Gastvrouwen in de lucht
Journaal Holland-Zwitserland
De Nederlandse kanonneerboten
De ontwikkeling der scheepvaart niet
zó, als men had gehoopt
Een interessant, maarvermoeiend bestaan
4
Zware onweerscbade in Engeland
IUit de wereld van
I het hoekI
De lieve jeugd aan het werk
Aankomst „Boissevain"
Nationale zeilwedstrijden op
het Alkmaarder Meer
Uit de historie der Kon. Marine
Een idéé van keizer
Napoleon
Rotterdam maakt zich bezorgd
Batavia gesloten
Amsterdam Brussel—Luzern
Geen vreugde in Frankrijk
V ervoerseconomisch
coloquium
Ook Z^ndam -A'dam
electrisch
HET WERK VAN DE STEWARDESS
In de deuropening van een «dansende
DC-3 staat de KLM-stewardess in haar
keurig blauw uniform en met een glim
lach nodigt zij de passagiers uit haar
domein te betreden. Een oude dame
^>'edt zij haar helpende hand, een vier
jarige peuter, die luidruchtig protesteert
tegen zijn te korte beentjes, wordt veilig
in haar armen naar boven getranspor
teerd.
,,Please can you teil me what time
the plane is due in Malmoe?" (Kunt u
mij zeggen, wanneer het toestel in Mai-
tn8 aankomt?)
„Certainly, Sir, 8,30 local time." (Ze
ker, mijnheer. 8,30 uur plaatselijke tijd.)
„Mademoiselle, voulez vous me don-
ner une pièce de papier?" (Juffrouw,
kunt u mij een stukje papier geven?)
„Mais, naturellement, madame, voilé."
(Zeker, mevrouw, als 't u blieft.)
„Iedereen aan boord?" vraagt de sta
tionsemployé en met een knikje naar de
stewardess: „Telt u even het aantal pas
sagiers?"
i „Twintig «n twee kinderen."
De reis begint
«O.K."
.1*
De noodzakelijke formaliteiten worden
afgehandeld, de deur wordt gesloten en
'ide reis neemt een aanvang De ttewar-
Uess lccpt bedrijvig heen en weer.
„Wilt u een plaid, mevrouw?"
„Zal ik even uw riemen vastmaken,
meneer?"
Geduldig legt zij alles uit en beant
woordt de vele vragen. Zij verstelt de
stoelen en geeft allerlei aanwijzingen.
Haar functie is een combinatie van
verpleegster, secretaresse. vriendin,
moeder, dochter, zuster en vertrouwe
linge voor degenen die de reis in het
vliegtuig meemaken.
Als het toestel het luchtruim heeft
gekozen, deelt ze de routekaarten uit
jen geeft een korte beschrijving van het
traject, dat gevlogen zal worden. Het
is helder weer en de passagiers kunnen
het landschap beneden zich makkelijk
'op de kaart volgen.
Haar volgende werkzaamheid bestaat
"uit het klaarmaken van de maaltijd, die
in het vliegtuig geserveerd zal worden:
"een kop koffie, sandwiches, sinaas
appels, tabletten chocolade en andere
-lekkernijen.
Bij het ronddienen maakt ze hier en
tiaar een praatje met de verschillende
reizigers en doet haar best om zoveel
mogelijk aan hun wensen tegemoet te
komen. Een oud heertje vraagt haar:
•„Is de lucht boven de wolken altijd
blauw?" Van stewardessen wordt nu
'eenmaal verwacht, dat zij een antwoord
'op iedere vraag weten.
„Houdt u van uw werk?" vraagt ie»-
'mand, haar vriendelijk over zijn lorgnet
monsterend. „Zeker", is het niet minder
'vriendelijke antwoord, „u weet, ik houd
van reizen en interesseer me voor an
dere volkeren en hun gewoonten, maar
het meest houd ik van mijn werk, om
dat het mij de gelegenheid geeft mij al
reizende voor mijn vaderland nuttig te
maken."
„Hoe lang bent u al in dienst van de
K.L.M.?"
„Onze opleiding is 1 April begonnen,
eerst hebben we theoretische kennis op.
gedaan, die bestond uit het bijschaven
Van Frans en Engels, Spaanse lessen,
énige kennis over vliegtuigen en de
K.L.M. in het algemeen. Daarna hebben
We de practijk geleerd op de binnen
landse lijnen en vervolgens zijn we
dienst gaan doen op het Europese lucht
net. Ook hebben we in de passagekan
toren gewerkt en nog steeds verrichten
We administratief werk, als we grond
dienst hebben. Thans wordt er van ons
verwacht, dat we allround geschoold
zijn voor onze job. Een werkkring, die
niet bestaat uit een louter luxe leven
tje, zoals velen zich weieens voorstellen,
maar een vrij vermoeiend, hardwerkend
bestaan. Maar het geeft me een gevoel
van voldoening en het bevalt me best."
De toehoorder luistert belangstellend
naar haar verhaal en verwondert zich
over het gemak, waamee ze de conver
satie gaande houdt. Dan vraagt hij:
„Op welke lijnen worden de stewardes
sen eigenlijk gebruikt?"
„Op alle lijnen, behalve op de Am-
serdam-Batavia-dienst. Deze afstand ls
te lang en te vermoeiend. Op de Trans
atlantische routes zijn 2 stewards en 1
stewardess in dienst voor de verzorging
der passagiers." Dan, met een ver.
schrikten blik naar buiten, breekt zij
het gesprek af. „Het spijt mij. maar ik
zie dat we het vliegveld van Kopen
hagen, Kastrup, al naderen, ik moet de
passen gaan inzamelen."
zo nieuwsgierig was naar de blauwheid
van de hemel.
„Ja, ja", zegt hij, „heel anders dan
de Hollandse lucht!"
Eén voor één verlaten de passagiers
het vliegtuig voor de pascontröle. De
stewardess kijk» op haar horloge. Twin
tig minuten tijd, vóórcbt bet vliegtuig
weer naar Malmö vertrekt.
Zij kijkt om zich heen. voor enige
minuten aan zichzelf overgelaten. Ze is
gelukkig, want zij houdt van haar werk.
Het ls niet alleen interessant en amu
sant, maar evenals de andere „gast
vrouwen in de lucht", sehepf ze hst
grootste genoegen in het feit. dat haar
aanwezigheid aan boord van het vlieg
tuig de reis voor de passagiers 'n beetje
aantrekkelijker en gemakkelijker maakt.
„Good luek, vliegende gastvrouw!
LONDEN (ANP—ANETA). Het he
vigste noodweer sinds laren, dat geheel
Engeland heeft geteisterd, heeft duizen
den acres graan- en tuingewassen plat
geslagen. Een groot gedeelte van de
graanoogst ln sommige gebieden ls ver
loren. Men wacht af. of dit Invloed zal
hebben op de broodrantsoenering. Er
was gerekend op een opbrengst van 525.000
ton tarwe van de oogst ln Engeland.
„Wat moet je nou weerj" schijnt deze lcleine puk te willen
zeggen, want die aardige stewardess was net zoo'n mooi verhaaltje
aan het vertellen en nu komt die nare fotograaf weer storen.
(K.L.M.-foto.)
LETTERKUNDIGE WEDSTRIJD
1946.
De keus van mededingers voor de
letterkundige wedstrijd voor Bra
bant van 1946, met een prjjg van
7.500 fr. wordt beperkt voor de
Vlaamse letterkunde tot de volgen
de personen: de heren Touasaint de
Boelaere, Nan Hecke, Verdeyen
Ward Shouteden, R. Herreman,
Maurits Roelants en P. Buckinx.
Voor de Franse letterkunde wordt
de keus beperkt tot de heren Leo-
pold, Rosy, Charles Bernard, Louis
Pierard, Firmin van den Bosch, Ro-
bert Vivier, Maurice Careme, Ar-
mandi Bernier en Gustave Van Wel-
kenhuyzen.
Gelean. Twee 10-jarige jongens
hebben de rk meisjesschool aan de
Kastanjelaan te Lindenheuvel zoo
zwaar met stenen bekogeld, dat de
jeugd met vervroegde vacantle moest
gaan. Meer dan zestig ruiten waren
stuk gegooid, Alle leslokalen lagen be
zaaid met glassplinters, aardkluiten,
kei- en bakstenen. De aanblik deed
denken aan die na een bombardement,
ment.
De directie van de Koninklijke
Ned, stoomboot Mij. maakt be
kend, dat met het oog op een vlot ver
loop drr ontscheping van passagiers
bij binnenkomst van het m. s. „Bo'-sse-
va'n" hetwelk op 5 Augustus a.s. aan
de Surinamekade te Amsterdam wordt
vetrwacht, geen verwelkomers tot de
terreinen en loodsen van de maat
schappij kunnen worden toegelaten.
Slechts zij, die met een auto passagiers
komen afhalen, kunnen hiermede tot
het terrein worden toegelaten. Het is
de Inzittenden evenwel niet toege
staan de auto te verlaten.
ZEILEN.
Op 24, 25, 26 en 27 Augustus a s. zullen
door vier Noord-Hollandse verenigingen
t.w. Zaanlandse Zeilvereniging, Zeilver
eniging De Onderlinge, Watersportver
eniging „Uitgeest" en de Alkmaarse
Zeil- en Roeivereniging nationale zeil
wedstrijden worden georganiseerd OP
het Alkmaardermeer.
In afwijking van de jaarlijks door de
Zaanl. Zeilvereniging te organiseren
tweedaagse wedstrijden op t Alkmaar
dermeer, geschiedt dit thans en voor de
toekomst door bovenstaande vier ver
enigingen, met de bedoeling het aantal
verenigingen, dat afzonderlijk wedstrij
den houdt, te beperken.
Kopenhagen in zicht.
Haastig gaat zij de rij langs en haalt
de passen op, die bij de douane gecon
troleerd moeten worden,
„Fasten your beits, please, we're going
to land." (Maakt u klaar, wij gaan lan
den.)
Duidelijk kunnen de passagiers hec
witte stationsgebouw op het vliegveld
Kastrup onderscheiden.
De landing levert met het mooie weer
geen moeilijkheden op en als het vlieg
tuig tot stilstand ls gekomen, opent Qe
stewardess de deur.
„Ruikt u de buitenlandse lucht?"
vraagt ze glimlachend aan den heer, die
(Van onzen R'damsen
correspondent.
In fle eerste maanden na de be
vrijding was er alleszins reden om
verheugd te zijn over het snelle
herstel, dat zich aftekende in de
haven van Rotterdam. Al heel
spoedig kwam het eerste schip
binnen en het duurde niet lang of
het werden er enkele per dag, en
kele tientallen per week.
Maar het herstel is niet in dit
tempo voortgegaan. En wanneer
we nu toe zijn aan een honderd
schepen per week, dan is er heel
wat minder reden tot vreugde,
want dat is nog een zeer beschei
den aantal, en het kan niet wor
den ontkend, dat zich voor de ha
ven van Rotterdam een ontwikke
ling heeft voorgedaan, die, voor
zichtig uitgedrukt, minder gunstig
moet worden genoemd dan mocht
worden gehoopt.
Enige omstandigheden hebben
daartoe samengewerkt. In de eerste
plaats wel de boemerang-werking
Van een propaganda, die het heeft
doen voorkomen, alsof Rotterdam
door den oorlog totaal is vernield.
Zeker, Rotterdam heeft ernstig ge
leden door de oorlog, en helaas be
treffen deze verliezen ook de haven.
Maar de Rotterdamse haven kan een
veelvoud verwerken van datgene,
wat het nu te verwerken krijgt en
zij heeft nog altijd te kampen met
een voorstelling van zaken in het
buitenland, als zou de haven van
Rotterdam totaal onbruikbaar zijn.
Een tweede, zorgwekkende factor
is, dat Hamburg en Bremen door de
geallieerden duidelijk en onmisken
baar worden geponeerd. De vraag
dringt zich op of de stem van Ne
derland in deze aangelegenheid wel
krachtig genoeg weerklinkt. De Bel
gen zien deze bevoordeling van de
Duitse havens natuurlijk ook met
lede ogen en zij steken hun misnoe
gen niet onder stoele.. of banken.
En nu verluidt, dat Antwerpen
v«or vele jaren de ravitailleringsha.
ven zal worden voor de geallieerde
bezettingstroepen. Het ware toch
wel op zijn plaats geweest, indien
ook Rctterdam een deel van het des
betreffende vervoer zou krijgen.
De Rijnvaart.
Gelukkig behoeven de geluiden
niet louter somber te zijn. Juist in
de laatste dagen hebben we het zien
gebeuren, dat er enige schepen uit
Hamburg te Rotterdam zijn aange
komen met lading voor het Rijnge
bied. Er komt wat meer drukte voor
de Rijnvaart, de vaart, waar Rotter
dam het van moet hebben. Ook ten
aanzien van die Rijnvaart staat Rot
terdam evenwel ten achter bij Ant
werpen. Immers, België neemt deel
aan de bezetting van Duitsland en
Nederland doet dat tot dusverre nog
steeds niet. Het gevolg is, dat Bel
gië dichter bij het vuur zit, en de
gevolgen daarvan blijven niet uit.
Dat de Rijnvaartdrukte geringer
is geworden bij de aanzienlijke
waardevermindering, is begrijpelijk.
Maar pijnlijk is, dat Nederland's
aandeel in de resterende Rijnvaart
ook in verhouding geringer is ge
worden en dat de Nederlandse posi
tie op de Rijn ten opzichte van
Frankrijk, België en het zeer actieve
Zwitserland achteruitgaat.
In verband met het feit, dat Ba
tavia eervol evacué's is, is de stad
m.i.v. 15 Juli gesloten verklaard.
De in Batavia aanwezige evacué's
zullen in de gelegenheid worden
gesteld om naar Soerabaja en Ban-
doeng te verhuizen, waar voldoende
woningruimte en voedsel aanwezig
zijn. Hun veiligheid wordt daarbij
gegarandeerd.
NEDERLANDSE SCHEPEN, WELKE
VIA SCHEVENINGEN RADIO-
TELEGRAFISCH BEREIKBAAR
ZIJN.
'Algenib, Amstelkerk, Bloemfontein,
Boissevain, Boskoop, Brastagi, Delf
zijl. Helder, Indrapoera, Johan de
Witt, Johan van Oldenbameveldt,
Klipfootein, Kota Agoeng, Kota Bar-
ne. Leerdam, Maaskerk. Nigerstroom,
Nijkerk, Noordam. Oranjefontein,
Randfontein, Ruys, Sibajak, S'oterdijk
Wat een kanonneerboot ls valt ln een
paar woorden niet te zeggen. Maar mls-
■chlen is de beste omschrijving wel de
ze, dat zulk een boot een vaartuig ls,
bestemd om kanonnen te dragen en zon
der dat bijzondere eisen aan het vaar
tuig zelf worden gesteld. Dus, grote
vaart en pantser z(Jn niet nodig. Hele
maal gaat die omschrijving weer niet
op, omdat b.v rivierkanonneerboten
de speciale els van geringe diepgang
moeten vervullen enz. De familie der
kanonneerboten ls dus lang niet zo ge
standaardiseerd als b.v. die der torpe
dojagers.
De kanonneerboot wordt gebouwd
voor doeleinden, waar men kan vol
staan met goedkope artillerleschepen.
Dat houdt dan tevens ln, dat het klei
ne scbepen zijn.
Vermoedelijk was Napoleon de man.
die het eerst met dit soort boten wilde
werken en wel om daar zeegaten en ri
viermonden mee te beschermen tegen
Engelse overvallen en ala beschermers
van zijn Invaslevloot. Maar voordien
hadden de Zweden al vele kleine kanon-
dragende scheepjes, waarmee ze de
vaarwateren tusaen de vele rotaeilanden
op hun eigen en op de Finsche kusten
wilden verdedigen Moeten we die mis
schien de eerste kanonneerboten noemen?
We maken nu een sprong en wel tot
1885 toen de Krlm oorlog woedde Keizer
Napoleon III liet vijf gepantserde kanon
neerboten bouwen, omdat hij anders geen
kans zag de Russische forten uit zee te
bombarderen. Gewone houten en IJzeren
vechtschepen waren te kwetsbaar. Deze
boten vervulden hun taak met succes en
men kan wel zeggen, dat zij de stoot ga
ven tot het Invoeren van pantser ln het
algemeen.
De Nederlandse boten.
Wanneer we meer ln het bijzonder de
Nederlandse K-boten ln het oog vatten,
dan denken we eerst aan Van Speijk,
éommandant van een boot van het Na
poleontische type <1831). Omstreeks het
midden van de vorige eeuw werden een
aantal dergelijke vaartuigen gebouwd, die
men verdedigingsvaartuigen noemde Ze
waren 20 m lang, ca. 7.5 m breed en 110
m. hol, dus niet bepaald oceaanreuzen. In
die tijd werden ook atoomflottleljevaar-
tuigen en sehroefatoomschepen 4e klasse
gebouwd, welke wel twee maal zo groqt
waren en die we rustig ook onder de k-
boten kunnen rangschikken. Vit die laat
ste twee soorten zijn de latere flottielje-
vaartuigen gegroeid, die nog omstreeks
1900 in tamelijk aantal bestonden en
waartoe men eveneens de schepen der
Gouvernementsmarine kan rekenen. Enke
le dier vaartuigen dienden na verbouwing
nog door als opnemers, mijnenleggers e.d.
De laatste, de ASSAHAN (1900), was 890 ton
groot. 83 m lang, 9 4 m breed en ging 3 6
m diep De wapening bestond uit 2-10.5
om, 1-7-5 cm, 8-3,7 cm kns, en 1-7.8 em.
mortier. Het schip liep 14 mijl en had
1850 ipk vermogen. Deze hele tak derfa
milie moest in Indlë orde en rust be
waren, kon eventueel havens en reden
wat beveiligen en had voor die taken
ook aan hoge eisen te voldoen.
De Gouvernementssehepen waren ln
vredestijd niets dan politievaartuigen, die
ook dienst moesten doen voor het ver
voer van ambtenaren, regeringsgoederen
en het verrichten van Inspectiereizen In
oorlogstijd kwamen ze onder de veeht-
marine en moesten dan patrouille- en be
wakingsdiensten vervullen. Deze plichten
zijn in de oorlog tegen Japan voor deze
schepen noodlottig geworden, want ze
zijn daardoor practlsch alle tot zinken ge
bracht, deels door den vijand, deels door
de eigen bemanningen, toen ontsnappen
naar Ceylon of Australië ondoenlijk bleek.
De „strijkijzers".
Een heel endere vertakking vormen de
30 „strijkijzers", allen Heldenaren wel
bekend. De uitvinder van dit lelijke
soort bootjes was de Engelsman Rendel,
die beoogde 'n zwaarbewapend scheepje
te scheppen, dat door zijn kleine afme
tingen vrijwel qntrefbaar zou zijn, en
dat buitengewoon handig in het ma
noeuvreren moest wezen 2 schroeven
zodat het in nauwe vaarwateren goed
te gebruiken zou blijken. Dit type
maakte nogal opgang. De Engelsen lie
ten er bouwen (een ervan heeft in 1915
nog de Belgische kust helpen beschieten),
de Grieken, de Chinezen, en nog anderen.
Een nieuw één-motorig vliegtuig, dat door den constructeur Frits Diepeft
tijdens de bezettingstijd werd gebouwd en bestemd is voor een lucht taxidienst,
ls op Schiphol aangekomen. Het toestel, dat een maximum-snellieid van 170 km.
kan bereiken, is uitgerust met een Ford V. 8-motor. Het vliegtuig, „Karei Broese
van Groenau" geheten, had bij zijn aankomst op Schiphol veel bekijks. Zelfs de
grondmecaniciëns, die bezig waren met het nazien van een DC 4, gaven van
hun belangstelling blijk. Anefo/Friezer P.
Druk:
Op de vroegere Nazi-proefboerderlj te Ostlnghausen bij Soest kunnen officie
ren en soldaten van het Engelse Rijnleger een cursus in land- en tuinbouw
volgen. Cursisten, die na afloop van hun diensttijd op het land willen gaan wer
den, doen hier hun elementaire kennis op en de vakmensen kunnen hun kennis
weer opfrissen. De productie van deze boerderij dient ter aanvulling van de rent
Dagblad v, Noord-Holland N.V. I soenen ln de Britse zóne, Planet News P.
Naar het buitenland reizen la ln deze
dagen, nog zo kort na de oorlog, geen ge
noegen voor wat betreft het financiële
budget, waarover men de beschikking
krijgt. Vele malen schreef ik brieven, nog
vaker bezocht ik deviezen-instituten en
dergelijke Instellingen, doch toen ik ein
delijk in de Pullman van het Amster
damse 1ste perron wegdelnde, kon met
recht gezegd worden dat een kinderhand
snel gevuld ls Het geld dat Harer Majes
teit* regering mij meegegeven had was
van een belachelijke futiliteit en ik
maakte mij ernstige zorgen over het be
roep, dat Ik op diverse Zwitserse porte-
monnaies zou moeten doen.
Meen niet dat het een kleinigheid 's
naar Italiaans Zwitserland te reizen. De
reis gaat via Brussel, Luxemburg en Ba
zel en de grenscontroles bleken hopeloos
lang te moeten duren. Niet zozeer van
wege het onderzoek naar contrabande als
wel vanwege de mateloze nieuwsgierig
heid met betrekking tot vreemde gelds
waarden waarover de reiziger al dan niet
beschikt. De lange trein dendert Zuid-
Nederland door en daarna komt de Bel
gisch—Nederlandse grens: Esschen. Vol
staan in Nederland te kleine kranten roet
politieke vraagstukken en beschouwin
gen. Het ls ln België niet anders. Enorme
borden op de stations: „Le Peuple, ques-
tlons politiques en soeiales". En de naam
Van den Acker heheerst alle headlines.
Naar Brussel: veel kapotgeschoten hul
zen, maar dat beeld kennen we. Verbran
de huizen, hulzen zonder daken, half-
afgebroken bunkers. Ook hier heerste de
Duiste pest. In Brussel laait het leven en
he t wordt genoten met volle, diepe teu
gen door de massa, die blijkbaar tijd en
geld bezit om zieh aan de heerlijkheden
des levens te laven. We hebben bijna 2
uur over alvorens de nachttrein naar
Bazel vertrekt en dus verlaten we het
Gare du Nord en belanden op de Place
Rogier. Rijen oude en jonge vrouwen en
jonge kerels. Ze bieden bananen, eieren,
sigaretten en patates frites aan. Zwarte
handel? Ja, maar.... de gendarm kijkt
hier zo nauw niet. Leven en laten leven,
n'est ce pas? De overdadige lichtreclames
enerveren den bezoeker die dit ln Ne
derland na Mei '40 nog niet aanschouwde.
Hel stralen de lampen ln de Grands Ma-
gasins, waar de fijnste dameskleding
voor het grijpen ligt. Ewel.... als ge
franken hebt, meneerke, en niet zo be
rooid op reis moet gaan als die Neder
landse Journalist, die zich afvraagt of hU
zich de luxe wel kan permitteren de
koffers in depot te geven ralson van
l'/t frank.
Brussel: goedgeklede vrouwen, stromen
bier op de terrassen, formidabele porties
Ijs en kleine nertnkjes met patatten. Een
stel M.Pchanst met de vrouwelijke
Brusselse spes patriae en daarna loop ik
weer spitsroeden tussen de eieren, siga
retten, bananen en sinaasappelvrouwtjes.
De nachttrein Brussel—Bazel staat klaar.
Een eindeloze sliert wagens, maar er is
slechts een rijtuig van de Wagon Lits
en dat betekent dat we de nacht zittend-
hangend zullen moeten doorbrengen.
Als het gevaarte Brussel-Nord verlaat
heb lk 18 uur voor de boeg. De stad zinkt
weg. De gloed en de flikkering van de
lichtreclames worden minder en daarna
komt het wijde land van België. De wie
len zetten het lied ln dat vele uren zal
duren De grote locomotief doet baar best
en de wielen gaan dat typisch gierend-
loeiend geluld maken dat wijst op grote
snelheid. Het la een donkere nacht,
slechts nu en dan verbroken door licht
flitsen van de voorbijschietende station
netjes Soms een korte schaduw van een
JOURNAAL
HOLLAND—ZWITSERLAND.
Onze medewerker, Anthony van
Kampen, bezocht gedurende 'n week
het Zwitsers-Italiaanse grensgebied
Tessino en in 'n vijftal artikelen zal
hij van zijn bevindingen ln dit deel
van Europa verslag uitbrengen.
Zwitserland heeft, en terecht, do
reputatie één der weinige welvaart
oasen te zijn in de na-oorlogse
Europese woestijn, doch dat ook
daar de schaduwen en zorgen niet
ontbreken zal blijken uit deze serie
artikelen.
(Red. Heldersche Courant).
En ook wtj schaften er on» een groot
getat van aan, want onze Marine was zo
omtrent 1870 helemaal defensief, en ln
onze zeegaten dachten we heel wat aan
deze, op het oog gevaarlijke, bootjes te
kunnen hebben. Het geschut kon toen
niet veel verder dan 2 of 3 km schieten,
en zo zouden we er ernstig rekening mee
snoeten houden, dat vijandelijke schepen
al vechtende onze riviermonden, de Zui
derzee, enz. zouden kunnen opvaren,
waar ze dan in die strijkijzers geduchte
tegenstanders zouden vinden. Immers de
eerste 14 stuks (lf71—176) waren elk met
een 21cm kanon bewapend, en de laatste
18 (1(74-79) zelfs met een I4cm kanon!
(Wordt vervolgd).
(Van omen Rotterdamseri corresp.)
Teneinde de zo talooze urgente
vraagstukken op vervoersgebied ob
jectief en wetenschappelijk te be
studeren, heeft een aantal jonge
verkeerseconomen het initiatief ge
nomen tot oprichting van een Ver-
voerseconomisch Coloquim. Aan de
hand van reeds samengestelde en nog
samen te stellen gegevens over aller
lei problemen als kost.berekeningen,
tariefbepalingen, sociale vraagstuk
ken enz. zullen gedaehtanwisselin-
gen plaats vinden aan de resultaten
waarvan een zo ruim mogelijke be
kendheid zal worden gegeven.
Het ligt in de bedoeling hierdoor
te komen tot een wetenschappelijke
ondergrond voor de coördinatie van
het verkeer, waarnaar reeds zovele
jaren zonder tastbare resultaten
wordt gestreefd.
baanwachter die met een lamp zwaait.
Later in de nacht gaat het dwars door de
Ardennen: donkere barricaden van zwart
geboomte. Heuvels sluiten de spoorbaan
ln. De maan komt op en werpt wat me
lancholiek schijnsel op de aarde. De
douane aan de Luxemburgse grens is cor
rect maar wil toch alles graag weten.
Grauw van slaap toon lk de papleren en
het schamele hoopje geld. De man ziet
er uit als Erlch von Stroheim ln een
Weense officiers-uniform. Hoe is het mo
gelijk <Jat een zó klein landje zijn amb
tenaren zó moot kan kleden.,,.
Franse grens: Thionville. Vies, zwart,
groezelig, verlaten, droefgeestig. De eer
ste Franse kranten! Overal domineert de
kop van Georges Bidault, die nu weer als
vader des vaderlands optreedt. Felle po
litieke platen op de muren. De zon komt
op en werpt haar licht over Frankrijk.
Arm Frankrijk. Ik geloof niet dat men er
erg gelukkig is. Iedere Fransman die ik
sprak zegt: „als we dit nu gaan doen..
Maar men gaat niets doen en dat is het
ergst van al. Metz.... Strassbourg
enorm veel is kapotgeschoten. Rijen hui
zen liggen verpuind terneer. Opnieuw was
het hier slagveld, met nauwelijks het
puin weggeruimd van de vorige wereld
brand. In de stadjes weinig leven. Op
het land werkt de boer. Met een grote
bruin-vilten hoed op, achter de magere
ossen.
Ik zie voor het eerst goed het gezel-
Schap ln de trein. Wel zeer gemengd.
Een conglomeraat van nattonaliteitem
en standen. Burgers, maar ook veel mi
litairen. De laatsten zien er verveeld en
moe uit. Ik loop de restauratiewagen
binnen en ontbijt. Voor më zitten een
paar Fransen en ze laten zich de Vieille
Cure en Courvplsier best smaken. Maar
als lk terugloop door die slingerend-dei
nende trein val ik in de gangen over de
benen van mannen en vrouwen en kin-
dere, die er vaal en onverzorgd en triest
qltzlen.
Is dat Frankrijk? Ik had er een andere
herinnering aan, maar die dateert van
Vóór de oorlog.
De Elzas: alle namen van de steden,
dorpjes en stations zijn Frans geworden,
geen woord Duits is overgebleven. Thans
voor goed?Op een enkel emplacement
Ziet men wat leden van het Herrenvolk
werken, of doen alsof. Ik ben jaloers
op hun bruine doorzonde ruggen en ze
Zien er kerngezond uit. Ik begrijp, dat
ze het werk traineren, want thuis is het
Qok niet alls
De slapeloze nacht wreekt zich en de
hitte doet de rest. Half slapend, half wa
kend laten we ons meevoeren en om 4
uur ln de middag rijden we Bazel bin
nen. Ik stap uit, graai m'n bagage bijeen
en doe wat men als buitenlander moet
doen. Fas tonen, koffers openen, geld
opgeven, distributie-bonnen opnemen
envoor den dokter komen. Iedere
vreemdeling wordt, zij het zeer opper
vlakkig, getest op ziekten, een lastige
doch begrijpelijke sanitaire maatregel van
de Zwitsers, wier land al zo lang wereld-
asyl ls geweest.
Op het station rust lk wat uit: rondom
me automaten met sigaretten: Engelse,
Amerikaanse en Zwitserse. Prijzen varië
ren van een halve frank tot 1 frank 10
oftewel van 30 cent tot 75 cent. Sausjes,
bananen, eieren, noten. als een fata
morgana ligt het alles uitgesteld en auto
matisch spelen m'n handen met de wei
nige franken van Harer Majesfeits Rege
ring. Ik win het tenslotte van m'n be
geerten, maar ik ben blij als ik ln de
electrische trein zit, die me in snelle
vaart naar het Zuiden zal voeren.
Eerst naar Luzern.
Een schone, zindelijke trein. Met ge
borduurde hoofdkleedjes. Geen gedrang.
De trein rijdt zeer snel, naar ik later
hoor 135 kilometer. Dat kan hier nog,
want de Alpen beginnen pas na Luzern.
Ik zie het hooggebergte al aan de hori
zon. Witte en grijze toppen, waarover da
zon glanst.
De trein dondert voort en de eerste
biuisende bergkreken passeren we. Via
tunnels en viaducten rijden we naar het
hart van Zwitserland. Ik zie jade-groene
meren en Ijs op de bergen. Watervallen
storten langs de bergwanden.
Het schemert als we Luzern binnen
jagen en m'n oren zijn verdoofd van het
gedaver der wielen. 10 minuten rust.
ANTHONY VAN KAMPEN.
UTRECHT. - Met Ingang van 12 Aug.
zullen op het baanvak Amsterdam-
Zaandam reeds enige electrische treinen
gaan rijden, doeh door gebrek aan ma
teriaal zal dit nog op bescheiden schaal
moeten geschieden.
