r> Door vertrouwen te wekken kon
men rustiger werken.
STADSNIEUWS
Sjef van Dop
knapt het op
De Marinecantine heropent.
"Sabotage
Commando-overname
bij de B.S.
Kapitein H, Winter terug.
De Prins zorgt voor brood.
RAAKT NIETS AAN.
Jongeren
Tivoli-Theater.
ONZE RUBRIEK
Zaterdagavond half acht. werd de
Marinecantine aan de- Buitenhaven of
ficieel heropend met een soirée dan
sant.
In opdracht van den marine-comman
dant overste Bax, die door ziekte
Verhinderd was, heette de waarnemend
commandant, luitenant ter zee le klas
.F. J. A. Knoops, de aanwezigen harte-
Mijk welkom- Spreker wees erop. dat
liet marine-onderdeel hier aanwezig,
Cllesn nog maar de rijdende marine
ras; de varende marine bevindt zich
)4n de strijd om ons belangrijkste ge
biedsdeel. De waarnemend comman-
Idant sprak de hoop uit, dat ons aan-
Meel in die strijd weldra groot zal zijn.
Kin het Engels richtte spreker zich tot
[onze Britse bondgenoten. Luitenant
[Knoops eindigde met de wens, dat de
ICantine een voorspoedige toekomst te
gemoet zou gaan.
Het feest was buitengewoon geani-
Erd: Lou Nottelman gaf enkele lied
ten gehore; een marineman, pas uit
eland teruggekeerd, zong op zeer
[Verdienstelijke wijze het békende O
oio Mio. De dansmuziek werd goed
[verzorgd door een combinatie van de
jpmateursband De Optimisten.
Enkele spelletjes verhoogden de
(«temming, terwijl men voor ouderwet
se versnaperingen gezorgd had.
Onder de aanwezigen merkten wij
o.a. den Chef M.G. op, kolonel H. J.
Bueninck.
Het meest viel ons op de democrati
sche omgang van hoog en laag, militai-
l«ren en burgers; de voor-oorlogsche
„clubjesgeest" is gelukkig verdwenen.
Diepe indruk maakte de Taptoe, die
fdoor twee tambours, een pijper en
fclazer der mariniers ten gehore werd
gebracht. Op dat ogenblik voelden wij,
idat onze marine er weer is. De frisse
kleuren van de Nederlandse vlag, de
stemmig geschilderde portretten van
(onze koningin, de prinses en prins Hen-
jdrik, de frisse zeewind, die door de
[bpenstaande deuren binnenwaaide, de
«vitte shirts van de Britse matroosjes.
He zeilende zeemeeuwen en het gesput
ter van een voorbijvarende marinesloep
[ïn de haven versterkten dat gevoel nog.
Tegen middernacht werd een collecte
Ügehouden voor het M.S.F- en het Rode
[Kruis; de collecte bracht totaal 543
gulden op.
Het feest werd besloten met het Wil-
gj^lmus en het God save the King.
ét personeel van de tekenkamer
scheepsbouw had bij den Duitsen di-
eecteur. Palleter, een vrij groot ver
trouwen. Dat was wenselijk, want
daardoor kon men rustiger saboteren.
Zo wilde Palleter een hijsbok laten
bouwen voor éénmans torpedo's. Hij
had het materiaal daarvoor aange
schaft en liet in de tekenkamer de be
rekeningen maken en de plannen uit
werken.
Men heeft toen kans gezien Palleter
ervan te overtuigen, dat zijn materiaal
te licht voor het doel was en de hijs-
bok kwam er niet, hoewel het mate
riaal inderdaad wel geschikt was.
Er moesten kanonnen geplaatst
Worden- Men zag kans Palleter onder
het oog te brengen, dat de landopstel-
ing niet mogelijk was. De kanonnen
fcwaman niet op hun plaats. Er moest
hij de Kooy een nieuwe brug worden
gebouwd, die waarschijnlijk bestemd
was voor de aanvoer van het V. 1-
urapen. De Duitsers hadden daarvoor
fces pontons, maar de deskundigen
toonden aan, dat er zeven pontons no
dig waren. Ze wisten, dat de zevende
ponton niet te krijgen was. De brug
□leef dus een vrome wens. Intussen
werd met de ondergrondse een af
spraak gemaakt, dat, wanneer de Kooy-
brug bij de capitulatie vernield zou
woeden, er direct een nieuwe brug ge
bouwd zou kunnen worden, met... zes
pontons-
woor de ondergrondse werden regel-
;ig lichtdrukken gemaakt, zelfs
ir de ondergrondse organisatie in
terdam. Wanneer dit werk werd
stond er permanent een wacht
r de deur van de tekenkamer, want
dekking van dit werk zou ongetwij-
het concentratiekamp betekenen,
iar wellicht ook de dood.
tekenaars hadden van de Duitse
ftUtoivteiten een papier kunnen los-
jfcrijgen, dat hun tassen aan de poort
Wet opengemaakt mochten worden. En
«Jat papier deed goede dienst, want nu
toen zonder risico de stukken bul-
de poort brengen en te hemden
vag persopen. die voor door
is CKSfka'H .ipjüOMn
Donderdagmiddag 21 Juni j.1. vond
op het exercitieplein van het fort
Dirks Admiraal te Den Helder de
plechtige commando-overdracht plaats
yan de Stootgroep Den HelderAnna-
Paulowna van de Binnenlandse Strijd
krachten-
Keurig stonden de drie groepen op
het plein aangetreden, toen de Plaat
selijk Commandant Anna-Paulowna, de
heer J. Polderman (Jan Blaauw), ver
gezeld van den Districtscommandant
van de B.S., den heer L. Korndörffer,
per auto arriveerde, geëscorteerd door
een aantal motorrijders van de B. S.
Een interessant en indrukwekkend
militair cerimonieel vond vervolgens
plaats, waarbij men door het z.g- Appèl
van de Gesneuvelden de dertien vrien
den, die aan den Duitsen bezetter
ten offer vielen, herdacht.
Terwijl de jongens in militaire for
matie stonden opgesteld, inspecteerden
de districtscommandant Korndörffer en
de commandant Polderman de Stoot
troep.
Daarna werd "in waarderende bewoor
ding en door den districtscommandant
de heer Polderman uit zijn comman
do eervol ontheven, aangezien bezig
heden hem riepen, welke voor ons land
van zeer belangrijke aard zijn.
Commandant Polderman sprak zijn
dank uit over de hulp van het district,
en richtte zich dan tot de mannen,
waarmede hij in zo'n goede verstand
houding samenwerkte.
Tenslotte defileerde de troep voor de
commandanten en genodigden, waarbij
duidelijk bleek, dat de Stoottroep A.-
Paulowna een troep is met goede geest,
strenge zelf-discipline en een grote eer
bied voor den commandant.
Kapitein H. Winter van het Leger
des Heils alhier is, na een gevangen
schap van ongeveer twee ir. uit
Duitsland teruggekeerd.
Met drie van zijn collega's mocht hij.
naast zware arbeid, ook veel geestelijk
werk verrichten onder zijn lotgenoten.
Kerkdiensten en samenkomsten stonden
onder zijn leiding evènals de begrafe
nissen van vele verhongerde kamera
den.
Kapitein Winter heeft, trots de duis
ternis van die periode, zijn taak in den
vreemde vervuld-
Op initiatief van Z.K.H. Prins Bern-
hard wordt het brood, dat door de BS
wordt overgehouden, aan behoeftige
grote gezinnen uitgedeeld.
Hiertoe stelde de Prins zich, door
middel van zijn adjudant, in verbin
ding met de Nederlandse Padvinders
vereniging, die bij de uitdeling behulp
zaam zal zijn.
Zaterdag j.1. zijn in Den Helder 400
broden aangekomen, die aan de meest
behoeftige gezinnen zijn beschikbaar
gesteld.
Het Provinciaal Militair Com
missariaat Noord-Holland vestigt
nogmaals de aandacht op het
grote gevaar, waaraan men zich
bloot stelt door het betreden van
gebieden, waar zich landmijnen
bevinden, door het spelen met
oorlogsmateriaal en het weghalen
van dit materiaal. Verschillende
ernstige ongevallen hebben plaats
gevondén, in één gemeente reeds
een vijftal met dodelijk gevolg.
Het ernstig advies is: Raakt
niets aan, wat U onbekend is,
maar maakt onmiddellijk melding
van Uw vondst, ook als ge twij
felt, aan de naastbijzijnde mili
taire of politionele instantie.
Het is voorgekomen, dat afba
keningen van mijnenvelden ge
sloopt waren; het is duidelijk dat
men hierdoor anderen in groot
levensgevaar brengt en dus een
ernstig misdrijf begaat, waartegen
uiterst gestreng zal worden opge
treden.
GUNGA DIN.
Tot en met Donderdag 28 Juni draait
in de Tivoli-bioscoop de hoofdfilm
„Gunga Din" naast een welverzorgd
voorprogramma, waarin een interes
sante zwemsportfilm met merkwaardi
ge onder-water-opnamen te bewonde
ren valt en een gekleurde Wilt Disney.
Vóór de oorlog mochten wij reeds
het genoegen smaken „Gunga Din" te
zien, en wij moeten zeggen, dat ook
nu deze rolprent het zien nog best
waard is.
Hoewel men het verhaal overladen
heeft niet spannende momenten, waar
bij de haren je te bergen rijzen, is de
eenvoudige waterdrager Gunga Din
toch de tragische hoofdfiguur geble
ven, ook al liet men naast hem een
drietal geliefde sterren optreden, die
met hun breed-doenerij vooral de jon
geren onder het publiek zullen boeien.
Wij krijgen een beeld te zien van de
moeilijkheden, die de Engelse regering
in haar grootste kolonie India ontmoet.
De geschiedenis speelt zich af in de
nabijheid van de Britse buitenpost Mu-
ri en behandelt de strijd tussen de be
zetting van de buitenpost en een Indi
sche secte, de Thugs, een onguur volk,
dat in naam van Kali, de Godin van
het Bloed, de strijd na vijftig jaar pas
siviteit weder opneemt-
De held is Gunga Din, de inlandse
waterdrager, wiens hartewens het is
nog eens soldaat in het Britse leger te
worden. Op het ogenblik, dat alles ver
loren schijnt, is hij het, die met be
wonderenswaardige opofferingsgezind
heid en plichtsbesef de Schotse troepen
Wij hebben onze eigen rubriek en
dat is goed. Er zijn veel problemen,
welke wij in openhartigheid wensen
te bespreken; er zijn onderwerpen,
welke eens van verschillende kanten
bekeken moeten worden.
De jongeren bezitten initiatief.
Het is te betreuren, dat men ovei
het algemeen zo weinig gebruik
maakt van deze eigenschap.
De jonge mensen bezitten levens
moed. Zij staan gereed om onver
vaard aan de slag te gaan.
De jongeren willen het beter
doen. Zij willen medebouwen aan ons
land* zij willen pogen de geest van
de samenleving te verbeteren. Zij
willen de ongeorganiseerden in hun
gelederen opnemen; zij willen de
zwakke broeders de helpende hand
bieden.
Er zijn jongeren, die geladen zijn
met een eerlijk idealisme, dat
zij willen gebruiken. Hoe jammer,
dat zij hiertoe zo weinig in de ge
legenheid worden gesteld.
De jongeren hebben plannen.
Vele van deze plannen zijn zeer ze-
'ker van waarde bij de politieke en
materiële opbouw.
Aan deze specifieke jongereneigen-
schappen en karaktertrekken wil nu
onze jongerenrub riek tege
moet komen. Wij zouden wensen, dat
de jongeren deze rubriek ook werke
lijk als hun eigen beschouwden.
Ook zij kunnen het woord voeren.
Voorlopig, nu de Helderse Courant
in zo'n klein formaat verschijnt, zal
onze rubriek niet groot kunnen zijn.
Doch het ligt in de bedoeling, zodra
ons formaat weer is als vanouds, de
jongerenrubriek aanzienlijk uit te
breiden.
De correspondentie, die ons uit
jongerenkring bereikt, zullen wij
gaarne behandelen, als daar zaken
uit naar voren komen, die de al
gemene belangstelling van de jonge
mensent hebben.
de B.
waarschuwt en daarmede, ten koste van
eigen leven, het Britse leger defini
tief de overwinning op de Thugs be-
zorgt.
„Gunga Din" is een spannende film
met vele goede en geestige momenten;
de opnamen zijn goed, vele scènes
groots opgezet. De hoofdrollen worden
vertolkt door Victor Mac. Laglen. Car-
ry Grant en Douglas Fairbanks Jr.; de
regie is van Sam Jaffe.
't Is doodstil in de klas. Mijnheer
Hop vertelt Vaderlandsche Geschiede
nis; 29 paar ogen zien gespannen naar
hem op.. Hè. wat kan hij dat toch
fijn. 't Is net of hij alles zelf heeft
meegemaakt. Van De Ruyter vertelt
hij; hoe dapper hij was.... hoe
beroemd hij later werden hoe wij
nu nog in eerbied aan hem
denken.
Als de school uit is, zijn de meeste
jongens en meisjes nog met hun ge
dachten bij den zeeheld.
En in hun hart leeft de gedachte:
„Kon ik óók maSr zo beroemd worden,
grote overwinningen behalen, zodat de
hele wereld over mij spreekt"
Enkele weken zijn voorbijgegaan. Er
is in die tijd heel wat gebeurd. Ons
Nederland werd bevrijd....
De jongens en meisjes uit de klas
van mijnheer Hop vierden mee feest
verwelkomden óók de Canadezen met
vlaggen en bloemen., ook zij huppelden
achter de muziek aan, door versierde
straten
Nu is alles weer „gewoon". Ze sjou
wen met boodschappen voor Moeder.
Repen, biscuitjes, vlees in blik, spek!!
En verder doen ze nog eeiï massa an
dere dingen. Op school maakten ze op
stellen over de bevrijding met tekenin
gen erbij, ze kijken naar voetbalwed
strijden tussen Engelse soldaten en de
club van hun stadje en leven zo hun
leventje van iedere dag.
Maar over één jongen wil ik hier iets
vertellen. Sjef heet hij. Sjef van Dop.
Hij is op school lang geen heilig boon
tje en er zwaait wel eens straf van
meneer Hop, omdat fiü fo slecht kap
,,'k Heb vrolijke armen en benen",
beweert Sjef, en die kan ik niet de
baas worden"
Een paar meisjes hebben een rijmpje
verzonnen:
„Wie krijgt van meester Hop
het meeste op z'n kop?
Natuurlijk Sjef van Dop!"...
Maar daar geeft Sjef niet om hij
weet best dat ie alleen straf krijgt als
ie het er naar maakt. Meester Hop
is even goed een f ij n e meester
Maar nu snaptp mijnheer er toch
niets van en de jongens en de meisjes
ook niet. Sjef zat niet op z'n plaats om
twee uur. „Waar blijft ie?" seinden een
paar jongens met hun ogen. „Waar
blijft ie?" vroeg Meesters stem. Nee.
niemand had hem gezien
En nu is Sjef net binnengekomen.
Zeventien over tweewees de
klok. Sjef met een buil op z'n hoofd
en een scheur in'z'n broek, en een
paar handen als als van een
kolensjouwer.
Meneer was juist bezig adn een dic
tee. „Houdt je oom zei hij. Verder
kwam hij niet- Hij kijkt naar Sjef.
„Kom eens hier", gebiedt hij. Lang
zaam sjokt de laatkomer naar Mees
ters tafeltje.
„Wat heb jij uitgevoerd?" „Geknokt"
antwoordt Sjef zacht. „Zo?" Maar
Meesters staalblauwe ogen vragen
méér. „Vertellen" eisen die. En Sjef
gehoorzaamt.
,,'t Was in de ParkstraatEr liepen
twee Engelse soldaten. Eén rookte 'n
sigaret, de ander een pijp. Ineens alle
maal van die van die kóters erbij.
Met blote benen en smerige gezichten.
Van een jaar of dertienSmokie?
Smokie?" zeurden ze. „No smoke"
zei en de soldaten, en liepen door.
Maar ze begonnen gewoon hun zakken
na te voelen. Toen werd die éne kwaad
».K£«l Maar -dénk Je jjat
gingen? Niks hoor, d'r achteran- En één
zo'n lummel vlóékte tegen ze. O me
neer, ik schaamde me dóód. In Enge
land vloeken ze helemaal niet, zef>'
m'n broer Gijs. En die is er geweest.
Wat zullen die Tommies nou wel den
ken van de Hollandse jongens
Dat we allemaal zo zijn! Bedelaar®
en smeerpoetsen en vloekbeesten. Maar
dót vertik ik. Woést was ik- En ik d r
op af. Nou, die kóters waren gauw
weg, dat snapt U. Niks waard natuur
lijk. Maar die lange knul bleef staan.
„Kom maar op", zei d'ie Dat dee
ik. Hij was sterker... omdat ie z
groot was natuurlijk maar ik h®
'em toch een paar opmeppers Se"
geven" Sjef zweeg. Z'n gezicht was
rood. Kleine zweetdruppeltjes Pare
op zijn voorhoofd- Wat zou Meeste
zeggen? Hij houdt niet van vechters
bazen.
Maar Meesters ogen zijn vriendelijk^
„Zo Sjef. Dus jij wilde de eer van
land ophouden?" Snel kijkt Sjef f
„Ja meneer, 'k Moest ineens aan
Ruyter denkenen aan de
derlandse geschiedenis. Aan w
Wijcherts enzo dat waren nog
kerelszo moeten wij ook
dacht ik. -
„Goed gedacht" zegt Meester „e.
„Als de jongens in Canada en n:
land straks aan hun vader vr s
„Hoe zijn die Hollandse jongen,
meisjes?" dan moet het als
„Kwiek, prettig en correct jat
't verleden van dat land". Jamrne ,k
niet alle jongens zo denken als.'.«efd
Ben bang,, dat je 't geen je nu d g^eJ,
hebt nog vaak zult moeten zien
En wat dan?" Jetje.
„Dan geef ik ze wéér van
m'neer", zegt Sjef vol vuur. cB
ze zo groot als als een tóren le
met z'n lijmden Jp z'n zakken
