Europa moet verstandiger
worden
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
S5ÜI11
I
im
am «i om door J. D, v. Exter
D
c
Eis tot
schadevergoeding
tegen Ford
„WIE IS DE SCHOONSTE
IN HET LAND?"
i ii
Ontboezemingen Vliegende Kok
Miss Frankrijk
1948
Durf te Leven
Door Bertrand de Jouvenel
pe wens der Europese
stiefkinderen
Dimitrof dreigt
-GIJ- geesten van Vatel, Brillat Savarin
en Escoffiêr, als gij nog rondzweeft
op deze aarde en uw wakend oog laat
gaan over allen die met onverflauwde
ijver uw klassiek geworden recepten
bereiden.
JURY AAN DE KANT:
Wu
luisteren
naar....
ABONNEERT U
OP DIT BLAD
VZn
nabij
en verre
Vliegtuig verongelukt in
noodweer
Een groep Amerikanen zit bijeen.
Ik ben Trotzkist geweest, zo ver-
telt een hunner. Ik ben uit het Rusland
van Stalin gevlucht.
Ik was een Wit-Rus, antwoordt 'n
tweede. uit het Duitsland
van Hitier. Ik ben Jood, aldus een der-
de_ Zo is het met mij ook; dat wil
zeggen mijn vader is uit Odessa ge
komen tijdens de pogroms van de 19e
eeuw.
De overige aanwezigen zijn „echte
Amerikanen. Dat betekent: een af
stamming van een Ier, die door honger
uit zijn eiland werd gedreven, een af
stammeling van Franse Hugenoten,
weggejaagd door de hervorming van 't
Edict van Nantes, een afstammeling
van Nederlandse Arminianen, gevlucht
voor de woede der Gomaristen.
Dan is er nog een niet-Amerikaan.
Hii glimlacht en zegt:
Ik ben uit het Zuid-Slavië van
Tito gevlucht. Nog vier jaar en dan
ben ik ook Amerikaan.
U zult zeggen: zo'n gezelschap is
niet representatief voor het Ameri
kaanse volk. Accoord. Wij zitten in
New-York en hier is het aantal men
sen, die kortgeleden zijn uitgeweken,
veel groter dan in de rest van het land.
Maar in welk gezelschap van Ameri
kanen gij ook komt, het zijn allemaal
vluchtelingen uit Europa, dat mag men
nooit vergeten. Dit ontzaglijke land is
slechts bevolkt door de drijfkrachten
van de angst en de armoede, die de
Europeanen van de voorvaderlijke
haardsteden verdreef. De Westerling is
geen nomade; het aantal immigranten,
dat alleen maar werd aangetrokken
door de lust tot avontuur, door hoop
op rijkdom, is nooit groot geweest. Het
zijn de armoedzaaiers en de vervolg
den, die de grote groepen immigran
ten hebben opgeleverd. Als dus Europa
de moeder is geweest van het Ameri
kaanse volk, dan toch een moeder, die
niet veel kinderlijke dankbaarheid
heeft kunnen wekken. In haar huiska
mer werd men niet gevoed of wel men
werd er onderdrukt.
AMERIKA FOR EVER.
Voor de Amerikaan is zijn land 'n
toevluchtsoord, een plek des vredes.
Zoals de Joden de Rode Zee lieten
tussen zich en Pharao, zo lieten de
Amerikanen de Atlantische Oceaan
tussen zich en de ellende van honger,
achtervolging. En nu is het zover ge
komen, dat de Europese wanorde en
armoede over de Oceaan heenreikt.
Europa, dat is voor hen die plek ter
wereld, waar de mensen niet goed
met elkaar kunnen leven, waar ge
twist, gevochten, gehongerd wordt,
uit naam van godsdiensten, nationale
fanatiamen, sociale onmacht. En nu
moeten die Europeanen gevoed, ver
dedigd worden. Is dat even verve
lend; zo ziet de Amerikaan de toe
stand.
Is hij een imperialist? Waarom zou
hij? Daarvoor is hij veel te ingenomen
met zijn eigen land. Zijn natuurlijke
ondeugd is het isolationisme. Daar
schaamt hij zich een beetje voor; hij
stuurt pakjes naar Europa, naar beken
den, hij tekent in op weldadigheidslijs-
ten. De Vriendschapstrein, die door
Frankrijk rijdt, was het initiatief van
één radiospreker, Drew Pearson, een
daverend succes. De openbare mening
is vóór hulp aan Europa, ook al weet
men dat het eigen leven er duurder
door wordt. Wij willen niet vragen:
ben ik mijns broeders hoeder?
DE ACHTERGROND.
Ja we willen wel helpen, zeggen'
tij, maar niet wanneer jelui volharden
in je onbekwaamheid om je eigen
hulpbronnen uit te buiten. Tenslotte
rijn er maar 132 Amerikanen tegen
over 246 Europeanen van het Plan-
Marshall. Jelui hebben enorme gebie
den, vooral als je aan Afrika denkt, dat
er grotendeels bijgeteld kan worden.
Maar als jelui verdeeld blijven in klei
ne staatjes, die elkaar jaloers dwars
zitten en vliegen afsnoepen, als jelui
het onder elkaar niet eens kunt wor
den, dan komt er toch werkelijk een
dag, waarop we zeggen: dan moet je
het zelf maar weten.
De grote wens van de Amerikanen
ls: geen zorgen meer te hoeven hebben
over Europa. Als Europa op eigen be
nen staat, zouden zij ook heel wat min
der zorg hebben voor het Russische
Probleem.
Er zijn tegenstanders van hulpver-
Dimitrof, de Bulgaarse minister-pre-
s>dent, heeft in de nationale vergade
ring verklaard, dat de tegen Petkof
uitgesproken doodstraf mogelijk in ge-
angenisstraf zou zijn veranderd, in-
'en het buitenland niet had geinter-
st*rrd' een fHimatum had willen
ellen „aan de souvereine Bulgaarse
Justitie".
Zich tot de negen parlementsleden
t a" de oppositie richtende, zei Dimi-
0 dat zij geen plaats verdienen in
en grote nationale vergadering, daar
'J „slechts een grammofoonplaat van
°e} buiteniand zouden zijn". „Gij durft
enter niet openlijk te spreken", aldus
mitrof, „want Uw enige zorg is uw
huid te redden".
lening: kijk eens naar Engeland zeg- j
gen ze, het heeft mijnen en haalt de
steenkool er niet uit. Kijk naar Frank- j
rijk, het heeft akkers en verbouwt geen I
graan. Moeten die mensen geholpen
worden?
Anderen willen „voorwaarden" voor
redelijk gedrag der Europeanen. Daar
zou geen sprake van zijn als er meer
Europese samenwerking was, maar zo
lang die er niet is! Toch zou een nau
were aaneensluiting der West-Europese
landen de Amerikaanse sympathie
enorm versterken. Vooral wanneer dit
in politieke vormen zou kunnen wor
den gegoten. Kijk toch eens naar ons:
wij komen uit alle hoeken van Europa.
En leven wij niet vreedzaam samen?
Waarom kunnen jelui dat toch in Eu
ropa niet?
Ziedaar in het kort de psychologi
sche achtergrond van de huidige ge
sprekken over de hulp aan Europa.
Dr. KAREL LISICKY,
de Tsjecho-Slowaakse diplomaat,
die tot president van de Palestina-
Commissie is gekozen.
Ik schaam mij.
En Vatel, grote keukenmeester aan
het hof van de Franse Zonnekoning,
gij die eens in wanhoop en vertwijfe
ling uzelf doorstak omdat u niet ter
juister tijd uw inmiddels beroemd ge
worden „Saumon" kon serveren.
Ik begrijp u nu.
Ik schaam mij omdat ik eens in dwa
ze zelfoverschatting meende, dat, gewa
pend met mijn parate kennis en een
hoge witte muts, mij niets te veel kon
zijn. Ik schaam mij omdat ik eens be
weerde: „Geef mij een mes en een vork
en ik sta voor niets!" Ik schaam mij
omdat ik als een debutant gesidderd
heb en het koude zweet der vertwijfe
ling langs mijn rug heb voelen lopen.
En u, Vatel, koninklijke kok die eens
de dood verkoos boven de vernedering
te moeten erkennen: „Ik heb gefaald",
u heb ik leren begrijpen in mijn wan
hoop en vertwijfeling, die nu een voor
bije bange droom schijnen.
En gij, ontwerpers en bouwers van
die magische kubus vol geheimzinnige
verborgenheden, die later bergkasten
van onpeilbare diepte bleken te zijn, gij
tovenaars in het minuscule, gij woeker
aars met centimeters, na mijn beken
tenis dat ik u in diepe wanhoop heb
vervloekt mijn bewondering.
Want toen ik uw helse uitvinding be
trad en met dat hautaine gebaar, eigen
aan „les maitres de grande cuisine Fran-
gaise", mijn hoge muts dat laatste nood
zakelijke zetje gaf, toen stokte mijn
adem en doemde voor mijn geestesoog
de schim van een grijnslachende Vatel
op. Ook ik zou hier mijn nederlaag lij
den.
Want hier, in uw vierkante meter,
kon alleen een tovenaar, een magiër,
n fakir, datgene bereiden wat 50 men
sen nodig hebben aan spijs en c-rank
om niet te sterven. Waar toch kon ik
ook maar het geringste ontdekken om
ook maar het meest eenvoudige te be
reiden? Waar een bergplaats voor kop
pen, schotels, borden, vorken en mes
sen? Waar spijs? Waar drank? Waar
een oven van enige betekenis? Waar
warm water? Waar....? Gladde wan
den, enkele knopjes, enkele stopcontac
ten en een paar schakelaars. Hier in
deze val, opgezet door boosaardige
technici, kennelijk met het doel on
schuldige KLM-koks tot razernij te
en u zult 's morgen* weer
kiplekker uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal In
uw ingewanden doen stromen, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gal op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
^OALS MEN WEET is de K.L.M.
de eerste en momenteel nog
de enige luchtvaartmaatschappij
ter wereld, die op haar interconti
nentale lijnen echte koks mee laat
vliegen. Deze* koks, die duizen
den meters boven de aarde heer
lijke gerechten te voorschijn we-
te te toveren, verheugen zich
reeds in een uitstekende naam.
Dat zo'n „vliegende kok" bij het
begin van zijn loopbaan als zoda
nig voor diverse verrassingen
komt te staan, toont het volgende
kijkje achter de schermen.
brengen, zou ik reddeloos ten onder
gaan.
Want reeds dreunden de motoren en
taxiede de KLM-Constellation naar de
startbaan, mij geen kans meer gevend
mijn laffe impuls, te vluchten, uit te
voeren.
J^iJET BEVENDE knieën en trillende
lippen, innerlijk biddend, begon ik
door de nood gedwongen mijn schijn
baar hopeloze taak. Aarzelend drukte
ik op enkele knopjes, draaide ik een
paar schakelaars om. En ziet, daar
waar geen kast kon zijn, was een
kast. Daar waar een lade onbestaan
baar moest v-orden geacht, was er één
gevuld met bestek. Waar in zo'n korte
tijd hitte, bakhitte, niet kon worden
opgewekt, brandde ik mijn vingeren
aan een gloeiendhete plaat. En toen
was het, gij bouwers van pantries in
Constellations, dat mijn wanhoop lang
zaam veranderde in verbazing en be
wondering. Toen was het dat mijn be
wondering overging in dankbaarheid
omdat ik nu de wereld niet behoefde te
bekennen geen moed te bezitten om 't
voorbeeld te volgen van maitre Vatel.
En nu, terwijl de dag overgaat in
schemering en de schemering zich op
lost in de nacht, nu terwijl ik van m'n
pantry uit de cabine overzie, waar te
vreden passagiers lui achteroverliggend
zich hebben geïnstalleerd voor de lange
nacht die vóór hen ligt, nu ook ik even
bevangen wordt door die prettige lome
sfeer die iedereen na een goede maal
tijd (met koffie en likeur) bevangt en
alles vervaagt in een gedempt, licht,
waarin hier en daar de rook van een
goede sigaret opkringelt, nu denk ik
met een zucht van verlichting en een
gevoel van grote dankbaarheid aan de
bouwers en ontwerpers van het won
derding dat „Pantry" heet en aan u,
edele collega's op Schiphol, die door
uw gezamenlijke inspanning mij in
staat stelden om dat wat onmogelijk
scheen, mogelijk te maken.
Straks, terug op Schiphol, als mij ge
vraagd zal worden „Hoe is het gegaan?"
zal ik waarschijnlijk heel onverschillig
zeggen „O best" en niet willen beken
nen wat ik nu, zo dicht bij de sterren
en zo ver van de goede aarde, voort
jagend door de heldere maannacht, heb
toevertrouwd aan u, onsterfelijke Es
coffiêr en Brillat Savarin.
En ook aan u, grote Vatel, die, ik
schrijf dit met weemoed, te vroeg ge
boren bent. Want pantrybouwers en
Schipholkoks zouden uw debacle, uw
ondergang voorkomen hebben.
(Van een U.P.-correspondent)
„Ik zal het van Ford winnen, al
moet het m(j mijn laatste penny
kosten", zeide te zijnen huize de trac
tor-bouwer en millionnair Harry
Ferguson, die een eis tot 62.775.000
pond sterling schadevergoeding te
gen de Amerikaanse Ford Motor
Company heeft ingediend.
Ferguson is voornemens in de loop
van dit jaar naar de Verenigde Staten
te gaan om de zaak daar persoonlijk
'.er hand te nemen.
„Ik vertrok in 1939 naar de Verenig
de Staten met een uitvinding op het
gebied van tractoren, waarmede ik in
Ierland proeven had genomen", ver
telde Ferguson. „Ik had er meer dan
twintig jaar met mijn vrienden aan
gewerkt en mijn vinding was werke
lijk iets prachtigs.Ik toonde haar aan
wijlen Henry Ford een voortreffe
lijk man en nauwelijks had hij er
kennis van genomen, of hij noemde
het 't mooiste wat Amerika ooit ge
zien had. Wij kwamen tot een gentle-
men's agreement. Hij kwam zijn ver
plichtingen nauwkeurig na en we
boekten een enorm succes"
„Na de dood van mr. Ford werd de
leiding der Ford Motor Company ge
reorganiseerd en ik stel vast dat de
nieuwe heren het genttlemen's agree
ment geschonden hebben".
Volgens Ferguson fabriceert de
Standard Motor Company te C-oven-
try op het ogenblik zijn tractoren met
een productie van 250 stuks per dag,
een cijfer dat vermoedelijk einde 1948
500 zal bedragen.
(Van onze Parijse correspondent)
F\E Parijzenaars kunnen maar niet
genoeg krijgen van het stem
men, Grondwet, gemeenteraden, bur
gemeesters en nueindelijk weer
eens Miss France!
In de enorme zaal van het Palels
de Chaillot zitten zij geduldig te
wachten op de dingen, die komen zul
len. Vóór ons luistert iemand naar de
band van Ray Ventura, de maat mee-
tippend met de punt van de schoen.
Daarnaast zit een ander met aan
dacht de glazen van zijn toneelkijker
te poetsen en daarginds, een beetje
achteraf, wordt wat zoet gefluisterd.
VRIJDAG 16 JAN
Hilvers. 1, 301 m.,
geeft nieuws om
r, 8, 1, 7, en 11
uur. NCRV: 7.30
Caecilia-kamer-
koor; 9.15 Zie
kenbezoek; 9.30 Opgewekte Disco-klan
ken; 11.00 Concerto Grosso; 11.35 Do-
rothea Roorda, alt; 1.15 Johan Strauss;
2.40 Composities van Jean Sibelius;
4.20 Leo Oostdam, fluit; Hans Lach
man, piano; 6.15 Het Evangelie in Es
peranto; 7.15 Geestelijke liederen; 8.15
Stafmuziekcorps;
Hilversum II, 415 m., geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 7.15
Fred Hartley en zijn orkest; 8.50 Voor
de Huisvrouw. VPRO: 10.00 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Spaanse volks
liederen; 11.20 De twee katten. AVRO:
12.00 Walsen en tango's; 12.38 The Sky-
masters; 1.45 Lyrische suite; 3.00 Ons
volk in zijn dichters.
VARA: 4.00 Johan Jong; 5.20 Wij en
de muziek; 6.35 Virtuose-trio; VPRO:
7.30 Cursus; 8.05 Concert VARA: 9.00
Men vraagt en wij draaien; 9.50 Op
vleug'len van muziek; 10.00 Buiten
lands weekoverzicht: 10.15 Swing and
sweet van Hollywood;
Reeds enkele weken is de aandacht
op deze grote gebeurtenis gevestigd,
door reclameplaten en aankondigin
gen op de ruiten der autobussen. Nu
is het dan zover. De jury is paraat,
haar oordeel te vellen. Zij bestaat uit
directeuren van de radio-omroep,
kunstenaars van naam, filmcritici, een
karikatuurtekenaar en drie vertegen
woordigers uit het publiek, die met
een roulette zijn gekozen, naar de
nummers op hun programma.
Eindelijk komt door het openschui
vende gordijn de leider van de cere
monie naar voren, met zijn beide
charmante helpsters. Applaus. Een
tweede gordijn wordt opgehesen en
het licht zakt weg. De spanning
groeit nu voelbaar. Dan gaat heel in
de verte nóg een gordijn open, op een
kier, en een geraffineerd gekleurde
achtergrond houdt alle blikken vast.
„Candidate nummer 1", kondigt de
omroeper aan, „Miss Brunöt!"
CEN brunette in stemmig avond-
toilet wordt door de schijnwer
per gevangen. Zij tript de vier treden
af en ruist naar de voorzijde van het
podium, bewonderd door duizenden
ogen. Zij zegt enkele woorden voor de
microfoon en dan is het: „Dank u
wel, Miss Brunöt." Na een sierlijke
reverance voor de jury wordt haar
een plaats gewezen óp het toneel.
Miss Tours, Miss Paris, Miss Me
tro, Miss WintersportIn een
grote boog staan zij op het podium
en zo vormen vierentwintig schonen
bijna een levend vraagteken: Wie is
de schoonste in het land?
Er worden vragen gesteld, diepzin
nige, oppervlakkige, gekke en schert
sende vragen, al naar de luim van de
omroeper en de instelling van zijn
slachtoffer. Ook uit de zaal komen
vragen en de grootte van het aantal
is al een maatstaf voor de apprecia
tie. Als Miss Champagne drie wen
sen mocht doen, is de eerste zeker:
een reis om de wereld. Miss Elégance
wenst alleen mannen met violette
sokken en Miss Bordeaux pareert,
71. Plotseling is het heel stil in het
bos. Niemand zegt een woord. „B-b-be-
doel je het K-k-kasteel op de D-d-den-
nenheuvel?" brengt Pom eindelijk bib
berend uit. „Ja, dat zei ik toch al?"
roept Wetsnavel ongeduldig. „Maar dat
hindert toch niet? Niet voor jullie ten
minste. Jullie zijn niet bang!"
72. „N-n-nee, wij zijn niet b-bang",
roept Pim en het lijkt wel of zijn stem
ook een beetje bibbert. „Maar, moeten
we er dan al meteen naar t-t-toe?"
„Zouden we niet beter eerst de bos-
politie kunnen waarschuwen?' vraagt
Pam. „Hoort hem", zegt Wetsnavel min
achtend. „Dan is Gerrit Kraai mis
schien al lang weer weggevlogen".
Door:
HILLEGONDA VAN REENEN
HOOFDSTUK VII.
Ten slotte was mr. Simmons die
middag vriendelijk geweest. Hij had
zich van een bijzonder welwillende
kant doen kennen, iets wat zelden of
nooit voorkwam. Hij had van deze
jongen bijna het onmogelijke geëist;
elke jongen uit de arbeidersstand zou
hem al lang de waarheid gezegd heb
ben en weggelopen zijn. Maar deze
jongen had volgehouden. Ten prooi
aan een natuurlijk verlangen hem te
sarren, om de betere stand, waartoe
hij behoorde, om zijn opvoeding en om
zijn beschaafd accent, had mr. Sim
mons geen enkele truc onbeproefd ge
laten, geen enkele stok versmaad om
de rug van deze kameel te breken.
Maar de rug van deze kameel scheen
door de tuchtiging in kracht toe te
nemen. Mr. Simmons bekende zich
zelf, dat zijn pogingen volkomen ge
faald hadden en kwam tot de conclu
sie, dat er in deze jongen blijkbaar
iets stak, dat boven zijn verstand
ging, dat een jongen uit de betere
stand, als hij zijn moest, tot onver
wachte dingen in staat was. En hg
staakte zijn gesar en bromde een be
wonderend woord voor zün helper.
„Je gaat morgen trouwen, hè?"
ging hij voort, „met Dolly Gray? Je
hebt het grootste gedeelte van het
werk gedaan, laat de rest maar voor
de loopjongen. En om vijf uur mag je
weg. Neem deze appels mee voor je
meisje. En veel geluk. En vergeet niet,
jongen, dat je het beste meisje van
de wereld krggt."
Om vijf uur, terwijl Dolly nog op de
fabriek was, keerde Frank naar huis
terug om de eenvoudige toebereidse
len voor zijn huwelijk te maken. Een
plechtig uur om zich met koud water
en groene zeep schoon te boenen, om
zijn pak op te persen, hoewel er niet
veel meer aan te persen viel en zijn
haar te laten knippen. Reeds begreep
hg, welke moeiigke omstandigheden
armen als deze te overwinnen hadden
als zg' er bg bgzondere gelegenheden
zoals bruiloften, doopfeesten en begra
fenissen, netjes wilden uitzien. Reeds
begreep hij, dat de rgken, komend
van hun weelderige huizen, om de ar
men het beheer te leren over datgene
wat niet te beheren is, indringers van
de grootste impertinentie, onwetend
heid en domheid zgn. Reeds koesterde
hg bewondering voor de moed en de
trots van dezen, de armsten der ar
men.
Hg leerde dit alles begrijpen zonder
er zich van bewust te zijn.
Hg nam mr. Simmon's geschenk mee
in een grote mand en dacht, dat Dolly
erg blij met de appels zou ?ijn. Om naar
te kyken waren de appels veel en veel
mooier dan een der andere huweigks-
cadeaux. Met de appels en met deze
extra vrye uren, die van nog veel
meer waarde waren, keerde hg naar
huis terug.
In het donkere, bedompte portaal
lag een brief, een wit vlak op de vuile
grond. Hg nam hem op en zag, dat hg
aan hem geadresseerd was. Hg stopte
hem in zijn zak, liep naar boven,
legde de appels in Dolly's kamer en
sloot zich in zgn eigen kamer op, met
het voornemen zich eens zorgvuldig te
soigneren.
Evenals alle bruidegoms uit de
buurt zou hg zich voor deze bgzondere
gelegenheid eens een extra wasbeurt
geven.
O, dacht hg, wat een wonderigk le
ven! Wat een ongeloofïgk wonderigke
geschiedenis. Als Arthur hem nu eens
zien konNu hg dood was, kon hg
het misschien. Maar dat was wel erg
boud gedachtEn toen nam hg de
brief uit zgn zak waarschgnigk van
William Drake, die hem nog eens aan
de vooravond van zulk een vreseigke
gebeurtenis als zgn huweigk met
Dolly, een ernstige vermaning toedie
nen wilde. Want wie zou hem anders
schrijven
Toen golfde het bloed hem naar de
slapen. Zgn vingers op het zegel voel
den de bekende contouren en zgn ogen
zagen Osborne's handschrift, dat hem
van het bekende familiepapier aan
staarde.
Osborne, koel schrgvend:
„Waarde John
(Wordt verve'
charmant en onder waarderend ap
plaus, een vraag, die wel een beetje
op het kantje is.
T\E toiletten zgn haast nog
mooier dan de dames zelf. Om
echter de invloed op de beoordeling
te ontgaan, verzoekt de jury de da
mes, zich even terug te trekken om
zich te verkleden. Even later komen
zg weer één voor één op, in een soort
propoganda-costuum voor de textiei-
schaarste; maar het is toch nog een
costuum. Het publiek wordt rumoeri
ger en het applaus stormachtiger.
Als de jury zich ten slotte terug
trekt, stormt een leger van fotogra
fen het podium op. Zg hebben al
lange tgd op een afstand staan blik
semen; maar nu breekt het vuurwerk
eerst recht los. De Misses worden
gegroepeerd. De lampen flitsen. Er
wordt gehergroepeerd in drie- en
viertallen en opnieuw flitsen de blitz-
lampen. Intussen amuseert de pianist
zich stilletjes op zgn klavier.
Na lange tgd wordt het plotseling
stil. De omroeper komt terug, druk
waaiend met een hand vol papieren.
Achter hem de jury, vermoeid en met
slepende tred: zg zgn het niet eens
geworden en nu moet het publiek be
slissen. Er zijn nog drie candidates uit
de selectie overgebleven.
J^IRECT op deze aankondiging
ontstaat een verward gemur
mel, waar geen getal uit te verstaan
is. Langzamerhand wordt het rumoer
echter meer gearticuleerd en steeds
luidert hoort men roepen: ze-ven-
tien! ze-ven-tien! zéé-ven-tiéiénü Het
groeit aan tot een stormachtige toe
juiching voor de nieuwe Miss France,
voorheen Miss Cöte d'Azur. En de
blondine van twintig lentes laat zich
lachend omringen door jury en foto
grafen, die een snelvuur van bliksems
afschieten op de mooiste van het
land: Yvonne Viseux.
Na nog een daverend applaus gaat
het publiek uiteen. En onder het
zachte Parijse gaslicht denkt iedere
Jean zgn Sophie een Miss France te
zijn.
Volgens Radio
Rome zgn thans
ook de achterge
bleven leden van
de Roemeense
Kon. familie uit
Boekarest naar
Zwitserland vertrokken. Roemenië
zal nu voortaan een vorst-vrg gebied
zijn. xGandhi gaat weer vasten
teneinde Hindoestan en Pakistan te
bewegen hun geschillen bg te leggen.
Het is voor Gandhi te hopen, dat dit
niet te lang zal duren. Overigens een
zeer goedkope maatregel. Als dr.
Beel en dr. Van Mook ook eens gin
gen vasten tot het Indonesische ge
schil opgelost is? —x— De Griekse
regering heeft een aantal vooraan
staande figuren uit linkse kringen
naar Ikaria verbannen. Opnieuw
bigkt daaruit hoe gevaarigk het is om
vooraan te gaan staan. xDe
Koninkigke Maatschappij „De Schel
de" overweegt plannen om te Vlissin-
gen een dok te bouwen van zulke af
metingen, dat het tot de grootste van
ons land zal behoren. Daar zal aardig
voor gedokt moeten worden. x
Het eerste Care-ship met steenkool
als geschenk van Amerikanen aan
hun familie in Nederland wordt 15
Januari in Rotterdam verwacht. Het
heeft 1000 ton kolen aan boord, wel
ke Nederland geen deviezen kosten.
Een scheepslading zwarte goederen
komt zonder deviezen over onze
grenzen. Hoe vaak is er al niet ge
waarschuwd om daaraan niet mee te
werken. Intussen... het zou niet
kwaad zgn de stambomen eens na te
kgken op mogeigk Amerikaanse fa
milie. xDe heer Spaak, eerste
minister van België, is te Rotterdam
gearriveerd in verband met de Bene-
lux-plannen. Het is te hopen, dat ze
nu niet Spaak zullen lopen. De
vrouw van 'n Ierse havenarbeider heeft
het leven geschonken aan haar vijfde
tweeling. De gelukkige moeder heeft
naar gemeld wordt buiten haar vgf
tweelingen nog twee kinderen. Of de
vader ook zo gelukkig is wordt er
niet bij vermeld. xMen is in En
geland bezig met het experimenteren
met walvismodellen in tanks en wind
tunnels om superduikboten te kunnen
ontwerpen. Men heeft nameigk be
rekend dat een blauwe walvis een
energie van duizend paardekrachten
kan ontwikkelen en met zgn gewicht
van 120.000 kg. onder water twee
uur lang een snelheid van ruim 16
mijl kan bereiken. Zou het ter bespa
ring van motorolie niet verstandig
zgn voor elk dezer nieuwe duikboten
een blauwe walvis als trekkracht in
te bouwen? De grote kunst zal zyn de
dieren te besturen. xDe bekende
wielrenner Braspenninx, wiens naam
herhaaldeigk genoemd is bg smokkel-
partu'en, blykt daarmee gelukkig niets
te maken te hebben. De gearresteerde
die zijn penningen na smokkelen
verbrast, is een zekere Braspenninx
uit Princenhage. Hg is ook wielren
ner, maar hij is blykbaar hopeloos
van de rechte weg afgeweken.
Een Amerikaans vliegtuig stortte
neer toen het by zware storm en regen
op het vliegveld van Washington wilde
landen. Vgf inzittenden kwamen om
het leven en vier werden gewond.
