H.M. de Koningin ontvangt de jeugd
Ontstellende toestanden
in Duitse Rijnhavens
MONICn
DE PAMPLS-PIRAAT
Het Vaticaan en
Moskou
TARWEVLOED
DAMRUBRIEK
Verloofd.
J
Discussie over de toekomst
door J. D. VAN EXTER
Misdaad betaalt niet
Vrouwen verkopen zich voor brood
Nederlands gezinsleven
in gevaar
Kaas buiten de distributie om
in AMERIKA
Muziek op *t
Wij luisteren naar
FEUILLETON
Dezer dagen ontving H.M. de Koningin op Paleis het Loo een achttal jon
geren om met hen van gedachten te wisselen over wat er omgaat in de Neder
landse Jongerenwereld en te vernemen hoe de jongeren zich voorbereiden op
de taak die z(j straks in de Nederlandse en Europese samenleving hebben te
verrichten. Er ontwikkelde zich een levendige en belangwekkende discussie,
die enkele uren duurde.
Copyright R.D P
De jongeren vertelden Hare Majes
teit, welke moeilijkheden zich thans
voordoen in jeugdland en in welke
richting naar hun mening het jeugd-
vraagstuk dient te worden aangepakt
Uitvoerig werd stilgestaan bij de nood
die er heerst onder de jeugd en in het
arbeidsleven, met name bij de proble
men beroepskeuze en scholing, bij het
werk onder de grotestadsjeugd en de
sfeer waarbinnen de verschillende Ne
derlandse jeugdgroepen thans leven en
werken. Hierbij werd ook gesproken
over de jonge landgenoten, die thans
onder de wapenen zijn. H.M. bleek
diep mee te leven met onze militairen,
niet het minst met hen, die naar In
donesië gingen.
Het hoogtepunt der bespreking.
Hoogtepunt van de bespreking was
stellig het gedeelte dat gewijd was
aan de vormgeving van de toekomst
van de jonge generatie en aan het
Nederland en Europa van morgen
H.M. nam met grote belangstelling
kennis van de gedachten, die t.a.v.
deze vragen door de jongeren naar
voren werden gebracht. De discussie
bewoog zich hierbij over een zeer
breed terrein. Dit moge blijken uit
enkele punten, die o.m. aan de orde
kwamen: hoe voorkomen we werk
loosheid in de toekomst, welke posi
tie zal de jonge vrouw innemen by
het grote werk dat komt, wat is de
taak van de voorhoede van het jonge
geslacht, welke geestelijke krachten
zijn nodig om de nieuwe realiteiten
te beheersen.
Het gesprek had een ongedwongen
karakter. Van een officiële audiëntie
was zeker geen sprake. De enige aan
duiding die klopt is: de landsmoeder
sprak met enkele jongeren uit het na
tionale huisgezin.
Zij luisterde aandachtig naar wat
hen en zo talloos veel jongeren bezig
houdt. Zij informeerde, zij antwoord
de, zij was midden onder hen. Bij het
afscheid was het geen frase, toen werd
gezegd: „Majesteit, in Uw rede op de
Zeer binnenkort wordt de, door de
Frit. Diepen N. V. in Amerika aan
gekochte helicopter op Ypenburg
verwacht.
Hein Bult en Chef Vliegdienst van
Diepen N. V. vliegt momenteel in
Amerika het hefschroefvliegtuig in.
Twee artikelen van graaf Giuseppe
Della Torre, sinds bijna 25 jaar hoofd
redacteur van het in Vaticaanstad ver
schijnende nieuwsblad „Osservatore
Romano" hebben te Rome sterk de
aandacht getrokken, daar men van
mening is, dat zij op een mogelijke
wijziging duiden van de houding van
de Heilige Stoel t.a.v. de dreiging van
een derde wereldoorlog.
Men beschouwt de beide arti
kelen, die „Is de oorlog een onvermij
delijk noodlot?" en „De paradox van
de oorlog" zijn getiteld, als een be
roep op de Westelijke mogendheden,
zich meer de moeite getroosten om
het communisme te begrijpen, en als
een opnieuw innemen van een neu
traal standpunt in de strijd van ideo
logieën.
Hoewel men er in Vaticaanstad de
nadruk op legt, dat de „Osservatore
Romano" geenszins het officiëel blad
van de Heilige Stoel is, acht men het
mogelijk, dat deze artikelen door de
Paus zelf zijn goedgekeurd of althans
gezien.
Het Rusland uit de tijd van de re
volutie, aldus graaf Della Torre, heeft
in de jaren van Lenin tot Stalin
reeds zo grote wijzigingen ondergaan,
dat men niet kan ontkennen, dat hier
van evolutie sprake is. De Sovjet-Unie
strijdt slechts voor één ding: voor be
tere grenzen, voor bevrijding van het
land, voor vrijwaring van Europa tegen
aanvallers. „Zij strijdt niet voor het
communistisch ideaal, niet voor het
staatsideaal. maar voor haar eigen
leven, voor haar volk, voor het ideaa'
van een vrije, onafhankelijke en vei
lige staat. Oorlog is niet onvermij
delijk".
Woeste hoeve verklaarde U met de
warmte van Uw hart achter ons te
staan. Wij geloofden dit. Nu hebben
wij het bevestigd gevonden. Wij zullen
het overal aan onze leeftijdsgenoten
zeggen".
De omvangrijke taak der
jongeren.
H.M. de Koningin gewaagde in haar
slotwoord van de ontzaggelijke ver
antwoordelijkheid, die Nederland
draagt en de omvangrijke taak die de
jongeren te vervullen krijgen. Met
nadruk getuigde z(j hierbij van haar
vertrouwen, dat de jonge lichting in
hechte samenwerking met de oude
ren het uiterste zal geven en haar
gevallen kameraden niet zal willen
beschamen.
De bespreking werd onderbroken
door de koffiemaaltijd, die H.M. de
Koningin, vergezeld van haar particu
lier secretaresse, mej. Geldens en haar
hofdame mevr. de Beaufort, met haar
jonge gasten gebruikte in de Ridder
zaal van het oude Loo. Ook aan tafel
werd levendig gepraat. H.M. vertelde
enkele herinneringen aan Engeland
vaarders die haar bezochten en aan
het Londen van de oorlogsjaren.
'T 0HMO6EUJKE IS SEBEUCb? HOtWEL
HET HELE TERREIN Af GEZET IS...HEEFT
TOCH IEMAH& KANS GEZIEN BINNEN TE
OQINGEH EN 'N ROOKBOM TE WERPEN
HALLO HIER P.O.B.1 TE UTRECHT...
EZTRA. POUTIE-&E0CHT M« «10... 06
COMMISSARIS LAN POLITIE TE LEEUWARDEN
MAAKT BEKENO...EEN BRpTALE OVEPVAL
OP LAB05ATOQ1UM VAMMAAKTE GE
BRUIK VAM N ZWAAR TYPE ROOKBOM...
ELK SPOOR VAN DEN DADER. ONTBREEKT.
HET BERICHT VAN DE AANVAL WORDT DA
DELIJK PER RADIO DOORGEGEVEN AAN AL
LE POLITIEPOSTEN ...OOK DE HAVENPOLITIE
N«3,01E NOG STEEDS OM PAMPUS KRUIST,
VAN6T T BERICHT OP EN GEEFT DIT ONMIO
DELL'JK DOOR AAN INSPECTEUR BARENQSE
Een Engels spreekwoord zegt,
dat misdaad niet betaalt. Toch
zijn er duizenden op uit dagelijks
de beloning van de misdaad te
incasseren.
Een dame, die te St. Leonards-
on-Sea wandelde, bemerkte dat
een auto naast haar stopte. De
chauffeur rukte haar handtas
weg en reed snel voort.
Hij kreeg het loon voor zijn
misdaad: in de tas bevonden zich
slechts drie dode jonge katjes,
die bestemd waren om in de ha
ven geworpen te worden.
Rotterdam was eens de transito
haven, waar de voor het Europese
achterland bestemde, van overzee
komende goederen, uit de schepen
van de grote vaart werden over
geladen in lange, laag op het wa
ter liggende aken, die vervolgens
door kleine, nijdig rookwolken uit
puffende sleepboten de rivieren
op werden gezeuld. En later keer
den de Rijnaken terug met pro
ducten van de fabrieken en mij
nen in het Ruhrgebied. De Neder
landse schippers hielden ook op
de binnenwateren onze roem hoog
als de vrachtvaarders van Europa.
Thans na de oorlog is de Rijn
vaart herleeft, zij het op uiterst be
scheiden schaal. Nederlandse schepen
met Nederlandse bemanningen varen
weer de rivieren op, naar Keulen,
Mainz, Mannheim en Koblenz. Zij va
ren dwars door de reusachtige puin-
velden van het Ruhrgebied. Maar zij
varen ook dwars door het land van
honger en ontbering, van wanhoop,
vertwijfeling en verwildering. Zij ko
men uit een land, dat lijdt onder de
gevolgen van de oorlog, dat klaagt
over traagheid in de wederopbouw
en dat toch juist voor de mensen uit
West-Duitsland er een moet zijn van
weelde en overvloed.
„DE GEEST IS GEWILLIG...."
Schippers en hun knechts zijn ook
maar mensen. Ziehier in een korte
zin alles samengevat. Mensen zijn zij,
met al hun goede hoedigheden, maar
ook met alle gebreken en zwakten.
Het moeten sterke benen zijn, die
weelde kunnen dragen. De waarheid
van dit oude spreekwoord wordt op
duidelijke wijze bevestigd bij een ge
sprek met mannen, die aan boord van
onze Rijnschepen naar Duitsland gaan.
Men zucht over de sterke toename van
zedeloosheid als gevolg van de oorlog,
die in Nederland kan worden opge
merkt. Maar haast valt dit in het niet
bij de ontreddering, die in Duitsland
heerst, met name in het overbevolkte
en gebrek lijdende industrieland aan de
Rijn.
„Bijna zestig procent van de vrouwen
in die streek lijdt aan geslachtsziekten",
meende een varensgezel, die ettelijke
keren van Rotterdam op en neer naar
Mainz was geweest. Misschien was zijn
schatting overdreven. Cijfers zijn niet
te vinden. Maar dat het er meer dan
erg is, valt geen ogenblik te betwijfe
len. En het zal even erg blijven, zolang
de honger in het land van Rijn en
Ruhr dictator is.
ZEDENVERWORDING.
De schippers, die van Nederland ko
men, hebben altijd wel wat aan boord.
De vrouwen weten het. Voor een stuk
brood zijn zij al bereid zich te ver
kopen en zij komen daar rond voor
uit. Daar ligt het grote gevaar, want
niet alle binnenvaartmensen hebben
sterke benen. De verleiding is zo
groot, dat velen ondanks alle goede
voornemens, ondanks dringende raad
van hen, die de gevaren kennen, er
voor bezwijken. Het gaat er nog niet
om, dat de meeste schepelingen op 'n
avontuur uit zijn. Zij worden aange
klampt door vrouwen, die smeken om
brood of ander voedsel en die komen
met de gruwelijkste verhalen over
honger lijdende, stervende kinderen,
zusters of andere familieleden.
Ook de binnenvaarders zijn maar
mensen en toegankelijk voor gevoelens
els medelijden en wil om te helpen
nood te lenigen. Het begint vaak met
een gift, puur en alleen om iets goeds
te doen, al heeft de gever geen enkel
vriendschappelijk gevoel voor Duitsers
Maar hij kan het niet over zich ver
krijgen om te weigeren, als hij werke
lijk iets kan missen. Op dat ogenblik
echter is de barmhartige gever al half
verloren, hoe naargeestig dat ook moge
klinken. Uit een daad van hulpvaardig
heid vloeit voor de gever te dikwijls 'n
wereld van ellende voort, omdat de
vrouw niet bereid is hem uit het oog
te verliezen. Waar eenmaal iets te ha
len viel
HUWELIJKSLEVEN IN GEVAAR
Onder de binnenvaarders bevinden
zich mannen met een ruim geweten. Zij
deinzen niet terug voor een avontuur,
maar zij weten zich steeds los te ma
ken. Niettemin worden de meesten van
hen vroeg of laat besmet met ziekte,
hetgeen bij hun terugkeer in hun ge
zin aanleiding is tot het ontsporen van
het huwelijk. Maar onder de binnen
vaarders zijn ook mensen met een min
der geweten en zij bezwijken even goed
voor de grote verleiding.
De zeeman en ieder die vaart of reist,
komt nu hier, dan daar in aanraking
met de verleiding. De mannen van de
Rijnvaart echter moeten er dagelijks
oog in oog mee zijn, zodra zij binnen
de Duitse grenzen zijn gekomen. Hun
moreel dreigt te worden ondermijnd door
het ontstellende, dat zij moeten zien,
want blind zijn zij niet. Maar meteen
vormt dat een zeer ernstige bedreiging
van het huwelijksleven in vele schip-
persgezinnen om nauwelijks te spreken
van het gevaar voor uitbreiding van
ziekten, die zij tijdens hun verblijf in
het vaderland met zich dragen.
Want wie eenmaal het spoor bijster
raakteN. P. C.
Naar het weekblad „De Kruidenier"
weet te melden, zijn in ons land kort-
geledep grote hoeveelheden kaas uit
gedeeld aan employé's van verschil
lende bedrijven, o.a. aan ambtenaren
van de PTT. Dit geschiedde buiten de
distrbutie om en met voorbijzien van
de handel. Het blad wijst er op, dat
kaas een der meest schaarse distribu
tiegoederen is en dat artsen veelal de
grootste moeite hebben, om voor pa
tiënten een extra rantsoen los te krij
gen.
Amerika oogst op net ogenblik
de grootste tarwe-oogst uit zijn
geschiedenis, een prestatie, die de
nationale trots prikkelt als een
nieuwe demonstratie van Ameri
kaanse productie-capaciteit en die
bovendien een ruime export ver
zekert naar de hongerige landen
buiten Amerika.
De verwachte totale oogst-op-
brengst is ruim 1,4 milliard schepel,
dat is ruim 2500 millioen meer dan
in het vorige jaar en de vierde
maal in sucessie dat de Amerikaan
se tarwe-oogst de 1 milliard schepel
overschrijdt. Voor de oorlog werd
dit cijfer slechts eens bereikt.
Deze enorme productie zal, zo zeg
gen de deskundigen voor de welvaart
van de na-oorlogse wereld van even
groot belang zijn als de geweldige in
dustriële productie van de Ver. Staten
tijdens de oorlog. Zij is een direct ge
volg van de pogingen der regering om
een grote graanuitvoer naar Europa
mogelijk te maken, en natuurlijk van
een combinatie van gunstige omstan
digheden: het weer, het goede zaad en
de voortschrijdende landbouwmechani
satie, die een zeer hoge opbrengst per
hectare mogelijk maakten.
Ofschoon deze record-graanoogsten
natuurlijk voordelig zijn voor de Ame
rikaanse boeren en een geluk voor de
buitenlandse verbruikers, achten land
bouwdeskundigen het twijfelachtig of
de voordelen in later jaren wel zo
groot zullen zijn. Zij menen dat te veel
land met graan is bebouwd, dat eigen
lijk zou moeten dienen als grasland of
als cultuurgrond voor oliehoudende
planten.
De Ver. Staten hadden zich ten doel
gesteld gedurende het jaar dat eind
Juni is afgelopen 375 millioen schepel
tarwe uit te voeren. Dat cijfer zou men
gemakkelijk hebben kunnen bereiken,
als de scheepvaartstaking van half
Juni geen vertraging in het transport
had teweeg gebracht. Men berekent
Oplossing probleem 39.
Stand zw. 9 sch. op: 7, 15, 18, 19, 20,
24, 25, 30, 37.
Wit 9 sch. op: 28, 29, 33, 35, 38, 43, 45,
46, 48.
Oplossing: 1. 4641 (37x46), 2. 2823
(19x39), 3. 43x34 (24x42), 4. 48x37
(46x40), 5. 35x24 (20x29), 6. 45x1!!
Wilt gij nog het volgende standje ont
houden? Zw. 4 sch. op: 21, 27, 29, 31 en
wit 5 sch. op: 30, 32, 35, 38, 41. Zwart
ean zet speelde 3137? Ziet ge dat dit
fout is?
Zoudt gij nu met wit hebben gewon
nen? Kijk zo kan het! Wit speelt 32—28,
zwart 37x46, wit 3832, zwart 27x38,
wit 3024!! Zwart moet nu met de dam
twee schijven slaan 46x30 en wit slaat
35x42, zwart 21—26 of 27. Wit 42—37
wint
Ter oplossing voor deze weekt
Probleem 40 van S. Duursma.
(zie diagram).
Zw. 8 sch. op: 2, 6, 8, 9, 11, 12,
18, 39.
Wit 8 sch. op: 17, 21, 25, 27, 30,
31, 32, 49.
Wit speelt en wint.
het totale uitvoercijfer nu op 360 mil
lioen. Als de oogst van dit jaar ten
slotte aan de hoge verwachtingen be
antwoord, hoopt men tussen 1 Juli 1947
en 7 Juli 1948 ongeveer 475 millioen
schepen voor de export beschikbaar te
hebben. Het departement van land
bouw heeft reeds een credietsysteem
uitgewerkt om de regeringsprijzen te
steunen, die op het ogenblik onder de
marktprijzen liggen. Een systeem, dat
de boeren moet beschermen tegen
eventuele scherpe prijsdalingen en de
regering moet waarborgen dat zij vol
doende graan beschikbaar krijgt.
Intussen is de tarwe-productie van
de Ver. Staten thans hoger dan die van
de andere landen der „Grote Vier" op
graangebied tezamen. De cijfers voor
1946 immers waren: Canada 421 mil
lioen schepel, Argentinië 221 millioen,
Australië 117 millioen en de Ver. Sta
ten 1156 millioen.
De tentoonstelling „Mode als spiegel der historie" ontving haar
bezoeker, welke mej. R. de Vries uit Zaandam bleek te zijn.
Als herinnering werd haar een fraai boekwerk aangeboden.
15000ste
Sedert begin 1940 zijn er geen
mondharmonica's meer geïmpor
teerd in ons land, met zijn 1250
mondharmonica-orkesten. De over
heid heeft deze zaak tot zich ge
nomen en geleidelijk aan zal er
nu worden geïmporteerd.
In overleg met de autoriteiten
zullen voorlopig de diatonische in
strumenten ter beschikking wor
den gesteld van de mondharmo
nica-orkesten en -clubs. De chro
matische instrumenten zullen
in de eerste plaats worden toege
wezen aan de artisten in de klein
kunst.
De mondharmonica's, die eerlang
zullen worden geïmporteerd, zul
len door de commissie voor de
import van muziekinstrumten te
Amsterdam worden toegewezen
aan de mondharmonica-orkesten.
HILVERSUM I, 301 m. geeft Nieuws «vs
7, 8, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15 Plult
c!e dag 9,0o Gramofoonmuziek 10,15
Zlgeunermuziek 11,00 De Zonnebloem
12,35 Lunchconcert 1,00 Ned. Strijd
krachten 1,30 Lunchconcert 2,00 Zo-
mermelodieën 3,15 Jonge kunstenaars
stellen zich voor 4,00 Liverpool Phy!-
harmonisch orkest 5,00 De Wigwam
6,30 Ned. Strijdkrachten 7,20 Ditjes en
datjes 8,05 De gewone man 8,30 Henri
de Greeve 9,00 Orkest zonder naam
9,30 Muzikale tombola 9.50 NEC—
Ajax 10.00 De gelaarsde kat
Hilversum II, 415 m. geeft Nieuws
om 7, 8, 1, S, 8 en 11 uur. vara; 7,30
Orkest Kay Kyser 8,19 Lichte mor
genklanken. VPRO: 10,00 Morgenwij
ding 12,00 Orgelspel Johan Jong
12,35 „Wincentlno" 1,15 Gramofoon
muziek 2,15 Radio Phylharmonlsch Or
kest 3,15 Opera 4,15 De Merels
4,35 MUier-sextet 6,30 Om en nabij de
twintig VPRO: 7,30 Voor de Jeugd
VARA: 8,15 En nuOké 0,30 Vau
deville orkest 10,00 De eUendigen
10,30 Tangorumba-orkest 10,55 Tour
de France 11,15 Kwartet Jan Cordu-
wener.
IS
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOORi J. JORISSEN
18)
HOOFDSTUK VI
In de kleedkamer, waar juffrouw
Rcbinson bezig was het vuile fon
teintje schoon te maken, voor zij
haar handen ging wassen, en juffrouw
Holt ijverig trachtte haar haarnetje
over haar kleine „roompraline" te
trekken en juffrouw Smith haar neus
poederde, ontmoette mij een even
grote, doodse stilte, als wanneer me
neer Dundonald juist zijn: „U praat
weer, dames" heeft doen horen.
Wat praten betreft, niemand be
hoefde mij te vertellen, dat, van het
ogenblik af, dat zij de taxi, waarin de
Baas en zijn particuliere secretaresse
waren weggereden, om de hoek had
den zien verdwijnen, tot op het ogen
blik, dat zij mijn voetstap weer op de
trap gehoord hadden, zij niets anders
gedaan hadden, dan over mij en mijn
epische lunch spreken.
Terwijl ik mijn nieuwe hoed af
zette, dacht ik overladen te zullen
worden door een stroom van vragen
en opmerkingen.
Maar niet één vraag, niet één op
merking werd gedaan.
Geen van de drie scheen een woord
tegen mij te zeggen te hebben. Mis
schien dachten ze, meer te zullen ho
ren, als ze niet te veel nieuwsgierig
heid toonden. (Dat is juffrouw Ro-
binson's tactiek om haar vriendinnen
aan 't praten te krijgen).
Misschien beschouwden zij het on
derwerp als te veelomvattend om on
middellijk besproken te worden.
Misschien, want zij waren allen
even goedhartig, waren zij tot het be
sluit gekomen, dat het niet fair was.
er over te beginnen, want dat ik
misschien te zenuwachtig en opge
wonden was over de onverwachte ge
beurtenis.
Zij vroegen mij zelfs niet, of ik
mij geamuseerd had. Zij vermeden
zelfs duidelijk mijn kant uit te kijken.
De ogen van juffrouw Holt schenen
echter, zonder dat zij het wilde, naar
de bloemen getroken te worden, die
ik bezig was van mijn mantel te ne
men en in 't water te zetten in het
zelfde oude jampotje, dat zo dikwijls
Smithie's bosje viooltjes bevat, en het
was juffrouw Holt, die onwillekeurig
zei:
„Wat een prachtige anjers!"
„Neem er een paar van", zei ik als
vanzelf en wilde haar de helft er van
geven.
„O, neen, ik zou u er voor niets ter
wereld van willen beroven, juffrouw
Trant", zei ze en trok zich wat terug.
Uit haar toon bemerkte ik, dat ik
een fout gemaakt had. Natuurlijk. Die
bloemen moest ik als te kostbaar be
schouwd hebben, om met iemand te
delen.
Smithie zou er nooit over gedacht
hebben, om een van de viooltjes, die
zij van haar jeugdige vriend gekre
gen had, weg te geven.
Lieve tijd, dacht ik, nog een verve
lend ding te meer, om er altijd voor
te moeten zorgen, om de gewenste
sentimentele houding aan te nemen
bij alle mogelijke kleinigheden van
dien aard.... O!
Ik brak plotseling mijn gedachten
af, want juist, toen zij zich omkeerde,
had ik de blik opgevangen, die juf
frouw Smith op het bosje frisse, rode
anjers geworpen had.
Het had evengoed een bosje ver
welkte muurbloemen kunnen zijn, die
te lang in 't water gestaan hadden,
zo minachtend trok onze mooie typis
te haar klein, gepoederd neusje op.
„Ik zou ze niet willen aanraken",
lag er duidelijk in opgesloten. „Die
bloemen nooit!
Eindelijk begreep ik, wat er aan de
hand was.
De reden, waarom geen van drieën
mij iets gevraagd, noch mij geplaagd.
noch zelfs mijn kant uitgekeken had.
toen ik van die expeditie met de Baas
terug kwam, was niet, omdat zij te
kies of te verbaasd waren of meer
dachten te horen, als zij niets vroe
gen, maar alleen, omdat zij geschan
daliseerd waren.
Zij dachten nog ergere dingen van
mij, dan ik achter het opgeheven
lorgnet van lady Vandeleur had me
nen te lezen. Ik werd verdacht
waarschijnlijk meer dan verdacht. Ik
herinnerde mij de praatjes betreffen
de typisten en hun chefs, die ik ge
hoord had, toen ik nog les nam op de
Pitman-cursussen en hieruit kon ik
afleiden, hoedanig het gesprek ge
sprek geweest was, dat zg over mij
gehouden hadden aan het marmeren
tafeltje in de lunchroom.
„Ja, stille waters hebben diepe
gronden, dat is al meer bewezen.
Daarom heeft zij zo veertien dagen
lang zijn brieven geschreven, zonder
ooit te mopperen! Wij hadden wel
kunnen begrijpen, dat daar iets meer
achter stak!"
„Ze is aardig slim ook geweest, om
al die tyd He kat niet uit de zak te
laten! Er moet toch een begin ge
weest zijn. Dat kan niet anders. Een
Baas neemt zijn typiste maar niet zc
opeens mee uit lunchen, met bloemen
en een nieuwe hoed enz., zonder dit
vooruit met haar af te spreken!"
(Woidt vervolgd).
