Brabantsche
Brief
't HOEKJE
OUDERS
Tob nooit
*—van Dré
De
Radioprogramma
VOOR DE
Een en ander over
kibbelende kinderen
Ontmoeting
'"iSinT*""""0 P'«°-
'SS5. Ch™
Amico,
Ulvenhout, 22 Mei 1941.
Al.' Trui op onzen thuisrij dieën Zaterdag
avond van den openingsdag van Dré III zijnen
tweeden winkel had gezeed: „kóóp dieën grond
dan maar", dan had ze dat ginnen doove ver
teld! En alles gong toen zoo rap in z'n werk,
dat Trui en ik wel begrepen, hoe veur dieën
„kleinen"-baas-van-ons den aankoop al weken
lank vast stond. Lijk 'nen geduldigen, bekwa
men hengelèèr had ie „alleen maar" op 't
korte, sjuuste moment gewacht, om den haak
deur de happende visschenlip te slaan! Net als
den Nol zee: ,,'t is 'n wakker baaske!"
Den volgenden Zondagmergen, onderwijl Trui
naar de late Mis was, kwam den Dré, mee
z'nen adjudant-op-z'n-Zondagsch, 't Eekers-
ke, op me af.
„Al klaar" Eèker, gij?" vroeg ik, want
ge wit, hij is Zondags altjj nog den halven
veurdenmiddag doende mee de beesten. De run-
ders staan nou wel geweid, maar de verkens,
Bles en 't werkpèèrd vragen toch huiliën zurg
nog rond en op den erf.
Leutig knipte-n-ie mee z'n oogen. Knikte
rap mee z'n sproetekopke en zee: „jabaas,
jabaas, ik..."
Gade efkes mee, Opa?" - vroeg den Dré,
onderwijl 'n pepke opstekend, meer in 't vlam-
meke ziend dan naar mij.
„Mee...? Eh... ge bedoelt...?"
„Den grond van Vna Riel opmeten. En zoo."
„Mo' dat vandaag, Dré Deurzetter? Is...
eh... is daar nou zóó'n haast mee?"
Hij blaasde 'n wolk rook omhoog, keek me
dan „vierkant" aan en zee: „in de week hem-
me gin tijd, Dré I."
Ik bromde zoo wat. Och, hoe is dat, ee
'k Zal lekker op m'n gemak in 't Zonneke, mee
m'n krant, de dagen zijn druk deus tij,
Trui mee heur alles-ziende oogen als ik 'ns
assie mors of m'n beenen strek op 'nen Zater-
dagsgewreven stoel, Trui was 'n dik uur uit
m'n vaarwater, dat Zondagmorgenuurke is
er een van lodderigen rust, zoo deugdzaam aan
Hjf en lejen, aan heel oew zie'ement.
„Of wilde 't mij heelegaar overlaten?"
Btelde-n-ie toén veur.
„Öat mot ge 's aan Trui zeggen", lachte-n-
ik.
„Eeker geef dan de baas z'n...
„Klompen," zee ik: ,,'k hou m'n schoenen
netjes veur vanmiddag."
En zoo baggerden wij al rap onz' eigen ak
kers deur, dan de landerijen van onzen buur,
om deêls daarachter, deels achter 'nen bocht
van de Mark. terecht te komen op den grond,
die dus den onze moest gaan worden. Den.eer
sten dien we daar troffen, was Van Riel eigens.
„Hah, daar hebben we Van Riel ook," dee Dré
III verwonderd, maar daar liep ik dan toch
nie in.
„Zoo Van Riel," zee ik: „zfln we op tijd?"
„Ik ben er sjuust, Dré."
„Den... notaris zit toch nie bij oe thuis...?"
„Koud veur Mei, ee?" gaf ie ten ant
woord.
Afijn, daar moest nog al iets besproken
worden. Want 't land was al bewerkt, inge
zaaid, bepoot, maar m'n baaske had alles
op pampier staan, protjes berekend en na
veul loven en biejen kwamen we toch tot
den handslag.
„Mergen de overdracht?" vroeg van
Riel: „komt oe da gelegen, Dré?"
„Liever overmergen. As gij dan mergen
mee den Noratis afsprikt, Dinsdag om half
negen op z'n kantoor, dan verlet ik nie,
ziede!"
Zoo gongen we na 'n uur uit malkaar.
'Nen noordenwind waaide ons fel teugen.
Den jjrond lag veul droog! Ik kost m'nen
stok wel 'nen halven meter diep in den schra
len, muilen èèrde steken.
„Ja", zèe Dré UI: „daar mot rap veul wa
ter kömen, Opa!"
Ik knikte. We keken malkaar 'ns aan.
Bleven staan. Zoo is dat altrj. Als den kogel
deur de kerk is, oude verom willen. Zoo is
't mee alles!' Man en vrouw, ze snakken
naar 't nuuwe kindeke; als 't dan eindelijk
gewasschen in 't kribbeke ligt, zijn er meteen
de duuzenden zurgskes om den bloei!
Dan riep den Eeker: „d'n wind keert baas!
Voel maar! Ten Westen!"
We bleven zwijgen. Draaiden ons naar den
Westkant. Keken naar de locht. Ze zat vol
Maar de jacht langs den hemel gong uit 't
Noorden nog...! Neeë, daar viel op regen nog
weinig staat te maken! En ik schouwde weer
over de wije velden, waarin ge de ploegvoor
amper bespeuren kost, zoo was den grond tot
poeier uiteengevallen. Ochja, hoe meer
bezit, hoe meer zurg.
„Komt. mannen, Trui zal den Zondagschen
koffie wel gereed hebben".
„Laten we hier dan de akkers uitgaan,
stelde Dré III veur: „dan komen we bij den
Fielp uit. 'k Gaai 's efkes zien of ik in zijnen
winkel iets lekkers kan koopen zonder bon-
neke. veur bij de koffie. Ik tracteer! Op onzen
koop!"
„Goei gedacht", zee ik: „laten we Trui 'ns
tracteeren, ze hee toch al genogt te piekeren
vandaag...!"
„Dré I, leg nou nie te murmereeren, ik ben
content mee dieën grond en als 't gewas er
pittig en fleurig had op gestaan, had ons dat
minstens 'n paar honderd gulden méér ge
kost. Over 'n paar dagen klast 't water mee
kuipen van den hemel en O.L.H. hoort Van
Riel brommen!"
Zoo kwamen we bij den Fielp. Hij kwam
eigens veur, in 't Zondagsche, zwarte pak, in
helderwitte, hardgesteven hemdsmouwen.
„Wat oor 'k. Dré? Ebt ge den grond van
Manus van Riel gekocht?"
„Ja. Tien minuten gelejen.
Witte gij da nóu al?"
„Da ziede!" zee-'t-ie trotsch.
„Van wie?"
„Waarom?"
„Nouja... eh... zoomaar!"
„Ge hebt goed gekocht, man!"
„Afwachten, Fielp!"
„Wiled verkoopen mee vijf onder gulden
winst?"
„Aan wie?"
„Zeg maar „ja", dan eb 'k hook nog 'nen
goeien dag!"
„Vijf honderd pop erboven op...?"
„Schoon!"
„Witte dan wa 'k gegeven heb?"
„Percies! En 'n schijntje veur 't zaai- en
pootgoed!"
„Is niks wèèrd! 'k Mot over veertien dagen
misschien overnuuw inzaaien. En as den eer-
pel nie rap water krijgt, dan krijgt ie den
schurft!"
Toen hield ie z'nen grooten klavier gereed
veur den handslag: „ge kunt 'r haf, Dré.
Vijfonderd pegels 'r bovenop!'
„In gin vijfhonderd jaar, Fielp!"
Amico, 'k heb in m'n leven nog al 'ns iets
ge- en vèrkocht! Maar zoo gong 't al tij, mee
iederen koop! Is den koop 'r deur, dan wilde
verom. En tóch..., komt er 'n goei bod, dan
houde vast.
Als we buiten waren, mee 'n kolossale taart
van den Fielp, dan zee ik: ge hebt goed ge
kocht, Dré III!"
„Gin horke op m'nen kop dat er aan ge
twijfeld had", zee m'n baaske vast.
Den Eeker... gichelde! „Kweetnie", zee-'t-ie.
Zoo kwamen we thuis, in puike stemming.
„En da's veur jou, Opoeke!" zoo stak
den Dré z'n taart veuruit.
„Hè... hè... hebben jullie...?"
„Den grond is gekocht, ja! Zooveul bunder!
Dieën prijs!"
Trui kreeg 'n kleur. Heur veurhoofd wierd
zelfs rood. „Aimai, Amai", zuchtte ze zenuw
achtig.
'k Had al vijfhonderd gulden er op kunnen
verdienen, Toeteloeris!"
„Op 'r oogen!" zee Trui. „Wie?"
„Weet ik nie. Den Fielp was tusschenper-
soon. Heb ik ook nog 'nen goeien dag zee-
t-ie
„Jazekers", zee Trui: „van mijn centen!
Hebberigen vent!"
'k Heb zelden den Eeker zoo schaailijk zien
lachen. Allee, dat manneke is zoo gaar!
't Is net, of ie altij zoo'n bietje lanks den kant
van 't leven staat, om 't spul van de menschen
gade te slaan. En ik beloof oe, hij ziet scherp,
uit dat sproetenkopke!
„Nou, Trui, snij die taart maar 's kapot",
zee den Dré royaal: „ze is verdiend vandaag!"
„Wanener passeerde de koopacte?" vroeg
ze eerst, mee 't broodmes in de hand.
„Overmergen!"
„Dan pas?"
Toen jaapte zij de taart in stukken.
En stillekes bewonderde ik m'nen ouwen
brompot, die nóu nog, na zoo'n lank leven van
arbeid en zurgen, mee zoo 'nen frisschen moed
mee aan 't hoofd van 't bedrijf blijft staan, dat
mee dieën Dré III steeds grooter wordt en
meer zurgen vraagt! 'k Hoopte stillekes dat
de taart verrèkt lekker zou zijn. Trui had
goesting, dat zag ik!
Na den koffie kreeg ik 'n Zondagsch bor
reltje. De sigaren kwamen op tafel, 't wierd
compleet 'n fuifke.
Den Dré had weer ginnen zit. Vol van
plannen, berstend van energie, beende-n-ie
deur den huis. (Amico, net als den SVic vroe
ger witte nog wel? Die zat op de tafels, op
de vloeren, hong teugen de schoorsteenman
tels, sprong nou en dan 'nen stalen veer van
gedurige spanning den kearel z'n zielement
steeds tot actie drong! Hoe zou ie 't toch stel
len...
„Ge mokt me tureluursch, gijverweet
Trui den Dré. „Kek nou die sigaar...! De vel
len hangen langs z'nen mond!
Zundevergod, ze zijn toch veul te duur om
er zóó mee om te gaan!"
Dan kwam den Dré weer naar de tafel.
Smeet de sigaar eerst in 't vuur. Maar veur
Trui iets zeggen kost, oh! heur zwarte
oogskes gloeiden van verontwèèrdiging!
zee Dré III: „Eeker, nou motten wij 'ns samen
praten!" En hij kneep den Eeker in zijnen
smallen schouwer dat 't manneke z'n eigen
verslikte in 'nen hap van de taart.
„Kek's! Ik heb dieën grond nie bij gekocht
om Opa en de Vrouw op huiliën ouwer nog
harder te laten werken".
„Wiedes", zee den Eeker seerjeus.
„Ik heb óók maar één lijf!"
„Denkte maar", zee den Eeker. „Gij bent
overal tegelijk, Dré!"
Dat pluimke van den Eeker ('t eerste van
z'n leven!) dee m'n baaske goed. Z'nen lach
verdouwend, mee 'n trillend mondhoekske,
de oogen oversluierd mee z'n prachtige wim
pers, keek ie den Eeker even aan, veur ie
wijer gong. Zee dan: „val me nou nie telkens
in de rede." Den Eeker zweeg. Keek belust
naar z'n brokske taart. „Toemaar Eeker",
zee Trui: „nog 'n stuk? Ge kunt best snoe
pen, onderwijl dieën protsmakert staat te
commandeeren
„Dan brengde zoo bloedig 'n taart van 'nen
reksdaalder mee", pruilde Dré III.
,,'t Is nie gemeend", zee Trui, die er in tip
pelde.
„Kek 's, Eeker, overnuuw! Ik heb diëen
grond van Van Riel nie gekocht, om m'n
goeie oudjes..."
„Zegges!" viel Trui weer in! „Den duuvel
z'n moer is oud!" Ze méénde 't! Man, ik ge
nóót. Zoo'n pootig wijf, 't is toch eigenlijk 'n
bezit veur den kearel, waarveur ie O.L.H. te
weinig bedankt!'
„Dan maar zonder inleiding", zee den Dré
nopeloos: „Eeker, gij nimt de leiding van ons
nuuwe akkers! Den baas kekt 'n nie naar
om, mee mij blijft; ge in overleg, den zurg
veur dieën grond, komt heelegaar op jou!
Kibbelen komt onder kinderen veel voor en
er zijn zelfs menschen, die het kibbelen iets
noemen, dat echt bij kinderen behoorendt. La
ten we er terstond aan toevoegen, dat deze
menschen blijkbaar de wereld der volwassenen
niet best kennen. Wat w(j bij kinderen kibbe
len noemen, komt onder volwassenen zeker
zoo vaak voor, maar dan heet het, dat men
het met elkaar niet best vinden kan, of dat
de een den ander „zoekt", enz. Kibbelen is
een vorm van ruziemaken en dat komt onder
kinderen en volwassenen voor. Alleen by kin
deren vindt men het bar vervelend. En toch
durf ik hier op te merken, dat ik het werkelijk
zoo heel ernstig niet vind als kinderen eens
flink onder elkaar aan het kibbelen zijn. Laten
we eens een oogenblik aannemen, dat de kin
deren het kibbelen voor goed nalieten. Wat
een gedweëe lammetjes zouden we dan hebben
maar ook wat een initiatieflooze jeugd zou er
opgroeien. We behóeven echter niet bang te
zijn: zoo lang er gezonde en flinke kinderen
ter wereld komen, zal kibbelen blijven.
Maar, zooals ik al vaker in deze hoekjes op
gemerkt heb, een of ander verschijnsel kan op
den duur wel eens te groote vormen aanne
men en dan wordt het beslist lastig en moeten
wc het tegen zien te gaan. Zoo ook. bij het
kibbelen. Wanneer dit regelmatig of liever ge
zegd steeds in het gezin voorkomt, dan wordt
het tijd maatregelen te treffen. En... wederom
verwijs ik naar de door mij zoo dikwij!3 ge
geven raad: zoek eerst naar de oorzaken var.
het kwaad en richt dan uw energie op deze
oorzaken. Ik zeg dit nadrukkelijk, omdat men
zoo vaak meer aandacht besteedt aan hem die
het kwade doet, dan wel aan het kwade zelf!
Het is begrijpelijk, dat ik nu enkele oor
zaken van kibbelen moet noemen.
Daaris in de allereerste plaats de kibbelach-
tigheid, welke voortvloeit uit een minder gun
stige lichaamsgesteldheid. Deze gesteldheid
kan op haar beurt weer verschillende oorzaken
hebben. Ik noem slechts: ondervoeding, over
vermoeidheid, een of andere kwaal, enz. Kin
deren die ziek zijn of lichamelijk niet sterk,
zijn vaak gemelijk. Al weer begrijpelijk, en zoo
niet, wel dan lette men maar eens op de hou
ding van menschen, die een paar weken ach
tereen te bed liggen. En wie even nadenkt
moet toegeven, dat ziekte en narigheid onze
opgewektheid zoo vaak beinvloeden. Bij kin
deren is' het al evenzoo. Wil men dan ook kib-
belachtigheid, ontstaan onder invloed van een
ziekelijk of verzwakt gestel tegengaan, dan is
de beste methode daarvoor het kind naar bed
te brengen en het te zeggen, dat het ziek is
en daarom zoo lastig is. En dan mogen we
gerust vertellen, dat wij zelf, als we ziek en
vervelend zijn, ook kibbelachtige buien heb
ben en dat we heel goed begrijpen, dat het
kind er niet heelemaal alles aan doen kan,
dat het zoo zeurt. Hoofdzaak van dit kinder
gesprek is, dat het kind beseft, dat het niet
voor straf naar bed moet. Want dan voorko
men we. dat het kind wrok koestert.
Rust, goede voeding, enz. brengen bij het
kind zijn gelukkige-Ik weer naar voren. Kib
belen komt ook voor bij gezonde kinderen.
Vaak ligt de oorzaak dan in het feit, dat twee
willen tegen elkaar strijden. In de groote
menschenwereld roemen Wij een sterken wil en
zeggen we, dat die getuigt van een ferme per
soonlijkheid. Welnu, als twee flinke jongens
beiden iets anders willen en de een noch de
ander bereid is zijn rechten, zijn inzichten, of
wat men dan ook wil, ten gunste van den
ander af te staan of op te geven, gaan ze
kibbelen en ten slotte misschien wel een par
tijtje „knokken", zooals dat onde jongens heet
Een dergelijke vorm van kibbelen kan ons wei
eens minder geschikt voorkomen en wellicnt
zal het voor vele moeders weinig prettig zijn
als hun jongens zoo bezig zijn, anderzijds zal
men moeten erkennen, dat in de houding der
jonge s iets flinks schuilt. Ze komen op voor
hun recht, of voor hetgeen zij op dien leeftija
als recht beschouwen. Nu za: het vaak zoo
zijn, dat een der jongens ongelijk heeft. De
taak van den ouder is dan die var een verstan
dig scheidsrechter. Lukt het hem de jongens
van de situatie te overtuigen en den jongen,
die ongelijk heeft te bewegen afstand te doen
van zijn „recht", dan is de kibbelpartij opge
lost. Blijkt het evenwel, dat de Jongens elkaar
dwars zitten en dat het kibbelen chronisch
wordt, dan is er maar een middel: de beide
jongens van elkaar te scheiden. „Jullie kibbe
len voortdurend, dus is het maar het beste van
elkaar te gaan en ieder een kameraad op te
zoeken, waarmede hij het beter kan vinden."
Soms komt het voor, dat ne een tijdelijke
verwijdering uit eikaars nabijheid, de beide
knapen elkaar toch weer opzoeken en het
kibbelen geruimen tijd wegblijft. In het gezin
is de oplossing wel moeilijker. De kinderen zijn
en blijven den geheelen dag bij elkaar en den
volgenden dag zitten ze weer samen aan tafel
en gaan ze weer samen naar bed. In het gezin
kan men hoogstens volstaan met een tijdelijke
afzondering en dan nog maar als men over
voldoende vertrekken beschikt. Een goede op
lossing is voorts de beide kibbelende kinderen
aan te raden met kameraadjes wat te gaan
spelen. De een gaat naar Piet en de ander moet
maar een poosje naar Henk. Meesta' is een
poosje uit eikaars nabijheid zijn voldoende om
een betere sfeer te scheppen.
OVEEKA.
Hertha Wessel liep met gebogen hoofd door
de drukke straat, ernstig overwegend of ze
haar laatsten gulden zou besteden aan een
warmen maaltijd of aan een paar kousen.
Beide waren even noodig.
Zij peinsde: „ik heb nog brood en jam, ik
ben er toch al aan gewoon om voortdurend
hongerig te zijn, en de kousen waarmee ik
rondloop zijn werkelijk schandalig. Dus
kousen!"
Zij bleef staan voor de étalage van een kou
senwinkel en lette niet op twee dames, die
naast haar stonden, tot ze een bekende stem
boorde„een vijf en twintig, dat kan niets
zijn, die van een vijftig zijn mij te grof, maar
die van twee vijf en twintig lijken wel mooi".
Onwillekeurig wendde Hertha haar hoofd in
de richting van de bekende stem. Hemel, Miep
en Eva, twee kennissen uit den goeden tijd
toen haar Vader nog leefde, toen zij ook nog
kleeren kiezen kon zonder op den prijs te
letten.
Miep keek haar even niet-herkennend aan,
maar Eva stak direct haar hand uit.'
„Dag Hertha, hoe gaat het?"
„Goed", antwoordde deze met een wrang
glimlachje. En dacht: „buitengewoon gaat het
mij. Radicaal ondervoed, sjofele kleeren, een
sombere uitgewoonde achterkamer, een baan
tje dat teveel opbrengt om erbij te sterven en
te weinig om ervan te leven".
Eva scheen niet te bemerken, dat de vraag
naar haar welzijn uitbleef en praatte vrien
delijk verder:
„Moest jij ook kousen hebben?"
„Ja", luidde het korte antwoord.
„Zullen wij dan naar binnen gaan?"
Het drietal ging naar binnen.
Miep liet zich kousen toonen in prijzen van
twee vijf en twintig tot vier gulden, kocht na
eindeloos aarzelen en vergelijken twee paar
van drie gulden.
Hertha dacht ironisch: „alsjeblieft. Zes gul
den kousen, daarvan moet ik vijf dagen leven,
en zei toen kordaat: „juffrouw^ geeft U
mij zoo'n paar van 85 cent, maat 9".
Eva zei niets en kocht niets, maar merkte
zonder opvallend te kijken alles aan Hertha
op: het versmalde gezicht met de uitstekende
jukbeenderen, het te lange haar, de versleten
schoentjes.
Toen Hertha's kousen ingepakt waren, zei
ze: „Wij wilden nu ergens gaan theedrinken.
Ga je mee?"
„En mag ik je dan fuiven, omdat wij elkaar
in zoo lang niet gezien hebben?" „Om die
zelfde reden zou ik jou kunnen fuiven", dacht
Hertha, met een flits in haar beursje. Ze keek
Eva aan, maar die keek gewoon vriendelijk,
niets medelijdend.
Miep ontdekte plotseling een vage afspraak
vergeten te zijn, verontschuldigde zich en liet
de twee anderen alleen.
„Zij schaamt zich om te gaan theedrinken
met iemand, die kousen van vijf en tachtig
cent koopt", spotte Hertha.
„Wat een onzin", zei Eva en schoof een
keurig gehandschoend handje door Hertha's
versleten mantelmouw.
„Kom, we gaan theedrinken".
Zij koos een kleine, rustige gelegenheid,
waar de thee uitstekend was, evenals de daar
bij opgediende slaatjes en vischbroodjes.
Bertha's gezichtje kreeg wat kleur, en Eva
kwam heel wat van haar te weten zonder den
schijn te wekken van haar uit te hooren.
Eva wist een kleine, maar zonnige voorka
mer te huur, die niet méér kostte dan Hertha
nu betaalde voor haar sombere kille achter
kamer.
Eva beloofde haar te helpen verhuizen, hield
woord en bracht een stel vroolijk gekleurde
lappen en kussens mee, die volgens haar zeg
gen „bij haar toch maar in een kast lagen",
en zei verder: „toe neem ze, als het tenminste
je smaak is".
Eva bezorgde haar eenige weken later een
betere betrekking. Hertha' weinig .demonstra
tief, drukte alleen Eva's hand bijna fijn terwijl
ze krampachtig zei: „Ik dank je".
„Kind, waarvoor?"
„Voor alles, en het meest voor de over
tuiging, dat niet alle vrienden verdwijnen
als men geen geld meer heeft".
En ouw loon wordt duuzend gulden!"
Den Eeker schrok. Lee z'n hand op den
mond. „Ma... ma... maar Dré, ik... kik
kweetnie!"
„Ikke wel!" zee Dre III. „Ik kan oe nie-
meer missen, Éeker! En as ge me ooit weer
in den steek lot, dan breng ik eigens oe naar
den Ouwenbosch en ik schup oe deur de
ramen 't klooster binnen!
't Eekerske schee ineens af van z'n taart.
Starend keek ie over de tafel. Veegde dan
mee z'n hand lanks z'n veurhoofd. Toen kwam
den Fielp over den erf. Mee dat ie binnen
kwam zee-t-ie „zeuvenonderd en veftig, Dré!"
„In gin zeuvenhondersveftig jaren, Fielp."
„Wa bende toch ard!"
Efkes zwijgen. Den bakker gong zitten. Dan:
,,'k za' m'n kaarten hopen leggen, Dré Boer
Broks wil duuzend gulden winst geven. Nou
wittq, 't. Has ge 't bod haanvèèrd, vergit den
Fielp dan nie!"
„Witte gij veur mij anderen grond te koop?"
vroeg Dré III.
„Neeë," zee-t-ie: „haan grond his gin haan-
komen haan. Heerlijk his heerlijk!"
„Pik dan 'n borreltje, Fielp," zee ik: „en lot
dat stukske land nou mee rust!"
„Oem. Stukske land! zee-t-ie: „maar
halée, has ge da vuurwater kwijt mot, schenk
me dan maar 's hin, ardzak!"
Amico, 'k nad eerst gedocht over den Dré
z'nen verjaardag te schrijven, maar deuzen
grondaankoop is zoo'n groot nuuws van ons
bedrijf, da 'k over niks anders denken kan van
daag!
Goddank 't water is gekomen! 't Gewas Is
gespaard!
Veul groeten van Trui, Dré III en den Eeker
en als alty gin hoike minder van oewen
t.a.v.
Dré.
ZONDAG 25 MEI 1941.
Hilversum I. 415.5 m.
8.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
11.00 Amabile-sextet en gramofoonmuziek.
12.42 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten.
1.00 Zang met pianobegeleiding.
I.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekundc
Vraaggesprek over het resultaat van 25
radio-lezingen namens het Verbond.
2.00 Omroeporkest en solisten.
2.30 Sportuitzending.
2.45 Voor den boer.
3.30 Uit Berlijn: 75e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Voor de jeugd.
6.30 Cabaretprogramma.
7.30 7.30 viool en piano.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel '~an den dag.
8.30 Het Concertgebouw-orkest, soliste en
gramofoonmuziek.
9.30 Berichten (Engelsch).
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00—10.15 BNO: Engelsche berichten.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
(8.308.45 BNO: Nieuwsberichten!
9.00 Studiovroegdienst (voorbereid'door het
Vrijz. Prot. Kerkcomité).
10.00 Gramofoonmuziek.
II.30 Kindercantate.
12.00 Cyclus „Kent gfl Uw Bijbel?" (grnl
19v°orT?erfid door de Christ. Radio-Stichting),
j" R^f^eM gerS en gramofoonmuziek
fin rv Md d? fWS~ en economische berichten
mezzi disten en solist, met piano-inter-
2.00 Cyclus „U en de muziek"
2'muz°erkSdener Strykkwanet en gramofoon-
5.30 ANP: Sportuitslagen.
5.35 Gevarieerd programma.
6.15 Pianovoordracht.
6.45 Sport van den dag.
7.00 Ensemble Bandi Balogh.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Sportwetenswaardigheden.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Bont programma.
9.30 Radiotooneel.
10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting.
MAANDAG 26 MEI 1941.
Hilversum I. 415.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Dagopening (voorbereid door het Vrijz.
Prot. Kerkcomité).
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.45 Gramofoonmuziek.
(9.15—9.20 Voor de huisvrouw).
10.00 Frans Wouters en zijn orkest.
(10.2010.40 Declamatie).
11.15 Zang en piano.
12.00 Ensemble Jonny Kroon.
12.42 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten
I.00 Omroeporkest en gramofoonmuziek.
2.10 Voor de vrouw.
2.30 Amusementsorkest.
3.15 Gramofoonmuziek.
3.30 Ensemble Erica Helen.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.30 Vraaggesprek over Clemens von Papa
(met gramofoonplaten).
5.00 Gramofoonmuziek.
5,15 BNO: Nieuws-, economische en beursbe
richten.
5.30 Gerard Lebon en zijn orkest.
6.15 „Ons planetarium", causerie.
6.30 Orgelspel.
7.00 BNO: Economische vragen var. den dag.
7.15 Orkest Eloward.
7.45 Politiek weekpraatje.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 De Groninger orkestvereeniging en solist
9.30 Berichten (Engelsch).
9.45 Gramofoonmuziek.
10.0010.15 BNO: Engelsche berichten;
sluiting.
Hilversum n. 301.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (voorbereid door de Christ.
Radio-Stichting)
lOjgO Orgelconcert.
II.00 Declamatie.
12.00 Berichten.
1215 Klaas van Beeck en zijn orkest.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten
1.00 Ensemble Jonny Ombach en gramofoon
muziek.
2.00 Gramofoonmuziek.
3.30 Voor de vrouw.
3.45 Ensemble Bart Ekkers.
4.15 Gramofoonmuziek.
4.30 Voor de jeugd.
5.00 Voor jongens en meisjes (voorbereid door
de Christ. Radio-Stichting).
o.15 BNO: Nieuws-, economische en beursbe
richten.
5.30 Het Omroeporkest.
(6.00—6.15 Gesprekken met luisteraars, voor-
bereid door het Vrijz. Prot. Kerkcomité).
o.45 Reportage.
7.00 BNO: Frisch praatje.
7.15 Zang met pianobegeleiding en gramofoon
muziek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
o „n 'lpieSel van den da8 of gramofoonmuziek.
8 30 Omroeporkest en soliste.
J.30 Voor de ouders.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting.