wei JUNGLE PIMPERNEL
V,
Tante Sabine
EEN VROUW
Gefarceerde kip en zonnebrillen
bij de Ekari's
aan hei meer
is prijzig
Wij luisteren naar
„En nu is^het vrede,
mannen
Geschenk van
Engeland-vaarders
voor 20 schelpen
Welkom vreemdeling
Geraffineerde
smokkelmethoden
Geschenk voor de „Willem Ruys''
van Boenzei en Jonker Flonker
grijpt in
(^DE KRUISTOCHT VAN DE CATALINA P 85^)
Die dagen spreek ik met Reverend
Kenneth Troutman, met Jungle Pim
pernel, en we sproten met elkaar. We
doorkruisen een klein stukje van de
vallei, we doorwaden de moeras-en en
beklimmen de heuvels, die liet giote
meer omzomen. Het is een kostelijk
klimaat. Het is niet warm en het is,
ook al staat de zon recht in de val'ci,
niet warm. Het is het klimaat van het
Zwitserse hooggebergte en ik voelde
me in vier maanden niet zo fit, zo
energiek, zo sterk als hier in de val
lei der Ekari's.
We willen te veel tegelijk doen, de-
ïe paar dagen. We willen iets zien,
iets leren van het leven van deze wil
de stam, die zich nog in vrijwel onge
repte natuurstaat bevindt, zij het dat
Mr. Troutman via wegen van geleide
lijkheid, poogt enkele der allerzonder
lingste gebruiken en zeden van dit
volk te wijzigen. Maar dit moet voor
zichtig gebeuren en met zoveel tact
dat men de bevolking niet tegen zich
krijgt.
Die middag zitten we voor de hut
van de zendeling en er wordt recht ge
sproken door Jungle Pimpernel. Dat
is nodig want er zijn dingen gebeurd,
in de twee jaar van afwezigheid van
Kontolulle, die nodig uit de wereld
moeten. Een paar leden van <te clan
hebben de Jappen eind '44 diensten
bewezen. Ze hebben de Jappen ver
scheidene malen zoete aardappelen en
vis uit het meer gebracht, ofschoon
Kontolulle dit strikt verboden had.
*De hoofdman van de clan komt het
vertellen. In dramatische bewoordin
gen bezweert hij Jungle Pimpernel
wat er gebeurd is. En, met wanhopige
gebaren besluit hij zijn eindeloos uit
voerig betoog.wat moet er met de
ze mannen gebeuren? Er is, volgens
hem, maar één oplossing: de dood. En
zo snel mogelijk. Maar men heeft de
dood niet willen laten komen, eer
Kontolulle zelf recht gesproken heeft,
als de alwijze Grote Witte Vader van
Verre.
Ik zie van terzijde Jungle Pimper
nel aan. Het moet een Salomo-oor-
deel worden, want Jungle Pimpernel
dorst helemaal niet naar het bloed
van deze paar Papoea's, die eens een
keer zoete aardappelen en vis uit het
meer aan de Jappen gegeven hebben.
Ook al had hij het hun dan verboden.
Daar staan ze, de „collaborateurs"....
Daar staan ze, een beetje beschaamd
en volledig in het besef dat de dood
straf zal volgen. Ze zullen wel ge-
speerd worden, direct. Nudat is
dan het einde en de demonen hebben
het blijkbaar zo gewild. En als Konto
lulle het zegt moet het ook recht
vaardig zijn.
Jungle Pimpernel denkt diep na. Hij
staart somber en ernstig naar de grond.
De oud-Engelandvaarders -uilen
H. M. de Koningin ter gelegenheid
van haar gouden regeringsjubileum
'n geschenk aarbieden in de vorm
van. een penning. Aan de voorzijde
is een afbeelding van de woning
van H. M. in Londen met de tekst
„Gy zijt de schakel tussen hen, die
thuis bleven en mij - Juni 1942 -
Nov. 1944. De achterzijde draagt
de opdracht „Aan de Moeder van
„Oranje-Haven". Een afvaardiging
heeft de penning Maandag aan de
Koningin op Het Loo overhandigd.
Alle Papoea's zien toe. Wat zal de va
der zeggen?
Dan komt het oordeel: de mannen
die de zoete aardappelen gaven en de
vis uit het meer, weten dat ze ver
keerd deden. Dat is een grote straf. Ze
hebben geleden omdat ze het gedaan
hebben en groter straf bestaat er ter
wereld niet. Maar de clan, de mannen
van het volk der Ekari's, moeten nu
goed begrijpen dat de oorlog voorbij
is. Het is vredealle mensen zijn
weer goed en de aarde draait onge
stoord verder. De mannen die zich het
beste gedragen hebben zullen beloond
worden, dat hebben ze verdiend. Ieder
krijgt een bijl, ieder krijgt 20 schel
pen. En nu gaan we aan het werk,
ieder kan weer rustig zijn eigen zoete
aardappelen verbouwen en vis uit het
meer halen. Het is vrede op aarde en
de grote gele vijand van overzee be
staat niet meer.
Zo spreekt Jungle Pimpernel. Uit
voerig, langzaam, met nadruk op vele
woorden. En de mannen van de clan
der Ekari's zien hem aan. Aandach
tig, mee-knikkend, begrijpend. Ja, zo
is er goed gesproken, het is vrede op
gans de wereld. En ze gaan heen en
morgen zullen ze hun zoete aardappe
len planten en de vis uit het meer ha
len.
x
Wij zien het leven van de clan en het
is een heel vreemd, een heel zonder
ling leven. Daar kan men, als wester
ling,' niet zó goed bij, de eèrste dagen.
Hier koopt de man zich een vrouw
voor 20 schelpen. Of voor 3 jonge ge
zonde varkens. Dat is een dure prijs
en het ergste is dat hij de familie van
de vrouw ook moet onderhouden. De
vrouwen hebben het niet zo gemakke-
lijk aan de meren, waar de stam der
Ekari's leeft! Het is zoals Jungle Pim
pernel het zei: de vrouw hier is alleen
een lust- en lastdier. Zii moet werken.
De man jaagt en vist. En rookt en
voert oorlog.
Oorlog..., het mag dan „vrede" zijn
in het verre westen, op 8 dagmarsen
van de meren is het oorlog. Al een he-
le tijd. De hoofdman van de Ekari's
i heeft het Kontolulle gezegd: hij moet
er maar eens heengaan. Ik zie aan het
gezicht van Jungle Pimpernel dat hij
j niets liever wil dan dat, maar hij kan
niet. Hij heeft zijn werk in Biak. Hier,
aan de meren, komt aan andere Kon
tolulle: Meyer Ranneft. Hij zou met de
Catalina meegevlogen zijn, tegelijk met
zijn levensmiddelen en medicijnen.
Maar Meyer Ranneft had een zware
-anval van d"seoteri" en W moest
thuisblijven. Hij komt later. Maar het
voedsel en de medicijnen en de werk
tuigen en de wapens zijn gebracht. En
die liggen te wachten in het huis van
Kenneth Troutman.
Wassenburg neemt honderden me
ters film op, deze dagen. Hij is begees
terd over alles wat hij voor het oog
van de camera kan kriigen. Dat zijn
vuurmakende Ekari's, dansende vrou
wen. speergooiende mannen ensla
pende Papoea's. Die slapen in een .om
heining van 3 bij 3 meter. met 35
mannen en vrouwen en kinderen sa
men. Op en over en door elkaar. De
regen klettert over het afdakje en de
rook vult het verblijf tot stikkens toe.
En de temperatuur daalt tot 1 of 2 gra
den boven het vriespunt en kleren
kent men niet aan de wisselmeren
Enkele Europeanen waren hier vóór
ons. Bestuursambtenaren, een zende-
ling. een vliegenier, een enkele ont
dekkingsreiziger die na het zien der
meren gekomen is. Het is een zonder
linge ervaring te weten dat men zich
bevindt in een land. dat nauwelijks 10
jaar geleden nog volkomen onbekend
was en dat wij hier zijn als eerste ca
meraman en eerste vertegenwoordiger
van haar, die men pleegt te noemen:
de Koningin der aarde.
x—-
Jungle Pimpernel is vaak uren weg.
Dan zit hij ergens te spreken met een
man. Lang en ernstig. Of er zijn wat
vrouwen om hem heengeschaard. die
fluisterend vertellen. De dingen die ze
vertellen zal niemand ooit horenZe
zijn alleen bestemd voor Jungle Pim
pernel. En voor niemand anders.
Maar wat ik wèl hoor. die laatste
avond en die laatste nacht, dat zijn de
verhalen van de wildernis, verteld
door Jean Victor de Bruyn. En wij
zitten bij hem, aan de uit boomschors
gesneden tafel en luisteren. Opnieuw
regent het Uur na uur. Heel de
avond en heel de nacht door. En op
nieuw zitten de mannen van de clan
om de hut.
We horen die nacht hoe vreemd dit
land is, hoe vreemd dit volk. En ik
hoor de verhalen van de demonen die
rond en bij en in dit volk leven. En we
zien iets van het onbeschrijflijk moei
lijke werk dat rimboe-lopen heet. We
zien een eenzame Hollandse jongen de
wildernis intrekken, zich schuilhou
dend voor de Jappen, die maand na
maand jagen op hem en eindelijk tot
de conclusie komen dat Jungle Pim
pernel niet bestaat. Dat hij alleen maar
legende is, een sprookje van bijgelo
vige Papoea's aan dat grote meer.
Maar Jungle Pimpernel is geen le
gende! Hij is de meest baarlijke reali
teit en altijd is hy ergens, ergens in
de ontzagiyke oerwouden van dit land,
dat ligt aan het einde der wereW. En
uit de modder van dit land, uit de
koortsmoerassen, waaruit de malaria
opwalmt, uit de ijzige kou der berg
valleien en uit de stormwind van de
hoogste toppen, draagt hij met zich
mee dat armzalig stukje linnen, ge
kleurd met drie banen: een rode, een
witte en een blauwe.
x
Als we heengaan, de laatste dag, te
rug naar de Catalina die drijft in het
méér, volgt heel de clan ons. De man
nen houden hun bogen geklemd en
zien er somber en treurig uit. De vrou
wen staan langs het smalle, modderi
ge bospad en hun ogen drinken het
beeld in van de mannen die langs ko
men: maar dfe gezichten trillen en be
ven als die éne langs komt: die mage
re bruine man, met het flodderige
khaki en de vriendeiyke bruine ogen.
Dat is Jungle Pimpernel, die terug
gaat naar de Verre Wereld.
ANTHONY VAN KAMPEN.
<Van onze correspondent!
J-JET LEVEN van de Frans
man gaat niet over rozen.
Vier jaar na de bevrijding
toont zijn land nog diepe,
gapende wonden, heel wat
PÜniyker dan die in Neder
land. Steden, zoals Brest,
liggen volledig in puin en de
wederopbouw stagneert nog
erger dan in Nederland. Ook
de voedselvoorziening laat
veel te wensen over en de
rasechte Parijzenaar geeft 'n
mopperpartijtje weg, waar
op de Hollandse kankeraar
jaloers mag zijn: hoort hem
over zijn 275 gram brood
per dag, dat inderdaad van
bar slechte kwaliteit is, of
over de 100 gram boter per
maand! Inderdaad, het is 'n
schyntje. Koffie drinken ze
zwart, want het beetje melk
is voor kinderen en ouden
van dagen. Koffie, vet, sui
ker en kaas zijn op „tickets"
zodat de zwarte handel we
lig tiert. Sigaretten, aard
appelen, groenten en vlees
zUn vrü van bon, evenals
textiel, doch de prijzen zijn
niet te betalen.
QP andere terreinen heeft
de schynwelvaart haar in
trede gedaan. De mode-ma
gazijnen hangen stampvol
met costuums en jassen, ja
ponnen en mantels, over
hemden, lingerie en hoeden,
merendeels van uitstekende
Parijs
kwaliteit. Een goed kamga-
ren costuum kost gemiddeld
12.000 frs., dat is een dik
maandloon van een typiste.
Eenvoudige, katoenen jurk
jes eisen ongeveer f 40.-. En
meer nog dan onze Neder
landse meisjes drukt de Pa-
risienne haar neusje plat te
gen de winkelruit en droomt
van de ryke prins. Maar
omdat sprookjes ook in Pa-
rys sprookjes biyven, zoekt
ze thuis in haar lappen-
mandje naar een strook
bruikbare stof. Een schaar,
een naald, wat garen plus
een slapeloze nacht en de
andere ochtend komt zij op
kantoor in de new look.
winkeliers anders geen
klanten krijgen. Radio's, fiet
sen, bontjassen en meubelen
koopt men weer voor zo- en
zoveel per maand. Met de
hoge kamerhuren en de
zware belastingen souperen
de termijnen een aanzienlijk
deel van de toch al geringe
inkomsten op. Het restant is
te enenmale onvoldoende,
men moet schulden maken,
kan zyn maandelijkse afbe
talingen niet meer naxomen
en.de mooie meubeltjes
worden weer terug gehaald.
De winkels staan vol met Vrywel dageiyks eist het
radio's en meubelen, doch de
prijzen, die ongeveer even
hoog zijn als in Nederland,
schikken' de Parijzenaar niet.
De afstand tussen het te ont
vangen loon en 't voor nor
maal levensonderhoud nood-
zakeiyke bedrag is aanmer
kelijk groter dan in Neder
land, met alle gevolgen van
dien.
NOODGEDWONGEN keert
het gehate afbetalingssy
steem terug, aangezien de
afbetalingssysteem weer zijn
slachtoffers.
De Parijzenaar ontmoet
veel doornen op zyn weg.
Maar ondanks de pijn is hU
gevoelig voor de rozen. Hü
waardeert zyn goede, bon-
vrye sigaret, hy waardeert
zyn fles rode Bordeaux a
raison van 70 Hollandse cen
ten, hy waardeert zUn me
tro. Het lachen is hij nog
niet verleerd. Trouwens hy
kent het spreekwoord: als
de nood het hoogst is, is de
redding het meest nabij. En
dat geldt dit jaar speciaal
voor de hotelhouders, die,
nadat sommigen hun poor
ten al hadden gesloten,
thans een uitstekend seizoen
maken. Parijs wemelt n.1.
van vreemdelingen, vooral
Amerikanen. Ook de winke
liers in de touristencentra
kunnen weer lachen.
pRANKRIJK heeft sedert
enkele dagen een tweede
Marshall-plannetje gekregen,
doordat de Amerikaanse
douane voortaan toestaat,
dat de van vacantie uit
Frankrijk terugkerende
Amerikanen voor maximum
300 dollars souvenirs mee
brengen. Dat is geen beetje.
Dat geeft moed! Want ook
costuums, radio's, fietsen
zijn.souvenirs.
£)E DUIZENDEN Nederlan
ders, die in FrankrUk
vertoeven voor hun vacan
tie, zyn inmiddels minder
gelukkig: zij volstaan in dit
opzicht met een Eiffeltoren-
tje van 100 frs. Want.onze
gulden is zacht, bar zacht.
En dat weten de Parijze-
naars maar al te goed. Zo
leeft Parys in hoop en vrees.
Vrees voor Thorez, vrees
voor De Gaulle, vrees voor
de armoede. Hoop op beter
brood, wat meer boter en
vooral op.veel Ameri
kaanse touristen.
De Rykspolitie te Diemen heeft in
nauwe samenwerking met de recher
che invoerrechten en accUnzen te
Amsterdam, een uitgebreid smokkel-
complot opgerold. Niet minder dan
15 personen zyn gearresteerd, ter-
wyi het onderzoek wordt voortgezet.
De zwarte handel in de hoofdstad
heeft door deze arrestaties een gevoe
lige klap gekregen. Grote partijen na
tuurzijden goederen, textiel, sigaretten,
zonnebrillen, galanterieën enz. enz.
werden de hoofdstad binnengesmok
keld en via diverse malafide winke
liers tegen zeer zwarte pryzen aan 't
publiek te koop aangeboden. De be
dragen, die bij deze handel gemoeid
waren zyn met geen mogelijkheid te
schatten. Eén der gearresteerden had
bijvoorbeeld voor f 14.000 zonnebrillen
gekocht.
De goederen zyn afkomstig uit Bel
gië, waar zy met Nederlands geld
werden gekocht. Dit geld werd op
uiterst geraffineerde wyze over de
grens gebracht, n.1. door twee klp-
penhandelaren uit Culemborg, die 't
geld verstopten in geslachte kippen,
die zy by honderden tegeiyk per
vrachtauto en met de daarvoor be-
nodig vergunningen, over de grens
brachten.
In België werden dan de goederen
gekocht, waarna zij weer naar Neder
land werden gesmokkeld. Het complot
heeft zijn vertakkingen in Amsterdam,
Roosendaal, Culemborg, Geldermalsen,
Blaricum en Breda.
De gearresteerden zijn inmiddels
reeds voor de Officier van Justitie ge
leid.
Namens een tijdens de officiële proef
tocht van de „Willem Ruys" het vorig
jaar gevormd comité heeft de voorzit
ter van de Kamer van Koophandel voor
Zuid-Holland, gisteren aan de directie
van de Koninklijke Rotterdamse Llo.vd
twee schilderijen aangeboden, konin
gin Wilhelmina en prinses Juliana
voorstellende, resp. geschilderd door
Charles Eick en Paul Citroen. Spr. her
innerde eraan, dat juist zes jaar gele
den Willem Ruys zijn leven gaf voor
het vaderland. „Zijn beeltenis", aldus
spr., „kan niet beter worden geplaatst
dan tussen deze beide schilderijen aan
boord van het schip, dat naar hem werd
genoemd".
44. Toen Jonker Flonker en Boenzel
afscheid hadden genomen van Gerardus
en z'n poppen liepen ze snel 't grachtje
af Het was donker in het stadje. De
maan was weggebleven, maar hier en
daar brandde er nog een lantaarn.
„Waf, waf waf..", blafte Boenzel uitge
laten. „Wat is het leven mooi", en hij
maakte allerlei rare sprongen om de
voeten van z'n baas heen en hij deed
schynuitvallen naar dames en heren,
die in z'n buurt kwamen en die zich
dan een aap schrokken.
„De mensen hebben toch eigenlijk
i weinig gevoel voor humor", zei Boenzel
toen ie wat gekalmeerd was en weer
rustig naast z'n baas liep. Die zweef-
klontjes zyn natuurlijk een uitvinding
van professor Splitser. Wel gemakkelijk
als je veel kinderen hebt. Je hoeft ze
nooit meer In een box te zetten. Je
laat ze maar rustig tegen het plafond
aanspelen. Ze kunnen nooit omvallen of
zich pijn doen of zo iets. Ik heb er na
tuurlijk te veel van gegeten. Daarom
was ik zo naar.Hier is het Museum
van Oudheden
Ze stonden voor een geweldig grauw
gebouw met hoog oprijzende zuilen en
een deur tot aan het dak. Door een deur
in die deur liepen ze naar binnen.
Het rokcostuum van Jonker Flonker
maakte blykbaar een enorme indruk.
Twee suppoosten in uniform vlogen
naar voren en sprongen in de houding.
Ze waren oudgedienden van de veld
tocht in Boeljoebasie. Ze zagen er een
beetje verschrompeld uit, maar ze rin
kelden van de medailles. „Excellen
tiestamelde er een. „Mogen we
U voorgaan.."
Jonker Flonker's mond viel open van
verbazing. Maar Boenzel beet hem in
een dij. „Ze denken, dat U een minister
bent of zo iets", fluisterde hy snel. „Zet
Uw monocle in Uw oog en zeg even
niets.
„Goed" zei Jonker Flonker.
PROGRAMMA VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om S en 11 uur VARA: 6,15 Vara-
varla I 6,20 Orgelspel 6,45 Sllvestri-
kwartet 7,oo Het Nederlandse Volksto
neel ln het komende seizoen 7,15 Het
nieuws uit Indlë VPRO: 7,30 Voor de
jeugd 7,45 „Lezen in de Bijbel" VA
RA: 8,05 Dingen van de dag 8,15 Dolf
van der Linden en zijn Metropole-orkest
8,00 De Zweedse lucifer 8,45 Malando
10,25 Omroep-koor 10,45 Musette-klan-
ken 11,15 Dansmuziek
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen 6,80 Voor
de Strijdkrachten 7,15 Mr A Bouman
bespeelt het kleine orgel 7,30 De Ne
derlandse vrouw van 1898—1848 7,45 Gra-
mofoonmuzlek 7,55 Bach-koraai 8,05
Programma-proloog 8,15 Residentie
orkest 8,55 Gramofoonplaten 8,20 So
cialisatie 9,40 NCRV-koor 10,00 Sans
Souci 10,30 Nieuwe aanwinsten van de
discotheek 10,45 Avondoverdenking
11,15 Gramofoonplaten 11,35 Avond
klanken
PROGRAMMA VOOR DONDERDAG
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, l, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Monia Liter en zijn orkest (gr pl) 8,45
Boston Symphonie-orkest 9,15 Morgen
wijding 9,35 Arbeidsvitaminen 10,30
Van vrouw tot vrouw 10,35 Guerino en
zijn Musette-orkest 10,50 Kleutertje luis
ter 11,00 Orgelconcert 11,45 Gesprek
ken met de Nederlands-Zweedse musico
loog, dr Nlcolai van Gilse 12,00 Gra
mofoonplaten 12,38 Sandor Vidak speelt
1,20 Sidney Torch dirigeert 1,50 Char-
lie Kunz (pianoj 2,00 „Van vreemde
velden" 2,20 Solistenconcert 3.00
Voor zieken en gezonden 4,00 „Assorti-
mento'1 5,00 Gramofoonplaten 5,20
Welk dier deze week? 5,30 Russel Ben
net en zijn orkest spelen filmmuziek
5,50 Wij slaan Op de tong-tong 6,20
Spcrtpraatje 6,35 Een avond in Weenen
>- 7.15 „De kastelen van Wouter en Jona
than" 7,30 Muziek 8,05 Echo van de
dag 8,15 Uitzending van het vierde con
cert van de „Salzburger Festspiele"
10.00 De Koninklijke Marine in oorlogstijd
10,15 Gramofoonplaten 11,15 A London
Symphonie
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05
Promenade-concert 9,45 Gramofoonpla
ten NCRV: 10,00 Variaties 10,15 Mor
gendienst 10,45 Simon C Jansen (orgel)
KRO: 11,00 De Zonnebloem 11,45 Gra
mofoonplaten 12,03 Muzikale melange
door Arie Snoek 12,33 Orkest van Klaas
van Beeck 1,20 Orkest van Klaas van
Beeck (vervolg) 1,45 Hors d'Oeuvre
NCRV: 2,00 Kamer-orkest 2,40 Causerie
vocrr de vrouw 3,00 Piano en orgel
8,20 Amsterdams Kamermuziekgezelschap
4.00 Bijbellezing 4,45 Geestelijke lie
deren 5,00 Een bezoek aan de Herden
kingstentoonstelling van de Vrede van
Munster 5,30 Columbia concert-orkest
5,45 „De Varianten" 6,15 Land- en
tuinbouw 6,30 Voor de Strijdkrachten
715 Leger des Heils-kwartier 7,30 Het
actueel geluid 7,45 De Regerings-Voor-
llchtingsdienst antwoordt 8,05 Program
ma-proloog 8,15 Plaatvaria 9,00 Swee-
iinck-kwartet 9.30 In de bloeiende tui
nen van Hilversum 10,15 „De vaart der
Volken 10,35 Gramofoonplaten 10,45
Avondoverdenking 11,15 Slot-accoord
24.
ROMAN
VAN MARIA SAWF-RSKY
„Waar u waarschijnlijk al uw geld
wel zult hebben verdronken en op
echte zeemansmanier alle mogelijke
andere domme streken zult hebben
uitgehaald", viel Irene hem scherp in
de rede. „Wij stellen niet het minste
belang in uw avonturen en ik verzoek
u dringend ons nu verder maar met
rust te laten, nietwaar Beate?
„O, ik hou wel van zeemansverha-
len",
„Dat pleit dan niet voor je goede
smaak!"
„Streken!" grinnikte de zeeman.
„Streken, ha, ha! De beste streek van
mijn leven heb ik vandaag uitgehaald.
Dat moet u toch nog van me horen,
dames".
„Houdt u nu alstublief uw mond",
verzocht Irene nogmaals dringend.
„Beate, heb jy misschien wat eau
de cologne by je? De myne is op en
er hangt hier een luchtin één
woord onhoudbaar".
Beate had geen eau de cologne bij
zich. omdat ze aan dergelijke dingen
nu eenmaal geen waarde hechtte.
„Als oom Jules niet zo gierig was
geweest, zouden we tenminste tweede
klas en daarmee in wat beter gezel
schap hebben kunnen reizen", mopper
de Irene.
Beate gaf geen antwoord. Ze keek
naar buiten, waar nu het landschap
gaandeweg veranderde. De trein ging
door een bocht, langs groene weiden en
met riet omzoomd water, waaruit kop
pels wilde eenden opvlogen.
„Kijk toch eens. Irene, hoe mooi hier
alles ia! Nu ben ik werkelyk bly, dat
oom ons gevraagd heeft te komen. Ik
houd zoveel van de natuur en/*... en
heb me de laatste jaren geen vacan
tie kunnen veroorloven".
Irene ging er niet op in. deels omdat
Beate's openhartige médedeling haar
niet in het minst interesseerde, voor
een ander deel, omdat de trein juist een
station binnen liep.
„Hasselfeurde!" riep de conducteur.
Beate en Irene stonden op. De va
rensgezel tilde haar bagage uit het net
en beduidde het tweetal uit te stap
pen. Daarna volgde hij haar op zijn
gemak en wenkte met een veldheers
blik een kruier.
„Jensen. breng die koffers eens naar
de bestelde wagen!"
„Jawel, kapitein!" antwoordde Jen
sen.
De stationschef snelde naderbij en
groette beleefd. „Goede dag. kapitein
dat is maar een kort reisje geweest,
zie ik
Zyn blik gleed langs de onverzorg
de kledy van de oude zeerob, die ech
ter verdere opmerkingen voorkwam.
„Ik ben m'n beide nichtjes tege
moet gereisd om ze te verrassen,
ha. ha!"
De stationchef boog voor de beide
dames, die van louter verbazing geen
woord konden uitbrengen.
Jensen ging met de koffers vooruit.
Mengelberg echter, de arme. oude va
rensgezel, nam zijn beide nichten links
en rechts onder de arm en lachte sma
kelijk.
„Ja, ja, daar staan jullie van te kij
ken. kinderen, wat? Tja. ik ben toch
werkelyk jullie oom, in eigen persoon!
En die kleine comedie heb ik bedacht,
omdat.... nou ja. omdat ik jullie nu
eenmaal in lang niet gezien heb. En ik
geloof, dat zij schitterend geslaagd is.
wat?"
Mengelberg bleek in de beste stem
ming te zijn. De aankomst van zijn
nichten, de poets, die hy het tweetal
gebakken had de gehele situatie.waar-
in hij verkeerde, dat alles gaf zijn ge
woonlijk zo sombere gemoedsgesteld
heid een wending waarover hij zich
zelf verwonderde. Hij stond maar stil
in zichzelf te grinniken.
Beate was veel te verbaasd om di
rect een onderhoudend gesprek te kun
nen beginnen. Ze verviel in een ver
legen stilzwijgen, waardoor ze nog on-
beholpener leek dan gewoonlijk.
Irene daarentegen was heel wat vlot
ter. Ze beheerste de. ongetwyfeld wat
pijnlfpte situatie onmiddellijk, viel
Mengelberg om de hals en gaf hem.
tot grote verbazing van Beate, een ste
vige zoen op zyn verweerde wang. Ze
begreep direct, dat dit haar enige kans
was om de slechte indruk, die zy tij
dens de reis moest hebben gemaakt,
weer uit te wissen. Met een hartelijk
gebaar stak ze haar arm door die van
de oude zeebonk en keek hem met
haar onschuldige, blauwe ogen stralend
aan.
„O, oompje, wat een denderend idee
was dat om zo als u dat gedaan hebt
de kennismaking te vernieuwen. Ge
weldig origineel! Alleen 't zou me
spyten als u daardoor een totaal ver
keerde indruk van me zou hebben ge
kregen. U denkt natuurlijk dat ik een
bar egoïstisch persoontje ben, maar
dat is toch heus niet zo. Mama heeft
me nu eenmaal zo opgevoed, dat ik
er gewoon niet toe kan komen met
vreemden op vertrouwelyke voet te
geraken. Een meisje van goeden hui
ze moet een beetje gereserveerd zijn,
heeft ze me altijd voorgehouden.
Daarom moet u er maar niet te veel
waarde aan hechten, nee?"
Jules Mengelberg keek naar het
knappe gezichtje, waarop nu nog
slechts toegenegenheid en stralende^
blijdschap te lezen stonden. Hij streek
Irene over het blonde haar en mom
pelde: ,,'t Is wel goed, meisje, ik be
grijp het wel
Daarna wendde hij zich tot Beate,
die er nog steeds zwijgend bij stonden
zich bepaald onbehaaglijk voelde, toen
de scherpe ogen van de kapitein op
haar gericht bleven. Het was weer
diezelfde critische blik, welke scheen
te zeggen: je bent nog steeds even le
lijk, Beate!
Ze wist maar al te goed, hoe ze met
haar goedkope jurk, haar beide wan
delschoenen en haar eenvoudig kap
sel by Irene afstak. Ze voelde zich
gruwelijk verlegen, vermocht geen
woord over haar lippen te brengen en
bloosde tot in haar hals.
„Nou, wat zeg jy wel van die streek,
die ik heb uitgehaald?" lachte de ka
pitein.
„Ik.... ikBeate begon te stot
teren.
„Vond je het niet kostelijk, Beate?"
viel Irene haar oom bij. „Zoiets ori
gineels waar haalt u 't vandaan?!!"
Het compliment deed de kapitein
zichtbaar goed. (Wordt vervolgd)
