De vernieuwing van ons onderwijs ,,lk zag mijn boeken brande Paarden sterven in Rotterdamse haven Deviezen-smokkelaars verdienen kapitalen „Waarom ik een vlaggestok fe koop heb'' Wij spelen Bridge Vijf maanden hoogspanning Erich Kasfner: Goebbels vierde feest a«Wi*TER«|ira!»©W*a^fe Munitievoorraad in Tel-Aviv ontdekt Belgen profiteren er van Dorado voor hengelaars Koninklijke verjaardagen op Zondag Kort verhaal d Vermoedelijk is de Duitse auteur Erich Kastner de enige die in Duitsland tegenwoordig was bjj de feestelijke verbranding van rjjn boeken. Hij vertelt daarvan in de inleiding, die schreef by een bloemlezing, „Bei Durchsicht mei- ner Biicher", welke onlangs in Zü- rich verscheen. „Mijn eerste boek, de gedichten bundel „Herz auf Taille" verscheen in 1927 en in het jaar 1933 werden mijn boeken in Berlijn op het grote plein by de Staatsopera, door een zekeren heer Goebbels, met een drei gend-feestelijke bombarie verbrand. Vier en twintig Duitse schrijvers, die symbolisch voor altijd uitgedreven moesten worden, somde hij triomfan te ijk op. Ik was de énige van deze vier en twintig, die persoonijk ver schenen was, om deze theatrale on beschaamdheid by te wonen. Ik stond voor de universiteit, tus sen studenten in S.A.-uniform inge drukt, zag onze boeken in de vlam men opgaan en hoorde de tiraden van den kleinen leugenaar. Het was begrafenisweer. De kqp van de ka potgeslagen- buste van Magnus Hirchfeld stak, op een lange -stok hoog boven de zwijgende mensen massa uit en bewoog heen en weer. Het was afschuwelijk. Opeens riep een schrille vrouwen stem: „Daar staat K&stner". Een jonge cabaretartiste, die met haar collega in de menigte stond, had rnjj gezien en gaf aan haar verbazing overdreven luid uitdrukking. Ik be gon me onbehaaglijk te voelen. Maar er gebeurde niets. (Ofschoon er in deze dagen juist zeer veel placht te .gebeuren"). Nieuwe boeken zweer den in het vuur. Nieuwe leugens klonken. En de gezichten der bruine studenten staarden met de stormriem Vier schepen met ruim tweeduizend paarden, een geschenk van de Unrra aan Polen, teneinde daar de landbouw voor uit te' helpen, zijn reeds enige weken in de Rotterdamse haven gestrand, daar de Poolse haven Gdynia is dichtgevroren En het wil ook in Polen nog maar steeds niet dooien De dieren komen uit Amerika, hebben uit de aard der zaak een onaangename overtocht gehad en verlangen nu zo gauw mogelijk uit het benauwde ruim te ko men en in de frisse lucht de poten te mogen uitslaan Dat dit nog steeds niet ls gebeurd en ook voorlopig niet zal gebeu ren, komt 'oordat er aan het in- en uitladen der paarden voor de Unrra te veel kosten zitten Een warme stal wacht de dieren, op boerderijen in de omgeving, waar ze op verhaal kunnen komen tot het vaarwa ter weer open ls, maar vracht- en los prijs schrikt de heren van de organisatie, die het leed der door de oorlog getroffen volken wil verzachten, af van een even menslievende behandeling van beesten De paarden ln de onhygiënische scheepsstallen hlnneken om de wal en sterven vrijwel als ratten het sterfte cijfer ls al bijna tot veertig gestegen maar de Unrra berekent blijkbaar dat veertig dode paarden in kosten nog niet opwegen tegen de prijs voor het ont schepen van de rest Waarschijnlijk moe ten er eerst nog veertig sterven De paar den die de wal verdienen, krijgen hem niet onder de kin, onbewogen over het vuur naar het gesticulerende duiveltje In de jaren die volgden zag ik mijn boeken alleen als ik in het buitenland was. In Kopenhagen, in Ztlrich, ln Londen. Het is een merk waardig gevoel een verboaen schrijver te zijn en zijn boeken nooit meer in de étalages der boekhan delaren te zien. In geen stad m het vaderland. Zelfs niet in de ge boorteplaats. Niet eens met Kerst mis, als de Duitsers door de be sneeuwde straten lopen om pre sentjes te kopen. Men is een levenc lijk. Het heeft twaalf jaar geduurd, eer het Derde Rflk ten onder was. Twaalf korte jaren waren genoeg, om Duits land te gronde te richten." Jeruzalem, (Reuter). In de Joodse stad Tel Aviv hebben Britse soldaten Zondag een werkplaats van geweldple gers ontdekt, aldus ia officiéél mede gedeeld. Een grote voorraad van allerlei explosief materiaal, electrische ontste- kingsapparafen handgranaten en ande re wapenen, werd in beslag genomen. Volgens een onbevestigd bericht zou een Joodse wielrijder ln de hoofdstraat van Tel-Aviv doodgeschoten zijn. Zéér veel wollen stof, en dus tex tielpunten, ls verwerkt in deze fraaie en practische mantel Maar het resultaat ls dan ook begerens waardig. Deviezensmokkelaars van for maat, gedreven door zuiver egoïs tische motieven, verdienen kapita len, Z(j wisselen hnn guldens in Belgis op de zwarte markt tegen francs iB en ontvangen dan slechts 8 ln plaats van IC Belgische francs Met dit Belgische geld kopen z(j in BelgiS (of soms in Zwitserland) goederen die naar Nederland wor den gesmokkeld en daar zwart worden verkocht. Maar de Nederlandse guldens zijn in België, De goederen die ons land er voor ontvangt worden niet alleen duur betaald, maar verdwijnen boven dien hier in de zwarte handel. Met een zelfde bedrag aan Nederlands geld zou met legale handel een groter kwantum gekocht kunnen worden aan goederen, die langs de normale en wettige weg in de handel zouden kun nen worden gebracht. Echter blijven de Nederlandse guldens in België niet ongebruikt liggen. Belgische zakenlie den believen er slechts ca 8 francs voor te betalen en voorzien zich op hun reizen door Nederland daarmede van extra hoeveelheden, in ons land nu eenmaal niet meer gedistribueerde benzine. Vele Beigen hebben daartoe zelfs extra tanks in hun auto's laten bouwen en komen op deze wijze al heel goedkoop aan deze brandstof, waar voor ons land buitenlandse valuta heeff. gegeven. Met de goedkoop verkregen Neder landse guldens kopen de Belgen bv ook talloze plezierjachten in Neder land, weliswaar tegen zwarte prijzen, maar de guldens hebben ze immers voor de helft van de normale koers gekocht, dus wat deert het hen? Uiteindelijk betalen zij voor de jachten niet meer dan de vooroorlogse prijs. En over de Schelde varen zij ze zonder al te veel risico naar België. Verder zijn er talloze andere artikelen aan te wijzen die van onze markten worden afgeroomd. Dan bestaat het zeker niet denkbeeldige gevaar dat sommige Belgen de guldens hamste ren. omdat ze toch wel vertrouwen hebben in de opbouw van Nederland en daarmede in de waarde, die de gulden in de toekomst weer kan krij gen. Als ons land zich dan weer defi nitief opricht, zullen zij er mee te voorschijn komen, op een moment, waarop dat ons het ongunstigst uit komt. Dat geldsmokkel een schrikbarende omvang heeft gekregen, bewijzen ook de faciliteiten, die zakenlieden reeds geboden worden. Indien men de kanalen weet, dan kan men in Amsterdam op geheime (zwarte) clearing bureaux guldens de poneren die zonder risico de grens overgaan naar Brussel. Omgekeerd storten Belgische smok kelaars franc» ln Brussel, gaan dan naar Nederland, nemen hier hun gul dens op en kopen er van alles waar mede ze ln België succes kunnen boe ken. Drie Instanties vechten tegen de handelingen van deze onvaderlandse practijken; de douane-recherche en de marechaussee aan de grenzen, de CCD in hef zelf. Zij zijn er zich van bewust, dat ze slechts op een zeer ge ring percentage van de smokkelaffalre de hand kunnen leggen. Dit zeer ge ringe percentage geeft reeds een in druk van de bedragen, waar het hier om gaat. In een maand werden aan de grensposten te Eindhoven, Tilburg Breda. Roosendaal, Temeuzen, Maa stricht, Sittard, Roermond en Venlo o.m. in beslag genomen 42.00(f guldens, 102,000 Belgische francs. 39,000 Franse francs. 300 Zwitserse francs, 14 pond sterling, 31 dollar en 27.000 Duitse mar ken. De strenge winter brengt voor de Noord-Limburgse bevolking toch liet louter narigheid met zich mee, ïlthans niet voor de verstokte henge'aars, die kou noch sneeuw schuwen, als het getij gunstig is om het hengelsnoer uit te werpen. En het getij is inderdaad gunstig, want door het strijken der stuwen n de Maas, is er op de rivier een '.eer sterke drift ontstaan, waarin e'. goed vissen blijkt te zijn, om dat de vissen zich naar de oevers begeven. Tientallen hengelaars ziet men dagelijks alleen al te Veno hun geluk beproeven en vangsten van 70 pond per dag zijn helemaal geen zeldzaamheid. Ten vervolge op een reeds eerder ge nomen beslissing heeft de ministerraad besloten: Gelijk reeds voor de oorlog in deze gebruikelijk was, zal voorshands. Indien de verjaardag van HM, de Koningin op een Zondag valt, de daar op volgende Maandag de gehele dag vrij van dienst worden verleend. Indien de verjaardag van H.K.H. Prinses Juliana of van Z.K.H. Prins Bernhard op een Zondag valt, de daar op volgende Maandag na de ochtend dienst vrijaf worden verleend. Sklwedstrjjden achter paarden. Op het vliegveld Ypenburg werden ski-wed strijden achter paarden gehouden. Mevrouw v. d. Berg, nr. 8, werd wlnnare». T. d. Reyken P. m (siot) (Van een bij zonderen medewerker) Er valt niet veel te zeggen over de mid delbare avondscholen en de avondlycea Het getuigt van een gezond en democra tisch Inzicht, dat Jonge mensen, die lust voor studie hebben en de bekwaamheid daartoe bezitten zich door het bezoeken van deze inrichtingen een weg naar bet universitaire onderwijs kunnen banen. Het staatsexamen zal dan moeten ver dwljnen wat niemand zal berouwen, om dat er een gebrekkige opleiding aan Voorafgaat, welke ln de regel dure pri vaatlessen noodzakelijk maakt. Voortaan zal voor teder, di« wil en capaciteiten bezit de weg naar het hoger onderwijs open liggen. De onderwijzersopleiding. In tegenstelling met hetgeen thans ge schied zal men volgens het schema van prof. Bolkestein eerst voor onderwijzer kunnen studeren als men de A M S, de MSVM (middelbare school voor meis jes) of vier klassen van het Lyceum heelt doorlopen. De toekomstige onderwijzers volgen daarna een cursus van vier, d.w.z, twee jaar algemene en twee jaar theoreti sche en practische opleiding. Het onder scheid tussen een lagere- en een hoofd- acte komt dan te vervallen, zodat er vocrtaan één diploma zal gelden. Voor het onderwijs aan U L O-scholen en kleuterscholen zal men bijzondere aan tekeningen vragen. Lof en blaam. Het schema van prof. Bolkestein heeft reeds heel wat stof doen opwaaien en het zal ongetwijfeld vele enthousiaste voor standers en ook vele krachtige tegenstan ders vinden. Men kan natuurlijk aan velerlei varia ties denken en zieh b.v. afvragen of men niet beter de eerste klasse van de lagere school in de sfeer van het kleuteronder wijs kan brengen, zodat een kind toch op zijn zesde Jaar naar de lagere school kan gaan. Men kan vragen hoe men zich de aansluiting van het lcleuteronderwijs op de lagere school voorstelt, of het uitgesloten wordt geacht, dat men voortaan de kin deren voor de zogenaamde brugklasse klaarstoomt. zoals men dat vroeger voor het toelatingsexamen van de middelbare scholen deed en wat de waarde is van het psycho-technlsch onderzoek. Dat alles zal nader moeten blijken. Men kiljgt ln elk geval de Indruk, dat bet systeem-Bolkesteln een grote verbetering zal brengen. Men heeft hier te doen met een knap stuk werk van een man, die op dit ge bied zijn sporen alleszins verdiend heeft en wiens schema veel voor de toekomst van ons onderwijs belooft. (Door JORO.) „Willem", sprak mijn vrouw een ochtend aan het ontbijt, „Willem, het wordt toch eens tijd dat we een vlagge stok kopen we kunnen hem vaak ge noeg nodig hebben". Natuurlijk kon ik net gedaan heb ben of ik de woorden niet gehoord had en een gesprek over de kolenslag be gonnen zijn, maar als je 22 jaar met elkaar getrouwd bent. leer je elkaar zo'n beetje kennen en meer zal ik maar niet zeggen. De koude Oostenwind trotserend, kon ik nog juist het treintje van 9,32 u, halen en reisde stadwaarts. Nu groeien vlaggestokken wel niet aan een boom, maar het geluk was mij gunstig, want door het inschakelen van zakenvrienden en met behulp van telefoonconnecties, was ik vrij spoedig de gelukkige bezitter van een drie meter lange, roodwitblauw gespiraalde stok met vergulde knop. De firma waar ik dit juweelje van uithuizig vreugdebetoon gekocht had,, bezorgde de stok aan het station, waar ik hem in ontvangst nam en voor ver dere expeditie zou zorgen. (Dit met het oog op door brandstoffenschaarste aan getrokken zaaglustigen.) Op het sta tion aangekomen, liet het geluk mij echter schromelijk in de steek, daar bij nadere informatie bleek, dat er geen bagage-, noch postwagen in dit treinstel medereed. De enigste manier om de stok onbe schadigd en onder persoonlijk toezicht thuis te krijgen zou zijn, hem als hand bagage bij mij in de coupé te "nemen. Zoo kon men mij, omstreeks de tijd dat mijn trein moest binnenlopen, op het koude perron zien staan met mijn vlaggestok als een lans naast mij. Graag had Ik door flink stampen m'n voeten trachten te verwarmen, maar bedacht bijtijds, dat ik dan teveel zou gaan gelijken op een Afrikaanse wilde, die een of andere oorlogsdans ver toonde. Jeugdige scholieren maakten tijdens huni passeren reeds opmerkingen als: „Dat is nu toch geen weer om pols stok te gaan springen", enz. Een ben gel was zelf zo brutaal mij te komen vragen: „of hij het. aP'e mocht zien dat in die paal moest klimmen." Ik verdroeg dit alles ln gelatenheid, mij troostend met de gedachte hoe verheugd Amalla zou zijn met mijn aankoop. Gelukkig was de trein op tijd, zodat lk niet ie lang met onhandige bagage hoefde te poseren en op zoek ging naar een. liefst ledige coupé Hierbij had lk het ongeluk met het boveneind van, mijn stok tegen een der richtingaanwijzers te stoten, wat dit ding naar beneden deed kletteren, juist voor de voeten van een zwoegen den kruier. Enige schampere opmer kingen als „Welke idioot gaat er nu ook met zo'n mast °P reis", en „een wandelstok is toch veel handiger", Mijn welgemeende verontschuldigin gen gericht tot de slachoffers aan beide einden van de stok, werden ge smoord door de komst van den con ducteur, die mij een scherpe aanmer king maakte over mijn onhandige ba gage en persé mijn abonnementskaart wilde zien. Deze man, die bij wijze van spreken mijn gezicht zo goed kent dat hij het geblinddoekt zou kunnen scheren, zag met satanisch genoegen toe, hoe ik hulpeloos stond te tobben om hem het gevraagde te tonen. Ondertussen had de trein zich in beweging gezet en kon ik gaan zitten. Twee dames van moeilijk te schatten leeftijd raakten in een heftig dispuut over de vraag, waarom een reiziger in vlangestokken nu juist zijn grootste model mee moest dragen. De firma, waar zo'n man voor werkte, moest toch ook rekening houden met de ruimte in de coupé's vosden zij Ik wil u de rest van mijn moeilijkheden besparen, maar wel wil ik u verklappen dat ik trots de felle koude, hevig transpire rend aan mijn huisdeur arriveerde en m'1n vrouw de deur opende. Trots toonde ik haar mijn zwaar be vochten zege, maar zij schudde het hoofd en zei: „O, wat ben je weer overijld te werk gegaan, had het me dan gezegd dat je een vlaggestok ging kopen. Nog geen half uur geleden heb ik een nog heel gn»de overgenomen van mevrouw L. Kijk, daar staat hij al." Ia er misschien iemand die voor een redelijke nrils miio gloednieuwe vlag gestok wil kopen..? daargelaten, bereikte ik een, naar het mij toescheen, niet te dicht bevolkt compartiment. Nu zijn er twee manieren om met bagage een coupé binnen te stappen. Ge kunt uw koffer eerst naar binnen smijten en er dan achteraan klauteren, of eerst zelf instappen en dan met ruw geweld uw spullen achter u aantrek ken. Eensdeels gedreven door zenuwach tigheid, anderdeeds door haast, ver koos ik de eerste manier en de vlag gestok als een stormram onder mijn arm houdend, betrad ik het compar timent. Hierbij werd ik door enige vrolijke medereizigers met gejuich begroet, hetwelk echter spoedig verstomde door een luide schreeuw van schrik. Iemand op het perron was met een vaart tegen het nog steeds bulten de coupédeur stekende achtereind opge tornd zodat het vooreind omzwaaide en een der juichende passagier» ge ducht tegen het voorhoofd sloeg. xin. Iets over het Weense systeem. Wij gaver» de puntentelling, de 1 klaver-opening (1827 p.) geen vijf- kaart behalve klaver. Dan de opening van 1 r., 1 h. en 1 sch. op ongeveer 21 p. met 'n de openingskleur minstens een. vijfkaart, vrijwel naar Culbertson. De zwakke klaver-opening eist als de op volgende speler past een antwoord van den partner, bij minder dan 12 p. een zwaktebod van 1 ruiten; teder ander bod is positief. Doubelt de opvolgende speler het 1 W- b°d, dan moet de part ner als hij niets of zeer weinig heeft, door 1 ruiten toch zijn zwakte aan geven. Wanneer men met L klaver heeft geopend en inderdaad een goede klaverkaart heeft, moet men dit later door een nieuw klaverbod aangeven. Behalve de zwakke klaver-opening heeft het W.S. ook de sterke sans- openii»g. Wanneer men 1 sans opent, heeft men minstens 28 p. Het bod geeft alleen het puntenaantal aan, doch zegt niets over de distributie. Ook op dit sansbod moet partner zijn eventuele zwakte aangeven, nl. door 2 klaver. Zegt de openaar hierop 2 ruiten, dan vraagt MÜ de parner naar zijn beste hoge kleur, harten of schoppen. Kan deze een 4 kaart iri harten of schoppen roemen, dan past de openaar hierop. Heeft de partner geen voldoende harten of schoppen, dan zegt hij 2 sans, waar op wordt gepast. (Wordt vervolgd). En nu gelieve gij eens te denken over het volgende 6 schoppen-spel. S. 10—8—7—6—4 H. 9—8—5—4 R. a—10 KI. a—h. S. 9 H. 10—7—8 R. h—9—8—7—4—2 KI. 9—8—4 a—h—b—3—2 a—v—S vb v—b—10 Als West uitkomt met ruien 6, hoe zoudt gij dan dit spel verder spelen? Volgende rubriek komen wij op dit spel terug. Ham van Linacboten had, in da behoefte, dat ook anderen zich bl<| en gelukkig zouden ge voelen. zyn laatst» dubbeltje ln een op bet trot toir neergelegde pet geworpen. hoofdstuk n. Van den regen in den drop. Oetak ie niet afhankelijk van aanlach bezit en Hans van Linschoten, die op het oogenbllk dat hy uit dienst van de Ellte-Stofzulgerfttbnek was getreden, eigenaar was van de kapitale som van een kwartje min elf eenten tramgeld en een dubbeltje voor „muziek" Mep door de straten van Amsterdam met een gevoel, dat htj een vorst was. Hjj kon doen en laten wat hij wilde, hjj be hoefde voor niemand beleefdheid te veinzen. welke hfl niet voelde, htj bezat alle rechten welke een staatsburger door de grondwet ztjn gewaarborgd eo wat van nog veel grooter beteekenis was hjj was Jong en gezond, onder ztjn versleten colbertje stak een krachtig en goed gevormd lichaam en klopte een hart, dat ontvankelijk was voor schoonheid en liefde. H(J was niemands meester, maar ook nle- mands knecht Ht) neuriede een vaderlandsch lledeke en knipoogde tegen een zwartharig „bak- vischje", dat op 't punt stond te glimlachen toen haar oogen over het afgedragen costuum van den zonderlingen voorbtjganger gleden en zt), met een hautain gebaar, haar kopje in den nek wierp. Htj bad na een dag als deze behoefte aan een brokje natuur, aan groen, bloemen en vogels en hy koos ztjn weg naar 't Vondelpark, waar htj zich, in de beste stemming ter wereld, bij het standpunt van Neerland» grootsten dichter op een bankje zette en aan 'n oud mannetje, dat met een pijpje in den mond, voor zich uitstaarde. een lucifer voor ztjn laatste sigaret vroeg. De wereld was mooi en groot en vol toekomst' beloften. De stofzulgerperiode was niet anders geweest dan een hindernis, die hy had moeten nemen om zyn voet op betere paden te kunnen zetten, een episode, waarin hy onvergeteltjke lessen had gekregen ln geduid, nederigheid, ver draagzaamheid en zelfbeheersching. Hy glimlachte by de gedachte, dat ht) dat alles achter den rug had en het mannetje naast hem nam zyn pypje uit den mond en bekeek hem met vriendelijke belangstelling. „Zeker een goeden dag gehad", zei htj. „Dat zou lk denken", antwoorddde Hans. „Een prysje uit de loterij T" vorschte de oude. „Dat nou Juist niet", zei Hans, „maar lk ben zoo Juist ongedeerd te voorschijn gekomen uit de klauwen van een stofzuiger- of laat ik liever zeggen van een uitzuigersonderneming. Ik ben zoo vry als een vogeltje in de lucht, lk kan gaan en staan waar ik wil en ik behoef tegen niemand meer asjeblieft en dank Je te zeggen." „En?" vroeg de man, „hoe staat het met de spieën?" Hy verduideiykte zyn woorden door den duim van ztjn rechterhand over z'n wysvinger te laten glijden. „Dat zal ik u laten zien", zei Hans, terwyi hy vier centen uit den zak van ztjn colbertje op diepte en op de palm van ztjn hand legde. „Dat zyn al myn aardsche bezittingen, niet meer en niet minder." „En wat ga Je d'r nou mee beginnen?" vroeg de man spottend. „Ga Je 't ln hulzen beleggen of koop je d'r affecten voor?" „Daar moet lk nog eens over denken", zei Hans, „maar om u te bewijzen, dat ik geen geldwolf ben, wil ik u myn heele kapitaal ver maken en dap behoeft u niet eens te wachten tot lk dood ben." „Dank Je vriendeiyk", zei het mannetje, „maar ik heb in myn leven ondervonden, dat het bezit van geld niets dan zorgen heeft. Bovendien is het niet eens genoeg om er in het Tehuis een kop koffie uan te kunnen koopen." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3