'T JUTTERTJE
van Dré
Tob nooit
RADIO
BLUFT VAREN
PROGRAMMA
Per schip naar
West-Afrika, dc U.S.A.
en Argentinië
1939-1940
vin.
Amico,
Ulvenhout, 4 Sept. 1941
Hij is...
Op 'nen oogenblik, da'k nie op 'm docht...
lN 6C6
Laat ik 't oe zóó vertellen: Vrijdagavond 't
weer was veul herfstig, zaten wij, op z'n Win-
tersch, om de smeulende plattebuis, die zoo'n
tC »2euren" lag op 'nen verkoolden turf.
Trui had de smoor in. Vier weken aan één
•stuk regen is trouwens zoo lollig nie! Haal-
d-oewen boel maar binnen...!
Nou heeft Trui veur 'n handje, als de zaken
wat teugenzitten, om dan maar net te doen
of we naar de schans gaan. Als ik dan b.v.
m n derde pijp stop, dan ziet ze mee 'nen zucht
naar m'n tabaksbuiltje. Stop ik m'n vierde,
•dan bromt ze zooiets dat niemand verstaat
•én... dan blaas ik 'nen dikken sliert smoor in
heuren ontevrejen kop. Waarop ze, hoestende,
kuchende, tranende begint te scheiden en me
af te vragen „of. 't nie óp kan?!" „Of ik soms
denk, dat zij ieverans 'n boomke heeft staan?"
„Ofdat ze 't vaft heuren rug kan snijen En
dan, als 'n tooverheks, die sjuust Joosje Pek
gesproken heeft, orakelt zij onheilspellend:
„daar komen nog andere tijen, manneke, let
op m'n woorden!"
„Wat veur tijen, Spook?"
„Dat ge de haren uit oewen kop zult trek
ken, dat g'oew forftuin de locht hebt ingeblazen,
brassert!"
„Eerst maar karen hebben, Kwebbel!"
Dan 'nen zucht-op-afbetaling, zoo 'nen dra-
matieken, dan...stilte, 'n Stilte lijk Trui schep
pen kan, dik als mist, chagrijnig als 'nen mot
regen.
Ik hoonde de mannekes schrijven, druk
doende aan huiliën administratie; ik hoorde
den wind over den erf spoken, nou en dan
kwakte 'n noot uit den zwartgeregenden noo-
tenlèèr, ge kost de vrucht hooren rollen over
't paraiendak. Ik hoorde Trui fluitend deur
haar neus asemen van inspanning over 't.
stopv/erk.
't Was herfstig. Buiten en binnen.
„5Zal 'k nog 'n half turfke op 't vuur doen,
Trui'k Had al spijt da'k 't gevraagd had!
Daarom zee ik er rap achteraan: ,,'t is zoo
goed teugen oewen rimmeltiek! Ee?"
„Oemm", knorde ze. Ik dèé 'nen turf op 't
vuur. Dus vroeg zij na drie minuten: „nog 'n
bakske leut?"
„Oem", knorde-n-ik.
„Guilie, jongens?" vroeg ze aan de man
nekes.
„Leut?" vroeg Dré III minachtend: „mneu,
'k pik 'n flesohke bier uit den kelder (Hij
verkoopt ze, in z'n winkels) „Gij ook opa?"
„Toemaar!" zee Trui, die mee heuren, in
eens overbodigen koffiepot te schutteren stond.
Dus nam ik huichelachtig leut...! Allee, m'nen
brommert is ook zoo kwaad nie en dat slechte
ween, ik had eigens moeite om de pest nie
in fee krijgen!
Koo kwam den vree in den huis 'verom. Ik
vouwde den oorlog op, lee de krant onder m'n
gewitwel, slurpte m'n kom leut leeg, gong dan
'ns op den erf zien.' De locht waaide uit
malkaar. Hier en daar twinkelde 'n ster in
puur nachtelijk blaauw. ZouDaar in
't Westenschoon zag 't er nie uit. Maar
Jt wolkenspul leek 'nen troep dravende
schapen. Misschien, als daarachter niks meer
zat't Moest toch éénsIn 't Zuiën
das den hemel proper. De maan glansde als
nuuw goud. Me dunktZoo peinzende naar
den rustelooze avondhemel, waar den vroegen
Herfst deurhenen joeg mee stil geweld, zoo
turende langs de witte sterren, die lijk klèère
diamanten te fonkelen lagen op den donker-
blaauwen zij van den Herfstnacht, zoo hopen
dedocht ik ineens aan den Vic! In gin
tijen had z'nen witten, scherpen kop, mee de
troebele schildersoogen, zóó duidelijk veur
m'n geest gestaan! Dank stond ik zoo te
staren, naar omhoog. Maar ik zag den schoo-
nen Najaarsnacht nie, 'k zag den Vic alleen.
Eiken trek, eiken rimpel van zijnen edelen
spotterskop. De twee groote veurtanden, die
altij even te zien zijn. De „sterke", mooie neus,
de blaauwe troebeloogen, die altij wijd weg
kijken. De kerven in z'n veurhoofd, daarin ge
groeid van 't peinzend kijken naai wije
kleuren. Ik zag den witten stralenkrans om
den deurschijnenden schedelde zware
braauwen lijk witte bogen om die blaauwe
oogen, die den eenen oogenblik zoo koster^
spotten, den anderen oogenblik zoo seerjeus
peilen, dan weer lachen, dan weer dringen in
't diepste van oew zielement. Oogen, altij
anders, altij goed, nooit streng. De maan
flonkerde lijk nuuw goud. De sterren blonken
wit, alleen, daar ten Qosten gloeide 'n rooie.
En altij joegen grijze schapenkudden in draf
achter malkaar, maar de kudden wierden iets
losser.
'k Gong naar binnen. Seerjeus. Bijna zee ik:
,,'k heb den Vic gezien". Mokte er van:
„mergen veur 't eerst schoon weer!"
„Kén!" zee Trui, mij scherp aanziend mee
blije oogen. Dan: 'k voel 't aan m'nen rimmel
tiek, Dré; daar zit verandering in de locht
De baaskes schreven nog wat door, die ge
loofden in gin goei weer meer. De jeugd mot
zien! Trui ruurde 'ns deur den pan, strooide
veel suiker in de pan...!
Ik dee m'n oogen toe, gong „klasjeneeren"
mee den Vic! Wat was ie dicht bij me ge
wistEn wrjdaf, tegelijk. Waar zou ie
zwerven. Bij Johny, zijnen nuuwen vrind? Op
z'nen Bostonschen atelier, meer Herman
Misschiendeur de gevaarlijke lochten? Op
de woelige Najaarszeeën in stikkedonker
Feller kneep ik m'n oogen dicht. Maai 't lukte
me nie 'm te „zien", 'm thuis te brengen! Eén
ding wist ik: z'n gedachten, z'n hart, 't was
alles hier!
„Pap?" vroeg Trui.
„Oem", knikte ik.
Den anderen mergen was ik den Vic ver
geten. Nouja, „vergeten". Maar ik docht nie
meer om den schoonen Herfstnacht.
Veur 't eerst na 'n maand scheen t zonneke.
En de gedachten waren bij deh akker. B(f de
kansen. De locht was twijfelachtig. D'n wind
ruim. 't Kost nog alle kanten op mee t veur-
uitzicht. Maar hoe wij er op den dag, hoe beter
't wierd. De gedachten waren bil den akker.
Bij den laten oogst. Bij de kansenWas
Zaterdag, 'nen drukken dag. Dubbelen dag
veur den groentenwagel. Ook veur de baaskes,
mee huiliën groentenauto, mee de winkels.
Maar ook veur Trui. De vrouw is trouwens
nóóit klaar! Al werkende rust zij van den
vorigen arbeidLui mee vier, zes weken,
wat zeg ik? twaalf weken vacantie per
jaar, „werkdagen" van enkele uren en altij
overspanning nabij, zulken mochten wel 'ns
denken aan onze wijven, die altij werken, altij,
zestien uren per dag, mee eeuwige zurgen om
de kinders, om 't bedrijf, om de beesten, om
de klanten, omwel altij om anderen.
Zonder éénen dag vacantie in veertig, vijftig
jaren van arbeid!
Veul overspanning, veul zwakke zenuwkes
ontstaan uit te weinig arbeidsinspanning. Onze
vrouwen hebben zenuwen lijk rubber. Zuilie
zijn straks in staat Onzenlievenheer in de
oogen te zien. Dat doet haar ginnen over
spannen luierik na! Al was z'n tractement nog
zoo hoog, z'nen arbeid nog zoo deftig-gering,
z'n laai van eereteekens nog zoo vol
Maar genogt, 't zou afdwalen, 't Was 'nen
drukken dag. En als teugen den avona 't maai
gedaan was, dan was er één gedacht: den
akker. Eén plan: den laten oogst. Eén hoop:
de goeie kans nog. Eénen zurg: 't weer. En
we dankten wat lankzamer veur ons maal!
Rustten nog efkes. Ieder mee z'n eigen ge
dacht. We keken lanks malkaar henen, de
oogen klein van moeheid, ook v el '1. bietje van
't schransen. Want na 'n schaft van zooveul
uren, negen, en mee den Zondag in 't veur-
uitzicht, dan wordt er zooiets weggestouwd!
„Juliën verschoon lee-d-op 't opkamerke",
zee Trui teugen de baaskes. „En blijfde gij nie
te lank onderweugen, Dré, als ge gaat scheren
bij onzen Guust", dit teugen mg: „want ik mot
nog de wei in, melken."
„Zal ik 't tafelgerei wasschen, vrouw?"
vroeg den Eeker: „dan kan den Dré éérst
terecht?"
„Da's goed, dan ga 'k metinne naar de
koeien", zee Trui: „maar denk er aan, Eeker,
'k heb den achterhuis 'n Zaterdagsche beurt
gegeven, mokt den boel nie te nat, jonk!"
Zoo stonden allen op van tafel, ieder mee z'n
taak. Den Eeker brocht me de krant.
En toenm'nen rustigen hondebeest,
m'nen braven Blek sprong overènd. 'Nen
anderen hond stond te kwispelstèèrten in 't
deurgat. Blek gromde. En den Eeker hakkelde:
„èhèh......èh?" 't Manneke kost nie
spreken, wees naar den vrimden hond, dien ik
van achter de tafel nog steeds nie heelemaai
zien kost: „eh...... eh?" Wat was dat coch.,.7
Den Eeker sprakeloos! M'nen Blek, die den
indringer nie wegbeet'k Stond op.
EhHer...man...?! Ik kost ook nie
spreken eerst!
Je... ja..., dieën witten boxer mee den bril
op, mee die twee zwarte ringen om de oogen...,
dat moest..,, dan kón nie anders... Eindelijk
kost ik zeggen: „Herman!"
Werendig! Den beest schoot onder de tafel
deur, die efkes wegschoof van Herman z'nen
zwaren romp, dan stond ie, den braven hond,
vlak veur me, kwispelend, hijgend, big!
'k 'Wierd koud. Tranen sprongen in m'n
oogen. „Herman!" Meteen sprong ie teugen
m'n borst. Sloeg z'nen natten tonglap deur m'n
gezicht! Viel omlaag weer. „Herman!" Wéér
sprong ie teugen mg op jankend van plazier.
„Wa... wa... waar is den baas dan, jongen?"
„Die komt!" blafte Herman, liep weer
naar de deur. „Dré, Trui!! riep ik, luid en
zenuwachtig. Daar kwam den Dré, in z'n
flanelleke, den kop in 't schuim van den scheer
zeep. Ook Trui kwam aangeloopen uit den stal,
't juk al over den schoeft. Maar Herman was
toen den erf al weer afgerend.
„Wat is er toch opa?" vroeg den Dré 'n
bietje betutterd. „Ja?! Wat is er aan de
hand?!" vroeg Trui zenuwachtig. „Eh..."
zee ik. „Eh..." Dan gong ik zitten, 't Was me
te veul.
„Eh..., Herman", zee den Eeker.
„Herreman...vroeg Trui, wie is dat?"
Herman...? Van... den... Vic?" vroeg
Dré Hl.
Ik knikte, zonder 'm aan te zien. 'Nen groo-
ten kearel mee natte oogen, sodejuu, 't is zoo'n
broerd gezicht.
„Meneer Zonneveld z'nen hond?" vroeg
Trui.
„Ja Vrouw! Ik zag 'm 't eerst, zee den
Eeker. „Déar stond ie! Hjj kende ons allemaal
terug. Mijn, Blek, den basis!"
„Guilie zijt gek", zee Trui.
,,'t Heeft er veul van, ja", zee Dré Hl, die
onderwijl mee den schuimkwast over z'n ge
zicht draaide.
Maar daar kwam Herman wéér binnenge
rend. Sprong naar Trui. „Hij... hjj is 't", riep
Trui verbaasd. Weer gong den beest naar bui
ten. Kwispelend, rennend, éénen zenuw! Dan
zette Trui 't juk teugen den leuning van 't op-
kamertrapke aan, commandeerend: „allee, Dré,
ga dan toch den weg 'ns op!"
„Ik ben in 't weergaren, Trui, 't is flaauw
misschient, maar..." Ik droogde m'n oogen,
snoot m'n kokker, gong naar buiten, 'k Had
kou. Maar 't zweet stond op m'n veurhoofd.
Buiten haalde-n-ik diep asem. Dan rende ik
den erf af, den tnrij deur en op den hoek,
daar bonsden den Vic en ik teugen malkaar!
„Drré!" galmde z'n geweldige stem deur de
poort: „onsterfelijke vriend!!"
„Vic! Kearel!"
Daar stonden we. De knuisten in malkaar.
Ja! Den eigensten kop als ik pas, gisteren
avond gezien had. In den Najaarshemel!
„Vic!"
„Drré!"
Hij keek me in m'n ziel. „Dré, Goddank,
daa'k weer hierr ben! Maarr, ik moet naar
Hanneke, naaarr... den kleine Victorr!"
Ik schudde den kop. „Ze zijn sjuust vertrok
ken, Vic. Frank mot weer naar z'n school.
Eergisteren zijn ze weggegaan".
Toen liet ie m'n handen lós.
„VerdHij leunde even tegen den
muur. Zette z'nen grooten flambard af, liet
den kop koelwaaien. Keek naar den grond,
mee veul troebele oogen. „Allee, Vic, kom
binnen!" Daar was Trui al. „Méar,
meneer Zonneveld...! Wat 'n feest, wat 'n
féést! Kom er toch in, astemblief, wat zal
ik klaarmaken?"
Roets! Den Vic was over z'n teleurstelling
henen, zeilde zijnen grooten hoed omhoog, de
dakgoot in.
„Trruike! Kom hier!" En hij spreidde z'n
ermen, kuste Trui op de wangen dat 't klapte!
't Wierd feest! Den Eeker gong melken,
den afwasch bleef staan. Trui schepte weer
op. Kookte, braaide, schonk in, 't liefste dat
ze doet.
En den Vic vroeg. Stelde duuzend vragen!
Hanneke, Vicske, Vicske, Hanneke.
Toen m,oest in 'm vertellen 't Boschhuis te
hebben gekocht. Den kaerel z'n oogen wier
den rood. Maar dan had ie winnen rust meer.
Hij moest en zou er even naar toe.
Nou!
We zijn gegaan. Da's iets gewist. Als ie
z'nen atelier veromzag. Mee 't... ouwe Me-
vrouwe, z'n Lien. Kapot was den kearel. En
in de woonkamer! daar stond 't beddeke
van den kleinen Vic! Den kuil van 't kleine
baaske zat nog inu 't matraske.
Lank stong ie zwijgend te zien. Bleek, ont
roerd. Dan vond ie op den vloer 'n wollen
kouske. "t Gong in z'nen portefeuille.
„Morgen ga 'k er heen, Dré. Morgen.
Heb je 'n spoorboekje?"
Maar als we verom thuiskwamen, dan was
er al antwoord op ons telegram.
„Komen morgen eerste gelegenheid alle
drie! Hanneke, Frank, Victor!
Hoerah, Welkom, welkom, lieve Vader!"
Na dit telegram is den Vic alleen gaan
zitten, in de mooie kamer...!
'n Uur lank. Als ie veromkwam sprak ie
heesch.
Zoo brocht ik 'm weer naar 't Boschhuis.
Zwijgend.
Den kearel was kapot van geluk.
En ik? 'k Kost ouderweugen, verom naar
huis, wel dansen, nou ik wist dat den Vic,
dat den witten Toovenèèr weer verom was in
't Boschhuis!
'k Was laat bij den Guust. Hij heeft me in
de keuken geschoren.
Vol.
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.a.v. Dré.
VERGETEN.
Vergeetachtigheid is geen eigenschap die
er toe bijdraagt om onze populairiteit te ver-
hoogen. Iedereen kent wel zoo'n „hij" of een
„zij" aan wie hij nooit zou opdragen, om een
eenigszins belangrijke brief te posten, omdat
hij de overtuiging heeft, dat die persoon het
toch vergeet!
Onwillekeurig komt men tot de conclusie,
dat een vergeetachtig mensch een oppervlak
kig mensch is, omdat hjj blijkbaar nergens
veel aandacht voor heeft. En toch is die con
clusie niet altjjd juist. Ook verstrooide men-
schen zijn meestaai vergeetachtig. Zij hebben
weinig aandacht voor hetgeen tegen hen of
om hen heen gezegd wordt, meestal omdat ze
doorloopend' verdiept zjjn in hun eigen ge
dachten. Men kan ternauwernood spreken van
„vergeetachtig" in hun geval het meeste
nemen ze, daar hun aandacht doorloopend op
andere dingen gericht is, niet in zich op, en
men kan niet onthouden wat men nimmer in
zich opgenomen heeft.
Het kan ook voorkomen, dat men zich zoo
sterk concentreert op een bepaalde uiting van
iemand, als die uiting ons sterk treft,
dat wij iets anders wat hjj bij dezelfde ge
legenheid gezegd heeft, later vergeten bljjken
te zijn.
Maar de grootste categorie van de regste
vergeetachtigen zijn zij, die in hun gedachten
voortdurend met meer dan een ding tegelijk
bezig zjjn, die nooit geconcentreerd zjjn op
hetgeen zjj onderhanden hebben. Terwijl ze
een brief schrjjven denken ze aan een andere
nog te schrjjven brief, aan een te verwachten
telefoon-gesprek, aan de inkoopen voor mor
gen, ja aan wat niet al. Daardoor ontstaan
de adressen met een verkeerde plaatsnaam
erop, de onvolledige adressen, de brieven die
ongefrankeerd in de brievenbus belanden, en
nog vele andere kleine en grootere vergissin
gen. Door .die verdeelde aandacht ofwel dat
gebrek aan concentratie komt het, wanneer
een avondje bij kennissen voor u vergald wordt
door de gedachte die zich voortdurend op
dringt: „heb ik nu het gas inderdaad uitge
draaid of heb ik het willen uitdraaien?
Onwillekeurig wennen wij ons aan, om aller
lei kleinigheden die dagelijks terugkeeren,
werktuigeljjk te doen, d.w.z. zonder aandacht
en geheel of bijna onbewust.
Nu mogen wij daardoor op een oogenblik
tijd winnen op iemand, die alles aandachtig en
nauwgezet doet, op den duur zal het na-
loopen van dingen, die wjj half of geheel ver
keerd deden ofwel vergaten, ons een veel
grooter verlies aan tijd kosten.
Wanneer u van die lastige vergeetachtig
heid bevrijd wilt worden, begint dan met orde
op uw gedachten en op uw tijd te stellen.
Begint met uzelf de vraag te stellen: „wat
heb ik te doen en hoeveel tijd vergt elk van
die respectievelijke bezigheden ongeveer?"
Deelt dan uw bezigheden planmatig in,
eerst dit, dan dat. Begint niet aan een volgen
de bezigheid voor u met de vorige geheel
gereed bent, en denkt ook uitsluitend aan
hetgeen u onderhanden heeft. Alles wat u
moet of wilt doen heeft recht op uw volledige
geconcentreerde aandacht. Wanneer u deze
ook geeft aan gemakkeljjke en vervelende
werkjes, zullen deze u des te minder tijd
kosten. En bovendien wordt door deze methode
vergeetachtigheid onbestaanbaar. Wat men
met bewuste aandacht gezegd, aangehoord of
gedaan heeft, vergeet men niet. U kunt uzelf
bevrijden van die onaangename hebbelijkheid,
„vergeetachtigheid" die aan uzelf en anderen
veel ergernis berokkent en u daarenboven veel
tijd kost. Bovendien zult u tal van aardige
momenten beleven, die vroeger aan uw slecht
half-geconcentreerde aandacht ontgingen...
Nadruk verboden.
Dr. Jos de Cock.
ZONDAG 7 SEPTEMBER 1941.
Hilversum 1. 415,5 m.
8.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.30 Orgelconcert (opn.).
10.00 Gewijde muziek.
10.30 Ned. Herv. Kerkdienst.
12.00 De Melodisten en solist.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten.
1.00 Nederlandsen Verbond voor Sibbekunde:
Wapens van boerengeslachten.
1.15 Eerste Nederlandsche Radiomuziekfeest
voor harmonie- en fanfare-orkesten. Als
intermezzo: Declamatie en gramofoonmuz.
3.15 Radiotooneel.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.40 Vervolg van 1.15.
4.05 Gramofoonmuziek.
4.30 De Romancers en soliste.
5,10 Orgelconcert.
5.30 Voor.de jeugd.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.10 Sport van den dag.
6.35 Otto Hendriks en zijn orkest.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Cabaretprogramma (gr.pla).
8,10 Radiotooneel.
8.50 Orkest Boyd Bachman.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 BNO: Engelsche uitzending: „An
American sees Holland".
Hilversum II. 301,5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Zondagmorgen zonder zorgen.
12.00 Cyclus „Eens Christens reize naar de
Eeuwigheid in dezen tijd" (opn.). (Voorbe-
HOLLAND
Veel had ik over huizenhooge golven ge
hoord, maar veel geloof hechtte ik er niet
aan. want wat ik tot nog toe gezien had.
lag wel beneden mijn verwachting, ook al
kon de zee soms zeer wild zijn. Maar hier
op de Noord-Atlantic was dat inderdaad
zoo. ook al was er niet veel wind en de
zee betrekkelijk rustig, stond er zoo'n ge
weldige deining, dat die groote grauwe
watermassa's indruk moesten maken en 't
wordt ons dan pas duidelijk welk een
kracht er in zoo'n rollende massa moet
zitten.
Het bleek dat we nog maar weinig zoet
water aan boord hadden en er werd be
sloten om de leiding af te sluiten, wat
wel een heel ongerief was. wanneer men
steeds stroomend water in iedere hut ge
wend is.
We kregen telegrafisch bericht uit Hol
land. dat we niet naar Amsterdam, maar
■naar Rotterdam zouden gaan. Tevens hoor
den we van het vergaan van de Slmon
Bolivar. in de buurt van de gevreesde
Downs. a
Het eenige wat we op defe reis tegen
kwamen, was een eonvooi van 3 schepen
We kregen door middel van den marco
nist aanwiizipgen over gebieden van mii
nengevaar en gesignaleerde drijvende mii
nen. De electricien werd naarmate we de
Downs naderden, steeds zenuwachtiger en
vertelde op een morgen dat hii van zinoen-
de mijnen had gedroomd en nrommt ver
scheen er in dP scheepscourant van Radio
Holland een bericht dat er zingende mi'nen
aan dc Rcheldemond waren aangetroffen
die steeds „Ik kom naar je toe!" zongen.
We kwamen nu dichter in de buurt van
de Engelsche kust. wat voor ons alleen
merkbaar was aan het talrijker rortd-
drijven van wrakhout en- bovendien zagen
we iets bijzonders in de verte: we voeren
er heen en toen we naderbij kwamen, bleek
het een onbemande, halfvol met water ge-
loopen. griisgeschilderde sloep te zijn.
Wat voor tragedie zou zich daar hebben
afgespeeld? We werden er allen stil van
Om 6 uur ving de marconist een S.O.S.-
bericht op. en werd ons verzocht de omge
ving af te zoeken naar een sloep met 12
man. van een verongelukt schip.
Den heelpn narht kruisten we de aange
geven omgeving af. tot bij de Fransche
kust. Allen waren opgebleven, om even
tueel frpfi,i2p van de redding te ziin.
Tenslotte moest het opgegeven worden
er was niets t.e vinden en er moest worden
verondersteld dat het de leege sloep was.
die we 's middags gepasseerd waren!
We zetten nu weer koers naar de be
ruchte Downs. Opdertusschcn namen we
ook de noodige maatregelen. De redding-
sloepen werden huiten boord gedraaid en
naast de kooi. waar de meesten nu gekleed
in lagen legden we een tasch met hei
aliornnndzskoiiikstp klaar.
Dinsdag 21 Nov. kwam de F.ngelsche kust
in zirht en we ontmoetten nu ook meer
srhenen. Van slapen kwam er niet veel
meer en zelfs na de wacht van 812
's avonds hlpven we pog tof ruim 2 uur
praten F>ndeliik. Woensdag 22 November,
om 10.50 kwamen we in de Downs aan. We
werden door een gewapende trawler aan
gehouden en naar onze lienlaats geleid.
Tk had tuist wacht en toen ik boven
kwam. legen we al voor anker. Tk keek
rond en kreeg tegelijk een gevoel van trots
en ergernis. Trot«j. omdat het grootste ge
deelte van alle hier aangehouden schepen
(c.a. 100) Hollanders waren, die ondanks
de groote gevaren bleven varen. Maar er
gernis door het feit, dat we ons dit au
moesten laten welgevallen, om onze vloot
hier eenvoudig weken te laten ophouden en
onwillekeurig dacht ik toen aan de tijden
van de Ruvter en Tromp. Overal om ons
heen lagen schepen en ook zelfs enkele in
den grond geboorde schepen. We lagen ta
melijk dicht onder de Engelsche kust en
zagen duidelijk de monding van de Theems.
De papieren werden door de Britsche ma
rine vön boord gehaald en zelfs het motor
journaal ging mee naar Londen. We waren
blij, dat we het tot zoo ver goed hadden
volbracht, al moest het ergste nu nog ko
men. maar het was in ieder geval nog
slechts eep kor.t stukje varen, en we hoop
ten spoedig te kunnen vertrekken .daar we
een zeer eenvoudige lading hadden, die
toch wel vlug gecontroleerd zou ziin en die
bovendien voor de Nederlandsche regeering
was.
Maar zoo vlot bleek het toch niet te gaan
we lagen verschillende dagen doelloos Ie
wachten en duizenden eeruchten deden
weer de ronde. Veel gewerkt kon er ook
niet worden, daar we toch ieder oogenblik
.wel konden vertrekken. Ook de hoofdmotor
moest steeds bedrijfsklaar blijven. Dit werd
bewezen toen het op een nacht wat ruw
weer werd en er gevaar bestond, dat het
anker los zou schieten, zoodat we met de
hoofdmotor moesten manoeuvreeren. Om
dezelfde reden konden de wachten niet uit
gesnikt worden en hieven we dus onze nor
male wachten ioopen. die nu natuurlijk
uiterst saai waren en tot overmaat van
ramp erharmetiik kond. Zoo brachten we
den 'iid maar door met wat te^ verven op
de wachten, want iedere machinist levert
graag pen keurig onderhouden machine
kamer af bö aankomst.
Na pen Avpek hipr gelegen te hebben, za
gen we de prachtige Nederlandsche sleep-
hoof Zwarte 7ee" op ons afkomen, die de
.Sihalak" vsn Holland naar de Downs had
gebracht. De kapitein vroeg, of we den vol
genden morgen mee voeren in eonvooi.
Onze nanieren waren er echter nog steeds
niet. Het was wel een teleurstelling, het
leek zoo veilig achtpr deze sleenbont met
zi'o naravanes. naar Holland te varen.
Fen uur daarna kwam evenwel bet napie
ren-bootte" en tof onze vreugde konden we
d<us toch den volgenden morgen varen.
reid door de Christ. Radio Stichting).
12.15 Bachcantate (opn.).
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten.
I.00 Gerard Lebon en zijn orkest en gromo-
foonmuziek.
2.00 Causerie „Taal bij den weg".
2.15 Nederlandsch Kamerorkest, soliste en
gramofoonmuziek.
4.00 Wijdingswoord (Voorbereid door de
Christ. Radio-stichting.
5.30 ANP: Sportberichten.
5.35 Rococo-octet.
6.00 Declamatie.
6.10 Salonorkest.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Reportage.
7.45 Omroeporkest en solite.
9.00 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 Gramofoonmuziek.
MAANDAG 8 SEPTEMBER 1941.
Hilversum I. 415,5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6,50 Ocfttendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Morgenwijding.
8.25 Gramofoonmuziek.
8.40 Wiesbadener Collegium Musicum (gr.pl.).
9.15 Voor de hulsvrouw.
9.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Amabile-sextet.
11.25 Declamatie.
11.45 Amabile-sextet.
12.00 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
12.40 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten.
I.00 Utrechtsch Strijkkwartet en gramofoon
muziek.
2.00 Otto Hendriks en zijn orkest en gramo
foonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.45 Voor de jeugd.
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beurs
berichten.
5.30 Omroeporkest en solist.
6.15 Voor de vrouw: Reportage:
6.30 Klaas van Beeck en zijn orkest.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Omroep-Symphonie-orkest en solist.
In de pauze: Causerie over Dvorak.
8.55 Declamatie.
9.15 Gramofoonmuziek.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.00—10.15 BNO: Engelsche uitzending:
„Things worth knowing about Holland"i
Hilversum H. 301,5 m.
6,45—8.00 Zie Hilversum I. 8.00 Nieuwsbe
richten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgendienst (Voorbereid door de Chr.
Radio-Stichting).
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Declamatie.
11.20 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.00 De Gooilanders.
12.45 BNO: Nieuws- en economische berichten.
1.00 De Ramblers.
1.30 Orgelspel en zang.
2.00 Gramofoonmuziek.
4.00 De Melodisten en soliste.
5.00 Declamatie (Voorbereid door de Christ.
Radio-Stichting).
5.15 BNO: Nieuws-, economische- en beurs
berichten.
5.30 Zang, claveclmbel en cello.
6.00 Wijdingswoord.
6.15 Orkest Boyd Bachman.
7.00 Actueel halfuurtje.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Politiek weekpraatje.
8.00 Amusementsorkest en het Vroolijke Kla
verblad.
8.30 Voor den boer.
9.00 De Romancers, söllst en dameskoor
„Aethercharme". Als intermezzo: Orgelspel.
9.45 BNO: Nieuwsberichten.
10.0010.15 Gramofoonmuziek.
Direct werden er plannen gemaakt, hoe
we de dagen in Holland zouden besteden
en voorspellingen gemaakt over het uur
van aankomst.
Den volgenden morgen, dus op 30 Novem
ber om 7 uur zoodra het licht werd. ver
trokken we achter de ..Zwartp Zee" aan en
met ons dp ..Raam" en de „Bilderdiik.". De
„Maaskerk". die een deel van onze beman
ning aan boord had genomen, opdat ze
eerder in Holland zouden zijn. lag nog in
de Downs te wachtenl
(Wordt vervolgd).
