hoogspanning
ER OP
Russische meisjes kammen
zich niet
ol er onder
Groot plan voor
rationalisatie van
land- en tuinbouw
Gebruiksartikelen
nog duurder?
,,Malle gevallen
Kort verhaal
ROMANS
V..
Melk en boter voldoende... toch OP DE BON
Wij luisteren morgen
neer
Lippenstift is zeer geliefd
maar verre van kissproof'
door Joro
n
r~
J
voor zes tientjes
Feuilleton
5 maanden
(Van onzen eigen verslaggever).
Het wordt een steeds duidelijker feit: Nederland staat er economisch gezien
niet heel goed voor. Dag na dag worden onze buitenlandse schulden tengevolge
van de invoer groter en van inlossing is slechts zeer ten dele sprake. Het is
daarom noodzaak met de door onze uitvoer vrijkomende deviezen zo zuinig
mogelijk om te springen, ze zo doelmatig mogelijk te besteden en nog meer te
exporteren dan tot nu toe het geval was.
Wjj staan op een kruispunt en thans moet worden beslist, welke weg de
juiste is om het door ons gewenste doel: een zekere bestaansmogeiykheid
voor allen te bereiken en te waarborgen.
Het was minister S. Mansholt, die
dezer dagen in Uitgeest een rede hield
over deze problemen en de niet ge
ringe taak uiteenzette, die speciaal de
land- en tuinbouw heeft te vervullen.
De voedselnood is op het ogenblik
nog ontstellend groot. Wij denken
hier aan het tekort aan granen. Zelfs
in Europese landen, die vroeger zelf
uitvoerden, zoals b.v. Roemenië, heerst
nu grote voedselnood. In de grote
graanlanden Canada, Ver. Staten en
Argentinië is de productie toegeno
men. Door de gestegen binnenlandse
vraag naar goede voedingsmiddelen
(melk, boter, eieren, vlees en fruit) ook
bij de arbeidende klasse, is de export
echter verminderd.
En nu de toestand hier. De ontwikke
ling der agrarische bedrijven in ons
land is nog in zeer vele opzichten van
de invoer afhankelijk (voeder, machi
nes). Daartegenover is export en dus
aanpassing van onze landbouw nood
zakelijk. Ook in ons land is de be
hoefte sterk gestegen. De bevolking
nam sinds 1937 meer dan tien procent
toe, de individuële behoefte is ook
groter. Conclusie: Meer agrarische
producten voor het binnenland en
daarboven nog uitvoer.
Produceren, produceren, produceren,
dat zal het slagwoord moeten worden
en.... tegen de laagst mogelijke kost
prijs. Bovendien en dit is zeer belang
rijk: het mag niet ten koste gaan van
den producent.
Daarbij staan wij voor diverse pro
blemen. Het duurdere werken van
onze landbouw is daarvan wel het
grootste. Oorzaak: het grote aantal
kleinere bedrüven, weer voortkomend
uit de grote dichtheid der bevolking.
Teneinde in deze toestanden regelend
op te treden heeft de regering een
groot rationalisatieplan voor land- en
tuinbouw ontworpen.
Dit bestaat v.n.1. uit:
1. Een groot plan voor nieuwe ver
kavelingen (sanering van het bo-
demgebruik).
3. Een uitgebreid programma voor
grondverbetering.
3. Directe rationalisatie. (Betere
werktuigen voor land- en tuin
bouw. Over 15 jaar mag er geen
aardappel meer met de hand ge
rooid worden).
4. Als sluitstuk voor dit plan ligt het
in de bedoeling om voor land- en
tuinbouw vestigingseisen in te
voeren. Dit voorkomt een verkeerd
grondgebruik. Daartoe zullen een
groot aantal land- en tuinbouw
scholen moeten worden gesticht.
De minister wil dit plan in 10 a 15
Jaar verwezenlijkt zien. De kosten voor
de eerste zes jaar worden geschat op
1500 millioen gulden....
Melk en boter.
De vraag, die van vele kanten is ge
steld, nx of melk vrij van distributie
kan worden gesteld, moet ontkennend
worden beantwoord. Er wordt behoor
lijk geproduceerd en het zou wel van
de bon kunnen als er niet zo ontzet
tend veel vraag naar was. Bovendien
moet de uitvoer van melk worden
gehandhaafd omdat we vele export
verplichtingen hebben in de Ver. Staten
en Argentinië.
Hilversum I (301 m.) geeft nieuws om
8 u., 1 u., 6 u„ 8 u. en 11 u. VARA: 8,50
Voor de huisvrouw. VPRO: 10 u.
Morgenwijding. VARA: 11 u. Popu
lair Nonstopprogramma. 11,45 Fam.-
berichten. 12 u. „Attentia" met Ed-
dy Walis. 1,15 Voor het platteland.
1,20 Vaudeville orkest. 2 u. Voor de
vrouw. 3 u. Voor de jeugd. 3,45
Op bezoek bij zieken. .5,15 Accor
deon-orkest. 6,15 VARA-varia.
6,30 Progr. Ned. Strijdkr. 7 u. Ont-
werp-beginselprogramma Partij v. d.
Arbeid. VPRO: 7,30 „Ons leven en
ons geloof. VARA: 8,05 Weerover-
zicht. 9,15 Hoorspel „Round Robin".
RVU: 10,30 „Heb ik iets aan psycholo
gie".
Hilversum H (415 m.) geeft nieuws
om 8 u., 1 u.t 7 u., 8 u. en 11 u.
NCRV: 8,15 Gewijde muziek. 9,15
Ochtend-ziekenbezoek. - 10,30 Morgen
dienst. 11,30 Vragen aan voorbijgan
gers. 12,35 Derde passiestonde. 1,15
Geestelijke liederen. 2 u. Giaconda-
ensemble. 2,45 u. Lichte Disco-pot
pourri's. 4 u. Postzegelpraatje.
4,45 Voor jongens en meisjes. 5,30
Reginald Dixon. 6 u. Ensemble Dou-
winsky. Ö^yLand- Tuinbouw. 8,05
Uitv. Johannes Passion.,10,30 Wer
ken van Mozart.
De kostprijs, die binnen zes weken
wel bekend zal zijn, zal waarschijnlijk
lager liggen dan in 1946, zodat wellicht
de prijs van de melk voor den consu
ment ook lager wordt.
Uit de vergadering kwam een stem,
die beweerde, dat het boterrantsoen
wel kan worden verhoogd indien er wat
minder volvette kaas wordt gemaakt.
Ook dat is.echter niet mogelijk.
De tragiek van 1930.
De huidige schaarste is zeker niet
blijvend. Op een gegeven ogenblik zal
er een verandering komen. Het tragi
sche is, dat er dan wel voldoende zal
zijn, maar het moeilijk wordt om er
een afzetgebied voor te vinden. Dat
was de tragiek van het jaar 1930. Wij
konden er niet meer tegen op. Deze
ramp mag niet weer voorkomen. Of we
straks de markten zullen vinden?
Daarop is nu nog geen antwoord mo
gelijk. Voor 1940 werd er echter ook
niet naar een oplossing gezocht.
En dat gebeurt nu wel. Dat is v.n.1.
te danken aan de vooruitziende blik
van wijlen president Roosevelt, die het
Prof G Brouwers, directeur-generaal
voor de prijzen, heeft te Utrecht ge
sproken over de taak van de plaatselij
ke commissies voor de prijzen in het
kader van de prijsbeheersing Deze
commissies hebben naar sprekers me
ning goed werk gedaan, door hun be
middelend optreden Vervolgens kwam
hij tot de volgende conclusies:
le dank zij de geldsanering en de loon-
en prijspolitiek, wordt het herstel niet
meer bedreigd door het inflatiegevaar
2e dank zij de loon- en prijspolitiek
is de prijsstijging nu gestuit
3e alleen de groothandelsprijzen, die
verband houden met aankopen in het
buitenland, zijn nog stijgende
4e de stabilisatie van de kosten van
levensonderhoud is sedert Aug 1946
een feit
5e de algemene economische situatie
in ons land is nog moeilijk
6e door gebrek aan koopkracht is er
wel een zekere prijsdaling, doch alleen
voor luxe goederen
7e de normale gebruiksartikelen zul
len vooreerst in prijs niet dalen en wjj
moeten zelfs rekening honden met een
prijsstijging voor deze artikelen
ZIEkEMHUlS! ZAAL
TSVIEQÖ6
initiatief nam tot de Internationale
Voedsel- en Landbouw Organisatie, die
nu haar werk reeds doet in het kader
van de Economische en Sociale Raad
der Ver. Naties. Zij adviseert de aan
gesloten landen omtrent de beste wijze
van voedsel en landbouwproductie. Zij
tracht de prijzen op de wereldmarkt
te stabiliseren en een voedselreserve
te scheppen om o.a. hier en daar op
tredende noodtoestanden op te heffen.
In dit licht moeten we o.a. de uitle
ning door ons land van een grote hoe
veelheid zaaitarwe aan Frankrijk zien.
De loon- en prijspolitiek.
Deze zal door de regering worden
gehandhaafd. We staan er door dit
beleid gunstiger voor dan België en
Frankrijk. Het is noodzakelijk om in
flatie te voorkomen en deze regeling
zal het dan ook verder doen slagen.
„We zullen zeker niet over ons heen
laten lopen", aldus minister Mansholt.
Zo zal alles gedaan worden om de
productie op te voeren. De op deze
wijze te voeren welvaartspolitiek
moet ons land en volk voor rampen
behoeden, moet ons redden en dat
kan als.... ja als een leder zijn volle
medewerking verleent.
De Nederlander moet het leven
voorlopig niet te gemakkelijk op
vatten. Harde en toegewyde arbeid
is noodzakelijk en heus dan zullen
we er komen.
Nederland aan de slag. Met ver
trouwen en.... volhardend.
In Rusland schijnt iedereen In
staat te z(jn 's winters warme kle
ren te dragen. Ik heb in de oorlogs-
tijd mensen gekend, die bijna de
winter in moesten zonder warme
kleren of voetbeschernjing. Maar
hoe groot het probleem ook was,
steeds scheen het te zjjn opgelost
vóór de winter begon.
De goedkoopste vorm van winter-
kleding voor mannen en vrouwen is
een donkerkleurige korte overjas, die
uit gewatteerde katoenwol bestaat,
warm en licht, maar lelijk. De jas
wordt gemakkelijk nat, maar dit hin
dert niet erg, omdat zo spoedig ais
de winter begint het er voortdurend
streng vriest. Regen is er dan niet.
De meer arme Russen dragen de tra
ditionele vilten schoenen, die heenrjK
warm zjjn en gemakkelijk zitten als
je er aan gewend bent Zij worden
echter doornat als de dooi inzet. De
Russen dragen hierbij geen sokken,
maar zij omwikkelen hun voeten op
zeer vernuftige wijze met lappen, ue
zeer arme vrouwen dragen shawls
om hun hoofden en de mannen met
watten gevoerde petten met kleppen,
die zy over hun oren kunnen trekken.
Maar iedereen, die het kan betalen,
neemt een schapenvacht of een bont
jas en een bontmuts. Daar zij het kli
maat kennen, houden de Russen hun
warme kleding aan tot de lente haar
intrede heeft gedaan.
Dan, op een dag, als de bomen
uitkomen, vindt er een wonderiyxe
verandering plaats van bontmutsen
en shawls, gewatteerde jassen en
vilten schoenen naar blote hoofden,
elegante katoenen kleren en kous-
loze benen.
Iedere vrouw ziet er jonger uit, de
kinderen plukken de eerste bloemen,
die zij tot kransen vlechten en in hun
haar dragen, 's Zomers dragen vele
mannen een katoenen shirt zonaer
boord, een donkere broek en canvas-
schoenen zonder sokken. Beter gesi
tueerden, als zij niet in uniform zijn,
dragen wit linnen pakken. Schoenen
zijn van een slechte kwaliteit en
moeilijk verkrijgbaar.
Russische vrouwen hebben evenveel
belangstelling voor hun uiterlijk als
de vrouwen in het Westen. Maar
veelal ontbreekt het materiaal. Men
moet door dit gebrek zijn kleren ge
heel afdragen. De Russische meisjes
houden niet van schoenen met plaue
hakken, zij prefereren hooggehakte
schoentjes, hoe veelkleuriger, des te
mooier.
Tal van schoonheidsinstituten
In Moskou.
Er zjjn schoonheidsinstituten in alle
delen van Moskou en de kapper neemt
een even grote plaats in het vrouwen
leven in als bij ons. Maar de smahK
is jammerlijk. De Russische meisjes
kammen bijvoorbeeld weinig hun
haar. Zij geloven, dat als zy dit doen,
het zal uitvallen.
De meisjes in Rusland maken zich
op en gebruiken lippenstift, maar t
is verre van „kissproof". Kay Oak-
man, een vrouweiyk lid van mijn star,
vertelde me: de cosmetische artike
len zijn weinig en slecht. Gelaatspoe
der is kleurloos, dik en goedkoop.
Van de eerste modeshow, die na de
oorlog in 1945 in Moskou werd ge
houden, zegt zy: de beste japon wae
o.i. uit de Baltische republieken.
Leningrad zond enige zeer mooie
exemplaren, maar daar zij veel werk
met zich brachten, niet goed voor
massaproductie, want de beste model
len leveren na een show de typen voor
de productie van het hele land.
Shorts zyn onbekend.
Shorts zy'n in Rusland onbekend.
Alleen kinderen dragen ze. Toen men
op een film troepen van generaal
Montgomery zag met shorts In ue
woestyn, kwam het plafond van ae
bioscoop bijna naar beneden door het
rumoer, dat ontstond.
„Hoe hij de aandacht zo vlug op
zich vestigde, ben ik nooit te weten
kunnen komen, maar al spoedig stond
hij in ons kamp te boek, of liever
gezegd aangeduid als „Malle Joost". Jo-
seph Baan was, als zovele andere land
genoten van overal ter wereld, naar ons
kamp gestuurd om dienst te nemen bij
de Koninklijke Marine.
Hoe men hem had kunnen goedkeu
ren was ook een raadsel, daar de man
een bril droeg met ongeveer vinger
dikke lenzen en zonder dat ding zo
blind was als een mol in het zonlicht.
Hij had zich opgegeven om liefst bij
de mariniers geplaatst te worden, maar
het bezwaarlijkste was, dat hij zonder
bril niet eens de Maasbrug kon zien,
laat staan zijn hakmes, wat toch zijn
wapen is.
Als sergeant-ziekenverpleger maakte
ik al vlug met hem kennis, daar hij
een vaste klant bleek te zijn op het
dagelijkse ziekenrapport. Met elke
kleinigheid kwam hij bij my, dan een
een verbandje op dit, dan een pleister
tje op dat, waar ik hem meestal maar
vlug aan hielp om van hem af te
komen.
Zoals ik reeds verwacht had, kreeg
ik na enige tijd van den dienstdoenden
Officier van Gezondheid de opdracht
Joseph in de ziekenboeg in observatie
te nemen en het beste was hem daar
kleine werkzaamheden te laten ver
richten.
Zodoende kon ik dagelijks rapport
van hem uitbrengen, waaruit dan de
dokter zijn conclusie kon trekken.
Ik moet eerlijk bekennen, dat hij
van goeden wille bleek te zijn; hij was
wel niet vlug, maar werkte gestadig
door. Vooral het zwachtels rollen en
het spoelen der diverse medicijnfles
jes had zijn speciale aandacht. Als hij
daarmede bezig was, merkte ik aan
het heen en weer vliegen van zijn ab
normaal groot hoofd, dat hij het naar
zijn zin had.
Op een morgen echter hij was
toen ongeveer twee weken onder mijn
toezicht was ik geruime tijd weg
geweest, maar toen ik terugkwam, zat
hij een brief te schrijven.
Bij mijn binnenkomst sprong hij
verschrikt overeind, alsof ik hem het
schrijven verboden had en trachtte
het geschrevene weg te moffelen. „Wat
schrik je, Joseph," stelde ik hem ge
rust, „je mag wat mij betreft hier wel
schrijven", en om mijn vriendeiykheid
Te Brussel werd de internationale hockeywedstrUd België—Nederland ge
speeld, welke door de gasten met 3—1 werd gewonnen. Nederland maakt
het eerste doelpunt. De Belgische keeper Wiser heeft het nakyken.
A.N.P. P.
te tonen vroeg ik: „Of is het soms
aan je meisje gericht?"
„Nee, sergeant," antwoordde hij mij,
„maar omdat ik nooit eens een brief
ontving, stuur ik er een aan mijzelf."
„Hé, dat is goed bedacht," stemde
ik met hem in, „maar wat schrijf je
er dan in?"
„Nou, sergeant," en ik zag, dat hij
stom verwonderd was om mijn, vol
gens hem slecht begrip, „hoe kan ik
dat nu weten; ik ontvang deze brief
toch pas morgenochtend."
Na dit voorval besloot de Officier
van Gezondheid een commissie aan te
vragen, om een onderzoek in te
stellen naar zijn geestvermogens.
Eenige dagen later arriveerde deze
commissie; zij bestond uit drie prakti
serende geneesheren, waarvan er één
een bekend Amerikaans physioloog
bleek te zijn.
Joseph was niet ingelicht en toen
het uur van het onderzoek aanbrak,
moest ik hem voor de commissie bren
gen.
Nadat allen gezeten waren, werden
Joseph diverse vragen gesteld, die hij
normaal en met begrip van zaken be
antwoordde.
Ik bemerkte al spoedig, dat de com
missieleden het niet eens waren, waar
na één van hen een voorstel deed, dat
blijkbaar door de anderen werd aan
vaard
„Baan," begon hij, „ik ga een klein
verhaal vertellen, maar waarschuw
je tevoren, dat er iets onmogelijks in
voorkomt. Wanneer je dat merkt, roep
je: „Stop! Dat kan niet!" begrepen?"
„Jawel, meneer," antwoordde Baan
en de geneesheer begon met zijn ver
haal: „Veronderstel, je loopt hier op
een Zondagmorgen met je mooie uni
form aan het kamp uit.
Buiten op de rijweg gekomen wil je
oversteken, maar wordt halfweg aan
geroepen doo« den schildwacht.
Je blijft staan, kijkt om.en wordt
gegrepen en overreden door de tram,
die je hoofd er af rijdt.
Je hebt verder geen letsel bekomen,
wordt door de omstanders op de been
geholpen en na je kleren wat afge
slagen te hebben, loop je naar een
apotheek."
Hier wachtte de dokter een moment,
maar Joseph zei niets en zat in span
ning naar het mooie verhaal te luiste
ren. De geneesheer ging voort: „Je
stapt de apotheek binnen en vraagt,
of zij er iets aan kunnen doen."
„Stop!!!" klonk het plotseling uit de
mond van Baan, „daar vang ik U", en
lachend ging hij voort: „Dat kan niet,
want U weet wel, dat de apotheken
op Zondag gesloten zijn".
Hierna bleek, dat de commissie het
onderling volkomen eens was en ik
kon hem weer aan zijn werk zetten.
Korten tijd later is hij vertrokken,
maar zover ik weet, niet naar he#
Korps Mariniers.
De Duitse schrijfster van senti
mentele romans Courts-Mahler is
80 jaar geworden.
Toen journalisten haar opzochten
zei ze: „Ik ben de beruchte
Courts-Mahler".
Ze heeft in haar jeugd, omdat ze
met haar man, die verkoper in
een tapijtwinkel was, nogal ar
moe leed, een contract met een
uitgever gesloten: dertig romans
voor 60 per stuk.
De uitgever werd rijk, zij bleef
arm.
door Tjecrd Adema
29)
HOOFDSTUK VII.
De sollicitatie.
Hoe langer hij de kwestie bekeek, des
te meer kwam hij tot de overtuiging,
dat de moeilijkheden zich opstapelden.
Het begon al bij ouden Dirk, die na
tuurlijk zou willen weten wat er op de
conferentie behandeld was en daarna
bij baas Govers, die er zijn Zondagse
pak voor geleend had en zich zeker niet
met enige algemeenheden zou laten af
schepen.
Tenslotte was dat nog niet het voor
naamste.
Het belangrijkste was, dat hij zo
spoedig mogelijk een baantje zou moe
ten zoeken bij een onderneming, welke
vooruitzichten bood, dat hij er minstens
vijf maanden zou kunnen blijven zon
der in conflict te komen, en gezien
zijn temperament eri de omstandigheid,
dat hij voldoende zou moeten verdie
nen om in zijn levensonderhoud te
voorzien, was dit probleem veel moei
lijker dan het er op het eerste gezicht
uitzag.
Met een hoofd vol zorgen stapte hy
naar het Vondelpark en vond er Dirk
in zijn zomerresidentie. Die zat al naar
hem uit te kijken, schoof dadelijk een
plaatsje op en ging er gemakkelijk bij
zitten in de verwachting, een lang en
spannend verhaal te zullen horen.
„Het spijt me", zei Hans, „maar ik
zal u moeten teleurstellen. Er is mij na-
melijl de verplichting opgelegd, dat ik
in de eerste vijf maanden aan nie
mand mag vertellen wat er vanmor
gen besproken is".
Ouwe Dirk nam, teleurgesteld, zijn
pijpje uit de mond.
„Heb je dat moeten belove?" vroeg
hij.
„Het is mij als voorwaarde gesteld"
zei Hans, waarna Dirk zijn pijpje weer
in de mond stak, het een halve slag liet
kantelen en enige tijd ernstig voor
zich heen keek.
„Is er", vroeg hij, „na die vijf maan
den kans, je een betere positie zal
krijgen?"
„Ik hoop het", zei Hans.
„Dan mot je er niet verder over spre
ke", zei Dirk, berustend. „Een woord
is feen woord. Ik ben tien jaren in een
apeteek geweest en daar mochte we ook
niks vertelle ambtsgeheim, snap je
en dat heb ik ook nooit gedaan. De
klante zeeë wel eens: „Wat zit er
eigenlijk in, Dirk?", maar ik zee altijd:
„Dat mot je maar ondervind^. As 't be
gint te werke, dan zei je 't wel voele"
Zo is het nou met jou ook".
„Ja, zoiets", beaamde Hans. „Het spijt
me, dat ik niet langer kan blijven, maar
oaas Govers heeft me maar een uurtje
vrijgegeven en ik heb zijn Zondagse
costuum aan. D'r komen donderkoppen
aan de lucht en ik zou niet graag wil
len, dat hij een nat pak terug kreeg".
„Je hebt gelijk", zei Dirk. „Kom me
nog eens opzoeke as je gelegenheid
heb en as d'r wat bijzonders is. dat je
vertelle mag, hou ik me gerikkeme-
deerd. Je weet me te vinde".
Een kwartier later stond baas Govers
in zijn hemdsmouwen vol verwachting
zijn Ober aan te staren.
„En?" vroeg hij.
„Het spijt me", zei Hans, „maar er is
mij de verplichting opgelegd dat ik al
thans de eerste vijf maanden niemand
iets zal vertellen".
„Wel heb ik van z'n leve!" riep de
baas nijdig. „Heb ik je daarvoor mijn
Zondagse pak geleend! Trek uit die
spulle!"
Hans van Linschoten beklom haasti
ger dan gewoonlijk het kippenladdertje
dat naar zijn appartement leidde en
verwisselde van costuum, waarna hij
in de gelagkamer den baas nog danig
uit zijn humeur vond.
„Dat neemt een uurtje vacantie", zei
hij, „en dat komt terug en dat weet van
niks. Hebbie misschien een uurtje met
je meissie in 't park gewandeld?"
„Ik bezweer uzei Hans.
„Niks te bezwere", stoof de baas op.
En nou mot ik vijf maande wachte
voordat ik tekst en uitleg ken krijge.
En meneer is naar een avecaat geweest.
Wel ja, vijf maande zei je ommers? 'k
Heb altijd wel gedacht, dat je niet zo
onschuldig was as je d'r uitziet. Wil
ik jou wat vertelle? Je ben voor het
gerecht geweest, ze hebbe vijf maande
gegeve en die mooie avecaat van je heb
d'r niks af kenne krijge. Wanneer mot
je zitte?"
„Maar ik moet helemaal niet zitten",
zei Hans geprikkeld.
De baas haalde geërgerd zijn schou
ders op. „Geef de vissies schoon water",
zei hij, „de arreme diere verrekke van
de vlooie".
Hij bleef de hele morgen mopperig
en juffrouw Marie, die Hans in het
costuum van den baas had zien weg
gaan, onderwierp hem in de keuken
aan een zwaar kruisverhoor, zonder
enig houvast te kunnen krijgen.
Hoewel geen man bij haar aanschou
wing ooit in vuur en vlam was geraakt,
of zijn hart iets vlugger dan normaal
had voelen kloppen, had zij in haar bij
het keukenvuur verdroogde boezem
de zin voor romantiek niet verloren en
zij weefde in haar gedachten een vol
slagen roman, waarin de knappe Ober
de hoofdrol vervulde.
(Wordt vervolgd).
