AZIÈ
Twee Helderse jongens slaken „de Atlantic" over
~ouw van 11 „Super Liners"
Welke weg
zulten de Aziatische
volkeren kiezen?
V.J
Volgens de „Daily Sketch"
is door Londen de eerste
tocht gemaakt met een
auto, welke met behulp
van atoomenergie werd
gedreven. De uitvinder is
J. Wilson.
V
Zondagsoverdenking
Een woord van Mussolini
Hoewel de tweede grote wereldbrand
i» uitgewoed, is het vuur helaas nog niet
geheel overmeesterd. Nog altijd zijn er
p'e'.'ken, waar kleine steekvlammen op
nieuw aanwakkeren en maar al te dik
wijls voedsel vinden. Het nablussen had
nog niet veel succes en het heeft er alle
schijn van, dat de brandweerlieden nog
la-^g niet zullen kunnen afzwaaien.
Achtereenvolgens kwamen er berichten
Dinnen over revolutie in Venezuela en
Brazilië en een ernstige crisis in Argen
tinië. Maar hier behoeven we niet al te
veel aandacht aan te besteden. Het wa
ren met recht erfenissen van Nazi- en
1 .anco-invloeden en het was goed, dat
men ook daar in Zuid-Amerika die
wereldgifsporen uitwiste. Overigens: we
v.a-en wel gewend aan revolutieberich-
ten uit het „Spaanse" Amerika. Vóór
de oorlog kwamen ze even regelmatig
ttrug als zomer en winter.
MAHATMA GANDHI.
In Europa is de toestand niet pessi-
«n stisch te noemen, al is het dan op het
Iberisch schiereiland nog lang geen
„koek en ei". Daar komt Franco steeds
meer in het nauw en bleek men het in
.Portugal met Salazar niet geheel eens te
zijn.
De blik op het Oosten gericht.
Met bezorgd gelaat slaan wij echter
»nre blik naar het Oosten. Het is im
mers niet meer zo, dat in de toekomst
een conflict tussen twee staten of ideeën
tot een in verhouding klein geheel be
perkt kan blijven. De gehele wereld
zal er bij worden betrokken. De jongste
historie heeft daar een meer dan over
tuigend bewijs van geleverd.
De eerste wereldoorlog bracht nog
niet alle volken in het conflict, de twee
de echter was in de ware zin van het
woord een wereldbrand en de sympto
men, die nu naar voren treden, sluiten
een begrensd conflict tussen twee enkele
machten zo goed als geheel uit. Het is
oan ook zaak, dat men zich dit terdege
bewust wordt. Belangen van enkele vol
ken, hoe urgent wellicht, dienen opge
offerd te worden voor het alleen-grote:
net bevestigen en het bewaren van de
vrede.
Het splitsen van de wereldmachten in
twee of meer kampen, het streven naar
het verkrijgen van zo uitgebreid moge
lijke invloedsferen, bet koesteren en be
wust voeden van wederzijds wantrou
wen, dit alles moet vermeden worden
De diplomatie dient gans en al een nieu
we koers te gaan volgen. Geheime clau
sules in verdragen, egoïsme en bevoor
delen van zekere groepen, het zal voor
goed uit het diplomatieke verkeer ge
bannen moeten worden. De diplomaat
werpe zijn masker of, hij tone zich in
zijn ware gedaante. Dan alleen is er
zekerheid, dat het zo verderfelijke wan
trouwen, dat nu nog hoogtij viert, zal
verdwijnen.
Maar ter zakeIn het licht van deze
overwegingen geeft de huidige ontwik-
De "T~w York Times" heeft mee
ree dat volgens een telegram
V ngton de Maritieme com-
m 'nn de Verenigde Staten
voor - s is elf „Super Liners" te
Ic.'en 'en. Hun snelheid zal een
derde "-o er zijn dan die van de
es*'! 'kaanse schenen, die nu
n r" r:in. De gemiddelde kruis-
rr- ved'ca"t n29 knopen. Zij-
t '"n i"e belangrijke handelsroutes
bevaren.
keling van de toestand in Azië, tevens
gezien tegen de achtergrond der historie,
reden tot bezorgdheid.
Het probleem Palestina behandelden
wij reeds eerder voor u. Thans is er
door Bevin een nieuwe verklaring af
gelegd inzake Anglo-Amerikaanse sa
menwerking betreffende het Joodse
vraagstuk. Zowel van Joodse als van
Arabische zijde kwamen echter al weer
nieuwe protesten in. De vraag rijst hier
of men wel ooit voor dit probleem tot
een rechtvaardige oplossing zal weten
te komen.
V/ij willen echter meer aandacht be
steden aan het probleem-Azië in zijn
wijde omvang.
Een stem, die zwijgt
Er voltrekken zich op het ogenblik
gebeurtenissen in Azië en vooral in de
Indische wereld, die het toekomstige
beeld van het Aziatische werelddeel een
geheel ander aanzien kunnen gaan ge
ven.
Tientallen jaren reeds kennen we het
streven van de Voor-Indische Congres-
partij onder leiding van Mahatma
Gandhi naar een volkomen zelfbestuur
en liefst naar een geheel onafhankelijk
Voor-Indië. Dit streven kenmerkte zich
dan hier dan daar door opstanden te
gen het Brits bewind, ander maal kwam
het tot uiting in een sterk doorgevoerd
lelde'ijk verzet. Beloften werden dan
gegeven van de zijde van Engeland, er
werden voorstellen gedaan, maar tot
resultaten kwam men ook hier niet.
De stem van den leider van dit ver
zet, Gandhi, wordt niet meer vernomen.
De donkere man in het witte kleed
zwijgtBetekent dit, dat men in Voor-
Indië mede gaat breken met deze wijze
van verzet en men straks andere wegen
zal zoeken om bet zo vele decennia lang
nagejaagde doel te bereiken?
Dr. ir. H. G. van Beusekom schreef
enige jaren vóór de oorlog een werkje,
waarin het Indische streven uitvoerig
werd uiteengezet. Daarin zegt hij o a.:
„Jong Indië wil een andere leider. Dit
moet een man zijn als de jongeren zelf,
gedrenkt met de moderne gedachten-
wereld en midden in het leven staande.
Zulk een man is Pandit Nehroe, de se
cretaris van het Indisch Nationaal Con
gres. Hij is het tegendeel van Gandhi
en een volle man van de twintigste
eeuw. Gandhi was de man, die luisterde
naar de stem van God. Nehroe daaren
tegen is de intellectuële Marxist, die ge
looft in eigen kracht en die der jonge
ren van Indië. Rusland 1s voor hem een
lichtend voorbeeld, waarvan hij grondig
kennis heeft genomen. Ook is hij voor
collectivisering van de landbouw".
Jong Indië gaat kiezen.
Thans is de tijd gekomen, dat Jong
Indië zal gaan kiezen. De nationalisti
sche idee, die door de overwinning van
Japan op Rusland 1n het begin van deze
eeuw sterk werd gevoed, zal door de
huidige ontwikkelingen in Indo-China en
Indonesië zeer worden versterkt. Het
feit, dat hierbij door zekere leiders een
beroep werd gedaan op de steun van
Rusland, het feit ook, dat hier te lande
van communistische zijde geprotesteerd
werd tegen het zenden van Nederlandse
troepen naar Indonesië (open brief in
de Waarheid aan de regering), het com
mentaar over de gebeurtenissen in het
Oosten van de „Daily Worker", het com
munistische dagblad in Engeland, het is
alles een duidelijk bewijs van commu
nistische morele steun aan het nationa
listische streven in Oost-Azië.
In 1934 stelde dr. Visser 't Hooft in
,.The Student World" deze vraag:
„Zal Jong Indië luisteren naar dé stem
van Moeder Indië of zal zij luisteren
naar de roepstem van het communisme,
dat tot haar spreekt door Nehroe?"
Gandhi zwijgt.... het communisme
spreekt nu steeds duidelijker een meer
onbevangen taal. In de jaren vóór de
oorlog bleef dit conflict nog voor een
groot deel verborgen, thans treedt het
naar voren en het is geworden tot een
vurige haard van spanning in het te
genwoordige wereldbestel.
Naar een communistisch Azië?
De jongste botsingen in China tussen
de regeringstroepen en de communisten,
bet nog steeds bezet houden van Iran
(Perzië) door Russische strijdkrachten
en de reeds hierboven genoemde feiten
doen ons komen tot de vraag: Komt er
een communistisch Azië? Direct daar bo
venop rijst ook de vraag: Zal het Chris
tendom in Azië zijn invloed verliezen...?
De loop der historie gaat haar gang,
onweerstaanbaar
V/ij hopen echter vurig, dat ondanks
deze ontwikkelingen de grote wereld
machten in staat zullen blijken over die
vele moeilijkheden heen de handen in
een te slaan, tot heil van het ganse
menselijke geslacht. W. K.
Japanse „dodenmars"
op Borneo veroorzaakte
1800 doden
De „Daily Mail" bracht deze week
op de voorpagina onder de vette kop
„Borneo death march of 1800 priso-
ners" een artikel van zijn speelde
correspondent te Singapore over de
massamoord op 1899 geallieërde krijgs
gevangenen twee maanden voor de
capitulatie. Slechts zes overlevenden
werden op Borneo door Britse en
Australise officieren, die op een on
derzoekingstocht uit waren, aangetrof
fen. De Japanse officieren, die er bij
betrokken waren, zijn gearresteerd en
zullen terechtstaan als oorlogsmisda
digers. In een tweetal dodenmarsen
werden de krijgsgevangenen door de
binnenlanden van Borneo gejaagd,
ziek en gewond als zij waren. Diege
nen, die er tenslotte bij neervielen,
werden door de Japanse bewakers
door bajonetsteken of revolverschoten
om het leven gebracht.
Dertig jaar geleden tij
dens de donkere dagen van
de eerste wereldoorlog, sta
ken twee Helderse jongens,
Rens en Willem Zwaan, de
Atlantische Oceaan over
om in de Verenigde Staten
hun geluk te beproeven.
En zij slaagden!
In het Aprilnummer van
het Vloottijdschrift der V.
S. vonden we een rijk geïl-
ustreerd artikel, gewijd aan
dat wat deze twee Hel
derse kerels wisten te be
reiken.
In die dertig jaar werden
zij actieve burgers van
Amerika en nu vormen zij
een belangrijke factor in
de productie van vliegtuig
onderdelen en het ont
werpen van nieuwe plan-,
nen op luchtvaartgebied,
zowel voor de marine als
voor ho* leger. Sinds 1915
?hn Wi'liam en C. P. Swan
(Zwaanl verbonden aan de
vliegtuigindustrie. Zij
klommen op van monteurs
tot eigenaren en fabrikan
ten.
Hun gemeenschappelijk
streven.
„Pennsylvania Vliegtuig-
werken" in Upper Darby,
Pennsylvania is het bedrijf,
waarvan de twee broers
tezamen met Nich. Sclufer
de eigenaars zijn.
Mijn Pennsylvania
Works" zegt William Swan
is het resultaat van het
werk van een groep men
sen, die bijna 30 jaar sa
men hebben gewerkt in de
vliegtuigindustrie.
Van zijn kinderen, drie
jongens en een meisje, zijn
er twee bij de marine (de
foto's tonen hun echte
Hollandse koppen in het
Amerikaanse marinepak),
de derde Ralph is nog op
school, de dochter Ruth
v:ndt haar werk in het be-
drüf van haar vader.
Alvorens in 1942 de vlieg-
tuigwerlcen werden opge
richt waren William en
zijn broer werkzaam op
het terrein van de experi
mentele luchtvaart en de
productie en waren zij in
dienst van verscheidene
bekende Amerikaanse en
buitenlandse fabrikanten.
Beide begonnen hun loop
baan bij de vliegtuigindus
trie als voorman, opzichter
en later als monteur bij ver
schillende vliegtuigmaat
schappijen o.a. de Standard
Aircraft te New York.
Ongetwijfeld zullen zij
tussen al hun vliegtuig
plannen door nog wel
eens terugdenken aan het
winderige plekje Holland,
waar eens hun wieg op
stond. En dat de twee
zoons van Wjlliam dienden
bij de Navy is in elk geval
een teken, dat zij hun hart
aan de zee hebben verpand,
de zee die toch overal het
zelfde lied zingt, bij Nieu-
wedien. maar ook langs
Amerika's kusten
W. K.
Enige jaren geleden, na het veroveren
van Oost-Afrika, sprak de Duce tot een
enthousiaste meztigte dit woord: „In één
maand zijn oude rekeningen van jaren ver
effend". Op dit woord, waarmee hij een
gevoelige snaar bij het volk aanraakte,
volgde een schier eindeloze ovatie.
En geen wonder. Een mens is van na
ture wraakzuchtig. Als hij hoort van het
vereffenen van oude rekeningen, is hij er
dadelijk bij. Wij doen dat allen zo graag.
Zelfs ce meest vredelievende naturen.
Zoals L?.mech zichzelf wilde wreken
en in pralende zelfverheffing riep: ,,Kain
wordt zeven maal gewroken, maar JLa-
mech zeventig maal zevenmaal!"
Wee ons, als d>t motief het leidend be-*
ginsel wordt in de staatkunde der volke
ren. Dan vermenigvuldigen de oorlogen
zich. Als de giote en de kleine volken
zich gaan toeleggen op het vereffenen
van oude rekeningen, o, dan zijn wij er
nog lang niet.
Wie spreekt van oude rekeningen is
haatdragend. Er zijn mensen, die hiervan
spreken ten opzichte van het Duitse volk,
van de N.S.B.-ers en de landverraders.
Toen na de vorige wereldoorlog Cle-
menceau Duitsland op de knieën nad,
sprak hij tot de ministers van zijn kabi
net: „Mijne heren, daar heb ik zeven en
veertig jaren op gewacht!" De vernede
ring van 1871 was gewroken. Een oude
rekening was vereffend. Maar het ver
effenen deed weer een nieuwe oorlog
ontbranden, erger dan de vorige.
Het is dan ook een boosaardig werk.
Er wordt nooit iets door goed gemaakt.
Wel kan het zaad zijn voor een nieuwe
oorlog, wel wordt aan oude schuld weer
nieuwe toegevoegd. Als wij uit het be
ginsel leven: Wij zullen nu eens afreke
nen, dus een oude rekening eens veref
fenen, leven wij uit een verkeerd begin
sel.
Het Verdrag van Versailles deed deze
nieuwe oorlog geboren worden. Men nam
toen Duitsland 12 pet. van zijn grondge
bied af, 12 pet. van zijn bevolking, 10 pet.
van zijn industriële en 74 pet. van zijn
ijzerproductie. De oorlogsschatting was 8
X zo zwaar als die in lifll aan Frankrijk
was opgelegd. Geen wonder, dat uit dit
vereffenen een nieuwe oorlog ontstond.
Dezer dagen las ik dat door Duitsland
t>0 milii$en mensen de dood zijn inge
jaagd en 20 miilioen in de gruwelijke
concentratiekampen zijn vermoord. Daar
zijn er, die nu willen dat minstens even
veel Duitsers worden vermoord door
hongerdood. Dat noemen ze dan „het
verefenen van een oude rekening". Zo
zijn er, zelfs onder de z.g. beschaafde
mensen, die de N.S.B.-ers allen willen
fusilleren. Zij leven uit het beginsel:
„Oog om oog, tand om tand". Dit is boos
aardig en in strijd met het christelijk
beginsel. Daarom was „het getuigenis der
kerken gericht tot ons Nederlandse
volk" zo uitnemend.
Neen, dat was geen pleidooi voeren
voor toegevendheid zonder meer. Maar
dat was: het recht zijn loop doen hebben
en tegelijkertijd de barmhartigheid niet
buitensluiten.
Het was een waarschuwen voor „het
vereffenen van oude rekeningen". Oude
rekeningen vereffenen kan God alléén.
Onze vaderen hadden het spreekwoord:
„Gods molens malen langzaam, maar
malen wonderfijn". Schiller schreef eens:
„Wereldgeschiedenis is wereldgericht".
In haar algemeenheid is deze gedachte
niet juist. Maar wel is er zo nu en dan
een gericht in de historie openbaar ge
worden, waarvan wij kunnen zeggen:
Dit was Gods vinger!
Zeker, er zijn nog tal van oude re*£"
ningen, die God niet vereffend heeft.
Dat wacht op het eir.dgericht. Dan heeft
de grote afrekening plaats, óók met «e
dictators der twintigste eeuw.
De Heere kan met ons ook nog een oude
rekening te vereffenen hebben. Daarom
beproeve ieder zichzelf.
Oude rekeningen moeten ons onrustig
maken.
In het eindgericht zullen de
worden geopend en de doden geoordeeia
worden naar hun werken.
Gelukkig, er is dan ook een ander
boek, dat geopend wordt: het boek van
Gods eeuwig welbehagen.
Zalig zij wier namen daarin gesenrc-
ven staan!
Hun rekening is vereffend door
Die dat op Golgotha deed.
Directeur: S. Koning: hoofdredacte
j. Bijlsma: stadsverslaggever Tae*° rt>*
de Boer: alg. reportage W Kok: Spo
redacteur J Bremer. Correspondent*^
Breezand-Anna Paulowna Ph. F- «J- j
Wilde; Julianadorp I. J. Gaakeer:
W J tey. Den Burg: Hoofdcorrespo»
dentsohap Wierigen: His Wilms, HipP
lytushoef.
