Middelkamp wereldkampioen op de weg
Fanny Koen wint zes nationale titels
De Elfstedentocht
Zwi tsaletton
Lakeman, de pechvogel
JAN
PRONK derde achter grote
motoren
Jansen en van Beek bezorgen
Nederland iwee derde plaaisen
Tactisch
van Hamersveld hersteld
Matige sport in het
Stadion
Oorlogsmisdadiger uitgeleverd
Tien priesters te Parijs
veroordeeld
Nederland krijgt kunstmest
uit Chili
Het pijpje op Zaterdag
avond
Geen vrees voor de atoombom
Bosman en Schippers
hebben opgelegd
Drie kilometer voor de finish: de band van Middelkamp loopt leeg.... Weg
de fraaie kans op de wereldtitel? En dat op een ogenblik, waarop hfl een veilige
voorsprong had.
Maar nee! Hü krijgt een wiel, *et het in en rent verder op de eindstreep af.
Wel heeft hij een groot gedeelte van rijn voorsprong ingeboet, maar hij geeft xich
na geheel, fietst sich als het ware leeg en met tien seconden voorsprong op de
anderen flitst hij over de eindstreep!
Een Nederlander wereldkampioen op de weg; voor het eerst in de historie!
En fier gaat de Nederlandse drieklenr omhoog aan de eremast.
De volgende seconden zijn adembenemend. Drie renners vechten zij aan zij
om de twee volgende ereplaatsen. Het zijn Sercn, Jansen en Magni en de Belg
wint de strijd met miniem verschil voor Jansen en Magni.
Alzo ook een derde plaats in deze wegkampioenschappen: onze Tour de
Franee-rijder, hard als een bikkel, in grootse vorm, maakt het sncces van Neder
land volledig.
In de gehele wedstrijd heeft Neder
land een allereerste rol gespeeld, on
danks het spoedig uitvallen van Schul-
te. Dat was echter niet geheel onver
wacht, want Schulte had de laatste
twee dagen een maagstoornis en had al
die tijd niet gegeten! Wel probeerde hij
er van te maken, wat er van te maken
was, maar na 60 km moest hij opgeven.
Hij kon niet meer.
Twee andere renners zaten echter
voortdurend in de kopgroep: Jansen en
Lakeman, terwijl Middelkamp in het
hoofdpeleton bleef hangen, dat nu eens
1, dan weer 2 minuten achterstand had.
En zo kon het gebeuren, dat na 16 ron
den, dus nog niet op de helft van de
wedstrijd, twee Nederlanders aan de
kop gingen en een derde op de loer lag!
Terwijl reeds meer dan de helft der
rijders was uitgevallen!
Dat uitvallen had verschillende oor
zaken. Er waren er, die het tempo een
voudig niet konden volgen, er waren
er, die last van de hitte kregen en er
waren er, die door pech moesten opge
ven.
Tot deze laatste groep zou even la
ter ook Etekeman behoren. In de 18e
ronde sprong de veter van zijn rechter
schoen stuk. met als gevolg, dat hij
deze schoen verloor. Hij moest afstap
pen, een reserve-veter had hij niet bij
zich, en voor en aleer hij de eindjes
veer aan elkaar had geknoopt en hij
weer op de fiets kon stappen, was zijn
achterstand op de leidende groep, die
er zeer hard aan trok, zo groot gewor
den, dat hij ontmoedigd opgaf hij, die
juist zo buitengewoon goed in de ge
vluchte groeD zat en waarin nu alleen
nog Jansen de Nederlandse kleuren kon
verdedigen. Bestond 15 ronden voor het
einde de kopgroep nog steeds uit zes
renners, te weten Jansen, Fachleitner,
Magni, Diederich, Idee en Sercu op
twee minuten kwamen vier renners
door, onder wie Middelkamp.
MiJdelkamp's sprong.
Elf ronden voor het einde begonnen
Middelkamp en Leoni de sprong op de
zes vluchtelingen, waarbij Ricci en
Magnani moesten lossen. In de volgen
de ronde was er even een verwarde
s:tu. tie voorbjj de tribune, maar al
spoedig bleek dat Jansen en Middel
kamp acht ronden voor het einde met
Sercu. Fachleitner en Magni de leiding
hadden, op een minuut gevolgd door
Leoni, Diederich en Idee. Tenslotte was
er nog een groep van vijf renners, on
der wie Kubler. die zeker tien minuten
achterstand boekten.
Hiermede ging de eindfase van de
strijd in, waarin Nederland met twee
renners in de kopgroep wel uitstekend
vertegenwoordigd was, tegenover één
Eelg, één Fransman en één Italiaan.
Ronde na ronde verliep en aan de kop
veranderde de situatie niet.
Nog twee ronden!
En het onverwachte gebeurde. Op de
helft van de voorlaatste ronde ging Jan
sen alleen weg, moedig reed hij door,
en bij het passeren van de tribune, toen
er nog één ronde te rijden was, lag hij
100 meter voor op de vier anderen, bij
wie Middelkamp, wetend, dat zijn land
genoot een voorsprong had, rustig ach
ter aan bengelde. Mochten Fachleitner.
Sercu en Magni onze Jansen gaan „ha
len", dan zou Middelkamp zeker niet
ti ekken, en dan zou hij de meest frisse
ziin voor de eindsprint. En toen kwam
het noodlottige (later onjuist gebleken)
bericht door de luidspreker: Jansen
heeft een lekke band. Een zucht van
teleurstelling ging door het publiek, dat
vol bewondering was geweest voor het
moedige rijden van onze landgenoot.
Pech voor de Limburger, weer pech,
c-venals zo vele malen in de Tour de
France, dachten we. Er was evenwel
iets anders gebeurd, wat niet wegnam
dat de laatste ronde toch een dramatisch
hoogtepunt kreeg. Middelkamp had in
de laatste ronde zijn kans gegrepen en
was uitgelopen, waarbij hij Jansen pas
seerde en zelfs een flinke voorsprong
nam. En toen kreeg niet Jansen maar
Middelkamp een lekke band. Door toe
vallige omstandigheden kon hij een wiel
krijgen van een der omstanders, en
daarop reed hij onmiddellijk verder.
Wel had hij een belangrijk gedeelte van
zijn voorsprong ingeboet, maar drie
kilometer voor het einde bedroeg deze
toch nog altijd vijftig meter op Jansen,
Sercu en Magni die achter hem aan joe
gen. Sercu deed een uiterste poging om
hem in te halen, maa? dit mislukte, en
op het laatste rechte einde zegevierde
Middelkamp, die alles gaf, wat hem nog
restte, om zijn voorsprong te behou
den. Zeer vermoeid, maar volkomen
overtuigd van eigen kracht en eigen
mogelijkheden, stoof Middelkamp op de
eindstreep af waar men hem met da
verend gejuich ontving.
Voor de eerste maal in de historie
der wereldkampioenschappen der U.C.L
was een Nederlander wereldkampioen
geworden bij de beroepsrenners op de
weg.
De uitslag luidt: 1. en wereldkam
pioen: Middelkamp (Ned.) tijd over 274
km: 7 uur 28 min. 17 sec.
2. Sercu (B.) 7 uur 28 min. 27 sec. in
de sprint gewonnen van: 3. Jansen (N.)
zelfde tijd; 4. Magni (It.) zelfde tijd; 5.
Fachleitner (Fr.) 7 uur 29 min. 1 sec.
Van Beek 3e bij de amateurs.
In de vroege ochtend waren de ama
teurs reeds aan de start geroepen voor
een rit van 170 km en onder hen waren
de Nederlanders Voorting. van Beek en
de Vries, die zich uitstekend weerden
en zelfs tot de kansrijders behoor
den. Vooral van Beek reed een uitste
kende rit en lag bijna voortdurend me
de aan de kop. Zelfs tot en met de 16e
tonde (er moesten er 21 gereden wbr-
den) waren alle Nederlandse renners
in de kopgroep. In de 17e ronde trok de
fZwged Snell er tussen uit, gevolgd door
Ferrari. Het ging zo gemakkelijk bij
deze twee renners, dat het peloton er
niet dadelijk achteraan ging, en al spoe
dig een aanzienlijke achterstand ver
kreeg. Na 18 ronden, dus drie ronden
voor het einde, lagen Ferrari en Snell
alleen op kop, met het peleton op 43
seconden, en een tweede peloton op 2
min. 50 sec. In de volgende ronde ver
hoogde Ferrari het tempo en Snell
moest lossen, lag al spoedig meer dan
40 sec. achter de Italiaan, en werd ten
slotte door v. Beek, die een schitteren
de wedstrijd had gereden, ingelopen.
Ferrari werd niet meer bedreigd en voor
de tweede plaats moest de strijd gaan
tussen Pedroni, v. Beek, Snell en
Schaer. Deze strijd werd gewonnen
door Pedroni, die op het laatste rechte
einde van de weg zijn tegenstanders
loste, terwijl in de sprint van Beek nog
juist de derde plaats kon wegpikken
voor Schaer.
De uitslag luidt: 1. Ferrari (It.) 114
km 170 m. in 4 uur 18 min. 58 sec. gem.
snelheid per uur 38 km 106 m.; 2. Pe-
d; oni (It.) 4 uur 19 min. 37 sec.; 3. van
Beek (Ned.) 4 uur 19 min. 38 sec.
Voorting werd 10e en de Vries als
12e geklassseerd.
Het tweede en laatste week-end van
de wereldkampioenschappen wiel
rennen Is voor Nederland heel wat
beter geweest dan al de dagen er
vóór. Wel was Schulte, onze gróte
Schulte in de loop van de week uit
geschakeld voor de achtervolging,
maar Pronk wist zich in de herkan-
singsritten achter grote motoren in
de finale te werken, welke Zaterdag
verreden werd.
Zo 'n finale met 's werelds beste
stayers is geen kleinigheid en eigen
lijk is de man, die via de herkan
sing in de eindstrijd komt, al sterk
gehandicapt: hij heeft er in enkele
dagen reeds 2 maal 100 km opzitten
en heeft dus veel meer van zijn li
chaam moeten vergen dan al de
anderen.
Dat gold ook voor Jan Pronk, die dus
binnen een tijdsverloop van zes dagen
drie keer 100 km moest rijden.
Het is jaren geleden, dat Nederland
in de stayersstrijd meetelde en nog
slechts enkele weken geleden lazen we
overal, dat onze stayers niet van we
reldklasse waren, dat ze hoogstens tot
een tweede klasse behoorden. Jan
Pronk heeft zich die uitspraak blijk
baar aangetrokken en heeft willen be
wijzen, dat de Nederlandse sportpers
het verkeerd had! Want ondanks de
handicap van het vele rijden begon hij
Zaterdag in de finale buitengewoon
gped en speelde het spelletje der
groten mee, ja gaf meerdere malen
de toon aan -n „maakte" de wedstrijd.
Zo kreeg Summers (Eng.) al heel
gauw van hem de eerste lap en in de
42e ronde liep de Heilooër in één rush
over enkele tegenstanders heen, zon
der dat deze kans zagen, de aanval af
te wenden.
Ook de beide Zwitsers roerden zich
in de eerste 40 tot 50 ronden geducht
en er werden rake klappen uitgedeeld.
Totdat de vechters tot bedaren kwa
men en aan de anderen de gelegenheid
gaven, hun achterstand in te lopen.
Na tachtig ronden kwamen de
Fransen, die zich tot nu toe erg stil
hadden gehouden los. Met Lesueur als
initiatief-nemer ging het enkele ron
den zeer hard. Alles werd gepasseerd
en met Lamboley als trouwe volger
rukte de Fransman naar voren, doch
strandde op Heimann, die het gevaar
had zien aankomen en tijdig zijn tenv
po had opgevoerd.
Zo werd de strijd over de eerste
vijftig kilometer gevoerd met Pronk,
die buitengewoon meeviel en zijn rol
uitstekend in de rij der groten mee
speelde, als één der leiders. De stand
op de helft van de wedstrijd luidde:
aan de kop Heimann, op dertig meter
Lesueur, daar achter Pronk, op de vier
de plaats Lamboley, vervolgens Frosio
met een 'alve baan achterstand, Mi-
chaux met een ronde achterstand, dan
Clemens en tenslotte Summers met
drie ronden achterstand.
Helaas zou de stand niet zo blijven.
Juist waren de 50 km gepasseerd
toen Lesueur een bevlieging kreeg. Na
een korte maar felle strijd moest Hei
mann voor hem wijken, en daarna
eveneens Pronk en Lamboley het veld
ruimen, waarbij de laatste in een rush
ook onze landgenoot passeerde,
Lesueur en Lamboley, de beide Fran
sen, lagen nu dus aan de kop, met
Pronk als derde en Frosio als vierde,
terwijl Heimann een zware inzinking
kreeg en zelfs een ronde achterstand
opliep.
Het laatste gedeelte van de wed
strijd was minder belangwekkend. De
beide Fransen lagen aan de kop, zorg
den er samen voor, dat ze geen geva
ren liepen en Pronk was verstan
dig! tevreden met de derde plaats.
Zo werd de uitslag: Wereldkampioen:
Lesueur (Fr.) in 1 uur 23 min 38,8 sec.;
2 Lamboley (Fr.) op 30 m.; 3. Pronk
(Ned.) op 310 m.
Een reeks van wedstrijden staat er
nu voor Pronk op het programma: gis
teren (Zondag) Besangon; vandaag
(Maandag) Vichy en verschillende
andere, o.a. op 17 Aug. te Amsterdam
(revanche der wereldkampioenschap
pen).
In de Grote Kerk te Den Haag vond de plechtige uitvaart plaats van de
de Stijkc'groep. De foto toont de stoet op weg naar hun
laatste rustplaats.
De bekende motorrijder Bertus van
Hamersveld, die enkele maanden ge
leden bij een trainingsrit zo ongeluk
kig ten val kwam dat .een van zijn
benen geamputeerd moest worden, zal
vandaag na een verblijf van acht we
ken in het ziekenhuis te Haarlem naar
zijn woning te Hilversum terugkeren.
Hij heeft nog geen kunstbeen, en moet
voorlopig op krukken lopen.
Bertus van Hamersveld heeft zich
als een man over de slag heen gezet,
en zijn gezondheidstoestand laat ver
der niets te wensen over.
Na de ramp met het Nederlandse tankschip, dat binnen de pieren van Hoek
van Holland op een mijn stootte, werden er direct krachtige maatregelen ge
nomen om herhaling hiervan te -oorkoraen. Vier mijnenvegers der Kon.
Marine varen onafgebroken gedurende bepaalde uren heen en weer op soek
naar de verraderlijke mijnen.
De Nederlandse athletiekkampioen-
schappen hebben helaas geen verras
sende resultaten opgeleverd en over
het algemeen kan gezegd worden,
dat de prestaties in vergelijking met
verleden jaar niet noemenswaard
vooruit zijn gegaan. Misschien ligt
dit echter ook aan de baan, die ge
schikt gemaakt is voor motorraces
(speedway-races), waardoor het zel
den meer tot topprestaties zal ko
men op de baan in het Olympisch
Stadion.
Fanny Koen blijft onze grote ath-
lete van internationale kracht. Zij won
nu zes titels en had het helaas niet al
te moeilijk. Reeds Zaterdag behaalde
zij de titel op het nummer kogelstoten,
een titel, die ze nog niet had. Daarbij
mag het haar als een extra pluimpje
worden aangerekend, dat zij bij de 80
meter hordeloop met 11.6 sec. haar
eigen wereldrecord tot op 0.3 sec. be
naderde, hoewel zij geen strijd behoef
de te leveren. Ook haar overige titels
wist zij zonder enige moeite opnieuw
te prolongeren: verspringen, 100 meter
200 meter en hoogspringen.
De Ruyter was, door het niet deel
nemen van Slijkhuis aan de kampioen
schappen, heer en meester zowel op de
800 als de 1500 meter. Hij spande zich
met name op de 1500 meter nauwelijks
in, won niettemin onbedreigd. Lataster
stelde op de 5000 meter wat teleur. Na
zijn 15 min. 2,1 sec. van verleden jaar,
behaalde hij dit jaar de titel in 15 min.
20,4 sec. De Enschedeër Schulenberg
volgde Boesten op bij de 400 meter
hordeloop in de goede tijd van 57,4
sec., Houtzager slingerde de kogel wat
verder dan verleden jaar en Lamoree
waagde, nadat hij met zijn polsstok
over 3.90 meter was gesprongen, een
poging zijn Nederlands record te ver
beteren. Hij wierp de lat, die op 4.02 me
ter was gelegd, er echter drie maal af.
af.
Houtman van AV '23 onttroonde
Naaktgeboren bij het verspringen, hoe
wel hij met een sprong van 6,945 meter
7 y, centimeter beneden de prestatie
bleef, waarmede de vorige kampioen
in 1946 de titel behaalde. Brasser werd
opnieuw kampioen, discuswerpen, maar
ook hij bleef, zoals alle andere nieuwe
titelhouders, niet alleen ver beneden
het Nederlands record, maar met een
worp van 42.55 meter ook beneden zijn
eigen prestatie van verleden jaar.
I Mevr. A. Koning (GONA) prolon
geerde haar titel bij het speerwerpen
met een worp van 40.36 meter (tegen
verleden jaar 41,43 meter) en tenslotte
was het Kleyn van Vlug en Lenig, die
zich als eerste der vier bijna gelijk
aankomende lopers door de finish der
200 meter wierp. Zijn tijd (22.2 sec.)
was dezelfde die verleden jaar Schol
ten van A.V. '23 de titel bracht.
Mode. Voor de midzomer is een
luchtig blousje met aangeknipte
mouwtjes een heerlijke dracht. Dit
modelletje is op aardige wijze met
spelende katjes gegarneerd. Een
leuke dracht voor de bakvis.
WESTERKWARTIER
KORFBALKAMPIOEN.
Door een 42 zege op PSV te Eind
hoven heeft Westerkwartier gisteren
het korfbalkampioenschap van Neder
land behaald.
Aan de Ned. regering is uitgeleverd
de Duitse arts Brunner. Hij is over
gebracht naar het interneringskamp
„Avegoor".
Brunner is verantwoordelijk voor de
toestanden in het kamp Rees, waarheen
3000 inwoners van Den Haag, Delft,
Den Helder, Apeldoorn en Haarlem
werden gebracht na razzia's in het na
jaar 1944. In de noodziekenhuizen te
Gendringen en 's Heerenberg werden
vele zieken opgenomen en menigeen
stierf er. In de kampen Rees en Bie-
nen stierven 225 personen.
Brunner was ook lid van het Ent-
raumungs-kommando, dat Arnhem leeg
plunderde.
Tien priesters (Benedictijnen, Cister-
ciensers en Jezuieten) zijn te Parijs
veroordeeld tot gevangenisstraffen van
6 maanden tot 2 jaar en boeten van
8000 tot 20.000 franc wegens het ver
lenen van onderdak aan aanhangers
van de regering van Vichy. De pries
ters voerden te hunner verdediging
aan, dat zij gehandeld hadden uit een
oogpunt van „Christelijke naastenlief
de". De aanklager zeide, dat het recht
van asyl in Frankrijk in 1675 was af
geschaft.
(Van een U. P.-correspondent).
De Chileense bladen hebben de laat
ste tijd wel veel aandacht besteed aan
een nieuwe nitraat-overeenkomst met
Argentinië en Brazilië, maar hebben
nauwelijks geschreven over een her
nieuwd „modus vivendi" verdrag met
Nederland, dat op het ogenblik aan
zienlijk grotere hoeveelheden Chileen
se nitraten afneemt.
Dit verdrag werd op 11 Juli onder
tekend en vernieuwde het sinds 1939
met Nederland bestaande handelsver
drag. Voor 1947 heeft Nederland een
nitraat-quotum van 91000 ton, terwijl
de af te nemen hoeveelheid over de
komende drie jaren waarschijnlijk ge
middeld 100.000 ton zal bedragen. Het
enorme tekort aan kunstmest, dat Ne
derland op het ogenblik heeft als een
gevolg van de Duitse bezetting, tij
dens welke de landbouwgrond werd
uitgeput en onvoldoende bemesting
plaats vond, maakt het noodzakelijk
voor Nederland om grote hoeveelhe
den nitraten uit Chili te betrekken.
Hierdoor staat Nederland op de der
de plaats (na Egypte en Spanje) als
afnemer van Chileense kunstmest.
Nederland met zijn intensieve bo
demontginning gebruikt het meeste
kunstmest per hectare in de gehele
wereld. Ook vóór de oorlog, toen de
Nederlanders gemiddeld 50.000 ton
Chileense nitraat per jaar kochten.
Op grond van dit handelsvèrdrag
zal Nederland bovendien aanzienlijke
hoeveelheden hout en koper van Chi
li afnemen, alsmede sodasulphaat en
gedroogde bonen. In ruil voor dit al
les zal Chili uit Nederland importeren
radio-onderdelen, kunstzijden garens,
Hollands-Fries stamboekvee. chemi
sche producten, electrische instrumen
ten en textiel. Over 1946 echter was
de handelsbalans tussen beide landen
sterk in het voordeel van Chili. Chili
importeerde in dat jaar uit Nederland
voor 800.000 pesos, maar exporteerde
voor 20.100.000 pesos. Tulpenbollen,
voor andere landen een belangrijke
Nederlandse import worden in Chili
niet in grote hoeveelheden ingevoerd,
tengevolge van een Chileense wet, die
de overplanting vergt van alle geïm
porteerde planten, in de tuinen te
Quinta Normal, het Chileense land
bouwkundige proefstation, ter quaran
taine tegen plantenziekten.
Te Steckborn is een „Vereniging
voor voorlichting over de gevaren,
verbonden aan het gebruik van
cabak" in het leven geroepen,
waarvan de vrouwelijke arts, R.
RéimannHunziker uit Bazel
voorzitter is. Tot de vereniging
zulle. zowel rokers als niet-
okers kunnen toetreden. Het stre
ven zal niet gericht zijn „tegen de
Zondagssigaar of het pijpje op
Zaterdagavond, maar tegen „het
massaverbruik en het roken door
jeugdige personen en jonge vrou
wen".
Generaal J. L. Devers, commandant
van de Amerikaanse strijdkrachten te
land, heeft verklaard, dat de atoombom
waarschijnlijk nimmer meer in een oor
log zal worden gebruikt, daar geen van
bc' 'e partijen er enig v rdeel bij zou
behalen. Om dezelfde reden heeft men
in de laatste wereldoorlog geen gas ge
bruikt, aldus de generaal. Hij zeide
voorts, dat Amerika spoedig zover zal
zijn, dat het een volledig uitgeruste
infanterie-divisie per vliegtuig naar het
toneel van de strijd kan brengen. „Als
wij een leger ebben dat kan vliegen
en een luchtmacht om het te vervoeren,
bestaat er alle reden, dat we een nieu
we oorlog kunnen voorkomen", aldus
generaal Devers.
GEEN VERBOD AAN DE KLM
OM IN VOOR-INDIë TE LANDEN.
Voorzover hier te lande bekend gaf
de regering te New Delhi geen in
structies om het landen van de vlieg
tuigen van de KLM op Voor-Indische
vliegvelden te verbieden. De lucht-
verbinding zal derhalve normaal door
gaan.
Het bestuur van de vereniging „De
Friesche Elfsteden" te Leeuwarden, en
de wedstrijdrijders van de Elfsteden-
wedstrijd-1947 J. Bosman te Breuke-
len en KI. Schipper te Steenwijker-
wold, hebben aan een commissie van
drie tochtrijders van de Elfsteden
tocht verzocht, zich te willen uitspre
ken over de vraag, of de genoemde
wedstrijdrijders Bosman en Schipper
zich gedurende de wedstrijd-1947 aan
zogenaamd „opleggen" hebben schul
dig gemaakt. Deze commissie, bestaan
de uit de tochtrijders mr. J. Linthorst
Homan te Groningen, D D. Huizinga
Bruins te Haren en J. Werkman te
Alkmaar kreeg zowel van het bestuur
der Elfstedenvereniging als van de
beide genoemde wedstrijdrijders de
vrijheid, gebruik te maken van alle
gegevens, welke het bestuur en ge
noemde rijders ter beschikking had
den. en van alle verdere gegevens,
welke de commissie oo eigen initiatief
zou kunnen verkrijgen.
De genoemde commissie kwam thans
eenstemmig tot de volgende conclusie:
1. De gestelde technische vraag kan
niet worden losgemaakt van zijn rui
mere achtergrond.
2. De algemene toestand van het ijs
op het tweehonderd km lange traject
en de heftigheid van de steeds toene
mende Noorderstorm hebben de om
standigheden van de Elfstedenwed-
strijd en van de Elfstedentocht in 1947
dusdanig uitzonderlijk gemaakt, dat
de rijders tot zeer bijzondere presta
ties verplicht waren, en dat de te
kortkomingen van de controle in de
wedstrijd zich in het algemeen op bij
zondere wijze moest wreken.
3. Er zijn gedurende deze wedstrijd
vele dingen gebeurd, welke de beoor
deling van de houding van de indivi-
duële rijders als geval op zichzelf ne
telig maken.
4. De bijzondere omstandigheden
brachten mede, dat rijders, die vjak
achter elkaar reden, niet konden ver
hinderen. af en toe met elkaar in aan
raking te komen.
5. Verschillende, vermoedelijk zelfs
vele wedstrijdrijders hebben in de ge
noemde uitzonderlijke omstandigheden
geen weerstand kunnen bieden aan de
verleiding, deze aanraking te laten
omslaan tot een onderlingen steun
over kortere of langere afstand, wel
ke in schaatsenrijderstc-men als „op
leggen" wordt aangeduid, en welke
in het wedstrijdreglement verboden
was.
6. Ook de rijders Bosman en Schip
per hebben dit gedaan.
7. Het ontbreken van controle door
de wedstrijdleiding, het feit dat ver
schillende rijders zich kennelijk aan
SNELLE ZEKERE WERKING
E ZWITSALEASRIEKEN APELDOORN
„opleggen" schuldig maakten, en het
feit dat de beide genoemde rijders
ondanks het uitblijven van officiële
prijsuitreiking toch door de buiten
wereld als winnaars van de wedstrijd
werden beschouwd en als zodanig
veelal zonder eigen voorkennis werden
gehuldigd, heeft alles tesamen de psy
chologische factoren geschapen, welke
hen helaas hebben weerhouden van de
spontane mededeling en van de erken
ning, welke overigens in beider ka
rakter zou hebben gelegen.
8. De zeer grote publieke belang
stelling voor de jegens hen geuite be
schuldigingen, de formele wijze vau
ondervraging, de overtredingen van
andere rijders, en gaandeweg een
zelfsuggestie ten aanzien der eigen
houding, welke ir'fsusgestie door
het tijdsverloop werd versterkt dit
heeft alles tesamen de beide rijders
verleid tot ontkenning inzake het „op
leggen" en tot volharding bij die ont
kenning.
9. Beide rijders betreuren deze gans
van zaken.
