NAAR VASTE GR
Df&T
Tante Sabine
ËU$lrPËAA.lrjiS
CHefarine ,4'
PUZZLE-RUBRIEK
v 9 m
91 P
Wij luisteren
Tussen waarheid
liefde
en
Een kikker-wetje
Voor de Vrouw GEREVANCHEERD BLAUWTJE
van Boenzel en Jonker Flonker
w
muggen
vliegen
vlooien
luizen .u.
--
grijpt
m
Dezer dagen zag ik in Amsterdam het
toneelstuk „De comedie van het ge
luk", een spel van de Rus Evreïnow.
Het is onmogelijk, en ook onnodig de
gehele inhoud van dit stauk hier te om
schrijven. Een paar dingen zijn vol
doende.
In 't eerste bedrijf maken we kennis
met een paar mensen, die naar een
kaartlegster gaan, omdat zij innerlijk
zijn vastgelopen. Het is een student, die
een poging deed tot zelfmoord, omdat
hij geen zin meer in het leven zag. Het
is een wat ouder wordende typiste, die
angstig is dat zij alleen en ongetrouwd
zal blijven. Het is een verzuurde, heel
keurige onderwijzeres. Zij zoeken alle
drie het geluk, maar vinden het niet.
In het tweede bedrijf maken we ken
nis met een troepje toneelspelers. Wat
willen zij doen met hun werk? Zij wil
len de mensen een illusie brengen -\.or
enkele uren. En in het brengen van de
illusie van het toneel willen zij een
stukje geluk, wat vreugde, een vlaag
zonlicht schenken.
In het derde bedrijf maken we mee
het leven in het pension, waar de stu
dent, de typiste en de onderwijzeres
wonen. Maar in dat pension hebben
ook drie fmeelspelers hun intrek geno
men, een danseres en haar man, samen
met een komiek. Nu is het aardige van
dit stuk dit, dat deze toneelspelers de
opdracht hebben in dat pension een to
neelrol te spelen. De danseres wordt er
dienstmeisje; haar man is er een ver
zekeringsagent; de komiek doet zich
voor als een militaire dokter met pen
sioen. Dan zien we, hoe langzamerhand
het leven van de andere bewoners een
nieuwe glans krijgt. De onderwijzeres
kan toch maar heel goed opschieten met
die leuke dokter. De student schenkt
extra aandacht aan het dienstmeisje.
De verlepte typiste houdt het met de
zogenaamde verzekeringsagent. Zo blij
ven deze drie toneelspelers in dit pen
sion in hun rol. Zij toveren een illusie
voor aan de student, de typiste, de on
derwijzeres. En deze illusie brengt
voor die mensen, die eerst vastgelopen
waren, het geluk.
Het laatste bedrijf brengt dan de
ontknoping. De militaire arts zegt tegen
de schooljuffrouw, dat hij helemaal
geen dokter is, maar komiek. Het was
illusie. De verzekeringsagent vertelt
aan zij'a typiste, dat hij in werkelijk
heid getrouwd is met de danseres. Het
was illusie. En het dienstmeisje vertelt
aan haar student, dat ook zij slechts een
rol speelde; zij is danseres en al ge
trouwd. Het was illusie. Toch eindigt
het stuk vrolyk, met een dans. Want
de illusie bracht geluk.
ILLUSIE EN GELUK.
De illusie maakt gelukkig zo wil dit
stuk eigenlijk zeggen. De drie mensen,
die in het eerste bedrijf vastgelopen
bleken te zijn in hun leven, hebben ge
luk gevonden, doordat zij in de illusie
geloofden. „De comedie van het ge
luk". En zelfs wanneer aan het eind
van het stuk de waarheid wordt ge
openbaard en alle huwelijksplannen in
duigen vallen, dan nog blijven de daar
bij betrokken personen dankbaar voor
wat zij hebben gevonden. Zij vonden
immers geluk, omdat zij vast geloofden
in iets. Dat „iets" bleek dan later welis
waar een niets te zijn, een droombeeld,
een brok toneelspel, een illusie, een
ideaal. Het deerde niet. Je kunt het ge
luk vinden in een geloof, zelfs in een
geloof in een illusie. Het leven is zo
vaak een comedie. De mensen zijn zo
vaak toneelspelers. Wat voor de hoogste
waarheid en werkelijkheid gehouden
wordt, blijkt zo vaak een droombeeld.
Maar speel mee! Speel mee in de co
medie van het leven! En ge vindt het
geluk!
Dit uitstekende toneelstuk roept al
lerlei vragen op. Over twee daarvan
wil ik hieronder nog iets naders zeg
gen.
Het Tsjecho-Slowaakse ministerie
van Onderwijs werkt aan een
nieuwe wet „ter bescherming van
de natuur", volgens welke o.a.
hagedissen, kikvorsen, salaman
ders, hazelwormen en zekere niet-
giftige slangen beschermd zullen
worden, om uitsterven van deze
„wetenschappelijk waardevolle"
dieren te voorkomen.
ALLEEN DE WAARHEID?
Lijkt het u misschien vreemd, dat da
schrijver Evreïnow met zoveel kracht
verkondigt, dat ook een illusie gelukkig
kan maken? Vreemd is dit toch niet.
Een heel gewoon voorbeeld kan dit
verduidelijken. Wanneer u wel eens een
patiënt verzorgd hebt, die ernstig zie.c
was, zult u uw patiënt ook met een
illusie hebben trachten te helpen. U
zult hem alle mogelijke hoop gegeven
hebben, zijn toesLVd beter hebben
voorgespiegeld, dan hij in waarheid
was. U hebt comedie gespeeld tegenover
uw patiënt, hem een illusie gegeven,
een droombeeld. Want, dat zou zijn pijn
verzachten, zou hem moed geven tot
weerstand tegen de kwaal; dat zou de
angst voor de dood verdoezelen.
In zo 'n geval hebt u, evenals de to
neelspelers in dit stuk, een leugen ge
bruikt. Een leugen is een onwaarheid.
Maar waarom hebt u bij uw zieke aan
de comedie van het geluk meegedaan?
Uit liefde, uit barmhartigheid. Het kan
barmhartiger zijn om de waarheid te
verdoezelen, en de leugen te gebruiken.
Ik durf zelfs zeggen, dat het in vele ge
vallen christelijker is. De bijbel geeft
daarvan een voorbeeld. Wie dit voor
beeld wenst te overdenken, vindt het in
Exodus 1 vers 1520, de noodleugen
der vroedvrouwen, die door God daar
voor worden beloond.
Zo zijn er omstandigheden, waarin
eer, mens in staat tussen waarheid en
liefde. Zal hij de waarheid spreken, en
daarmee onbarmhartig zijn? Of zal hij
zich houden aan de leugen, en daarmee
liefde bewijzen? De toneelspelers uit
het besproken stuk en de dokter die
zijn patiënt moed in spreekt, houden
zich niet aan de waarheid, maar aan
de liefde. Dit kan christelijker zijn. U
wilt wel letten op dit woordje „kan".
WAT IS WAARHEID?
Maar nog dringender is de vraag
„Wat is waarheid?" die dit stuk op
werpt. Men vraaagt zich, na het gezien
te hebben, of niet alles illusie is? Hoe
kan ik waarheid van illusie onderschei
den?
Nog een paar woorden hierover. Het
is niet altijd mogelijk waarheid en illu-
s:e te onderscheiden. Bovendien kan zo
wel de waarheid, als de illusie geluk
kig maken. Op voorwaarde slechts, dat
men er in gelooft. Geloof tenslotte is
een innerlijke zaak, wonend in het
diepste van het hart. En zou een mens,
in geloof inkerend tot zijn diepste zelf,
niet vinden wat meer is dan hemzelf?
Geluk is harmonie, volkomen innerlijke
overeenstemming. Naar mijn mening
heeft iemand, die het geluk als een vol
komen innerlijke harmonie gevonden
heeft, altijd iets gevonden van God. En
God is de hoogste waarheid. Maar bo
venal de hoogste liefde.
Er is ons rijst beloofd, rijst, die we
al zo lang niet meer gegeten hebben.
Er zijn verschillende manieren om
rijst op te dienen. Het lekkerste smaakt
zij droog gekookt. Was de rijst, tot 't
weglopende water goed helder blijft.
Neem nu driemaal zoveel water als
rijst en breng het aan de kook. Doe
er een snufje zout door. Zodra de rijst
kookt de vlam temperen en de rijst op
een klein vuurtje langzaam gaar laten
worden. Dat duurt ongeveer een 20
minuten. Tijdens het koken mag de
rijst niet geroerd worden. Zodra zij
gaar is neemt men het deksel van de
pan en laat de rijst drogen dat duurt
nog ongeveer 10 minuten.
Men kan rijst als dessert eten met
boter en suiker of met bessensap of,
wat heerlijk is: met verschillende ge
stoofde vruchten. Maar ook bij vlees
of hard gekookte eieren smaakt rijst
bijzonder lekker. De een eet er graag
wat kerrie en kruiden doorheen, de
ander geeft de voorkeur aan gewone
witte rijst met jus.
Wilt u de rijst stomen, dan moet u
ze in een klein pannetje doen met
1% maal zoveel water als rijst. Dit
pannetje plaatst u in een grotere pan
met net zoveel water, dat dit niet bij
de rijs kan komen. Sluit beide pan
nen goed af en laat de rijst op deze
wijze gedurende een uur gaar stomen.
TÉGfcN PUNEN EN GRIEP 30 TA8UTJEN t I 0.7»
De schemering verdrong tegen de
avond van die dag. waarop de toorn
van het najaar in ononderbroken regen
en onstuimige Windvlagen was losge
barsten, het spaarzame daglicht.
Gordijnen werden neergelaten en
lampen ontstoken.
„Heerlijk om zo beschut tegen de
ongunst van het jaargetijde, hier te
vertoeven", zeide de bejaarde baron
Delo van Taden tegen zijn dochter.
Deze had, na het overlijden van haar
gemaal, haar intrek genomen bij haar
vader om hem in zijn eenzaamheid
wat troost en gezelschap te verschaf
fen. Zij zag hoe de oude man het boek.
waarin hij geruime tijd platen had be
keken, terzijde legde en van de bureau
stoel opstond om bij de haard in de
comfortabele fautteuil niets anders te
gaan doen dan te luisteren naar het
geraas daar buiten. In het huis was de
stilte volkomen. Het personeel was al
vroeg naar het dorp getrokken om
daar in de grote zaal van de herberg
het jaarlijks terugkerende najaarsfeest
te vieren. Tot laat in de avond werd
er gedanst, gezongen, voorgedragen en
gedronken.
„Ze hebben goed weer voor dit ge
noegen uitgezocht", merkte de baron
met een lachje op en Charlotte. zijn
dochter, kon deze opmerking niet an
ders dan beamen. Hoeveel jaren was
het alweer geleden, dat zij zo'n feest
avond had meegemaakt? Het was toen
op een mislukking uitgelopen. Nie
mand was van haar komst verwittigd
geworden en had haar aanwezigheid
bemerkt.
Maar toen, bij een dans, waarbij 'n
jongeman geblindoekt een partnerin
moest zoeken, had zich het noodlot
voltrokken.
Voor zij had beseft wat er gebeur
de, was ze bij de hand genomen en in
het midden van de kring geplaatst. Er
PUZZLE 46. WELKE ZIN? (opl.)
De bedoelde zin was de volgende:
FRAAI ZOMERWEER LOKT DE
MENSEN NAAR BUITEN.
Een puzzle, die toch moeilijker bleek,
dan zij er uitzag. Na loting onder de
inzenders van een goede oplossing is
de wekelijkse prijs van f 5 ditmaal ten
deel gevallen aan de heer B. G. ZITS,
JULIANAPARK 16, DEN HELDER.
Gefeliciteerd! Deze prijs zal worden
toegezonden.
En nu onze nieuws opgave.
PUZZLE 47. EEN INTERESSANT
ZESTAL.
Hieronder vindt men een zestal z.g.
VISITEKAARTJES. Uit de letters, die
er op voorkomen, is het beroep van
een heer of dame samen te stellen.
1. T. T. BREEKIJS, AALSMEER.
(Iemand die grabbelt in het geld).
2. Dr. I. T. SUCTOR, EPE. (Hoofd
van belangrijke tak van dienst).
3. Mr. A. TONBAND, WERKEN
DAM. (Is een echte vuurvreter).
4. G. EYKILMANS, TER AAR. .Is
een echte spring in 't veld).
5. P. E. WERKGEVER, YLST. (Is
een heel bedrijvige dame).
6. I. B. WRIJFKIN, RAALTE. (Zorgt
dat alles wat sneller gaat).
Welke beroepen zijn bedoeld?
OPLOSSINGEN (per briefkaart) tot
en met Donderdag 26 Augustus aan de
redactie van dit blad. (Er wordt weer
een prijs van f 5 verloot).
vê t
- - .-.-V 1
f
,'-,y i *'-*•.
•i.; ^'V<-
i t;i- :'AS r r
'C r :v.
ft mk
- .V
K,1
r-,
k 'f :V
48. De kerels kwamen drigend op
Jonker Flonker af, die langzaam ach
teruit week tot ie niet verder kon
door een muur, Boenzel was in de
vechthouding voor z'n baas gaan staan
en gromde.
„Geef op die kazen", siste de man
met het vette hoedje verbeten tussen
z'n tanden door. Boenzel keek even
op naar z'n baas. „Leg ze hier neer.
Vlak voor me, zei ie snel.
Jonker Flonker legt de kazen op de
straat, vlak voor Boenzel's poten.
„Maar dat is diefstal", zuchtte hij.
„Hahahalachte Arie honend.
„Die spreekt van diefstal.... We ston
den op wacht voor het museum, omdat
we wisten dat die kazen daar waren
en we zagen je in en uit gaan. Dat
heb je verduveld netjes gelapt, fijne
meneer.
„Die kazen waren gestolen uit het
huis van Professof Splitserzei
Jonker Flonker zo rustig mogelijk.
„Gestolen....? riep de man met het
vette hoedje verontwaardigd. „We
kwamen voorbij een villa en daar
waren een stuk of wat kinderen aan
't voetballen met drie kazen. We heb
ben die kazen toen rustig meegeno
men en aan Slaffer gevraagd of hij ze
voor ons verkopen wou. En nou horen
we, dat ie duizend gulden er voor ge
kregen heeft, maar ons wou ie afsche
pen met 75 cent.... Roep je hond te-
tug, of ik sla hem, z'n hersens in...."
Een de man maakte een dreigende be
weging met z'n knuppel.
Jonker Flonker hief z'n ogen op
naar de grauwe lucht boven hem alsof
van die kant enige hulp te verwachten
was. Toen viel het licht van een lan
taarn, die naast hem aan een stang
hing, op z'n gezicht. ,",Hij is die vent
in dat nachthemd", brulde Arie opeens
triomfantelijk. „Die gek, die we in die
villa van Slaffer zagen. Dan speelt ie
met Slaffer onder een hoedje...."
Arie's mes blikkerde in het licht van
de lantaarn. Jonker Flonker dacht, dat
het met hem afgelopen was. „Kalm an
wat", riep ie trillend. Neem die kazen
dan maar...."
D. D. T. POEDER in de practische en voordelige stuifzak 65 cent
was een korte weifeling bij de toe
schouwers geweest, dan een gefluister
en plotseling een spreekkoor: de freule,
de freule!
De ceremoniemeester had zijn hand
opgestoken ten teken dat het stil moest
zijn en daarna, tenvolle bewust van
zijn waardigheid, de mededeling ge-
daan, dat ook die avond een oude en
heilige traditie diende gehandhaafd te
worden. De geblinddoekte jongeman
had. mits hij, evenals zijn keuze, on
gehuwd was. de plicht en het recht
haar na het feest huiswaarts te gelei
den.
Daarna was hij van zijn blinddoek
verlost en freule Charlotte Delo van
Taden was komen te staan tegenover
de tuinknecht van haar vader. Haar
ontsteltenis over de onmogelijke situa
tie waarin zij beland was sloeg over in
schrik toen zij in het pokdalige ge
zicht van de jongen keek. Hij lachte
verlegen, maar in zijn ogen stond te
lezen, dat hij van zijn recht gebruik
zou maken, ook al was zij de freule.
Zij had de ceremoniemeester bij zich
geroepen en hem verteld dat zij niet
van dit oude gebruik op de hoogte
was geweest. Maar de man was onge
naakbaar en met een brede lach om
zijn eigen geestigheid zei hij: „Iedere
feestganger wordt geacht de gebrui
ken te kennen, freule!"
Toen had zij zich in het oog der dor
pelingen voor eeuwig geblameerd door
met haar gezelschapsdame te vertrek-
ken.
Met een onuitgesproken vijandigheid
was zij. de weinige keren, dat ze zich
onder de dorpelingen moest begeven,
door hen tegemoet getreden. Lang had
die houding haar gehinderd, maar op
deze avond kon ze bij de herinnering
aan de oorzaak daarvan glimlachen.
Niet iedere freule heeft haar „avon
tuur"!
Haar gepeins werd gestoord door 't
zware geluid van de koperen deurbel.
„Wie kan er op dit uur met zulk
hondenweer zich nog melden?" vroeg
de baron geschrokken door het geluid
dat afweek van dat, waar naar hij zo
behaaglijk zat te luisteren.
Charlotte liep al naar de gangdeur
om. vanavond ter ere van het feest, als
bellenmeisje te fungeren.
„Zou je er niet beter aan doen om
niet te openen? Tenslotte loopt er zo
veel gespuis langs de wegen," hoorde
zij haar vader zeggen.
„Bij het klimmen der jaren, daalt
de moed strijder van Taden!" spotte ze
en haaste zich naar de deur, waar de
bel voor de tweede maal zich liet ho
ren.
Snel verwijderde zij de koperen ket
ting en ontsloot het slot van de mas
sieve hoofddeur.
„Wie daar?"
Uit het duister trad een in haveloos
costuum gestoken man de hal binnen.
„Wat is er van uw dienst?" vroeg
Charlot wrevelig.
Met onbeschaamde blik keek hij
haar aan.
Zij herhaalde haar vraag.
„Niet zo haastig dame", sprak de be
zoeker op irriterende toon, „niet zo
haastig, wees blij om mijn gezelschap
in dit eenzame huis."
Charlotte deed vergeefse pogingen
om haar houding te bewaren. Deze
man, blijkbaar een zwerver, bracht
haar van haar stuk.
„Ik ben niet eenzaam, mijn vader
„Uw vader is zojuist, toen de bel
voor de tweede maal overging van
schrik gestorven", onderbrak hij haar.
Charlotte kon geen woord uitbren
gen. De man bleef meedogenloos.
„U gelooft mij niet, wel roep maar.
Hij zal niet antwoorden.
„Wat wilt u" stiet ze uit.
„Niets anders dan u geleiden van
deze hal tot het vertrek waar u tot 't
moment waarop ik belde, vertoefde.
Biedt mij Uw arm aan."
Gewillig deed de jonge barones het
geen hij haar beval.
Bij de kamerdeur gekomen drukte
hij haar een kaartje in de hand, keerde
zich om en vertrok.
Geschokt trad zij de kamer binnen.
Bij de haard zat haar vader stil te dut
ten. Welke vreemde gebeurtenis had
zij zojuist beleefd? Of had zij ge
droomd, zoals vader nu deed?
Maar in haar hand bemerkte zij het
kaartje. Daarop stond in gebrekkig
handschrift geschreven: De oude Tuin
knecht, nu hypnotiseur, heeft u dan
eindelijk op een najaarsfeest geleid en
dankt u.
G STAVENUITER...
PROGRAMMA 'VOOR HEDENav
HILVERSUM II, 415 m Nieuw^?*»
ore 6, 8 en 11 uur VARA: s 15 y
successen van het Klng Coie.trlo
De Troubadours 7,00 Artistiek
kaart - VSRO: 7,30 wie komen
Augustus in Amsterdam en wie 'r i»
7,45 Vijftig jaren godsdienstig w*? -
van Ai 8.05 Dlneen v»n h» *0
Omroep-orkest 0,15 Socialistisch"" 1,11
mentaar 9,30 Vindobona SchrtnC0Tt-
10,00 Intercommunaal 10,35 Pi»
11,15 Een dansje tot besluit no"**
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberi u
om 7, s en 11 uur KRO: s ts "*5
nalistiek weekoverzicht 6.30 Voo
Strijdkrachten 7,15 GramofoonrJ,
7,30 Franse Chansons 7,45 uitz^ïï*
voor de Nederlanders in Dultsl«nij
Gramofoonmuzlek 8.30 Lichtbik^i''*
8,50 700-jarig bestaand van de Kathw
in Keulen 9,25 Gramofoonmuzlek
Weekend-serenade 10.37 Actu.üL,
10.45 Avondgebed 11,20 Kwartet
PROGRAMMA VOOR ZONDAG
HILVERSUM n, 415 m Nieuwsbericht
m 8, 1, 6, 8 en 11 uur VAR*- 1
Gramofoonplaten 8,30 „Nederland
canietland" 8,40 „Intermezzo" J'"
Men vraagt.... en wij draaien
Geestelijk leven 10,00 Paul Godwln.J.
10,30 De zaak Selvin 10,50 Sia^n
Torch speelt 11,05 Omroep-orkest
AVRO: 12,00 The fairy Avatlon Wotv"
Band 12,30 Het Praagse Mannenkoor
12,40 Twintig minuten Boedapest njT
York 1,20 Muziek uit Hongarije en R»
menlë 1,50 Reportage van de Wer-eta'
kampioenschappen wielrennen
Gramofoonplaten 2,05 Boeken-halfuL
2,30 Het Kamerorkest 345
praatje 4,00 John Renova and Hls Muitj
4,30 Avro's reportagedienst met sport,
flitsen VARA: 5.00 Harmonie „SHV"
5,15 Gemengd Zangkoor 5,30 Accordeon
vereniging „Dizzy Flngers" 5,45 Dewe[
reldkampioenschappen wielrennen te
Valkenburg 6,15 De Wereldkampioen,
schappen wielrennen te Valkenburg
6 30 Uitzending van de Wereldraad slt
Kerken AVRO: 8,05 Avro's reportege|
dienst met actualiteiten 8,15 Waitzttm,
8,45 „Drie mannen 1 de sneeuw" j-.
Fragmenten uit Opera's 10,20 Openlngs.
zitting van de Wereldraad van Kerken tt
Amsterdam 10,50 Edward German-melo.
dleën 11,15 Frans Liszt-coneert
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 9,30, 1, 7,30 en 11 uur KRO: 8,00 700"
Jarig bestaan van de Kathedraal te Keu.
len NCRV: 9,45 NCRV-koor - un
Kerkdienst 11,30 Na de kerkdienst -
KRO: 12,15 Apologie 12,35 Het orkeit
zonder naam 1,20 Het orkest zonde:
naam (vervolg) 1,40 Splneuza
„Reisgenoten" 2,40 Muziekkorps 3,00
Gramofoonplaten 3,22 Middenstand in
opgang 3,32 Muzikale tombola 4,11
Wereldkampioenschappen wielrennen te
Valkenburg 4,25 Vespers NCRV: S.00
Studiodienst 6,30 Voor de Strijdkrach.
7,00 „Oude psalmen in een nieuwe tijd"
7,15 Bladzijden uit mijn Indisch deg.
boek KRO: 7,45 BBC Theater-orkest -
7,50 In *t Boeckhuys 8.05 Arthur Ru.
benstein (piano) 8,12 Klein orkest -
8,45 Beethoven-concert 9,40 „Een ge.
schiedenis van het geluk" 10,02 Septet
Johnny Ombach 10,37 Actualiteiten -
10,45 Avondgebed 11,15 Boston Sympho.
nie-orkest
PROGRAMMA VOOR MAANDAG
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 1,11
Lichte morgenklanken 9.00 Gramofoon.
platen 9,35 Janacek (grpl) VPRO:
10,00 Morgenwijding VARA: 10,20 Gra.
mofbonplaten 10,30 Vocrr de vrouw -
10,45 De Regenboog 11,20 Alex van Ame-
rongen (plano) 11,40 Verkoopkunde -
12,00 Stravlde-sextet 12,33 De Wereld,
kampioenschappen wielrennen te Valken,
burg 12,38 The Kilima Hawaiïans -
1,20 Vaudeville-orkest 2,00 Beethoven
(gr pl) 2,30 Zomer en gezondheid MS
Gramofoonplaten 3,25 De vleugels ven
de tijd 4,47 Musette-klanken 5,00
Voor de jeugd 5,30 De Wereldraad ven
Kerken 6,15 Wereldkampioenschappen
wielrennen te Valkenburg 6,30 Vari-
varia 6,35 Dolf van der Linden en zijn
Metropole-orkest 7,00 As it simmer in
Frieslftn ls 7,30 Mees'er-trio 8,00
Dingen van de dag 8,15 The Ramblers
8,45 Er zijn maar weinig8,05
Actueele kanttekeningen 9,35 Gramo
foonmuzlek 9,55 Johan Jong (orgel) -
10,15 Omroep-orkest 11,15 De Wereld
raad van Kerken 11,20 Wereldkam
pioenschappen wielrennen te Valkenburg
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 8,15
Te deum laudamus 9,00 Gramofoon
platen 9,15 Ochtendbezoek bij on«
jcnge zieken 9,30 Lichte morgenklanken
10,15 Gramofoonplaten 10,30 Mor
gendienst 11,00 Braziliaanse indrukken
11,20 Van oude en nieuwe schrijvers
li,40 Muziek 12,00 Wereldraad van Ker
ken 12,33 Nederlands Kamerkoor l,11
Robert Moehren (orgel) 2,00 Een va-
cantievertelling 2,30 Uit opera's van
Russiche componisten 3,30 NCRV-koor
4,00 Bijbellezing 4,45 Gramofoonpla
ten 5,00 Het kleuterklokje klingelt -
5,15 Piano-recital 5,45 „De Chinezen
als handelslieden 6,00 De vijf Zap»-
kara's 6,15 Sportrubriek 6,30 Voor
de Strijdkrachten 7,15 Het leven van
Hugo de Groot in roman-vorm
Het acuetel geluid 7,45 Driehonder
Jaar groei van ons nationaal bewustzijn
8,05 Programma-proloog 8,15 Zomer-
avond-kerkconcert 8,45 Over ,.sleeP"
boten" op stations 9,05 Ensemb e
„Euphonia" 9,35 Nieuwe aanwinsten
van onze discotheek 9,45 Volksconcer
10,30 Met band en plaat voor U Pir*'
ROMAN
I VAN MARIA SAWERSKY
27.
Er mankeerde inderdaad nogal heel
wat. Irene wilde juist haar mond ope
nen om de nodige critiek te oefenen,
toen de bel ging.
Peter ging naar voren om open te
doen en onmiddellijk daarop trad
Sabine Reuder de kamer binnen.
Kapitein Mengelberg nam, als gast
heer, de honneurs waar en stelde de
dames voor: „Mijn nichtjes, Beate
Mengelberg en Irene Larsenjuf
frouw Sabine Reuder".
Bij het horen van die naam spitste
Irene haar oren, maar zi.i kreeg geen
gelegenheid iets te zeggen, want juf
frouw Sabine nam het woord.
„U heb ik al eens als klein kind ge
zien, juffrouw Larsen".
Van Irene dwaalde Sabine's blik
r.aar Beate. Hemel, dat was inderdaad
geen knap meisje; vooral bij haar
knappe nicht stak ze wel zeer af.
Nochtans bezat juffrouw Reuder nogal
wat mensenkennis en ze stelde dan
ook bij zich zelf vast, dat Beate haar
goed beviel, Irene daarentegen heel
wat minder.
Op dit ogenblik opende Peter de
deur naar de eetkamer en het gezel
schap ging aan tafel.
Juffrouw Sabine trok een lang ge
zicht, toen ze de bescheiden gerechten
zag. De harde ham wees ze van de
hand. „Ik ben bang, dat m'n tanden
daar niet meer tegen bestand zijn,
kapitein".
Ook de kaas voldeed niet bepaald
aan haar smaak, want toen ze de stolp
oplichtte, verspreidde zich een zo be
denkelijke lucht, dat ze haar neus op
trok en Irene een geparfumeerd zak
doekje tegen haar reukorgaan drukte.
De kapitein voelde zelf wel, dat zijn
souper in het water was gevallen en
det maakte de stemming er niet beter
op.
„Vrouwen zijn ook zulke verschrik
kelijke fijnproefsters", bromde hij
„Peter en ik leven altijd zo, maar de
dames schijnt het menu niet aan te
staan".
„Neen", zei juffrouw Sabina openhar
tig. „Ik ben een oude vrouw met een
zwakke maag en zulke scheepskost ben
ik niet gewend. Ik zal me maar aan de
beschuit houden. O, foei, wat is die
oudbakken!"
Mengelberg werd rood van ergernis,
wat goedig weer het medelijden van
de goedhartige Sabine Reuder opwekte.
„Nou ja, trekt u het zich maar niet
aan, kapitein", trooste ze. „Ik zal wel
genoeg krijgen. En nu u twee jonge
dames in huis hebt, zal u wel gauw wat
beters worden voorgezet, nietwaar?"
Irene gaf geen antwoord, want ze
dacht juist aan haar half gepakte kof
fer. Beate was veel te verlegen om iets
te zeggen. Ze keek tersluiks naar haar
oom, die onhandig met een dik eind
worst manoeuvreerde. Ook zij voelde
plotseling medelijden met hem in zich
opwellen.
Wanneer echter de maaltijd al geen
succes was geworden, er was nog een
andere troef, welke Mengelberg in han
den had. En die speelde hij uit, terwijl
liij Sabine spottend toelachte.
„U wacht zeker nog altijd op uw
neef, hè? Nou, mijn nichten zijn eerder
gekomen, juffrouw Reuder".
Daar klonk die naam weer en Irene
keek op.
„Hebt u een neef?" vroeg ze."
„Nou en een beroemde boven
dien!" schamperde 'de kapitein. „Juf
frouw Reuder is geweldig trots op
hem!"
„Is dat misschien de bekende dr.
Felix Reuder?"
Juffrouw Sabine knikte stralend.
„Maar die ken ik", riep Irene, een en
al verbazing.
Jules Mengelberg sloeg met zijn vuist
op tafel en lachte daverend.
„Nou. is dat even een verrassing, ha,
ha, ha!"
„Ikben werkelijk zeer verrast",
bracht Irene er met moeite uit. „Docter
Reuder kwam, vóór hij op reis ging
\ecl bij ons thuis en., en.."
„En de volgende week komt hij
hier!" riep de kapitein. „Dan kunnen
jullie de kennismaking hernieuwen. Wat
zegt u daar wel van, juffrouw Reu
der?"
Sabine zei niets. Zij keek Irene
scherp in het, plotseling zo stralende
gezicht en daarbij bekroop haar een iet
wat onaangenaam gevoel. Zou er tussen
Felix en deze knappe, maar niet be
paald sympathieke jongedame mis
schien een verhouding bestaan? Die ge
dachte liet haar voorlopig niet meer los
en hoewel er eigenlijk geen reden voor
was, zette zij toch enigszins een dom
per op haar goede stemming.
Na de maaltijd begaf men zich naar
de salon, waar de kapitein een robber
bridge voorstelde. Juffrouw Sabine
wees dit echter van de hand. Zij pro
beerde Irene in een gesprek te betrek
ken. Ze wilde weten met welk doelen
waarom Fehx vroeger bij haar thuis
1-ad verkeerd, maar dat zou, althans
deze avond nog. voor haar verborgen
Wijven, want Irene ontweek haar vra"
gen. w
pnD"r e5 tuj*en de zwijgzame Beate
en de rokende kapitein geen behoor
lijk gesprek op gang was te breng®11'
ging Irene tenslotte achter de Pian°
zitten. Het was een verschrikken^
valse, oude kist, maar nochtans boo
zij Irene gelegenheid haar muzikal®
talenten te demonstreren en meer In1"
don mooi zong ze een lied van winter
stromen, die plaats maakten voor ne
naderende lente.
Sabine Reuder was het echter
van lenteachtig te moede. Ze bedank'e
voor de genoten gastvrijheid, wen<Me
vermoeidheid voor en ging, vol va8
minder prettige gedachten, naar huis-
De_ beide meisjes begaven zich na
haar kamers, waar Irene neuriënd ha
koffer weer begon uit te pakken. T°®
Beate binnen kwam om haar go®
nacht te wensen, zei deze verbaasd
„Hé, ik dacht, dat je morgen
vertrekken
„Ik ben van gedachten veranderd-
blijf", was het, bepaald vergenoeg
klinkende antwoord, „omdat ik °o
Jules zo allergezelligst en zijn grapP1®
buurvrouw allerliefst vinty"
(Wordt verv
•olgd)
