KLEINE DINGEN,
Hans Hannekemaaier ie Edam
MOHIC»
De Hollanders kunnen het óók
Wij spelen Bridge
DE PAMPUS—PI R A AT door J. D. VAN EXTER
waar muziek in zit
Het „sexen' van haantjes
en hennetjes
Wij luisteren naar
Beschermt Uw/ haar!
Postduif was geen vredesduif
Kunstgebitten, kinderwagens en nog wat
Uit de tijd toen Oostfriezen en Munstersen
nog bij de hooibouw hielpen
Vrouw stak man met mes
FEUILLETON
Verloofd.
Men zal zich 't onlangs verkondigde sprookje herinneren, dat alleen Japanners
de moeilijke kunst van „sexen" verstonden. Zeer vlug en onfeilbaar wisten
zij te vertellen, of een klein kippenkuikentje een haantje of een hennetje
was. En zeer geheimzinnig vertelden zij grote verhalen omtrent hun oplei
ding voor deze kundigheid, waarvoor hun volk een geheel apart gevoel en
een bijzondere aanleg had. Zij verdienden hier grof geld en wilden hun
kennis niet aan derden mededelen.
Het sexen is in de praktijk van grote
betekenis. De hanen eten even goed en
vaak meer dan de hennetjes, zodat het
sexen een grote voedselbesparing be
tekent. Bovendien groeien kuikens zon
der haantjes veel vlugger op en veel
gelijkmatiger. De kippenhouders, die
gesexte kuikens kopen, kunnen er aan
spraak op maken, dat zij 95 tot 100
procent hennetjes ontvangen. De ge
hele opfok van onze eierleggers wordt
dus veel economischer.
Het sprookje van het sexen, dat wil
de, dat de Japanners het monopolie van
deze kunst hadden is nu uit.
Er waren reeds enkele personen in
ons land, die deze kunst ook verston
den. Men had ervaren, dat het sexen
geen kwestie is, b.v. van fijn gevoel in
de vingertoppen, maar van een vak
kundige handgreep en een goed ge
zicht.
De vereniging van Broederijen in
Nederland komt de eer toe, de eerste
cursus te hebben gesticht in het sexen.
Men vond een bekwaam leraar in
Zuid-Amerika, n.L de heer G. Saiki, die
op haar uitnodiging naar ons land over
kwam.
Veertien cursisten werden op de eer
ste cursus geplaatst. Deze vertrokken
midden Februari naar Barneveld, het
pluimveecentrum van ons land bij uit
stek. Reeds bij de eerste lessen bleek,
dat enkele cursisten geen aanleg had
den voor deze opleiding en daar hier
mede vbor elke cursist enkele duizen
den guldens waren gemoeid, werden
deze door andere vervangen. De heer
Saiki, die zich een uitmuntend leraar
toonde, bracht de cursisten, waaronder
zich dames i< wel als heren bevonden,
spoedig zover dat zij met een hoog
XXXII.
Allereerst het kleine probleempje uit
onze vorige rubriek:
De kaartverdeling was:
Noord: Sch. 5—3; H R. b-4-3-2,
KI. 5—3.
Oost: Sch. 6; H. v-b-6-4; R 9-8; KI.
boer.
Zuid: Sch. a-h-2; H. 10-9-7; R. h-5
KI.
West: Sch. b-9-8; H. 8; R. 7-6; KI. 8-4.
Ruiten is troef. Zuid is aan slag en
moet met Noord samen nog 7 slagen
maken. Hoe moet hij spelen?
Het spel gaat als volgt: le slag:
Zuid schoppen heer, sch. 8, sch. 3,
sch. 6. 2e slag: Zuid harten 7, harten
8, troef ruiten 2, harten 4. 3e slag:
Noord klaver 3, klaver boer, troef
heer, klaver 4. 4e slag: Zuid troef 5,
troef 6, troef boer, troef 8. 5e slag:
Noord troef 3, troef 9, harten 9, troef
7, 6e slag: Oost harten vrouw, harten
10, West is nu in dwangpositie. Hij
kan sch. 9 niet weg doen omdat
Noord dan troeft en met schoppen
naar de twee vrije schoppen van Zuid
gaat. Hij kan ook klaver 8 niet weg
doen omdat Noord troeft, klaver 5
speelt er met schoppen 5 naar sch.
aas gaat. Men ga dit even na!
Geen robbers meer!
Zowel in Amerikaanse als in En
gelse bridgekringen wordt momen
teel veel geschreven en gesproken
over het niet meer spelen van rob
bers, zoals men weet het bridgespel,
dat nog zoveel in de huiselijke kring
wordt gespeeld. In verschillende
streken van Noord-Holland doet men
dit allang niet meer. Men neemt ook
bij het gewone z.g. huiselijke spel de
Wedstrijdvorm d.w.z. elk spel staat op
zich zelf met manche beloning als uit
één spel een manche of meer wordt
geboden met niet kwetsbaar of kwets
baar, zoals men dat bij de wedstrijden
gtwtr.d is, waar voor elk spel de kwets
baarheid op de boards is aangegeven.
Het spelen van ellenlange robbers,
het steeds weer afkopen van 't win
nen van de robber enz. vervallen
daardoor en men krijgt 'n grotere rou
tine in het wedstrijdspel, de bridge-
vorm, die nog steeds zo bijzonder po
pulair is. Wij komen hier nog wel op
terug. Volgende maal een nieuw spel
ter bestudering.
percentage de haantjes uit een koppel
kuikens konden afscheiden. Elke dag
weer werd hun een koppel kuikens
voorgezet en werd de graad van geoe
fendheid in procenten uitgedrukt.
Er werden 3 diploma's ingesteld.
Diploma A vereist, dat de candidaten
in 25 minuten 200 kuikens sexen, met
een zekerheid van 95 procent. Diploma
B vereist hetzelfde in 35 minuten, di
ploma C in 40 minuten met een zeker
heid van 90 procent.
Eind Juni werd het examen geduren
de 5 dagen afgenomen. Tien van de
veertien cursisten slaagden met een
grote zekerheid, terwijl 2 cursisten na
herexamen nog het diploma verkregen
Acht van de tien verkregen het di
ploma A.
Hiermede heeft Nederland dus zijn
eerste gediplomeerde sexers. Zij zullen
zich het komend voorjaar kunnen ver
voegen bij de kuikenbroeders in ons
land en in een ommezien de dure man
netjes van de nuttige vrouwtjes onder
de kippen scheiden.
Zij zullen de pluimveeteelt weer een
grote stap dichter brengen bij een meer
economische bedrijfsvoering, die in deze
tijd van grote betekenis is in alle be
drijfstakken.
Hilversum I, 301 M. geeft nieuws
om 7, 8, 1, 7 en 10.30 uur. N.C.R.V.:
8.30 Werken van Berlioz. 9.00 Bij jon
ge zieken. 9.30 Licht-klassieke mu
ziek. 10.00 Nat. Jeugdconferentie.
11.00 Hobo en piano. 11.30 Muziek uit
de Oost. 12.15 N.C.R.V.-koor. 1.15
Mandolinata. 2.00 Symphonisch con
cert. 2.50 Amati-trio. 3.30 Piano
kwartet. 4.20 Zingende jeugd. 4.45
Voor onze jongens en meisjes. 5.35
Accordeonensemble. 6.30 Ned. Strijd
krachten. 8.15 Kurhaus-concert. 9.30
Van alles wat. 10.00 Jamboree. 11.00
Schubert-cyclus. 11.25 Avondklanken.
Hilversum II, 415 M. geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. V.A.R.A.:
7.30 Filmselecties. 8.18 Gr.pl. 9.35
Symphonie. V.P.R.O.: 10.00 Morgen
wijding. V.A.R.A.: 11.00 Populair non-
stopprogramma. 12.00 Stafmuziek
A'damse politie. 1.20 Miller-sextet. 2.15
Gooisch Kamermuziekgezelschap. 3.00
Hoera, vacantie. 4.30 Vragen staat
vrij. 5.00 Lichte orkestwerken. 6.30 Le
zing R.V.U. 8.18 Metropole-orkest. 8.45
Hoorspel. 9.15 Metropole-orkest. 9.35
Omroepkamerorkest. 10.20 Vrouwen
koor. 11.15 Op vleug'len van muziek.
11.25 Tommy Dorsy en zijn orkest.
Copyright R n P
De wielerkampioenschappen in het
Olympisch stadion te Amsterdam.
A. Vooren uit Beverwijk werd win
naar in de wedstrijd voor professio
nals en onafhankeljjken over 50 km.
zonder gangmaking.
Hè INSPSCTÏIJR.
KÓMT U HU
A1.WEE.R. BE
Staat./ slag oe hun
'zuster. lEGGEN.
zowat oh ze
hele vacanti6
haar. 0e maan.
jamnie,luister eehs olt is e£n
heel gevaarlijke zaak atoom-
kracht ih handb1 vam een onbe
voegde kan 0e grootste. rampen
tengevolge hebben
als wu deze zaak niet heel snel
oplossenis misschien ons hele
iCVJCU kllAQ rsE MAAN 9
Voorzichtig met gewone ihampoon
en zeep, die Uw haar bederven
Gebruikt alleen de volkomen vei
lige, zeep- en alkalivrije
Skampodor
BLOND I DONKER I KINDER - SHAMPOON
(Ingezonden mededeling)
Zaterdagmiddag is te Axel in Zeeuws
Vlaanderen tussen de gebr. van E. en
de 50-jarige visventer O. een hevige
twist Ontstaan over de vraag wie eige
naar was van een bepaalde postduif.
De gebrs. van E. hebben daarbij de
visventer met een riek bewerkt, zodat
de man naar het ziekenhuis te Sluis
kil moest worden vervoerd, waar hij
Zondagavond overleed. De daders zijn
gearresteerd.
De Parijse conferentie ter bespreking van het Marshall-plan. Een overzicht
in de zaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken te Parijs tijdens de
openingszitting ter bespreking van de Europese economische co-operatie.
Afgevaardigden van 16 landen waren op de conferentie aanwezig.
(Van onze speciale correspondent)
Het voortreffelijk instituut, dat de
„Frijzencommissie-Amsterdam" is,
kreeg over Mei ongeveer de helft
ongegronde klachten te behandelen.
Ongeveer 200 klachten kwamen er
over die periode binnen. Bijna een
kwart van deze klachten werd ter
behandeling aan de Controledienst
van het Directoraat-Generaal van
de Prijzen doorgegeven. Alhoewel
het over het algemeen over kleine
bedragen gaat, werd een bedrag
van ruim f 335.- aan te hoog betaal
de prijzen door de verschillende
winkeliers enz. terugbetaald. Een
opvallend verschijnsel was het gro
te aantal klachten, ongeveer de
helft van het totaal, dat een Com
missie te behandelen kreeg over
kunstgebitten. Het Rijksbureau voor
Genees- en Verbandmiddelen heeft
al die kunstgebit-gevallen in behan
deling genomen.
Het spreekt vanzelf, dat de leden van
de commissie voor gekke dingen komen
te staan. Een zuinig niet-op-haar-mond-
je-gevallen huisvrouw klaagde over de
aflevering van een kilogram suiker in
een zak, die wel 5 kg. kon bevatten en
die werd meegewogen, waardoor zij 18
gram te weinig ontving. De ontbreken
de suiker werd de klaagster vergoed,
terwijl de winkelbediende een standje
van zijn baas kreeg.
Een piano werd tot een tragi-komisch
geval. Iemand had zijn piano laten re
pareren en daarvoor f 180.betaald.
Toen de man het instrument weer net
jes thuis had gekregen, wilde hij op een
avond een deuntje ten beste geven. Hü
keek wel vreemd op toen er helemaal
geen geluid uit het zojuist gerepareer
de ding kwam. Het lelijke zaakje werd
direct aan de Prijzencommissie gerap
porteerd en de heren van die commis
sie kregen, na onderzoek, sterk de in
druk dat de piano, die van een eerste
klas fabrikaat was, expres bedorven
was om haar te doen inruilen. De eige
naar werd hier natuurlijk niet veel wij
zer van, maar kreeg in ieder geval zijn
f 180.terug.
Een gelukkige familie had een kin
derwagen op de kop getikt. Een bedrag
van f 120.10 was er voor neergeteld. Zo
lang 't mooi weer was, kon men met de
kleine in de wagen nog wat langs straat
flaneren. Toen het echter plotseling be
gon te stortregenen en God Pluvius ons
nog een voorproefje gaf van wat wij in
Juli mochten verwachten zakte de kin
derwagen als een kaartenhuis in elkaar
en werd volkomen onbruikbaar. De
buiten Amsterdam gevestigde fabrikant
bleek echter een soepel man te zijn en
de hele zaak werd tot volle tevreden
heid van alle partijen geregeld.
De Prijzencommissie is nu een onder
zoek aan het instellen naar de prijzen
voor brilmonturen. Die prijzen zijn n.1.
zeer hoog en er is een heer geweest, een
vakman op het gebied van brillen, die
gezegd heeft dat die prijzen helemaal
riet nodig zijn en dat het voor heel wat
minder kan.
Aandacht wordt ook besteed aan de
wanverhouding die er bestaat tussen 't
maakloon voor heren- en dat voor da
meskleding. Klachten over naaisters-ta
rieven komen er bij de Prijzen-commis-
sie nooit binnen. Voor de oorlog waren
er namelijk reeds velen bereid f 25.
of meer te betalen voor het maken van
een damesjapon, dat volgens het prij-
zenboekje ten hoogste f 18.mag kos
ten. De werkelijkheid zou in deze te
zeer afwijken van het officieel vastge
stelde.
Hans Hannekemaaier kwam met zijn
zeis op de rug in het land van Edam.
Hij keek zich de ogen uit: de weiden
waren mals, de koeien dik, de boeren
liepen als deftige mijnheren met een
gouwenaar in de mond langs de akker.
De wereld was hier zo netjes en wel
tevreden. Hans schudde zijn hoofd en
voelde naar zijn lege maag.
Op één zo'n boer stapte hij toe en
zei in het platduits:
„Ik ben Hans Hannekemaaier uit
Munsterland en hoe hoog zijn hier de
lonen?"
„Wel kun je goed werken Hans?"
antwoordde de boer.
„Dat wil ik de baas weieens laten
zien."
De brij stond op tafel. Hans keek er
met schele ogen naar en vroeg:
„Krijg ik ook wat te eten, als ik ga
werken?"
De boer lachte en zei; „Natuurlijk
Hans! Natuurlijk! Driemaal op een
dag: ontbijt, middageten en avond
eten."
„Als het mij veroorloofd is te vra
gen, krijg ik dan eerst het ontbijt?"
„Ja Hans, je kunt dadelijk beginnen.
De brij dampt op tafel. Eet zoveel je
lust!"
Het duurde niet lang, of Hans had
het bord met dampende spijs over
meesterd, met lepel, met vuist en met
smakkende mond. Goedkeurend, ter
wijl hij zijn ogen welbehagelijk sloot,
zei Hans:
„Dat heeft goed gesmaakt. Goed ont
bijt in Holland. Als ik in het vaderland
terug ben, wil ik mijn vrouw zoiets le
ren bereiden."
„Nu aan het werk Hans!" zei de boer.
Hans rees op. Bij de deur bleef hij
echter staan en zei: „Baas, mag ik nog
wat vragen?" „Zeker, maar graag
gauw."
„Boer! ik dacht bij mijzelf.waar
om moet ik tot vanmiddag wachten?
Ssüi
J. J. C. Irever uit Duivendrecht
■werd winnaar bU de amateurs tij
dens de wedstrijden om de wieler
kampioenschappen op de baan, wel
ke in het Olympisch stadion te Am
sterdam werden verreden.
Kan ik nu het middageten niet krij
gen?"
„Middageten.maar Hans, 't is nog
vroeg in de morgen." De boerin echter
fluisterde haar man toe: „Als hij het
middageten nu krijgt, gaat hij immers
niet naar huls en blijft doorwerken."
„Is het zo bedoeld?" vroeg de boer
verwonderd en hij zei tot Hans: „Nu,
dan is 't goed."
De boerin zette de aardappels op 't
vuur. Ze deed er een stuk reuzel bij
en een paar stevige hompen vlees.
Hans wreef zich de ogen uit als in een
wonderland. Daarna viel hij dapper
aan op de grote schaal. Zoals in een
waterton de regen valt, zó stroomde
hem de warme spijs in zijn maag. Geen
kruimeltje aardappel, geen druppeltje
reuzel, geen vezeltje vlees liet hij over.
Met moeite stond hij op. Met lang
zame schreden liep Hans naar de deur,
zo moeilijk viel hem het afscheid.
„Nu zul je wel genoeg gegeten heb
ben, is 't niet Hans?" lachte de boer.
Toen trad Hans naar hem toe en zeide:
„Baas, hebt u ook niet van avondeten
gesproken? Ik herinner mij zoiets!"
„Zeker, maar dat eten we 's avonds
bij ons. Of is dat bij jullie anders?"
Hans krabde zich achter de oren.
Weer kwam de boerin tot redding aan
zetten. „Och, laat 'm het avondeten
ook maar dadelijk gebruiken! We
winnen op die manier overdag en van
avond heel wat tijd."
Ze begon dadelijk te smeren. Vele
boterhammen en dikke stukken rogge
mik, belegd met geurige verse boter
en hompen goudgele Edammer kaas.
Hans zette zich prinsheerlijk aan
tafel en at zijn wangen vol, zonder zich
veel tijd tot kauwen te gunnen. De
boer wachtte op de drempel.
„Ben je nu haast klaar, Hans?" vroeg
hij tenslotte ongeduldig.
„Ik kom al! Hier ben ik met uw ver
lof!"
Zodra ze buiten waren, keek Hans
om zich heen en ademde de frisse
morgenlucht in.
„Je zult nu wel trek in 't werk heb
ben" zei de boer, „nu je zo flink ge
geten hebt!"
„Werken.vroeg Hans verwon
derd, „wilt u hebben, dat ik werk?"
„Ja natuurlijk! De dag begint toch
net!"
„Maar ik heb pas mijn avondeten
op en bij ons in Munsterland gaan we
slapen wanneer we het avondeten op
hebben. Boer, wijs me de hooiberg!"
Bij de eerste hooiberg liet Hang zich
vallen. Weldra ronkte hij en vuist noch
laars konden hem meer wekken, aldus
naar het verhaal In Nederlandse sagen
en legenden door Josef Cohen.
Een agent van politie werd Zondag
morgen in de Grote Visserijstraat te
Rotterdam aangesproken door een
vrouw, de 34-jarige J. M. W. uit de
Grote Visserijstraat, die hem de mede
deling deed, dat zij zoeven na een he
vige woordenwisseling haar man met
een mes in de borst had gestoken. On
middellijk werd in de woning van het
echtpaar een onderzoek ingesteld, waar
men de man, de 35-jarige slager D. G.
te bed vond liggen, met een steek in
de linkerborst. Het slachtoffer werd
naar het Coolsingelziekenhuis overge
bracht, waar bleek dat hü niet in le
vensgevaar verkeerde. De vrouw Is ge
arresteerd. De oorzaak is jalouzie.
is
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOORs J. JORISSEN
27)
„Ziet dit er uit, alsof ik je fopte?"
vroeg ik op eens en hield haar de flon
kerende diamanten voor. „Hoe vind je
mijn engagementsring, Cis?"
Cicely Harradine's lieve frisse ge
zichtje werd doodsbleek, en haar grote
ogen keken droevig. Ze zei voor een
ogenblik niets dan: „O, Tots!" (ze is
even hopeloos als juffrouw Smith).
Toen zei ze met zacht verwijt in haar
stem: „Meneer Vandeleur zei, dat hij
groot en blond waseen echte City
man en een man van geld om te zien.
Ik zei, dat ik nog nooit een van je ken
nissen gezien had, die daar ook maar
enigszins op leek. Geen wonder! Het
hoofd van de firma! Maar Tots, ik zou
het afschuwelijk vinden, als ik denken
moest dat jij iemand om zijn geld ging
trouwen".
„Denk het dan niet. Laat mij recht
wedervaren", zei ik scherp.
Cicely was op haar wijze al even
erg als de typisten van kantoor ge
weest waren en ik moest dezelfde
uitvlucht gebruiken, om haar opmer
kingen over een huwelijk om geld de
kop in te drukken.
Zodra had ik dit niet gezegd, of de
beschuldiging, die ik in haar grote
ogen gelezen had, was er uit verdwenen
en had plaats gemaakt voor dikke tra
nen.
Zij sloeg haar armen om mijn hals
en riep snikkend uit:
„Vergeef het mij, Tots, vergeef het
mij, schat, maar hoe kon ik het weten?
Het is alles zo onverwacht. Ik heb hem
r>og nooit ontmoet, en je had nog nooit
iets over hem losgelaten. Ik kon mij
niet voorstellen, hoe je iemand zoudt
kunnen stellen boven meneer Vande
leur, omdat die zo heel bijzonder is! Ik
v/eet wel, dat de liefde blind is ik
bedoel, dat je het niet helpen kunt. dat
je meneer Waters lief hebt, alhoewel
een andere man je zozeer tot zijn vrouw
begeert. O, Tots, het is alles mijn
schuld, maar ik ben bang, dat hij je
er over schrijven zal".
„Meneer Vandeleur?" (Ook dat nog!")
„Ja, natuurlijk, omdat ik hem dat
alles verteld hebt. Het is mijn schuld"
bekende ze, alsof ik dat niet reeds wist,
„maar, och, vergeef het me. Ik ben
overgelukkig, nu ik weet, dat je wer
kelijk meneer Waters lief hebt. Ik ben
zó blij voor je, je kunt je niet voorstel
len, hoe blij! Wanneer heb je je geën
gageerd met hem? Hij is natuurlijk do
delijk van je!"
Hier dacht ik aan de woorden van
juffrouw Robinson:
„Kinderen, die kleine Trant ver
beeldt zich, dat ze dodelijk van hem is!"
En dit alles over twee personen, die
maar één ding gemeen hebben, en dat
is. dat zij beiden niet ontvlambaar zijn.
„Ik had het moeten begrijpen! Na
tuurlijk was hij het, die je een paar
v/eken geleden dat extra werk gaf?"
„Precies". (Ik zou zeggen, dat het
extra werk was! Zwaarder werk, dan
waar ik op gerekend had!)
„En wat waren we dankbaar voor
dit promotie van je! En ze kwam net
toen ik mijn baantje verloren had en
ziek was en al die extraatjes nodig had
jouw promotie verschafte mij
die, maar verder wist ik van niets. Toen
begon het zeker, hè, Tots?"
„Ja, toen begon het".
„Wat romantisch! Nu, ik had wel op
gemerkt, dat je de laatste dagen afge
trokken was en niet veel zei. Ik had
moeten begrijpen, wat er aan de hand
was, vooral gisteren. Nam hij je van
daag weer mee uit lunchen? O, lijkt de
hele wereld je niet anders toe?"
„Het menu is zeker heel anders", be
kende ik.
„Ja, maak maar grapjes. Ik weet, dat
dat allemaal aanstellerij is, om je wer
kelijke gevoelens te verbergen", ver
klaarde Cicely. Wat een geschikt idee
was dat!
Ik nam mij voor om de zaak verder
op die wijze te behandelen tegenover
Cicely. en vrolijk lachend om harentwil
ram ik de wijk naar mijn slaapkamer
tje.
Daar eindelijk alleen met mijn gedach
ten, wierp ik mij op mijn veldbed en
was buiten mij zelf van woede, toen ik
nadacht over wat ik mij op de hals had
gehaald.
In duidelijke woorden gezegd: Nauwe
lijks heb ik mij verbonden tot dat af
schuwelijke. namaak-engagement met
de Baas, of de kans wordt mij geboden,
om voor goed van hem en zijn gehaat
kantoor afscheid te nemen en mij wer
kelijk te engageren en veilig en gebor
gen te zijn.
Of, zoals het in de taal van de N.O.
zou heten: Juist nu ik in een verlies
toegestemd heb, krijg ik een gunstig
aanbod.
Waarom kon Sydney Vandeleur dat
alles niet vroeger gezegd hebben? Had
hij het maar een jaar geleden of zelfs
rraar een maand geleden gezegd! Te
denken, wat het mij bespaard zou heb
ben!
Het zou mij niets hebben kunnen
schelen, om dat geld voor Jack van
rijp eigen zwager te lenen!
Als hij mij werkelijk al zo lang lief
bad waarom vroeg hij mij dan niet,
voor dat ik nog kennis maakte met die
gehate N. O. en met die rots van An-
dromeda die schrijfmachine, waaraan
ik met een Gordiaanse knoop. (Gor-
diaan zo noemt juffrouw Holt de Baas)
zat vastgeketend?
Waarom kon Sydney niet voor één
keer zich gehaast en voor Perseus ge
speeld hebben?
Te veel tact! Goede genade! Waarom
hebben de mannen toch zulke eigen
aardige gedachten, over wat niet gaan
zou, als er een vrouw bij in het spel is.
Waarom gaat een man, die op een ge
geven moment zijn geld verliest, er van
door, zonder iets te zeggen, tegen het
meisje, wier hart hem toebehoort, zoals
hij weet, alleen omdat hij meent dat hij
haar niet mag vragen, voor hij een po
sitie terug heeft, die hem in staat stelt
te trouwen?
Hij voelt, dat hij haar niet in de weg
mag staan, zij zou een beter aanzoek
kunnen krijgenmaar van het eerste
ogenblik, dat zij hem zag, heeft hij dat
dikwijls al gedaan.
Daar denkt hij echter niet aan!
Hij laat haar liever haar hele leven
treuren bij de gedachte dat hij alleen
maar wat met haar geflirt heeft, of hij
maakt, dat zij een ongelukkig huwelijk
doet, en hij had dit alles kunnen voor
komen, als hij eenvoudig gezegd had,
dat hij haar lief had, maar dat het mis
schien een jaar of drie, vier zou kun
nen duren, voor hy aan trouwen kon
denken.
Sydney is geen haar beter ge
weest.
Het klinkt heel mooi: die fijnge
voeligheid van de mannen hun tact,
hun gevoel van eer!
(Wordt vervolgd.)
