George Dessing loopt maandenlang
doelloos in Amsterdam
am
i
r
ZWAtTi tCISAOWW
J
Achter de schermen
van de Oorlog
im
J
-R®
Wordt opgevolgd door Anton de Wilde
die een duplicaat-foto kan tonen
Wij moeten een ernstige
vraag stellen!
WAT VAN LOOI op die November
avond van het jaar 19^2 niet weet
is, dat Schreleder in zyn nieuwe bu
reau te Driebergen waar hij zich
gemakshalve geïnstalleerd heeft
naast Giskes van de Abwehr in
spanning wacht op de terugkeer van
Anton van der Waals, die zich de
naam De Wilde heeft aangemeten
voor zyn nieuwste verraad-affalre.
AN NABIJ commissie ingest ld
Belgen zullen demonstreren bij
aankomst van hun Koning
Wu
LUISTEREN
NAAR....
|\E OP DE VELXJWE ondergedo-
ken Amsterdammer Levinus van
l^ooi, oud-redacteur en oud-Berlyns
correspondent van de Arbeiderspers,
krUgt op een dag in Februari 1942
bezoek van zyn vrouw. Dat moet voor
byzonder nieuws zyn! En inderdaad:
mevrouw Van Looi, die hals-over-
kop uit Amsterdam gekomen is,
brengt byzonder nieuws. Er is by de
gezusters Lelie in Amsterdam een
man gekomen met een niet-alledaags
verhaal. Hy komt uit Engeland, is
met een parachute uit een vliegtuig
gesprongen (stel je voor: midden in
de nacht!) en wii Van Looi spreken.
Hy kan zich legitimeren; hy heeft
een portretje by zich van Maryke,
het dochtertje van Meyer Sluizer, die
in Engeland is.
Waar is hy op 't ogenblik?, wil
Van Looi weten.
Nog steeds bij de dames Lelie.
En de dennennaalden zaten nog in
de opslagen van zijn broekspijpen, hy
is dus door een bos gekomen; hij
spreekt Nederlands met een Engels
accent en hy had een grote Ameri
kaanse revolver by zich.
- Ik ga mee, zegt de onderduiker,
't Is te hopen, dat we geen bekenden
XXIII
zien in Amsterdam. Geloven ze nog
allemaal, dat ik in Engeland zit?
Allemaal, zegt mevrouw Van
Looi. Behalve de enkelen, die beter
weten.
Een paar dagen later vertelt de
Nederlandse agent George Dessing,
die uit Zuid-Afrika kwam om mee
te doen tegen Hitier, zyn geschiedenis
aan Van Looi. Hy is opgeleid in En
geland en die training is geen non
sens, yor know? Je weet, dat er een
dag komt, waarop je in het vliegtuig
stapt om boven Nederland af te
springen. En als die avond gekomen
is, waarop ze je zeggen: het gaat
vannacht gebeuren, eet er nog 's lek
ker van en neem nog 'n extra borrel
nou, dan geeft je dat een raar
gevoel. Enfin, die avond was het niet
door gegaan. Slecht weer en veei
sneeuw en zo. En maar wachten, de
ene dag na de andere. En dat wordt
een mens beu. De ene dag: veel
sneeuw in Nederland. En de andere
dag: nog meer sneeuw in Nederland.
De marconist, die met 'm mee zou
gaan, zag er niets in. Die was achter
gebleven. Maar George Dessing was
gekomen. Ze hadden 'm naar een En
gels vliegveld gereden en boven de
Nederlandse kust leek het wel een
vuurwerk op een feestdag met al dat
afweergeschut en in de buurt van
Nykerk had de skipper van de kist
gezegd: hier zyn we d'r, spring er
maar uit en good luck!
En toen had 'ie pech gehad. Want
waar denkt mijnheer Van Looi dat
ze hem hadden afgezet? Precies bo
ven een hulpvliegveld van de Duit
sersMaar dat wist 'ie pas, toen
het licht werd. Toen was de parachute
ai verborgen en toen liep 'ie daar
zo'n beetje door de sneeuw te stam
pen in zn' overall. En toen was daar
een stel Duitsers, die in de prille och
tend de hakenkruisvlag hesen en een
schildwacht keek een beetje vreemd
naar 'm, maar hij had precies ge
daan of 'ie daar thuis was. En ze
hadden hem eenvoudig door de poort
laten gaan. Aardige lui, die Duitsers.
Van Looi hoort het verhaal aan,
neemt de verteller scherp op en be-
kykt het foto'tje van Sluizers doch
tertje. Dat klopt. En ten overvloede
komt er op dat ogenblik een koerier
met een via Portugal gezonden brief
uit Engeland, waaruit biykt, dat de
ietwat nonchalante parachutist
j.goed" is.
met
Hebt u nog verbinding
Londen?, vraagt Van Looi.
Hoegenaamd niet, zegt Dessing.
Alleen: de elfde van iedere maand
zendt radio-Oranje een bericht voor
me uit; ze zullen me daarin Gerrlt
van der Broek noemen.
Op de elfde Maart 1942 wordt er
scherp geluisterd naar radio-Oranje.
Daér komt het bericht voor Gerrit
van der Broek: „Uw broer Jo is ge
zond". Dat betekent, dat er een mar
conist komt, die hem ontmoeten zal
in café „De Leidse Poort" te Am
sterdam. Maarop het afgespro
ken uur is er geen marconist. En
óók niet op de afgesproken volgende
dagen. Korte tyd later komt er in
Amsterdam een bericht, dat de mar
conist Molenaar by zyn sprong do
delijk verongelukt is; de man is in de
nacht van 9 op 10 Maart tegeiyk met
Leo Andringa geparachuteerd, maar
met het hoofd op een betonnen drink
bak terechtgekomen
Een maand verstrykt. George Des
sing maakt kennis met Koos Vor-
rinlc, die graag berichten wil seinen
naar Londen over de vorming van
het Nationale Comité, waarin ver
tegenwoordigers van alle politieke
partijen zitting hebben. Dessing be-
grypt dat. Hy heeft zelf de opdracht
Londen zo uitvoerig mogelijk in te
lichten en intussen in Nederland
sabotagegroepen te vormen. Maar
hy staat machteloos, zolang hy niet
de hulp heeft van een marconist met een
zendapparaat en zolang Londen geen
containers met springstoffen stuurt.
Op 11 April meldt radio-Oranje
aan Gerrit van der Broek, dat zijn
broer Jan gezond is. Dat is een an
dere marconist. Wéér gaat de para
chutist naar „De Leidse Poort". En
weer tevergeefs.
Op 11 Mei brengt radio-Oranje op
nieuw een boodschap voor Gerrit van
der Broek. Hy moet vol houden! All
right, George Dessing gaat opnieuw
naar „De Leidse Poort". En daar
komt Andringa binnen, te Londen be
kend als „Akkie" en sist hem in het
voorbygaan de woorden toe: Ga weg,
Gestapo! Onze lezers weten reeds uit
een vorig artikel, dat Akkie in gezel
schap was van de SD-man Leo Poos!
En daarmee is 't werk van George
Dessing definitief tot mislukken ge
doemd. Het café „De Leidse Poort"
is als trefpunt besmet. Dat is niet
meer te gebruiken. Wel seint radio-
Oranje later nog, dat Gerrit van dei-
Broek bezoek zal krygen „by de da
mes" (de gezusters Lelie), maar deze
dames hebben inmiddels moeten on
derduiken, Ook dat adres is uitge
schakeld.
Het is tragisch. Stapels militaire
en politieke informaties liggen te
wachten op verzending naar Londen
maar er is geen mogelykheid voor
contact. George Dessing heeft geen
taak meer; al zyn moeite, al zijn
moed, al zijn opofferingsgezindheid
zijn vergeefs geweest.
In October 1942 verdwynt hij uit
Nederland om via België, Zwitserland
en Spanje Engeland te bereiken. Het
zou ruim een jaar duren, eer hij weer
in Londen terug was
JN NOV. 1942 krygt Levinus van
Looi van zyn vriend Karei van
Staal een bijzonder goed bericht. Een
bericht, dat nieuwe mogelijkheden
opent voor contact met Engeland.
Er is een nieuwe parachutist uit En
geland aangekomen, een zekere An
ton de Wilde, die gevraagd heeft naar
Neo-fascisten demonstreren
in Rome
Volgens berichten in de Italiaanse
ochtendbladen heeft gisteravond laat
een groep van ongeveer tweehonderd
„neo-fascisten", behorend tot de „so
ciale beweging", na een partijbijeen
komst een mars ondernomen door de
Joodse wijk van Rome, onder het
zingen van fascistische liederen en
kreten van „dood aan de Joden". Zij
werden door de joodse bevolking met
gefluit en gejoel ontvangen. Bij de uit
gebroken vechtpartijen werden vier
personen ernstig gewond, voordat de
politie de orde kon herstellen.
„Vlnui". Dat is Van Looi! En de
Wilde heeft dezelfde legitimatie als
die, welke George Dessing had: de
foto van het dochtertje van Meyer
Sluizer.
Van Looi ontmoet de nieuwe para
chutist tegen de schemer in Amster
dam en brengt hem langs een om
vang naar een café, waar de heren
langdurig praten. De Wilde is vol
komen op de hoogte met de toestan
den in Engeland, weet alles van de
Opleidingsscholen, praat over cow
talners en wapens en agenten
Dat is een parachutistenmes.
Dat gebruiken wy voor het doorsny-
den van de lyntjes.
En dat klopt. Maar Van Looi is
nog niet tevreden. Hij wil nog gro
tere zekerheid. En hy legt De Wilde
een plan voor, om die zekerheid te
verkrygen. Er moet een radiobericht
komen uit Londen. Een heel byzonder
radiobericht over radio-Oranje
Anton de Wilde knikt by voorbaat!
Wat Van Looi niet weet is, dat
Londen enige dagen geleden draad
loos een opdracht heeft gegeven om
aan te lopen op het adres van Karei
van Staal en daar te vragen om con
tact met Vinus.
Wat Van Looi niet weet is, dai
Schreieder dit bericht heeft ontvan
gen en dat hy Van der Waals op
dracht gaf, voor Engels agent te spe
len en uit te zoeken, wie Vinus is en
met welke organisatie hy in verbin
ding staat.
En wat Van Looi in 1942 niet weet
en wat wellicht niemand ooit zal
weten is, hoe Van der Waals in
het bezit is gekomen van een dupli
caat-foto van het kind van Meyer
Sluizer. Wie, zo moeten wy op de dag
van het proces tegen Van der Waals
openlyk vragen, wie is er verant
woordelijk voor, dat een zo uiterst
belangrijk legitimatie-middel in du
plicaat naar Nederland kwam?
Heden staat v. d. Waals voor
zijn rechters. Gedurende het
proces zullen wij onze
artikelen-serie onderbreken,
om na de zitting de reeks
voort te zetten met:
Koos Vorrink heelt een
gesprek met v d. Waals
Om door J. D. v. Exter^
PROGRAMMA VAN HEDENAVOND
ój. Pim, Pam en Porn kunnen met
verder praten, want de keukenjongen
is met het menu binnengekomen. „Zo
en wat zal het zyn?" vraagt hij vrien
delijk. „Een mals biefstukje met wat
gebakken aardappeltjes?"
Maar dan ziet hij dat de tijgers niet
vastgebonden zijn.
„W-w-wat? Zitten jullie niet in een
kooi? Ohhhü! Dat is vreselijk!" En
met een gil rent hy de wagen uit.
„Ze hadden me levend kunnen ver
scheuren", horen Pim, Pam en Pom
hem in de verte roepen.
34. „Nu dat is me ook wat moois",
zegt Pam terwijl hij zijn broertjes aan
kijkt. „Eerst maakt hij ons lekker met
een malse biefstuk en dan neemt hij
de benen. Als het zo doorgaat krijgen
we niets!"
„Sssst!" fluistert Pim. „Daar komt
de directeur weer aan. Denk erom,
blijf in je rol. Vergis je niet!"
Ze trekken de tijgerkoppen weer he
lemaal over zich heen en wachten op
de dingen die komen gaan.
De Ned.-Indische
V—regering heeft een
ICkl ucDDt die de versnelde af-
f YtKKfc koop van de z.g.
particuliere lande-
ryen ter hand zal
nemen op West-Java. Javaanse opgeze
tenen op deze landen waren verplicht
tot arbeid voor hun landheren. x
De by het NVV aangesloten Neder
landse Verengiing van Spoor- en
Tramwegpersoneel schreef dezer dagen
het 25.000ste lid in. xNederland zal
300 ton gele kool, 300 ton peen, 5000 ton
consumptieaardappelen en 5000 ton
pootaardappelen naar Tsjecho-Slowa-
kye kunnen exporteren. xDe se
cretaris van H. M. de Koningin deelt
mede, dat H. M. de Koningin voorne
mens is 15 April a.s. naar Het Loo te
vertrekken voor haar zomerverblyf.
xDe Bijzondere Raad van Cassatie
verwierp het beroep van de oud-burge
meester van Utrecht tijdens de bezet
ting, C. van Ravenswaay. Deze werd
door de Utrechtse Kamer van het Bijz.
Gerechtshof te Amsterdam tot elf jaar
R.W.I. met aftrek, veroordeeld, wegens
zijn houding en daden tijdens de bezet
ting jegens het vaderland. xDe mi
nister van Economische Zaken heeft
bekend gemaakt, dat het hem onmoge
lijk is om voorshands 'n ruimere voor
ziening van textielartikelen in het
vooruitzicht stellen. - In een of
ficiële Griekse verklaring wordt ge
zegd, dat de Griekse guerillatroepen
thans naar schatting 30.000 man tellen
tegen 12.000 het vorig jaar.
De nieuwe'' mode
'n Mijnwerker uit Alaska keerde
na jaren naar de beschaafde we
reld terug. Hij stapte in de trein
naar New-York en kwam te zitten
tegenover een dame, die gekleed
was volgens de mode 1948.
Zó groot was z'n enthousiasme,
dat hij niet kon nalaten aan de
dame een compliment te maken:
„Dames, gekleed zoals U, heb ik
sedert dertig jaar niet meer in
Alaska gezien. Ik heb er altijd
naar terugverlangd".
Wanneer Koning Leopold aanstaan
de Zondag met de Eemdijk te Rotter
dam zal aankomen, zullen duizenden
koningsgezinde Belgen aanwezig zijn
cm hun vorst te begroeten. In nage
noeg alle Belgische dagbladen staan
oproepen aan eigenaars van autobus
sen, hun materiaal ter beschikking te
stellen voor het vervoer.
Naar verluidt zullen ook vele parti
culiere auto's naar Rotterdam vertrek
ken terwijl aangenomen wordt dat het
merendeel der Belgen, die de voetbal
wedstrijd NederlandBeigië bijwonen,
zich bij de demonstratie zal aansluiten.
HILVERSUM I, 301
ra Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur
6,15 De VARA fe
liciteert 6,30 Ne
derlandse Strijd-
krachten 7,08
Denk om do bocht
7,15 Jan Vogel en zijn accordeon-orkest
VPRO: 7,30 Cursus 7.50 Tien vóór
acht 8,05 Variaties 8,30 Het gezin in
de wereld VARA: 9,00 Men vraagt
en wij draaien 9,30 Scholing en om
scholing 9,50 Op vleug'len van muziek
10,00 Buitenlands weekoverzicht 10.15
Swing and sweet VPRO: 10,40 Vandaag
10,45 Avondwijding 11,15 Symphonisch
concert
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur 6,00 Het Nederlands
Kamerkoor 6,30 Oude melodieën met
nieuwe harmonieën 6,50 Actualiteiten
7,15 Voorlichting aan het bedrijfsleven
7,30 A pretty girl is like a melody (gr-
pi) 7,45 De drie landen 8,05 De ge
wone man 8.12 Omroeporkest 8.51
P.ondetafel-conferentie 9,15 De Zilver
vloot 9.45 Uit de schatkamer van het
O T 10,30 Celle (grpl) 10,45 Avond
gebed 11,15 Een dansje tot besluit
PROGRAMMA VOOR ZATERDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 6, 8 en 11 uur VARA: 7,30
Gramofoonplaten 8,18 Lichte morgen
klanken 9,30 Gramofoonplaten VPRO:
10,00 Morgenwijding VARA: 10,20 Radio*
feuilleton 10.3S Piano 10,50 Gramo
foonplaten 11,00 Voor de Continubedrij
ven 12,00 Johan Jong (orgel) 12,3»
Weerpraatje 12,33 Vincentino 1,00 Ne
derlandse Strijdkrachten 1,30 Dolf van
der Linden (Metropole-Orkest) 2,00 Het
Nederlands lied 2,45 Harmonie-orkesten
3,00 Het NVV 3,15 The Ramblers
4.00 De samenhang tussen de verschillende
aspecten van de maatschappelijke plan
ning 4,15 Amateurs zetten hun beste
beentje voor 4,45 Om en nabij de twin
tig 5,15 Volksconcert 6,15 Sport-
praatje 6,30 Nederlandse Strijdkrachten
7,00 Artistieke staalkaart VPRO: 7,30
Cursus „De kerk nu" 7,45 Voor Neder
landers ln Duitsland VARA: 8.15 De
winkel van Sinkel 9.15 Socialistisch
commentaar 9,30 Vindabona Schram-
mel'n 10,00 De vrouw in de mist 10,30
Jan Corduwener 11,15 Hobby-Hoek
11,30 Gezellige plaatjes
HILVERSUM IX, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 7,13 Grs-
r-.ofdonplaten 7,30 Ciavecimbel 8,15
Pluk de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05
Kamermuziek 9,30 Waterstanden 9,35
Gramofoonplaten 10,00 Klein kleutertje
10,15 Symphonisch morgenconcert
11,00 De Zonnebloem 11,45 Schoolradio
17,15 Gramofoonmuziek 12,30 Weerover-
zicht 12,33 Orkest van Klaas van Beeck
12,55 Zonnewijzer 1,20 Vervolg Orkest
van Klaas van Beeck 1,50 Film en To
neel 2,10 Gramofoonplaten 2,20 En
gelse les 2,40 Gramofoonplaten 3,15
Concert der jongeren 3,45 KRO-kiosk
4,00 Gramofoonplaten 4,20 Een sociale
misdaad 4,30 De schoonheid van het
Gregoriaans 5,00 De Wigwam 8,09
Liederencyclus (gr pl) 6,15 Journalistiek
weekoverzicht 6,30 Actualiteiten 6,48
Splnoza 7,15 Muzikale melange 7,35
Gramofoonplaten 7,50 Banden die blin
den 8,05 De gewone man 8,12 Gra
mofoonmuziek 8,20 Lichtbaken 8,50
Gramofoonplaten 9,00 Negen heit de klok
10,15 Gramofoonplaten —10,45 Avond
gebed 11,15 Fragmenten uit de opera
„La Traviata"
door Jan Dirk van Exter
Cvorrlrtt ft-D.p.
De volgende morgen al heel vroeg,
arriveren de Rat met zijn twee hand
langers Fatty en Knijp-oog bij de be
wuste S-bocht, waar de Chef zo'n
prachtige overval op de smokkelauto
gepleegd heeft.
„Allereerst moeten we de sporen
van die auto zoeken. Volgens onze
jongens moeten ze een wagen gehad
hebben. Ze hoorden duidelijk twee
auto's wegrijden. De hunne en een
andere,..." zegt de Rat.
„Nou maar dat klopt baas", ant
woordt Knijp-oog, die nauwkeurig de
grond onderzoekt. „Kyk maar, hier
zie je duidelijk in de bocht de sporen
van twee auto's.
Inderdaad hebben de auto's op die
regenachtige avond duidelyke sporen
nagelaten en er zijn ook voetstappen
te zien.
„Ik snap alleen maar niet, dat on
ze jongens zich zo gauw overgege
ven hebben".
„Ja maar, er stonden twaalf agen
ten volgens hen".
„H'm onmogelyk", snauwt de Rat.
„Dat hebben die lafaards natuurlijk
maar gezegd om zichzelf te dekken.
Dan zou je daar toch de voetstappen
van moeten zien! Trouwens we weten,
dat het geen overval van de politie
was. Onze verklikker bij de grens
wacht heeft ons dat toch duidelijk
verteld. De politie zoekt zichzelf een
ongeluk naar de aanvallers. Boven
dien gebruikt de politie geen rook
bommen".
„H'm, het lijken me gevaarlijke te
genstanders", mompelt Knijp-oog.
„Luitjes die over dergelijke wape
nen beschikken".
„Word je misschien bang? Denk
erom, bangerds kunnen we in ons
vak niet gebruiken", zegt de Rat op
gevaarlijke toon.
„Nou we hebben hier genoeg gezien.
We kunnen 'm beter smeren voor
iemand ons hier ziet".
En tochhebben daar twaalf
agenten gestaan. Hoe kan dat?
loood
TJEEDD ADEMA JSM
31)
De inspecteur keek geïnteresseerd naar zyn chef.
>,U bedoelt dus, dat die man er belang by had, dat zyn neef
„Natuuriyit! Er Is hier een nieuw motief waarmee ik natuuriyk niet graag
zou beweren, dat die meneer de hand in het spel heeft gehad. Maar ln elk
geval moet dat onderzocht worden en wanneer misschien mocht biyken, dat
er zoveel bezwarende dingen aan het licht komen, dat ze de dokter weer
naar zijn vrouw laten gaan, zal ik me daarover van harte verheugen, dat
kan ik je wel zeggen."
„Ik niet minder, commissaris," zei de inspecteur enthousiast. „Dokter
Van Bremen is al jaren onze huisvriend. Ik kan me niet indenken, dat
„Ja ja," zei de commissaris, „laten we daarover nu maar niet verder rede
neren. Jij gaat morgen naar Rotterdam en je stelt je volkomen op de hoogte
van die meneer Harting. Je gaat na waarom die verzekering is gesloten en
wat het motief is geweest, dat de uitkering zo hoog ls. Als er maar een
schyntje van verdenking is stel je een uitvoerig onderzoek ln waar die
meneer op de avond van de moord geweest is en je laat je niet afschrikken
door het eerste het beste alibi. Verder heb ik je op het ogenblik niets te
vertellen. Als je misschien de stad eens in wilt, dan heb Ik daar niet het
minste bezwaar tegen."
„Ik zou graag een bezoek brengen aan de familie De Wit, commissaris.
Ik voel het als een verzuim, dat ik daar nog niet geweest ben."
„Een prachtidee!" riep de commissaris. „Groet de familie van mij en houd
je ogen en je oren open. Je weet nooit hoe je door kleine bijzonderheden
een nieuw spoor kunt ontdekken. Je weet, dat ik je beloofd heb, dat je een
stevige plifim op je hoed zult krygen als er door jou medewerking licht in
dit mysterie gebracht wordt en ik hoop van harte, dat je succes zult hebben,
niet alleen voor jou, maar ook voor mezelf. Ik weet wel, dat de publieke
opinie ons koud moet laten, maar er zyn al te veel raadselen onopgelost ge
bleven en als ik die ingezonden stukken in die beroerde kranten lees, kom
ik tot de conclusie, dat het hoog tyd wordt, dat de politie eens gerehabili
teerd wordt. Een verdachte arresteren is geen kunst, maar bewyzen, dat
hy het gedaan heeft, daar komt het op aan, anders moeten we hem toch
weer loslaten. Zorg jij nou maar. dat je de goeie te pakken krijgt en maak
maar gauw, dat je weg komt, dan kryg ik hier een beetje ruimte."
Inspecteur Beekman keek glimlachend naar zyn chef, die nog altyd met
de handen op de rug door zyn werkkamer heen en weer beende.
Hy zette zyn pet op en ging door de gang naar buiten.
HOOFDSTUK VIII.
Tante Marianne voelt zich eenzaam.
Amsterdam koesterde zich in de warmte van de voorjaarszon.
De patriciërshuizen spiegelden zich in het water van de grachten en de
lente had aan de knoestige takken der bomen aan de wallekant waaiertjes
van teer-groene blaadjes getoverd.
De y'zeren wielbanden van een vrachtwagen ratelden over het plaveizel
en een schippersvrouw in rood baaien rok, wier armen tot aan de ellebogen
in het zeepsop verdwenen, zong onder een lijn met wapperend wasgoed met
heldere stem een populair liedje.
By de bruggen liepen de brede verkeeraders, waar links en rechts stromen
voetgangers elkaar passeerden. Tramwagens schuurden door de railsboch
ten, auto's gaven claxonsignalen en lange ryen fietsers schoten door het
wegverkeer over het asfalt.
Over het trottoir gingen de eindeloze stromen voetgangers, mensen van
alle standen en leeftijden in bonte verscheidenheid, waarvan er telkens weer
stil stonden om naar de etalages der grote magazynen te kyken.
Boven het straatrumoer buitelden de klokketonen van de Munttoren, die
met metalen stem een oud-vaderlands liedje zong. Het bracht een vroiyke
nooit in het stadsbeeld en het leek op die mooie middag wel of de mensen
iets van het voorjaar met zich mee droegen.
Op de caféterrassen hadden mannen en vrouwen de beschutte hoekjes op
gezocht en knipoogden achter, een biertje of een kleintje koffie tegen de
door witte wolkjes gezeefde zonnestralen.
Inspecteur Beekman groette toen een brigadier, die op een straathoek
naar het verkeer keek, correct salueerde. Hij was op het punt naar het
Rembrandtplein te gaan, toen hy tussen de uit de Vyzelstraat komende
voetgangers plotseling een figuurtje ontdekte, welks verschijning hem met
een gevoel van biydschap vervulde.
Het was een jong meisje in een keurig grys complêtje, die hem pas
herkende, toen hy haar op enkele passen afstands was genaderd.
„Marietje!" riep hy.
„Henk!" zei het meisje.
Over haar gezichtje trok een zonnige glimlach als duidelyk bewys, dat
deze onverwachte ontmoeting ook voor haar een aangename verrassing
was.
„Heb je dienst?"
„Integendeel," zei de inspecteur. „Ik heb wat we vroeger op school noem
den m'n vry'e kwartierje met dit verschil, dat ik gemachtigd ben er desge
wenst een hele vrije middag van te
maken. Ben je aan 't winkelen of ga
je op visite?"
„Janeedat wil zeggen, ik
moet nog een paar boodschappen doen.
maar dat heeft helemaal geen haast.
Mag ik met je meelopen?"
(Wordt vervolgd)