Een huwelijk, twee moorden en
honderd vraagtekens
D
C
DE ZWAKT! SCHADUW
J
om
Te Loosdrecht zong Van der Waals
psalmen, terwijl
bedrog pleegde
bij schandelijk
Achter de schermen
van de Oorlog
Van Alles Wat
EN HET BUITENLAND LOKT
Wu
Wij spelen Bridge
Lid van de Engelse
geheime dienst!
XXXV (slot)
EELTKNOBBELS
aaft de grote teen.
door J. D. v. Exter
DE ARTS EN ZIJN
ZONDAG
door Jan Dirk van Exter
LUISTEREN
NAAR....
QP '16 JUNI 1944 STAAN VOOR DE
gemeentesecretaris vsn Loosdrecht,
twee jongemensen, die elkaar de
rechterhand geven. HU een donkere,
elegante man in nauwsluitend jaquet,
sij een blozende, knappe jonge vrouw
In smetteloos wit. Het ja-woord klinkt
en de gemeente-secretaris spreekt de
plechtige formule, waarmede in Ne
derland een huwelijk wordt gesloten:
„Dan verklaar ik, als ambtenaar van
de burgerlijke stand dezer gemeente,
In naam der wet, dat ge door het hu
welijk aan elkander zijt verbonden".
De 19-jarige Cornelia Johanna den
Held uit Wassenaar kijkt schuchter
naar haar bruidegom, de 32-jarige Hen
drik Jan van Veen, die sinds enige tijd
te Loosdrecht waar zij hem bij het
zeilen heeft leren kennen een luxu
eus-ingerichte woning heeft betrokken.
Hij komt uit Indië, deze Van Veen, en
hij voert de titels doctor ingenieur. Als
getuigen treden op de heren H. L.
Bouwman, makelaar te Hilversum en
Simon Willem den Held, filmtechniker
te Wassenaar, broer van de bruid.
De ambtenaar van de burgerlijke
stand geeft de jonggehuwden enige
vriendelijke, levenswijze woorden mee.
Dan treedt het paar naar buiten, in
het stralende zonlicht dat de landelijke
omgeving van het lieflijke Loosdrecht
in een klein paradijs herschept. Voor
het stadhuis wachten de ouderwetse,
hoge rijtuigen, waarmede de kleine
trouwstoet naar de Nederlands Her
vormde Kerk rijdt.
Statige orgeltonen ruisen hen tege-
moegt, als bruid en bruidegom het
oude Godshuis betreden. Er is veel be
langstelling voor dit ongewoon-roman-
tisch huwelijk. In de banken zitten de
eenvoudige plattelanders, die doctor
Van Veen en zijn witte bruid willen
zien.
Dominee P. Moerman smeekt de ze
gen des hemels af over deze jonge
mensen, en houdt een predikatie. Het
psalmgezang klinkt plechtig door de
dorpskerk en doctor Van Veen zingt
de eeuwenoude woorden van geloofs
vertrouwen en heilsverwachting mee.
Dan leest de predikant het „formulier
om den huwelijken staat voor de Ge
meente van Christus te bevestigen".
Van Veen en zijn jonge vrouw knielen
en horen de zegenwoorden over zich
uitspreken: „De Vader der barmhartig
heid, die u door Zijne genade tot dezen
heiligen staat des huwelijks geroepen
heeft, verbinde U met rechte liefde en
tyouw en geve U Zijnen zegen. Amen".
De kerk stroomt leeg, het orgel ju
belt, de wereld baadt in zomerweelde.
En niemand, niemand behalve de
donkere man in het nauwsluitende
jaquet weet, dat hier bedrog is ge
pleegd. Bedrog, zó infaam en zó dui-
vels-gemeen, dat woorden het niet om
vangen kunnen.
Doctor ingenieur Van Veen is....
Anton van der Waals. Het is de spion
en bloedhond, de honderdvoudige ver
rader. chanteur en provocateur Van
der Waals, die hier onder valse naam
en met aanroeping van de zegen des
hemels een schijnhuwelijk sluit met
het 19-jarige meisje, dat in hem een
dapper man, een strijder voor de goe
de zaak van Neêrlands vrijheid ziet.
Bedrog. Want deze man kan niet an
ders dan bedriegen. Meer dan twaalf
honderd mensen zuchten door zijn toe
doen in kerkers en concentratiekam
pen of liggen doorzeefd van kogels in
het massagraf. Maar Van der Waals
zingt psalmen en buigt het hoofd voor
een gebed op de dag van zijn vierde
huwelijk.
's Avonds parelt de champagne in
de glazen. Er wordt bruiloft gevierd.
Het is niet eenvoudig een chronolo
gisch verslag te geven van het leven
van deze doortrapte schurk sinds hij,
na zijn reis naar Stockholm, door
Schreieder werd uitgerangeerd. Er
zijn in de twee jaren die er liggen tus
sen het tjjdstip, waarop hij op non-
actief werd gesteld en het ogenblik,
waarop hjj in Duitsland werd gearres
teerd, vele duistere en naar wjj
moeten aannemen ook van officiële
zijde nog niet geheel opgehelderde
punten.
In tegenstelling tot alles wat wij tot
dusver schreven, moeten wij voor het
geen thans volgt, enig voorbehoud ma
ken voorzover het betreft bijzonderhe
den die niet geheel vaststaan en moei
lijk kunnen worden gecontroleerd.
Omstreeks Dolle Dinsdag Septem
ber 1944 woont Van der Waals met
zijn secretaris Hendrik Mossinkoff op
een prachtig ingericht woonschuit in
Aalsmeer. Hij heeft deze woonschuit
voor f 28.000 gekocht van de heer
Sauveplanne te Amsterdam en hij doet
het tegenover de weinige mensen,
waarmee hij zich in Aalsmeer bemoeit,
altijd voorkomen alsof hij en Mossin-
kof broers zijn. Op een gegeven mo
ment in het najaar van 1944 bemerken
de leveranciers, die aan de bewoners
van de schuit, Uiterweg 9, goede klan-
VAN DER MEER
doodgeschoten...
ten hebben, dat een der heren Mossin
koff is verdwenen. Van der Waals
hangt een treurig verhaal op. „Zijn
broer is gepakt door de ÏJuitsers". Hij
verkeert in vreze of hij hem nog ooit
levend terug zal zien
Natuurlijk is dit verhaal gelogen.
Mossinkoff is aan boord van de woon
schuit op gruwelijke wijze vermoord;
zijn lijk is in stukken gesneden en de
stukken zijn, deels in een koffer en
deels in kippengaas verpakt, in het
water gegooid. Twee jaar later zal de
recherche slechts de romp dreggen. De
aanwijzingen dat Van der Waals de
moord heeft gepleegd, om 'zich te ont
doen van Mossinkoff die over zijn
vroeger leven te veel wist en om zich
de papieren van het slachtoffer toe te
eigenen, teneinde daarmee onder te
duiken, zijn niet wettig en overtuigend
genoeg om in de dagvaarding te wor
den opgenomen.
Een moord die hem wél ten laste
werd gelegd is die op de heer J. M.
van der Meer, een Hagenaar, die als
huisknecht had gesolliciteerd op een
advertentie die Van der Waals onder
de naam Baron Sweerts de Landas
Wyborgh had geplaatst. Van der Meer
leefde in de veronderstelling, bij een
goed gesitueerd heer in dienst te tre
den, doch Van dr Waals bleek slechts
de bedoeling te hebben gehad, zich de
papieren van deze man, die als ge
vangene in Vught had gezeten, toe te
eigenen, teneinde in de toekomst zo
wel voor de S. D. als voor de Neder
landse justitie onvindbaar te zijn.
In Maart 1945 is Van der Waals met
zijn slachtoffer per fiets op reis ge
gaan, zogenaamd naar Garderen, waar
hij. naar hij voorwendde, een land
huis bezat. Onder de gemeente Tien
hoven, nabij de daar liggende oude
forten, heeft hij de niets kwaads ver
moedende man met een revolver in de
hersens geschoten, alle papieren die op
het lijk waren gestolen, en het lijk
vervolgens in een langs de weg lopen
de sloot geworpen. Een marechaussee,
die het daar vond, verkeerde in de
mening te doen te hebben met een li
quidatie-geval en hij heeft het stoffe
lijk overschot, zonder aan het feit
ruchtbaarheid te geven, doen begra
ven.
Van der Waals is met de papieren
van zijn slachtoffer naar Zuidlaren
gegaan, waar de NSB-burgemeester
hem en zijn vrouw Corrie den Held
een zomerhuisje ter beschikking heeft
gesteld. In Zuidlaren heeft Van der
Waals de bevrijding afgewacht en
toen de Canadezen dege gemeente na
derden heeft de boef zijn fiets voor
zien van een Nederlandse vlag en is de
troepen van onze bevrijders verheugd
tegemoet gereden.
Gedurende al deze tijd heeft Van
der Waals van tijd tot tijd nog contact
gehad met de S. D.. zowel in Den Haag
als in Zwolle en Haren (Groningen).
fNTUSSEN HAD VAN DER WAALS
in Zuidlaren moeilijkheden gekre
gen met de plaatselijke afdeling van
de Binnenlandse Strijdkrachten. Men
koesterde argwaan tegen de gladde,
hoffelijke man en men heeft hem zelfs
gedurende uren, als arrestant opgeslo
ten. De commandant van de B. S. is
toen blijkbaar dopr de .woordenstroom
van de geraffineerde spion overbluft
geworden en heeft vervolgens - van het
ene uiterste in het andere vallend
Van der Waals ingedeeld bij een ar
restatie-groep, die in een bootje NSB-
ers ophaalde.
Een paar weken later duikt Van der
Waals op in Utrecht. En daar heeft het
ongelooflijke feit plaats dat de Engel
se majoor Pitcock en de Nederlandse
kapitein Sydenburg Van der Waals,
wetende wie en wat hij is. inschakelt
in het werk van de Britse geheime
dienst!
De vraagtekens, die ieder normaal
denkend mens bij deze episode uit het
leven van de verrader plaatst, kunnen
wij. op deze plaats niet in uitroepte
kens veranderen om de eenvoudige re
den. dat er niet voldoende gegevens
beschikbaar zijn om deze uiterst merk
waardige historie ook maar bij benade
ring te verklaren.
Vast sf*it slechts dat Van der Waals
korte tijd in Utrecht heeft gewoond (in
een speciaal voor hem gevorderde wo
ning!) en dat hij later naar Bonn is
vertrokken, vanwaar hij naar Berlijn
ging om contact te zoeken met de Rus
sen.
Vast staat verder, dat hij eerst in
Augustus 1946 door de Engelsen werd
uitgeleverd. Hij droeg toen de naam
Wilhelm Hoffman. En het persoons
bewijs op die naam was enige maan
den na de bevrijding afgegeven door
het stadhuis van Rotterdam!
Vraagtekens honderden .vraagte
kens
COLLECTIEF ARBEIDSCONTRACT
BLOEMBOLLENBEDRIJF
De collectieve arbeidsovereenkomst
onlangs afgesloten tussen de drie werk
geversorganisaties in het bloembollen-
bedrijf en de drie landarbeidersbonden
voor het bloembollenbedrijf in Noord
en Zuidholland, bleek niet de volle in
stemming te hebben van het college
•van Rijksbemiddelaars, en wel o.m.
•niet ten aanzien van het loonpeil, de
vacantiebijslag. betaling overwerk en
tarief bollenpellen.
Besprekingen eerst tussen werkge
vers- en werknemersorganisaties en
daarna met het college van Rijksbe
middelaars hebben tenslotte geleid tot
een iets gewijzigd collectief contract.
Maakt een einde aan de stekende pijn.
Een succesvol middeltje tegen eelt-
knobbels aan de grote teen is nu
v/eer verkrijgbaar onder de naam
Dalet Balsem. Dalet Balsem dringt
diep in de huid door;
verlicht de pijn op
wonderbare wijze, heft
de ontsteking en op
zwelling op. Zodoende
kan de vervormde teen
zijn normale stand her
nemen. Vraag een
tube Dalet Balsem aan Uw apotheker
of drogist (prijs 2.50). Mocht U er
niet in slagen het te vinden, schrijf
dan aan Agentschap Internationaal
Laboratorium N.V. Afd. II, IJmuiden.
75. Buiten in de gang horen Pim,
Fam en Pom een verward rumoer.
Allerlei stemmen klinken door elkaar.
„Ze moeten hier ergens zijq". Ze zijn
deze gang ingevlucht". „We moeten ze
te pakken krijgen"..
„Hoor je dat", fluistert Pim. „Dat is
de stem van de directeur. We moeten
ens verbergen".
76. Angstig kijken ze om zich heen
f „Wat een rare dingen staan hier alle
maal", zegt Pom.
„Ach, dat is van een goochelaar"
antwoordt Pim. „Je weet wel, zo'n man,
die allerlei dingen op het toneel te
voorschijn tovert".
CEN DER GROTE voor
waarden voor een nau
were aaneensluiting der
volkeren is het persoon
lijk contact. Daarvan wa
ren de honderden deel
nemers van het Europa
Congres zich bewust en
zij zelf verwerkelijkten
dit contact.
Toch waren dit slechts
enkele aanrakingspunten
tussen vele nationalitei
ten. De grenzen moeten
in veel sterkere mate
worden opengegooid.
Daartegen zijn op heden
zeker enkele practische
bezwaren. Voor vele, lan
den wordt echter ten De-
hoeve van de toerist e.a.
een bepaald aantal de
viezen beschikbaar ge
steld. En hoe zit dat nu
met België? Dit lid van
de door de vrije wereld
geroemde Benelux is
voor de andere grote
partner onbereikbaar. Er
worden voor de Neder
landse toerist in de ruim
ste zin van het woord
voor België geen devie
zen beschikbaar gesteld.
Des te stekeliger wordt
het aanschouwen van de
kleurige affiches van de
Nationale Mij. van Bel
gische Spoorwegen, wel
ke dezer dagen in onze
stations werden aange
bracht: 'n kleurige plaat
brengt het heuvelland
van Zuid-Vlaanderen in
beeld; een andere zet ons
zó midden in een berg
dorpje in de Ardennen
met schilderachtige boe
renhuisjes, een ossekar
en rondpikkende hoen
ders
Maar het land blijft
gesloten voor ons, tenzij
Ja vult u maar in:
dienstreizenzwarte
francskessmokkelen
met een twijfelachtig ge
moed
Wij willen geen felle
woorden gebruiken, doch
voelen ons bij deze ge
dachten weemoedig en
bedroefd.
Dezer dagen protes
teerde de Schager arts
A. L. van der Sluis in
een ingezonden stuk te
gen het feit, dat artsen
ten plattelande zich des
Zondags niet meer dan
25 km van hun woning
mogen begeven (per auto
wel te verstaan). Behal
ve dat dit voor de uit
oefening van de praktijk
bezwaren oplevert op
deze dagen, resten er
voor deze artsen nog een
aantal vrije Zondagen,
die zij nu niet op de hen
believende manier kun
nen besteden. Heeft de
arts ook niet eens het
recht op die luttele da
gen er per auto op uit te
trekken? Dit is niet de
meest juiste wijze van
benzinebezuiniging. Dok
ter Van der Sluis wijst
in dit verband op de
toch grotendeels over
bodige z.g. vliegfeesten,
die een geweldige slok
benzine en olie opeisen.
Inderdaad schijnen hier
de goeden met de kwa
den, de maar-raak-rij-
ders. te moeten lijden.
De klacht van deze arts
is volkomen op zijn
plaats overigens. Wij
vrezen echter, dat zijn
geluid in het rumoer van
alle dag verloren zal
gaan. Mogelijk lijkt ons
echter 'n adhaesiebetui-
ging van andere in de
zelfde omstandigheden
verkerende artsen met
deze cri-de-coeür. Een
dan gezamenlijk opgezet
te actie bij de betrokken
instanties, zal in elk ge
val een met redenen om
kleed antwoord moeten
ontvangen.
Cooyrliht B.D.P.
„Ik wou. dat-ie ons maar wèg kon
toveren", fluistert Pam.
'„Nee, dat moeten we zelf doen",
zegt Pim weer. „Ik kruip in deze kist.
Zoeken jullie ook een schuilplaats".
Pam springt in een jas en Pom weet
nog juist onder een hoge hoed weg te
duiken, als de deur opengaat.
Wat gebeurt er toch, dat èn in
specteur Barendse èn de Lange zo
ongelovig in de verte staren?
De inspecteur, die zich zeer onge
rust maakt over het lot van Rikki,
begeeft zich in de richting van haar
jeep, maar als hij zijn assistente be
merkt, ziet hij dat ze niet alleen is.
Een gemaskerde figuur heeft zijn
arm om haar heengeslagen.
Rikki, die nog steeds in een staat
van verdoving verkeert, weet eigen
lijk niet goed, wat er met haar ge
beurt. Een onduidelijke figuur is op
haar afgesprongen en heeft gevraagd:
„Ben je gewond?"
Ze is niet in staat antwoord te ge
ven. En de stem gaat door; „De
hemel zij dank, dat je ongedeerd
bent!"
Inspecteur Barendse, die eerst
aan de grond genageld stond, gaat
pu naar Rikki toe, want hij wil nu
toch Wel eens weten, wat dit alle
maal beduiden moet. Maar dan ziet
hij, dat de arm, die Rikki omklemt
een revolver op hem gericht houdt.
Een revolver, die hem waarschuwt
om op zijn plaats te blijven. En ach
ter hem komt nog een stem uit het
donker. Dat is de Lange, die hem
toe sist: „Ik zou maar even wachten
inspecteurtje".
„Zo, dus dat weet je van de Rat."
„Van meneer Van den Berg, commissaris."
„Nou, dat is hetzelfde. Ik bedoel, dat is nou weer iets, dat ledereen blijk
baar van de daken verkondigt en waar ik niks van afweet. En hoe komt die
mooie vriend van jou aan die wetenschap?"
„Van de rechter-commissaris, mijnheer."
„Gosternokkie!" schreeuwde de commissaris, maar de rest van zijn op
merkingen gingen verloren in het gerinkel van de telefoon, die op zijn
schrijftafel stond..
„Met wie?" brulde hij, terwijl hij de hoorn tegen het oor drukte.
„Meneer Beekman, zegt U. Ja, die is hier, wacht dan maar even."
Hij gooide met een nijdig gezicht de hoorn op tafel en inspecteur Beekman
zette hem tegen zijn oor.
„Hallo!" riep een bekende stem. Ben jjj daar, Henk?"
De inspecteur glimlachte onwillekeurig bij de gedachte, dat zijn vriend
Leo geen ongelegener moment had kunnen vinden dan om hem nu aan de
telefoon te roepen.
„Ja," zei hjj, „is er wat bijzonders?"
„Beste kerel," zei de= reporter, „ik heb je huis opgebeld, maar ik hoorde,
dat je naar het bureau was. Ik heb je toch gezegd, dat ik je zou waar
schuwen als ik wat bijzonders aan de weet kwam. Nou heb ik wat voor
jullie. Iets heel bijzonder. Zal ik even bij je komen?"
„Goed, Leo," zei de inspecteur, terwijl hjj de haak ophing.
Commissaris Vonkenberg keek hem aan als een tijger, die met een
gloeiende staaf bedreigd wordt.
„Wievroeg hij.
„Meneer Van den Berg van „Het Nieuwsblad", commissaris," zei de
inspecteur. „Hij komt zo dadelijk even hier."
„Die kerel komt er niet in!"
„Ja, maar, commissaris, hij zegt, dat hij belangrjjk nieuws heeft."
„Al kwam hij vertellen, dat zijn grootvader de koning van Siam ver
moord heeft, hij komt er niet in, zeg ik."
Hoofdinspecteur Cornelissen legde zijn sigaar in een asbakje en keek zijn
chef rustig aan.
„Neem me niet kwalijk meneer," zei hjj, „maar wjj zijn gewend elke pu
blieke aanwijzing nauwkeurig te onderzoeken en deze meneer
„Dit is geen meneer."
„Goed, deze man dan, heeft toch bewezen, dat hij een handig journalist
is. U wilt het succes alleen voor de politie hebben en de kranten kunnen U
niets schelen, maar U moet begrijpen, dat de reporters er van hun kant
precies eender over denken. Ten slotte hebben wjj hier geen concurrentie,
maar elke primeur, die zij missen is een blamage tegenover andere kranten.
Wat is er tegen als die man nieuws heeft, dat hjj 't ons komt vertellen? Als
hjj niets zegt en 't staat morgen in 't ochtendblad, dan deugt het toch ook
niet."
Commissaris Vonkenberg haalde brommend een tabaksdoos uit zijn zak
en stopte zijn pijp.
„Nou, laat hem dan maar komen," zei hjj berustend.
(Wordt vervolgd)
PROGRAMMA VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301
m. Nieuwsberichten
cm 6, 8 en 11 uur
AVRO: 6,15 Sporti-
praatje 6,30 Ned.
Strijdkrachten 7,00
Nieuw Guinea
7,15 De Radio Volks
muziekschool —7,45 Regerings Voorlicht
tingsdienst 8,15 Concertgebouw-Orkest
9,20 Lucas Hochstrasser (hoorspel)
10.30 Palla's Romance for melody 10,45
Onder vier ogen 11,15 Gramofoonplaten
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Ensem<.
ble Lachman 6,15 Land- en Tuinbouw
6,30 Vervolg Ensemble Lachman 6,45
Beroepskeuze (Steenhouwers) 7,15 Le
ger des Heilskwartier 7,45 Gramofoon
platen 7,55 Bach-koraal 8,15 Onder
het Zuiderkruis 9,30 Familie-competitie
10,00 Berlijns Philharmonisch Orkest
10,10 De vaart der volkeren 10,35 Con
certo Grosso (grpl) 10,45 Avondoverden
king 11,15 Werken van Hans de Bock
11,45 Rustige avondklanken
PROGRAMMA VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6f 8 en 11 uur VARA: 7,30
G: amofooriplaten 8,18 Operette-selecties
8,50 Voor de huisvrouw 9,00 Gramo-
fconplaten 9,30 Sibelius VPRO: 10,00
Morgenwijding VARA: 10,20 Gramo.
foonplaten 10,30 Voor de vrouw 10,45
Kees van der Kraan 11,05 De ylieg
(voordracht) 11,20 Licht orkestconceit
(grpl) AVRO: 12,00 Het virtuoso sextet
12,30 Weerpraatje 12,3o Sportagenda
12,38 Pierre Palla 1,55 Les Gars de
Paris 1,45 Gramofoonplaten 2,00
Kookkunst 2,20 Gramofoonplaten 3,00
Ons volk en zijn dichters 3,20 Gramor
foonplaten VARA: 4,00 Gramofoonpla
ten 4,30 Tussen twaalf en zestien 5,00
Johan Jong (orgel) 5,20 Wij en de mu
ziek 6,15 De Vara feliciteert 6,30 Ne.,
derlandse Strijdkrachten 7,50 Tien voor
acht 8,05 Reportage VPRO-bijeenkomst
8,20 Pinksterprogramma 8,40 Cursus
VARA: 9,00 Men vraagten wij
draaien 9,30 Schuldig o,f onschuldig
8.50 Op vleug'len van muzif t
HILVERSUM II, 415. m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7,- 8 en 11 uur KRO: 7,15
Gtamofoonplaten 7,45 Morgengebed
8.15 Pluk de dag 9,00 Gramofoonplaten
9,30 Waterstanden 9,35 Schoolradio
10,35 Gramofoonplaten 11,00 De Zon.
nebloem 11,35 Als de ziele luistert
IJ.45 Gramofoonplaten 12,00 Angelus
12,03 Sopraan en piano 12,30 Weerover-
zicht 12,33 Het orkést zonder naam
12,55 Zonnewijzer 1,20 Vervolg van Het
orkest zonder naam 1,50 Van man tot-
man 2,00 La damnation de Faust 4,20
Gramofoonplaten 5,00 Na schooltijd
5,15 Gramofoonplaten 5,45 Wa^het bui
tenland leest 6,00 Muziek van eigen
bodem 6,20 Het Vaudeville-orkest 7,15
Nederland op zee 7,22 Appèl ex-poli
tieke gevangenen 7,30 Gramofoonplaten
7,50 Betrek Uw dodenwacht, Neder
land! 8,05 De gewone man 8,12 De
Zilvervloot 8,40 Rondetafel-Conferentie
9,00 Omroep Kamerorkest 9,40 Uit de
schatkamer van het Oude Testament
EEN INTERESSANT SPEL.
Het volgende spel is daarom de aan
dacht beslist waard, omdat zich bij de
derde slag een merkwaardige situatie
voordoet.
De kaartverdeling is als volgt:
S. 6
H. a-v-8-6-4
R. h-6
K. a-h-6-4-3
S. ,,8-7-3-2 S. h-4
H. 10-9-3 H. h-b-7-5
R. 3 R. a-v-10-4-2
K. 10-9-8-7-2 K. v-b
S. a-v-b-10-9-5
H. 2
R. b-9-8-7-5
K. 5
Z. moest op dit spel 4 schoppen spe
len en West kwam uit met ruiten 3. Uit
Noord werd de 6 bijgespeeld, Oost de
vrouw en Zuid de 5. Oost speelde rui
ten aas na. in Z. en N. werden de 7 en
de heer bijgespeeld en West deed -ie
harten- 3 weg. Oost speelde nu in de
3e slag een kleine ruiten na en toen
Z. de 8 bijspeelde, ontstond er voor
West een lastige situatie. Op het eerste
gezicht zal men zeggen, dat introeven
met sch. 7 of 8 natuurlijk aangewezen
is, omdat Noord anders kan overtroe
ven. Het eigenaardige is, dat Zuid dan
liet spel, wint, want wat West ook na
speelt, Z. maakt de rest. Zop west dit
doorzien, dan zou hij kunnen proberen,
of Z. er wilde inlopen. Hij troeft dan
n.1. de 3e slag in met sch. 2 of 3 en een
minder oplettende Zuid zou zich dan
gauw laten verleiden om met de 6 in
Noord over te troeven. Maar dan ver
liest Z. het spel, omdat Oost dan sch.
heer maakt en weer met ruiten komt.
Men ga dit na!!
Wil Z. aan zijn contract voldoen, dan
moet hij steeds de 3e slag aan West la
ten, onverschillig of deze hoog of laag
introeft!
