De week in Feiten en Fantasieën Coen Botverstekeling bij Dorus Rijkers Neem 'n AKKERTJE een zebhJldzestig jaar man die het De woord nooit „vrees kende Overwinnaar op de zee sinds meer dan 40 jaren De U.L.O. op de planken Ingekomen personen Officieele Landbouwmededeeiingen' de provincie Noord-Hol and Kleine oorzaken Waterpo'otournooi te Alkmaar Coen Bot Maandag 60 jaar P?ijd aan een dér manlijkste bedrijven, die denk baar zijn. Een leven, gewijd aan hard avontuur en driest doorzettingsvermogen. Een zee raden m de meest volstrekte beteekenis van dat woord. j^s ^em n'e^ QPdeau gege- I0*1' foat. '%y.onderbaarlijke cijfer ,van 487! Net zoo min als het jaren geleden den grooten Do- rus cadeau gedaan werd. Daar moest voor gepéésd en geploe terd worden. Daar moest ontbe ring voor geleden worden. Daar moest veel opgeofferd worden, zóóveel, dat niet velen daartoe bereid gevonden zouden wor den. Eén ding had Bot mee: hij was redder tot in de kleinste vezel van zijn ijzersterke body. 't Menschenredden was hem in geboren, werd een stuk van zijn bestaan, zonder hetwelk hij niet leven kan. In bonte volgorde... Wij hebben het nagezien, het boek, waarin de eere-staat van Bot opgeteekehd is: een imposante rij namen en geredden. In bonte volg orde rijen ze zich aan elkaar, ieder jaar... 't Begint officieel met het 18e jaar op de Terschellinger gron den met de vlet van Dorus Rijkers. Dat was in het jaar 1903. In 1906 volgt al de beroemde Serbia red ding, eveneens met Rijkers aan het roer. Dat waren de jaren dat er nog „particulier" gered werd. 't Zal de menschen die men redde bitter weinig hebben kunnen sche len of het al dan niet „particulier' geschiedde, 't Voornaamste was dat robuste Heldersche vletterlui hen uit de kaken van den golven dood sleepten en aan wal brachten Dat waren de jaren van Rijkers, van Runnenburg, van Bijl, van Ewald, van Kuiper, van Tabbie, den Gor- relde jaren van de vlet en de vermaarde sleepboot Hercules, wiens kapitein, de heer Bakker, juist -dezer dagen op hoogen leef tijd overleden is. De goede keuze. De „Volta" in 1908, de „Elfrida" in 1911„ de „Roma"... en toen wis selde Rijkers zijn plaats met Bijl. Dat bleef zoo tot 1918, toen Coen Bot aangesteld werd tqt schipper van de zelfrichtende roeireddings- boot. Later bleek dat men geen an- 4er beter had kunnen kiezen en dal Tiet bestuur van de N.Z. Holl. Red ding Mij. wederom den juisten man op de juiste plaats gezet had, een besluit waarvan het nimmer spijt zou hebben. In 1922 lezen wij van de prachtige „Alfort"-redding en dan gaat het door: 1924 Promus" 1S26 „Perdeaux"1926 Texel sche*en, Heldersche vis3chersboo ten1928 „Shonga"1928: Het jaar waarin in November ve le etmalen uitgevaren werd met noodweer en men slechts één man mocht redden. Daarna ieder jaar reddingen van sloepen, vletten, stoomschepen van diverse natio naliteiten, Texelsche en Urker bot ters, kortom, alle schepen die in de wijde omgeving van het storm nest Den Helder in gevaar komen, zijn een doel van Bot en z'n dap pere maats en vrijwel zonder uit sondering blijft Bot de „nieneeren met wit voor zooals Tabbie Bak ker de Noordzee-brekers placht te noemen, de baas. DE OORLOG. Dan komt de oorlog en ook ln die periode doet Bot van zich spre ken. Hij blijft niet thuis voor mij nen ol andere oorlogsmonsters. In tegendeel, hij trekt er zich geen zier van aan, doch verlaat keer op keer de haven. Hij weet het: hij speelt hier met den dood, die achter iedere golf dreigt. Hij weet het maar 't is de prijs die hij betalen wil. Enkele weken geleden slechts werd de laatste redding volbracht.. Hij werd er voor gehuldigd. En na vandaag zullen er weer andere ko men net zoo lang tot hij het roer .overgeeft aan z'n opvolger, die daarmee een wel extra verantwoor delijke taak toebedeeld krijgt en geen benijdenswaardige, bij zulk een illuster voorganger. Goud en zilver Coen Bot verkreeg vele gedenk- teekenen en brevetten en medail les. Hier volgen zijn voornaamste eereteekenen de groote gouden me daille van de N.Z.H.R.M, kleine gouden medaille N.Z.H.RM., eere medaille van de Orde van Oranje Nassau in goud, bronzen en zilve ren medaille voor menschlievend hulpbetoon, zilveren medaille N Z. H.R.M., de gouden medaille <an Frankrijk, de züveren van Enge land, de bronzen van Italië. hort geleden werden hem Duitsche sou venirs uitgereikt en verkreeg hij de gesp behoorende bij de gouden medaille van de N.Z.H.R.M. _.4-. «- Buste van den zeeheld- Dorus Rijkers. (chliché archief) Coen's eerste reis. Een verhaal apart is Bot's eerste reis: Dat is zóó gegaan: iedere maal als de reddingboot van Dorus Rij kers op stormachtige nachten zee koos, stond de jonge Coen te kij ken. En zich (te verbijten, dat het hem niet vergund was mee te gaan Want die wilde zee en dat razend- opgezweepte water lokten hem on weerstaanbaar. Het machtig be drijf van menschen tegen elemen ten trok en bleef trekken. Hij moest en zou in de reddingboot ko men. Kost wat kost. En hij kwam erin. Op een harren nacht kwam 't sein: „schip vergaan". Dorus ver zamelde zijn maats op het Anker park bij het boothuis, waar reeds een aantal matrozen van 't wacht schip bezig was de reddingvlet op den wagen te plaatsen, teneinde die naar de haven te rijden. Rijkers was er/ zooals gezegd, ook bij. Nauwelijks had deze zijn huis verlaten, of de jonge Coen sloop hem na. Dezen nacht zou hij zijn kans wagen. Nu of nooit! Hij moest maar zien wat er van kwam .Hij sloop op het door snotlampen spaarzaam verlichte AnÜferpark rond en verdween, toen de kans 't gunstigst léék, boven op den wa gen en in de vlet. Geholpen door de duisternis lukte de poging. Een der elf in de boot aanwezige olie- pakken sfoeg Coen om en zoo wacht te hij de komende gebeurtenissen, niet al te gerust, af. Aan de haven, op het oogenblik. dat de vlet te water moest, miste een der instappers z'n oliegoed en rapporteerde dit aan ouden Dorus. Nu was Dorus op die mementen, als het ging om seconden, een al- lerongemakkelijkst heerschap en woedend zocht hij zelf de boot door om het pak te vinden... Hij vond het ook, maar met den jongen Coen als verstekeling er in. Opa begreep 'wel wat' er in den jongen moest zijn omgegaan om zóo te handelen en zei er niet vee! van. Maar juist op het moment dat de bom toch in al haar hevig heid zou barsten, toen zei Coen s vader, dat de jongen dan maar mee moest gaan en dat hij thuis bleef. Dit werd Coen's eerste reis. Zijn vader ging nahien nooit meer mee. Het was ook niet meer noodig, want de zoon was een waardig opvolger geworden, die de traditie hoog hield en het blazoen van het ge slacht niet zou bezoedelen. Dat hij het kón, bewees reeds die eerste i torn met Opa Rijkers naar het groote Engelsche s.s. „Domingo de la Vrenaga", waarbij hij zijn talen ten als all round zeeman wist te ontplooien, zelfs tot tevredenheid van de allerongemakkelijksten en uiterst critischen Dorus Rijkers, die het alleen de Besten van de besten toestond met hem te varen. Vandaag is Coen Bot 60 jaar. In zijn woonark „Betty" te Van Ewijck sluis zal hij zeker zijn leven de re vue laten passeeren en bij menig hoogtepunt in gedachten stil staan. Coen Bot is een man, die het woord „vrees" nooit gekend heeft. Hij bezit een ruim hart en hij weet dat hij telkens weer 't eigen leven inzet voor dat van anderen. Hij is de zeeridder van achttien karaat. Coen Bot is een prachtig Neder lander. Een van die kerels, 'waarop we grootsch zijn en waarvan wij zouden willen dat er twaalf in 't dozijn gingen, helaasmen vindt ze slechts sporadisch: zóó flink, zóó dapper, zoo volstrekt: gemeenschapsmensch. Namens de bevolking van noor delijk Noord Holland: proficiat Coen Bot! Nog menige redding en evenzoovele behouden thuiskom sten 1 De vereenigïng van U.L.O.-leer- lingen blijkt van alle schoolvereeni- gingen het meeste initiatief te be zitten. Gisteren waren wij aanwe zig op een feestmiddag, dien wij als „uitstekend geslaagd" mogen kenmerken. Wij houden er dan na tuurlijk rekening mede, dat het groote tooneelstuk op dezen middag werd gespeeld door jongelieden, die bijna zonder uitzondering, voor de eerste maal op de planken stonden. Wij hebben echter bewondering voor de durf waarmee ze dit „waag stuk" hebben doorgezet. De zaal was geheel gevuld en de stemming liet niets te wenschen over. Het programma werd begonnen met zang door een groep meisjes, o.l. v. mej. C. H. de Stigter. Eenige aardige liedjes werden ten gehoore gebracht, 'die het publiek te oordeelen naar het applaus, zeer ap precieerde. Volgde een Chineesch stukje, dat werd opgevoerd door leden uit de lagere klassen. Het Vtas een primi tief stukje, dat eveneens „primitief" werd opgevoerd. De spelenden had den blijkbaar nogal last van plan kenkoorts en voelden zich niet „thuis" achter 't voetlicht. Niette min amuseerde het publiek zich kostelijk, want dit stukje was wer kelijk „anders dan anders" en on danks alles mag het toch vrij goed geslaagd heeten. Na de pauze werd opgevoerd het bekende blijspel „Joop ter Heul" naar het gelijknamige boek van Cissy van Marxveldt. Aanvankelijk waren wij van meening dat dit stuk dat een „speelstuk" is, een te zwa re opgave zou blijken voor de U.L. O. leerlingen, doch dit bleek niet het geval te zijn. Het werd vlot ge speeld, en ons is gebleken, dat on der de jongere generatie, die nu In Uw huisapotheek en in Uw zak, steeds bij de hand, zijn AKKERTJES een eerste hulp bij onver- hoedsche pijnen en ook bij 'n opkomende griep. De Neder/andsche Pijnstiller nog in de schoolbanken ,zit, wèl die krachten aanwezig zijn, die la ter voor onze amusementstooneel- vereenigingen een goede aanwinst zullen blijken te zijn. Noemen wij in de eerste plaats Rie van der VVal, die als Julie ter Heul speelde. Zij vertolkte haar rol prima; zij spéélde werkelijk, wist alle ge moedstoestanden logisch uit te beelden. Zij was de persoon die zij moest uitbeelden. Qua spel .waar- deeren wij haar nog iets beter dan de hoofdrolvertolkster, Jo Walra ven, hoewel ook deze uitstekend en vlot haar rol vertolkte. Jan Slort als papa ter Hdul en Henk Kohier als zijn zoon speelden goed. Minder aeslaagd vonden wij Anton Kers bergen als dr. Schmidt. Hij was te verlegen in zijn spel, niet vrij- ge noeg in zijn articulatie. De vrien dinnen van Joop ter Heul waren de vlotte, sportieve meisjes, die zij moesten zijn, speelden ongedwon gen en vormden een echte bak- visschen-club op het tooneel. Cor Labohm vertolkte de rol van den rijken bankierszoon Leo van Dil. Hij was goed, speelde rustig en zeker, en toch m^t een soort van bravour. Zijn rol was in veilige handen. Tenslotte kwam er in het laatste beclrijf nog een dienstmeisje voor, gespeeld door Lena v. d. Mast. Het was jammer dat zij niet rolvast was en den souffleur meermalen vragend aankeek, wént haar spel was heel goed. De regie was in goede handen bij den heer Boer, die wel een woord van waardeering verdient voor de regie van beide stukken, die hem zeker moeite en zorg gebaard zul len hebben. (G. v. Heusden) K. Koster, ios arbejder, Keizers gracht 148. H. J. Koksv. Konings- bruggen en kind., Ruyghweg 57. A. M. v. d. Pluy.i, verpleger LBD, Loodsgracht 27. M. W. Smeelen, werkster, Loodsgracht 27. J. Fijn heer, dienstbode, Herzogstr. 56. C. B. Jacobs, marechaussee, Javastr. 7 Anna M. Bakker, Soembastr. 8. L. Dukel, dienstbode, Violenstr. 25. G. de Boer, assistent directeur Zuivel- fabr., v. JForeestweg 105. A. v. Doorn Lingj^ek, Smidstr, 25. H. v. d. SteenKerk, dienstbode, Violenstr. 25. J. Bakker en gezin, metaalbew., Crocusstraat 63. A. de Vries—Faber Middenstraat 115. J. Bremer, manu- facturier, en gezin Sperwerstr. 3. A. Sinnige, Violenstr 22. D. Hellen- doorn, Middenstraat 65. H. Chr. Hel- lendoorn, Middenstraat 65. H. Has- selbach en gezinj gepens., v. d. Duyn v. Maasdamstr. 17. Ida C. v. 't Hooft cheffin wasscherij, Krugerstr. 43'. H. Melgerd, U.-verpleegster, Langevl. 6C. G. Rubbens, Bothastr. 37. D. Kol- horn en gezin, radio-monteur, Gra venstraat 22. W. 'ijnheer en echt- genoote, grondwerker, Herzogstr. 56 TH. Weber, halfvakman-monteur R W, Parallelweg 46. L. Butter, verpl. HET OPGEVEN VAN BEDRIJFS- VERANDEEINGEN. In verband met nog veel gestelde vragen over dit onderwerp, wordt een ieder, die als georganiseerde bij de L.C.O. voor Noord-Holland is aangesloten er aan herinnert, dat men verplicht is onmiddellijk opga ve te doen van de wijzigingen, wel ke in de bedrijfsvorm, zoomede in den naam en in de plaats van ves- liging van het bedrijf worden ge bracht. Het niet op tijd opgeven kan lei den tot allerlei moeilijkheden en overtredingen bij eventueele con trole op het bedrijf. RUNDVEELEVERING VAN DEN AANSLAG 1941. Eenigen tijd geleden is aan de veehouders, die nog koeien hadden te leveren van den aanslag 1941, een kaart gezonden, dat ze deze runde ren tot nader order boventallig aan mochten houden. Thans moeten deze runderen ech ter worden geleverd, waarvoor ge bruik gemaakt wordt van aanschrij vingsformulieren, waarop het aan tal nog te leveren dieren geheel of gedeeltelijk is vermeld, alsmede de datum vóór welke geleverd dient te worden. Het bovenste gedeelte van deze formulieren moet aan den betref- fenden handelaar worden overhan digd. De handelaar geeft dit formu lier bij levering af aan den markt- administrateur. Wanneer niet vóór of op den dag welke op het foj-mulier vermeld staat, geleverd wordt, zal boete wor den toegepast, zooals op genoemd formulier staat aangegeven. Waneer inen echter van meening is, dat aan de oude leveringsplictrt 1941 is voldaan (wat mogelijk is doordat kort geleden nog is gele verd en de bonnen hiervan in cir culatie kunnen zijn) is het aan te raden hierover per ommegaande aan'ons kantoor Afd. Veeleverings- administratie te schrijven met ver melding van de bonnummérs. Aangezien door het vele werk geen bezoek meer ontvangen kan worden, dan alleen na oproeping, moeten vragen daaromtrent schrif telijk worden ingediend om teleur stellingen te voorkomen. Vrijwillige levering, op den nieu wen komenden aanslag, kan op de zelfde manier doorgang vinden. Binnenkort Zal over de nieuwe veelevering een en ander worden medegedeeld. HUISSLACHTTNG VARKENS (ZELFVERZORGERS) Het is gebleken, dat er onder de huisslachters nog veelal een ver keerd begrip bestaat, over de bere kening van het vleeschrantsoen tn daarmede samenhangende kwesties. De berekening van de hoeveelheid vleesch, waarop de huisslachter recht heeft, geschiedt op een basis van 750 gram per persoon per week. Aan*de hand van het geslacht ge wicht, berekent de bureauhouder het aantal weken, waarvoor vleesch kaarten moeten worden ingeleverd. Hiervan doet de bureauhouder me- dedeellng aan den distributiedienst. Bij de uitreiking van nieuw» vleeschkaarten kan de zelfverzet*- ger zelf bepalen, hoeveel kaarten hij in wil leveren, daar hij tot 1 Fe bruari 1943 den tijd heeft om Zijn schuld aan te zuiveren. Hij kan dus een gedeelte van de kaarten inleveren, en het restant behouden. Voor iedere 4 weken ingeleverde bonnenschuld wordt een zegel afge geven. Deze zegels moeten ingele verd worden bij den bureauhouder, die net aantal weken bonnenschuld hiermede vermindert. Het is noodig om duidelijk naam, adres en org. pr. te vermelden, op dat de geffeveris niet op den naam van den verkeerden persoon worden geboekt. Zoodra er geen bonnenschuld mëbr is, ontvangt de zelfverzorger hiervan bericht, terwijl hij ook tus- schentijds van zijn schuld op de hoogte wordt gehouden, middels een zoogenaamd saldobiljet. Indien er teveel vleeschkaarten worden ingeleverd, kan er overleg met den distributiedienst worden gepleegd, om rantsoenbonnen voor vleesch retour te ontvangen. Als het gezin van den zeiverzorger wordt uitgebreid, of wordt verkleind moet hiervan mededeeling worden gedaan aan den distributiedienst. Er kan bepaald worden, of het nieuwe gezinslid aan de zelfverzor- ging deel neemt, en in mindering van de bonnenschuld zijn vleesch kaarten inlevert, of dat hij zijn vleeschkaarten behoudt. Bij vertrek van een lid van het gezin van den zefverzorger, kunnen hem rantsoenbonnen voor vleesch worden uitgereikt, op een basis van het normale burgerrantsoen van 250 gram per week. Aan' zelfverzorgers, die weer een varken voor huisslachting willen gaan houden wordt medegedeeld, dat er van een eventueele gelegen heid tot huisslachting in het na jaar van 1942 nog niets bekend is. Na 15 Februari 1942 mag er geen varken boven 40 kg., behalve fok- zeugen aanwezig zijn. Men houde dus bij het aanschaf fen van varkens rekening met deze gewichtsgrens DE PROVINCIALE VOEDSEL- COMMISSARIS VOOR NOORD HOLLAND. Dijkstr. 21. L. L. v. d. Vliet,, hulp prediker, Polderweg 40. J. Wiggers, timmerman, Crocusatr. 24. S. Elzin- ga en echtgen., Crocusstraat 24. A. Walter, wachtman, Tuintjesweg 4. A. Huizing, instrumentmaker P.T.T„ Brakkeveldweg 74. D. Bakker, wachtgelder R.W., Ruijghweg 46. J. Jans, boekbinder, en gezin, Jan Ver- failleweg 24. H. van 't Oosten, zich noemende Heijkoop, transportarb., Spechtstraat 1. F. J. van Meizen, grondwerker, en gezin, Tuinstr. 27c. KOUDF HANDEN... Een juffrouw deed aangifte dat haar handschoenen, die zjj in een winkel op een stoel had geelegd, verdwenen waren. Kleine oorzaken plegen soms groote ge volgen te hebben en dat is zeer zeker van toepassing op datgene, wat dezer dagen de gemoederen van de garde der Nieuwe- dieper sneeuwruimers beroerde Nu willen wij in eerste instantie vast stellen, dat sneeuwruimen geen pretje is. Sneeuwruimen is nog altijd een karwei, dat men als weinig aanlokkelijk kan be schouwen, afgezien van het feit dat het 'n eerlijke broodwinning is. Het komt me echter voor, dat je altijd nog beter op het bureau als letter goochelaar kan zitten, dan in een temperatuur van om en nabij het vriespunt het plaveisel te ont-sneeuwen. Het honoranium voor dezen arbeid, ver strekt door de bekende Grondmaatschap- pij" is behoorlijk, zij het niet overvloedig. Logisch dus dat de sneeuwruimers, op den dag van uitbetaling deze week, terstond present waren voor de loketten van „So ciale /Zaken", teneinde deze penningen in ontvangst te nemen. Helaasaanvankelijk kwam daar niets van. Er was stagnatie ontstaan in de uitbetaling, zoodat de sneeuwruimers moesten wachten. En zij wachtten een uur anderhalf uur een paar uur en nog langer. Men kan zich voorstellen, dat de stemming van dreigend naar zeer slecht omliep en dat er in die uren. waarop men wachtte, menig bitter woord aan het adres van de samenleving in het algemeen en aan dat van de Grondmij. in het bij zonder gegeven is. Zoo hoog liep de toorn der ruimers, dat een hunner, die blijkbaar goed ter penne was, niet langer aarzelde, doch een vlam mend protest op papier wierp en daarmee spoorslags naar de redactie van de krant toog. Hierin werd de verbittering zwart op wit geboekstaafd en toonde men aan op welke wijze er met sneeuwruimersbe- langen omgesprongen werd Kleine oorzaken Want er was niets anders gebeurd dan dat de man die het geld gehaald had, door het ongelukkige verkeer in de sneeuw was blijven steken, zoodat hij met diverse uren vertraging in Nieuwediep arriveerde. Waarna, terstond de uitbetaling plaats vond Van heel wat prettiger aard was dat gene, wat enkele dagen geleden een metselaar overkwam, die bezig was met werkzaamheden aan een der muren van het Rialto-theater aan de Spoorstraat. De man metselde naar zijn aard aan den muur, of beter gezegd: hij metselde tus- schen den binneh- en buitenmuur. Wie beschrijft op n gegeven moment s metse laars krankzinnige vreugde toen hij daar, als Godes-gave. ontwaarde niets meer en niets minder dan een pakje ouderwet- sche, onvolprezen, zware shag „van de 'Weduwe". U weet wel, zoo'n blauw pakje De man heeft, na aanvankelijk van pure verrassing bijkans van de stelling gestort te zijn, het pakske aan 't hart gedrukt, het bekeken, vertroeteld, het gekoosd ali~~een lieftallige baby. en het daarna, als, een kostbaar en kostelijk kleinood, wegge- borgen in den besten en diepsten zak van z'n overall. En hij vertelde dien dag tegen heel Nieuwediep, mitsgaders alle buitenvelders, welk een fortuin hem dien dag door de voorzienigheid in den schoot geworpen was. En hij prees het lot, dat hem be stemde voor zulk een vorstelijke gift. Inderdaadzooiets is een bijster prettige ervaring en overkomt maar een maal aan iemand. Vergissen we ons niet, dan moet stellig met de mogelijkheid reke ning gehouden worden, dat vandaag de halve mannelijke Nieuwedieper gemeen schap Rialto-waarts tijgt, teneinde dit filmpaleis steen voor steen af te breken, om te onderzoeken of er wellicht niet nóg een pakje „van de weduwe"tbij den aan bouw. zes jaren geleden, vergeten werd. Menigeen zal, dit lezende, verzuchten waarom h e m nu zooiets nooit overkomt. Waarom hij 1.50 voor een pakje shag moet betalen en 40 cent per sigaar. Waar om hij een maand moet bedelen, aleer z'n leverancier hem. dik boven den prijs, als een bijzondere gave een luttel pakje tabak toeschuift Inderdaad't zijn de uitverkorenen. wien alleen maar zoo iets overkomt. Deze week heeft men de slotfaze vat?de Formosa-affaire geleztrf. Lang niet mal- sche straffen zijn er uitgedeeld door den Rechter, die het ook niet bar eens bleek te zijn met de praktijken van zekeren grossier. Deze laatste zag kans zonder poene den dans te ontspringen. Formeel ging hij vrij-uiten ook dat is een felici tatie waard, nietwaar. Voor de volgende maal echter: iets voorzichtiger heer grossier. ]e kunt ten slotte nooit weten. EEN BOUTJE VOOR DE KERST. Bij een bewoner van de Keizer straat werden Jrie konijnen gestolen. GEYSER VERDWENEN. Een bewoner van de Binnenhaven deed aangifte, dat uit zijn woning een gasgeyser gestolen was. BURGERLIJKE STAND DEN HELDER van 19 en 20 Februari 1942. Gehuwd: J. Mercerj en A. Zwa german. Ovferledeü: P. J. Scheer (m.), 95 J. 1 H.V.G.B. ONBEDREIGD WINNAAR. Waterpolo is een mooie sport. Te weinigen weten dit nog, want dan zou de Overdekte gisteren stellig heel wat drukker bezet zijn geweest. Van de vier deelnemers aan het door D.A.W. geofganiseerde tour- aooi: H.V.G.B., Amstel, Neptunusen D.A.W.komt alleen H.V.G.B. in de tweede klasse uit. De andere zeven tallen zijn derde-klassers. De Haar lemmers wisten hun prestige ter dege te bewaren en wonnen onbe dreigd het tournooi. Ook het tweede zevental won, zoodat de Haarlem mers met twee eerste prijzen huls toe gingen. D.A.W. I liet als een goede gastheer de eer aan de an deren en eindigde nummer laatst. Al deden de Alkmaarders hun best om het anders te doen zijn. De eerste wedstrijden waren: H.V.G.B. II—Amstel II 3-0 D.A.W. IINeptunus II 12 Vervolgens speelde HV'GB I tegen Neptunus I en betoonde zich royaal de meerdere met 7—1. Aan de beurt waren toen Amstel I DAW I. De Alkmaarders leken ons een tikje sterker in het begin. Er werden na beëindiging van den wedstrijd vrije schoten gelost. De DAW-keeper liet de meeste door en DAW had verloren. De verliezersronde bracht eerst DAW II—Amstel II. De DAW ers wonnen met 50. DAW I nam het daarna op tegen Neptunus I Toen Neptunus kort voor het einde den stand op' 3—5 bracht, was het pleit beslecht. Met deze score kwam het einde. De winnaarsronde bracht het eerst in het water HVGB I en Amstel I. De Haarlemmers wonnen met 40 het tournooi. De. laatste wedstrijd was tus- schen de winnaars der tweede ze ventallen, HVGB II ep Neptunus II. Met rust was de stand 1—2 voor Neptunus II. Toen lieten ze het echter zitten en bet werd geleidelijk 4—2 voor HVGB II.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1942 | | pagina 3