KOFFIE- M E LBA M BUSSINK De algemeene Volksschool legt de basis voor onze volkseenheid. De kunst van het schilderijen-zien. SURROGAAT 09 stilte yóórdatmOaOfrig,., r Wat verlangt U voor Uu> bon? r&>. W. A. SCHOLTEN'* NCV N.C.V. Intellectualistisch Onderwijs moei plaats maken voor een muzische opvoeding. P De kleine bedelaar. Wensch. WAAR EENS DE BURCHT VRONE.. Wim Sonneveld's Cabaret in het Amsterdamsch Concertgebouw. Om de Voedingswaarde Oie cedt Dan den ïtoeckett&aekrs Deventer koek VRAAGT VOORTAAN HET NIEUWE KINDERVOEDSEL DAT TIJDELIJK MOLENAAR S KINDERMEEL VERVANGT. VERKRIJGBAAR OP DE RUSTBOH EN OP DE BESCHUITBONNEN Onze ruim 50-jarige erva ring op hel gebied van Kindervoeding slaat U borg voor de uitstekende kwaliteit van dit nieuwe Molenaars Kindervoedsel. Eén druk op den knop en d« cm komt vrij! Mi« echter bif'U! 9 energie ontplooien «rilt, denkt O plot» aan iets anders, U wordc-af- geleid eo ïoo mislukt alles! WA 't «tt lukten, dan moet U van binnen xijn. Dalmeijer's schriftelijke ologiacbe persoonlijkheidscur- i mfleen V rustiger cn dus tot occt energie in staat. V moet den i eens invullen. Mierhagt aflnlfpn. OMI om kosteloos Tserzemu brocfarat Wil to ontvangen. «I .aoBadlg adras In rfruldettsrt Sfc lawMlng, IS ets portsMab, hmIm aan Cwnhm, Konteglnnow. 182 Aid. M M*» f. ■S/MW////////////////////AI 36 ct. per pak a 250 gram U verlangt voor Uw bor levensmiddelen, die op eer hygiënische manier uitgoedi grondstoffen zijn samenge steld. U is daar zeker van, wanneer de naam W. A. Scholten op de verpakking voorkomt. Bekend zijn W. A. Scholten's Butaroma, Albumona, Transparants, sago, verpakt aardappel meel, etc. Aardappelmeelfabrieken EEN WIJS MAN Hfïu «n SFA ARBIItf VAM >1 Een SpaarbrloT van de te s-Gravenhage Is een uiterst sollede belegging Looptijd 14 Jaar. Grootte 600... 1000.- en f 2500.-. Storting vanaf f 3.- per maand. Korting bil betaling ineens 75.-, ƒ150.- en 375.-. Uitkeering kas 1928 ln 19431 hoogste 896... 1792.- en 4480.-. laagste 650.-, 1300.-en 3250— Soliditeit: Rijkstoezicht (Verz.k.). Nadere Inlichtingen, mede om trent een vertegenwoordiging, verstrekt de N.C. V. Spaarver,- zakerlng. Zeestr. 88. Den Haag. Ontplooiing van de menschelijke gevoels- en karakterzijde. in. Met dit derde, tevens laatste artikel besluit onze medewerker op het ge bied van Opvoeding en OnderwUs zijn beschouwing over de opvoeding zooals deze zich dient te ontwikkelen. Het probleem ls hiermede natuurlijk niet volledig behandeld, hetgeen, ge zien de plaatsruimte, helaas tot de onmogelijkheden behoort, doch niet temin zijn in deze serie eenige ge dachten en Ideeën ontwikkeld, die den lezer toch tot nadenken moeten stemmen, temeer waar het hier te vens gaat om onze zelfstandigheid. (Redactie.) Indien de souvereiniteit, dus ons zelf' standig volksbestaan, thans op het spel staat en zij staat op het spel dan wordt het hoog tijcj, dat de individueele leden van ons volk gaan inzien, dat wij als volk ons gezamenlijk moeten inspan nen om ons van onze zelfstandigheid te verzekeren. Dat dit nooit zal kunnen geschieden, als we vasthouden aan de, ons volk verscheurende, opvoeding, zal na het voorgaande nauwelijks eenig betoog be hoeven. Trouwens, we herhalen het, het ls een verheugend feit, dat men zich alom steeds meer bezint op het probleem van onze zelfstandigheid en op de vraagstuk ken, die hiermede ten nauwste samen hangen en dan direct op één van de eer ste, zoo niet hét eerste belangrijk' vraagstuk, n.1. op dat van onze opvoedini stuit. Daarbij is inderdaad 't inzicht groeien de, dat wij ons als volk in eenheid weer moeten leeren kennen en waardeeren, dat wij weer moeten leeren inzieh, dat wij als kinderen van één volk deze na tuurlijke basis moeten koesteren als het dierbaarste bezit. Dit dierbaarste bezit, dit bewustzijn van een volk te zijn, his torisch gegroeid en zijn uitdrukking vin dend in een hoog ontwikkelde eigen cultuur, die voor de wereld een schat kamer beteekent, is echter helaas poli tiek verkwanseld door een onverantwoor delijke partij-opvoeding. Is het dan te verwonderen, dat, nu ve len dit steeds meer inzien, ook de roep om een andere opvoeding wordt verno men? Zij wenschen voor hun volk weer een opvoeding, die in de eerste plaats het geheel ziet en niet de deelen partijen een opvoeding, die ons verleden waar dig is en niet in bekrompenheid en eng heid ontaardt. Een opvoeding, die ver eent en niet scheldt en die den blik weer leert richten naar buiten, zooals zij de den, die eens onfc volk groot maakten. Bij deze nieuwe opvoeding stellen we ons als doel ons volk voor oogen. Het gaat om het voortbestaan en de zelfstandigheid van ons volk; in het be- lang van dit volk zullen al die maatre gelen genomen moeten worden, die zijn eenheid en aanzien vermeerderen. De volksgemeenschap als draagster van alle cultuur staat ons weer voor oo£(en. Niet langer gaat het ons om den individueelen mensch, doch om de gemeenschap van menschen, die ons volk vormt. Het doel van de opvoeding is dan ook allerminst van den jongen mensch een losgeslagen intellectualist te maken, die meent, dar hij op zich zelf staande aan zijn menschelijk verstand reeds genoeg heeft en verder alle niet voor het ver stand te doorgronden bindingen kan ont beren. De leuze: kennis is macht, dient uit de nieuwe opvoeding geschrapt te worden. Niet, dat aan de ontwikkeling van het verstand geen waarde gehecht zou wor den. Natuurlijk wordt daar ook in de nieuwe opvoeding waarde aan gehecht. Echter zijn er naast de ontwikkeling van het verstand andere zijden van den mensch, die minstens even belangrijk, zoo niet belangrijker zijn. Indien de opvoeding thans nog groo- tendeels neerkomt op verstandsontwik keling, dan zien we daarin een uitvloei sel van bovengenoemde leuze. Het is zeker niet te veel gezegd te beweren, dat onze opvoeding bijna uitsluitend hierop is gebaseerd. De gevoels- en ka rakterzijde van den mensch zijn veel te weinig tot onplooiïng gekomen. Er wordt niet gevraagd of iemand hulpvaardig, eerlijk en trouw is, maar of hij „knap" ls. Die knapheid blijkt buitengewoon belangrijk te zijn, zóó nelfs, dat men, als de knap heid maar aanwezig is, -de hoedanig heid van karakter graag op den koop toe neemt. Wat is de jacht naar het diploma an ders dan het verlangen naar een bewijs van een intellectueele prestatie; persoon lijkheid, karakter is bijzaak. Stellen we - als ideaal de eenheid van de volksgemeenschap voorop, achten we de binding aan de volksgemeenschap van uiterst gewicht, voor het individueele lid stellen we daarnaast den eisch, dat de individueele gaven tot ontwikkeling en ontplooiing moeten komen. Echter en dit is een kenmerkend verschil met de voorafgaande opvoeding niet in de eerste plaats ten bate van het individu zelf, doch ten dienste van de gemeen schap. De waarde van den mensch wordt Op een fraaie wijze. Een arme kleine bedelaar, Zocht ln de nood zijn daaglijks brood. Het leven valt hem bitter zwaar. Hij smeekt aan elk een woning, Maar vond volstrekt geen hulpbetoning Dan was hij hier, dan was hij daar, Die arme, kleine bedelaar. Op 't eind ontmoette hij een heer, Die schat op schat gewonnen had, Die zag meedogend op hem neer. En liet gulhartig bij zijn sterven Hem na zijn dood zijn schatten erven Zo zorgt de Opperzegenaar Voor den armen, kleinen bedelaar. Toen ging hij vrolijk, welgemoed. Al met zijn schat vluchts naar de stad Waar hij voorheen was opgevoed. Hij schonk steeds troost aan de bedroefden Bood hulp aan hen die hulp behoefden, Hij was de redder in 't gevaar, Die arme, kleine bedelaar. hH had nu geld en goed genoeg, „v was tevreen, zoals voorheen, Toen hij zijn lot geduldig droeg. Wijl hem geen tegenspoed meer drukte En zorgloos alles hem gelukte, Was hij gered nu uit gevaar Die arme, kleine bedelaar. Nu bood hij bijstand dag en nacht. En had erbaren met de armen. Wijl hij zijn lot heeft overdacht, Kan hem geen beter hoop thans- strelen Dan aan de armen mild te delen. Zo juicht hij vrolijk door het land, Verlost nu van de bedelstand. bepaald door de waarde, die hij heeft voor de volksgemeenschap, door den dienst, dien hij ten aanzien van de volksgemeenschap vervult. Daarom kan ook de egoïstische Intellectualiteit nooit het laatste woord van een opvoeding zijn die de eenheid en den band van het geheele volk ln haar vaandel draagt. Wij willen opvoeden tot een volks verbonden en sterk karakter; tot een persoonlijkheid, die als hoogste goed zijn gaven in dienst van het geheel stelt. Wij willen de kinderen van ons volk opvoeden tot nuttige leden van de ge meenschap. die hun taak op de gestelde plaats met bewustzijn van den dienst, dien ze daarmede verrichten, vervullen Welke plaats zij innemen, zal afhangen van hun gaven, maar op elke plaats zijn ze een volwaardig organisch lid. Wij willen, dat leder lid bewust deel van het groote geheel zal zijn, deel zal hebben aan de cultuur van zijn volk, zich volksverbonden zal voelen, kortom, dat Ieder lid weer zal leven ln den geur van zijn volk. De grondslagen van deze opvoe ding zullen gelegd moeten worden door de eene, algemeene volksschool, die niet scheldt, doch vereent, door de eene algemeene volksschool, die- de opvoedingsplaats zal zijn voor de jeugd van héél ons volk. Het ondprwijs van die nieuwé volks school zal zoo Ingericht moeten worden, dat niet alleen de verstandelijke ontwik keling tot haar recht komt, doch. dat alle gaven van hoofd én hart tot ont plooiing gebracht worden. Daarvoor zal het overwegend intellec tualistische karakter van het onderwijs plaats moeten maken voor een opvoe ding, die de hoogere gevoelens van den mensch, zijn kunstzinnigheid tot ontplooi ing brengt. De grondslag dient gelegd te worden, dat ieder, zij het ook in ver schillende mate hetgeen afhangt van de persoonlijkheid deel zal hebben aan de waardevolle eultureele uitingen van zijn volk; de verschillende kunsten zul len veel meer dan thaiïs het geval ls, tot het volk gebracht moeten worden en de school zal hierbij prachtig voorberei dend werk kunnen doen. Indien het In tellectualistische onderwijs plaats maakt voor een muzische opvoeding, een op voeding niet gewiid aan het verstand al leen, doch vooral aan het gevoel, aan de muzen. Aan het rekenonderwijs' zal daar om niet langer de belangrijkste plaats ingeruimd moeten worden, doch aan het moedertaal-onderwijs. De moedertaal toch is de band, de binding tusschen alle leden van hetzelfde volk. Het bewustzijn „volk", de volks verbondenheid ls ondenkbaar zonder den band der gemeenschappelijke taal. Elk volk, dat zijn zelfstandig bestaan lief heeft, zal aan het moedertaal-onderwijs de meeste zorg besteden. Dit onderwijs mag echter niet intellectualistisch ont aarden in uitsluitend onderwijs in de juis te schrijfwijze, doch dient vooral gericht te zijn op het uitdrukken van eigen ge voelens en gedachten en het genieten van de waardevolle literaire producten. Naast de moedertaal ls de geboorte grond heilig voor elk volk, dat zich zelf respecteert. De liefde tot den geboorte grond, leder van nature aangeboren, zal verdiept moeten worden. Daarom zal de heemkunde bij ons onderwijs een belang rijke plaats moeten Innemen. Om het eigen heem dient het onderwijs als het ware gegroepeerd te worden. Ten nauwste hiermede verwant ls het geschiedenisonderwijs. Het bestaan als zelfstandig volk ls altijd een historisch gegroeid bestaan; zoo ook de verbonden heid aan den bodem. Daarvoor heeft ook het geschiedenis onderwijs een uiterst belangrijke taak. Hoe weinig ls dit begrepen; het blijkt wel hieruit, dat door het bestaande ge schiedenisonderwijs onze volksgemeen schap ondermijnd ls. Op bijna geen gebied blijkt de ver deeldheid van onze verschillende soorten scholen zoo duidelijk als op het gebied van het geschiedenisonder wijs. dat gegeven wordt. Elke soort school beteekent praetlsch een eigen geschiedenisopvatting. Het belang van geschiedenisonderwijs voor het ge heel. voor het bewustzijn van een volk, speelt hierbij niet de minste rol. Dat ons volk dit tientallen Jaren aan vaard heeft, bewijst, dat het bewustzijn, kinderen van één volk te zijn verloren is gegaan. De behoefte aan een eenvormig ge schiedenisonderwijs onder leiding van den staat, waardoor eindelijk eens de ware belangen van ons volk geleerd worden, is zeer groot. Dan zullen zij als helden van ons volk geëerd worden, die met opoffe ring van persoonlijke belangen onze volksgemeenschap het beste gediend hebben en tot den bloei ervan heb ben bijgedragen. Vormt de moedertaal den band, die alle leden van hetzelfde volk bindt, rf&n moet de gezongen moedertaal in vreug de en droefheid, tn vrede en strijd onver brekelijke banden slaan, niet alleen tus schen de leden, maar ook tusschen de generaties van hetzelfde volk. Bij ons zingt evenwel elke soort school haar eigen liederen. Wordt ergens an ders duidelijker door geïllustreerd, dat wij met onze bestaande opvoeding tot verdeeldheid op een totaal verkeerden weg zijn? In de nieuwe volksschool zal aan het gemeenschappelijke lied een zeer ruime plaats toekomen. Waarom zou ons volk niet opgevoed kunnen worden tot goede zangers, met gevoel voor muziek? Waar om zou ons schoone volkslied een van de schoonste ter wereld niet door heel ons volk gezongen kunnen worden als uitdrukking van onze eenheid en saam- hoorigheid? Ten slotte zal ook aan teekenen, han denarbeid en gymnastiek een belangrijk deel van de opvoeding besteed moeten worden, willen we opvoeden tot karak tervolle persoonlijkheid In bijzonderhe den treden zou te ver voeren Thans reeds moge gebleken zijn, dat vooral het bindende element ln de op voeding naar voren moet komen. De toekomstige, algemeene volksschool dient de basis voor onze volkseenheid te leggenIndien zij het niet doet, wie zal het dan doen? De school, zpoals wij haar thans ln volksontbindende verscheidenheid kennen, legt die basis niet. Integendeel! Daar de komende opvoeding over onze toekomst, d.w.z, over ons zelf standig bestaan als volk beslist, is 't hoogste tijd om tot een nieuwe op voeding te komen, die de eenheid van ons volk als doel stelt, dat. wil dus zeggen tot een volksche opvoeding. - A. AALDERINK. Arbeid en krachten Hart en gedachten. Ruimte voor vrijheid, Hoogte voor blijheid. Vrienden weinig en vijanden veel, Laat me dat, God, en ik heb mijn deel! René de Clercq. IKOs» MET lANOEIUKfi DW3» ST- PAWCR.AS Langs den bochtiger) weg, langs ring vaarten met molens en over hooge brug gen, rammelt de generatorbus van Alk maar naar den Langedijk. Een blonde conductrice knipt de kaar tjes en als de papierrondjes neerdwarre- len op den schuddenden vloer, schokt langs de vensters van het vehikel een overweg, een rijtje huisjes, een café-in- ruste, een kerkje de chauffeur brengt zijn broodwinning tot staan Sint Pan- cras. Er is gelachen in de bus en daarom ls na het uitstappen een stemming in mij gerezen, alsof het Sint Paneras is, dat er schuld aan heeft, dat de vroolijkheid ver der gegaan is en ik blijven moet. Als ik om mij heen kijk, denk ik: Huis je, boompje, beestje 't is al net als overal. Het meisje ln de bus wuift.... dan ben ik alleen. Aan den weg voor de hulzen, tuintjes, die opgemaakt zijn als voor een versier- wedstrijd het lijkt wel, alsof de dorps liefde van den Pancrassenaar ln zijn voortuintje wordt gekweekt en daar tot bloei komt met ontelbare bloemen in duizend-en-één tint bij een tweesprong de molen van Timmerman, afgekeurd om bewaard te blijven, zooais hij daar staat op zijn betonnen voetstuk. Een leelijk dorp? Over smaak valt te twistenmaar leelijk....? Neen. In afwijking van de meeste Noordhol- landsche dorpen is Sint Paneras niet door lintbebouwing tot één enkele kilo meterslange straat gegroeid, maar de hui zen en huisjes hebben zich aarzelend hti 44 (Teekening G. Dekker) samengeschaard om een twaalftal oude boerenplaatsen en wat arbeiderswonink jes, bedachtzaam als ging het er om de partij van een verslagen veldheer te kiezen. En zoo werd Sint Paneras tot een grappig allegaar van bouwsels zonder stijl, een dorp vol merkwaardige con trasten. Eens was hier de hechte burcht Vrone, die .ln de dertiende eeuw den voornaam- sten weg naar West-Friesland beheersch- te. Het was niet makkelijk bij Vrone door te breken ln die jaren, temeer daar de boeren en het water van de Zijpe zul ke beste bondgenooten waren. Zestienhonderd Noordhollanders zijn nu rond het eeuwenoude kerkje gaan wo nen en zij hebben het zich aangenaam trachten te maken met de middelen, die binnen hun bereik lagen. Toen kwam er welvaart door de tuin derij; de oude boerenplaats kreeg een uitbouwtje zus en een koepeltje zoo; het arbeidershuisje vergrootte zijn vensters en verwijdde zijn blik over een land schap, dat niet meer alleen groot en groen was van welland, maar dat ge- leideiijk-aan tuinderijen uit zijn vrucht baren bodem deed opbloeien. Een dorp, leelijk door een warwinkel van stijl? Neen, het ls een der liefste vlekjes ln ons Westfriesche land, zooals het daar ligt tusschen de lapjes wei, waar een enkele koe graast, met zijn kassen, waar nijvere handen arbeiden en zijn landhuisjes met een vruchtboom hier en daar. L. KUNST. mensdom, denkt nu vroeg en laat ■zaï God beloont, wie hem' niet hoon.t Maakt op Zijn hulp dus altijd staat. Want Hij kan troost en hulp steeds geven ls de redder ln ons leven, ls ons aller toeverlaat, redt een ieder ln zijn staat. Gij Dat CUit „De Tranenkruik*'. lit uit De Oude Doc3, door D. Wouters.) Hella Haasse heeft tot twee malen toe Wim Sonneveld en de zijnen -r waar schijnlijk het beste Nederlandsche caba retgezelschap, dat ooit voor het voet licht trad aan voortreffelijke schet sen en liedjes geholpen. Zij maakte in één slag naam als talentvol en fijnzin nig kunstenares Maar alle kunstuitinff behoeft tild. en men moet zich thans af vragen of Hella Haasse niet het gevaar g»at loopen In te korten tijd te veel van zichzelf te verpen. Want dezen derden keer is zij minder geslaagd, zoodat Opus ITT" niet eeheel en al een „opus" "ênoemd kan worden. Naar mijn smaak was de ontknoooinff van ..De Primadonna", dat overigens een goede dialoog had. erof en doorzich tig. en de schets ..Variaties voor strijk- instrumenten" w*»»f1n de hoofdrol eieen- IHk vertolkt werd door een zeer intiem kleedir,e,stuk vrii smakeloos Maar er was veel goeds. De ..Pianoles" dc ftpsnb'cdenis van het genlaaede en op- stan^ee kind/ -int haar vriendinnetjes od het zonnige olein hoort spelen, ter- i«i1l rii7e'f haar vingers niin tokkelt on de toetcon van het klavier werd nntrr ^rend door Eri Rp"~hé verf kt Tn de „Garderobière" vol levenswijsheid en speelsche spotter nij was Sophie Stein op haar best. De conférence van Sonneveld zelf was, als steeds, geestig, vlot en beschaafd. COR VAN DER LUGT—MELSERT VERLAAT HET TOONEEL.- Cor van der Lugt—Melsert, die se dert 1938 het vaste gezelschap van den Amsterdamschen Stadsschouwburg heeft geleid, zal met ingang van 1 Augustus a.s wegens gezondheidsredenen zijn func tie neerleggen. Dit, voor bepaalde kringen stellig uiterst onwelkome, bericht houdt uiter aard in, dat Cor van der Lugt—Melsert het tooneelleven ook al zal hij zonder twijfel een belangstellend toeschouwer blijven een definitief vaarwel gaat toeroepen. Een eervolle loopbaan staat op het punt afgesloten te worden. Het is m.1. nog niet het juiste oogen- bllk om in den breede uit te weiden over de groote beteekenis. die Cor van der Lugt—Melsert èn als acteur, èn als regisseur èn ook als zakelijk leider voor het Nederlandsche tooneelleven gehad heeft. Maar reeds thans, in de schaduw van het komende afscheid, mag gezegd worden, dat Van der LugtMelsert ondanks de bezwaren, die men soms te recht of ten onrechte tegen sijn artis tiek en commercieel beheer heeft meenen te moeten Inbrengen van het oogen- bllk af. waarop hij ztjn eigen tooneel- ^ndernemln* stichtte, een voorbeeld ge weest is, dat elke tooneeldlrecteur zich ter harte kon en kan nemen. De beeldende kunst is naast de lltera tuur en de muziek wel bij uitstek de kunst, waardoor een volk voortleeft. Nederland heeft door de eeuwen ln de schilderkunst een vooraanstaande plaats ingenomen. Wij behoeven slechts te her inneren aan de Zuid-Nederlanders Hu- bert en J&n van Eyck in wier werk „De Aanbidding van het Lam", het veellul- kige altaarstuk te Gent, reeds aanwezig is de opbloei van het stilleven, de ont plooiing van het genrebeeld en de ont wikkeling van het portretstuk, die de zoo rijke zeventiende eeuw tn Hol land bracht. De namen van Rembrandt, Frans Hals, Vermeer. Jan Steen en voor den nieuwen tijd die van de Marlssen, Vincent van Gogh. Breitner, Toorop en zoo vele anderen, spreken tot ons als de meesters, die zich bewust waren, dat het eigen leven onbeperkt deel heeft aan al het geschapene, maar allereerst aan dat van den evenmensch, den aardschen lot genoot. De schilderkunst zit ons volk ln het bloed en de schilder bij Gods genade is hij) die schildert uit Innerlijken drang om schoonheid te scheppen. Er is zeker geen tijd geweest, waarin in Nederland zooveel geschilderd werd als thans. In de 19e eeuw gingen tal van goede schilders ten gronde, omdat zij, verleid door de financieele verlokkingen van de kunsthandelaren, die in Amerika voor scheepsladingen van hun werk af zetgebied vonden, doeken aan den loo- enden band vervaardigden. Gelukkig leven de besten, die zich liever met een bescheiden bestaan tevreden stelden, daarvoor ontoegarigkelijk en het zijn zij die tot de erflaters der beschaving gere kend moeten worden. In onze dagen, waarin veel geld in omloop is, waarvoor geen bestemming kan worden gevonden en waarin velen vreezen, dat dit geld straks minder waard zal zijn, kunnen de schilders zooveel verkoopen als zij ge lieven te maken. Het leven is duur en de verleiding is groot, met het gevolg dat op veie groepententoonstellingen schilders, die waarlijk beter werk kun nen maken, met' doeken voor den dag komen, die als plaatwerk tn bazars thuis hooren, maar met kunst niets gemeen hebben. De massa, wier kunstzin niet is ontwikkeld eh bovendien nog bedorven wordt door de vele winkels ln allerlei artikelen, die thans ook schilderijen ex- poseeren, van lieden, die thans slechts 't penseel hanteeren, omdat s zij daardoor gemakkelijk geld kunnen maken, doch die in normale tijden, waarin het schil deren een moeizaam bestaan oplevert, er niet aan denken achter een ezel plaats te nemen, staat ln dezen warwinkel als een kat tn een vreemd pakhuis. Daar naast hebben wij de nieuwe rijken, die alleen schilderijen koopen als handelsob jecten en nu, omdat er zoo'n vraag is naar werk uit de. romantische school grif een f 19.000.— neertellen voor doeken, die voor kort, omdat ze ten onrechte niet in de mode waren, gelen f 100.— op brachten Nog onlangs beleefden wij het, dat een meesterwerk van Willem Marls, welk werk. toen het in Brussel geëxpo seerd werd, met den grand prix werd be kroond, ln den loop der jaren tot een bedrag van f 100 000.— in verschillende handen overging, in 1940 voor f 1600 ver kocht werd en twee jaar later weer f 36000 opbracht. Deze speculatie zal er wel altijd blijven en voor speculanten willen wij niet als voorlichter optreden Tot hen, die hun moeizaam gespaard geld slechts eenmaal ln een schilderij kunnen omzetten en daarvan blijvende vreugde willen beleven, richten wij ons echter met den raad, zich voor den aan koop er van tot een vertrouwd kunst handelaar te wenden, die meestal wel ln staat is om voör hetzelfde geld, waarvoor ln de kitschwinkels een bom bast-schilderij te krijgen ls, hen ln het bezit te stellen van eén werk van een jongen meester, die uit liefde voor de kunst zijn werk heeft geschapen. Leer zaam ls ook, den tijd eens te nemen, mu sea en tentoonstellingen te bedoeken. De beste methode om schilderijen te leeren verstaan is veel schilderijen te gaan zien. Ook de muziek leert men verstaan door veel muziek te hooren. Stelt u niet dadelijk afwijzend tegenover een doek omdat u niet dadelijk de techniek van het werk begrijpt of omdat dit u vreemd voorkomt. Maakt, indien mogelijk, eens een praatje met den kunstenaar, die u allicht duidelijk kan maken, waarom hij het landschap niet slaafs naar de natuur afbeeldde, in het stilleven een voor u vreemde compositie toï stand bracht en in het portret poogde, het karakter van de persoonlijkheid uit te beelden. Wijst eers schilderij niet aanstonds af, omdat daarop geen mooi gekleede dames en heeren voorkomen, maar de zwoegende mensch, gebonden aan den arbeid. Maar bovenal, gaat pas dan tot den aankoop van een schilderij over, omdat gil het mooi vindt, omdat daarvan iets van de levens blijheid. de eenzaamheid of de gebon denheid met het geschapene, die de schilder bij het vervaardigen doorleefde tot u ls doorgedrongen Dan nas zult gli ln het aldus verworven bezit steeds meer vinden wat uw ziel behoefde Koopt geen oppervlakkig werk. dat met kunst niets gemeen heeft, want daarop raakt .gij spoedig uitgekeken. Onze gave, stoere 17de-eeuwsche boe ren, die nog niet door den wansmaak die de moderne techniek bracht, bedor ven waren, stonden in direct contact met de reizende schilders en kochten van hen de beste werken, die men in enkele boerenfamilies nog kan vinden. De mees te geraakten later echter helaas voof veel geld naar Amerika. Voor het be houd van onze eHen cultuur is het ook wenschelijk, dat ons uitgebreid en mid delbaar onderwijs meer aandacht aan deze zaken gaat schenken. D. A. Klomo. In Van der Lugt—Melsert kwam de merkwaardige en zeldzame synthese tot stand van ..kunstenaar" en. om het zoo eens pomilalr te mogen Zeggen, „zaken man" Hi1 weet niet a'leen wat een too- neelondernemlng ..artistiek" behoeft maar ook welke financieele politiek zit van noode heeft ,om on een gezonde ha- sis te komen en te blijven. Aan twijfel achtige experimenten hoe aanlokkeliik ook voor eiken kunstenaar, die qualitate aua geneigd is zlin vleugels wlid te ont vouwen heeft Van der LugtMelsert zich nooit gewaagd. HIJ orobeerde nim mer verder te snringen dan zijn polsstok- lang was: Dit lijkt on het eerste gezicht voor den artist. 1n wlen men zoo gaar ne een hemelbestormer ziet. benepen O" kle'nbureerllik. Maar dit is slechts sebiin. Want men dient te bedenken, da* het tuist deze vonrziebtiee taktlek wss die den. door Van der Lugt—Melsert ge- engageerde acteurs en actrices een rustte en verzekerd bestaan waarborgde be- *allngsmnelUikhden heeft Van der Lue* nooit eekend: ziin menseden zlin on den vervaldag der gage nimmer zonder geld nf slechts met een gedeelte van het hun ♦oekomende naar huls gezonden en hen daardoor tot een volledige ontplooi 'ne van bun artistieke vermogen ln sttn* •telde. Ook de kunstenaar kan niet alleen "an zijn kunst leven, hij beeft evenzeer het materleele brood noodig. nor van der Lugt—Melsert gaat heen "Tisseblen voor een goed deel van h«' laar naar de rustieke omgeving van zi1- Tceuwsehe bezitting. Maar zijn sooor zaï 'n ons vaderlandsche tooneelleven nle' 'ifgewtseht worden en reeds thans staa* Min naam met gouden letters vereeuwigd 'n het Boek onzer Kunst. H. P. VAN DEN AARDWEdi OFFIC. LANDROUWMF.DF.nEELINGEN. Leveren van rundvee. De veehouders worden er op attent gemaakt, dat zli ter voldoening van hun leverlngsplleht ln het algemeen ver- oüeht zijn een slachtrund te leveren. Het leveren van een gebruiksdier kan ten gevolge hebben, dat dit naar de §4 alleen al moet ge de kinderen Melba geven. 2e drinken het graag, want Melba is lekker I De Ver si erkende Kinderdrank. Voor ieder kind lot 13 jaar een pak. „dat die langen smalen koecken sullen wegen drie pondt aen deegh ende nyet myn dan drie pondt. Ende die korten smalen koecken twee pondt ende gaer toe meesten sess loet myn" Toen al. ln 1593, bestond Busslnk en het befaathde re cept. nu nog het geheim en uw waarborg voor de onover troffen kwaliteit en den aparten, heerlijken smaak van Bussink'sDeventerKoek. Thans schaarsch, later weer volop verkrijgbaar. ZATERDAG Ib EEN BV20NDERE DA<; thuis en dan. SCHAFT DE POT ERWTEN /V OF ERWTEN SOEP. DAAR '1 MOESTEN JULLIE WIEP «r"" <-> 7 EN WINCEENS VAN/IEN ETEN.. VADEREN MOEDER KUNNER ER Jj H AAST NIET TE^ENOPV*" y- LAAT ZE MAAR.! PEUL VRUCHTEN, PA'S tjEZONDE EN STEVI» KOSTSIMON DE WIT HEEFT ZE ALTIJD PRIMA)" slachtvee-markt wordt verwezen, wan neer de aanvoer van slachtvee beneden peil ls. Verhuren van volkstuinen. Nogmaals maken wij belanghebbenden er op attent, dat het verhuren van volks tuinen zonder een vergunning voor 1944, niet is toegestaan. Aanvragen tot in schrijving, welke binnenkomen en waarvan blijkt, dat de verpachter geen vergunning heeft, kunnen derhalve niet ln behsndeling worden genomen. DE VOEDSELCOMMISSARIS VOOR NOORD-HOLLAND. PROVINCIALE PUBLICATIE Inscharing rundvee. Veehouders, die genoodzaakt zijn om hun veestapel geheel of gedeeltelijk bij anderen onder te brengen en ook zij, die dit reeds hebben gedaan, moeten zich zoo spoedig mogelijk bij hun P.B.H. ver voegen, om een daartoe strekkend aan vraagformulier ln te vullen. Op dgze aan- vragen wordt door den Provincialen Voedselcommlssaris beslist met inschake ling van de Grondkamer te Haarlem. Bij gunstige beslissing ontvangt de kwartier gever een inschaarvergunning. Met deze vergunning wendt de kwartiergever zich tot zijn P.B.H. ter verkrijging van spe- ciale aankoopvergunningen, welke alleen bestemd zijn voor in te scharen runde ren en welke niet op een taxatiemarkt kunnen worden gehonoreerd. Deze aan koopvergunningen moeten worden gezon den aan den eigenaar der in te scharen runderen, tegen afgifte dezer aankoop vergunningen die schetsing der die ren aanvraagt. Na de schetsing kunnen geleidebiljetten worden afgegeven voor het vervoer naar het bedrijf van den kwartiergever. De schetsen blijven onder berusting van den P.BJI. van den eige naar der runderen, en worden bij terug keer van het vee op het oorspronkelijke bedrijf gebruikt om vast te stellen, dat ook inderdaad dezelfde runderen wor den teruggevoerd. Geleidebiljetten naar den kwartiergever worden ln geen geval afgegeven, indien nog geen schetsing heeft plaats gevonden. Betreft het die ren, die reeds op 'een ander bedrijf zijn ondergebracht, dan moet de schetsing aldaar geschieden en worden geen ge leidebiljetten afgegeven. De mogelijkheid, dat reeds op eigen ri sico bij anderen ondergebracht rund-ee, naar elders zal moeten worden overge bracht, l* niet uitgesloten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1944 | | pagina 3