Missie-tentoonstelling te Schagen geopend
Amerika's onbekende soldaat uit
Nederlandse bodem?
Journaal Holland-Zwitserland
De echtgenote van den Tommy leeft
er als een prinses
Britse vrouwen in Duitsland
En goedkoop!
Churchill en zijn
schoonzoon
De slag om Arnhem
verfilmd
De cestercultuur bloeit
Bijzondere K.L*i.-viüciu
naar Zuid-Afrika
Commissie onderscheidingen
koopvaardij
Bisschop van Afriko's
Goudkust aanwezig
De tweede binnen 25 jaar
Invoering algem.
abonnementskaarten
Ned. Spoorwegen
VOLKSTELLING TN 1947
Grepen uit het nieuws
Sanatorio Bambini, het huis van het
nieuwe hoofdstuk
U bent toch Hollander.
Terug naar het uitgangs
punt.
Hoewel Duitsland een verwoest land
is en de meeste steden een troostelose
aanblik bieden, iQn de laatste tijd steeds
meer vrouwen van Britse soldaten naar
de Engelse bexettingszdne getrokken.
Voor deze uittocht uit Engeland gelden
niet alleen romantische motieven, nX
de liefde voor den heer gemaal, maar
dikwijls geven zuiver materieele over
wegingen de doorslag.
De vrouw van een Tommy heeft n-L
ln Duitsland veel minder huishoudelijke
Stockholm verzamelt hout voor de win
ter. In verband met een tekort aan
steenkool in Zweden verzamelen de
bewoners der grote steden hout uit de
bossén. Dit hout wordt opgestapeld voor
de huizen en gemerkt met den naam van
den eigenaar. Dat er in Zweden eerlijke
mensen wonen, bewijst wel het feit, dat
er gedurende de laatste zes jaren, waar
in de Zweden hout als brandstof ge
bruiken, nimmer een politie- of rechts
zaak in verband met houtdiefstal heeft
plaats gehad.
Ass. Corr. P.
Dezer dagen is ten slotte de schel
ding uitgesproken tussen een der
dochters van Winston Churchill en
den populairen Amerikaansen caba-
ret-artist en conferencier Vic Oliver,
met wien zij jarenlang gehuwd was.
De familie van Churchill, die zelf
van zeer blauwbloedige „komaf" is,
had deze verbintenis altijd min of
meer als een mésalliance (huwelijk
tussen mensen van ongelijke stand)
beschouwd en Churchill zelf deelde
klaarblijkelijk deze zienswijze, te
oordelen naar de volgende anecdote,
die door een Brits journalist ver
haald wordt.
Op een dag vroeg schoonzoon Vic
aan schoonpapa „Winnie", wie naar
zijn oordeel nu wel de meest beroem
de staatsman van deze tijd was.
Churchill antwoordde zonder te
aarzelen:
„Roosevelt!"
„Maar na Roosevelt?"
Churchill dacht een ogenblik na
en zei toen:
„Stal in!"
„En na Stalin?"
Churchill, een beetje verward door
dit aanhouden en wel beseffend, dat
zijn schoonzoon hem wilde verlokken
zijn eigen naam te noemen, scheen
na te denken en verklaarde toen:
„Mussolini!"
Vic Oliver, verbaasd: „Maar waar
om Mussolini?"
„Omdat het de enige staatsman is,
die de moed had z'n schoonzoon te
laten doodschieten
zorgen dan ln Engeland, zo schrijft
het Dagblad van het Oosten. De levens
middelen. die rechtstreeks uit Engeland
geïmporteerd worden en dus niet uit
de Duitse voorraden worden betrokken,
krijgt de soldatenvrouw tegen zeer bil
lijke prijzen thuis Dus geen sprake van
in de rij staan, zoals in Engeland dik
wijls het geval is. En wat voor rantsoe
nen! Ze zijn precies dubbel zo groot als
in het eigen land. Ook ten opzichte van
den echtgenoot behoeft de huisvrouw
zich niet veel zorgen te maken. Of hij is
bij de troep of komt, wat regel is, voor
de maaltijden naar huis. Ook zijn zeer
royale portie krijgt de huisvrouw gratis
en franco in haar woning, pok verder
behoeft ze niet bang te zijn, dat ze zich
zal overwerken Want voor weinig geld
kan ze een Duits meisje als hulp in de
huishouding krijgen, dat blij is een paar
Mark te kunnen verdienen en te profi
teren van de welvoorziene provisiekast.
Complete woningen.
Voor het onderdak brengen van de
soldatenfamilies is tevens voortreffelijk
gezorgd. Geheel nieuw ingerichte wo
ningen staan ter beschikking voor een
belachelijk lage huur. Bovendien zijn de
huizen compleet gemeubileerd en van
huishoudelijke voorwerpen e.d voorzien.
Bovendien houdt een Engels soldaten-
gezin in Duitsland geld over, want de
uitgaven zijn belachelijk laag.
Elk week kan de soldatenvrouw 100
sigaretten voor een billijke prijs kopen
én zij krijgt daardoor het belangrijk
ste betalingsmiddel ln Duitsland. Zelfs
wijn en sterke drank wordt ter beschik
king gesteld van de echtgenoten van
officieren en onderofficieren. Reeds voor
acht shilling kunnen ze een fles whis
ky kopen, terwijl in Londen deze be-
geerdr drank slechts voor 60 shilling
langs allerlei sluipwegen kan worden
verkregen. Verder zorgen clubs en bios
copen er voor, dat de vrouwen zich niet
behoeven te vervelen, wanneer de
mannen juist dienst hebben
Over het ontbreken van materiële din
gen kan dus de Britse vrouw, die haar
man naar Duitsland volgt, niet klagen.
Of haar 't leventje als een prinses zal
bevallen temidden van de ruines en een
ondervoede bevolking, is een andere
vraag!
LONDEN (Reuter). De manschappen
van de eerste Engelse Luchtlandingsdivi
sie, die bij Arnhem gestreden hebben,
hebben voor de film „Theirs is the glo-
ry'' deze slag te midden van de puin
hopen gereconstrueerd.
De vervaardigde rolprent zal op 17 Sep
tember gelijktijdig te Londen, Arnhem
en Ottawa draaien.
In de film spelen geen sterren" mede:
de manschappen schreven grotendeels
zelf het draaiboek, gebouwd op hetgeen
zij zich uit die dagen herinnerden.
De oestercultuur te Ierseke bloeit
als nooit tevoren. De aanslag was in
geen jaren zoo groot als dit jaar en de
vangst la bulten verwachting groot.
Schelpen met 40 tot 50 Jonge oeetertjes
en pannen met meer dan duizend
exemplaren zijn gesn uitzonderingen.
De gunstige weergesteldheid, doch ook
de aanwezigheid van grotere hoeveel
heden zandoesters in de Schelde gijn
hiervan de oorzaak.
Naar wij vernemen heeft de Engelse
regering 60,000 pond sterling toege
staan voor Zeeuwse oesters. Dit is 100
pet. meer dan het vorige Jaar.
Zaterdag 28 September a.sc zal de
KLM 'n bijzondere vlucht naar Johan-
neiburg (Zuid-Afrika) uitvoeren, waar.
bij post, vracht en 40 passagiers worden
vervoerd. Het vliegtuig, een DC-4, zal
Zondag 6 October de terugreis aan
vaarden.
Dit wordt de derde KLM-vlucht naar
Zuid-Afrika. Op 6 Dec. 1938 maakte de
„Reiger" van de KLM de eerste reis
naar Johannesburg en deed over deze
afstand van ruim 11,000 km. 6 dagen,
via Cairo, Khartoum, Nairobi en Bro-
ken Hill.
Op 15 Januari 1940, toen de oorlog in
Europa al was uitgebroken, maakte het
zelfde vliegtuig van Napels naar Johan.
neeburg. langs nagenoeg dezelfde route
en legde de bijna 9,000 km. in 5 da
gen af.
Thans zal over de Sahara worden ge.
vlogen, hetgeen de afstand Amsterdam-
Johannesburg van 11.000 tot ruim 9,000
km. vermindert Zoals bekend is, hoopt
de KLM in de toekomst een geregelde
dienst op de Unie van Zuid-Afrika te
kunnen openen. Niet alleen met het oog
op een eventuele lijndienst echter is
deze bijzondere vlucht belangrijk, zij
vormt bovenal een gelegenheid om zo
wel de handelsbetrekkingen ais de cul.
turele banden met de Unie van Zuid-
Afrika te verstevigen.
De KLM zal ter gelegenheid van deze
vlucht een speciale enveloppe uitgeven,
terwijl de PTT een bijzonder poststem
pel laat ontwerpen.
By gemeenschappelijke beschik
king van de minister van Verkeer
en van Marine a-L:
is, met ingang van 7 Augustus
1946, eervol ontslag verleend aan
den vice-admiraal B. D. C. baron de
Vos van Steen wyk, te Londen, als
voorzitter van de Commissie Onder
scheidingen koopvaardij; aan P
Dykstra en J. Olyslager, beiden te
Amsterdam, als lid van genoemde
commissie; en aan E. Klein, te Lon
den, als secretaris van genoemde
commissie, onder dankbetuiging
voor de bewezen diensten;
is benoemd tot lid en voorzitter
van genoemde commissie C. J. baron
van Asbeck, vice-admiraal b.d en
zijn benoemd tot leden van genoem
de commissie: B. Brouwer, hoofd
van de afdeling Zeemanszaken en
Veiligheidsvoorschriften van het
directoraat-generaal van de scheep
vaart en J. A. J. W. Nieuwenhuys
hoofd van de afdeling Exploitatie
van voornoemd directoraat gene
raal, allen te 's-Gravenhage;
is benoemd tot secretaris van ge
noemde commissie A- Mol, ambte
naar bij het departement van Ver
keer, eveneens te 's-Sravenhage.
Onder grote belangstelling van de
Zondagmiddag in 6e R.K. School „St.
Missie-tentoonstelling, welke tot doel
Missionarissen tot de grote massa van
mede als propaganda om dit werk, bet
wordt verricht, te stimuleren.
Met een kort woord van welkom door
den geestelijken adviseur, kapelaan Tol,
werd 't woord gegeven aan Zijne Hoog.
waardigheid, Mgr Paulissen, Bisschop
van Afrika's Goudkust.
Zijne Hoogwaardigheid spreekt.
Zijne Hoogwaardigheid begon zijn toe
spraak met er zijn grote genoegen ovef
uit te spreken, op deze Missie-tentoon
stelling tegenwoordig te kunnen zijn
De afstand Maastricht (waar Z.H.
momenteel vertoeft) tot Schagen is
groot. Wij missionarissen zijn echter
veel reizen gewend. Het verheugde Z.H
mede dat de belangstelling voor het
missiewerk niet verminderd is. Gedu
rende de oorlogsjaren, toen ons vader
land geteisterd werd, had ik de gedach
te, wat zou er allemaal gebeurd zijn? Ik
zag de toekomst met zorgen tegemoet,
aldus spreker. Bij mijn terugkomst al
hier bemerkte ik, dat de actie in ons
vaderland niet verminderd, doch zeer
toegenomen was. Het doet mij, zo ging
Z.H. door, een groot genoegen dat onze
missionarissen in de verre landen niet
alleen staan. Niet alleen de familieleden
doch ook een massa anderen interes
seren zich voor dit werk. Dit Is een
zegen Gods. Pogingen moeten worden
gedaan, dit werk door gebed en andere
middelen te stimuleren. De gedachte
leefde, ln het begin van de oorlog, dat
alles hier niet meer zo vlot zou lopen.
De belangstelling van onze vrienden
voor ons werk, waar wij zulk een groot
succes mee hebben, werd door den be
zetter geremd, doch zal nu weer gaan
opleven. Ik hoop dat wij in het vader
land een zelfde succes zullen boeken,
dat de ganse bevolking uit dit gewest
deze missie-tentoonstelling zal bezoeken
en mede zullen werken voor alles wat
nog gedaan moet worden.
Met een bede tot de aanwezigen, de
belangstelling met hun gebed te helpen
bevorderen, eindigde Z.H. met de woor
den: „Het Rijk van Onzen Lieven Heer
zal komen".
Na een dankwoord van kapelaan Tol
werd het woord gegeven aan den Hoog.
Eerwaarden Heer Deken Harst uit Den
Helder.
Deken Harst uit Den Helder.
Na de begroeting tot Z.H. Mgr. Pau
lissen, den Burgemeester van Schagen
en de aanwezige dames en heren, ge-
zijde van de Kath. Geestelijkheid vond
Aloysius" de opening p'aats van de
heeft het werk van de Missie en sijn
de bevolking te doen doordringen, en
welk ln den naam van Jezns Christus
tuigde Z.E W. van de belangrijke ge
beurtenis in het Dekenaat Schagen.
Dank bracht spreker aan de missio
narissen en het voorbereidingscomité
die deze organisatie tot stand brachten
Het Rijk van Christus moet overal ko
men; de missietentoonstelling vormt een
onderdeel ln het streven .hiernaar.
Het is een zeer juist Idee, deze missie,
week in het Dekenaat Schagen te hou
den. Bidt voor het welslagen hiervan
Wij Katholieken zijn verplicht in woord
en geschrift tot het slagen mede te
werken. Al kennen wij Nederland als
een kleine mogendheid, groot was Ne
derland in zijn Overzeese Gebiedsdelen
en wij menen dat wij onze plaats in de
laatste 50 jaar daar hebben verstaan,
n 1. .te brengen wat Onze Lieve Heer
wil, het Evangelie van Jezus Christus.
Thans moeten wij weer verder aanpak
ken en deze missieweek met tentoon
stelling doen slagen.
Z HoogEerw. memoreert het succes,
hetwelk in Den Helder reeds is bereikt.
Na eerste oproep waren de plaatsen
voor de film allen reeds weken terug
weg, T.o.v. de tentoonstelling dringt spr.
met klem aan deze de mensen vooral
goed voor te houden, opdat ook een
persoonlijk contact met de missionaris
sen tot stand komt en dit contact ook
voor hen een groot succes zal worden
Na het dankwoord van kapelaan Tol
verklaarde Z H. Mgr. Paulissen de ten
toonstelling voor geopend.
De tentoonstelling.
Een rondgang over de tentoonstel
ling bracht ons al direct in contact
met de diverse afdelingen. Uit schier
alle delen van de wereld waren de
paters aanwezig en op de hen io
eigen vlotte manier, werden aan de
hand van honderden voorwerpen de
zeden en gewoonten van de verschil
lende bevolkingsgroepen uitgelegd.
W(j moeten bekennen, dat deze mis
sie-tentoonstelling uniek is voor de
kop van N.-Holland en wij raden ook
de piet-Katholieken aan, deie prach
tige kans ter verrijking van de ken
nis en tot goed begrip van t enorme
werk hetwelk de missionarissen ver
richten, te benutten.
Druk: Dagblad v. Noord-Holland N.V
ters. Gouverneur», Senatoren, Congres
leden en leden van het Hoogste Ge
rechtshof, trok van het Capitool naar
Virginia, naar Arlington. Daar vond de
laatste plechtigheid plaats. Onder dood
se stilte van de duizenden aanwezigen
stak de President van de U.S.A., het
hoofd ontbloot en zichtbaar onder de
indruk, de ere-medaille en het „Uis-
tinguished Service Cross", de hoogste
onderscheiding, op de kist
Zoals alleen Amerika det kan, waren
de onbekende gesneuvelden geëerd, ec
nu weer, precies 25 jaren geleden moet
het land sich opmaken om een anderen
held, die nog dierbaarder is. omdat er
zo veel méér geval en zijn, te brengen
naar het graf van den Onbekenden
Soldaat in Arlington.
Evenals na de eerste wereldoorlog zal
ook nu, na de tweede, een gesneuvelde
Amerikaan als symbool van de duizen
den. die op het wereld/tont hun leven
gaven, naar zijn vaderland terugge-
biacht en bijgezet worden in het Natio
nale Oorlogsgedenkteken te Arlington.
Het Congres heeft een wet aangeno
men, die voorziet ln de terugkeer van
een onbekenden niet te identificeren sol
daat en president Truman heeft haar
ondertekend; de détails worden nu uit
gewerkt door het Departement van Oor
log.
De „Gazet van Limburg" meldt, dat
er een goede kans bestaat dat deze on
tkende soldaat genomen zal worden uit
de grond van het oorlogskerkhof te Mar
graten in Limburg, waar 19000 Ameri
kanen rusten, w.o. 800 niet geïdentifi
ceerde gevallenen. Het blad meldt ver
der, dat hetzelfde ceremonieel van 1921
zehandhaafd zal worden.
Toen werd op de vier grote Ameri
kaanse begraafplaatsen Belleau Woods,
Bony, Thiaucourt en Romagne het
lichaam van een onbekend geblevene
door drie kwartiermeesters en een In-
fanterie-offlcier opgegraven; deze wa
ren er naar toe gestuurd met verzegelde
orders, die pas op de plaats van be
stemming mochten verbroken worden.
En toen de lichamen waren opgegraven,
werden de kisten en de kleren ver
brand, de graven vernietigd.
In een stalen kist werd elk lichaam
afzonderlijk naar ChSloes-sur-Marne
gebracht en daar opgebaard In het stad
huis. Sergeant Edward Younger, oor
logsinvalide en vaak gedecoreerd, werd
uitverkoren om den Onbekenden Sol
daat aan te wijzen. Drie keer liep hij
om de kisten heen en legda toen een
bos veldbloemen op één van hen, het
teken, dat hij zijn keuze gedaan had.
Van Chfllons werd de overgebleven
kist, aan boord van het vlaggeschip van
Admiraal Dewey, gebracht naar Virgi
nia en daar overgenomen door het jacht
van President Harding, de „Mayflower",
dat met zijn droeve last de Potamic Ri-
ver opvoer naar Washington. In het
Capitool werd de Onbekende Soldaat
geplaatst op de katafalk, waar vroeger
de vermoorde president Lincoln, Gar-
field en Mc Kinley gerust hadden. Het
was op 10 Nov. 1921, dat een eindeloze
stroom mensen defileerde voor de kist
van hem, in wien de Verenigde Staten
hun helden eerden.
De laatste plechtigheid.
Met pracht en praal is de volgende
dag de Onbekende Soldaat naar zijn
ere-graf in Arlington gebracht: een
stoet, met aan het hoofd president Har
ding en de opperbevelhebber van de
legers, John Pershlng en verder Minis-
De algemene abonnementskaarten 2e
en 3e klasse der Ned. Spoorwegen zul
len met ingang van Donderdag 22 Aug.
a s. aan alle stations en de erkende reia-
bureaux verkrijgbaar worden gesteld.
Er zullen voorlopig uitsluitend kaarten
voor één maand worden afgegeven dua
geen kaarten voor twee of meer maan
den.
Ter voorkoming van stagnatie wordt
men dringend aangeraden reeds thans
een -anvraag en een foto aan de sta
tions of bij een Reisbureau in te leveren.
De kaarten kunnen evenals vroeger op
elke willekeurige dag ingaan.
PH-TFC TE BUENOS AIRES
Het KLM-vllegtuig PH-TTC dat Dins
dag 6 Aug. van Schiphol vertrok voor
de eerste proefvlucht naar Zuid-Ameri-
ka,..is Zaterdag 10 Aug, om 14 uur plaat
selijke tijd te Buenos Aires aangekomen.
's-GRAVENHAGE. Om technische
redenen is het niet mogelijk reeds aan
het einde van dit Jaar een volks-, be
roeps-, woning- en gezinstelling te hon
den, zoals aanvankelijk in de bedoeling
lag. Het voornemen bestaat, deze telling
in de loop van 1947 te doen plaats hebben
De voormalige gouwleider van
Danzig, Albert Forster, is door de
Britse autoriteiten, die hem in Mei
1945 arresteerden, aan Polen uitge
leverd, aldus een Tass-berlcht uit
Warschau.
De 8.000 ton metende Britse
kruiser Mauritius is uit Malta naar
Haifa (Palestina) vertrokken.
De oudste vrouw van Frank
rijk, mevr. Forter, is te Croix (nabij
Rijssel) op 105-jarige leeftijd over
leden.
De treinverbinding Amsterdam-Kopen
hagen is weer een feit geworden. Op
't Centraal Station te Amsterdam wordt
het vertrek van de trein aangekondigd.
ANP P
Wie ▼an kleine teleur-
stekingen en bezwaren
voor sich zelve door
milde redenering en
overweging, van lasten
lusten kon maken, is
een verstandig en wijs
man.
(SLOT.)*)
Ik ging per trein van Bellinzona naar
Tènero. Daar staat tweemaal daags de
post-auto klaar. Soms gaat er een mens
mee naar boven, soms zijn het er vijf
Als er nég meer zijn rijdt de auto
tweemaal. Het is niet zover. Een half
uur maar.
In dat half uur kruipt de auto de
helling op. In grote spiralen trekt hij
zich naar boven. Het dal zakt weg.
Het wordt hoe langer hoe meer een
kinder-legpuzzle De huisjes klein, de
mensen nog kleiner. Hier en daar een
zilveren worm Dat is dan een riviertje,
dat zich schuimend voortbeweegt.
Het is er heel eenzaam in de bergen
van Tessin. Er staan hier en daar rots
woningen, waarin de mensen huizen, die
de wijn verbouwen. Verder is er het
geruis van duizend kleine en grote wa
tervallen, het felle gesjirp van een
krekel, het zoeven van de wind om de
rotsen. Grote vlinders vliegen loom op
en als we nog hoger komen is daar
alleen nog maar het geluid van het
water. Dat hoort men overal. Geweldig
verrijst boven het bergmassief uit de
berg met het kruis er op. Aan de voet
van die berg staat een groot gebouw
Met witte en grijze muren en vele grote
ramen, die alle openstaan. Nacht en
dag. Nonnen gaan in en uit. Oude en
jonge nonnen, met witte kappen en
zwarte overkleden. De stilte is hier in
tens. Slechts een enkele keer per dag
stopt een auto. Dan komt een dokter of
wordt de post gebracht. Hier. aan de
voet van die wilde berg met het kruis
op zijn top. staat men ln het rijk van
de rust en de stilte.
Het gebouw U een sanatorium. Sana
torio Bambini. (Kinder-sanatoriumEr
in Italiaanse, Franse, Zwitserse en
Hollandse kinderen. Het Zwitserse Rode
Kruis heeft hier een aantal Nederlandse
jongens en meisjes, die tuberculeus
waren of het bijna waren, in verpleging
doen opnemen. Kinderen, die tengevolge
van de oorlog ondervoed geraakt zijn
en ziek werden.
Dr. Peppo Casalla is geneesheer
directeur en als wij aan een wlllekeu-
rigen Zwitser vragen of hij wel eens van
dr. Peppo Casalla gehoord heeft, kijkt
de man ons vreemd aan en zegt dan:
„Maar natuurlijk, wie heeft er ln ons
Kanton niet van hem gehoord!" En
dan horen we dat deze man een groot
idealist is, een zoon bezit die zelf on
geneeslijk aan tuberculose lijdt en dat
hij zijn leven heeft ingezet voor de
bestrijding van een der verschrikkelijk
ste plagen der mensheid: de tuberculose
Ik heb Sanatorio Bambini betreden;
nogmaals, het rijk der stilte en der
serene rust. Men spreekt hier gedempt,
omdat men onbewust beseft, dat in dit
witte, strakke, sobere gebouw 't laatste
hoofdstuk van menig jong mensenleven
geschreven wordt. Niet altijd: vaak,
meestal zelfs, een nieuw hoofdstuk.
Dank zij dr. Peppo Casalla en zijn sana
torium, dank zij de zorgzame nonnen,
dank zij het zuivere klimaat in het
hooggebergte, waar de zon altijd hóógte-
zon is.
Ze waren er: Frieda Konijn, Andree
Kulack, Elisabeth Bosman, Piet van de
Wateringe, Bob de Groot, Albert Croese,
Wimpie Vrees en Frieda Veerman uit
Amserdam. En dan nog Magda van der
Hoogen uit Zevenaar en Maria Staps
uit Tilburg.
Is het verwonderlijk dat men zich
ontroerd voelt deze kinderen hier ie
ontmoeten? Zo ver van hun huis, zo
ver van vader en moeder? Maar men
verzoent er zich mee als men ziet. wat
deze Zwitserse nonnen voo deze kinde
ren doen. Ze zijn hier thuis In het
huis van hun nieuwe hoofdstuk in het
levensboek.
Vergeten wij niet dat het Zwitserse
Rode Kruis dit voor onze kinderen doet.
Ik heb het hier alleen ove1 Sanatorio
Bambini. Er zijn vele sanatoria in
Zwitserland en er zijn vele kinderen
verpleegd. En zo mag men zeggen dat
de Zwitsers ons gespijzigd hebben toen
het zwaard van de honger door ons
lijf sneed en dat zij onze kinderen
hebben genomen die ten offer dreigden
te vallen aan die kwaadaardigste aller
ziekten: de tuberculose.
Ik heb het gezien en ik zal het niet
vergeten. Noch dr. Peppo Casalla, noch
de nonnen van Sanatorio Bamoini, noch
de sfeer van de virginale rust die daar
aan de voet van de berg ïeerste
Er was een paar dagen tevoren een
meisje binnengebracht, zwaar ziek,
eigenlijk hopeloos ziek. Ze zou sterven
Maar die morgen dat wij er waren was
het voor het eerst uit het bedje ge
nomen en.... vertelde een der nonnen
ze heeft op het potje gezeten en
gelachen. En bijna alle kinderen hebben
er bijgestaan en het ook gezien.
Dat kleine onbekende meisje, ik ge
loof dat het een arm Tessin's kindje
was, zal misschien niet sterven.
Iemand heeft een nieuw hoofdstuk
opgeslagen in het Boek des Levens.
Een dag of S Tessin gaan snel voorbij
en het heimwee naar de lage landen is
nog maar zeer beperkt als men zich
realiseert dat de andere dag de lange
reis terug naar Holland een zeer reëel
feit zal zijn.
Dus puren wij die laatste dag uit. Nog
éénmaal naar al die plekjes die wij al
eens eerder gezien hebben. Nog éénmaal
onder die loggia en die andere, nog één
maal de spijt wegduwend over het gebrek
aan voldoende contanten....
Die laatste dag doet men nog ervarin
gen op die het vermelden waard zijn. Als
de eigenaar van het Casa del Popoio
merkt dat we nog zo graag iets zouden
willen kopen, stelt hij voor de rekening
niet te betalen! Dat komt later wel eens,
mijnheer. Ik vraag den man, ln opperste
verbazing, of hij er dan zó volmaakt ze
ker van la dat Ik, terug ln Holland, die
schuld nog zal voldoen.
Hij glimlacht en zegt: „Ja zeker, mijn
heer, u bent toch Hollander? Engelsen en
Hollanders betalen altijd." Mag men zich
dan trots voelen, als men zoiets hoort?
Als Ik blijf weigeren stelt hij voor mij
een bedrag voor te schieten. Het komt
later wel in orde, zegt hij. Ik doe het
niet, maar het was hartelijk gegund.
Dót ls Zwitsers. We zitten in een vroege
trein, tegelijk met on» reizen een hon
derdtal fabrieksmeisjes. De meisjes zien
er goedgekleed, netjes gekapt en proper
Sanatorio Bambini, in het hooggebergte
Nederl. kinderen verpleegd worden.
van Tessin, waar thans nog een 9-tal
uit Men zou zeggen: maisjas van een
HBS of Lyceum. Toch zijn het fabrieks
meisjes. Wat vóór alles opvalt: Dat ze
er zo zindelijk zo corerct uitzien. Geen
opmaak, geen ordinaire prullaria. De een
leest een boek de ander zit wat te bor
duren. Er wordt niet geschreeuwd, niet
gezwetst, niet gerookt. Toch zijn het
„maar" fabrieksmeisjes.
Ik sta ln een tabakswinkel. M'n oog
dwaalt over de honderden merken.
Player.Capstan.... Gold Flake.... 1
frank 10 (78 cent) per doosje van 201 Ik
reken uit dat lk, als lk zwsrte franken
zou kopen ln Holland en deze meesmok-
kelde, nóg een beste winst zou kunnen
maken, maar tenslotte moet hst sjagge-
ren een mens in het bloed zitten
Bij de treinen en trams wordt niet ge
vochten en gedrongen Ik denk dat dit
beneden de waardigheid van den Zwitser
1» Wij, ln Holland, doen het wel. Is het
dan niet helemaal in orde met onze
waardigheid?
Ergens, op een pleintje, wordt de krant,
de Llbera Stampa, verkocht. Gedurand*
de sièsta gaat de verkoper naar huls,
maar zijn stapel kranten laat hij achter.
Een bakje er naast. Mensen komen voor
bij, pakken een krant weg, en leggen de
10 centimes in het bakje. Kan zoiets ln
Holland? Be vrèig het alleen maar,
lezer.
Het personeel in <je café's, in de re
staurants, in de treinen, in de trams ig
beleefd. Zo beleefd, dat men de eerste
dagen steeds opkijkt en het overdreven
vindt. Maar het is niet overdreven en
men moet zich beschamend realiseren dat
het met ónze moraal sedert Mei '40 niet
crescendo gegaan is.
Laatste dag: nog eenmaal de spaghetti
la Napolitaine, nog eenmaal dat ver
rukkelijke vruchtenijs, waarvan alleen de
Italiaans-Zwitsers de samenstelling weten
Nog eenmaal luisteren naar de bergbeken
en zich laven aan het schouwspel van het
ontzaglijk Alpen-massief tegen een /el-
blauwe hemel als achtergrond.
Dan is het voorbij en stappen we in de
trein.
Niet zonder weemoed. Terug naar de
St. Gotthard en dan naar Luzern. De
avond legt zich over de stad als we haar
binnenrijden. Het gedaver der wielen
verstomt voor enkele minuten en dan
hoor ik de muziek van kerkklokken.
Maar zo mooi, zo lieflijk, zo kostelijk van
klank en hemels van toon als ik het nog
zelden ln mijn leven hoorde. Zijn dat
engelen-stemmen? Als een boeket klan
ken wordt deze muziek uitgegoten over
Luzern. Een hymne van brons op brons.
Dan razen we de avond ln, langs de
groene oevers van het Vlerwoudensteden-
mee».
Ik spreek nog met een reiziger. Hij ver
telt enthousiast van zijn prachtig land en
lk benijd hem. Hij ziet er niet erg Zwit
sers uit en lk vermoedde, dat hij een
Fransman was. Ik vroeg hem: bent l'
Zwitser? En hij antwoordde mij, en dat
antwoord zal ik mijn leven lang niet meer
vergeten: „Oui, par la gréce de Dieu"
Frankrijk; opnieuw de nachttrein, in
de gangen liggen de mensen te slapen.
Papier en sigaretten-overblijfselen liggen
op de grond. In de coupé zitten een paar
Franse vrouwen. Ze zijn vervuld van
zorg over Frankrijk. Het gaat niet goed,
er wordt te veel aan politiek gedaan,
zeggen ze. En niemand die een uitweg
weet. Heel de nacht door praten wij.
Nu eens even wegdommelend, da„ weer
opschrikkend. Eindelijk.... eindelijk komt
de dag.
Ds ene vrouw rekt zich. Langzaam
wijgt haar hand naar de kim, dia zicht
baar is boven het heuvelland en »e zegt:
„Le Jour se lévemaar niet voor
Frankrijk.... nog niet m'sieur, nog niet".
En dan „ah.... rooo paime pays".
Het is een lange reis, maar ééns komt
toch weer Roosendaal. En met Roosen
daal: een kopje koffie met een „zoetje".
Verder niets erbij. Ik zie geen bananen,
geen sausjes, geen sinaasappelen. En ik
weet dat wij vijf jaar bezet zijn geweest
en dat deze generatie het volk dat ons dit
aandeed, lang zal blijven haten.
Hoe ver lijkt, dan al weer, het lieflijk
Tessin!
ANTHONY VAN KAMPEN.
Het voorgaande artikel werd opge
nomen in ons no. van 7 Juli j.1.
S Koning. Directeur J Bijisma. Hoofd
redacteur w Kok. Opmaak en Alg.
reportage C A Dekkers. Stadsverslag
gever J Bremer. sportredacteur
Boofdcorrespon d e n t e n:
Texel: H J Rey Breezand—Anna Patl-
lowna: Pb 1 de Wilde Wierlngen: J.
Bals, Jullanadorp: I. J, Gakeer.
