Paarden temmen in Canada MONICA r MICHELIN HOE MEN IN NEDERLAND VERZETSHELDEN EERT DE PAMPUS-PIRAAT door J. D. VAN EXTER Verloofd. JkizzHecu&ciek Het bedwingen van vierhonderd kilo woest verzet De „Calgary Stampede De woekerwinst op sinaas appelen De mooiste en goedkoopste film Dank van het vaderland Rijke bedelaar V. J r ~W~ i FEUILLETON Wij luisteren naar Ieder jaar in de maand Juli wor den te Calgary, provincie Alberta in. Canada, grote Cowboy-spelen gehouden. Stampede". In de U.S.A spelen plaats „Rodeo". genaamd „Calgary vinden onder soortgelijke de naam Het gewone „handwerk" van de cow boy, zijn omgang met koeien en stie ren, die, in vergelijking met ons nogal rustig en traag rundvee, zeer wild zijn, vergt kracht en vlugheid en alleen harde kerels kunnen dat werk doen. Het in grote kudden levend vee, verkeert in natuurstaat, en daarom is 't nodig, dat het wordt gebrandmerkt, opdat de rechtmatige eigenaar zijn bezit kan herkennen. Aangezien het vee zich daartoe niet komt aanmel den, moet het worden gezocht, opge dreven, met de lasso gestrikt en ge bonden worden om de noodzakelijke behandeling te ondergaan en bij dit werk heeft de cowboy te tonen wat bij waard is. Tot en met het vangen met de lasso geschiedt alles te paard. De bij dat Werk gebruikte paarden krijgen een speciale training en de besten er van kunnen bijna zelfstandig het vee drij ven of de vlucht afsnijden, zoals wij dat kennen van een herdershond. Als de cowboy de lasso heeft ge worpen en de lus het vee heeft gevan gen, houdt de cowpony z'n vaart in en Eet zich schrap. De lasso spant zich en het gestrikte vee valt, terwijl dan de pony de, aan de zadelknop beves tigde, lasso uit zichzelf strak houdt, zonder dat de ruiter zich daarom ver der heeft te bekommeren. Hij kan af stijgen en het vee verder binden. Er wordt zóveel van de paarden ge vergd, dat de ruiter zo nu en dan een andere rossinant moet bestijgen om het andere paard weer wat rustte kunnen geven. Niet dat de dieren voor een klein geruchtje vervaard zouden zijn. Verre van dat. Uit verschillende kruisingen is de cowpony ontstaan, snel, sterk en taai, in het wild opge groeid tot het ogenblik waarop men gebruik van zijn diensten wenst te maken. Dan komt de africhting door een dresseur, die we gerust paarden- tc nmer kunnen noemen. Die exemplaren welke bijna, of he lemaal niet, te bedwingen zijn, vormen dan het materiaal waarop de bloem van de paardentemmers hun krachten tijdens de „Stampede" kan beproeven en reeds maanden te voren is Calgary bezig dit nationaal evenement voor te bereiden. Als de spelen beginnen zijn er dui zenden toeschouwers rond de arena. Een cowboy te paard stuift naar bin nen, in één hand een lijn die aan een halster zit, de andere hand in de lucht, zijn benen zwaaien heen en weer langs het paard en een hevig gevecht tussen berijder en rijder be gint, met allerlei listen en lagen van beide zijden. Hoog op springt het pa;\d om op stijve benen weer neer te stoten en direct daarop slaat het achteruit en duikt dan schuin naar voren. De ruiter schokt, je ziet hem de stoot opvangen en snel zwaait hij z'n lichaam naar achteren om in het zadel te blijven. Het paard draait om z'n as, steigert keer op keer, de neus gaten wijd open gesperd en met rol lende ogen. Stotend, soms kreunend gaat de adem, de spieren spannen bul tend in de razend snelle, krampach tige sprongen. Vier honderd kilo woest verzet raast als 'n orkaan, met slechts één doel: „die man van mijn rug!" De stalert body van de weergaloze ruiter vangt de bliksemsnelle bewe gingen op, ten koste van grote in spanning. De storm onder hem eist alle aandacht,^ en dan moet hij ook nog aan de voorschriften denken. Hoe verleidelijk is het niet om steun te zoeken aan de hoge zadelknop, Volgens verklaringen in de Suri naamse pers maakt men zich in Suri name ongerust over het feit, dat Suri naamse sinaasappelen in Nederland voor tachtig cent per stuk verkocht worden, hetgeen een winst oplevert van zeventig gulden per krat. Deze situatie zou in Nederland een ongunstige reactie veroorzaken. Het „Surinaamse Nieuwsblad" ver klaarde, dat er een actie gevoerd werd om de producten uit Suriname van de markt af te krijgen. Volgens het blad moet de distributie van sinaasappe len niet worden afgeschaft. „De West" was van mening, dat sabotage in het spel was en schreef „er bestaat groot gevaar. Er moet iets gedaan worden". „Het Nieuws" noemde de importeurs „profiteurs, die woekerwinst maken ten nadele van de producten". XVA maar dat is „pulling leather" en verbo den. Ook zou hij heel wat vaster zitten, indien hij de lange sporen tussen de singel kon steken, maar.... ge wordt er voor gediskwalificeerd. Buitendien wordt je niet graag uit gelachen of gehoond door een deskun dig publiek, waar tussen zich je vrien den, misschien wel je meisje bevin den. Trouwens de jury en „time-kee- pers", allen te paard, kennen de trucs, en zien met argus-ogen toe. Het bokkende paard werkt z'n hele repertoire af, en gaat zo schots en scheef, steigerend en duikend te keer, dat het acht benen schijnt te hebben inplaats van vier. Het publiek, dat z'n favoriet gaarne een goede beurt ziet maken gilt, moe digt aan en brengt hem ovaties als het hem gelukt zich in het zadel te handhaven. Dikwijls echter gelukt het niet, en wordt er een zandruiter gemaakt, die soms snel door een „piek up man", een bereden helper, moet worden be schermd, indien het woeste paard hem buitendien nog aan wil vallen. Als de „time-keeper" het sein daar toe geeft, is het tijd te eindigen, en snelt een „pick-up-man" toe, om het paard op te' vangen. De ruiter moet dan afstijgen en er voor zorgen, dat hij op z'n voeten terecht komt, want het is lang niet gemakkelijk een, als geradbraakt, lichaam in evenwicht te houden, en moeilijk om dan eens vriendelijk tegen het publiek te lachen, als het z'n bijval betuigt. De paarden hebben hun eigen strijd wijze, een „highroller" b.v. springt, onder het bokken door, zo nu en dan hoog op, terwijl een ander tijdens de sprong het lichaam zo spant, dat de huid er van strak komt te zitten, en zo zijn er talrijke gewoonten, bij ieder paard weer anders. En de rijder kan zich niet voor bereiden op een be paald paard. Want de „Stampede" wordt hem door loting een paard aangewezen, en nooit krijgt hij tweemaal het zelf de paard. Hij moet dus van alle markten thuis zijn. De „Stampede", medewerkers. pu bliek en entourage, alles wijst op de rechtstreekse afstamming van de koe ne pioniers, die vele hinderpalen moe ten overwinnen, om in verafgelegen streken een bestaan te vinden en een nieuwe wereld te bouwen. Een stoer volkt heeft stoere spelen. J. W. v. d. K. (Nadruk verboden). Sommigen onzer hebben zonder geld uit te geven voor een spoorkaartje, voor een pension zoveel per persoon per dag, zonder pas of „permit", zon der kamperen of liften een interes sante vacantie genoten. Zij zijn een voudig de straat opgegaan. Voor wie ogen heeft om te zien en oren om te horen, valt daar altijd wel wat te be leven. Ja, wie met opmerkingsgave gezegend is, heeft aan een hoekje bij het venster genoeg. Ik herinner mij een vrouw in een klein dorp, die aan haar stoel was gekluisterd, en die toch Dat men tijdens de bezetting zijn leven niet wagen ging om er dank voor te oogsten, spreekt vanzelf. Men deed het belangeloos, voor het vader land. Toch is het beschamend het artikel te lezen, dat in „De Zwerver", or- aan der L.O. L.K.P.-Stichting, gewijd is aan de nagedachtenis van Dirk Albert Stienstra, die op 9 Juni te Bussum overleed. Wij laten hier enkele grepen uit dit herdenkings-artikel volgen en onthouden ons van, volmaakt overbodig, commentaar. Aan de Strandweg in Zandvoort zat de laatste tijd een bejaarde bedelaar. Menig badgast met een medelijdend hart ging hem niet voorbij, zónder hem een kleinig heid te geven. De politie nam één dezer dagen de oude man mee naar het bureau en bij fouillering bleek, dat hij tweeduizend gulden op zak had, hetgeen volgens zijn verklaring de opbrengst van zijn bedelarij in Zandvoort was. Je man, een 75-jarige Amster dammer, is naar zijn woonplaats teruggebracht. Willy Stienstra. Teleurgesteld man, zoals zovelen onder ons. In de jaren 1942 en 1943 Chef van de Nederlandse Inlichtingendienst in het Zuiden. Verschafte het Geallieerde Op perbevel o.a. de gevraagde gegevens over strategische punten, sterkte enz. van de vijand in de omgeving van Arn hem en Nijmegen. Voorbereidingen voor de grote slag. Doordat 'n bericht onderschept werd, dat per koerier via Lissabon naar En geland zou worden verzonden, werd Willy door de Gestapo gearresteerd en, na op de bekende manier en zonder re sultaat te zijn „verhoord" opgesloten in een concentratiekamp. Voor een uitgebreid verslag van zijn werkzaamheden als leider van zeven spionnagediensten zou waarschijnlijk 'n halve jaargang van „De Zwerver" nog niet voldoende zijn. Maar dat iemand, die onderscheidin gen heeft van de Nederlandse en Bel gische regeringen en van de veldheren Eisenhower en Montgomery, het een en ander gepresteerd moet hebben is dui delijk. Veldmaarschalk Montgomery vond het zelfs belangrijk genoeg Willy persoonlijk te schrijven, alsook hem een eigenhandig ingevulde en onder tekende onderscheiding te zenden. Van de laatste onderscheiding zijn er slechts acht of tien aan Nederlanders uitge reikt. Al zijn invloedrijke kennissen ten spijt kon Willy geen passende werk kring vinden. Vr;'ly was niet iemand die graag om hulp vroeg maar ten ein de raad wendde hij zich tot enkele van zijn hoog- en nu weer veiliggeplaatste kennissen. Van sommigen ontving hij zelfs geen antwoord. Voor een ander was hij te oud. Hij was ook al vijf en veertig! In België schijnen verzetshelden meer te worden gewaardeerd dan hier. Zelfs een buitenlander als Willy werd geacht de rang van kapitein te bekleden in het Belgische leger en het daaraan verbon den salaris kreeg hij uitbetaald over de tijd, dat hij voor België werkte. Willy heeft door zijn gevangenschap een lelijke knauw gehad. Ook voor zijn zenuwen is de spanning te hoog ge weest. Tijdens inzinkingen zei hij wel eens: „Ze hebben me toch kapot ge kregen". De nachten waren voor hem vaak een hel. Deze man van uitersten meende ten slotte, geen andere uitweg meer ziende, het leven in eigen hand te mogen ne men. Dit is de tragiek van het leven van Dirk Albert Stienstra, overleden op 9 Juli 1947 te Bussum. Dat zijn einde ons een waarschuwing zij, opdat wij p -n gedesillussioneerde verzetsmakkers drijven naar een einde als het zijne. meer avonturen dan menig wereldrei ziger beleefde. Nog zie ik haar glim lachende mond. of haar spottende blik, of baar gespannen trekken, en ik hoor haar óf meelijdende óf opgewekte stem commentaar leveren bij wat haar belangstellende geest door het ven sterglas waarnam. Hoe vaak ontmoet men op straat een gelaat, waarbij men denkt: „Als het publiek dit eens op de film vóór zich kreeg, zou het opgetogen zijn". Maar t-r straat lopen de meesten zulk een karakteristieke kop onverschillig voor bij-Er vallen op straat tafereeltjes voor, die op het witte doek de toeschou wers tranen met tuiten zouden doen lachen, en er worden gesprekken ge voerd, die de geestigste scenarioschrij ver zó in zijn tekst zou kunnen over nemen. Maar de omstanders vervolgen hun weg zonder dat de tragiek of de humor van het geval tot hen door dringt. Merkwaardig is, dat het publiek, voor zoverre het wél oog en oor heeft voor wat het op straat bijwoont, pleegt te spreken van „een schilderachtig ta fereeltje", of bij een interessante fi guur uitroept: „die schijnt zó van de film te zijn weggelopen!" Waarom zegt men van een mooi landschap evenzo: „net een schilderij?" Dit komt, omdat de kunstenaar het geen hij als interessant of karakteris tiek opmerkt, zo centraal weergeeft, dat de aandacht er op valt. Die figuur of dat tafereel licht hij als 't ware uit het geheel: hij dekt de omgeving af, zodat alle oplettendheid zich vestigt op wat hij wil tonen. Tussen het straatgewoel gaat zulk een opvallend brokstuk je verloren; de straat geeft zulk een bont en wisselend beeld van leven te zien, dat men in de veelheid het bijzondere veronachtzaamt. Wie langs de straat flaneert, met de lust tot kijken en luisteren gewa pend, doet, alsof hij in de bioscoop zit, en alsof hem het schouwspel op het witte doek wordt gepresenteerd. Hij kan deze doorlopende voorstelling afbreken, wanneer hij dit verkiest; hij behoeft geen entrée te betalen en toch geniet hij van de mooiste film, die ooit is vervaardigd. H.G.CANNEGIETER. Annie Potuyt, een meisje van 15 maanden, heeft al 5 weken kinkhoest. De dokter schreef haar zuivere hoge lucht voor. De vader schreef aan de vlieger Evans of hij met de kleine de lucht in kon, maar deze kon het niet. De heer Hugenholz verklaarde zich bereid de vlucht (onge veer een uur op een hoogte van 2500 m.) te doen maken. Hier ziet men de vader en Annie vlak voor het grote gebeuren. Convrieht R.D„P IS NAAR HET ENGELS VAN BERTA RUCK DOORi J. JORISSEN 71. „Zeg geen woord meer tegen me", herhaalde ik nog eens op even be daarde toon. „Geen enkel woord". Ik greep mijn zonnehoed en bond de linten zo stijf dicht onder mijn kin, dat ik bijna stikte. Toen keerde ik mij om en zei: „Ik verbied je, mij te volgen", en liet hem daar staan bij de houten vrouw. Ik liep bedaard door, totdat hij mij niet meer zien kon, en toen rende ik verder het steile pad op, dat naar de huisjes voerde. Op de stoep van het grootste huisje zat Theo het zand uit haar schoenen te gooien op het stenen tuinpad „Zeg, weet je, dat Cariad zich zo verveelde bij jullie, dat hij naar huis is gekomen?" zei ze. „En waar heb je de geliefde Billy gelaten? Is hij „Laat me even door", zei ik en ging het huis binnen. De keukendeur stond open. Juf- fvouw Roberts was bezig de tafel te dekken voor het middagmaal en be gon: „Is u nog klaar gekomen met het schilderen?" Maar ik gaf haar geen antwoord. Ik rende de trap op naar mijn slaapkamer. Ik zag voor het eerst, dat er geen knip op mijn deur was. Ik deed dus alleen de klink er op en ging op mijn bed zitten bo ven op de lappendeken. Hoe lang ik zo zat, weet ik niet Eindelijk hoorde ik een lichte tred cp de trap, en werd er aan mijn deur getikt. „Kom, als je blieft, niet binnen", riep ik. „Nancy", het was Blanche het eten is klaar". „Ik heb geen zin in eten. Ik kom niet beneden". „O, wat scheelt er aan?" klonk het bezorgd. „Je bent toch niet ziek?" „Neen, ik ben niet ziek". „Heb je hoofdpijn?" „Neen ook geen hoofdpijn. Laat me. als je blieft, met rust. Ik wil niemand zien Ik hoorde haar weer zacht naar be neden gaan. Daarop ging de keuken deur open, en hoorde ik een gemom pel van stemmen. Zijn stem. Toen kwam mijn boosheid weer bo ven. Ik ging recht overeind zitten en klemde een punt van de lappendeken in elke hand. Hoe had hij het gedurfd! Hoe had hij het durven doen! Om zo misbruik te maken van de omstandigheden! Dit was niet bedon gen, toen ik er instemde, om in naam met hem geëngageerd te zijn! Dit was niet onvermijdelijk, zoals 't die avond wel geweest was misschien. Wat behoefde hij het verschil van toen en nu aan te wijzen! Toen dacht ik, dat ik al heel boos op hem was. maar nu was ik honderdmaal bozer. O, hoe kon hij het doen! Hij heeft het contract verbroken. Kij wist, dat we afgesproken hadden, dat zo iets er buiten bleef. Ik zou zelfs nooit gedroomd hebben, dat er sprake van had kunnen zijn! Ên nog wel op mijn mond! Ik ben hem niets meer verplicht na dit. Ik spreek geen woord meer tegen hem. Ik wil niets meer met hem te doen hebben. Hij mag. als hij daar lust in heeft, nog verloofd heten, maar uit de verte. Mijn naam anders niets. Ik blijf niet langer bij zijn fa milie logeren. Laat hij maar een ex cuus bedenken. Laat hij maar een uit legging geven van het gebeurde. Ik zal hem er niet bij helpen! Als zijn leven er mee gemoeid was. zou ik nog geen vinger uitsteken, om hem te helpen! Ik ga meteen weg. Hoe kon hij het doen? Moest het flirten betekenen, of was hij knorrig geworden en dacht hij mij er mee te hinderen? Het kan me ook eigenlijk niet schelen, hoe hij er toe kwam. Maar hoe durfde hij? Ik had hem nooit in enig opzicht ook maar de minste aanleiding er toe gegeven. Hij zou, geloof ik, best in staat zijn te zeggen, dat ik hem aangemoedigd had! Het is in één woord afschuwelijk! Nu, ik ga weg.... Ik geloof, dat hij geen gevoel hoe genaamd heeft! Morgen vertrek ik! HOOFDSTUK XXIII Nu, in elk geval heeft het geen zin, om hier op mijn kamer er over te zit ten mokken op zo n schitterende dag. Ik ben niet van plan mijn laatste dag te missen, om hem plezier te doen. Als ik morgen alles ga verlaten, zee en zonneschijn en bergen, moet ik er vandaag nog zoveel mogelijk van zien te profiteren. Daarenboven vrees ik, dat ik straks toch wel naar beneden zal moeten komen. Vanmiddag worden die mensen, wie ze dan ook zijn mogen, hier verwacht Ik zal niet kunnen wegblijven! Wat hem betreft, zou ik met alle plezier boven blijven, totdat ik klaar ben met pakken, en het tijd is voor het lokaal tje naar Holyhead, en daar kan ik de trein naar Eustonstation pakken. Te genover zijn moeder kan ik echter niet zo handelen. Zij is aldoor zo goed voor mij geweest! Hoe zij aan zo'n zoon komt, begrijp ik niet. Hij moet op zijn vader lijken. De meisjes zijn heel geschikt. (Wordt vervolgd} e autoband gefabriceerd bevrijde Nederland Zondag 7 September HILVERSUM I (301 m) geeft nieuws om 8, 1, 7.30 en 10.30 uur. NCRV: 8.15 Gewijde muziek. 8.30 Morgenwij ding. KRO: 9.45 Romance. 9.55 Piano. 10.30 Hoogmis. 12.03 Ballet muziek. 12.15 In 't Boeckhuys. 1.15 Welk boek? 1.40 Apologie. 2.Orgel. 2.35 André Kostelanetz en zijn orkest. 3.45 Viool en orkest. 4.20 Tropenkolder. 4.30 Maria-congres. NCRV: 5.0Ö Kerkdienst. 7.00 The Kentucky Min- strels. 7.15 Kent ge uw bijbel? KRO: 8.15 Concert. In de pauze „Een nieuw leven", hoorspel. 10.50 Radio Philh. or kest. HILVERSUM II (415 m) geeft nieuws om 8, 1, 6, 8, 11 uur. VARA: 8.30 Voor de tuin. 8.45 Barcarolle. 9.30 Men vraagt... en wij draaien. 10.00 Geeste lijk leven. 10.15 Viool en piano. 10.45 In de tuin der poëzie. 11.30 Britse filmmuziek. AVRO: Gershwin-pro- gramma. 12.30 De Zondagclub. 12.40 „Ons Koor". 1.15 Vaudeville-strijk orkest. 2.05 Boekenhalfuur. 3.15 Film praatje. 3.30 Pierre Palla; 3.50 Thé Dansant. 4.30 Sportflitsen. VARA: 5.00 Muziek uit Leeuwarden. 5.20 Rotte's gemengd koor. 5.40 Apollo. VPRO: 7.00 Kerkdienst, AVRO: 8.15 Waltztime. 8.45 Bandjir! 9.10 Orkest Vader Bela. 9.45 Hersengymnastiek. Maandag 8 September HILVERSUM I (301 m) geeft nieuws om 7, 8, 1, 7, 8, 10.30 uur. NCRV: 7.30 Praeludium. 8.15 Koorzang. 9.15 Voor jonge zieken. 9.30 Morgenconcert. 10.30 Morgendienst. 11.15 Van oude en nieuwe schrijvers. 11.35 Tenor en piano. 12.00 Een vrolijk om en om-programma 12.30 Populaire succesnummers. 1.15 Mandolinata. 2.00 De varianten. 2.15 Voor jonge moeders. 3.00 Piano-kwin tet. 3.30 Omroepkoor. 4. Bijbellezing. 4.45 Scala-sextet. 5.30 Piano-duo. 7.15 Onder de NCRV-leeslamp. 7.45 350- jarig bestaan van de polder Zijpe. 8.15 Frans programma. 8.45 Schoonhoven. HILVERSUM II (415 m) geeft nieuws om 7, 8, 1, 6, 8, 11 uur. VARA: 7.30 Muziek bij het ontbijt. 8.18 Lichte morgenklanken. 9.00 Kamermuziekpro gramma. VPRO: 10.00 Morgenwij ding. VARA: 10.20 De Regenboog. 11.00 Franse piano-muziek. 11.30 De clown en zijn andere ik. 12.00 Staf- muziek. 1.55 Voor de vrouw. 2.10 Ma dame 'Butterfly. 3.00 Plattelandsvrou wencongres. 4.15 De dieren en het monster. 5.00 De school is uit. 6.40 Om- roep-orkest. 7.00 Sas van Gent 400 jaar. 7.15 Alt en piano. 7.40 Piano-duo. 8.15 Radio Philh. Orkest. 9.15 G. C. Caba ret. 10.15 Beroemde koren. 10.40 Vrou wenleven buiten de stad. 11.40 Artie Shaw en zijn orkest. Puzzle 49. Een Lettergreep-puzzle. (Opl.) De 17 bedoelde woorden waren: 1. Filozel. 2. Onvrijwillig. 3. Odeon. 4 Benevens. 5. Antarstisch. 6. Aniline. 7. Bolwerk. 8. Bovenkarspel. 9. Adju dant. 10. Klaterabeel. 11. Gekunsteld. 12. Gelukzoeker. 13. Trapezium. 14. Athenaeum. 15. Ammonniet. 16. Bestek. 17. Andantino. De tweede en de vijfde verticale rij van de onder elkaar geplaatste woor den gaven te lezen: In den nood leert men zijn vrienden kennen. Na loting is uit de vele soms zeer keurig verzorgde oplossingen de prijs ditmaal ten deel gevallen aan de heer A. W. A. van Andel, Hugo de Groot straat 19. Den Helder. Gefeliciteerd. Deze prijs zal worden toegezonden. En thans onze nieuwe opgave. Puzzle 50. Een Lastige fiuzzle. Omdat dit puzzle 50 is een lang niet gemakkelijke opgave. U begint met te tekenen het bekende vierkant, dat door 4 horizontale en 4 verticale lijnen in 25 gelijke vierkantjes wordt verdeeld. Als w-e die 25 vakjes van links boven be ginnen te nummeren: 1—2—3—4—5 678910 enz. dan moeten van de getallen van I tot en met 25 in de vakjes 1234—5 6—8—10—13 de negen oneven ondeel bare getallen komen te staan. De ove- rige getallen plaatst men in de over gebleven vakjes. Maar na invulling moet de som van de vijf getallen op elke horizontale, elke verticale en de twee diagonale rijen steeds 65 zijn. Hoe ziet het ingevulde vierkant er uit? (De negen ondeelbare oneven gejallen uit de reeks 1—25 zijn 1—3—5—7n_is_ 17—19—23). Onder de inzenders van een goede oplossing wordt weer een prijs van 5.verloot. Oplossingen (per briefkaart) tot en met Donderdag 11 September aan de Redactie van Uw blad.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 5