De week in Feiten en Fantasieën
Coen Botverstekeling
bij Dorus Rijkers
Neem 'n AKKERTJE
een zebhJldzestig jaar
man die het
De
woord
nooit
„vrees
kende
Overwinnaar op de zee
sinds meer dan 40 jaren
De U.L.O. op de planken
Ingekomen personen
Officieele Landbouwmededeeiingen'
de provincie Noord-Hol and
Kleine oorzaken
Waterpo'otournooi te
Alkmaar
Coen Bot Maandag 60 jaar
P?ijd aan een dér
manlijkste bedrijven, die denk
baar zijn. Een leven, gewijd
aan hard avontuur en driest
doorzettingsvermogen. Een zee
raden m de meest volstrekte
beteekenis van dat woord.
j^s ^em n'e^ QPdeau gege-
I0*1' foat. '%y.onderbaarlijke cijfer
,van 487! Net zoo min als het
jaren geleden den grooten Do-
rus cadeau gedaan werd. Daar
moest voor gepéésd en geploe
terd worden. Daar moest ontbe
ring voor geleden worden. Daar
moest veel opgeofferd worden,
zóóveel, dat niet velen daartoe
bereid gevonden zouden wor
den. Eén ding had Bot mee: hij
was redder tot in de kleinste
vezel van zijn ijzersterke body.
't Menschenredden was hem in
geboren, werd een stuk van zijn
bestaan, zonder hetwelk hij
niet leven kan.
In bonte volgorde...
Wij hebben het nagezien, het
boek, waarin de eere-staat van Bot
opgeteekehd is: een imposante rij
namen en geredden. In bonte volg
orde rijen ze zich aan elkaar, ieder
jaar... 't Begint officieel met het
18e jaar op de Terschellinger gron
den met de vlet van Dorus Rijkers.
Dat was in het jaar 1903. In 1906
volgt al de beroemde Serbia red
ding, eveneens met Rijkers aan het
roer. Dat waren de jaren dat er
nog „particulier" gered werd. 't
Zal de menschen die men redde
bitter weinig hebben kunnen sche
len of het al dan niet „particulier'
geschiedde, 't Voornaamste was dat
robuste Heldersche vletterlui hen
uit de kaken van den golven dood
sleepten en aan wal brachten Dat
waren de jaren van Rijkers, van
Runnenburg, van Bijl, van Ewald,
van Kuiper, van Tabbie, den Gor-
relde jaren van de vlet en de
vermaarde sleepboot Hercules,
wiens kapitein, de heer Bakker,
juist -dezer dagen op hoogen leef
tijd overleden is.
De goede keuze.
De „Volta" in 1908, de „Elfrida"
in 1911„ de „Roma"... en toen wis
selde Rijkers zijn plaats met Bijl.
Dat bleef zoo tot 1918, toen Coen
Bot aangesteld werd tqt schipper
van de zelfrichtende roeireddings-
boot. Later bleek dat men geen an-
4er beter had kunnen kiezen en dal
Tiet bestuur van de N.Z. Holl. Red
ding Mij. wederom den juisten man
op de juiste plaats gezet had, een
besluit waarvan het nimmer spijt
zou hebben. In 1922 lezen wij van
de prachtige „Alfort"-redding en
dan gaat het door: 1924 Promus"
1S26 „Perdeaux"1926 Texel
sche*en, Heldersche vis3chersboo
ten1928 „Shonga"1928:
Het jaar waarin in November ve
le etmalen uitgevaren werd met
noodweer en men slechts één man
mocht redden. Daarna ieder jaar
reddingen van sloepen, vletten,
stoomschepen van diverse natio
naliteiten, Texelsche en Urker bot
ters, kortom, alle schepen die in
de wijde omgeving van het storm
nest Den Helder in gevaar komen,
zijn een doel van Bot en z'n dap
pere maats en vrijwel zonder uit
sondering blijft Bot de „nieneeren
met wit voor zooals Tabbie Bak
ker de Noordzee-brekers placht te
noemen, de baas.
DE OORLOG.
Dan komt de oorlog en ook ln
die periode doet Bot van zich spre
ken. Hij blijft niet thuis voor mij
nen ol andere oorlogsmonsters. In
tegendeel, hij trekt er zich geen
zier van aan, doch verlaat keer op
keer de haven. Hij weet het: hij
speelt hier met den dood, die achter
iedere golf dreigt. Hij weet het
maar 't is de prijs die hij betalen
wil. Enkele weken geleden slechts
werd de laatste redding volbracht..
Hij werd er voor gehuldigd. En na
vandaag zullen er weer andere ko
men net zoo lang tot hij het roer
.overgeeft aan z'n opvolger, die
daarmee een wel extra verantwoor
delijke taak toebedeeld krijgt en
geen benijdenswaardige, bij zulk
een illuster voorganger.
Goud en zilver
Coen Bot verkreeg vele gedenk-
teekenen en brevetten en medail
les. Hier volgen zijn voornaamste
eereteekenen de groote gouden me
daille van de N.Z.H.R.M, kleine
gouden medaille N.Z.H.RM., eere
medaille van de Orde van Oranje
Nassau in goud, bronzen en zilve
ren medaille voor menschlievend
hulpbetoon, zilveren medaille N Z.
H.R.M., de gouden medaille <an
Frankrijk, de züveren van Enge
land, de bronzen van Italië. hort
geleden werden hem Duitsche sou
venirs uitgereikt en verkreeg hij
de gesp behoorende bij de gouden
medaille van de N.Z.H.R.M.
_.4-. «-
Buste van den zeeheld-
Dorus Rijkers.
(chliché archief)
Coen's eerste reis.
Een verhaal apart is Bot's eerste
reis:
Dat is zóó gegaan: iedere maal
als de reddingboot van Dorus Rij
kers op stormachtige nachten zee
koos, stond de jonge Coen te kij
ken. En zich (te verbijten, dat het
hem niet vergund was mee te gaan
Want die wilde zee en dat razend-
opgezweepte water lokten hem on
weerstaanbaar. Het machtig be
drijf van menschen tegen elemen
ten trok en bleef trekken. Hij
moest en zou in de reddingboot ko
men. Kost wat kost. En hij kwam
erin. Op een harren nacht kwam 't
sein: „schip vergaan". Dorus ver
zamelde zijn maats op het Anker
park bij het boothuis, waar reeds
een aantal matrozen van 't wacht
schip bezig was de reddingvlet op
den wagen te plaatsen, teneinde
die naar de haven te rijden.
Rijkers was er/ zooals gezegd,
ook bij. Nauwelijks had deze zijn
huis verlaten, of de jonge Coen
sloop hem na. Dezen nacht zou hij
zijn kans wagen. Nu of nooit! Hij
moest maar zien wat er van
kwam
.Hij sloop op het door snotlampen
spaarzaam verlichte AnÜferpark
rond en verdween, toen de kans 't
gunstigst léék, boven op den wa
gen en in de vlet. Geholpen door
de duisternis lukte de poging. Een
der elf in de boot aanwezige olie-
pakken sfoeg Coen om en zoo wacht
te hij de komende gebeurtenissen,
niet al te gerust, af.
Aan de haven, op het oogenblik.
dat de vlet te water moest, miste
een der instappers z'n oliegoed en
rapporteerde dit aan ouden Dorus.
Nu was Dorus op die mementen,
als het ging om seconden, een al-
lerongemakkelijkst heerschap en
woedend zocht hij zelf de boot door
om het pak te vinden... Hij vond
het ook, maar met den jongen Coen
als verstekeling er in.
Opa begreep 'wel wat' er in den
jongen moest zijn omgegaan om
zóo te handelen en zei er niet vee!
van. Maar juist op het moment
dat de bom toch in al haar hevig
heid zou barsten, toen zei Coen s
vader, dat de jongen dan maar
mee moest gaan en dat hij thuis
bleef.
Dit werd Coen's eerste reis. Zijn
vader ging nahien nooit meer mee.
Het was ook niet meer noodig, want
de zoon was een waardig opvolger
geworden, die de traditie hoog
hield en het blazoen van het ge
slacht niet zou bezoedelen. Dat hij
het kón, bewees reeds die eerste
i torn met Opa Rijkers naar het
groote Engelsche s.s. „Domingo de
la Vrenaga", waarbij hij zijn talen
ten als all round zeeman wist te
ontplooien, zelfs tot tevredenheid
van de allerongemakkelijksten en
uiterst critischen Dorus Rijkers,
die het alleen de Besten van de
besten toestond met hem te varen.
Vandaag is Coen Bot 60 jaar. In
zijn woonark „Betty" te Van Ewijck
sluis zal hij zeker zijn leven de re
vue laten passeeren en bij menig
hoogtepunt in gedachten stil staan.
Coen Bot is een man, die het
woord „vrees" nooit gekend heeft.
Hij bezit een ruim hart en hij weet
dat hij telkens weer 't eigen leven
inzet voor dat van anderen. Hij is
de zeeridder van achttien karaat.
Coen Bot is een prachtig Neder
lander. Een van die kerels, 'waarop
we grootsch zijn en waarvan wij
zouden willen dat er twaalf in 't
dozijn gingen, helaasmen
vindt ze slechts sporadisch: zóó
flink, zóó dapper, zoo volstrekt:
gemeenschapsmensch.
Namens de bevolking van noor
delijk Noord Holland: proficiat
Coen Bot! Nog menige redding en
evenzoovele behouden thuiskom
sten 1
De vereenigïng van U.L.O.-leer-
lingen blijkt van alle schoolvereeni-
gingen het meeste initiatief te be
zitten. Gisteren waren wij aanwe
zig op een feestmiddag, dien wij
als „uitstekend geslaagd" mogen
kenmerken. Wij houden er dan na
tuurlijk rekening mede, dat het
groote tooneelstuk op dezen middag
werd gespeeld door jongelieden, die
bijna zonder uitzondering, voor de
eerste maal op de planken stonden.
Wij hebben echter bewondering
voor de durf waarmee ze dit „waag
stuk" hebben doorgezet. De zaal
was geheel gevuld en de stemming
liet niets te wenschen over.
Het programma werd begonnen
met zang door een groep meisjes,
o.l. v. mej. C. H. de Stigter. Eenige
aardige liedjes werden ten gehoore
gebracht, 'die het publiek te
oordeelen naar het applaus, zeer ap
precieerde.
Volgde een Chineesch stukje, dat
werd opgevoerd door leden uit de
lagere klassen. Het Vtas een primi
tief stukje, dat eveneens „primitief"
werd opgevoerd. De spelenden had
den blijkbaar nogal last van plan
kenkoorts en voelden zich niet
„thuis" achter 't voetlicht. Niette
min amuseerde het publiek zich
kostelijk, want dit stukje was wer
kelijk „anders dan anders" en on
danks alles mag het toch vrij goed
geslaagd heeten.
Na de pauze werd opgevoerd het
bekende blijspel „Joop ter Heul"
naar het gelijknamige boek van
Cissy van Marxveldt. Aanvankelijk
waren wij van meening dat dit stuk
dat een „speelstuk" is, een te zwa
re opgave zou blijken voor de U.L.
O. leerlingen, doch dit bleek niet
het geval te zijn. Het werd vlot ge
speeld, en ons is gebleken, dat on
der de jongere generatie, die nu
In Uw huisapotheek en
in Uw zak, steeds bij de
hand, zijn AKKERTJES
een eerste hulp bij onver-
hoedsche pijnen en ook
bij 'n opkomende griep.
De Neder/andsche Pijnstiller
nog in de schoolbanken ,zit, wèl
die krachten aanwezig zijn, die la
ter voor onze amusementstooneel-
vereenigingen een goede aanwinst
zullen blijken te zijn. Noemen wij
in de eerste plaats Rie van der
VVal, die als Julie ter Heul speelde.
Zij vertolkte haar rol prima; zij
spéélde werkelijk, wist alle ge
moedstoestanden logisch uit te
beelden. Zij was de persoon die zij
moest uitbeelden. Qua spel .waar-
deeren wij haar nog iets beter dan
de hoofdrolvertolkster, Jo Walra
ven, hoewel ook deze uitstekend en
vlot haar rol vertolkte. Jan Slort
als papa ter Hdul en Henk Kohier
als zijn zoon speelden goed. Minder
aeslaagd vonden wij Anton Kers
bergen als dr. Schmidt. Hij was te
verlegen in zijn spel, niet vrij- ge
noeg in zijn articulatie. De vrien
dinnen van Joop ter Heul waren
de vlotte, sportieve meisjes, die zij
moesten zijn, speelden ongedwon
gen en vormden een echte bak-
visschen-club op het tooneel.
Cor Labohm vertolkte de rol van
den rijken bankierszoon Leo van
Dil. Hij was goed, speelde rustig
en zeker, en toch m^t een soort van
bravour. Zijn rol was in veilige
handen.
Tenslotte kwam er in het laatste
beclrijf nog een dienstmeisje voor,
gespeeld door Lena v. d. Mast. Het
was jammer dat zij niet rolvast
was en den souffleur meermalen
vragend aankeek, wént haar spel
was heel goed.
De regie was in goede handen bij
den heer Boer, die wel een woord
van waardeering verdient voor de
regie van beide stukken, die hem
zeker moeite en zorg gebaard zul
len hebben. (G. v. Heusden)
K. Koster, ios arbejder, Keizers
gracht 148. H. J. Koksv. Konings-
bruggen en kind., Ruyghweg 57. A.
M. v. d. Pluy.i, verpleger LBD,
Loodsgracht 27. M. W. Smeelen,
werkster, Loodsgracht 27. J. Fijn
heer, dienstbode, Herzogstr. 56. C.
B. Jacobs, marechaussee, Javastr. 7
Anna M. Bakker, Soembastr. 8. L.
Dukel, dienstbode, Violenstr. 25. G.
de Boer, assistent directeur Zuivel-
fabr., v. JForeestweg 105. A. v. Doorn
Lingj^ek, Smidstr, 25. H. v. d.
SteenKerk, dienstbode, Violenstr.
25. J. Bakker en gezin, metaalbew.,
Crocusstraat 63. A. de Vries—Faber
Middenstraat 115. J. Bremer, manu-
facturier, en gezin Sperwerstr. 3. A.
Sinnige, Violenstr 22. D. Hellen-
doorn, Middenstraat 65. H. Chr. Hel-
lendoorn, Middenstraat 65. H. Has-
selbach en gezinj gepens., v. d. Duyn
v. Maasdamstr. 17. Ida C. v. 't Hooft
cheffin wasscherij, Krugerstr. 43'. H.
Melgerd, U.-verpleegster, Langevl.
6C. G. Rubbens, Bothastr. 37. D. Kol-
horn en gezin, radio-monteur, Gra
venstraat 22. W. 'ijnheer en echt-
genoote, grondwerker, Herzogstr. 56
TH. Weber, halfvakman-monteur R
W, Parallelweg 46. L. Butter, verpl.
HET OPGEVEN VAN BEDRIJFS-
VERANDEEINGEN.
In verband met nog veel gestelde
vragen over dit onderwerp, wordt
een ieder, die als georganiseerde bij
de L.C.O. voor Noord-Holland is
aangesloten er aan herinnert, dat
men verplicht is onmiddellijk opga
ve te doen van de wijzigingen, wel
ke in de bedrijfsvorm, zoomede in
den naam en in de plaats van ves-
liging van het bedrijf worden ge
bracht.
Het niet op tijd opgeven kan lei
den tot allerlei moeilijkheden en
overtredingen bij eventueele con
trole op het bedrijf.
RUNDVEELEVERING VAN DEN
AANSLAG 1941.
Eenigen tijd geleden is aan de
veehouders, die nog koeien hadden
te leveren van den aanslag 1941, een
kaart gezonden, dat ze deze runde
ren tot nader order boventallig aan
mochten houden.
Thans moeten deze runderen ech
ter worden geleverd, waarvoor ge
bruik gemaakt wordt van aanschrij
vingsformulieren, waarop het aan
tal nog te leveren dieren geheel of
gedeeltelijk is vermeld, alsmede de
datum vóór welke geleverd dient te
worden.
Het bovenste gedeelte van deze
formulieren moet aan den betref-
fenden handelaar worden overhan
digd. De handelaar geeft dit formu
lier bij levering af aan den markt-
administrateur.
Wanneer niet vóór of op den dag
welke op het foj-mulier vermeld
staat, geleverd wordt, zal boete wor
den toegepast, zooals op genoemd
formulier staat aangegeven.
Waneer inen echter van meening
is, dat aan de oude leveringsplictrt
1941 is voldaan (wat mogelijk is
doordat kort geleden nog is gele
verd en de bonnen hiervan in cir
culatie kunnen zijn) is het aan te
raden hierover per ommegaande
aan'ons kantoor Afd. Veeleverings-
administratie te schrijven met ver
melding van de bonnummérs.
Aangezien door het vele werk
geen bezoek meer ontvangen kan
worden, dan alleen na oproeping,
moeten vragen daaromtrent schrif
telijk worden ingediend om teleur
stellingen te voorkomen.
Vrijwillige levering, op den nieu
wen komenden aanslag, kan op de
zelfde manier doorgang vinden.
Binnenkort Zal over de nieuwe
veelevering een en ander worden
medegedeeld.
HUISSLACHTTNG VARKENS
(ZELFVERZORGERS)
Het is gebleken, dat er onder de
huisslachters nog veelal een ver
keerd begrip bestaat, over de bere
kening van het vleeschrantsoen tn
daarmede samenhangende kwesties.
De berekening van de hoeveelheid
vleesch, waarop de huisslachter
recht heeft, geschiedt op een basis
van 750 gram per persoon per week.
Aan*de hand van het geslacht ge
wicht, berekent de bureauhouder
het aantal weken, waarvoor vleesch
kaarten moeten worden ingeleverd.
Hiervan doet de bureauhouder me-
dedeellng aan den distributiedienst.
Bij de uitreiking van nieuw»
vleeschkaarten kan de zelfverzet*-
ger zelf bepalen, hoeveel kaarten
hij in wil leveren, daar hij tot 1 Fe
bruari 1943 den tijd heeft om Zijn
schuld aan te zuiveren.
Hij kan dus een gedeelte van de
kaarten inleveren, en het restant
behouden.
Voor iedere 4 weken ingeleverde
bonnenschuld wordt een zegel afge
geven. Deze zegels moeten ingele
verd worden bij den bureauhouder,
die net aantal weken bonnenschuld
hiermede vermindert.
Het is noodig om duidelijk naam,
adres en org. pr. te vermelden, op
dat de geffeveris niet op den naam
van den verkeerden persoon worden
geboekt.
Zoodra er geen bonnenschuld
mëbr is, ontvangt de zelfverzorger
hiervan bericht, terwijl hij ook tus-
schentijds van zijn schuld op de
hoogte wordt gehouden, middels
een zoogenaamd saldobiljet.
Indien er teveel vleeschkaarten
worden ingeleverd, kan er overleg
met den distributiedienst worden
gepleegd, om rantsoenbonnen voor
vleesch retour te ontvangen.
Als het gezin van den zeiverzorger
wordt uitgebreid, of wordt verkleind
moet hiervan mededeeling worden
gedaan aan den distributiedienst.
Er kan bepaald worden, of het
nieuwe gezinslid aan de zelfverzor-
ging deel neemt, en in mindering
van de bonnenschuld zijn vleesch
kaarten inlevert, of dat hij zijn
vleeschkaarten behoudt.
Bij vertrek van een lid van het
gezin van den zefverzorger, kunnen
hem rantsoenbonnen voor vleesch
worden uitgereikt, op een basis van
het normale burgerrantsoen van
250 gram per week.
Aan' zelfverzorgers, die weer een
varken voor huisslachting willen
gaan houden wordt medegedeeld,
dat er van een eventueele gelegen
heid tot huisslachting in het na
jaar van 1942 nog niets bekend is.
Na 15 Februari 1942 mag er geen
varken boven 40 kg., behalve fok-
zeugen aanwezig zijn.
Men houde dus bij het aanschaf
fen van varkens rekening met deze
gewichtsgrens
DE PROVINCIALE VOEDSEL-
COMMISSARIS VOOR NOORD
HOLLAND.
Dijkstr. 21. L. L. v. d. Vliet,, hulp
prediker, Polderweg 40. J. Wiggers,
timmerman, Crocusatr. 24. S. Elzin-
ga en echtgen., Crocusstraat 24. A.
Walter, wachtman, Tuintjesweg 4.
A. Huizing, instrumentmaker P.T.T„
Brakkeveldweg 74. D. Bakker,
wachtgelder R.W., Ruijghweg 46. J.
Jans, boekbinder, en gezin, Jan Ver-
failleweg 24. H. van 't Oosten, zich
noemende Heijkoop, transportarb.,
Spechtstraat 1. F. J. van Meizen,
grondwerker, en gezin, Tuinstr. 27c.
KOUDF HANDEN...
Een juffrouw deed aangifte dat
haar handschoenen, die zjj in een
winkel op een stoel had geelegd,
verdwenen waren.
Kleine oorzaken plegen soms groote ge
volgen te hebben en dat is zeer zeker van
toepassing op datgene, wat dezer dagen
de gemoederen van de garde der Nieuwe-
dieper sneeuwruimers beroerde
Nu willen wij in eerste instantie vast
stellen, dat sneeuwruimen geen pretje is.
Sneeuwruimen is nog altijd een karwei,
dat men als weinig aanlokkelijk kan be
schouwen, afgezien van het feit dat het 'n
eerlijke broodwinning is. Het komt me
echter voor, dat je altijd nog beter op het
bureau als letter goochelaar kan zitten, dan
in een temperatuur van om en nabij het
vriespunt het plaveisel te ont-sneeuwen.
Het honoranium voor dezen arbeid, ver
strekt door de bekende Grondmaatschap-
pij" is behoorlijk, zij het niet overvloedig.
Logisch dus dat de sneeuwruimers, op den
dag van uitbetaling deze week, terstond
present waren voor de loketten van „So
ciale /Zaken", teneinde deze penningen in
ontvangst te nemen.
Helaasaanvankelijk kwam daar
niets van. Er was stagnatie ontstaan in de
uitbetaling, zoodat de sneeuwruimers
moesten wachten. En zij wachtten een
uur anderhalf uur een paar uur
en nog langer. Men kan zich voorstellen,
dat de stemming van dreigend naar zeer
slecht omliep en dat er in die uren. waarop
men wachtte, menig bitter woord aan het
adres van de samenleving in het algemeen
en aan dat van de Grondmij. in het bij
zonder gegeven is.
Zoo hoog liep de toorn der ruimers, dat
een hunner, die blijkbaar goed ter penne
was, niet langer aarzelde, doch een vlam
mend protest op papier wierp en daarmee
spoorslags naar de redactie van de krant
toog. Hierin werd de verbittering zwart
op wit geboekstaafd en toonde men aan
op welke wijze er met sneeuwruimersbe-
langen omgesprongen werd
Kleine oorzaken
Want er was niets anders gebeurd dan
dat de man die het geld gehaald had, door
het ongelukkige verkeer in de sneeuw was
blijven steken, zoodat hij met diverse uren
vertraging in Nieuwediep arriveerde.
Waarna, terstond de uitbetaling plaats
vond
Van heel wat prettiger aard was dat
gene, wat enkele dagen geleden een
metselaar overkwam, die bezig was met
werkzaamheden aan een der muren van
het Rialto-theater aan de Spoorstraat.
De man metselde naar zijn aard aan den
muur, of beter gezegd: hij metselde tus-
schen den binneh- en buitenmuur. Wie
beschrijft op n gegeven moment s metse
laars krankzinnige vreugde toen hij daar,
als Godes-gave. ontwaarde niets meer
en niets minder dan een pakje ouderwet-
sche, onvolprezen, zware shag „van de
'Weduwe". U weet wel, zoo'n blauw
pakje
De man heeft, na aanvankelijk van pure
verrassing bijkans van de stelling gestort
te zijn, het pakske aan 't hart gedrukt, het
bekeken, vertroeteld, het gekoosd ali~~een
lieftallige baby. en het daarna, als, een
kostbaar en kostelijk kleinood, wegge-
borgen in den besten en diepsten zak van
z'n overall.
En hij vertelde dien dag tegen heel
Nieuwediep, mitsgaders alle buitenvelders,
welk een fortuin hem dien dag door de
voorzienigheid in den schoot geworpen
was. En hij prees het lot, dat hem be
stemde voor zulk een vorstelijke gift.
Inderdaadzooiets is een bijster
prettige ervaring en overkomt maar een
maal aan iemand. Vergissen we ons niet,
dan moet stellig met de mogelijkheid reke
ning gehouden worden, dat vandaag de
halve mannelijke Nieuwedieper gemeen
schap Rialto-waarts tijgt, teneinde dit
filmpaleis steen voor steen af te breken,
om te onderzoeken of er wellicht niet nóg
een pakje „van de weduwe"tbij den aan
bouw. zes jaren geleden, vergeten werd.
Menigeen zal, dit lezende, verzuchten
waarom h e m nu zooiets nooit overkomt.
Waarom hij 1.50 voor een pakje shag
moet betalen en 40 cent per sigaar. Waar
om hij een maand moet bedelen, aleer z'n
leverancier hem. dik boven den prijs, als
een bijzondere gave een luttel pakje tabak
toeschuift
Inderdaad't zijn de uitverkorenen.
wien alleen maar zoo iets overkomt.
Deze week heeft men de slotfaze vat?de
Formosa-affaire geleztrf. Lang niet mal-
sche straffen zijn er uitgedeeld door den
Rechter, die het ook niet bar eens bleek
te zijn met de praktijken van zekeren
grossier. Deze laatste zag kans zonder
poene den dans te ontspringen. Formeel
ging hij vrij-uiten ook dat is een felici
tatie waard, nietwaar.
Voor de volgende maal echter: iets
voorzichtiger heer grossier. ]e kunt ten
slotte nooit weten.
EEN BOUTJE VOOR DE KERST.
Bij een bewoner van de Keizer
straat werden Jrie konijnen gestolen.
GEYSER VERDWENEN.
Een bewoner van de Binnenhaven
deed aangifte, dat uit zijn woning
een gasgeyser gestolen was.
BURGERLIJKE STAND
DEN HELDER
van 19 en 20 Februari 1942.
Gehuwd: J. Mercerj en A. Zwa
german.
Ovferledeü: P. J. Scheer (m.), 95 J.
1
H.V.G.B. ONBEDREIGD
WINNAAR.
Waterpolo is een mooie sport. Te
weinigen weten dit nog, want dan
zou de Overdekte gisteren stellig
heel wat drukker bezet zijn geweest.
Van de vier deelnemers aan het
door D.A.W. geofganiseerde tour-
aooi: H.V.G.B., Amstel, Neptunusen
D.A.W.komt alleen H.V.G.B. in de
tweede klasse uit. De andere zeven
tallen zijn derde-klassers. De Haar
lemmers wisten hun prestige ter
dege te bewaren en wonnen onbe
dreigd het tournooi. Ook het tweede
zevental won, zoodat de Haarlem
mers met twee eerste prijzen huls
toe gingen. D.A.W. I liet als een
goede gastheer de eer aan de an
deren en eindigde nummer laatst.
Al deden de Alkmaarders hun best
om het anders te doen zijn.
De eerste wedstrijden waren:
H.V.G.B. II—Amstel II 3-0
D.A.W. IINeptunus II 12
Vervolgens speelde HV'GB I tegen
Neptunus I en betoonde zich royaal
de meerdere met 7—1.
Aan de beurt waren toen Amstel
I DAW I. De Alkmaarders leken
ons een tikje sterker in het begin.
Er werden na beëindiging van den
wedstrijd vrije schoten gelost. De
DAW-keeper liet de meeste door en
DAW had verloren.
De verliezersronde bracht eerst
DAW II—Amstel II. De DAW ers
wonnen met 50.
DAW I nam het daarna op tegen
Neptunus I Toen Neptunus kort
voor het einde den stand op' 3—5
bracht, was het pleit beslecht. Met
deze score kwam het einde.
De winnaarsronde bracht het eerst
in het water HVGB I en Amstel I.
De Haarlemmers wonnen met 40
het tournooi.
De. laatste wedstrijd was tus-
schen de winnaars der tweede ze
ventallen, HVGB II ep Neptunus II.
Met rust was de stand 1—2 voor
Neptunus II. Toen lieten ze het
echter zitten en bet werd geleidelijk
4—2 voor HVGB II.