Het de krant
door het land
PEPER wordi peper-duur!
MONICA
God Pluvius trok aan het kortste eind
DE PAMPUS-PIRAAT
Nederland heeft een Radar-proefstation
Verloofd.
Wanneer gaan we
weer?
door J. D. VAN EXTER
1,1
SCHERPHOUDT DL 6AN6 ER IN.
Prijzen schieten als
raketten omhoog
Verliefd op een foto
Wij luisteren morgen
naar
Simone Simon wordt
Amerikaanse
Niet alleen 't chagrijn van de pijn
FEUILLETON
God Pluvius had het Zaterdag
ochtend platweg gezegd be
hoorlek op zün heupen. Of als
men de stemming beter wil tref
fen: h\j verkeerde In een hoogst
verdrietige bul. HU huilde tranen
met tulten en de ene huilbui volg
de de andere ln snel tempo op. En
aangezien onze goede aarde ook
in letterlUke zin een tranendal
ls, stelde het mensdom zich op de
afweer ln. De ouwe heertjes wa
penden zich met grote parapluies
en de jonge meisjes omhulden
zich met doorschUnend plastic,
wat wèl zo aardig was. De pes
simisten bleven achter hun ramen
tureluren, zeggende, dat het toch
niets worden zou vandaag, maar
de optimisten trokken er op uit,
omdat zU achter de wolken de zon
zagen schUnen, die de tranen van
God Pluvius wel spoedig drogen
Tot deze optimisten behoorden de
genen, die deze dag met de Noord
hollandse Courant op tour zouden
gaan. „Met de krant door het land",
zoals de slagzin het noemt. Daar wa
ren de winnaars van de sportprUs-
vraag, die een gratis uitstapje had
den en daar waren abonné's, die zich
de kans niet wilden laten ontgaan om
raison van een bescheiden bedrag
de geneugten van de vrije natuur en
orw»M e>ee»*TjE
van een welvoorziene dis te onder
gaan. Zo waren er onder het gezel
schap vogels van diverse pluimage,
afkomstig uit alle oorden der provin
cie, uit Den Helder zo goed als uit
Andijk, uit Sint Pancras zowel als uit
Beverwijk, er waren afgevaardigden
van de Kaasstad, van de Coenveste,
van de dorpen in bonte mengeling
bijeen. En ook in leeftijd was er nogal
enig verschil. Het „jongste broekie"
telde nog geen twintig lentes en de
oudste deelnemer was de 82-jarige
heer Terluin uit Alkmaar, die de ge
hele ronde van pl,m. 300 km. kranig
uitreed. Doch van waar ze ook kwa
men en hoe jong of oud ze ook waren,
één ding hadden ze allen gemeen: ze
hadden de zon in het hart, want ze
gingen een dagje uit met de krant en
de kletsende regen vermocht de goede
stemming niet te weren.
De start.
Die was er al dadelijk bij de start
aan het café Schermerhorn, waar de
geurige koffie, op charmante wijze
opgediend, weldadig aandeed, omdat
het als het ware een belofte inhield
voor wat er verder komen zou. En
dat dit goed is geweest, daarover
waren alle deelnemers het eens. Het
mocht dan op het traject Alkmaar
Hilversum regenen, dat het goot, de
heer Wijna uit Hoorn zong met een
onuitputtelijk repertoire, omvattende
de complete liederenbundel van min
stens een eeuw, alle zorgen weg en
toen na een rondrit langs de studio's
en het uit schoonheidsoogpunt vaak
omstreden stadhuis de eerste pleister
plaats was bereikt, brak warempel 't
zonnetje door de wolken heen.
De 82-jarige heer Terluin,
die de tocht glansrijk
uitreed.
By Ouwehand.
In Hilversum was het, onder het
genot van koffie en gebak, aangenaam
toeven en met stijgend enthousiasme
begon men aan de tweede étappe, die
via de Domstad en de schone Stichtse
dorpen naar het door de oorlog zo
zwaar geteisterde Rhenen leidde.
Rhenen echter bouwt weer aan zijn
toekomst en het heeft een stimulerend
voorbeeld in de heer Ouwehand, die
zijn verwoeste dierenpark weer als 'n
Phoenix uit den asse herrijzen deed.
Er is nog- wel geen show met duilend
krokodillen, de gelederen der exoti
sche dieren zijn nog tamelijk gedund
en hier en daar hebben de rotspar
tijen, die de bewoners der wildernis
tot verblijf moeten strekken, nog een
maagdelijk aanzien, maar desondanks
biedt een wandeling door het uitge
strekte park reeds weer zeer veel,
wat het oog boeit. Het aquarium is in
zijn oude luister hersteld, de leeuwen
liggen in de zon, de apen vormen
de attractie voor het publiek en de
beren tonen zich volleerde bedelaars.
Er was veel en velerlei en wat in
dit verband niet ongenoemd mag blij
ven er was in het restaurant een
behoorlijke koffietafel, waarbij, op de
laatste dag, dat dit getolereerd werd,
het smakelijke spiegeleitje niet ont
brak. De onvermoeide „Scherp", alias
Scherpenhuizen, kersverse grootvader
van een paar welgeschapen Skymas-
ter-tweelingen, zat in een wip achter
de piano en vierde zijn muzikale ta
lenten bot.
Copyright R.D.P
&ATs...OAT MUM TELESCOOP.
JA.ÜAAS 5EH IX WEL EEK BEETJE
c T^OTS OP. HlEU. in OEZE KOEPEL HEB
6 IK CWM OOK EEN PiJ^CHT&ELE&ENHElO
&4 OE STEM6M TE BESTUDEJKN EN ELKE
WEEK IK GELEERDEN OPBEZOÊJC .M
MET QAT SCHAKELBORD KAN IK 06
koepel openen En Sluiten H
U BE&R.UPT nu WEL, waarom
IK OE BOVENSTE VERDIEPING VOOR
MEZELF HEB GEHOUDEN. HIER STU
DEER. EN WERK IK ALS HET HOTEL
MU TENMINSTE NIET OPEIST.
HIEJR HEBT u EEH LUCHTFOTO VAT
l(|l'.
iii/7,1 I'
dat be6rup
ik volkomen.
waarmede
kan ik u
van Dienst
zun?
Doch ook de ernstige noot werd
niet vergeten, want voor hen, die
zulks verlangden, bestond er gelegen
heid om een kort en eerbiedig bezoek
te brengen aan de begraafplaats op
de Grebbeberg.
Op Arnhem af.
De tijd van vertoeven was eigenlijk
te kort, want even later snorde de
mooie reiswagen van „De Valk" reeds
weer op Arnhem aan, dat zich ook
reeds tamelijk snel herstelt van de
diepe wonden, die de oorlog sloeg.
Ook het bezoek aan deze stad moest
van korte duur zijn, maar het was
ons ®EI06* AAM AANH6N,
toch ruim voldoende om een impres
sie op te doen. En dan ging het de
onvolprezen Veluwe op, een brok on
gerepte natuur, welks schoonheid tel
kens weer boeit en stil maakt. Eerst
achter Ede, toen het gebied, waar de
oorlog zijn verschrikkingen naliet,
reeds ver weg was en 't landschap 'n
meer Hollands aanzien ging vertonen,
kwam de oude opgewekte stemming
terug en dat was precies op tijd, want
in Amersfoort wachtte het diner en
dit vormde
een waardig slot
van de geslaagde trip.
Het eten was prima en de stem
ming buitengewoon. Hier voelde men
zich inderdaad gast en dat is het
mooiste compliment, wat wij aan de
directie van „Nieuw Amsvorde" kun
nen brengen.
De weg terug,
via Soestdtyk en
dwars door het
Gooi, werd in
vlot tempo af
gelegd en precies
op tijd arriveerde
de club van 34 in
Alkmaar, waar
hartelijk en met
een „tot ziens,
bjj een volgende
reis" afscheid
werd genomen.
Of die volgen
de reis komt
Waarschijnlijk
wel, want de
tocht „met de
krant door het
land" was, getui
ge de uitlatingen
der deelnemers,
een volkomen
succes, waarvan
de propagandisti
sche waarde
door de directie
geenszins wordt
onderschat.
Waarschijnlijk
hoort men er
binnenkort wel
nader vsui.
(Van een U.P.-correspondent)
Hoe zeer de Japanse bezetting
de productie van Nederlanda-Indlë
heeft geschaad, wordt gedemon
streerd aan een van de vele kost
bare producten van de archipel:
peper. Dit artikel ia weliswaar
misschien een „Iuxe"-artikel, maar
de wereldverbruiker ia in hoge
mate afhankeiyk van Indië voor
dit product. De voorraden zijn in
middels zo geslonken, dat de we
reld binnen zeer korte tijd de
schaarste van peper zal gaan ge
voelen.
Dat is althans de voorspelling van
Chinese handelaren in Singapore. Er
is nog nauwelijks een vermeldens
waardige hoeveelheid peper in geheel
Indië, met inbegrip van de Lampongs,
het Zuidelijke deel van Sumatra, dat
gebied van de archipel is. Voor de
oorlog produceerden de Lampongs
20.000 tot 50.000 ton per jaar, afhanke
lijk van de oogstomstandigheden. De
Japanners echter veranderden 75 pCt
van de pepertuinen in rijstvelden en
Edgar Donnen, een in Enge
land geboren, excentrieke klui
zenaar, die in het district Alle-
gan in Canada woonde en ver
leden jaar stierf, heeft de film
ster Greta Garbo in zijn testa
ment een bedrag van 20.000 dol
lar nagelaten. Donnen zou door
foto's van Garbo, die in zijn
boerderij waren achtergelaten,
op haar verliefd zijn geworden.
In zijn testament stond, dat hij
zijn gehele vermogen „aan Greta
Garbo, of als ik haar trouw,
aan Greta Garbo Donnen ver
maakte. De beheerder van Don-
nens vermogen, heeft bericht
ontvangen, dat Garbo de erfenis
aanvaardt. Garbo zou deze voor
een liefdadig doel willen beste
den.
HILVERSUM I, 301 m., geelt nieuws
om T, 8, 1, 7, 8 en 10.30 uur. KRO: 8,30
Hoogmis: NCRV: 10,15 Morgendienst;
KRO: 11,00 De Zonnebloem; 12,03 Schu-
bertliederen12,30 Metropole-orkest; NC
RV: 2,00 Cinderella-ensemble; 2,40 Voor
de vrouw; 3,00 Klarinet en piano; 3,30
Engels programma; 4,00 Bijbellezing; 4,45
Piano; 5,15 Kamerorkest; 6,00 Jacobs-
Ekkelenkamp (alt); 6,30 Ned. Strijdkrach
ten; 8.16 Radio Phylharm. Orkest; 9,50
Met band en plaat; 11,00 Avondconcert
HILVERSUM n, 405 m, geelt nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO: 7,30
Gram.muziek; 8,45 Symphonie; 9,15 Mor
genwijding; 9.35 Arbeidsvitaminen; 11,00
Gram.muziek; 11,2o Cello en plano; 11,50
Franz Liszt-concert; 12,35 Frans lunch
concert; 1.15 Ensemble Geza Klss; 2,20 De
Kwintetspelers; 3,00 Voor zieken en ge
zonden; 5,00 AVRO-caleidoscoop; 6,15 The
Skymasters! 6,45 Sportpraatje; 7.10 Jac-
ques Schutte; 7,30 Radio Volksmuziek
school; 8,05 Omroeporkest; 9,20 Hoorspel:
10,15 Openlucht-muziekfestival; 11,15 Aan
sluiting „Falermo".
het terugschakelen naar de oude cul
tuur zal zeker drie tot vijf jaar duren,
eer de peperplanten gaan produceren.
De komende oogst in de Lampongs,
die in October verwacht kan worden,
zal naar schatting niet meer dan 3000
ton bedragen.
Het gevolg van deze situatie is dat
de handelaren in Singapore en Bata
via, meest Chinezen, hun pepervoor
raadjes krampachtig vasthouden in de
overtuiging, dat de prijzen binnen
kort aanzienlijk zullen stijgen. De
Chinese handelaren in Batavia weige
ren in ieder geval hardnekkig hun pe
per aan de Nederlanders te verkopen
tegen de vastgestelde prijs van f 375
per 100 kg. Kleine verkopen komen
te Singapore nog wel tot stand, maai
zodra grotere partijen worden ge
vraagd, schieten de prijzen als raket
ten omhoog.
Bij deze schaarste komt nog de mo
gelijkheid dat Rusland, een grote pe
per-consument, op de markt zal ver
schijnen, hoewel het tekort aan bui
tenlandse betaalmiddelen de Sovjet-
Unie er toe brengt'eerder de nuttiger
rubber dan de meer luxueuze peper
te kopen. In handelskringen te Singa
pore gelooft men echter, dat de Polen
als inkopers voor de Russen zullen op
treden, zodra de Brits-Poolse handels
overeenkomst, waarover onderhandeld
wordt, tot stand zal zijn gekomen. Ge
beurt dit, dan zal de peper-schaarste
nog nijpender worden en zullen de
prijzen nog meer stijgen.
De Franse filmactrice Simone Simon,
die na een afwezigheid van enige jaren
weer in Hollywood terugkeerde, heeft
stappen ondernomen om de Ameri
kaanse nationaliteit te verkrijgen.
Reeds heeft zij haar naturalisatiepapie
ren ingediend en wacht thans op de
officiële beslissing. Inmiddels heeft ze
een film gemaakt onder de regie van
regisseur William Dieterle. Deze rol
prent draagt tot titel „AU that money
can buy" (Het verbond met de duivel)
en is gebaseerd op de novelle van Ste
ven Vincent Benet „The devil and
Daniël Webster".
Uw rheumatische pijnen met alle ge
volgen slopen v jortdurend aan Uw hele
gestel. Daarom moet ge U er tegen te
weer stellen. Met Kruschen Salts. Dui
zenden deden dat vóór U en zij zijn
trots op de heilzame resultaten die Kru
schen hun gaf. Iedere morgen de kleine
dosis Kruschen maakt een ander mens
van U. De aansporende werking van
Kruschen doet Uw bloed sneller stro
men; de schadelijke zuren, die zich
anders gaan vastzetten, worden mede
genomen en verwijderd langs natuur
lijke weg. Dat is het geheim van Kru
schen en daarom is het ook voor U de
remedie om weer helemaal de oude te
worden, fief en fit en vrij van pijn.
Vraag Kruschen Salts bij Uw Apothe
ker of Drogist.
(Ingezonden mededeling)
(Van onze speciale verslaggever).
In de loop van 1940 toen Hitier en
zijn schijnbaar onweerstaanbare
benden Europa overmeesterden en
slechts Engeland nog buiten de
misdadige greep bleef, leed ter zee
onze dappere bondgenoot enorme
verliezen door de verraderlijke
onderzeeërs des vijands. Groot-
Brittannië werd „Geblokkeerd";
wie hield niet zijn hart vast? Toen
kwam daar de reddende vinding
van Sir Robert Watson-Watt: radar!
Maandag werd te Noordwijk aan Zee
het (eerste) Nederlandse Radar Proef
station geopend en de directeur, de
heer J. H. F. A. van Dijk, wees er in
zijn bij die gelegenheid geuite rede
op, dat de strijd, toen in 1940
aanvankelijk hopeloos leek, maar dat
de wereld aan radar de overwinning
te danken heeft. En de heer Van Dijk
achtte het evenzeer uitermate verheu
gend, dat radar nu voor vredesdoelein
den kan worden gebruikt ten bate van
de veiligheid ter zee en in de lucht. In
Nederland zei hij voorts is met
betrekking tot de toepassing van radar
achterstand ontstaan door de oorlog en
hij was zeer verblijd, dat die nu kon
worden ingehaald door de totstandko
ming van het aan zee gelegen Radar
Proefstation, in het aan de Boulevard
Koningin Astrid staande witte viUatje
„Wave Guide".
De officiële opening, door 'n druk op
een knop, werd namens de minister
van Verkeer en Waterstaat verricht
door de Secretaris-Generaal van dat
departement, mr. D. Spitze, aangezien
Z. Exc. ir. H. Vos, die aanvankelijk zelf
Een overzicht tUdens de officiële
opening
is
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOORs J. JORISSEN
22)
„Ik hoop," zei meneer Waters be
leefd, toen wij op de terugweg waren
naar het kantoor, „dat die kleine
praatjesmaker u niet geërgerd heeft.
Het hoort zo bij zijn vak, dat begrijpt
u wel."
„Ja, natuurlijk, dat begrijp ik", zei
ik onderworpen.
„Ik ben blij dat het u niet schele»
kon." zei meneer Waters.
Ik snakte er naar, om te kunnen
zegen „schelen?" Waarom zou het mij
meer kunnen schelen dan al het an
dere?
Wat mij wel schelen kan. is. dat u
al die dingen zo ongelooflijk onhandig
opknapt."
Eén troost heb ik echter en die is,
dat ik die hatelijke ring van hem
alleen maar een gedeelte van de dag
voor vertoon behoef aan te hebben en
verder niet.
Niemand zal blijder zijn dan ik, als
ik 's avonds op mijn slaapkamertje
mijn ring kan afdoen!
HOOFDSTUK VIII.
„Al tien minuten over drieën, dat
is later, dan ik dacht," mompelde
mijn chef, toen we weer op het kan
toor waren. „En ik heb juist zo'n
massa brieven, die weg moeten
Juffrouw Trant, ik zal u moeten ver
zoeken. rechtstreeks naar mijn kamer
te gaan en onmiddellijk er mee te be
ginnen, want ik moet vroeg weg van
middag."
Ik ging dus met hoed en mantel
naar de kamer van den heer Waters
en ging aan mijn schrijftafel zitten.
Terwijl ik mijn handschoenen uit
trok, bedacht ik, dat witte hand
schoenen na twee keer al niet meer
mee kunnen.
Ik vrees, dat een groot gedeelte
van mijn zuur verdiende tien pond
in de week aan dergelijke kleinighe
den zal gaan. nu ik juist overal heen
moet, waar toilet gemaakt wordt.
Onder het schrijven door was ik mij
steeds bewust van het gewicht van
de pas gekochte ring, die mij nu wel
zo zwaar als een deurknop leek.
Ik was blij, dat ik hem niet dadelijk
had behoeven te vertonen in de kleed
kamer; blij dat ik een uur uitstel had
gehad, al had ik hard moeten werken
in dat uur. Al te gauw klonken mij
echter de woorden in de oren:
„We zijn er, juffrouw Trant."
Ik schoof mijn stoel wat terug en
stond op.
„Nu erop los." dacht ik. „Nu het
engagement aankondigen."
Ik dacht wel, dat het onnodig zou
zijn, een woord te zeggen tegen de
meisjes. Het zou zeker voldende zijn,
als ik naar mijn tafel toeging, mijn
schijfmachine opendeed en het licht
aanstak, om drie paar ogen onmiddel
lijk op mij gevestigd te zien.
Zou ik die blikken moeten beant
woorden, of zouden ze mij vragen
doen?
„Juffrouw Trant? Meisjes, kijk
eens! Vertelt u ons toch! Het is toch
geen fopperij, is het wel? Het is toch
een engagementsring? U wilt ons toch
niet beetnemen? Bent u van plan, het
ons te vertellen?"
Hoe het ook gaan mocht, afschuwe
lijk was het in elk geval- Maar ik
moest er door. Het maakte deel uit van
die vijf honderd pond, waardoor ik
Jack had kunnen redden.
„Wat scheelt er aan, juffrouw
Trant?" vroeg de Baas, toen ik langs
hem ging.
„Niets, dank u. Ik zal de anderen
laten weten hiervan." Ik verschoof de
verachte ring een eindje naar achte
ren en deed hem daardoor nog meer
schitteren. „En u hebt mij morgen
weer nodig voor de lunch?"
„Neen ja ik bedoel wat be
treft de mededeling van dat engage
ment van ons," begon meneer Waters
geheel onverwacht. „Wilde u mis
schien liever, dat ik het zelf deed?"
Ik zuchtte bijna van verlichting.
Waarom had hij niet eer ingezien,
wat een verschil dit voor mij maakte?
Ik antwoordde zo kalm ik kon:
„Als het u hetzelfde is, zou ik het
veel liever willen."
„Wacht u hier dan, alstublieft even.
terwijl ik het hun zeg. Ik zal u maar
een ogenblik ophouden," zei Still Wa
ters en hij ging snel de kamer uit
Het scheen mij een uur toe, maar
de grote wijzer van de pendule op de
brede marmeren schoorsteenmantel
was maar twee streepjes voortgegaan
voor hij weer binnentrad.
„Zie zo, dat is in orde," zei hij
kortaf. „Ik heb het engagement mee
gedeeld aan de drie andere typisten
en zal het voor ik heenga, ook tegen
meneer Dundonald zeggen. Nu zal ik
u niet langer ophouden. Dag juffrouw
Trant."
„Dag meneer Waters. Ik dank u
nog wel."
Voor het eerst in mijn leven was ik
hem werkelijk dankbaar. En toch had
hij het allergewoonste gedaan, wat
men bij een andere man als vanzelf
sprekend zou beschouwd hebben:
maar bij de N. O. is hij eenmaal
niet als een gewone man te beschou
wen. Hij is dat ook niet. Er zijn ech
ter voordelen in het maken van een
veronderstelling van die soort en wel
Van het begin af.
Betrekkelijk op mijn gemak ging
ik de typistenkamer binnen met mijn
hoofd in de nek net als om twaalf
uur op weg naar de lift, nadat ik door
middel van juffrouw Robinson verno
men had, wat zij allen van mij
dachten. Juffrouw Robinson, die er
door de schrik veel jonger en minder
geslepen uitzag, trad op mij toe.
De beide anderen bleven in de hoek
staan bij de kast waar ,het theegerei
staat. (Wordt vervolgd).
had willen komen, verhinderd was. Tot
de gasten behoorden voorts de En
gelse gezant, Sir Nevil Bland en mede
de beroemde uitvinder der radar Sir
Robert Watson-Watt. Ook admiraal
Helfrich gaf van zijn bijzondere be
langstelling blijk.
Mr. Spitze, die zich eerst tot Sir
Nevil Bland wendde om de Engelsen
dank te zeggen voor hun medewerking
meende in de vredestoepassing der
radar een bewijs te zien, dat de wereld
nog niet verloren is bij zoveel mede
werking voor een schoon doel. Van
harte wenste hij veel succes met het
proefstation, dat hierna werd bezich
tigd. Door samenwerking met een der
belangrijkste Engelse radar-industrieën
heeft het Nederlandse Radar Proef
station de beschikking gekregen over
een moderne radar-apparatuur voor
toepassing op de koopvaardijvloot en
aan boord van vliegtuigen, mede om
de vinding, welke immers geen com
municatie- maar een weergaloos navi-
gatie-middel is te helpen vervolmaken.
En om personeel voor zee en
luchtvaart te instruéren.
Zo zal ons land, dat voor de oorlog
op het gebied van zee- en luchtvaart
zeker niet achter bleef, thans door ge
bruikmaking van de modernste toepas
singsmogelijkheden van radar de ef
ficiency en de veiligheid van zijn koop
vaardij- en luchtvloot aanzienlijk kun
nen opvoeren.
