„COUNTRY-WOMEN" uit verre landen
yAN NABIJ
Land van bloemen,fruit en korenvelden
16 Augustus 1945: V.J.-DAY
Eiland der Negentigers
4t lichtenvaZnWadke« °Ver 3116 °Ceanen'
JEUGD-EXPRESS
Holland ontvangt:
Poppen, die financiële gaten stoppen
Hij had geen gebrs't
GROOTSTE KLUISDEUR
VAN EUROPA NAAR
ROTTERDAM
EN yERRE
Arabisch protest bij de V.N.
A ml te lijk optreden
M.s. Oranje naar Indonesië
Vaikanburg door lich xalf do das om
De Terschellinger is van een sterk ras
(Van onze speciale verslaggeefster).
Hoewel op het ogenblik de Wereld
jamboree in het middelpunt van de
belangstelling staat, mogen we niet
vergeten, dat een eveneens belangrijk
internationaal congres om het hoekje
van de deur kijkt.
We bedoelen het Vijfde Wereldcongres
van de Plattelandsvrouwenbond Asso
ciated Country-Women of the World,
dat van 8 tot 14 September as. te
Amsterdam zal worden gehouden en
waar vrouwen uit alle windstreken
haar stem zullen laten horen. AXEL retLANÖ
Is het een wonder, dat in de Nederlandse afdelingen reeds maandenlang
hard wordt gewerkt, om deze grote gebeurtenis voor te bereiden?
Immers, ons land moet een goede gastvrouwe zvjn, daarvan is ieder lid,
jong of oud, doordrongen.
ZHOLUAND
WIE ER KOMEN.
De Wereldbond werd in 1933 te
Btockhoim opgericht, waar verenigin
gen uit vele landen in en buiten Euro
pa als lid toetraden.
De meeste van die verenigingen zijn
tijdens de oorlog intact gebleven, en
zo zullen dan ongeveer vijfhonderd
vrouwen uit Engeland, Schotland,
Ierland, Frankrijk, Zwitserland, Bel
gië, Tsjecho-Slowakije, Noorwegen,
Denemarken, Zweden, Finland, Ame
rika, Australië, Canada, Nieuw-Zee-
land, Palestina en Zuid-Afrika naar
ons land komen.
We hebben in een huis aan de N.Z.
Voorburgwal te Amsterdam een on
derhoud gehad met de presidente van
de Nederlandse Bond, mevr. W.
EversDijkhuizen, die ons het een en
ander vertelde over het congres.
Het openingswoord zal worden ge
sproken door H.K.H. Prinses Juliana,
de Minister van Landbouw en Voed
selvoorziening S. L. Mansholt houdt
een rede, en behalve de vele bespre
kingen, welke zullen worden gehouden,
wordt er ook een concert gegeven en
een interkerkelijke dienst in de Re
monstrantse Kerk, belegd.
Een van de hoogtepunten is wel de
Hollandse Dag in de Apollohal, waar
4000 Nederlandse vrouwen zo mo
gelijk in klederdracht aanwezig zul
len zijn. De drie Noordelijke provin
cies zullen een spel opvoeren getiteld:
„Holland ontvangt".
Hoewel het congres op Zaterdag 14
September officiéél wordt beëindigd,
blijven de buitenlandse gasten nog
een week, om in de provincies excur
sies bij te wonen. Vooral de Noord
hollandse leden verdienen een pluim,
aldus de presidente, want zeer velen
zijn bereid om de bezoeksters gast
vrijheid te verlenen.
DERTIGDUIZEND UREN WERK.
Het congres kost
natuurlijk veel
geld, maar met
echt-vrouwelijke
vindingrijkheid
hebben de leden
een middel gevon
den om de ergste
onkosten te kun
nen dekken.
Er zijn niet min
der dan 700
prachtige poppen
gemaakt in de
klederdracht vair VUÖBNE&.
de plaats of pro
vincie waar de maakster woont. Vrij
wel iedere vrouw behoudt haar leven
lang belangstelling voor een mooie
pop en we hebben dan ook onze ogen
uit gekeken naar de schitterende toi
letten van de poppen, die broederlijk
naast elkaar op een schoorsteenman
tel stonden.
„Met elkaar hebben ze dertigdui
zend uren werk gekost," vertelde
mevrouw Evers ons. En dat verwon
derd ons niet, want de poppen zijn
„volmaakt". Al wat ze aan hebben,
van hemd en wollen kousen tot de
kanten kap of de zwarte pet toe, is
een getrouw evenbeeld van de ori
ginele dracht. Schitterend waren de
twee poppen uit Wijdenes. Zy met
zelfs een geborduurd zakdoekje en
zilveren munt in de beurs, hij met
een nikkelen doosje vol „toeback"
in de vestzak.
Op een kleine tafel prakte een
stel kaasdragers met een goedgevulde
berrie tussen hen in.
KINI'S GROOTMOEDER.
Terwijl we de poppen bewonderden,
stond een vriendelijke oude dame druk
te praten met een kleine meid, die
haar „oma" noemde.
Maar het vreemde was, dat de klei
ne Nini zuiver Hollands sprak, terwijl
haar grootmoeder het over „poppies'
en „kleertjies" had
We werden spoedig uit de droom ge
holpen, want bij het voorstellen bleek
de dame niemand minder dan mevr.
S-oiberg, de Hooj.agcueieg„erUe van
de Zuid-Afrikaanse Unie te zjjn, die
reeds eerder naar Holland is gekomen
om voor het eerst na de oorlog haar
kinderen te bezoeken. Op het con
gres zullen nog vier van haar land
genoten aanwezig zijn.
SOUVENIRS VOOR DE
BEZOEKSTERS.
Hoewel het eigenlijke congres
slechts door 125 Nederlandse vrouwen
zal worden bezocht, (niet iedereen kan
zich een week lang vrjj maken en bo
vendien beheersen niet alle vrouwen
de Engelse taal, welke de voertaal zal
neooeu toch alle vrouwen inte
resse getoond voor deze wereldbijeen
komst. Dit blijkt ook al weer uit dc
souveni.3, door h n gemaakt. Dez
souvenirs bestaan uil albums, v.aaiin
prachtige platen en foto's zijn geplakt.
Afbeeldingen van het Oranjehuis,
stad- en dorpsgezichten, de voornaam
ste klederdrachten en niet te vergeten
de bollenvelden!
Met witte inkt zijn keurige onder
schriftjes in de Engelse taal aange
bracht.
Er valt niet aan te twijfelen of de
gedelegeerden zullen deze attentie op
prijs stellen.
Hoewel dat weinig met het con
gres uitstaande had, vertelde mevr
Evers nog iets over het werk van de
Bond. En we kunnen geheel onder
schrijven wat zij opmerkte:
Men zegt wel eens, dat wij
vrouwen 't zwak
ke geslacht ver
tegenwoordigen,
maar wanneer ik
de vrouwen zo
hard aan 't werk
zie, vind ik, dat
dat een verouderd
begrip is.
En gezien de ijver
waarmede 't con
gres is voorbereid,
kunnen wtj ole
anders zeggen dan:
Deze wereldbijeen-
WTST-rUiESLAND. komst zal onSe"
twtjfeld slagen!
Eén van de attracties op de Mid
delburgse kermis was een appa
raat, waarop men de kracht zijner
handen kon demonstreren. Een
oud boertje sloeg in stilte de pres
taties gade. De overmoedige ex
ploitant riep hem toe:
Als je 240 kan knijpen, krijg je
van mij een tientje!
Het boertje grijpt het apparaat
vast zonder iets te zeggen en
knijpt rustig 270.
De verblufte exploitant grabbelt,
verlegen met zijn figuur, naar
geld, waarop het boertje zich
doodleuk omdraaiend zegt:
„Hout'et mè, 'k geen gebrek."
De ca 35 ton wegende kluisdeur, de
grootste van het vaste land van Euro
pa. die in de Lipsfabrieken te Dord
recht voor de kluizen van het nieuwe
gebouw van de Rotterdamse Bank aan
de Coolsingel is vervaardigd, werd
gistermorgen van Dordrecht naar Rot
terdam vervoerd. Het transport ge
schiedde op een Amerikaanse legerwa
gen waarop men in de oorlog tanks
placht te vervoeren. Dit bleek het
enige vervoermiddel in den lande te
zijn, bij machte deze stalen kolos te
torsen. Had men deze wagen niet ter
beschikking gehad, dan zou het ver
voer te water hebben plaatsgehad.
Met het laden van de deur op de
auto was men van Maandag af bezig.
De kluisdeur, die reeds gedurende
de oorlog gereed kwam. had men in
een speciaal daartoe gebouwd schuur
tje ondergebracht. Het onschuldig
voorkomen daarvan leidde de Duitsers
om de tuin. waardoor het kostbare
stuk aan hun roofzucht ontsnapte.
De deur heeft een eigenaardige
vorm. Een vierkant kozijn omsluit een
ronde zwaarbewapende deur met een
doorsnede van twee meter.
Ook de Amsterdamse Bank
Incassobank hebben voor de
wen in Rotterdam dergelijke
besteld.
en de
geboi»-
deuren
De Arabische Communistische Par
tij in Palestina heeft een telegram
naar de V. N. gezonden, waarin zij
eist dat het Palestijns» vraagstuk on
middellijk in de Veiligheidsraad ge
bracht wordt. Zij stelt Groot-Brittan-
nië aansprakelijk voor de „bloedige
onlusten", terwijl het 130.000 man
schappen in het land heeft om de or
de te handhaven".
De door de Leidse sterrenwacht ge
organiseerde astronomische expeditie
zal deze maand naar Afrika vertrekken.
Het in Berlijn verschijnende so
ciaal-democratische blad „Telegraf"
heeft de taptoe, die Maandag door de
Britse strijdkrachten te Berlijn is ge
houden, „vergif voor het Duitse volk"
genoemd. Zuid-Limburg is dus
danig met vacantiegangers overstroomd
dat sommigen gedwongen waren in
autobussen te overnachten Het of
ficiële Sowjetrussische nieuwsbureau
heeft verklaard, dat personeel van de
Sowjetrussische ambassade en andere
Sowjetinstellingen in Griekenland door
de Griekse autoriteiten is gearresteerd
en gefolterd. Prinses Elisabeth en
Philip Mountbatten zullen na hun hu
welijk hun intrek nemen in Sunning-
bill Park, een 180 jaar oud buiten Lij
Ascot. Mej. J. Hof-Biestenierde te
Nieuw-Amsterdam zal op 1 September
a.s. haar werkzaamheden als vroed
vrouw neerleggen, in de 38 jaar dat zij
die functie vervulde assisteerde zij bij
meer dan 6000 bevallingen. De
grootste bom ter wereld, die Zondag
door Amerikaanse vliegers op een U-
boot fabriek werd afgeworpen, heeft
zijn doel gemist. Tijdens zwem
wedstrijden in Indianopolis bleef Nel
van Vliet op de 200 yards schoolslag
slechts 0.3 seconde beneden het wereld
record van Jopie Waalberg. De
gemeentelijke gezondheidsdienst te Ber
lijn meldt, dat aldaar 70 gevallen van
kinderverlamming zijn geconstateerd.
De beide boksers Bep van Klave
ren en Luc van Dam, die Zondag in 't
Rotterdamse stadion om het kampioen
schap van Nederland boksten, hebben
daarmee elk niet minder dan 7500
verdiend. Engeland zal drie es
kaders Spitfire gevechtsvliegtuigen en
een eskader Mosquito bommenwerpers
aan Tsjecho-Slowakije leveren.
Als protest tegen de arrestatie
van twee boeren die clandestien graan
verkochten heeft een duizendtal woe
dende boeren in een plaatsje bij Turijn
het politiebureau bestormd. De
Nederlandse kippenstapel is sinds 1945
van 3 tot 7'/t millioen dieren toegeno
men.
Iemand, die reeds op 23 October 1945
een aankoopvergunning voor een auto
aanvroeg aldus de persdienst van de
Federatie van Nederl. bedrijven ont
ving dezer dagen een circulaire, waar
in hem werd medegedeeld, dat op zijn
aanvrage afwijzend was beschikt. Deze
circulaire bevatte o.a. de volgende me
dedeling:
„Het heeft dan ook geen zin u hier
omtrent, hetzij schriftelijk, telefonisch,
dan wel door een persoonlijk bezoek,
tot mij te wenden. Tenslotte wijs ik u
erop, dat de beslissing ten aanzien van
uw aanvraag uitsluitend in mijn han
den is gelegd. De mij ten dienste staan
de adviseurs kunnen hierin geen ver
andering brengen. Ik verzoek u dan
ook met nadruk in uw eigen belang
eventueel u bekende leden der Advies
commissie ten aanzien van deze kwes
tie niet lastig te vallen".
Deze circulaire was getekend door
de rijksinspecteur van het verkeer.
Dat een dergelijk ambtenaar geen tijd
heeft om de klachten en wensen van
jan en alleman aan te horen, spreekt
vanzelf. Vreemd is het echter, dat een
genomen beslissing blijkbaar niet is on
gedaan te maken door middel van ad
viezen van.... des ambtenaren eigen
adviseurs.
Men Is geneigd, de vraag te stel
len, waartoe deze heren dan eigenlijk
dienen. Het verzoek aan aanvragers,
om „in hun eigen belang" adviseurs
niet „lastig te vallen" is wel een vol
komen ontoelaatbare uiting van
ambtenaarlijke onbeschaamdheid. Het
mankeert er nog maar aan, dat men
dergelijke „querulanten", die hun
eigen belang uit het oog verliezen
door lastig te worden, door de po
litie laat oppakken! Het wordt hoog
tijd. dat men aan de eigengereidheid
en dictatoriale handelingen van som
mige ambtenaren eens op drastische
w-yze een einde maakt.
Om 12 uur gistermiddag is het m. s.
Oranje van de Mij. Nederland met 952
passagiers aan boord (terwijl er in
Southampton nog 105 bij zullen ko
men) uit Amsterdam naar Batavia
vertrokken, alwaar het op 4 Septem
ber a.s. wordt verwacht.
,Waar in bronsQroon eikenhout" (2)
(Van onze speciale verslaggever)
Van onze speciale verslaggever)
Het kost geen geringe inspanning
om met de fiets van Epen aan de
Geul, dat op 120 m hoogte ligt over
een betrekkeiyk kleine afstand te
stijgen tot een punt op 250 m hoog
te in de Vijlener bossen, maar de
beloning voor al die moeite is rij
kelijk!
Eerst een leuk bruggetje met onder
je het lustig voortkabbelende heldere
water van de Geul, langs welks oevers
blauwe gentiaantjes en roserode wil
genroosjes als om beurten trachten el
kaar in het kleurenspel de loef af te
steken. Dan het roggeveld, als een gou
den loper uit een sprookjesland tegen
de groene flanken van de heuvel ge
spreid. Lang zou dit echter niet meer
duren, want gebruinde mannen hadden
de mouwen opgestroopt, hun strohoed
opgezet •en de sikkel gegrepen.Het
uur van de oogst was aangebroken,
zeer ten nadele van de hazen, die tus
sen de gele halmen een prima schuil
plaats vonden en de hamster, die nu
voort moet maken, wil hij voor het
komende wintergetij over een voldoen
de voorraad - ledsel beschikken. De
klaprozen, die hier en daar op het veld
achter blijven, lijken hier bloeddrup
pels van de verwonde schoonheid van
het gouden mozaïek.
Hoger stijgt de weg en het uitzicht
wordt steeds wijder. Het korenveld
ligt al beneden ons, dan volgen de
boomgaarden. De Betuwe wordt wel
eens synoniem verklaard met fruit,
maar een enkel bezoek aan Zuid-Lim
burg zal u anders leren! Gewone wei
landen zijn uitzondering. Zo goed als
overal ziet men de z.g. beweide boom
gaarden. De opbrengst van dit gebied
wordt dus als 't ware verdubbeld: fruit
en zuivel. En als ge dan in de mijn
streken komt vinden we er een drie
dubbele opbrengst van de bodem: fruit,
zuivel- en mijnproducten! Een vrucht
baar land dus in alle opzichten, een
streek, die niet alleen uit toeristisch oog
punt, maar nog veel sterker uit econo
misch oogpunt beschouwd voor ons
land van de allergrootste betekenis is.
Twee jaar geleden maakte de capitulatie van Japan een einde aan de
tweede wereldoorlog. Een oorlog die Amerika 250.000, Engeland 357.000,
China 3.180.000 en Japan 2.500.000 doden kostte. De onkosten van deze strijd
waren voor Japan 14 milliard pond sterling, t-rvijl de Amerikanen en
Engelsen respectieveiyk 70 en 20 milliard pond armer werden.
Op bijgaand kaartje ziet U het verloop der operaties.
Er zijn dozijnen Terschellingers,
die een grootvader van 70 nog als
een „jonge kerel" beschouwen.
Als kapitein Alta drie lange
stoten op de „Schellingerland"
geeft, de postboot langzaam de
haven van Harlingen uitstoomt, de
geur van gebakken vis uit de
kombuis opstijgt en wij Jelle
Cupido aan boord ontmoeten, dan
bemerken wij alweer iets van de
sfeer van Terschelling, dat met
zijn trouwe wachter, de Branda-
ris, aan de einder schijnt te wen
ken.
Terschelling, voor wie het niet kent
een waddeneiland zonder meer, maar
voor hen, die eens dwaalden over zijn
Boschplaat, „ijn machtig breed, ver
laten strand, die in de serene avond
stilte het stralenkruis van de Bran-
daris over het eiland zagen wiexen,
voor hen is Terschelling geworden tot
een dierbaar kleinood, dat telkens en
telkens weer wordt bewonderd en aan
welks schoonheid steeds nieuwe fa
cetten worden ontdekt.
„De „Schellingerland" ploegt zijn
weg door het opkomend getij en de
tocht van ruim twee uur zou niet vol
maakt zijn, als in het gat bü Vlieland
het schip niet even in de trek deinde,
om ons de zekerheid te geven, dat
de Noordzee dichtbij is. De Noordzee,
het grote water, waarover reeds ge
neraties van okilgers uitkeken, tot zij
de havens van Rio de Janeiro, Bris-
bane en Singapore zagen, om later,
wanneer zij tenminste niet bleven, de
thuisreis te ondernemen en het anker
voorgoed te laten vallen in de scha
duw van de Brandaris. Daar vinden
wij hen terug, de Stobbe's de Roos'en
de Swaii's, op de „leu- rsbanx"
voor het W, d Oog in .\7e«t", ie
r JF sm en i.,?nd n he,in
neringen en de welverdiende guldens
op alle wereldzeeën. Daar, rond het
haventje in W.-Terschelling, of „om
Oost", in Midsland, Hoorn of Oosterend,
waar in stormachtige dagen en nach
ten en gebulder der branding de her
innering aan zware nachten weer op
roept, vergif hun dagen en jaren.
En het zijn er vele.
Want de Terschellinger is van een
sterk ras. Zijn land is gezond, maar
bovenal rustig. Het jachtig tempo van
de wal is hier onbekend en laat ons met
hopen, dat 't voor altijd onbekend zal zonder bril vertelt of de postboot
blijven. Mens en dier kennen hier nog °P anderhalve kilometer afstand van
de ware vrede van de natuur, die ook baar boerderijtje al voor de haven
n'mmer h-ost heeft en voor alles ligt. Die in de vriendelijk-knu-sse ka-
oaar v^sie tij :en kent. Op die rust tn mer van het huis, waarin zij reeds
vrede inbreuk te maken, het zou een meer dan zeventig jaar woont, vertelt
schending zijn van het meest essen- dat zij met haar vijf-en-tachtigste jaar
tiële in het Terschellinger leven van zo langzamerhand het ogenblik geko-
alle dag. men achtte om te vragen of haar doch-
Tot die overtuiging komen wij ter haar eens wat werk uit de handen
eerst recht, wanneer wij spreken met wilde nemen, nadat zij het sinds het
enkele van de vele „negentigers", die overlijden van haar man in 1900 alleen
het eiland ruk is. Of is het soms had gedaan. Zij kan u bezighouden
met merkwaardig en typerend tege- over haar 16 kleinkinderen, over haar
lijk, dat Skilge op een inwonertal 15 achterkleinkinderen, over de jaren
van 3300 niet minder dan 33 bewo- dat slechts een mulle zandweg Oost
ners telt, die de negentig jaren reeds met West verbond. En met een ondeu-
gepasseerd zijn of de negen kruis- gende twinkeling in de schrandere ogen
praat zij over haar nicht Cupido in
Midsland, die net vijf dagen ouder is
dan zij. Haar kleinzoon, de dokter op
West, heeft aan zijn grootmoeder geen
lastige patiënte want behalve voor
een verkoudheid komt hij bij Oma al
leen als kleinzoon op de thee.
Zo monter en opgewekt opoe Smit
alleen is, zo fleurig en vief is nog het
negentigjarige echtpaar Bakker—Doek-
sen op Kaart, dat vorig jaar in Octo
ber zeventig jaren getrouwd waOp
die heugelijke dag droeg grootmoeder
nog eens de gouden kap en grootva
der schudde de handen van de „jong
kerels" van zeventig, die op die dag de
oude Jan Bakker met zijn vrouw
kwamen gelukwensen. Toen kwam ook
Wij brand Groendijk van Lies, die mo
menteel met zijn vijf-en-negentig ja-
ren, de oudste eilander is. Dertig jaren
zwalkte hij op de wereldzeeën en met
hartzeer moest hij op een leeftijd
l7ikTmetV h t anderen re6dS het tijde"
n?et het eeuwige verwisseld heb-
o:r;Jn/aatS in de reddingboot var
Oosterend inruimen.
Twee jaar geleden kon
nog aan het strand
jes zeker nog wel zullen halen? En
in wat voor een benijdenswaardige
gesteldheid van lichaam en geest.
Praat eens met Opoe Smit...
Praat met Opoe Smit op Hee, die
haar een-en-negentig jaren nog
men hem
te jutten. Komen wij bfüemt
ten, wannen de zon bloedrood achter
de duinen zinkt, dan zien wij haar
anderen daags weer rijzen. En Wij-
brand is dan nog maar halverwege
Zo is Terschelling, het eiland der
..negentigers en zo zal het blijven zo
ang de branding op zijn strand slaat
Wat zou Nederland zijn sonder Lim
burg?
HET WIJDE LAND»
En dan naderen we het hoge pvnL
Voor ons het bos: glanzend witte ber
ken, stoere eiken, manshoge adelaars
varens, bosbessenstruiken en rijpende
bramen. Een insectenleven, dat nog
niets van zijn intensiteit heeft verloren,
al geldt de maand Juli als de tijd van
de grootste drukte in die wonderlijke
wereld van kruipend en knisterend,
snorrend en fladderend gedierte-.
Blauwglanzende meikevers, met stuif-
meel beladen wilde bijen, dikke rode
mieren, kleurige vlinders en spinnen,
die nu al hun zilveren dradenfiguren
tussen het onderhout spannen
We zien een andere richting uit en
daar ligt dat hele schone Zuidlimburg
se land met zijn dalen en hellingen, zijn
bossen en beemden, zijn korenvelden
en boomgaarden voor ons! We zagen
eens de sneeuwhellingen van de Monfc
Blanc, de woeste gletschervelden van
het Noorse bergland, maar de indruk
ken, die wij hier opdeden waren juist
in hun minder imposant zijn aantrek
kelijk en fijn. Het is goed hier te staan
met rondom je het ruisen vrn de wind
door de boomtoppen, het gezoem van
de insecten, verweg de heuvelruggen
in de van warmte trillende luchtlagen
en lichte nevels met hier en daar het
rode dak van een huisje, de torenspit
sen van een kasteel of het gebouwen
complex van een dier typische Lim
burgse boerenhoeven en boven je een
stralend blauwe lucht.
ROZEN..
Behalve al dit schoons is het opval
lend, hoeveel de Limburgse mens houdt
van bloemen. Speciaal voor rozen
schijnt een grote voorliefde te bestaan»
Hoe dikwijls stonden we niet plotse
ling voor een tuin, waarin een weelde
van rozen in de meest denkbare scha
keringen bloeiden, zó dat je er ver
wonderd van werd. Vooral de tuinen
bij de arbeidershuisjes en de boerde
rijen vielen op. Muren en heggen, die
volgegroeid waren met rozenstengels
en omgetoverd leken in roze, gele en
rode watervallen van bloemen
In Tegelen zagen we zelfs hele vel
den met rozenbedden en het bord „Hof
leverancier".
DIE TOERISTEN..
De avonden, die wij meestal door
brachten in Vaals waren fijn, juist doof
de rust en de ongekunsteldheid, die we
er vonden.
Zeker in deze tijd is er in dit dorp
wat meer drukte, doordat een enkele
autobus mensen aanvoert, die belang
stellen in het z.g. drielandenpunt met
zijn hardstenen grenspalen van België,
Nederland en Duitsland en een stenen
plaat, waarop ge leest, dat ge hier op
het hoogste puntje (323 m) van ons
land vertoeft. Het is afgezien van het
idee" niet veel bijzonders. Een uit
zicht op het punt zelf is er niet. Het
wordt aan alle kanten door opgaand
hout belemmerd. Dat is dan ook eigen
lijk alles wat er van Vaals in de rest
van Nederland bekend is en ik zou
bijna zeggen: Gelukkig maar!
Zolang de toerist er niet voor langere
duur zijn tenten opslaat, zal het zo blij
ven en dat mogen wij hopen. De mo
derne wijze van toerisme is voor het
behoud van het streekeigene fnuikend.
Zodra de zwermen dagjesmensen en
vacantiegangers gelijk grote troepen
sprinkhanen erneer strijken is 't voor
een groot deel met het aantrekkelijke
van zulk een gebied gedaan.
Wq constateerden dit bq ons be
zoek aan Valkenburg. Een plaats, die
haar schoonheid ongetwijfeld bezit,
maar door de overrompelende vreem
delingenexploitatie voor de echte
zoeker naar schoonheid en voor de
raszwerver haar aantrekkelijkheid
heeft verloren, wy verlangen er niet
naar Valkenburg terug te zien. Voor
ons heeft deze plaats zich zelf de das
omgedaan
In een slotartikel hopen wij u med
te nemen naar de schone hoofdstad van
dit gezegende land: Maastricht en..*
het land van onze Zuiderburen!
Er is dezer dagen een trein gestart,
speciaal bestemd voor jongeren tussen
dertien en twintig jaar. Deze Jeugd-
Express is gaan rijden, omdat aan de
jongeren, die met de grote Expresd
meereden, niet die aandacht kon wor
den besteed welke nodig was. En nu
zijn ze dan in gezelschap van ervaren
jeugdleiders op reis gegaan. Leiders,
cie alles kunnen vertellen over het rei
zen en trekken en die technische we
tenswaardigheden tot in de finesses
kunnen uitleggen.
Met deze Jeugd-Express bedoelen
wij het pasverschenen maandblad van
ie Nederlandse Jeugd-toeristenclub
Columbus", waarin ook is opgenomen
de Spoorclub der N.S.
De „Express" is voortreffelijk uitge
voerd, vertoont aantrekkelijke illustra-
ïes en biedt op de zestien pagina's voof
elk wat wils.
Reeds voor deze zomer zijn een aan
tal excursies, kampen en zelfs trips
naar het buitenland georganiseerd,
aarvan alle bizonderheden vermeld
worden onder het motto: „Met Colum
bus er op uit".
Het vertreksein op pagina 2 werd
gegeven door de directeur der NS-
e heer D. J. Wansink en het hoofd
bestuurslid van de Ned. Reisvereni-
g'ng, J. Melchior.
De redactie van het blad is in han
en van drs. J. p. Doedens, terwijl het
Centraal Bureau is gevestigd in Den
Haag, Zeestraat 100—104.
We twijfelen er nipt aan, of het doel
van het blad, de jongeren de geeste
lijke waarden van het reizen te leren
ontdekken, zal worden bereikt.
De seinen staan Veilig, in volle vaart
l vooruit!
