ZJrlr"
Dat gaat zo niet langer!
Nieuw Raadsel
Sié lOveJfoeJt
Altijd waakzaam
IR-eAle jan^eni en meiljel!
Oplossing raadsel vorige week
Ruilhandel tussen muizen
en mensen
Een schapenbout
van 80 jaar!
Pp een dag moesten de baas en de vrouw
een lange autorit maken. Natuurlijk mocht
Daar moest ik vorige week notabene plot
seling de beantwoording van al die vriende
lijke briefjes van jullie afbreken, omdat ik
hals over kop naar Amsterdam moest. Ik
had me ernstig voorgenomen nu deze week
alle briefjes te beantwoorden en daar is het
me weer zo'n malle week geworden, dat ik
nog niet toekom aan het afmaken van de
briefjes. Ik ben precies een dag te laat. 't Is
jammer, maar wat zal 'je er aan doen. Ik
wil in ieder geval proberen er zo ver moge
lijk doorheen te komen. Laat ik eerst ver
tellen, wat ik volgende week nog had mee te
delen, n.1. dat ik van enige vriendelijke lezers
van ons hoekje een aantal Verkade-bonnen
ontvangen heb, die twee vriendjes, die daar
om gevraagd hadden, mogen halen. Ik dank
die abonné's hartelijk. Ook kreeg ik nog
een adres, waar bonnen gehaald konden wor
den. Dat geef ik hier meteen door. Het is:
Broekhuizen, Sperwerstraat 43. Wie Verkade
of v. Nelle-bonnen spaart, mag hier aan
komen.
En nu het boek. Hier staat de gelukkige:
Kinderen BEEKMA,
Gasstraat 3, Den Helder.
Loek en Leon v. d. Wal, DenHaag.
Fijn, dat het met Leon weer zo goed gaat,
Loek. Ik denk zelfs, dat hij op dit ogenblik
zijn hele ziekte is vergeten en weer rond
springt, alsof hij nooit gedwongen bedarrest
heeft gehad. Ik kan me begrijpen, dat jullie
met groeiend ongeduld naar vader's komst
zitten uit te kijken. Nu, ik heb nog steeds alle
hoop, hoor, dat de oorlog voor de winter af
gelopen is. Misschien nog wel veel eerder. Als
we in ieder geval maar met de kou thuis
zijn.
Marietje Tol. O, Marietje, die tante van
jou. Als ze op school was, kreeg ze minstens
100 strafregels: „Ik mag niet zo vergeetach
tig zijn." Maar ja, die kan jij haar moeilijk
geven en ik ook niet.
Diena, Tonia en Martha Brlars. Zijn
jullie allemaal „beprikt" drietal". Nu, 't was
niet erg, vond je wel. Je heel kleine zusje, die
van vier maanden, is zeker niet behandeld.
Ik begrijp, dat ze lief wordt en dat jullie er
allemaal mal op zijn. Er is toch ook niets
mooiers, dan zo'n klein peutertje. Zet haar
maar veel in de zon, dat is gezond en het
kost niets.
Thea Laan. Van de romer komt er niet
veel van schrijven, Thea. Maar dat is ook
niet nodig, want over vier weken krijgen
jullie twee maanden zomer-vacantie van me.
Dat is niet mis, hè, zo'n lange tjjd Ja, ik
zou vast een „goeie meester" zijn. Je kreeg
van mij nog veel meer vrij dan je al hebt.
Geniet maar van die vrijheid. Wij besteden in
Bergen ook alle vrije uurtjes in de natuur.
Corrie v. Bale. Jullie zitten dus in een
nieuw huis. Na, naar een nieuwe woning be
hoef e tegenwoordig in Den Helder niet te
zoeken. Ze liggen zomaar voor het opschep
pen. Dat is anders dan IV2 jaar geleden, toen
moest je zoeken naar een huis. Maar dat
komt weer zo. Let maar eens op! Doen, hoor.
Frits SandkuyI. Wat een bof was dat,
vond je niet Frits, dat je daar je naam zag
staan, aan het begin van de Kinderpagina.
Ik denk, dat je nooit meer vergeet daar eerst
naar te kijken.
Bep Roos. Ik kan best begrijper., dat
jij „tukken" in een slootje ook leuk werk
vindt, Bep, vooral als je veel tuk hebt. Je
hebt dus vier stekels en een roodborstje ge
vangen. Zwemmen ze vrolijk rond in jullie
aquarium? In het ruilhcekje vindt je je ver
zoek, hoor.
Elly de Zwart, Haarlem. Je zal wel ge
noten hebben, Elly, met je tocht langs de
bollenvelden, want hoewel wij ze ook dicht
bij huis hebben, in de omgeving van Haarlem
spannen ze toch verreweg de kroon. Ik ben
er wel eens doorgereden, toen ze op het
mooist waren. Een mozaiek van kleuren.
Jammer, dat het zo kort duurt. Duurde de
oorlog ook maar zo kort, dan had jij ten
minste je vader weer terug en wij zaten weer
in ons eigen huis.
Magda Reinderman. Het enige onaange
name gevoel, dat ik van m'n inenting heb
gehad was een stijve, wat pijnlijke arm,
Magda. Ik geloof, dat jij ook geen andere ge
volgen had. Gelukkig maar, want dat was
wel te dragen.
KIKKER POËZIE.
Naar de natuur.
Het gras is groen, de lucht is blauw,
En 't water dat is nat;
De zon is warm, het .ja is koud,
Een kikker is geen pad!
„Ons blaadje".
Tini v. Brederode. O, wat kom ik laat
bij jou binnenstappen, Tini, om je geluk te
wensen, met je 12e verjaardag, 't Is van
daag negen dagen geleden. Dat komt door
het blijven liggen van de briefjes. Maar toch,
je weet het, Tini, een gelukkig jaar, een jaar,
dat je je vader terugbrengt uit Engeland.
Wat zijn er toch veel vriendjes en vriendin
netjes, die met hun moeder bijna geen ge
duld meer hebben om te wachten op het
einde van de oorlog. Houd toch maar moed.
hoor. De tijd komt.
Rika Woort. Je hebt gelijk, Rika, dat is
een erg aardig versje, dat over die Elfjes. Nu,
alle kinderen mogen er van genieten, want
ik zal het hieronder opnemen.
OP BEZOEK BIJ DE ELFJES.
Ik droomde van een elfje,
Een elfje leuk en klein,
Ik zei: „Ik zou zo dolgraag
Ook elfje willen zijn
Ze bracht me naar een plekje.
Waar 'k niets dan feetjes zag,
Ik vroeg: „Zeg, slapen jullie
Dan heus niet overdag...?"
En 't antwoord luidde: „Nee, hoor,
We werken zo je ziet,
Maar met mensenogen
Ontdek je ons toch niet."
Toen maakten ze een rokje,
Van bloemen en van gras;
Ik trok het aan, 't leek wel,
Of 'k een prinsesje was.
Ik smeekte: „Laat me blijven,
Ik vind 't hier zo dol,
Een ieder is zo vrolijk,
Een ieder heeft zo'n lol."
Maar toen... toen werd ik wakker,
En hoe ik keek, ik zag
Geen elfjes en geen kleertjes,
O, wat een tegenslag.
(Overgenomen uit „Mijn Winterboek.")
Willem v. Djjk, Bussum. Gelukkig, Wim,
dat je weer naar school bent. Je zal dus wel
veel melk moeten drinken en dat krijg je
maar mondjesmaat tegenwoordig. Je moeder
mag wel een koe voor je aanschaffen, of een
geit, dat gaat ook. Geitenmelk schijnt wel
lekker te zijn, als je er eenmaal aan gewend
bent. Tenslotte: aan alle dingen moet je
wennen.
Jan Koomem. Kom, dat vond ik leuk,
Jan, zo'n gezellige brief van jou te ontvan
gen. Jullie zitten dus weer in je eigen huis
in de Krugerstraat. Fijn hoor, ik kan me be
grijpen, dat je reuze blij bent, al vinden
jullie het 's nachts nog een beetje „griezelig".
Als het rustig blijft, went het gauw en de
Krugerstraat is, geloof ik nog tamelijk be
woond. Als ik er tenminste overdag door
rijd, dan zie ik heel wat mensen achter de
gordijnen.
Janny Delver. Ook weer in Den Helder,
Janny. Je zou zoo denken, dat er werkelijk
weer veel mensen terugkomen. Overdag zie
je er wel veel, maar je weet nooit wat er
's avonds en 's nachts blijft. Het is anders wel
toevallig, dat ik nu juist twee vriendjes en
vriendinnetjes krijg, die me vertellen, dat ze
weer terug zijn. Jan, hierboven, uit Alkmaar
en jij uit Schagerbrug.
Marie Huisman, Julianadorp. Kom Marie,
volgende week vertel je me eens wat over
jezelf, over je zusje en je grote broer Jaap,
die straks naar de Ambachtsschool gaat.
Annie Del ver. Dat is jammer, Annie,
dat je je schooltuintje kwijt bent. Kan je hier
geen tuintje krijgen? De schooltuinen zijn
dicht bij jullie.
Susanna de Boer. Ja, 't is dikwijls
kouwe neuzenweer, Suus, dat ben ik met je
eens, maar toch zijn er al dagen tussen, dat
je je jas fijn thuis laat en in je blote hoofd
buiten loopt en die dagen komen er telkens
meer. Als je in Den Helder bent mag je wel
eens een paar postzegels komen halen, hoor.
Ik heb alleen Hollandse.
Coba Prins. Ja, fietsen is fijn, Coba,
maar je moet de wind in je rug hebben, want
als je hem tegen hebt en je moet dan boven
dien nog ergens op tijd zijn, dan is het mis
Die meneer, die de raadsels nakijkt, die kan
zomaar geen prijs toekennen aan een vriendje
of vriendinnetje, dat hij aardig vindt, hoor
Dat zou een mooie boel worden. Het gaat bij
loting en ieder heeft dus dezelfde kans. Dat
is toch het meest eerlijk?
Jongens en meisjes, nu heb ik toch geluk
kig nog alle briefjes van de vorige week be
antwoord. Die van deze week laat ik liggen
tot de volgende week. Schrijven jullie me dan
niet. Dan kan ik volgende week schoon schip
maken. En nu, een paar prettige, laat ons
hopen zonnige, feestdagen.
Tot volgende week dus. Je weet het, dan
alleen je raadsels inzenden.
RUILHOEKJE.
Wie wil 15 Verkade's bonnen ruilen voor
15 blauwe Hille's bonnen.
Bep Roos, Krugerstraat 46.
Ik heb 20 Hille's bonnen, welke ik graag
zou ruilen voor 20 Verkade's bonnen.
Harry Roels,
Jan Verfailleweg 6, Den Helder.
w Ia k e In
RENTE
T 1 N U
Goede oplossingen ontvangen vant
Geertje L.; Elly de Z.; W. P.; Joop G.;
Jac. M.; Cor B.; Thea LAnnie G.; Rie J.;
Jacob P.; Trientje P.; Hannie E.; Sientje de
J.; Bets v. H.; Corrie G.; Gonda G.; Ma
rietje T.; Meta v. A.; Jan A.; Corrie v. B.;
Jan K.; Kinderen C.; Wim N.; Aafje J.;
Klaas G.; Piet S.; Joop S.; Hillie v. d. P.;
Johan M.; Jacoba P.; Ria B.; Henkie en
Jantje S.; Hanny v. L.; Beppie K.; Fenne-
chien M.; Frits S.; Martha B.; Gilles H.;
Willie V.; Andries W.; Kinderen M.; Jettie
B.; Piet B.; Annie K.; Bep R.; Janny D.;
Ietje J. Toni J.; Tinie" S.; Kinderen B.; Maar
ter K.; Kees de B.; Dieuwi D.; Anne Marie
v. d. V.; Betsie G.; Hanna v. E. G.; Willie S.;
Teunis de B.; Jochem v. L.; Betsy F.; Jopie
en Henkie P.A. v. H.Annie D.; Lottie v.
R.Jacoba S.; Maarten v. V.; Marie H.;
Nina B.; Tiny H.; Trijntje K; Betsie S.;
Jaap P.; Rika W.; Magda R.; Dieuwi S
Piet H.; Siena G.; Doornroosje; Hendrik H.;
Annie v. B.; Klaas B.; George V.; Sina W.;
Laura H.; Annie R.; Cor v. B.; Neeltje P.;
Rosa S.; Nico en Dick B.; Corrie B.; Trijntje
v. S.; Ansje M.; Henny v. G.; Toni v. d. B.;
Dolf je Hans G.; Jan M.Corrie B.; Tini v.
d, P.; Broer en Zus de V.; Mientje F.; Ida S.;
Jaap M.; Martien v. V.; Fresia; Lientje W.;
Corry K.; Joop v. D.; Anneke v. D.; Joop H.;
Loek en Leon v. d. W.; Martien T.; Guusje R.
X
X een boom.
X - een jongensnaam.
X een boom.
X gij.
X afgekorte jongensnaam.
X lengtemaat.
X geneesheer.
X reeds.
X bijna warm.
X betaalmiddel.
X lichaamsdeel.
X ieder.
X ia iemand, die niet horen kan.
Op de kruisjes leest men een bekend spreek
woord.
(Ingezonden door Dindenboom, Krugerstr. 41,
Den Helder.)
Als je dat leest: „Ruilhandel tussen mui
zen en mensen", dan wrijf je beslist je
ogen eens uit, want 't lijkt ook wel erg gek,
dat moet ik toegeven. Maar 't is minder gek
dan je denkt, dat zal je dadelijk blijken!
Alle volken hebben een lievelingsspijs en
nu beschouwen de bewoners van Mongolië
de bollen van een bepaalde leliesoort als
een fijne versnapering. De bloemen zijn
echter betrekkelijk zeldzaam en doordat de
bollen uitsluitend in dé herfst verzameld
kunnen worden, is 't lang niet gemakkelijk
een flinke voorraad van deze lekkernij te
bemachtigen. Maarde Aziatische step-
penmuis is ook buitengewoon gesteld op
die leliebollen en daarom verzamelt zij ze
ook. Dat is dus voor de Mongolen een le
lijke concurrentie, maar tegelijkeen
uitkomst. Dat klinkt alweer vreemd, maar
ook dit zal weer minder vreemd blijken te
zijn als je zou denken. Zoals gezegd, zijn
de leliebollen niet al te gemakkelijk te
verkrijgen. Daarom laat men de muizen
stilletjes slepen en sjouwen met de bollen
en als de muizen hun bergplaatsen dan
flink vol gestapeld hebben, wel, dan graaft
men die bergplaatsen eenvoudig uit en
neemtniet alle bollen weg! Neen, nu
is het ogenblik gekomen van de „ruilhan
del" tussen de muizen en de mensen. Men
neemt hoogstens de grootste helft van de
bollen en laat de rest aan de muizen. Die
hebben voor al hun werk dan ook wel een
extratje verdiend. En voor de bollen, die
de muizen aan de mensen moesten afstaan,
worden bonen en graankorrels in de plaats
gelegd. Is dat geen ordentelijke ruilhandel
soms?
Nu kunnen we gelijk wel eens even een
soort aardrijkskunde repetitie houden!
Waar ligt nu dat Mongolië? Jullie ant
woorden natuurlijk prompt: Aan de N.O.
grenzen van China, waarvan het een ne-
venland is. Als jullie dat werkelijk ant
woorden ben ik meer dan tevreden en
waag 't er op nog meer vragen te stellen.
Of nog beter! Ik stel géén vragen, dat is
zo schoolachtig, maar zal liever zeggen:
„Vertel nog eens wat meer over Mongolië"
en dan krijg ik natuurlijk te horen, dat het
is omgeven door bergketens en dat de
woestijn Gobi een groot deel van het mid
den in beslag neemt. Verder krijg ik dan
natuurlijk te horen, dat in de bodem ver
schillende mineralen worden aangetroffen,
als steenkool en bruinkool, ijzer, koper,
goud en tin. Dat mineralen delfstoffen zijn,
vertellen jullie er vanzelfsprekend bij,
daar reken ik op! En dan krijg ik ook nog
te horen, dat er bergkristal aangetroffen
wordt en malchiet en dat dit een smaragd
groene delfstof is.
Verder zal ik nog wel te horen krijgen,
wat het verschil is tussen steenkool en
bruinkool. Dat zeggen jullie natuurlijk zó:
steenkool en bruinkool zijn beide fossiele
brandstoffen. De bruinkool is echter van
latere vorming. Dan is de aardrijkskunde-
repetitie afgelopen, ik geef jullie een tien
en.,., verdwijn. Voor een poosje tenmin
ste!
door Hannie Franken.
„Dat gaat zo niet langer", zei de uil uit
het sprookje en hij spreidde z'n vleugels
wijd uit. Dat gaf z'n gasten om de boom
stronktafel zo'n echt gevoel van beschermd
te worden en ze waren blij, dat ze 't toch
maar gewaagd hadden. Wat ze gewaagd
hadden? Wel, ze hadden hun klachtenboek
naar de uil gebracht, omdat ze 't wérkelijk
niet langer konden verdragen. Oooo! 't
Was om te huilen, te miauwen, te knorren,
te kakelen, te piepen, te snateren en nog
veel meer! Maar omdat dat huilen, miau
wen, knorren, kakelen, piepen en snateren
niets hielp, hadden ze allemaal hun klacht
met geel stuifmeel op witte bloemblaadjes
geschreven. De eend had hen schrijfveren
bezorgd en de kat had met z'n nagels pun
ten aan die veren geslepen. De kat z'n na
gels waren er helemaal stomp van gewor
den en hij had er wel een uur voor nodig
gehad om ze weer scherp te maken en de
eend had een paar lelijke kale plekken
gekregen. Maar dat vond niemand erg, want
ze had ze gekregen, doordat ze de anderen
had willen helpen en die anderen vonden
die kale plekken niets lelijk, omdat ze
wisten hoe de eend er aan gekomen was.
Omdat ze had .willen helpen, was ze nu
minder mooi geworden en., mooier tege
lijk! Kunnen jullie dat begrijpen?
Toen ze allemaal hun klacht met geel
stuifmeel op witte bloemblaadjes hadden
geschreven, maakten ze er samen een
bloemblaadjesboek van en dat brachten ze,
ook al weer met z'n allen, naar de uil. Die
was wel zo goed om het door te lezen én
toen hij dat gedaan had, ging ook hij aan
't schrijven. Naar een pen hoefde hij niet
te zoeken. Hij had er zeker wel tien! En
met bosbessensap schreef hij op lichtgroene
blaadjes: Morgen verwacht ik U gaarne
bij de gevelde boom achter de eekhoorn
hoeve. En hij ondertekende: Uw bereidwil
lige raadgever Uil.
Elk briefje vouwde hij dubbel en stak
't dicht met een dennennaald. Zelf ging hij
de briefjes wegbrengen, zelfs de hond en
de kat vonden een brief in hun mand. En
voor de poppen, die ook meegeklaagd had
den, lag er een brief in hun bed. Als de uil
eenmaal iets op zich nam, dan deed hij dat
goed en nergens zag hij tegenop. En 't
kwam h'm nu goed te pas, dat hij gewend
was 's nachts te werken, want anders had
hij nooit z'n brieven bij de hond en de kat
en de poppen kunnen bezorgen.
Daar zaten ze nu met z'n allen om de
ronde boomtronk-tafel. Op paddestoelen
met leuninkjes van stevige grashalmen. Al
leen de kip zat bovenop de tafel. In een
mandje, dat zij bewaard had van verleden
jaar Pasen voor 't Paasfeest van dit jaar.
De uil had een groot vel parkament mee
gebracht. Hij dacht tenminste dat 't perka
ment was, maar 't was maar een velletje
boterhammenpapier, dat de ekster voor
h'm gestolen had, gelijk met 't potje voor
het bosbessen-s'chrijfsap, uit het huis van
de hond en de kat en de poppen.
De uil las één voor één de klachten op.
Die klachten waren zo:
De muis klaagde: De mensen maken me
allemaal bespottelijk door te vertellen, dat
ze voor me op de loop gaan of op stoelen
klimmen. En ik help ze nog wel door alle
kruimels en restjes op te eten en nou ja,
af en toe eet ik ook wel eens iets op, dat
ik eigenlijk had moeten laten staan!
De kat wou. dat de mensen hem toch
maar nooit strikken om z'n hals deden. Dat
stond toch niet als je in de verte familie
was van de tijger! Dat was gewoon een be
lediging!
De hond had er op tegen, dat hij soms op
een bovenhuis moest wonen. Begrepen de
mensen dan niet, dat hij vier poten had om
flink te rennen en niet gelukkig kon zijg
met hoogstens een balconnetje!
De eend vond, dat niet alleen eenden
dom waren, onder mensen kwam dat ook
wel voor! Dat had de eend dikwijls ge
merkt, als de mensen bij de vijverrand
stonden te praten en daarom vond de eend:
't moest nu maar eens uit zijn met dat
praatje „zo dom als een eend!"
't Varkentje knorde nog eens hardop, wat
hij op z'n briefje had neergeschreven: De
mensen vinden me vies. maar op m'n spek
zijn ze dol! Dan kunnen ze ook best eens
een beetje aardig voor me zijn, vóór ik
spek ben geworden!" De anderen gaven
h'm groot gelijk.
De kip zat stil op 't Paasmandje. In haar
klaagbriefje stond: 't Is niet waar, dat ik
altijd kakel. In iedèr geval deed ze 't nu
niet. Dus 't kakel-praatje was in geen geval
helemaal waar!
De poppen zouden zo graag willen, dat
ze elke dag één keertje werden gewassen
en niet zes maal op één dag en dan in zes
weken niet meer!
Toen was de uil klaar met klachten lezen.
Tenminste voor vandaag! Hij beloofde op
't boterhammen-perkament een ernstige
brief aan de mensen te zullen schrijven en
hij heeft dat heus gedaan.
Maar de hond en de kat en de muis en
al de anderen zijn nog steeds aan 't klagen.
Ze hebben allen nog steeds dezelfde klacht.
Zijn de mensen dan zó onaardig, dat 21
de uil-ernstige brief zo maar hebben latex
waaien?
Weineen! 't Komt alleen, omdat één
brief voor alle mensen veel te weinig is en
daarom moet 't nu maar eens in de krant!
Dat een klok eerst na dertig of veertig
jaren bij een horlogemaker wordt terugge
vraagd is al een paar maal voorgekomen,
maar dat een schapenbout 80 jaar wacht
en nog wacht op haar eigenaar, dat kan
alleen in Amerika gebeuren. Daar is dan
ook gebeurd, wat ik hier laat volgen.
Er verscheen, nu meer dan tachtig jaar
geleden, een onbekende in een slagerij en
kocht een flinke schapenbout. De man be
taalde 't vlees en verzocht toen, het pakje
even voor hem te willen bewaren, hij zou
t straks komen halen. Maar wie er kwam
die dag, niet de koper van 't schapenvlees,
s Avonds legde men 't vlees in de ijskast
en..., daar ligt 't nog! Want de schapen
bout werd nimmer gehaald en een neef van
den slager, die destijds het geld voor het
vleesch ontving, nam de zaak over én dg
schapenbout. Dig ligt nog steeds in de ijs-
Kast en blijft er misschien, ik weet niet
hoe lang! In Holland zou zo iets niet ge
beuren, maar in Amerika
De krekeltjes sjirpten,
Met wonder geluid,
Ze luidden de nacht in,
De dagestond uit.
Hun liedeke klonk
In een heldere toon,
Ze kwam als van verre
Zo mooi en zo schoon.
Ze sjerprten zo vrolijk,
Zo monter en bijj
Als wilden ze zeggen:
„Wij leven zo vrij".
Dat aardige diertje,
Zo need'rig en klein,
Wil ons de naad'rende
Nacht konder zijn.
Ze geven hun wonder
Geluid dan met vreugd
Als wilden ze zeggen,
We zijn zo verheugd.
Gjj dierke zo kleene
Ik wacht, iedre keer.
Tot 'k hoor uw geulidies
Zo lieflijk en teer, 3
en nacht was hij bij den baas en de
Fr^r»en j op al hun doen en laten'
„rredo noemden ze herh en dat was een
,,aa™ die bij hem paste. Een flinke naam
voor een flinke hond.
liltnT'- r vIogen Ze langs de we-
as aan stuur en de vrouw met
f",1binnenin de wagen. Maar dat was
vond Fredo. De vrouw ging eens-
vmfiw WaS raar' dat deed de
mne<J20 midden op de dag! Daar
dl «n* ril!er van weten! Hij snuffel-
en snuffelde nog eens en keek toen
merkte Fr0daS,..Diu ging 00k al slapen'
van -t ct banden gleden zo maar
In 1, en de wa§en reed van de weg
Toen 0I^gekeerd in een veld terecht.
de iets Y? dat er iets aan haper-
Netzoie™. ®rgs! uEn hij blafte en blafte!
lukkie wlfe j6r uUlp kwam opdagen. Ge-
gewond me 6 ,baas en de VT0UW niet
Dat itwarTj81, waren zij bewusteloos.
Den die schadelijke benzinedam-
For in d een klein defect aan de m0*
Fredo er nwagen waren gekomen. En als
altiidMl, Was Seweest! Maar Fredo, de
invlned d fn waakzame Fredo, niet be
en z°l,*°°r d? benzinedamp, had z'n baas
Nu plTncf1W» W6ten te redden'
Fredo'f h,iel eS e?,n zilveren penning aan
datum balsband. Een penning met een
vrouw w nen jaartaL Want de baas en de
Fredo i« h ijle dag nooit vergeten en
die aal bepaald trots op de onderscheiding
is een f Jsband bengelt. Want Fredo
die penning blstèkent°n<i en W66t
