelde me ddood in dat nare Mmokum;
ffijn!"
„Dus..., dus ik had oewen brief goed be
grepen.!.
Eerst wou ze ontkennen. Toen wierd ze
'n telleke verlegen en dan viel ze lachend deur
de mand. Drie Truikes filmden daar veur me
af en 'k wist werendig nie, welk 't charmart-
ste was!
En 't eene moment, ik zie er m'nen Dré III
in, levensgroot! Den anderen oogenblik ons
Wieske, t blonde schoondochterke: dat op 'nen
onbezonnen dag (volgens Trui jr.) aan onzen
„Grompie" is gewaaid. Maar altij is 't
schoon, is 't charmant, 'n zonneke in den huis;
'n bloeiende blom, waar de kamer naar riekt.
En zoo, mee die drie jonge gastjes, hebben
wij onzen Paasch gevierd; we hadden de Lente
om ons henen lijk 'nen jongen Zonnedag, die
oew zielement verjongde!
Neeë, 'k heb gin spijt g'had van m'n
telefoontje.
Dieën Dré, ik kan me mee 'm bedooien!
Hij bezit teugenover z'n zuske sjuust zoo'n
tikske beschermende „aanstellerij", dat ge 'r
leut van hebt.
Dingen, die zijnen grootsten trots zijn, kan
ie dan zoo „onverschillig", langs z'n neus weg,
zeggen, dat Truike er van onder den indruk
komt! B.v. „zeg, Opa, 'k was daar straks nog
even bij den Ortscommandant, maar wij hou
wen dat pèèrd, horre. Ik zee teugen 'm,: heur
's, Herr Commandant, 'nen krieg gewinnen
ohne Kanonen ist nicht meugelijk, ee? „Nein"
zee-t-ie. Schor., gaf ik 'm verom: „aber 'nen
productionskampf gewinnen ohrie pèèrden, ist!
ebenzoo onmeugelijk!"
De kleine Trui knippert dan met 'r blaauwe
oogskes van ontzag.
„En dat spreekt me daar 'n Duitsch...!"
zee ze toen. Maar dat hóórt groote broer
nie...! En 't overdonderde blondje wit nie, dat
Dré III tien woorden Duitsch kent, teugen zij
honderd, maar dat dieën pootigerd alle die
tien woorden witte gebruiken, wat zij... met
heur honderd nie kan. Evenmin verstaat ze,
dat den boer bij de Overheid 'n paar dikke
stripkes veur heeft! En al zulke „kleinighe-
dens", nou, die zal den Dré heur nie vertellen!
Den Eeker, dat wijze manneke, heeft de zaak
deur! Want die knipt nou en dan 'n oogske
naar me.
Of dit: „Trui, wat wilde eten vandaag?"
„Och, Dré, laat Opoe maar opscheppen wat
er te krijgen is."
„Wat hebt ge in langen tijd nie g'had?"
En dan noemt ie op, uit de voorraden van
z'n winkel- en groentenbedrijf„snert, appel
moes, appelsienen, offeasperges mis-
schient?"
„Hebt u.dat allemaal, Opa?"
„Neeë, dat heeft de Brabantsche Groenten-
centrale", zee-t-ie dan droog, mee 'n tikske
nadruk.
De ouwe Trui dan: „opscheppen kost niks!
Maar Dré III gift daar gin asem op, gaat
naar zijnen voorraad in den kelder en zet
binnen een paar tellen de tafel vol mee de
schoonste, de glanzendste, de rijkste flacons
inmaak, waarop in gouwen letters: „De Bra
bantsche Groentencentrale".
En toen zee dat kleine, deür-en-deur-vrou-
welijke kadeeke (van dat geurende lila brief
ke!) toen zée Truike, meer veur d'r eigen,
dan veur ons: „jammer dat je m'n broer bent,
anders zou ik misschien wel met je trouwen".
„Als ik tenminste wou," snapte-n-ie verom.
„Maar ik weet 't goed gemokt, Trui: trouw
mee den Eeker, die wordt mijnen compagnon!"
Amico!
Wij allen, we hebben teugenwoordig besef
van „bominslag". Ik kah oe zeggen, deus zin-
neke was als 'nen bominslag, maar dan van
'n kaliber als nog nie... dagewesen!
Truike, dames véur, keek naar den
grond; twee kuiltjes in de wangen, blozend
van verlegenheid schuifelde zij heur slanke
voetekes over de plavuizen. Ik geloof, ze zocht
„het" gat om deur den grond te kunnen zak
ken.
Den Eeker...! Ochèrm! Hij zwitte. 'Nen
druppel als 'nen knikker gloop langs z'n sla
pen. Blozen...? Neeë! 't Manneke wierd spier
wit.
Trui? De ouwe? Die... had... gin... één...
woord... ter beschikking. Maar ook gin één!
Die mokte 'n paar stootgeluiden diep in de
keel, maar ieder woord wierd in de geboorte
verstikt.
Ik...? Och, lot maar zoo, lotmaarzoo! Ik
krijg al zooveul brieven...!
En Dré III...!
Da's 't allerschoonste, die zee'toen mee, 'n
achttienkaraats verwondering: „wat... zjjn...
jullie... ineens... STIL?!"
Toen, d£t meugde weten, toen heb ik ge
lachen, dat m'nen kop pijn dee.
Allee, 't zijn plezierige dagen gewist, mee
Volkomen onbevangenheid vinden wij waar
schijnlijk alleen b'j het jonge kind. Hoe snel
verliezen de meesten haar bjj het opgroeien.
In haar plaats treden vooroordeel, wantrou
wen, valsche schaamte. Zeer velen hebben
een te snel en té oppervlakkig oordeel,
zeer weinigen een eigen oordeel.
Waarom staan wij dik vijls afwijzend tegen
over iets, alleen omdat de omgeving waarin
wij opgroeien er afwijzend tegenover stond en
omdat wij er dus steeds in afkeurenden zin
over hooren spreken, zelden vraagt er iemand
naar den grondslag, de reden van een oordeel,
maar indien de meensten van ons gevraagd
werd: „Waarop, cm welke persoonlijke reden,
veroordeel je eigenlijk deze c, vatting of deze
levensrichting", dan zou bet antwoord indien
eerlijk gegeven, moeten luiden: „Dat weet ik
niet. Maar ik heb er altijd afkeurend over
hooren spreken".
Hierom gaat het juist. Een persoonlijk oor
deel moet rusten op persoonlijk doorvoelde en
doordachte argumenten, en niet op hetgeen
wij anderen hoorden zeggen. Wij zijn te zeer
geneigd om onze meening aan te passen bij
de meening van de meerderheid. Dit is inder
daad dikiyijls de gemakkelijkste weg, maar
het is zeer zeker niet de weg naar karakter
ontwikkeling en zelfkennis.
Hoe weinigen hebben de energie om zich
werkelijk voortdurendën over alles een eigen
meening te vormen, en nog minderen hebben
den moed óm te allen tijde voor die meening
uit te komen.
Wfl waren onlangs getuige van een, door
een tamelijk talrijk gezelschap gevoerd ge
sprek over een boek, dat algemeen bewonderd
werd Slechts een der aanwezigen zweeg.
Toen hem gevaagd werd. „Heb jij het niet
gelezen?" antwoordde hij rustig: „Ja zeker, en
het kan aan mij liggen, maar ik vond er niets
aan."
En naar aanleiding van de daarop volgende
uitbarsting van verontwaardigde uitroepen,
formuleerde hij rustig en logisch, waarom
hij er niets aan ond.
Een onbescheiden mensch, iemand die
de aandacht wilde trekken door een oordeel,
dat van het oordeel van de meerderheid af
wijkt, zou niet gezwegen hebben tot hem
iets gevraagd werd.
En hoe Weinigen hebben der moed, om in
een gezelschap, dat algemeen iets bewondert,
hetzij een boek een andere kunstprestatie
of wat ook, ronduit te zeggen „ik vond er
niets aan".
En hoe komt dat? Juist door verlies aan
onbevangenheid. Wanneer hét, zooals in
het onderhavige geval, om een boek gaat, dan
denken 90 van de 100 menschen: „Misschien
denken ze, dat ik te dom ben om het mooie
ervan te begrijpen, als ik zeg dat ik het niet
mooi vind.
Weer anderen leiden aan verlegenheid, en
vreezen de aandacht, die op hen gevestigd zal
worden, wanneer ze een oordeel te kennen
geven dat van de meerderheid afwijkt.
De overweging: „Misschien denken ze,"
duidt oj) valsche schaamte. Valsche weg naar
eétf'oribèvahgëri oordeel istevens de weg
naar persoonlijkheid en zelfkennis.
En persoonlijkheid en zelfkennis zijn on
misbaar voor een harmonisch evenwichtig
leven.
Elk jong kind heeft de onbevangenheid, die
open en onbewimpelt toont, van wie en van
wat het houdt en van wie en wat het zich
intuïtief arkeert, om een reden die het
weliswaar niet kan formuleeren, maar die het
zeker voelt.
Die onbevangenheid kan de volwassene
terugvinden, door de moeite te nemen van
zelf alles te toetsen en te overdenken, door
overwinnen van valsche schaamte, zinne-
looze gewoonte en verlegenheid.
De herwonnen onbevangenheid van den
volwassene .s bewust, de intuïtieve onbevan
genheid van het kind is onbewust.
Dit is het eenige verschil.
Maar de eerste kan even zuiver zijn als
de tweede.
En onbevangenheid van den volwassene
voert naar een sterker persoonlijkheid, een
harmonischer leven en meer evenwicht.
Dr. JOS DE COCK.
dat jonkgoed! Ge wordt er eigens ook weer
jonk mee!
Maar nou schei 'k er af.
Veul groeten van Trui en Truike, van Dré
III en den Eeker en als altij gin horke minder
van oewen
t.a.v. DRE.
„Complimenten van Moeder en of ge juilie
Truike naar hier stuurt, veur den Paasch
vacantie!"
H
I»
„Leeren?? Ze is geleerd genogt!"
I»
tt'
„Gij hebt eiges zooveul kwaje rapporten
meegebrocht van school."
„Och, Grompie! Leg nou niet te kalege-
zichten en doe nou maar wat oew voader oe
zegt, dan zjjde 'nen braven jongen."
„Die maakt 't best, jonk! Binnenkort opent
ie zijnen twééden winkel!"
„Werendig! Enn... ook altij kwaje rappor
ten thuisgebrocht, ee?!"
tt
„Hahahahaliaha!"
„Zeg, nou we zoo gezellig staan te keuve
len Wat zou 't plazierig zjjn, als guilie alle
maal kwamen!"
tl
„Roep Wieske dan maar!"
„Hah! Dag Wieske. Dag meid! De compli
menten van Moeder en van oewen jongen!"
Wie veel met kinderen omgaat, heeft meer
dan eens kunnen vaststellen, dat er van die
echte driftkopjes zijn, die om allerlei kleinig
heidjes al in een driftbui uitbarsten. Alle
kinderen hebben wel eens een bui, welke doet
denken aan een driftbui, doch het eigenlijk
nog niet is. Wat is een driftbui Als een -kind
gil. en stampt n et zijn voeten, als het zijn
haren uittrekt, met het hoofd slaat, enz. ver
keert het t-ind dan in een driftbui? Waar
schijnlijk wel, maar veel hangt af van de
veelvuldigheid, de kracht en den duur dezer
buien.
Men kan misschiei nog het best over een
driftbui spreken als een kind toegeeft aan
boosheid, welke naar ons oordeel niet geheel
en al gerechtvaardigd is. Wanneer mijn kleine
dochtertje met alle geweld mee wil achter op
de fiets en wij het weer niet geschikt vinden,
wordt het boos. Het stampt van kwaadheid
op den vloer, rent de kamer rond, slaat deu
ren dicl t, gaat op den vloer liggen, begint
daar te rollen, „nfin, het eeft een driftbui.
Faar boosheid is niet gerechtvaardigd, im
mers het weer is niet goed genoeg om haar
mee te nemen. Het kind wil toe h mee en
probeert ons nu te dwingen door middel van
een driftbui. En waarom neemt onze puk
haar toevlucht tot deze bui? Enke en alleen
omdat het uit ervaring weet op deze wijze
iets te kunnen afdwingen.
Indertijd hebben wij, jammer genoeg, ons
laten beïnvloeden door haar driftbui en haar
haar zinnetje gegeven. En nu zal men dit
vreemd kunnen vinden van iemand, die zoo
vermetel is ouders goeden raad te geven op
opvoedkundig terrein, eerlijkheid gebied mij
de dingen maar te zeggen zooals ze nu een
maal zijn. Het was van onzen kant niet ver
standig, dat we ons lieten overwinnen, al
waren er op dat moment wel omstandighe
den, welke ons toegeven begrijpelijk maak
ten. Want, en dit zal wel vaak het geval
zijn, in tijden van ziekte raakt men dikwijls
een heel eind achterop i iet de opvoeding.
Men geeft het kind veel toe, omdat het ziek
is. Men Koestert net, omringt het met
teedere zorgen en dit ailes gaat nog een
poosje door, ook als het kind eigenlijk weer
zoo ver hersteld is dat' het wat strenger
aangepakt moet worden.
Eerst wanneer het kind geheel en al her
steld is, bemerkt men pa: hoe veel men in
de dagen van ziek en haif-ziek en bijna-
beter-zijn heeft toegegeven. Is het kind
pienter, dan is het gevaar des te grooter,
dat het de eerste weken of maanden door
middel van driftbuien, dwingen, huilen, enz.
zijn zin tracht te krijgen. En ni' de remedie!
Laat ik vooraf opmerken, dat bij de uitingen
van drift ons niet te gauw bang moeten ma-
ken voor ilchamelijk nadeelige gevolgen.
Een kind, dat in drift met het hoofd slaat,
zich „opblaast" den adem inhoudt tot het
blauw ziet zjjn haren uittrekt, zichzelf
veel minder kwaad en pijn doet dan ouders
wel eens meenen. Voor.1 het inhouden van
den adem tot het kind „blauw" wordt, is een
prachtmiddeltje om de ouders mores te
leeren!
De meeste ouders maken zich op het ge
zicht daarvan bevreesd voor ernstige gevol
gen en geven toe. Wanneer men wist, hoe
het kind op deze wijze in het geheel niet in
staat is zichzelf kwaad te berokken, zou men
rustigjes wachten tot het despootje weer kal
mer weid. De kans is heel groot, dat het
kind, als het eenmaal goed ondervinden
heeft, dat het op deze wijze n i et s bereikt,
er wel voor oppassen zal een volgende maal
deze methode van afdwingen te bezigen. Een
enkele maal gebeurd het, dat een kind ten
gevolge van een driftbui onpasselijk wordt.
Het is „overstuur" zegt men en men heeft
spijt niet toegegeven te hebben. Ook ten aan
zien hiervan mag opgemerkt worden, dat dit
overstuur zijn heus niet zoo heel erg is voor
het kind. Het heeft zélfs het voordeel, dat
het voortaan er wel voor zorgen zal op deze
manier zijn zin door te zetten. Een lichamelijk
gezond kind kan wel een beetje strenger
aangepakt worden. En met dit strenger be
doel ik dan, dat we ons niet te gauw bang
moeten maken. Laat het maar eens uitrazen
en tieren.
Vele ouders zijn bevreesd voor lawaai, voor
huilen, voor burengerucht, enz. en geven dan
maar wat toe. Eigenlijk verkeerd. Dit is vaak
veel erger het geval dan we wel denken.
Als de kleine despoot he.t nuttelooze van
zijn driftbui inziet en hij ziet het al gauw,
als vader en moeder kalm blijven en wachten
dan valt er best m.t hem te praten. Dan
gaar, we eens vertellen waarom het op die
manier van ons natuurlijk niets wint. We
vertellen het kind, waarom we niet toegeven
kunnen. Het kan zeer goed zijn, dat het aan
vankelijk niet luisteren wil. Dan niet boos
worden en gaan straffen en slaan. Dan ver
vallen we in de fout, die wij bij het kind wil
len wegnemen. Neen, rustig verder gaan
kalm blijven en het lijntje strak houden Het
kind moet begrijpen, dat hij met een her
haling van zijn vertooning niets en dan ook
niets 'wint.
De behandeling van het geval is hiermede
evenwel met afgeloopen. We moeten ook
opbouwend te werk gaan en dit doen we door
het kind te helpen over de schaamte na
afloop van zijn driftbui heen te hëlpen.
We gaan, alsoi er niets gebeurd is, probee-
ren het kind een vergoeding te geven voor
zijn teleurstelling.
In het geval van het dochtertje, dat met
on mee wilde, maar nie,. mocht vanwege het
ongunstige weer, gaan we na de driftbui het
kind aan het snelen brengen met haar speel
goed. Na een poosje is de kalmte geheel
teruggekeerd, het kind is verdiept in het
gaan rustig naar de stad. (Het
kind blijft met opoe thuis). Een volgende
maal zullen we nog een en ander opmerken
over driftbuien bjj kinderen.
OVEEKA.
ZONDAG 20 APRIL 1941.
Nederlandsch Programma.
Hilversum, I. 415,5 m.
8.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.30 ANP: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.40 Orgelmuziek (opn.).
10 00 Vrijzinnig Protest. Kerkcomité: a. Voor
de kinderen (10.00), b. Kerkdienst (10.30).
12.42 Almanak.
12.45 ANP: Nieuws- en economische berichten.
1.00 Zang met pianobegeleiding en gramofoon
muziek.
I.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
Beantwoording van binnengekomen vragen.
2.00 De Melodisten.
2.45 Landman's Lust.
3.S0 Uit Berlijn: 70e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de kinderen.
6.30 Cabaretprogramma.
7.30 Zang met pianobegeleiding.
8.00 ANP: Nieuwsbericuten.
8.15 Spiege' van den dag.
8!30 Berichten (Engelsch).
8.45 Omroeporkest en solist, m.m.v. het da
meskoor „Aethorcharme".
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 ANP: Nieuwsberichten, sluiting.
Nederlandsch Programma.
Hilversum II. 301,5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 ANP: Nieuw'.berichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.00 Aeolian-orkest en solist (opn.).
10.45 „Alla Camera".
II.30 Meisjeskoor „De Krekeic".
12.00 Christ. Radio Stichting: Cyclus „Eens
Christus reize naar de Eeuwigheid in de
zen tijd. (opn.).
12.15 Rotterdamsch Philharmonisch orkest,
het arbeidszang'-oor „De Stem des Volks"
en solisten (opn.).
12.45 ANP: Nieuws- en economische berichten.
I.00 Omroeporkest en solist.
2.00 Causerie „Fluisteringen van het verleden".
2.15 Utrechtsch Stedelijk orkest (3.003.25
Gramofoonmuziek
4.00 Christelijke Radio Stichting: Wijdings
woord.
5.30 Sportuitslagen.
5.35 Radiotooneel met muziek.
6.15 „Collegium Musicorum".
6.45 Sport van den dag.
7.00 Amusementsorkest en soliste
7.45 Sportwederwaardigheden.
8.00 ANP: Nieuwsberichten.
8.30 „Cavalleria Rusticana", opera.
9.30 Radiotooneel.
10.00 ANP: Nieuwsberichten, sluiting.
MAANDAG 21 APRIL 1941.
Nederlandsch Programma.
Hilversum I. 415,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 ANP: Nieuw-berichten.
8.15 Vrijzinnig Protest. Kerkcomité: Dag
opening.
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Ensemble Jack der Kinderen en solist.
10.20 Declamatie.
10.40 Ensemble Jack der Kinderen en solist.
II.14 Z ng met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
12.00 Musiquette.
12.42 Almanak.
12.45 ANP. Nieuws- en economische berichten.
I.20 Omroeporkest.
2.10 Boekbespreking.
2.30 ,'lsmerada en het ensemble Toxini.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.30 „Ludwig Senfl als voortzetter van het
werk van Hendrik Isaac", vraaggesprek.
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 ANP: Nieuws-, economische- en beurs
berichten ANP.
5.45 Orgelconcert.
6.15 Causerie „Het dorpstooneel".
6.30 Omroeporkest.
7.00 ANP: Economische vragen van den dag.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.25 De Ramblers.
8.00 ANP: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Berichten 'Engelsch).
ANP: EnSeIS-he berichten.
10.00 ANP: Nieuwsberichten, Sluiting.
Nederlandsch Programma.
Hilversum II. 301,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
?ó°aaA^.P: Nieuwsberichten.
10:20 PianovooShf1'"1^1 Mor®endienSt
II."0 Voordracht.
12.00 Berichten.
12.15 Omroeporkest.
l2005OmNroéporekUJtS' eC0n0m,sche berichten'
1-30 Orgelspel en zang.
^<Gehoo'r7nRacii0 Stichting: Causerie
5 15 ANP atmheid en liefd*".
berichten Uw3"' economische- en beurs-
5.30 Zang en pianoduetten.
sprekkln""1^ ,Prot^- Kerkcomité: Ge-
6-45 Reportage.
7.00 ANP: Friesch praatje.
S.00 AN™ "™KSt;„r«kk™rUU
j f
