Gedenk, die deze woorden
leest
Bevrijdingsdag in de regen
Siad en Omgeving.
Zaterdag 3 Mei 1947, dag van bezinning
deWATER- mi
Helder behaalde kampioenschap
Een welverdiend
kampioensfeest
Alcmaria verslaat
H.R.C.
Gedenkteken op
Wiering
en
onthuld
Qfl me mei etd.
nen, stil gestaan. Wat zijn twee
minuten op de twee jaren, die we
alweer geleefd hebben na het uur
der bevrijding?
Herdenkingsure in de Nieuwe kerk.
De herdenkingsplechtigheden van deze
Zaterdag werden op waardige wijze oe-
sloten in de Nieuwe Kerk, waar ds.
Tollenaar voor duizend hoorders een
gloedvolle herdenkingsrede uitsprak.
Het waren harde woorden, die de
grijze predikant uit de volheid zijns
harten de kerk in slingerde Verzet.
illegaliteit.... duizenden malen ver
guisd en neergehaald. Prachtig teken
de ds. Tollenaar de geest van het Ne
derlandse verzet, met als contrast de
houding van zovelen die de weg van
de minste weerstand kozen. Het is
maar goed. dat de spreker geen ge
talsverhoudingen heeft kunnen ge
ven De kern van verzetsmannen
en -vrouwen, die van geen wijken wist
en onder druk niet leven kon, heeft
gemaakt dat ons land zijn bevrijding
niet als een geschenk behoefde te ac
cepteren. Onze bondgenoten hebben
met respect en bewondering gespro
ken over hetgeen onze illegale strij
ders hebben gepresteerd.
Nu hebben wij vandaag bij monu
menten gestaan, en we hebben en
kele minuten stilte in acht genomen,
ter herdenking van de gevallenen,
ook van de gevallenen uit het ver
zet. Het leven gaat weer verder,
maar wij zijn door de kransen en
stilte van onze ereschuld niet af,
zolang nog de nagelaten betrek-
Zaterdagavond tien uur.
„O God, de droom die hier be
gon Gij hebt de macht die waar
te makenDeze woorden uit
„Celdroom" van Van Randwijk klin
ken nog in ons na, nu we een half
uur geleden de Nieuwe Kerk héb
ben verlaten. De dag der herden
king is ten einde, een dag van vele
indrukken. We zien daar nu op
terug, op de tientallen kransen die
werden gelegd, op de halfstok ge
hesen vlaggen, op de rouwende
mannen en vrouwen bij de monu
menten. Flarden van zinnen, op
verschillende plaatsen gesproken,
horen we in de geest opnieuw.
Zo ook die simpele woorden, ge
schreven door een gevangene, een
gegrepen verzetsman, die bad om
de bevrijding, die droomde van een
wereld van vrijheid en gerechtig
heid.
Hoevelen hebben die droom gedroomd?
Hoevelen hebben hun beste krachten,
en desnoods hun leven gegeven, om
die droom waar te maken? De bevrij
ding is gekomen, maar hoeveel van
de schone celdroom is waarheid ge
worden? Wat hebben wij, levenden, in
de afgelopen twee jaar gedaan om die
wereld van gerechtigheid, waarheid
en vrijheid op te bouwen? Wij zijn te
kort geschoten, zelfs in dankbaarheid.
En daarom is het goed geweest, op een
dag als deze trieste Zaterdag de geval
lenen te herdenken, en ons met hun
ideaal te confronteren. Maar ook om
ons te bezinnen op onze taak. Wij leven
weer in vrijheid, en van ons wordt
thans niet eens gevraagd zo nodig
lichamelijke smarten te doorstaan. Wij
behoeven thans niet te handelen met
als dreigende achtergrond een vuur
peloton. Wij moeten alleen maar ons
zelf geven, onze beste krachten, onze
liefde, onze trouw. Wij zijn dat aan de
gevallenen en aan ons zelf verplicht.
„Voor hen, die vielen".
Vanmorgen hebben we gestaan bij
het monument „Voor hen die vie
len", dat ditmaal gold als monu
ment voor allen die hun leven ga
ven in de jongste wereldoorlog.
Voor de strijders van alle verenig
de volkeren, te land, ter zee en In
de lucht. En ook voor alle strijders
in het binnenlands verzet. Het is
een indrukwekkende plechtigheid
geworden, waar de Commandant
Zeemacht Nederland, schout bij
nacht J. J. L. Willinge, heeft ge
tuigd van de dankbaarheid die ons
jegens de gevallenen moet bezielen.
„Zij, die vielen, gaven ons het
voorbeeld. Vooral degenen, die in
stilte groot zijn geweest!"
De rede van den schout bij nacht werd
aangehoord door alle officieren in het
Commandement, een groot aantal adel
borsten, onderofficieren, manschappen
er. Marva's, leerlingen van de Zeevaart
school, enkele officiële deputaties, na
bestaanden van de gevallen en belang
stellenden uit de burgerij. Aan de voet
van het monument werden daarop
kransen gelegd door den luitenant ter
zee der le klasse H. A. W. Goossens
als vertegenwoordiger van H. M. Ko
ningin Wilhelmina, door schout bij
nacht Willinge namens de Koninklijke
Marine, door burgemeester Ritmeester
namens gemeentebestuur en bevolking
van Den Helder, door de neren De
Vries en Van den Heuvel namens de
koopvaardij, door de heren Leesberg
en Jonker namens de VOIW, door de
heren Van Dok en Janus Kuiper na
mens MVZ, door den heer Van Weele
namens de Zeevaartschool, en verder
nog kransen van de directie der Rijks
werf en namens de nabestaanden. Bij
de plechtigheid waren voorts aanwezig
kolonel Tielens, chef van de Generale
Staf. luitenant-kolonel Maas, bevel
hebber van de le militaire afdeling,
off.-vlieger le klasse Beugeling als
vertegenwoordiger van de directie der
luchtstrijdkrachten, de Commandant
Marine, de directeur der Rijkswerf en
4IUe commandanten van Hr. Ms. sche
len. dienst^ en instellingen te Den
Helder.
Een collecte en een Stille Tocht.
Gedurende de middaguren werden
geen officiële plechtigheden gehouden,
maar wel bleef de stad staan in het
teken der herdenking door de aanwe
zigheid van vele collectanten en col-
lectrices voor het Monumentfonds,
waarbij de muziekkorpsen aller aan
dacht trokken. Het resultaat van deze
Speldjesdag was, dat het fonds met
f 1761.61 kon worden versterkt. Een be
wijs dat de burgerij weer met milde
hand heeft gegeven.
Om zes uur precies wapperden alle
vlaggen van openbare gebouwen
en particuliere woningen halfstok,
waarna om kwart over zeven bij het
monument op het havenplein de
Stille Tocht begon. Daar werden
kransen gelegd, zo ook bij de andere
monumenten die op deze Stille
Tocht werden gepasseerd, bij het
monument in de Eerste Vroonstraat
en tenslotte bij het tijdelijk ver-
zetsmonument in het Julianapark.
De stoet, die aanvankelijk uit en
kele honderden mannen en vrouwen
bestond, had zich allengs tot een
duizendkoppige menigte uitgebreid,
die na de kranslegging in het Ju
lianapark om klokke acht uur een
ademloze stilte in acht nam. Om
8,02 loeiden weer de sirenes van
werf en gasfabriek, waarop „Win-
nubst" 't Wilhelmus speelde. Twee
minuten had het leven in stad en
ifyH, op straat en op de spoorba-
WIE.? m
OE DEMON?
molenwijk!
MMM MAA* MO KUN JE MIET
WIJSMAKENDAT N MENS
OOK AL IS-IE VERKLEED
ZOLANG ONDER. WATER
<an sluveh en dat er
kogels OP ZUN HOOFD
afketsen
NOU .WE
ZULLEN T
SAUW 6EN0E6
kingen der gevallenen vergeten le
ven, in moeite-volle omstandigheden.
Zolang nog het platvoerse egoïsme
hoogtij viert.
De rede van ds. Tollenaar werd
omlijst door koorzang van de Ver
enigde Helderse Zangers onder leiding
van den heer Geert de Boer. waarna
Annie Sifijewel enkele prachtig geko
zen fragmenten verzetspoëzie decla
meerde. Diepe indruk op alle aanwe
zigen maakte H. H. van Randwijk's
„Celdroom", die wij in de aanhef ci
teerden. In het uur der beproeving
droomde de dichter zijn droom, hoe
het zou zijn als de knechting haar
einde zou hebben gevonden: „Ge
plaagd, gemarteld, dodelijk bezeerd,
staan wij bevrijd en van onszelf ge
nezen. Gerechtigheid is weergekeerd!
O God, de droom die hier begon. Gij
hebt de kracht die waar te maken!"
Het Volkslied werd gezongen. en
de kerk stroomde leeg. Het was bui
ten koud en guur, en dan worden
woorden zo licht vergeten.
Wanneer deze krant verschijnt, zijn
er alweer een Zondag en een feestdag
op de derde Mei gevolgd. Dat is niet
erg We mogen blij en dankbaar zijn,
als dat maar oprecht gemeend is. En
niet in de feestroes dat andere ver
geten wordt.
Helder heeft de belangrijke wedstrijd
tegen De Meer met 21 gewonnen en
heeft inmiddels de kampioensvlag reeds
gehesen. Een keurige wit-zwarte vlag
verscheen er op de hoge paal voor de
tribune en wij hopen dat de actieve
vrouwenclub direct ook de vlag mag
maken voor de tweede klasse.
Al had Helder niet gewonnen het
kampioenschap had evengoed een feit
geweest want KW verloor met 30 in
Halfweg. De Germaan kwam met een
goede 32 overwinning thuis uit
Krommenie op GVO. Su::es verloor
met 10, uit een penalty, van SLTO.
Gelukkig was het ditmaal geen ruwe
wedstrijd, hoewel Smitte en Hartman
wel van de partij waren. Goed zo, he
ren, de nederlaag telt nu niet dubbel.
Kinheim heeft tegen DTS geen halve
maatregelen genomen en hield de pun
ten thuis. Het werd een 52 overwin
ning.
HRC stopporde verkeerd tegen Alc-
maria en Van Wieringen maakte daar
dankbaar gebruik van. Het werd een
62 nederlaag. Schagen verloor met
32 van OVVO en aangezien Hollan-
dia met 11 een winstpunt tegen
Zaandijk wist te behalen, wordt liet
voor Schagen niet beter. Een wonder
kan haar nog redden. BKC speelde ge
lijk tegen Schoorl, maar ook de con
currenten verspeelden punten, nl.
LSVV verloor van Watervogels met
10 (heel goed pieten) en Texel ver
loor een punt tegen MFC. Onderaan
gaat het dus spannen, want ook JVC
behaalde weer een punt.
In de res. klasse won Helder 2 met
43 van HFC 2, wat dus een goede
prestatie is en Helder 3 zegevierde
over de Boys 2 met 32. Ook HRC 2
deed het weer goed door met 42 van
WSV 2 te winnen.
Voor de overige uitslagen leze men
de uitslagenlijst.
Afd. Noord-Holland:
1D: ZAP—RKAFC 0—1; Petten—Zee
macht 41; Winkel—VZV 15; Koe
dijkG. Zwart 03.
Res. IC: Alkm. Boys 3—West-Frisia
3 3—3; Schagen 2—DTS 2 2—1.
21- W.Waard 2—Call. 1—0; Tex. Boys
—Succes 2 13; Texel 2Waterv. 2
8—1; ZAP 2—HRC 5 2—2.
3G: Succes 3Rangers 12; ZDH 3
Rangers 31.
3H: Oudesluis 2Petten 2 40; DTS
4—G. Zwart 2 0—4; BKC 2—Flevo 3—2;
Winkel 3Kaagvogels 2 12; VZV 2
Schagen 3 22.
41: Petten 3ZAP 4 09: Wiron 3
W.Waard 4 06; G. Zwart 3Succes 5
03; Kaagv. 4-Flevo 3 00; SRC 2
BKC 4 7—0.
Jun. a: HRC a—WFC a 1—4; West-
Frisia aHelder a 10.
Adsp. K: JVC aTexel a 019; Suc
ces aHRC b 20; Helder bWater
vogels a 01. H: Schagen aHel
der a 50; Alcm Victrix aAlk. Bovs
a 20. L: Schagen bKaagvogels a
04: N. Niedorp aWinkel a niet be
kend; Kaagv. aBKC a 06: Flevo a
Winkel b 81. M: Schagen c
Helder d 1—3: HRC c—Helder c 0—0;
Succes bHRC d 10.
2H: Vios 2Hugo Boys 1 34; DTS
3—N. Niedorp 1 13: Winkel 2Vrone
2 24; Hollandia 1Dirkshorn 24.
HELDER WINT OOK VAN
DE MEER.
Het is Helder gelukt om ook van
De Meer te winnen, waardoor net
kampioenschap een feit is geworcen.
De wedstrijd is er één geworden van
spanning en goed spel. De spanning,
doordat het lange tijd 11 bleef, ter
wijl het goede spel een lust was voor
de ogen. Kreeg Helder dus de pun
ten, wjj moeten het eerljjk zeggen:
De Meer leverde het spel. Hun com
binatie was af, zowel over links ais
over rechts zag men het moderne
flitsen en vrflwel alle spelers demon
streerden een meesterlijke baltecn-
niek, waaraan onze kampioenen niet
konden tippen.
Vóór het doel waren de gasten ech
ter te weinig doortastend en daarbij
kwam, dat de achterhoede van Kel
der in goede vorm was. In de eerste
helft waren het vooral ,de gasten, aie
het beste van het spel hadden. Steeds
weer wisten zij hun aanvallen op te
bouwen en er deed zich menig ang
stig moment voor het doel van Kel
der voor.
Boogaard weerde zich echter uit
stekend, maar laten wij in dit geval
niet Hoebe vergeten, die deze midoag
o.i. de grootste aandelen voor zich
kan opeisen van de overwinning, hij
snelde overal te hulp en piaatste ane
ballen weer keurig naar het midden
veld. Hij was het ook die zijn taak
niet verwaarloosde en met veel elan
zijn werk deed, al was het prachtige
spel van de tegenstanders ook hem
wel eens te Inachtig.
Het waren de gasten, die de leiding
namen. De linksbuiten, die noga,
eens vrij liep, bracht een bal neei
handig op en zijn voorzet was zo rag
fijn, dat de rechtsbuiten de Dai
slechts voor het inlopen had (0—lj.
De vreugde was echter van korte
duur, want toen Horik juist bezvg
was te demonstreren, dat ook hij kon
voetballen, maakte een der gasten
hands en de penalty werd door Gast
benut (11). Dachten wij, dat Hel
der nu wel wakker zou worden, de
zenuwen hadden waarschijnlijk nog
de overhand, althans men kon het
spel niet verplaatsen en zodoenue
bleef het feitelijk tot aan de rust ee i
domineren van De Meer, wat vooral
een aantrekkelijkheid in zich had
door handig voetbal.
In de tweede helft was het aanvan
kelijk nog de Meer, dat de lakens uit
deelde, zonder echter tot doelpunten
te komen. Eerst na 20 minuten speien
kwam Helder los. Luide aangemoe
digd door het publiek, deden de jon
gens er nog een schepje op en het
ging inderdaad ook werkelijk veei
beter. Dat was Helder op haar best.
Juist 30 sec. vóór het eind kvjam een
corner van Leur goed voor doel. Kie-
sewetter, die nog even voor üornjn
was ingevallen, schoot de bal weer
voor doel en Gast kreeg het leer
ouderwets op zijn slof, dat de doel
man geen schijn van kans had.
con-
v.v.
Eindelijk, na een periode van
centratie en training, heeft de
Helder met het behalen van het kam
pioenschap zich eens even de slem*
van de voetballerij kunnen afschudden
om echt feest te vieren. Dat begon di
rect na de wedstrijd, waarbij in For-
mosa voor 60 personen een uitgebreid
diner was klaargestoomd. Op een der
gelijk diner gaat het altijd gezellig toe
en het is dan ook begrijpelijk dat de
stemming er al behoorlijk inzat, toen
de aanwezigen om 8 uur naar de Ros
kam togen, om aldaar het feest voort
te zetten.
In Formosa had voorzitter Goed-
knecht vanzelf al een woord van dank
gesproken tot de jongens en ook de
mentale tr~iner, de heer Bregman.
deed er nog een schepje op, al was dat
schepje vanzelf wel weer met een be
doeling.
Aangenaam verrast waren de spe
lers dat zij juist vóór het beëindigen
van het diner allen de kampioensfoto in
ontvangst mochten nemen. Door de
medewerking van den fotograaf van
drukkerij de Boer, den heer Abbenes,
waren wij daartoe in staat geweest.
Verschillende sprekers
A'aren in de Roskam, welke zaal er
echt gezellig uitzag en 560 mensen wist
te bergen, die op deze kampioensfuif
de club nog even wilden feliciteren. Als
eerste sprak de heer A, G. v. d. Linde,
die dit deed in de functie van consul
van de K.N.V.B. en bestuurslid van de
onderafdeling. Hij deed het op de hem
bekende wijze en sprak de wens uit,
dat Helder kans zou zien straks over
de brug, waarop men nu belandt was,
heen te komen.
De heer Rijpma, commissaris van po
litie in onze gemeente, was de tweede
spreker. Het is wel verheugend dat wij
in hem een sportman hebben getroffen
van de eerste rang.
Niet alleen dat hij zelf nog verschil
lende sporten beoefent, maar ook zijn
belangstelling voor de sport is buiten
gewoon. Dat hij ook zijn woordje kan
doen, bleek wel op deze avond. Spr.
was er van overtuigd, dat onze stad
recht heeft op een tweede klasser en
dat Helder daar nu maar voor moet
zorgen.
De heer de Snayer sprak namens de
scheidsrechters en namens K.V.V.
Vooral dit laatste deed sympathiek
aan. als men weet dat de Kromme-
n'ërs tot het laatst toe de naaste
concurrent waren van Helder Hier
kwam dus het ideaal in de sport naar
voren, n.1. de sport verbroedert.
Triest en somber waren de da
gen, waarop Nederland zjjn be
vrijding herdacht. De nare regen
en de kille wind pasten meer b\j
de herdenkingsplechtigheden van
Zaterdag dan bjj de feestelijke
viering, die voor gisteren op het
programma stond. Daarvan is
dan ook niet veel doorgegaan.
Dat is vooral jammer, wat de
Olympische middag betreft, die
zo goed was voorbereid, en die
ongetwijfeld een groot succes zou
zijn geworden, wanneer het weer
had willen meewerken.
Zodra de dag begon, hingen echter
dichte wolken boven de stad en het
was daarom niet te verwonderen, dat
de belangstelling bij de Vlaggenpara-
de aan de Buitenhaven, waaraan net
Stedelijk Muziekkorps bij ontstente
nis nog steeds van een stafmuziek
zijn te waarderen medewerking ver
leende, niet bijster groot was.
Indrukwekkende plechtigheid
bij de begraafplaatsen.
Evenwel mochten regen en wind
voor zeer velen geen beletsel zijn, om
de tocht naar de begraafplaats te
maken. Zij, die thans gingen, letten
niet op het weer. Zij gingen met in
hun hart de sterke begeerte om in
plechtig samenzijn de velen te her
denken, die als slachtoffers van het
oorlogsgeweld op de drie kerkhoven
begraven liggen.
In het ronde perk, midden op het
voorplein van de Algemene Begraaf
plaats, stonden de vlaggemasten,
waaraan de vlaggen van Engeland,
de Verenigde Staten en Rusland van
top wapperden. De Nederlandse drie
kleur, aan de voorste mast, wapperae
halfstok. Ter weerszijden van ae
vlaggemasten stonden Zeevaartscho
lieren stram in de houding.
Om het perk heen stonden de zan
gers opgesteld. Alle leden van de
Helderse mannenkoren openden on
der leiding van den heer Leewens de
glech^ghejfl dogx bet ziage» van
,Beati Mortui", waarvan de klanken
over alle graven gericht waren. „Ecce
quomodo moritur" zongen daarop nog
de mannen, waarna alle plaatseltjKe
gemengde koren zich bij de zangers
schaarden.
Uit meer dan zevenhonderd ke
len klonken toen twee aloude
Nederlandse liederen door de
wijde ruimte. „Wilt heden nu tre
den" en „O Heer die daer". Toen
het laatste accoord was wegge
storven, traden de Commandani
Marine en de burgemeester naar
voren, die beiden een prachtige
krans legden voor de mast mei
de Nederlandse vlag. Een depu
tatie van de Oranjegarde voegde
een bloemstuk daarbij.
Terwijl de tonen van ons volkslied
breed en indrukwekkend over de
hoofden der duizenden golfden, ging
langzaam de Nederlandse vlag naar
boven, symbool van de overwinning
na jaren van leed. De plechtigheid
was ten einde. De duizenden verlie
ten weer de dodenakkers, terug naar
de stad, die zich gereed maakte om
feest te vieren.
De Olympische middag uit
gesteld.
De feestvreugde kon zich echter
niet uiten, zoals de organisatoren
hadden bedoeld. Het grootste spor
tieve festijn aan de Sportlaan, dat
het hoogtepunt van de feestviering
zou zyn geworden, moest tot nader te
bepalen datum worden uitgesteld.
Toen dat eenmaal vaststond, leek het
of Pluvius zijn zin hadHet was
nu niet meer nodig om het regen
water met bakken vol uit de hemel
te laten vallen, en daarom werd het
weer allengs beter.Om vier uur
begon de zon zelfs door te breken.
Toen werd de drukte in de stad,
die toch reeds tamelijk groot was,
nog gezelliger. Vooral ln de Koning'
straat, waar aan de gevel van Druk
kerij de Boer weer de grote luidspre-
kers BüÖiO MéLropole bj&gigfk
Lustig werd er gehost en gedanst,
hoewel de belangstelling minder giuu«
was dan op de geboortedag van Prin
ses Marijke. Verderop fn de stad,
waar verschillende buurtverenigingen
kinderspelen hadden georganiseerd,
die echter ook „in het water vielen",
was het veel stiller. Op onze kruis
tocht door de stad ontmoetten we een
optocht, voorafgegaan door het vaan
del van de buurtvereniging „Vis-
buurt" en even verder een flinKe
stoet padvinders, die op deze wijze
van de viering trachtten te maken
wat ervan te maken was.
De avond maakte nog veel, we zou
den bijna zeggen alles, goed, want
niet alleen kon het Sted. Muziek
korps onder flinke belangstelling zijn
uitgestelde tentconcert geven, er wa
ren door verschillende buurtvereni
gingen openluchtfestijnen georgani
seerd, er werd in de Koningstraat
weer druk gedanst, ook de fakkel
optocht kon doorgaan. Vier vurige
stoeten trokken kriskras door de stad
naar het Stationsplein, op hun weg
achter zich latend tal van smeulende
fakkels. Lekkende vuurtongen riepen
bittere herinneringen wakker aan
barre nachten, weinige jaren geleden.
Maar nu was het feest. Nu was het
een vuur der vreugde, dat ook in ae
harten brandde.
In de grote ijzeren ketel, midden
op het Stationsplein, vonden alle
fakkels hun einde. Hoog laaiden ae
vlammen op, terwijl de muziekkorp
sen beurtelings vrolijke wijsjes speel
den, aangehoord door enige duizen
den mannen, vrouwen en kinderen.
Om 10.15 uur kwamen op het plein
het officiële einde van de feestelijk
heden. De voorzitter van de Helderse
Gemeenschap, wethouder Van der
Vaart, sprak de menigte toe. Het was
ondanks alles een geslaagde feestvie
ring geweest, die haar hoogtepunt
hier rond het vreugdevuur vond. Dit
massaal vertoon, onder leiding van
de vier muziekkorpsen, heeft bewe
zen, wat in goede samenwerking Be
reikt kan worden, een samenwerking,
die niet alleen nu, op dit feest, nodig
is geweest, maar die onmisbaar zal
bliiken voor ds wederopbouw van ons
geflatteerde cijfers.
Dat voetbal wisselvallig i» wisrten wij,
maar dat een elftal een nederlaag op een
ro sprekende wijze aan zich zelf te wij
ten heeft als HRC Zondag in Alkmaar
na het fraaie spel van vorige Zondag,
v as een droevige verrassing voor ons.
Deze cijfers zouden kunnen spreken
van een spel een kampioen waardig, doch
Alcmaria maakte op ons bij lange na niet
de indruk van een half jaar geleden in
Den Helder, waar een prachtig spel ge-
toon werd. Nn heeft men slechts de kan
sen benut door onvoldoende spel in de
H.-achterhoede en Alcmaria moet anders
uitpakken bij de as. promotie-wedstrij
den. Men pleegt immers bij dergelijke ge
legenheden niet zoveel kansen aan een
midvoor te schenken. Wat was bij Racing
dan de oorzaak van het falen? o.i beging
men de grote fout het dekken van de
tegenspelers onvoldoende uit de voeren
Een stopper moét nu eenmaal politie
agent spelen van de midvoor en als dit
onvoldoende gebeurt, sluit het geheel niet
meer. De backs trachten het gat te vul
len, waardoor de buitenspelers der tegen
partij vrij komen en het gehele systeem
valt in he duigen, met het gevolg dat er
legio kansen komen en hiervan heeft Alc
maria ten volle geprofiteerd. Per slot is
oik dit een verdienste. Aanvallend speelde
H. beter, hoewel het plaatsen bij diverse
spelers slecht verzorgd was. Slechts De
Vries kon ons geheel bekoren, hij opende
meermalen heel goed op de vleugels
doch hij ondervond weinig steun van zijn
medespelers, die er lang niet altijd „tus-
f,6" *"en7 En bedenke men, dat
het HRC niet bepaald meezat bij een 2—1
stand.
Rijkers passeerde alles, ook den keeper
en de bal ketste tegen de paal en ging
naast, terwijl Alcmaria bij gelijke situatie
tegen de paal doelpuntte. In plaats van
was het nu 31 en dit was te veel
voor het moreel van de ploeg.
De wedstrijd
ving aan met enige A.-aanvallen, maar
sloeg deze af en nam het initiatief
over, tot na een kwartier Rijkers een bal
handig vrij maakte, keurig aan De Vries
gaf, die onhoudbaar doelpuntte, 01,
doch vanaf de aftrap ging de bal naar
de andere kant en na een botsing tussen
keeper Boon en Van Wieringen kwam
laatstgenoemde in het bezit van de bal
er. doelpuntte 1—1, welke sand nog vóór
de rust door te laat reageren ln de H -
achterhoede in 21 veranderde, met wel
ke stand de rust inigng.
Na de hervatting hetzelfde spelbeeld
met A voor doel gevaarlijker Zij voer
den de stand op toL 4-1, aleer Nieuwstad
met een rollertje er 4-2 van maakte een
blunder van Brouwer.
In de resterende tijd maakte A uit een
penalty hands van Roomeyer en een fraai
doelpunt van de A.-midvoor de eindstand
Van beide instanties bood de spreker
bloemen aan.
Opvallend was het hoeveel applaus
de heer de Boer van H.R.C. kreeg, toen
hij zijn opwekkend woordje sprak aan
het adres van de kampioenen. Wij
cunnen in dit verband dan ook wel
memoreren dat de verstandhouding
tussen de twee plaatselijke derde klas-
sers beter is dan ooit te voren. Wij
zijn er van overtuigd dat bij het me
rendeel van de verschillende vooraan
staande personen de hoop leeft om ge
zamenlijk te trachten de 2de klasse te
herwinnen. Helder heeft nu de kans,
wanneer dit lukt menen wij dat H.R.C,
niet lang zal achterblijven.
Een prachtige bloemenhulde was het
resultaat van de vriendschap tussen de
twee clubs.
De heer van Pelt bood namens de
jeugd van Helder de ver. de kam
pioensvlag aan. Spr. voegde hier aan
toe dat het hem een bijzonder genoe
gen zou zijn straks namens de jeugd
ook de vlag van de tweede klasse te
rnogen leveren. Niemand had daar
vanzelf bezwaar tegen.
Mevr. Dorlijn sprak voor de vrou
wenclub. Taktisch bekeken van Helder
jm zo'n club te hebben. Vrouwen in
en voetbalver, kan nimmer kwaad.
Zij staan dan nog meer met hun man
in het verenigingsleven. Van Water-
/ogels was natuurlijk de heer van
Toorn aanwezig. Hij zegt nimmer veel,
jaar zegt het goed. Evenals de dames
'die voor iedere speler een bouquet
i'oemen hadden) had ook van Doorn
bloemen voor de kampioenen.
De heer Bregman nam nog even het
woord en spoorde de jongens aan ook
in de komende wedstrijden hun uiterste
best te doen. Volgens hem waren de
bruggen in Nederland alle hersteld en
sfond Helder dus niets in de weg ook
het tweede klasserschap te behalen.
Trainer de Boer bedankte de jon
gens voor het resultaat en wekte op tot
intensieve training.
Tot slot sprak Arie Krab. de
voerder van het kampioenselftal.
Hij bedankte
de heer Krijnen
en de familie
Bregman voor
het openstellen
van hun huis,
bij de mentale
training en de
heer Zikken-
heiner voor de
stoot tot activi
teit tijdens de
vorstperiode.
Tot doelman
Boogaard richt
te hij zich nog
even apart voor
het steeds op
zijn post staan,
hoewel hij
steeds uit Har
derwijk moest
komen, om een wedstrijd te spelen. De
Helderse Courant werd dank gebracht
voor de aardige attentie van de foto's.
Voorzitter Bregman bedankte alle
sprekers voor hun goede woorden en
hoopte dat zijn vereniging er in mocht
slagen de titel te behalen.
Daarna werd tot een echt gezellig bal
overgegaan, onder leiding van den heer
Borgerding.
Tot diep in de nacht bleef de Heider-
familie aanwezig en wij zijn er van
overtuigd dat een ieder voldaan huis
waarts ging. Dat ook dit feest voor de
nodige afleiding heeft gezorgd staat
voor 'ons vast en dat hadden de kam
pioenen verdiend.
aan-
Op een hoog punt van Wieringen,
aan het begin van de korte Afsluit
dijk, van welk punt men het geHele
voormalige eiland kan overzien,
werd Zaterdag een gedenkteken ont
huld voor de 27 Wieringer slacht
offers van verzet en oorlog.
Een lange rij deputaties van talrijke
plaatselijke verenigingen marcheerde
met vaandels naar het monument,
rondom hetwelk zich nabestaanden,
autoriteiten en belangstellenden hadden
verzameld. Namens het comité voor
de oprichting van het gedenkteken
droeg ds. M. Schenkeveld, Ger. pred.
te Hippolytushoef, het monument aan
de burgerij over. Hij zeide, dat op de
plaats waar het is opgericht, misschien
vele der slachtoffers een laatste blik
wierpen op hun woonplaats en geboor
tegrond.
De burgemeester van de gemeente
Wieringen, de heer L. C. Kolff, ver
richtte vervolgens de onthulling en
sprak een herdenkingsrede uit. Hij
legde namens de gemeente een krans.
Velen legden bloemen aan de voet van
de obelisk. De voorzitter van de Oran
jevereniging, de heer N. H. Klomp,
sprak uit naam van nabestaanden
woorden van dank tot de burgerij. Spr.
meende in de geest te handelen van
hen, voor wie het monument is opgs-
richt, door een gedeelte van de bloe-
menschat te leggen bij de graven der
twaalf gealliëerde strijders, die op de
gemeente-begraafplaats te Hippolystus-
hoef een rustplaats kregen.
Ds. J. van der Winden bad 't „On
ze Vader". Een défilé besloot de pleeb-
