i
HET TOONEEL
KERSTMIS 1946
Natuurleven
rond
VI «i«*
Zijn verhouding tot en
verwantschap met de kerk
Pantomimes
God, door Uw groot geduld
Leefden wij weer dit lange
Jaar om Uw troost te ontvangen
Midden in dood en schuld.
Ach, wij zijn niet bereid
Te ontvangen Uwen vrede
Die Gij zoo lang geleden
Verricht hebt aan den tijd.
AA AAK onze armoe rijk
Met wat wij lang verkregen:
De zaligheid en zegen
Van Uw gekomen Rijk.
WINTER IN VOLENDAM
t 1
f
o Ay'
PASSAGIER VOOR WEST-INDlE
Een Kerstuitzending verpakt in een kistje
DOOR Prof. G. v. d. LEEUW
FR Is een tijd geweest, vlak na de
bevrijding, dat de schouwburgen
stampvol waren Men wilde inhalen
wat men tijdens de bezetting had ge
mist en men was den toonelisten
dankbaar voor de houding, die niet
weinigen hunner tegenover den vij
and hadden aangenomen. Thans is dit
al weer veranderd en het schouw
burgbezoek is aanmerkelijk afge
nomen.
Het is daarom een goed oogenblik
om ons af te vragen of wij niet een
soort verplichting tegenover het too
neel hebben. Ik begrijp natuurlijk,
best, dat van niemand kan worden
gevraagd, dat hij naar den schouw
burg gaat, zooals hij naar zijn bureau
gaat Tenslotte gaan wij, als wij gaan.
voor ons plezier. Maar wel zouden
inzonderheid de christenen zich wel
eens af kunnen vragen of wij niet iets
aan het tooneel hebben goed te
maken.
De strijd tusschen tooneel en kerk
is van zeer ouden datum. Historisch
is hij ook zeer goed te begrijpen Toen
het Christendom de antieke wereld
binnentrad, vond het daar niet het
tooneel, zooals het in Athene's bloei
tijd was geweest toen de gansche
bevolking de meest verheven en diep
zinnige poëzie, het schoonste drama
dat ooit Is geschreven, in het theater
volgde en aan de voorgestelde han
deling hartstochtelijk deelnam. Die
glorie was lang voorbij In de wereld
van Paulus, van de kerkvaders, was
een ander soort tooneel zeer populair
Het wordt de Mlmus genoemd en het
had meer gemeen met onze revues
dan met ons tooneel. De toon was
weinig verheven. De comedianten
maatschappelijke verworpelingen
hoewel soms gevierd op de wijze van
moderne filmsterren, leidden een wei
nig zedelijk leven. Bordeel en too
neel stonden niet verre van elkaar
Het is dan ook geen wonder, dat de
aanraking tusschen kerk en tooneel
niet zeer vriendelijk was en dat de
kerk van den beginne af tegen het
tooneel heeft strijd gevoerd.
Dat Is zoo gebleven. En nog is het
in vele christelijke kringen geen ge
woonte om naar den schouwburg te
gaan. De reden daarvan ligt dieper
dan de genoemde historische. Dat
kerk en tooneel elkander zoo weinig
liggen, vindt zijn reden daarin, dat zij
zoo nauw verwant zijn. Het oude
Griekscbe tooneel van de groote tra
gici: Aeschylus. Sophokles, Euripides.
was een religieuze aangelegenheid
De opvoeringen vonden plaats in het
kader van godsdienstige feesten. En
in de drama's werden religieuze en
zedelijke problemen van de hoog
ste orde behandeld. Enkele malen
in de geschiedenis van het tooneel
heeft zich dat herhaald, hoewel toen
het religieuze kader was weggeval
len. Het tooneel van Shakespeare en
Goethe Is nog steeds een bron van
wijsheid en zedelijke kracht
Maar ook wanneer het tooneel op
een veel lager peil staat zelfs in den
boven genoemden Mimus, zelfs In
onze geliefde poppenkast-voorstel'in
gen (lang niet het meest verachtelijke
tooneel') is er iets in, dat met de
kerk verwant is Want ook de laatste
voert een soort drama op. Ik weet
dat ik ais Ik dit zeg. alle barthlanen
aan mijn hals krijg. Maar het is er
niet minder waar om. De eene kerk
doet het met misgewaden en bulg'n
gen voor het altaar, de andere mei
een simpele toga en een preek Maar
geen enkele kerk kan het dramati
sche geheel missen Bepaalde hande
lingen. al is het maar het uitspreken
van den zegen, de bediening van het
sacrament suggereeren. dat de voor
ganger een rol speelt. En ook zijn
preek is niet maar een verhaal dat
hij zelf verzint, zij is het woord, dat
hij spreken moet. omdat het hem is
opgedragen En hij spreekt het vol
gens bepaalde regels, die hii put uit
,dat groote regieboek, den Bijbel.
De historici weten ons te vertellen
dat deze overeenkomst te verklaren
is uit een gemeenschappelijken oor
sprong, dat er een tijd was. dat het
spel per sé heilig was en de eere
dienst per sé spel. dat tooneel en
godsdienstoefening niet te onder
scheiden waren Wij wenschen dien
tijd niet terug Maar wel mogen wii
ons afvragen of de oeroude verwan»
'(vervolg van pag.
in deze krankzinnige vermomming de
grofste grollen ten beste geven en
de heeren kunnen er wat meel maar
nooit zal men de bloemenftnales laten
vervallen, die nu al honderd jaar
en misschien wel langer bij zoo n
voorstelling hooren.
Uit heel Engeland komen men
schen met Kerstmis naar tonden De
welgestelde lulden van het platteland
herken je onmiddellijk aan hun stijve
antieke modes, aan de onversiijthsre
tweed mantelpakken en de heeren
costuums met n uwe broeken en lan
ge colbertiasies. aan grijze en bruine
hooge bolhoedies. Overal elders zou
den ze een oploop veroorzaken hier
in Londen echter kijkt niemand ook
maar even naar ze >m Maanden te
voren hebben ze plaatsen hesoroken
voor „Cinderella" of „Jack and the
Bean stalk". Hartstochtelijk fluiten
ze de booze heksen uit zijn diep-on
gelukkio met de arme verlaten prln
ses en juichen wanneer de slechte
toovenaar een pak slaag krijgt
't is een wonderltjk allegaartje
zoo'n pantomime, maar 't ding hóórt
nu eenmaal bij het Engelsche Kerst
vermaak Als een Brit zes Jaar is
mag hij et voor 't eerst heen hóór»
bij z'n opvoeding en als hij tachtig
is. dan laat bij zich er heen dragen.
om te zien hoe de ondeugd gestraft en
de deugd beloond wordt, ondanks bont
revue-gedoe van dezen tijd En dan
stapt hij tevreden In z'n bed gerust
gesteld dat zijn „good old England'
nooit zal veranderen.
schap ons niet tot bijzondere belang
stelling voor het tooneel moet bren
gen, een belangstelling, die zich
zeker niet daarin zal uiten, dat vrij
alles goedkeuren wat op het tooneel
geschiedt maar die ons er wel toe
zal brengen om het tooneel en zijn
uitingen met groote oplettendheid te
volgen omdat daar iets geschiedt dat
wii niet zonder groote schade uit ons
leven, juist uit ons christenleven kun
nen missen.
Want wat het tooneel doet van de
poppenkas» tot Shakespeare. Is niet
anders dan te trachten het mensche-
Iijk leven in zijn wezen, in ziln kern
samen te vatten en ons daarmede te
brengen tot de bevrijding van de
zelfkennis. Wij lachen om onszelf
of wij huilen om onszelf, maar in
leder geval komen wil, zelfs in de
mlddelmatigste tooneelvoorstelling op
een torentje te staan, vanwaar wij
ons leven kunnen overzien.
Preken doet het tooneel niet Als
hef dat doet. is 't geen tooneel meer
En de kerk speelt ook geen tooneel
tenzij de dominee een eomedlant Is
zooals Goethe zei. Maar de samen
vatting van het wezen van het men
scheüjk leven hebben beide gemeen
De kerk weet daarbij van het godde
lijk drama het spel van mensch en
God dat de kern en het wezen Is van
de mensrhelijke existentie Het too
neel weet daarvan slechts een enkele
maal Maar belde weten, dat het le
ven een drama is. met een zin en een
ontknooping En beide beoroeven den
mensch te brengen tot kennis van
zlchzelven.
Daarom verdient het tooneel onze
belangstelling en liefde, en elke pa-
ging om het tooneel dichter hij ons
volk te brengen onzen warmen steun
WEER is een jaar verdaan
Met zijn verzuimde kansen.
Verduisterd zijn de glanzen
Die waren opgegaan.
HADDEN wij niet geloofd
Dat Gij hadt overwonnen,
Een nieuw begin begonnen
In vrede, lang beloofd?
MUUS JACOBSE
ONWILLEKEURIG heerscht bij
velen de gedachte, dat men met
de vurige duc van Tholtulpjes, een
witte cyclame en het in huls gehaal
de sparregroen genoegen moet ne
men om ln den Kersttijd iets van de
natuur te bemerken.
Wie daar echter een neus voor
heeft en met open oogen door de we
reld bulten wil gaan, kan nog ge
noeg plezier beleven op een wande-
deling en hier en daar een paar
mooie dingen opmerken, die boven
dien het voordeel hebben, dat zij so-
ber en stemmig harmonieeren in den
st(jl der wintersche natuur, hetgeen
van veel technisch versiersel tn den
Kersttijd niet gezegd kan worden.
Blijft het kwakkelen met den win
ter, dan zijn er nog allerlei bloemen,
die rustig doorbloeien, al zjjn dat
dan de dapperste van de schare Hier
en daar staat er nog een stevige
witte doovenetel onder de heg, waar
ge het kinderlijk genoegen aan be
leven kunt de honing uit de witte
lipbloemen te zuigen De paarse neef
jes houden hem trouw gezelschap,
samen met ander klein gebloemte
van braakland en akkerrand, net
heldergele kruiskruid, bet onopval
lende herderstaschje met zjjn fijne
witte bloempjes en aardige driehoe
kige hauwvruchtjes en de kleine vo
gelmuur met de heldere sterretjes in
het frissche groen.
In de tuinen der villaS sprinkelt
de winterjasmtjn honderden helder
gele sterretjes tegen den muur, de
moedige hulst staat met felroode bes
sen te glanzen in de winterzon en de
kerstroos versiert met haar prachtige
witte bloemen (vol Interne gehei
men) den kalen bodem. De rest van
den tuin ligt warmpjes onder zijn
bontjas van turfmolm, alleen in den
'xï r-
v J.
/j 'N*"'
VV"
SCHIPHOL, De brave kleine auto
die ons heeft meegenomen, zwaait
het parkeerterrein op en kan nog net
wegkruipen ln een gaatje tusschen
twee grootvorstelijk glanzende depar
tementale sleden. We stappen uit. De
eerste blik valt op een soort kermis
terrein waar een enorm circus bezig
is zijn tenten en onderhoorlgheden op
te slaan De tweede geef* herademing
hier ls een plekje Nederland waar de
beklemming die elders alom ls even
wegvalt, hier wordt gewerkt zondei
omzien, hier ls een knooppunt van
wereldwegen, er dit punt is een stukje
Nederland. Langzaam wandelen we
tusschen de provisorische stalletjes
en houten gebouwen door naar de
piste van het circus. Daar staan de
vogels. Hoogbeenig en schijnbaar een
beetje onwennig Maar bij het ma
noeu#-eeren blijkt dat dit meevalt, de
gevaarten kunnen bijna om hun eigen
as draaien.
Onze vogel staat vlak achter het
hek. Neen, we mogen niet verder dan
hier, wij zijn geen passagiers, ilechts
lieden die een passagier uitgeleide
doen. Een geweldige viermotorige
Constellatlon met over zijn romp ge
schllderd de vanouds met den klank
van wereldwijd befaamd avontuur ge-
iaden woorden: The flylng Dutch
man! Het Kerst vliegtuig voor West
tndlë. Het doel van ons bezoek. Langs
het hooge trapje klauteren de passa
glers ln den romp Een fotograaf laat
zijn lampen flitsen, blijkbaa. zijn die
drie heeren daar niet zonder faam
De stewardess helpt moederlijk een
kleinen dreumes langs de steile treden
van het trapje naar boven, de cabine
tn. Het duurt even. Dan begint het
wulven uit het smalle poortje ln deD
romp naar ons, de achterblijvenden
die uitgeleide doen. Rondom ons wordt
terug gewuifd, maar het geeft niet
veel meer. het poortje ts maar nauw
de schemering valt al. en eigenlijk ts
het contact met den grond al verbro
ken Hulpe'oos wuiven. Wg wuiven
niet. Onze passagier, dien wij uitleiden
op dezen achtermiddag tn December
Ls al ln het vliegtuig. Nu zit ook de
piloot al op zijn plaats, voor tn den
neus. Even later bewegen de allerons.
en nog eens, en nog eens; de piloot
probeert of alles klopt. De gele tank
auto staat al snorrend onder den
eenen vleugel benzine naar boven te
pompen. Van kleine rijdbare roode
brandblusschers voorzien, hebben
mannen ln overalls opstelling geno
men brj de vie> schroeven. Over enkele
minuten zal de herboren Vliegende
Hollander ucb verheffen, met ook
onzen passagier. Hoe zal hg zich
houden in zijn donker hoekje Maai
daar begint di eerste schroei lang
zaam te draaien, de injectie me' ge
comprimeerd< luchl doet haar werk
brullend als een woest geworden bet-s'
slaat plotseling de motor aan, uit de
uitlaat buizen knallen enkeie rosse
vlammen, rook begint in vettige slier
ten onder den romp door te drijven
De eerste motor draalt. Het poortje U
dicht nu. Gezichten van passagiers
vaag voor de patrijspoorten Scheme
ring -Onze passagier ts er liet bg
Maar dit bedroeft ons geenszins Laai
hem ln het kleine kistje waar we
hem zorgvuldig ln hebber gestopi
enkele dagen geleden Ergens op het
wijde veld floept een rood lichtje
aan
rVIT was enkele dagen geleden Hei
roode lichtje brandt!Eng
opeengedrongen zitten we met z'n
drieën achter het tafeltje waar teder
zijn paperassen op heeft liggen twer
microfoons voor ons, de eene op de
tafel, een kopmlcrofoon. de andere
als een stuk geschut tegen het tafel
blad geleund, naar ons toe. Joop
Re in boud zit nog gebogen over het
vers dat hg straks moet zeggen; hg
zoekt en zoekt, om den julsten klank
te pakken te krggen Tine Schouten
prevelt nauw lippenbewegend haai
verbindende teksten tusschen de
groeten die straks komen Mgn oog
snelt voor de zooveelste maal nog
eens over het bgbelblad voor me, en
den getikten tekst die straks levend
moet worden gespróken, en niet ge
lézen een klein maar belankrtjk
verschil bg de radio! Maar nu zgr.
we etndeigk dan toch begonnen. De
boel draalt, na urenlange voorberei
dingen, correcties en nieuwe denk
beelden die reeds aanvaarde weer
omver wierpen. Ik loer even naai
links door den glazen wand der regel
kamer: de technlker zit op zgn post.
achter de knoppen en de draaitafel,
de regisseur staat waakzaam achlei
hen en zgn blik laat ons drietal geen
oogenblik los.
Daar komt het klokgelui door. De
opname van ons Kerstprogriunma
voor de Strgdkrachten ln West Indiè
ls begonnen. De aankondiging door
den omroeper tegen den achtergrond
der klokken. Dan nog even uitbeieren-
de klokken, en leeds ruisctu net
„Stille nacht, heilige nacht" op. Nu
moet ik oppassen wam onmiddellijk
aansluiten is de boodschap. Het is
zoover. En het Kerstevangelie uit
Lucas 2 volgt Ik voel opeens een op
komenden kriebel achter ln m'n keel,
wordt razend op mezeli, maar weet
nog net dien ongewenschten gast
tijdig en ongemerkt den nek om te
draaien. Amen! JubelenJ klinkt de
Engelenzang op. De regte ls op haar
qtu-vive, het gaat goed En dan zit
ik al midden in de toespraak voor de
soldaten ginds ver van het vaderland,
en toch wil het ook voor hen ais voor
ons en deze heele verlaten wereld
weer Kerstfeest worden, net feest van
de boodschap dei eeuwlgt nabijheid
en vreugdevolle inkomst ln alle
menschen verlatenheid
Zacht en teeder. vederlicht, enkele
maten symphomsche muziek als al
sluiting en overgang- Kijn stukje
Mozart ls dat. Heeft mgn trouwe
assistent goed uitgekiend. En dan
buig ik me wat terzgde en Tin)
Schouten hangt al vleiend tegen de
microfoon aan en naar warme iagt
vrouwenstem introduceert de groeten
uit het vaderland die door de lucht
onder de tropische Kerst boomen ginds
willen waaien. Nu hebber wg even
rust. De groeten staan al op de plaat
opgenomen van menschen uit hei
heele land afkomstig
En dan ls het de beurt van Joop
Lk wacht ln spanning op wat er komt.
want dit vers ls mg sleeds zeer Uei
geweest, en één onjuist gelegd accent
zou hel nu voor mij kunnen bederven
Daar gaat le. Nghoffs sonnet „Sol
latenkerstmls" Ja deze Joop heeft
len toon te pakken, ik merk hei
dadelijk. Het kind op de trommel. En
de ruwe gezichten er omneeo En dan
die ontroerende regel, hoe soldatesk
vreugdevol draait hg dien eruit
„Hoera voor 't Kind! Hoera voor 't
regimentEn dan zingt het „Nu
zg't wellecome' door -* studio; wg
leunen achterover, opeens van de
spanning bevrijd, de opname ls beëln
dtgd en geen ongelukken, we kunnen
een pgp opsteken en nog even na
praten over een paar kneepjes van
het vak, waar we als radlo-artlesten
onder elkaar nooit op uitgepraat ra
ken. Dit was enkele dagen geleden ln
Hilversum.
EN nu knalt hier op Schiphol, ter-
wgi de Decemberschemering al
blauw neerzinkt, de vierde motor van
het Kerstvllegtulg voor de West; het
ts even over half vflf en het vertrek
gaat beginnen. Een kistje ls onze
passagier. En ln dat kistje hebben we
zorgvuldig de gelattne-platen ver
pakt, bestemd voor Paramaribo, die
de Prins Bernhard-zenders aldaar
zullen uitzenden op den Eersten
Kerstdag.
In het kistje zit: de stem van een
oud man, die enkele woorden zegt tot
zgn zoon. De stem van een vrouwtje,
dat spreekt tot haar man alsof er
niemand bg was, en toch luistert
straks God-mag-weten wte-allemaal
mee. Maar lk weet dat niemand erom
zal Jachen. Het stemmetje van een
klein kind, Maar het durfde eerst
niets te zeggen voor dat vreemde
ding. die microfoon er, zoo hoon
men straks eerst, heel zacht maat
toch overduideüjk, een moederlijke
vrouwenstem, aansporend: „Zeg nu
da-da, pappa!" en dan pas komt.
tioog. en je krggt er n klein trapje
van tegen Je hart, de stamelende
babystem: „Da-da, pappa!" Er zltteD
liederen ln het kistje: het Stille nacht
dat ledereen kent, de Engelenzang en
het schoonste oud-Nederlandsen e
Kerstlied En een stukje Mozart, dat
die soort van vreugde ln zich draagi
welke ais over afgronden zweeft. Een
domineespreekje. En: het Heilig
Evangelie zelve! Passagier voor
West-lndlë.
De vogel zet zich ln beweging
Op den Eersten Kerstdag ga lk af
stemmen op Radio Paramaribo,
s avonds om tien minuten over zes.
op de golflengte 14.S7 meter. Om te
controleeren hoe alles dan doorkomt
Om te overpeinzen wie er ginds en
nier nu wel allemaal mogen luisteren
naar alles wat dan uit ons kistje te
voorechgn komt. En vooral: hoe
vreemd dit ls en hoe diep van ver
borgenheid en hoe waarachtig kerste
igk van zin. dat het Heilig Evangelie
zulke wonderigke wegen weet te
vinden om zgn heil uit te zaaien op
len breed en volkerenwind!
Goede vlucht. Vliegende Hollander'
Behouden overkomst, Heilig Evan
geile! Gg, blinde passagier alle
eeuwenF. R. A. HENKELS.
border kleurt de dwergcotone&ster
met zijn bloedkoralen besjes den
stemmigen grond en het kan gebeu
ren, dat er hier en daar ln de luwte
al een paar sneeuwklokjes met de
eerste groeipieken een blauwen neus
komen halen.
Begint het plotseling te knijpen
met den winter, dan kunt ge veel
plezier beleven met de vogels, die
met het strengen van de koude naar
de hulzen komen afzakken, vooral
waar ln de turnen een voederplank
wordt ingericht of het tafel- en ket»-
kenafval op het tuinpad wordt ge
strooid. Daar kunt ge van allerlei
gasten verwachten. Natuurlijk da
schreeuwerige musschenbent, die ae
grootste vechtpartgen aanrichten en
alle concurrenten uit de buurt wil
len houden. Maar af en toe krggt
toch ook een bedeesd roodborstje een
kans. nadat het al een tgd lang snik-
kerend en hippend ln de kale wilds
rozen met hun glimmende bottels
heeft zitten wachten. Verder natuur
lijk de merels, die onbesuisd midden
ln den voerbak ploffen en ln het bij
zonder verzot zgn op de klokhuizen
van de appels Misschien duikt et
ook wel eens een verdwaalde kuif
leeuwerik op met zgn pientere pik-
mutsje of het sierigke, maar wel mg
opvallende figuurtje van de hegge-
musch of bastaardnachtegaal. Hg
lijkt inderdaad op belde: op de mus-
schen in kleur en op den nachtegaal
in gestalte.
Mocht het, naar de traditie der
prentbriefkaarten, een witte Kerst
worden, dan moet men zich de kans
niet laten ontgaan zich ln een paar
stevige schoenen te steken en een
fiksche winterwandellng door het ba-
sneeuwde bosch en veld te onderne
men. Hoe stil ligt de wereld als een
witte toovertuin onder den blanken
sier der sneeuw gespreid. Hoeven en
schqj-en liggen dik ingeduffeld en
alleen de boomen er om heen etsen
hun warrig silhouet tegen de grijze
lucht. Bonte en zwarte kraaien ge
ven eenig leven aan de witte vlakte
en bg de boerdergen scharrelt een
kleumerige haas tusschen de gsmut-
sen van de boerenkool. In de bout-
mgt ratelt het vroolijke wekkertje
van 't winterkorunkje en de kippen
ln het wagenkot hebben den gan-
schen dag een stelletje évacué's aan
vinken, kuifleeuweriken en zelfs dui
ven over den vloer. Onder de strui
ken werkt de merel, gitzwart afge
tekend tegen het witte dek, en smijt
verwoed met dorre blaren om zich
heen op zoek naar wormen en slak
ken. Waar hg bezig geweest is, zitten
er donkere scheuren en gaten ln den
sneeuwen deken. Maar tegelgk houdt
hg een waakzaam oogje in het zeil
en slaat schril en driftig alarm, als
er maar een kattenkop om het hoek
je van de deeldeur versebgnt. ln één
roetsj zit het heele wintergezelschap
Ln de elzen, waar het straatjongens
achtig bigft zitten schelden tot het
gevaar geweken ls.
In het bosch wordt de sneeuwdag
met nog stiller sprookjessfeer ge
vierd. Het schgnt of alle leven on
der den donsdeken is afgedekt, maar
wie opmerkzaam toeziet, vindt alras
de fgne prenten en sporen van aller
lei gedierte, dat in den vroegen mor
gen verrast en nongerig door de
sneeuwwereld is gegaan. De breede
sparretakken bulgen onder den zwa-
ren last, die ook dicht en mollig op
de dennenkronen ligt en prachtig
blauw en zwart contrasteert. Soms
klinkt er toch geluld. Een heel teer
en gi muziekje tinkelt naderbg Met
zilveren geluidjes trekken de meezen
in troepen door het hout en onder 't
donkere sparrendak kan men het
fgne gemiesper van de goudhaantjes
beluisteren, die ln spleten en gaten
speuren naar het klein gedierte, dat
hen den winterdag nog vrooigk en
onbekommerd doet voorkomen. Mis
schien dat ge een glimp opvangt van
het hermeigntje, dat zich tn zgn wit
te wlnterpakje heeft gestoken en al
leen het staartpuntje ln het zwart
gelaten heeft. Misschien, dat ge aan
den stillen vgver ln het bosch of aan
een beekje een schicht ln alle kleuren
van den regenboog ziet voorbgfllt-
sen Dat is het gsvogeltje, dat bg de
bgten loert op kleine vtschjes en in
secten. die er lucht komen happen.
Dat zgn al twee van de boeiendste
figuren, die er tn het buitenleven
van den Kersttgd te betrappen zgn.
VAGABUNDUS.
DOODE roten met Kerstmis..
Waarom weten we eigenlijk
niet, maar de N ederlander legt
in de donkere dagen rond de
feesten aan het emde txin het
jaar een merkwaard\qen voor.
keur aan den dag voor roode
t bloemen.
